Twee jaar en 53 dagen zonder Sunshine
Wat is dat de laatste tijd zeg. Ik word heel slecht wakker en met hele dikke ogen, alsof ik de hele nacht aan het stappen ben geweest. Volgens mij lig ik gewoon goed op tijd te slapen dus ik krijg er helaas niks van mee. Maar ik voel me wel zo als ik wakker word. Zou dat met die warmte te maken kunnen hebben? Echt hoor, ik word vermoeider wakker dan toen ik ging slapen in elk geval. Heel raar dit. Kim heeft er geloof ik ook een beetje last van, dan kan het toch niet helemaal aan mij liggen. Nou ja, het zal wel. Aangezien het nog langer zo warm blijft en zelfs nog warmer gaat worden, zal ik het, als het daaraan ligt tenminste, nog wel even houden. Gewoon maar weer eens wachten tot het over is. Ik lijk niet anders te doen.
Van de week moest ik mijn slecht opgerolde linten voor een kandelaar even strijken. Nu heb ik mijn garderobe zo samengesteld dat er weinig gestreken moet worden. De cits vinden het dus reuze interessant, die plank in de kamer en dat gekke ding dat blaast. Uit mijn ooghoeken zag ik Rainbow dichterbij sluipen. Met grote ogen lag hij het gebeuren te bekijken. Wat zou er door zo'n koppie gaan, vraag ik me dan altijd af. Hij schoot elke keer dat ik de stoomknop indrukte, gelijk in de startblokken om weg te kunnen vluchten. Alsof de strijkijzer hem zelf achterna zou gaan. Ik kon er wel om lachen. Zo weinig strijk ik dus, dat als ik hem tevoorschijn haal, ze zich de vorige keer niet meer herinneren. Ik heb een hekel aan strijken dus ik kijk daar altijd naar, als ik iets koop.
Ik weet anders van te voren al dat ik zoiets niet vaak aan zal hebben. Als het dan uit de was komt, dan verdwijnt het op de stapel strijkgoed en dat vergeet ik dan redelijk snel. Er ligt maar heel weinig en voor dat ene ding ga ik niet de hele boel tevoorschijn halen. Daarom koop ik eerder iets als ik weet dat ik het niet hoef te strijken. Ik denk niet dat ik daar de enige in ben. Ik weet wel leukere dingen om te doen in huis. Nou ja, zo leuk vind ik dat huishouden doen helemaal niet. Helaas kan ik niet tegen rommel en moet ik van mezelf wel. Ik kan pas echt lekker ontspannen als alles redelijk netjes is. Al ben ik in de loop der jaren wel iets liever voor mezelf geworden gelukkig.
Vroeger kon ik dat niet maar tegenwoordig kan ik wel eens denken, komt er iemand, nee, dan doe ik het morgen of overmorgen wel. Maar toch, als ik dan echt alles netjes heb, dan kan ik daar zeker wel van genieten. Raar eigenlijk wel. Vroeger kon ik mezelf echt over de kop werken omdat alles gewoon gedaan moest zijn zoals het hoort. Ik kan soms nog wel eens zo'n aanvalletje hebben maar steeds vaker kijk ik naar wat ik wil en nu zeker ook kan en dan kan ik het wel eens een dagje of zo opschuiven. Toch knap van mij. Vind ik zelf dan.
Dit weekend ga ik het ook heel rustig aan doen. Vandaag gewoon niets meer dan de bakken van de cits en de planten water geven. Haar in de krul en verder niks. Ja rusten, dat is blijkbaar weer nodig en dan doen we dat maar braaf. Oh en ik heb de bestelling voor de cits weer de deur uitgedaan. Hopelijk komt dat dinsdag en niet als ik maandag naar de zaak ga. Maar goed, dat zien we dan wel weer. Ik heb voor die arme bezorger toch maar weer eens een keer in twee gedeeltes besteld. Dan heeft hij twee half zware dozen, dat scheelt. Ik zal, als ik het niet vergeet want dit wil ik al een tijdje, een doosje merci voor hem kopen. Dat heeft hij zeker wel verdiend. Hij brengt het toch maar braaf elke keer helemaal naar boven. Hij roept dan ook steeds dat ik moet verhuizen. Ik ben dat helemaal met hem eens.
Toen ik zo met mijn 'administratie' bezig was, kwam Moonlight bij me liggen. Hij doet dit de laatste tijd wel vaker. Hij loopt hard te mauwen om me heen want hij wil zijn buik geaaid hebben. Naast me op de bank vindt hij het ook te warm voor. Vandaag dacht hij weer eens, ik gooi me ernaast daar, kan ze ook aan mijn buik. Hij heeft namelijk het grote talent om, als hij om me heen loopt en ik hem ga aaien, zich net buiten mijn bereik te gooien. Daar ligt hij dan met zijn buik omhoog te wachten en ben ik verplicht te gaan staan om bij hem te kunnen komen. Vandaar dat hij vandaag wat dichterbij kwam, ik heb namelijk niet altijd zin om helemaal naar hem toe te lopen.
Goh wat lag die te klieren zeg! In mijn papieren bijten, dingetjes van andere dingen afgooien en daar dan weer in bijten. Bladzijden omslaan en zich steeds 'ter aarde storten' zodat zijn buik omhoog komt, klaar voor de aaitjes. Helaas gooide hij mijn, zeer vuile, verfkwast-omspoelbeker om. Oh fijn hoor Moon, wat doe je nou weer?! Een halve keukenrol en alles verzetten waar water onderlag, gaf voor hem geen reden om van zijn plek af te gaan. Zodra alles weer op orde was, begon hij weer te klieren. Het restje water had ik maar even weggezet. Dat was wel nodig want anders was dat laatste beetje ook nog over mijn bureau gekomen. Wel een voordeel want hij wil nooit op de foto maar nu lag hij zo te klieren dat hij daar geen erg in had.
Hij is nu wel genoeg geaaid, hij ligt een stukje verderop in de krabpaal en werpt af en toe een blik op mij om te zien wat ik aan het doen ben. Rainbow ligt achter me op het kozijn en in de andere krabpaal ligt Skylar. Die drie zijn meestal rond me heen. Aurora is denk ik weer boven of ergens waarvan ik het niet weet. Vaak ga ik naar boven en denk ik haar daar te zien maar dan is ze er niet. Waar ze dan wel is weet ik ook niet want ik had haar beneden nergens gezien. Dat is echt zo'n geheimschrijver, die is er opeens alsof ze uit de lucht komt vallen. Nu ga ik die bakken maar doen, dan de planten en dan mezelf. Heb ik voor vandaag alles weer gehad. Ik denk dat ik weer ga proberen om een stukje te lezen op het balkon. Ook niet verkeerd toch? Lekker in de schaduw en met een beetje wind. Ja, dat ga ik nou eens doen vandaag!