Nou, dat was even een nutteloos ritje vandaag. Ik zou weer beginnen met mijn re-integreren na mijn verlof. Maar zowel mijn collega als ik hebben er niet bij nagedacht dat het vandaag Pinksteren is. Het was al erg rustig maar er was verder ook niet gesproken over wat ze me willen laten doen en ook moet inlog en weet ik het allemaal hersteld worden. En daar was nu ook niemand voor. Dus ja, wat moest ik daar dan twee uur gaan zitten doen? Daarom ben ik na een half uur maar weer naar huis gegaan. Nou ja, ik ben weer even buiten geweest. Zo moet ik het dan maar zien. Maar op zich niet handig.

Het kwam me nog goed uit ook want ik heb vannacht bar weinig geslapen. Steeds krampen in mijn knieholtes waren de reden dit keer. Echt hoor, dan schiet je met een bloedgang omhoog en probeer je het weg te krijgen. Skylar lag in de mand vlak bij me en die lag me met hele grote angstogen aan te kijken. Wat gebeurt er in hemelsnaam, zal hij wel gedacht hebben. Het is de afgelopen weken best rustig geweest 's nachts, wat mij betreft en de krampen dan. Hij was er duidelijk niet meer aan gewend. Het lijkt mij ook wel raar als je zo lekker ligt te slapen en dan opeens probeert je mens op te staan en begint een beetje te jammeren. Ik zou er ook van geschrokken zijn.

Dit is een keer of vijf gebeurt vannacht en ja, dan slaap je niet echt lekker. En zo voel ik me dan ook. Alsof ik heel slecht geslapen heb. Dat is op zich dan weer niet raar omdat ik slecht geslapen heb. Nou ja, er zijn ergere dingen dan voor niets ergens heen gaan. Het is voor mij net vijf minuten rijden. Voor hetzelfde geld had ik een half uur moeten rijden. Dan denk ik toch wel dat ik het een stuk minder niet erg zou hebben gevonden. De cits waren niet eens in de buurt toen ik weer thuis kwam. Die hadden er blijkbaar al op gerekend dat ik veel langer weg zou blijven. Even later kwamen ze dan toch allemaal even kijken bij me. Een stukje kip en een aai zijn nooit weg.

Rainbow is echt gevaarlijk hoor, als hij iets heel lekker vindt. Als er dan één van de anderen in de buurt komt dan sist hij en bijt hij heel hard in zijn lekkers. Vaak loopt hij er dan ook mee weg. Dat is gevaarlijk omdat dan soms mijn vinger daar tussenin komt. Hij heeft best stevige kaken, daar ben ik al achter. Ook met de snoepjes 's avonds is hij een ramp. Hij raakt daar dan zo opgewonden van, dat hij helemaal wild wordt. Als ik op mijn gemak de bakjes en de pot met snoepjes pak, gaat hij bijna helemaal uit zijn dak. Hij loopt achter me op de bankleuning, springt op het tafeltje, dan in het kozijn en dan weer op de salontafel. In zijn overdreven enthousiasme, gooit hij vaak iets om. Een vol flesje drinken of zo, of een glas.

Hij lijkt verder nergens op te letten, hij denkt maar aan één ding, snoepjes! Dan ben ik er nog niet. Hij springt dan ook vaak op mij en soms valt hij daar dan ook af. Katten eigen, dan zet hij zijn nageltjes uit en ja, dat doet zeer. Ik heb er nu ook weer een flinke kras op sinds gisteren, van een centimeter of vier en nog diep ook. Potverdorie Rainbow, doe toch eens rustig! Niets helpt, hij wordt pas rustig als hij zijn bakje snoepjes heeft. Die moet ik in mijn hand pakken, vuist dichtdoen, in zijn bakje gooien en dan vliegt hij zo tussen mijn vingers door om een snoepje te pakken. Ook daar vergist hij zich wel eens en bijt zo in mijn vinger. Echt hoor, dat voel je heus wel.

