"Als je jong bent, krijg je nauwelijks de kans om aan de weet te komen wie je bent, omdat anderen je dat voortdurend meedelen."

Toon Hermans Nederlands cabaretier, zanger en dichter 1916-2000

Gisteren was Aurora gelukkig een paar keer beneden. Ik vind het niet fijn als ze zo hele dagen boven is. Eergisteren ben ik dan ook een paar keer gaan kijken of ze wel in orde was. Ja, dat was ze gelukkig wel. Volgens mij heeft ze gewoon geen zin in confrontaties met Skylar. Dan vind ik het toch zielig dat ze zich zo afzondert. Ze kan zo genieten van naast me liggen of buiten op het balkon zijn. Gistermiddag heeft ze dat ook gedaan, ze ging heerlijk op het gras liggen en lag naar beneden te kijken. Skylar stond mopperend in de keuken naar haar te kijken. Onder mijn strenge blik durft hij gewoon echt niets te doen. Soms wordt er wel naar mij geluisterd. Niet vaak maar toch...

Ik heb vandaag mijn bel kunnen testen. Kim en Daan kwamen even langs en die staan normaal gezien altijd gewoon al boven want die hebben een sleutel. Ik dacht opeens, oh ik moet vragen of ze de bel willen testen. Nou, die doet het dus echt niet goed. Zou ik bijna oorlog gaan voeren met de post, is het gewoon de bel die niet meer goed werkt. Maandag dan maar Woonstad even bellen. Want dit kan niet. Af en toe hoor je hem wel maar, volgens Kim die ik aan de parlefoon had tijdens de test, dan doet haar vinger er gewoon zeer van. Dus dat kunnen we niet gebruiken vier hoog en fervent online pakketjes bestellend ook nog.

Ik zal niet meer schelden op de post totdat het ding gemaakt is. Mijn pakketje, dat ik vandaag zou krijgen, bleek ook weer bij buren een straat verderop te zijn afgegeven. Dat ben ik dan maar even gaan halen, zonder te mopperen. Al is het wel raar want mijn buren onder mij waren gewoon thuis. Ik heb namelijk 2 flinke opvouwbare draagtassen gekocht. Er is er eentje ook voor honden en daar heb ik een medium maat voor gekozen. De andere is ook flink en alleen voor katten geschikt. Kim had eens gezegd, wat nou als je echt met ze alle vier weg zou moeten. Ja, dat had niet gegaan. Daarom heb ik dit maar gedaan. Opvouwbare, die nemen geen plaats in verder, die hang je bijvoorbeeld zo aan de muur. En omdat ze flink van formaat zijn kan ik ze er twee bij twee in kwijt. Just in case.

Mijn buurvrouw, die beneden op het stoepje zat, vond het raar dat ze de post zo'n stuk verderop hadden gebracht, terwijl zij gewoon thuis was. Ja, die snapte ik dan ook niet. Ik was zelf ook thuis maar goed, die bel werkt dus echt niet. Ik was even met haar aan het kletsen, ook over dat ik wilde verhuizen. Zij willen ook verhuizen want toen ze hier kwamen wonen waren ze maar samen en nu hebben ze ondertussen vier kinderen. Het huis onder het mijne is hartstikke klein, zeker met zes man. Ze zegt, in haar grappige gebroken Nederlands, nee buurvrouw jij moet wachten! Een vriendin van haar is getrouwd met iemand die bij de woningstichting werkt. In 2020 willen ze het hier slopen of zoiets en dan moeten we vanzelf weg en zoeken zij een huis ook nog voor je. Bovendien krijg je dan ook nog eens een vergoeding om te verhuizen.

Is dat even wat dan? Dat zou echt helemaal geweldig goed uitkomen! Je mag dan zelf bepalen in welke buurt. Dat wordt voor mij dan Overschie in combinatie met 55+. Nou, dan wacht ik nog wel 2 jaar. Dat zal nog wel lukken. Ik weet het natuurlijk pas echt zeker als ik het van de woningstichting hoor maar goed. Ik weet wel dat als ik maandag bel en ik vraag dat, dat ze me daar niet over zullen antwoorden. Alle mensen die nu nog gaan verhuizen daar hoeven ze niet voor te betalen. Het benedenhuis hier helemaal onder mij, met een geweldig leuk tuintje, staat ook al maanden en maanden leeg en dat vond ik al heel vreemd. Zou het dan echt zo zijn? Dat ze die daarom niet meer verhuren? In Rotterdam staan zelden huizen lang leeg, tenzij er iets mee aan de hand is. Al zou dat dom zijn, 24 maanden huur min aftrek oprotpremie is toch meer geld in het laatje voor hen. Nou ja, we gaan het nog wel merken.

