"Een beetje oprechtheid is gevaarlijk, en een heleboel absoluut noodlottig.
Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900
Origineel: A little sincerity is a dangerous thing, and a great deal of it is absolutely fatal.
Bron: The picture of Dorian Gray (1891)
"
Voor ik gisteren om negen uur weg ging, had ik al een hele lijst afgewerkt. Het enige waar ik nog een beetje mee zat was, gaan die timer bakjes wel allemaal open? De laatste keer dat ik ze gebruikte, waren er twee dicht blijven zitten en konden ze ook niet bij hun eten. Dat vond ik toen al zo erg. Dit keer heb ik ze wel tien keer gecheckt voor ik er gerust op was maar goed, je kan dan alleen maar afwachten en hopen dat het goed zal gaan. Alleen door die brokkenpissende Rainbow eigenlijk. Als hij die nou eens gewoon zou gaan eten, dan was er niets aan de hand en hoefde ik niet zo ontzettend moeilijk te doen. Ik moet natuurlijk weer eens wat bijzonders hebben. Het is altijd zo, toch wen ik er niet aan.
Een fijn ritje naar Sonja toe, op de vroege zaterdagochtend niet al te druk en lekker zonnig. Waar ik ook zo blij mee was, was mijn E smoker. Ik rookte al niet graag meer in de auto. Je kan je peuk wel eens laten vallen en dat levert dan toch brandgevaar op. De shag die ik de laatste tijd had, vielen ook steeds vuurstukjes af. Dus roken onderweg zat er eigenlijk niet meer in, ik durfde niet meer. Maar dan zat ik wel te tandhakken onderweg, zo'n trek had ik dan in een sigaretje. Oh wat een luxe was dit dan wel niet! Af en toe een haaltje, geen gedoe met as of vuur en toch het gevoel hebben dat je gewoon lekker zit te roken. Geweldig vond ik het! Wat een uitvinding en waarom ben ik daar niet eerder mee begonnen? Nou ja, beter laat dan nooit, denk ik dan maar.
Bij Sonja even lekker koffie gedronken met een croissantje erbij. Haar man was er natuurlijk en haar vader kwam ook even aan de koffie. Grappig is dat toch, mensen die je nog nooit gezien hebt maar waarbij het voelt alsof je ze gewoon al jaren kent omdat je ze steeds voorbij ziet komen op Facebook. Dat was echt even gezellig. Toen de spullen van mijn auto in het busje van Sonja overgeheveld en we gingen op weg. Voor twee blonTjes hadden we het toch snel genoeg gevonden en ik kon mijn spulletjes een keertje uitstallen. Dat alleen al vond ik leuk. Wat woont Chris prachtig! En dan ook nog eens in zo'n mooie omgeving, een mooi kasteel praktisch zo om de hoek, midden in een bosrijke omgeving. Ik zou er zo naartoe verhuizen! En we zijn dan ook nog eens geweldig goed verzorgd geweest de hele dag.
Het was reuze gezellig, met allerlei lekkers en veel gepraat al ging het dan ook niet alleen over de boeken. Daar was de groep ook te groot voor maar leuk was het zeker. Gezeten in de prachtige tuin met het geluid van de waterval op de achtergrond, lieten de weergoden ons in elk geval merken dat ze ons wel heel gunstig gezind waren. Na wat lekkere cocktails ging een groot deel eten bij de Chinees maar Sonja en ik gingen weer richting Bergen op Zoom. Alles weer netjes ingepakt, op wat dingen na die verkocht waren, en toen gingen we wel even de mist in. Toch maar Google maps erbij gepakt en uiteindelijk kwamen we toch weer netjes aan. Ik heb heerlijk gegeten bij hen en ik voelde wel dat ik wel heel erg moe was.
Toch vond ik al dat ik heel ver gekomen was. Ik had er nog wel uren willen blijven zitten maar de spulletjes moesten nog in mijn auto en ik zou dan pas zo rond tien uur pas weer thuis zijn. Ik had eigenlijk gedacht een uur of acht, maar helaas, dat is niet gelukt. Hopelijk zijn in elk geval die bakjes open gegaan. Onderweg had ik het wel zwaar, ik voelde mijn lijf langzaam aan verkrampen en dat weet ik het wel. Vannacht heb je straf. Eerst maar een veilig thuiskomen, dat leek me voor nu het belangrijkste. En maar hopen dat er geen krampen in mijn benen zullen schieten voor ik weer thuis ben. Ik zal nooit een fan worden van in het donker rijden hoor. Zeker niet nu ze tegenwoordig overal de lampen hebben weggehaald zodat je tot aan de freaking Moerdijk in het donker moet rijden. Maar die bril die ik daar nu voor heb, die scheelt echt alles. Wat keren langzaam rijdend verkeer door werkzaamheden en dat soort dingen maar om drie minuten voor tien stapte ik binnen.