Zo blijf ik gehavend. Ik kan wel voorzichtig zijn maar ja, dat zijn de cits gewoon niet. Zeker niet die hittepetit van een Rainbow. Ik hoop maar dat zij ongehavend de zomer door zullen komen. Het gaas op het balkon is vrij fijn. Daar kwam vanmiddag ergens een bijtje doorheen en die kon er niet meer uit. Hij kon dat wel maar hij wist even zo snel niet hoe. Ik merkte het op omdat Rainbow en Skylar als gekken tekeer gingen. Wat zijn ze nou aan het doen, dacht ik nog. Ik ging kijken en schrok me een ongeluk.

Het was een bijtje en die wil ik absoluut geen kwaad doen. Maar dat vonden de cits toch anders. Al smekkend en mauwend sprong Rainbow zelfs helemaal op de muur omdat hij toch echt enorm graag de bij wilde vangen. Ik gilde steeds nee maar dat had weinig nut. Hij was door het dolle, net als bij zijn snoepjes. Skylar vloog direct naar binnen, die weet wel dat hij moet luisteren ondertussen. Maar Rainbow bleef maar aan de gang. Ik probeerde het bijtje te vangen in een glas maar dat lukte maar niet. Hij ging telkens weer helemaal omhoog. Toen Rainbow het beestje boven op de muur, bijna te pakken had, ben ik mijn lange arm maar gaan halen.

Dat is zo'n grijper zodat je bij dingen kunt waar je anders niet bij kan komen. Nou, dat vond Rainbow toch wel een beetje te ver gaan. Hij kwam van de muur af want hij vond mij zwaaiend met dat ding toch best wel een beetje eng. Hij ging in het huisje liggen. Hij was een soort van van slag, zeg maar. Hij lag daar naar het muurtje te kijken terwijl hij van die jagende mauw geluidjes lag te maken. Hij was het er duidelijk niet mee eens een kroop ook weg toen ik hem wilde aaien. Rainbow is boos. Ah, arme jongen. Ik ga ook dwars tegen je natuur in. Als het een vliegje was geweest dan had je echt mogen jagen.

Het is voor hun eigen veiligheid natuurlijk maar dat kan je ze nou net niet uitleggen helaas. Ondertussen stond ik het bijtje uit te leggen dat hij er echt wel uit kon. Maar ja, het was een dikkerdje dus die moest er wel moeite voor doen. Eindelijk kwam hij er dan toch uit. Rainbow was nog steeds boos op me. Sorry jochie maar je veiligheid gaat voor mij voorop. Dan maar boos. Beter dan een bijenangel in je lijf. Hij komt er wel overheen hoor. Ik riep ze direct erna om ze wat lekkers te geven. Het is weer goed tussen ons. Tot het volgende bijtje per ongeluk weer zijn weg naar binnen het gaas vindt. Hopelijk ben ik er dan ook bij om het te voorkomen. Al zal Rainbow dat dan ook weer niet leuk vinden.

Ik ga even dutten zo, ik ben bekaf. Ik heb zitten oefenen net met wat dingetjes qua schilderen en gisteren heb ik zomaar drie potjes afgemaakt. Daar moet alleen nog een laklaagje op. Voor de liefhebbers of gewoon om mijn kwasten in te zetten. Van het schilderijtje met de rozen ga ik de rozen nog wel een keertje over doen. Als ik wat beter erin geworden ben. Ik heb wat verfjes besteld dus kan ik straks met het echte spul oefenen. Ik zocht naar one stroke brushes online maar die zijn echt veel te duur. Wat een gekkenwerk zeg. Dat geef ik er toch echt niet aan uit.

Misschien moet ik wat verder zoeken. Of een keertje naar Harolds gaan, kijken wat ze daar kosten. Een heerlijke winkel is dat, voor artiesten en hobbyisten waar ze alles op elk gebied hebben. Maar voorlopig kan ik de stad nog niet in, dus dat zal eventjes moeten wachten. Nu heb ik er weer even genoeg van voor vandaag. Morgen twee afspraken, bij Stefan en bij PZ dus dan ben ik ook weer voldoende bezig. Woensdag dan maar weer kijken op de zaak of ik hoor morgen bij PZ wel weer het een of het ander. We gaan het zien. Nu weer lekker de bank op en hopen dat bijen lekker buiten mijn balkonnetje blijven. Het hele jaar.