Nu de cits, compleet doorvoed als ze zijn, niet meer 's morgens alles direct opeten, eet Moonlight weer zoals hij gewend was. Af en toe eens langslopen en wat aan de mousse likken. Dat vindt hij prettig. Aurora eet maar heel af en toe natvoer, die eet toch het meest gewoon de brokjes. Ze eten allemaal wat beter, de brokjes moet ik vaak genoeg bijvullen. Alleen weigert Rainbow nog steeds om harde dingen te eten. Die moet hij niet. Ik zit met opeens te bedenken dat ik, nu mijn voortanden wat zijn opgeknapt, ik zowel letterlijk als figuurlijk met lange tanden eet. Daar had ik nog niet over nagedacht. Klopt nog ook, nu in beide gevallen.

Gisteren was Skylar ook weer lekker bezig. Ik was bij de Action geweest van de week omdat ze daar een beter tegen katten bestand vliegengordijn hadden. Trekt hij daar toch zeker zo een hele draad uit. En die beslaat twee plaatsen. Nu moet ik die er weer tussen zien te knopen. Hoe bedoel je, bestand tegen katten? En ik had nog verder pech ook. Ik had bij de Action vorige keer een heel servies gezien, vierkant met scherpen hoeken (ze hadden ook ronde hoeken) en wit, precies zoals ik het hebben wil voor mezelf om te beschilderen en dan te gaan gebruiken. Nog geen 28 euro. En dat had ik weer niet voor mezelf over natuurlijk. Ik dacht, nou die ga ik nu wel meenemen! Is het er toch niet meer! En dan heb ik weer zo de pest op mezelf in! Waarom heb ik dat nou niet gewoon direct meegenomen? Dan had ik het nu gehad.

En het was echt een koopje. Dat kan ik dat toch gewoon eens even doen? Voor de cits heb ik er geen moeite mee om mijn laatste cent aan uit te geven maar voor mezelf ben ik gewoon te gierig. Als ik nou eens veel geld zou hebben, dan verdeel ik het heel graag onder de armen. Ik maak dan ook geen onderscheid tussen de linker of de rechter, dat mag onder allebei. Maar helaas, het mag niet zo zijn. Skylar is weer ongedurig en sleept net hun holletje aan het balletje zo de kamer in, die heeft weer zijn onbesuisde bui aan. Die ga ik maar weer even naar de gang brengen, waar die hoort. Dat ding dan. Dan ga ik lekker rusten daarna, op de bank, mezelf op mijn kop geven dat ik dat servies niet heb gekocht en dromen over het perfecte huisje dat ze nog voor me gaan zoeken ook. Dat klinkt niet verkeerd, als ik me niet al te lang op mijn eigen kop geef!

"Er is een tijd van komen en gaan maar de tijd van gaan is nu gekomen."

Toon Hermans Nederlands cabaretier, zanger en dichter 1916-2000

Het is alweer juni vandaag. En vandaag ben ik officieel 12,5 jaar in dienst ook. Ondanks dat heb ik mijn werk voor vandaag afgezegd. Ik heb het lang gered deze week, vind ik zelf, maar nu zit ik toch weer flink vast. Alle dagen de deur uit is toch teveel gebleken. Ik heb wel mijn best gedaan. Gistermiddag toen ik thuis kwam voelde ik het al, dan begint het te trekken tussen mijn ribben. Door te gaan rusten heb ik een volledige kramp tegen kunnen houden maar ik blijf een soort van stijf. Dus vandaag, ja ja ik heb op mijn grenzen gelet, heb ik afgebeld naar de zaak en ook de afspraak van morgen gaat niet door. Dat lukt me gewoon niet.

Maandag weer een nieuwe dag. Dan kan ik weer opnieuw beginnen maar dan zonder dat ik dit weekend ben ingestort. Als dat zo was ben ik verder van huis en had ik helemaal niet kunnen komen volgende week. En volgende week heb ik ook niet van die rare afspraken tussen de dagen naar de zaak door. Tandarts en longarts zijn pas weer over een half jaar en een jaar aan de beurt. Ik hoefde bij de longarts niet eens meer te wachten om dat door te geven. Ik krijg volgend jaar automatisch de afspraak binnen. Daar is er dus ook wat veranderd. Het Havenziekenhuis is ook geen ziekenhuis meer. Alleen een polikliniek.

Jammer hoor, als je toch ergens opgenomen moest worden, dan kon je dat daar het beste laten doen. Maar ja, alles fuseert en weet ik het allemaal. Nu moet je geloof ik naar het Franciscus of in Schiedam voor dat soort dingen. Laat ik maar denken dat ik, voor de komende jaren dan, niet naar een ziekenhuis meer moet. Ik hoorde net van mijn dochter dat ik nu dubbel pech heb, op de zaak hebben ze een prachtige bos bloemen voor me klaar staan. Omdat het ook gewoon de bedoeling was dat ik zou komen én omdat ik 12,5 jaar in dienst ben, hadden ze daarvoor gezorgd. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat niet verwacht had. Op de vraag of ik dan voor een kwartiertje kon komen, kon ik duidelijk zijn, nee dat lukt helaas niet. Anders lig ik straks het hele weekend plat en dan kan ik daar volgende week van bijkomen.

