"Wat ons bittere beproevingen toeschijnen, zijn dikwijls verhulde zegeningen."

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Als ik had gedacht dat ik voortaan zonder staarders voor mijn beeld de avond kon doorbrengen, had ik verkeerd gedacht. Rainbow begon gisteren om half negen al. Ja zeg, hou eens even op. Hij is stug blijven zitten tot het half tien was en de wekker ging. In het uur dat hij er zat, kwam er telkens eentje bij tot ik net na negen uur weer acht ogen onafgebroken op me gericht zag. Als ik het niet zag dan voelde ik het wel. Ik denk niet dat het ooit over zal gaan, zolang ze zo gek zijn op die snoepjes. Alhoewel, ook dat zal niet uitmaken. Moonlight wil nu gewoon een stokkie en die zat er ook gewoon. Het gaat denk ik in elk geval om het ritueel.

Vanmorgen werd ik op een best bijzondere manier wakker gemaakt. Normaal gesproken laten ze me wel met rust en blijven netjes wachten tot ik weer tot het land van de levenden kom. Soms voel ik wel dat er over me heen gelopen wordt of zo. Zeker de prikvoetjes van de zware Skylar kan je goed voelen. Of Aurora ligt op me of in mijn arm, dat gebeurt ook vaak. Maar het wakker worden laten ze toch aan mij over. Vanmorgen vond Moonlight volgens mij alleen dat het nu wel genoeg was geweest. Ik voelde dat er eentje, ik wist nog niet wie, tegen de bank ging staan en ik kreeg een klap op mijn kop. Niet hard of zo, of met nageltjes maar toch, een tik. Ik grijnsde zonder mijn ogen open te doen.

Ik bleef dus gewoon nog even liggen. Ik ben vannacht een aantal keren wakker geweest waarin ik mezelf weer helemaal dubbel vond liggen. Ook zoiets raars altijd. Misschien was het wel veel later dan normaal en dan komen ze je wel een keertje wakker maken. Even later kreeg ik weer een tik op mijn hoofd. Ik keek en tot mijn grote verbazing was het Moonlight die vond dat ik mijn bed uit moest. Nou ja zeg Moontje, ben jij me uit bed aan het meppen? Jij durft! Toen ik op de klok keek, was het net half acht geweest. Zo laat was het nou ook weer niet. Ik ben er maar uit gegaan. Dat was toch wel de bedoeling. Genoeg te doen nog op deze opeens extra dag.

Wel jammer dat PeeT ziek is, ik hoorde dat die griep heel ellendig is en ook, ik ga er altijd graag naartoe. Al helemaal als dat samen met Kim is, dat is voor de reis veel gezelliger. Maar goed, dan kan ik alles in elk geval misschien toch nog af krijgen. De Sint pot is gelukt. Die is klaar. Met de kerstpot heb ik de basis gedaan en die ga ik proberen morgen af te maken. Als ik dan klaar ben met alles wat er gedaan moet worden, ga ik daaraan beginnen. Morgen worden ook de volgende vier glazen weer opgehaald. En na zondag, kan ik dan aan de volgende opdracht beginnen, weer vier glazen. Maar ik heb nog meer opdrachten liggen, die niet zo'n deadline hadden.

Een ridder kandelaar en een vaas moet er nog gemaakt worden. Alleen zo'n grote ronde vaas, die ik laatst verkocht heb, kan ik nergens meer vinden. Of ze kosten op zichzelf al een vermogen. Dat is niet de bedoeling in elk geval. Ik ben ook nog met wat kerstdingen bezig en ik moet ook nog steeds de sigarettendoosjes op de site zetten. Ik kom er allemaal niet aan toe. Maar het moet wel gebeuren natuurlijk. Ik heb straks twee hele leuke flessen klaar en 2 potten. Voor de kerst alvast. Er moeten nog wat cadeautjes gemaakt worden ook. Je kan het er maar druk mee hebben. Ik heb wel wat leuke ideetjes nog voor de kerstkandelaars. Daar heb ik echt zin in, maar dan moet ik er wel de tijd voor hebben om het te maken. Er zouden wat meer uurtjes in een dag moeten zitten.

Al is dit niet de eerste keer dat ik dat zeg. Deze week zit voor de rest in elk geval al helemaal vol. Donderdag weer werken en door dat nieuwe uurtje erbij ben ik daarna te moe om wat dan ook te gaan doen. Vrijdag van alles inpakken en vast in de auto gaan zetten. Dan is dat vast gebeurd. Zaterdag moet ik naar mijn neefje, die maandag jarig is. Ik kan dan niet al te laat blijven want zondagochtend vroeg moet ik al gaan rijden. Ik rijd gezellig naar Bergen op Zoom, dan rijden we vanaf daar gezamenlijk naar Antwerpen. Dat is veel leuker dan helemaal alleen in je eentje.