"Als je aan het einde net zo voorzichtig bent als aan het begin, zul je niet falen."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Ik heb echt zitten genieten van het huwelijk van Harry en Meghan gisteren. Mooi dat je overal een stukje van haar zag in wat er georganiseerd was. Het mooiste vond ik nog wel het Gospelkoor met een prachtige uitvoering van Stand by me. Helemaal geweldig vond ik ook de Amerikaanse bisschop en zijn preek over liefde. Zo absoluut niet Engels maar wel krachtig met wat hij zei. Echt geweldig! Ik vond Meghan er ook prachtig uitzien. Heel eenvoudig maar die eenvoud sierde haar meer dan welke overdadige bruidsjurk dan ook had kunnen doen. Ik vind, al vanaf het begin, de liefde er bij die twee afspatten. Dit was, in mijn ogen, ment to be. Dat komt wel goed met die twee en wat ze gaan doen.

Ik zat dan ook met dikke rode ogen. Helaas kwamen die niet alleen van de emotie maar meer nog van weer een allergie aanval. En dat terwijl ik dit keer toch echt mijn medicatie niet vergeten was. Het moet niet gekker worden. Ik krijg dan ook altijd een splitsende hoofdpijn dus lekker is anders. Maar toch, ik heb iets met die prins Harry. Misschien omdat ik nog steeds dat jongetje achter de kist van zijn moeder zag lopen, samen met zijn broer. Zo verloren zag hij eruit, dat brak toen mijn hart. Ik maakte toen zelf iets afschuwelijks mee. Niet half zo afschuwelijk als voor die ouders zelf maar toch hakte het er behoorlijk in toen. Op dezelfde dag dat Diana overleed, overleed ook de twaalf jarige dochter van mijn toenmalige partner, door een auto ongeluk.

Dan zit je al diep in allerlei emoties en dan raakt alles je nog eens extra. Zeker zo'n verloren jongetje die daar dat lange stuk moest lopen, in die omstandigheden. Daarom gun ik die jongen al het geluk van de wereld. Nou gun ik dat iedereen, niemand uitgezonderd. Maar laat ik maar zeggen dat hij een speciaal plekje in mijn hart heeft. Meghan heb ik al bewonderd vanaf de eerste keer dat ik haar zag in Suits. Mijn mond viel open van zoveel schoonheid. Echt een prachtige vrouw, die van binnen al net zo prachtig is. Ik heb er echt van zitten genieten en dat is eigenlijk zo niets voor mij dat ik er zelf van stond te kijken. Er zit toch nog een klein beetje romantiek ergens diep in mij verstopt blijkbaar. Wie had dat kunnen denken? Ik niet in elk geval.

Na de uitzending van het, ondertussen al voltrokken, huwelijk, heb ik nog even zitten schilderen. Ik wil die rozen onder de knie krijgen maar die van mij blijven een soort van mislukken. Daarom heb ik maar een potje vol seringen geschilderd ook. Die gaan tenminste wel zoals ik ze hebben wil. Toch is het ook nog een kwestie van de juiste kwasten vinden ook en natuurlijk de juiste verf. De gewone, zeer goedkope, acrylverf is nou eenmaal niet echt super geschikt voor dit soort dingen. Daar barst ik van maar eigenlijk zonde van mijn geld. Gelukkig maar dat het zo goedkoop is. Toch, om te oefenen is het natuurlijk perfect. Dat kan me de kop niet kosten. Toch weet je zo niet hoe je datzelfde zou maken met wel de juiste verf. Maar dat geeft niet.

