Twee jaar en 64 dagen zonder Sunshine
Gisteren moest ik opeens weer bij de bedrijfsarts komen. Gelukkig belden ze me de dag ervoor aan het eind van de middag, of ik een half uurtje vroeger kon. Oh? Ik wist niet eens dat ik moest komen, ik ben in principe pas geweest. Ze hadden een brief gestuurd. Ja heel fijn, maar wat is er opeens mis met een mailtje of een telefoontje? Aangezien ik behoorlijk beroerd was, ben ik dagenlang niet buiten geweest en dan heb ik ook geen post want dat moet ik ook beneden ophalen natuurlijk. Niet zo handig, alleen een brief sturen en erg onpraktisch. Het kost geld, papier, printerinkt. Een mailtje vind ik persoonlijk een stuk efficiënter maar goed, wie ben ik?
Ik had me niet aan de afspraken gehouden volgens de bedrijfsarts. Ja zeg, punt één is dat nog geen 3 weken geleden en was ik al beroerd toen van die opfriscursus op de eerste keer twee dagen achter elkaar. Die vrijdag was ik nog niet hersteld. De maandag erna braaf begonnen maar in de loop van die week begon ik beroerd te worden. Benauwd er ook bij, die brandende ogen en hoofdpijn. En toen ik weer op maandag wilde beginnen, begonnen we hier met zijn allen aan de race te raken, gevolgd door een hittegolf waar ik ook een tik van kreeg. Ik zei de man dat ik al die weken dat ik drie keer moest komen gewoon geweest was en dat logisch gezien maar twee keer te moeten komen voor mij nu even wat beter zou zijn.
Alleen tja, ik heb niet in de hand hoe ik me voel. En dat was niet al te best de afgelopen twee weken. En nee, ik voelde me absoluut niet in staat om te komen. Ik had liever ook in de koelte van een airco doorgebracht, eerlijk gezegd, toen het over de veertig graden was in huis. Ik kon alleen niet zover komen. Hij begreep dat wel maar ze dachten dat het kwam omdat ik weer callcenter werk moest gaan verrichten. Nou daar had het in elk geval niets mee te maken, ik was gewoon echt niet in orde. Maar ja, dat hebben we ook weer gehad. Ik mag nog even een weekje op krachten komen. Ik geloof dat hij wel zag dat ik me niet al te best voelde. Ik had niet eens de puf om me wat op te maken. Geen zin in ook.
Ondertussen heb ik even gekeken waar de koelmatten blijven. Die staan nog steeds 'in behandeling'. Nou dat schiet lekker op! Als ze uitverkocht zijn, dan mogen jullie dat wel vermelden hoor! Niet zo netjes vind ik. Dan had ik beter verder kunnen kijken naar waar ik ze wel de volgende dag had binnen gekregen. Slim maar daar koop ik dus niet meer. Eenmalig slim heet dat in mijn boek. Nou ja, ik had eerder moeten mopperen, ik krijg nu echt net een mailtje binnen dat ze, eindelijk, verzonden zijn. Of ze nu nog echt nodig zullen worden, weet ik niet. Maar mocht het volgend jaar weer zo heet worden, dan heb ik ze in elk geval. Desnoods voor mezelf. Al vond ik het gisteren en eergisteren toch ook nog behoorlijk benauwd hoor.
Ik vind het gewoon niet fijn meer om het zo drukkend warm te hebben. Ik denk dat die twee heetste dagen voor mij een soort van traumatische ervaring waren, zo voelde het in elk geval wel en nu ben ik gewoon minder blij met warm weer. Ach ja, zal ook wel weer overgaan hoor. Of niet, dan heb ik pech want op het nieuws zeiden ze dat de zomers alleen maar warmer en warmer zullen worden hier en dat ze zelfs andere soorten huizen moeten gaan bouwen daardoor. Echt hoor, heb ik weer! Toch maar die emigratie naar IJsland overwegen dan. Alhoewel, ik hou ook niet van zoveel sneeuw en ijs! Waar kan ik heen? Ik heb getwijfeld over België, omdat iedereen daar lacht... Waarom zit er opeens een liedje in mijn hoofd?
Maar daar heb ik al acht jaar gewoond en aan mijn Vlaamse vrienden te horen, was het daar net zo erg. Waar is het nou het hele jaar door gewoon lekker? Niet te warm, niet te koud, precies goed. In de nachten regen voor de gewassen en natuur en overdag een zacht zonnetje. Hm, ik kom op geen enkel land zo. Ja boven, in de sferen, zonder de regen zelfs, maar dat moet nog even wachten.
Ik heb nog wat mailtjes gewisseld met Adriana, de dame die zulke mooie gedichtjes maakt en ook prachtige schilderijen. Zij is ook een Rulofiaan, ze leest ook de boeken van Rulof dus. Ik ken haar vanuit de Rulof groepen. Ik zei netjes u, zoals me geleerd is door mijn moeder, uit respect voor haar en haar leeftijd, en dat inspireerde haar tot het volgende gedichtje: Zeg maar gerust je en jij en noem me bij mijn naam. Geen afstand hoort er bij tussen ons zielsgenoten. De God die in ons leeft ons met liefde heeft overgoten verbindt ons met het heelal, we zijn hier en overal Dat schudt ze zo even uit haar mouw. Iemand waar ik echt een voorbeeld aan kan nemen. Dat is het mooie van die Rulofgroepen op Facebook. Soort zoekt toch nog altijd soort.
Er is hier ook nog een soort, het kattensoort, en daar is er eentje wel behoorlijk van aan het haarballen eruit gooien. Niet gek natuurlijk want ze verliezen haren als gekken sinds die hitte en katten wassen zichzelf nou eenmaal vaak. Als de boel dan los zit, dan krijg je zo een maag vol haar en ja, die moeten eruit. Vanmorgen heel vroeg hoorde ik er eentje overgeven, natuurlijk weet ik weer niet wie. Maar het was gelukkig alleen maar een flinke haarbal.
Gisteren vond ik er ook al eentje. Ik heb weer een kat die het er tenminste uitgooit. Moonlight en Aurora doen dat nooit dus het moet of Rainbow of Skylar zijn. Als ze voor de rest maar gezond zijn, dan ruim ik zo'n haarballetje gewoon even op hoor, niks aan het handje! Op de foto's zie je Rainbow aan zijn lunch, niet dat hij staat te kotsen hoor haha, het is gewoon een rare toevalstreffer met een draaiende tong geloof ik. Als hij klaar is, springt Skylar er als een gek bij om de boel netjes schoon te likken. Maar ja, dat mag dan ook.