De jongste twee deden of ik terugkeerde uit de dood en minstens een maand was weggeweest. Ik ben maar gelijk op de snoepjespot gedoken, met de katten achter me aan natuurlijk. Daar waren ze echt wel aan toe. Ik heb ze wat meer dan anders gegeven, ter compensatie. Grappig genoeg ging natuurlijk de wekker met 'snoepietijd' toen ik nog onderweg was, in de auto. Echt blond had ik nog gedacht, nou gelukkig hebben ze het nog niet helemaal geleerd want ze horen nu ongeveer die wekker. Toen ging hij opeens in de auto af, tussen mijn Google maps dame in, en toen wist ik het weer, doos, die heb je gewoon bij je!
Die Googlemaps dame is trouwens een beetje Coockoo hoor. Toen ik met Sonja onderweg was, en we eigenlijk steeds dieper België in leken te rijden, had ik die aangezet. Hij ging een keertje spontaan uit en omdat er niets gezegd werd, waren we weer bijna verkeerd gereden maar gelukkig zat Sonja wel op te letten en die zag gelukkig het juiste bord. Ik zet de maps weer aan en ik zeg iets tegen Sonja. Zegt mijn gsm terug: ik kan u niet helpen met bla bla bla bla. Ik weet namelijk even niet meer precies wat ik nou zei. Ik kijk in opperste staat van verbazing naar mijn telefoon en met dezelfde blik naar Sonja. Gelukkig, zij had het ook gehoord. We hebben wel even een tijdje dubbel gelegen en snappen nog steeds niet hoe dat nou kwam. Het was zo hilarisch!
Toen de cits de snoepjes op hadden, kon ik wel merken dat ze de hele dag hadden liggen pitten of zo. Jeetje zeg wat waren ze vervelend met van alles en nog wat en zeker ook tegen elkaar. Of ik was gewoon zo moe, dat ik alles irritant vond, dat kan ook. Ik was zo moe dat ik niet in slaap kon vallen, zo leek het dan. En ja hoor, midden in de nacht wakker worden en heel langzaam je been voelen verkrampen en de zenuwpijnen gingen ook beginnen. Toch, ondanks dat, in verhouding met een jaar geleden, ben ik wel heel ver gekomen al hoor. Toen had ik deze dag nooit kunnen bijwonen en al had ik de helft ervan beleefd, dan was ik er een week ziek door geweest. In verhouding duurde het niet al te lang, ik ben dus goed vooruit gegaan. En ik heb echt een hele leuke dag gehad en dat was het wel waard. Vandaag gewoon een pyjamadag, de boel de boel laten en de dozen nog maar in de auto. Dat doe ik morgen wel, als ik weer een beetje kan bewegen.
"Mijn smaak is allereenvoudigst: ik ben altijd tevreden met het beste.
Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900
Origineel: I have the simplest tastes. I am always satisfied with the best.
Bron: In: Edgar Saltus - Oscar Wilde, an idler's impression (1917)"
Er stonden gisteren nog maar een paar dingen op mijn lijstje en toen was ik klaar. Ik ben alvast gaan tanken, dan hoeft dat morgen niet. Morgenochtend, vandaag dus, wordt het ook haasten. Dan heb ik ook genoeg te doen. Er heel vroeg uit en de cits ontbijt geven. Dan wassen en aankleden en mezelf een beetje presentabel maken. Alle tassen met verkochte spulletjes en ook de rest van mijn kunstwerkjes staan al in de auto. Ik mag in België namelijk mijn spulletjes tentoonstellen. Dat is wel leuk natuurlijk. Als je de dingen zo in het echt ziet, dan komt het toch heel anders over dan op een foto. Dus wie weet, verkoop ik nog iets ook.
Maar dat is geen verplichting natuurlijk. Ik heb al een enorme tas vol voor Sonja bij me. En ik heb zelfs twee tassen voor Karina bij me. Dan nog een tas met cadeautjes en twee dozen en een tas met spulletjes om uit te stallen. Mijn kleine toetje zit helemaal vol. Er zullen echt nog wel dingen mee terug gaan, maar Karina heeft ook nog glazen, flessen en potten voor me. En ik geloof Chris en Nicky ook. Dus ik ga niet echt veel lichter naar huis. Zoals ik in de loop van de week steeds een tas mee naar beneden heb genomen, zo zal dat komende week weer andersom gaan.