Dit is moeilijker en daarom als het me dan uiteindelijk toch lukt, dan is het met de juiste spullen een makkie. Zo denk ik dan maar. Ik ga lekker straks wat van de juiste verf bestellen en ondertussen heb ik nog een paar potjes 'roos klaar' gemaakt. Ze hebben een gekleurde ondergrond en de blaadjes zitten er al op. Als ik straks alles gedaan heb wat ik wil doen dan kan ik daar lekker mee aan de slag. Natuurlijk volgen de foto's later als ze klaar zijn. Die met de seringen is al af. Drie zijn al voorbewerkt en dan heb ik er nog 5 staan waar ik iets mee kan doen. Voorlopig kan ik flink vooruit. De cits eten toch steeds van die blikjes snoep leeg, teveel eigenlijk als je naar de prijs kijkt. Die voorraad blijft binnenstromen zo.

Daar kan ik niet eens tegenop, tegen die snoepers. Mijn bureautje staat vol met tubes verf en bijbehorende spullen en daar wil Rainbow dan ook lekker tussenin gaan zitten. Zucht. Dat is zo niet handig. De groen pootjes heb ik wel van de vloer gekregen maar van het licht geribbelde ondergrondje van mijn bureau krijg ik het niet af. Ik denk dat ik over een tijd zo'n echte artistieke look heb op mijn bureau. Vol met spetters en pootjes, ik heb me daar al bij neergelegd. Wie weet hoe het gaat worden als ik straks ga verhuizen. Dan zal het toch allemaal anders moeten. Oh een studiootje aan huis, wat zou dat geweldig zijn. Waar je alles kan laten liggen zoals het ligt alleen omdat dat kan.

Ik heb dat toch al een beetje geaccepteerd hier in dit hoekje. Het is mijn doe hoek en die kan ik niet altijd opgeruimd hebben. Voor iemand zoals ik, die altijd alles netjes wil zien, is dit al een heel groot compromis met mezelf. Ik werd namelijk ook gek van mezelf als ik opruim na iets geschilderd te hebben en dan vijf minuten later besluit om alles weer te pakken omdat ik nog wat wil doen. Dit kon zich een aantal malen per dag herhalen. Daar was ik wel snel klaar mee. Dan maar een artistiek rommelhoekje in huis. Dat is dan maar zo. Dat scheelt meer ergernis dan de rommel zelf op kan leveren.

Aurora heeft haar op schoot lig periode weer. Op zich niet erg maar als het warm is en ik minder kleding aanheb, dan doen haar nageltjes me ongelofelijk veel pijn. Ze snapt er niets van als ik haar er dan uiteindelijk maar af duw. Maar ja, het is echt niet te harden. Ze had mazzel dat het de afgelopen dagen vrij fris was. Dan stop ik het plaid ertussen en heb ik er niet zo'n last van. Gisteren was ze het er niet zo mee eens dat ze er vanaf moest, ze hapte naar me. Niet echt vals maar wel zo van, hee joh, doe eens even normaal. Toen ik zei, nou ja Aurora wat doe jij nou, zat ze me met grote blauwe ogen aan te kijken. Volgens mij vond ze dat ze in haar recht stond.

Moonlight lijkt wel zo braaf, maar als hij denkt dat niemand kijkt, dan kan hij ook gek doen hoor. De afgelopen dagen had hij sowieso zijn gekke bui aan. Dan loopt hij hard grauwend te rennen door het huis. Als een gek vliegt hij dan door de tent hier en de andere drie zitten dan met verbazing te kijken wat hij nou heeft. Alleen maar een gekke bui hoor, niets aan de hand. Ik zag hem, vanaf het huisje op het balkon, de paarse draadjes van het vliegengordijn naar buiten hengelen en die kapot bijten ook. Zo dan, doe jij dat ook Moon? Ik maar Skylar en Rainbow de schuld geven. Hij doet net zo hard mee, alleen stiekem.

Ik ga mijn haar fatsoeneren, daarna mijn bestellingen doen en dan kan ik daarna lekker verder rozen oefenen. Mijn cadeaubonnen ga ik verzilveren, die zullen goed besteed worden. Verder moet ik een heleboel potten oefenen en als ik die krijg zoals ik ze wil, dan ga ik, zodra de verf binnen is, verder op glas oefenen. Ik heb nog 3 flessen staan, een karaf en heb zelf een boel wijnglazen die beschilderd kunnen worden. Dan wil ik gaan sparen voor een vierkant servies. Diepe, platte en ontbijtborden. Schaaltjes die erbij horen. Gewoon wit bij de Action of zo. Van alles zes en die ga ik dan ook met bloemen beschilderen. Voor mezelf. Want ik ben het liedje nog steeds niet kwijt, door Peet, 'take good care of yourself'. Dat ga ik ook ergens opschilderen voor mezelf. Al denk ik niet dat ik het vergeten zal, het zorgen zelf misschien wel en dan komt het toch goed van pas.