Dan ben ik erg benieuwd hoe ik het eraf ga brengen zondag. De maandag heb ik speciaal om die reden al vrij genomen. Ik kan het maar voor zijn. Ik wil niet gaan afbellen als het niet nodig is en ik heb zo het gevoel dat het wel nodig zal zijn. Dan is het woensdag alweer de tiende. Mijn moeders tweede verjaardag sinds ze er niet meer is. Bizar zeg, hoe snel dat ook weer allemaal gaat. Volgens mij wil ze ons eraan herinneren of zo. Die 13 zien we altijd wel maar de laatste dagen is het weer echt overdreven. Je kan niet ergens naar kijken of je ziet 13 ergens. Ik zei van de week nog, voor de grap, 'we vergeten je heus niet hoor'. Nee, dat doen we zeker niet. Het is dan wel die tweede verjaardag alweer maar het is nog maar net iets meer dan een jaar geleden.

Dat vergeet je nooit meer, zeker weten. En dat is ook goed. De scherpte van het verdriet is eraf, het is een stuk dragelijker. Maar dat neemt niet weg dat je van die golven kan hebben die over je heen slaan op momenten waarop je het niet verwacht. Dat zal ook wel blijven, ook dat geeft niet. Dat hoort erbij als iemand veel voor je heeft betekend. Dan is het eigenlijk juist mooi. Dat is ze ook wel waard, dat je er af en toe opeens door geraakt wordt. Toch blijft het voor mij een enorme troost, te mogen weten waar ze is en dat het daar zo mooi is. Dat maakt het nog het meest dragelijk van alles. Daarom ben ik zo enorm dankbaar voor 'mijn' boeken en ik weet dat ik daar lang de enige niet in ben.

"Ik ben het misschien niet met je eens, maar ik zal tot de dood je recht verdedigen om van jezelf een ezel te maken.

Origineel: I may not agree with you, but I will defend to the death your right to make an ass of yourself."

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Gisteravond had ik de cits wat later eten gegeven dan anders. Als ze niet geholpen worden door bepaalde triggers, kan het dus gebeuren dat ze geen erg erin hebben dat het al bijna snoepie tijd is. Voor het eerst sinds maanden lieten ze me met rust en zaten ze niet al een half uur van te voren mij aan te staren op de tafel en naast me op de grond. Zoals de laatste tijd het geval steeds is, lagen Moonlight en Aurora lekker bij me de hele avond zowat. Omdat ik zelf moe en slaperig was, keek ik zelf maar op de wekker. Het was iets na negenen en normaal zitten ze dan al in vol ornaat klaar. Goh, misschien wel een goede zet geweest, dat later eten geven.

Toen de wekker uiteindelijk ging, vlogen ze dan ook als een stel gekken overal vandaan, op me af. Vooral Rainbow was zo door het dolle en dan gaat hij een soort van hijgen. Hij stikte er bijna in. Rustig joh, anders verslik je je straks nog. Nadat de snoepjes waren uitgedeeld, wilde Moonlight er al voor de derde avond niet aan. Ik heb hem eergisteren dan ook maar een stokje gegeven. Daar was hij vroeger zo dol op maar toen hij steeds die maagproblemen had, was ik bang dat dat misschien kon komen omdat hij er te grote stukken van doorslikte en had hij die niet meer gekregen. En daar was hij, toen samen met Sunshine, echt wel heel dol op.

Het viertal is nu super gezond, ik merk ook dat ze er baat bij hebben dat er niet meer gerookt wordt. Niemand kucht er meer en alles is in orde. Daarom dacht ik, laat ik maar eens proberen of zo'n stukje wel kan. Dan weet ik nu gelijk dat dat het is. Anders weet je zoiets nooit. Moonlight was helemaal door het dolle en liep dan ook te jagen met zijn stokje. Hij gooit dat zelf door de lucht en gaat het dan ook weer vangen. Zo kan hij wel een tijdje bezig zijn, voor hij eraan begint te eten. Dat is zo leuk om te zien ook.

Gisteren zat hij me dwingend aan te staren, terwijl de anderen zich enthousiast op hun snoepjes hadden gestort. Oh, wil jij weer een stokkie jongen? Dat dacht ik wel! Ik had ze namelijk ook meegenomen, voor het geval dat. Ik pakte er eentje uit en gooide die met een zwaai naar de gang. Hij erachter aan, Moonlight ook weer gelukkig. Hij kan dat soms hebben. Hij is niet echt erg op eten gericht, niet zoals de andere drie. Hij kan enorm genieten van de snoepjes soms en dan volgt er weer een tijd dat hij er niet zo'n zin in heeft. En dat laatste lijkt nu weer zo te zijn. Nu het al drie dagen ongeveer goed gaat, weet ik ook direct, dat zijn maagproblemen van toen, in elk geval niet van de stokjes kwamen. Dat weten we dan ook weer.