Jammer want ik ben gek op bloemen. Maar Kim neemt ze voor me mee en brengt ze dan naar me toe. Dus krijg ik ze toch. Wel lief hoor, van zowel haar als de zaak. Ik had er niet op gerekend in elk geval. Ik vind het echt jammer dat ik vandaag niet kan. Dat had ik echt een leuke verrassing gevonden in elk geval. Ze lopen niet weg in elk geval. Dan kan ik er het weekend lekker van genieten en de cits ook. Die hebben altijd iets met bloemen in een vaas. Die snuiven ze zowat naar binnen. En dan hopen dat ze hem niet omkiepen. Ik laat ze altijd eerst maar even gaan, anders houden ze er niet meer op. Eens hun nieuwsgierigheid is bevredigd laten ze de bos met rust. Af en toe een snuifje nemen en dat is het dan verder.

Toen ik gisteren bij de longarts vandaan kwam, wat niet makkelijk was in die achterlijke drukte in de stad rijden, was het eerste wat ik zag toen ik binnen stapte een gang vol met plukken haar. Ik wist al gelijk van wie al dat haar afkomstig was. Skylar had weer eens een aanvaring met Aurora natuurlijk. En als ik er niet ben om hem af te remmen dan blijft hij haar pakken. Het was dan ook een mengeling van plukken wit en plukken wit met zwart. De lummel! Hij weet dat het niet mag van mij maar neemt wel direct zijn kans waar. Als het vrouwtje van huis is, vechten de katten is een beter passend spreekwoord in mijn geval.

Mijn tweede spookfilmpje staat nu ook op de site. Ik moet er zelf nog even de foto onder zetten. Tom van Simplesite heeft me goed geholpen. Alleen zag ik dat zijn mails midden in de nacht aan kwamen hier en daar zei ik wat over. Blijkt dat hij van buiten Europa werkt, vandaar. Niet dat het me iets aanging hoor maar ik ben gewoon nieuwsgierig. Ik heb het probleem ook opgelost gekregen, met behulp van de instructies, alleen toen was het fimpje al geplaatst door hen. Binnenkort maar eens even kijken of ik het zelf voor elkaar kan krijgen met een ander filmpje. Die van Rainbow die hoog in het gaas klimt lijkt me wel een leuke om erop te zetten.

De Boeddha van Nicky is matties geworden met Skylar, die gebruikt hem nu als steuntje als hij voor het raam ligt. Zo schattig zag dat eruit, ik nam er maar een foto van. Hij is toch zo lief hè, behalve voor Aurora. Met alles in me hoop ik toch echt dat ze een keertje vrede zullen sluiten, desnoods gewapend maar als het maar geen vechtpartijen meer levert als ik er niet ben. Er gaat echt een keer een tijd komen dat ik weer hele dagen zal werken en dan lijkt me dat heel prettig om niet in een huis vol gevechtsplukken te komen. Ik heb ze allebei goed nagekeken maar beiden hadden gelukkig geen oorlogswonden of krassen. Voor zover je dat zien kunt natuurlijk, in dat dikke haar.

Als je ziet wat er hier steeds op de grond ligt allemaal is het een wonder dat ze niet alle vier zo kaal zijn als een pasgeboren baby. Dat is het enige nadeel van katten, voor mij dan. En als je dan de volgende keer zo'n naaktkat zou nemen, dan heb je daar weer andere nadelen van. Ik zei dat vorige keer bij de dierenarts toen ik daar was met Moonlight. Ze zei me direct dat die dan weer 'afgeven'. Op mijn verbaasde blik legde ze uit dat die, doordat ze geen haar hebben, het talg op hun lijfje hebben zitten. Dus in plaats van haren krijg je dan een soort van vettige plekken waar ze liggen. Zelfs tot op je kleding als ze op schoot liggen. Oh. Nou dat is ook niet echt prettig. Je moet er in elk geval altijd iets voor over hebben, maar je krijgt er dan ook enorm veel voor terug.

Bijna klaar met schrijven, en dat voel ik nu al. Vanmorgen kwam ik dan ook heel erg langzaam op gang. Ik ga er nu maar mee stoppen, dat lijkt me het beste. Ik ga even heeeeeel lang douchen, lekker heet. Dat maakt misschien mijn spieren wat losser al weet ik ook dat ik gewoon even moet rusten erna. Ik voel me heel moe en dat, in combinatie met die stijfheid, wil zeggen; op de bank nu. Kijk een film, probeer te lezen of slapen maar rust. En daar ga ik vandaag gewoon naar luisteren. Zie je wel, ik leer het nog wel. Een paar maanden geleden had ik daar niet naar geluisterd en dan kreeg ik vanzelf van die ernstige aanvallen van kramp en zenuwpijn. Ik ga vooruit, ook met luisteren naar de baas, mijn lijf dus. Weer een stap vooruit!

"Mijn opa zei altijd: 'Als je het wat langzamer doet, gaat het vlugger."

Toon Hermans Nederlands cabaretier, zanger en dichter 1916-2000