"Wie vol van deugden is, is als een kind; zijn beenderen zijn zacht, zijn pezen zijn week, maar zijn greep is vast."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Ik ben blij. De grote witte orchidee van mijn moeder krijgt weer een scheut. Wat wil zeggen dat er binnen afzienbare tijd weer bloemen aan gaan komen. De andere twee witte die ik al had staan nu ook weer schitterend in bloei. De witte die ik voor mijn verjaardag kreeg begint langzaam aan zijn prachtige bloemen te verliezen. Zo blijf ik goed in de bloemen zitten. Van de orchideeën die al zo lang bij me zijn en die ik in grote potten heb gezet samen, daar kan ik één pot van weg kiepen ben ik bang. Zonde maar nu gaan ook de bladeren sterven. Dan is er geen redden meer aan. Orchideeën vind ik altijd al schitterend maar die van mijn moeder had echt knoerten van bloemen.

Zo kan je ze nergens kopen, of je moet naar zo'n speciale kweker gaan. Ik weet eigenlijk niet waar ze die vandaan had. Ik weet alleen dat ze er erg gek op was. Voor mij dus een geweldige beloning dat hij het nu weer gaat doen. Ik werd helemaal blij toen ik het scheutje onder de bladeren vandaan zag komen. Hij staat nu vlak bij me naast de bank. De niet bloeiers heb ik in het keukenraam gezet. De bloeiende versies staan nu ook bij het raam. Zo zit ik helemaal omringd door schoonheid op de bank. Gisteren waren ook alle cits bij me en zo zat ik dan te genieten van al die rijkdom. Rijk ben je pas echt als je dingen hebt die met geen geld te betalen zijn. Ik was echt schatje rijk, zo op de bank.

Aurora op mijn schoot, Rainbow over mijn benen, Moonlight aan mijn voeten en Skylar daar weer vlak boven op het schapenvelletje. Daar wierp hij af en toe een norse blik naar Aurora en mopperde dan een beetje maar hij liet het zo. Volgens mij had hij wel in de gaten dat hij daar niets mee, of tegen, kon doen. Keek ik naar links dan zag ik al die bloemenpracht en opkomende scheuten. Keek ik naar rechts dan zag ik mijn vier harige heerlijkheden. Echte rijkdom. Ik heb het genieten in zitten drinken. Daar kan geen borrel tegenop. Het enige dat nog ontbrak was Sunshine die tegen Moonlight aan lag. Echt hoor, die weet niet wat hij mist. Zou hij er ooit tussen komen te liggen? Ik blijf het hopen, al is dat tegenwoordig wat stilletjes op de achtergrond. Het verdriet om hem zal er altijd blijven, omdat je het niet af kunt sluiten.

Het is nog vroeg nu. Zo meteen vast even gaan douchen en dan de bak van de droger mee onder de douche nemen. Die moet ook af en toe schoongespoeld worden en dan moet dat ding echt dagen drogen voor ik de droger weer kan gebruiken. Ik wil namelijk om elf uur voor de tv gaan zitten. Kijken naar het huwelijk van Harry en Meghan. Ik kende haar al van de serie Suits, waar ik verslaafd aan was tot ze er opeens mee stopten. Gelukkig vond ik hem op Netflix en heb ik daar tot het laatste seizoen kunnen kijken. Al komen er nog meer seizoenen, alleen weet ik niet of die ook op Netflix komen. Ik vond haar altijd al zo'n schoonheid. Niet gek dat Prins Harry daar voor gevallen is.