Ik moet er wel aan denken van de week weer stokjes mee te nemen voor hem. Ik vind het niet erg hoor. Hij eet die snoepjes toch al langzamer dan de rest. Lekker op zijn gemakkie zit hij dan te kauwen, terwijl de rest er bijna in stikt zo snel willen ze de snoepjes naar binnen werken. Hij is dan ook altijd het doelwit van de anderen, want hij is nog lang niet klaar als zij ze naar binnen hebben gewerkt. Zelfs Aurora doet dan wel eens pogingen om de snoepjes van Moontje te pikken. Skylar durft zelfs gewoon op de tafel te springen en hem weg te duwen. Al doe ik dan weer hetzelfde terug. Skylar weet ondertussen wel, als hij netjes wacht, mag hij samen met de anderen, de restjes van Moonlight hebben. Het is nogal een issue hier, die snoepjes.

Door het gevoel wat het Moonlight moet geven, drie van die aasgieren om je heen, eet hij ze meestal ook helemaal niet op. En die snoepjes zijn echt rete duur! Dat er nu eentje liever een, veel goedkoper, stokje wil hebben, mag van mij best. Dat is geen probleem, wilden ze dat allemaal maar. Dat zal er wel niet inzitten maar ja, een mens mag dromen toch? Het gekke is, dat de anderen helemaal niet naar zo'n stokje talen. Die vinden dat helemaal niks. Moonlight en Sunshine vlogen achter de stokjes aan altijd, die ik voor ze door het huis gooide en gingen er dan allebei ook zelf mee gooien. Het is dus ook nog eens een leuke bezigheid en Moonlight heeft deze opnieuw ontdekt nu. Voor hem voortaan dus maar stokjes, mij best.

Toen alles weer brandschoon gelikt was en ook Moonlight was uitgespeeld en zijn stokje had verorberd, kwamen ze opeens allemaal om me heen zitten. Nou ja zeg! Wat is dat nou? Missen jullie het mij onder druk zetten soms? Doen jullie het nu achteraf? Echt hoor, het moet niet gekker worden hier. Ik heb ze gefilmd alle vier. Ze bleven maar zitten en staren. Ze hadden toch wel door dat ze de snoepjes al gehad hadden? Blijkbaar niet. Toen ik lekker onderuit ging en mijn plaid over me heen trok, dropen ze uiteindelijk allemaal af. Stelletje dwingelandjes! Mij krijgen ze toch niet gek, anders was ik de hele dag snoepjes aan het uitdelen. I am crazy Hanky not!

Ik was er erg vroeg uit, om vijf uur al. Dus heb ik de afwas al gedaan, gewassen en aangekleed en heb ik toch maar even de pc aangezet. Voor zevenen was deze blog al geschreven. Het is wat, dat wordt weer vroeg moe vanavond. Dat geeft niet, morgen moet ik er toch weer vroeg uit. Dan ga ik naar PeeT, paranormaal therapeute. Samen met Kim en ook met een bestelling van Sint- en kerstpotten en een fles met lavendel. Als ik straks thuis kom en ik ben niet totaal bek af, dan kan ik mooi nog wat kandelaartjes doen. Dan kan ik woensdag en vrijdag kijken of ik de Sintpot en kerstpot nog af kan krijgen. Dan heb ik het toch allemaal maar mooi voor elkaar! Oktober begint in elk geval al helemaal goed. Daar hou ik wel van.

Hoe snel iets kan veranderen in een ochtendje, tussendoor kreeg ik een berichtje, PeeT heeft de griep gekregen, dus morgen gaat niet door. Jammer maar al helemaal voor haar, dat is nooit fijn, ziek zijn. Nu heb ik een extra dagje gekregen waarin ik dan toch nog kan schilderen en nu zeker af kan krijgen wat ik af wilde krijgen. Dat moet dan nog maar even wachten, helaas. Komt wel goed, Kim en ik gaan even kijken wanneer we weer samen kunnen straks. Op de foto de snoepjes maffia, zo zaten ze gisteravond zelfs ná de snoepjes, de boeven en boevin! Ik ben benieuwd hoe het vanavond weer zal gaan. Ik ben moe, veel gedaan voor mijn gevoel, in verhouding met de andere dagen dan. Als het gaat, dan gaat het, en het ging vandaag. Ook wel weer fijn. Dat verandert er niet aan, Oktober gaat een prima maand worden, dat weet ik nu echt zeker!

"Zodra mensen oud genoeg zijn om beter te weten zijn ze seniel.

Origineel: As soon as people are old enough to know better, they don't know anything at all."

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900