Als ik ben aangekleed dan moet ik het avondeten voor de cits in de timerbakjes doen. Ik heb er al twee dus dat is precies voor vier maaltijden. Alleen, dan heeft de arme Rainbow geen lunch. Dus vlak voor ik weg ga zet ik een tweede ontbijtje klaar. Met rundsmaak, die vinden ze allemaal iets minder. Zo krijgt Rainbow een beetje de kans om toch wat extra te eten misschien. Dat hoop ik dan maar. De timer bakjes doe ik de vis in, met koelelementjes eronder, zodat het vers blijft. Ik geef ze die dan iets vroeger dan normaal, ook weer om Rainbow en zijn brokjesloze menu. Dan geef ik ze nog wel een extraatje als ik thuis kom. Of bijvoorbeeld krijgt hij dan zijn lunch. Wat een gedoe zeg, alleen maar omdat meneer liever op brokjes pist dan ze opeet.
Omdat voor mij de reis anders echt te lang zou zijn, rij ik zelf naar Sonja toe, haar tas uitladen en alles natuurlijk bekijken van dichtbij. Dan even een kopje koffie drinken daar. Daarna rijdt zij de rest van de rit naar België. Anders zou ik het nog niet gered hebben. Dat is nog te ver. Ik weet ook nog niet hoe het morgen uit pakt hoor, of ik het ga redden of niet. Maar ik kan bij Sonja in de auto ook gewoon even rusten tot we er zijn. We gaan dan ook niet al te laat weer weg. Sonja rijdt, net als ik, liever niet in het donker en ik zal dan toch wel een klein beetje op zijn. Dan ga ik onderweg weer rusten en zijn we bij haar thuis weer, dan eet ik lekker mee. Nog even een beetje energie opdoen voor de terugrit naar Rotterdam.
Ik zal wel iets mee naar boven kunnen nemen maar veel zal dat niet zijn want ik denk dat ik tegen die tijd wel helemaal op ben. Ik hoop maar één ding, dat ik niet de hele nacht wakker ben van de kramp. Daar ben ik ondertussen gewoon een klein beetje bang voor geworden en dat is dan ook weer niet zo handig. Dan werkt het er nog eens een beetje bij door. Maar goed, het is nog niet zo ver en we gaan het wel beleven. Is het zo dan is het zo en dan kom ik er ook wel weer doorheen. Daar ga ik nu gewoon even niet van uit. Toch is dat elke keer, bij wat je ook doet, gewoon even afwachten.
Verder snap ik er helemaal niks van dat ik gewoon niet meer rook. Terwijl ik altijd had gedacht dat ik daar nooit aan zou gaan. Stoppen? Ik keek wel uit want ik vond mijn sigaretjes altijd gewoon nog steeds lekker. Maar na de eerste twee dagen E roken, en nog maar heel weinig echte sigaretten, vind ik het nu zelfs ronduit vies. Echt hoor, schiet mij maar lek. Ik merkte het gisteren, toen moesten ze toevallig, door slechte planning aan mijn kant, allebei in de oplader. Nou, dan pak ik wel een sigaretje dacht ik. Hè bah zeg! Dat smaakte helemaal niet.
Ik zei dat in onze groepsapp en mijn broer heeft precies hetzelfde. Die rookt ook wel eens een sigaretje nog en nu begint hij die ook vies te vinden smaken. Echt bizar, dat hadden we allebei nooit kunnen verzinnen dit. Ik zou je nooit geloofd hebben in elk geval. Want ik was dat ook gewoon nooit van plan of zo. Hoe raar kunnen de dingen toch weer niet lopen en dit keer tenminste eens een keertje in ons voordeel. Het tij begint duidelijk te keren. Ik zit wel aan de menthol vast, als dat er niet in zit dan vind ik het niet zo fijn omdat ik dan niet het idee heb dat ik 'rook'. Maar dan is het altijd nog vele malen beter dan een gewone sigaret. Dat prikt op je tong en smaakt verbrand nu, niemand meer verbaasd dan ik zelf. Ook smaken dingen anders en ruiken dingen anders. Ik vind dat wel heel raar snel, ik dacht dat zoiets veel langer zou duren. Nou ja, beter natuurlijk maar wel heel verbazend ook weer.
Ik had dit gisteren al gedeeltelijk geschreven, zodat ik het snel kan plaatsen op de zaterdag ochtend voor ik weg ga. Nu alleen nog het 2e ontbijt klaar zetten, avondeten in de timerbakjes waarvan ik echt hoop dat ze open gaan straks. Als ik thuis kom dan heb ik echt geen puf meer om te schrijven of om zelfs maar de pc op te starten. Dan is het voor de cits zorgen snel en neerploffen op de bank met een pyjama aan. Val ik dan om, dan maakt het ook niet uit. Mijn E sigaret in de buurt en wat te drinken en dan val ik vanzelf wel om tot de wekker gaat voor de snoepjes. Ik hoop in elk geval wel ruim voor die tijd er weer te zijn. Kijken of ik gelijk heb gekregen vandaag! September is in elk geval goed begonnen!
"De enige plicht die we tegenover de geschiedenis hebben, is haar te herschrijven.
Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900
Origineel: The one duty we owe to history is to rewrite it.
Bron: The Critic as Artist (1891)"