Ik ben heel nieuwsgierig naar wat ze aan zal hebben. Daarom ga ik ook even kijken. Kan ik gelijk mijn nagels enzo doen. Iets waar ik zelden de tijd voor neem maar ook iets waar ik vroeger altijd zo mee bezig was. Dat boeit me nu voor geen meter meer hoe mijn nagels erbij hangen. Ik wil niet voor viezerik lopen, dat dan weer niet maar ze behandelen zoals ik altijd deed, daar heb ik nu geen zin meer in. Mijn uren lijken toch al vlugger voorbij te vliegen dan bij anderen en daar neem ik nu gewoon geen tijd meer voor. Vroeger maakte ik er hele kunstwerkjes van maar nu ben ik al blij dat ze netjes zijn gevijld en een laagje blanke lak hebben. Dat is meer dan voldoende. En veel sneller ook. Dat is dan ook de reden dat ik er niet meer voor ga zitten.

Nu ik mezelf voor een tijdje voor de tv plant in de ochtend, wil ik het niet helemaal verspilde tijd laten zijn. Een mooie gelegenheid dus om daar wat mee te doen. Er zit nog lak op van twee weken geleden. Toen zat ik op mijn Vlaamse bezoek te wachten en heb ik er een laagje kleur op gedaan om de tijd te doden. Dat moet er nu af en dan gewoon weer netjes maar zonder kleur. Als die twee getrouwd zijn of als ik klaar ben met mijn nagels en ik verveel me, dan ga ik weer lekker verder met mijn potten schilderen. Ik ben nu rozen aan het oefenen. Mijn eerste poging gisteren, heb ik op doek gedaan. De rozen zien er een beetje ongelukkig uit, die hebben echt nog wel flink oefening nodig.

Maar de seringen zien er geweldig uit. Die heb ik blijkbaar in één keer onder de knie. Al zal zelfs dat nog gaan verbeteren naarmate ik er meer maak. Ik heb negen potten staan die al een onder kleur hebben. Die ga ik helemaal onder dompelen in bloemenpracht. Het gaat nog vrij snel ook. Zo gebeurd. Alleen kan het nog stukken beter. Daar zijn de potten handig voor. Ondertussen kan ik de verf bestellen waarmee ik op glas kan schilderen. Als ik daar genoeg kleuren in heb, dan ga ik flessen en glazen beschilderen. Die kan ik dan in de oven afbakken en dan kan het met verf en al afgewassen worden of zelfs in de vaatwasser. Dat is iets blijvender en wel zo handig.

Word ik er heel erg goed in, dan ga ik zo servies beschilderen ook. Voor mezelf eerst en wie weet, misschien zijn er mensen die dat ook wel willen. Ik kan nog een webshop maken hier op mijn site ook. Ik vind het alleen altijd moeilijk om er iets voor te vragen. Zeker niet bij vrienden die voor mij ook al zo vaak iets doen. Ja, die verf kost aardig wat, zeker in verhouding met de normale acrylverf. En als ik kijk op websites van andere 'kunstenaars', dan schrik ik me een hoedje van wat die voor hun werkjes vragen. Dat zou ik niet eens durven. Maar goed, waar maak ik me druk om. Zover is het nog lang niet. Ik denk niet dat ik er ooit van zou kunnen leven. Dan moet je er wel heel veel van maken en kunnen verkopen ook. Al is dat wel een beetje een droom.

Ik zou de hele dag bezig kunnen zijn met dat gepriegel. Heerlijk vind ik dat. Als mijn lijf mee zou werken dan zou ik dat ook hele dagen doen. Voor nu gaat dat dus niet maar als ik beter ben, dan zou ik niets liever willen. Oh wat zou dat basisinkomen nu een uitkomst zijn. Dat komt nog wel alleen waarschijnlijk heb ik er dan niets meer aan. Zou dat even mooi zijn. Een basisinkomen voor je eerste behoeften en dan wat bijverdienen aan wat je zelf maakt en plezier in hebt. Dat zou pas het ware leven zijn. Dromen mag, nu weer even terug naar de realiteit. De douche in met mij. Dan kan ik straks lekker schoon op de bank weer even terug in een sprookjeswereld naar een sprookjeshuwelijk kijken. Ik vermaak me wel!