Ik heb het altijd al gezegd, Moonlight is mijn grote held. Dat hij echt zo'n held is, dat heeft hij gisteren op dierendag maar weer eens dubbel en dik bewezen. Wat een prachtig beestje is dat toch! Het was nog geen snoepjestijd, al zaten zowel Rainbow als Aurora al een tijdje klaar. Gek genoeg was Skylar niet te zien en ook Moonlight was ergens anders. Zo te horen was hij in de keuken en hij ging me toch een partijtje zitten mauwen. Nou is hij best al een verbale kat en af en toe word ik helemaal horendol van hem. "Wat is er nou toch", riep ik dan ook steeds tegen hem. "Hou er eens mee op Moontje!" Dat hielp natuurlijk geen ene mallemoer. Hij bleef stug volhouden, daar in de keuken.

Sjongejonge zeg, wat kan die toch drammen. Ik riep hem een paar keer toe dat hij ermee op moest houden nu. Maar daarna ging hij nog harder en veel klagelijker mauwen. Ik ging maar eens poolshoogte nemen, dit ging echt te ver nu. Als ik bijna bij de keuken ben, zie ik dat hij boven op de ijskast zit. Hij hengelt met zijn pootje naar de deur daar. Nou ja, zou hij een vliegje zien of zo? Normaal, als ik er dan aankom, houdt hij met zijn gejammer op maar nu leek hij nog meer tekeer te gaan. En maar hengelen met dat pootje. Raar beest, denk ik nog. Ik doe het licht aan om te zien waar hij naar zit te hengelen. En dan zie ik een Skylar buiten op het balkon gesloten, helemaal van slag. Ik had dan ook al een hele tijd geleden de deur al dicht gedaan. Arme jongen!

"Oh Moonlight, wat ben je toch geweldig! Zit je zo tekeer te gaan omdat je broer naar binnen wil?" Wat is het toch een lieverd, een echte held, hij heeft deze broer in elk geval kunnen redden van een koude nacht op het balkon. Ik laat Skylar natuurlijk snel binnen en die is echt helemaal van slag. Hij vlucht snel weg. Moontje wordt door mij behoorlijk geprezen voor zijn onophoudelijke mauwen om hulp. Die had ik totaal verkeerd geïnterpreteerd, helaas een soort van boy cried wolfe verhaal, ik hoor hem zo vaak mauwen om niets. Hij jammert wel vaker zo, alleen nooit zo lang en zonder stoppen. Moonlight wilde gewoon dat ik naar de keuken kwam en deed het enige wat hij kon doen, hij heeft ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk toch kwam.

Zo was toch iedereen op tijd voor de snoepjes. Ik had het dan toch wel gemerkt, tegen die tijd, maar dat kon Moonlight niet weten natuurlijk. Die wilde alleen heel graag zijn broer helpen, de lieverd! Dat Skylar er toch wat aan heeft overgehouden, al is het maar tijdelijk, bleek vanmorgen wel. Ik deed, zoals altijd weer of geen weer, de balkondeur open. Rainbow en Moonlight gingen gelijk even buiten een kijkje nemen. Skylar draalde voor de deur, keek wel naar buiten maar ging niet. Ga maar ventje, moedigde ik hem aan, ik hou het wel in de gaten hoor. Maar hij wilde niet. Ondertussen is hij al wel geweest hoor maar hij is ook heel snel weer binnen. Ik moet daar toch echt beter op gaan letten.

Van de week had ik Rainbow ook al buiten gesloten. Maar die ging hier tegen het raam aan staan te springen, ik zat aan het bureau toen en zag het zo dan ook snel. Het punt is, dat als ik de deur dicht wil doen, willen ze niet naar binnen en verstoppen ze zich. Rainbow doet dat al niet meer, na een paar keer buitengesloten te zijn geweest. Ik denk dat Skylar daar nu ook wel even over na zal denken en gewoon naar binnenkomt als ik de deur dicht kom doen. Dat doe ik alleen maar als ik ijspegels aan mijn wimpers voel hangen. Zij hebben daar met hun bontjas gewoon geen last van. En het duurt lang voordat ik het koud heb hoor, ze hebben nog mazzel wat dat betreft. Ik heb Skylar in elk geval beloofd dat ik beter zal kijken of iedereen binnen is, de volgende keer. Arme jongen.

Vanmorgen lagen Moonlight en Aurora weer even bij me en toen kwam zelfs Skylar er ook bij. Dat kon gelukkig omdat Aurora links op mijn knie lag en Moonlight rechts tegen me aan. Skylar bleef hem maar koppies geven, zo lief, alsof hij hem nog een keertje wilde bedanken voor de moeite die Moonlight gisteren voor hem had gedaan. Ik zeg het wel vaker maar het is echt zo, Moonlight is een speciale, een echte held! Een kat die zorgt voor anderen en voelt wat een ander nodig heeft en daar ook naar handelt. Nou, ik vind dat speciaal, zeker voor een kat. Moonlight is echt mijn held met de gouden ogen, net als de kleur van zijn hartje.

Ik was in alle schilder drukte en heldendaden gewoon vergeten dat ik op 1 oktober alweer 2 jaar deze site had. Ik heb nog even gekeken naar mijn blog van vorig jaar, ik had toen bijna 74.000 bezoekers gehad. dit jaar, op 1 oktober, had ik er al meer dan 160.000! Dat bezoekersaantal is dus flink opgelopen, wat leuk vind ik dat toch! Stel je voor, dat ik voor elk bezoek een euro zou hebben gekregen, dan had ik er nu warmpjes bij gezeten. Over er warmpjes bij zitten gesproken, ik zag op die dag, dat alle vier de cits naast me op de bank lagen. Dat was de afgelopen weken niet eens meer mogelijk. Nu dan vanmorgen, toch Skylar er bij, een beetje bij Aurora in de buurt maar toch op veilige afstand. Daar krijg je dan toch weer een klein beetje hoop van, dat het ooit nog goed zal komen. Ik ga er vanuit van wel gewoon. Gewoon positief blijven denken, dat kan in elk geval nooit kwaad!

"Zelfverwijt is een vorm van luxe, wie zichzelf iets verwijt, ontneemt de
ander daar het recht toe.

Bron: The picture of Dorian Gray (1891)
"

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Was ik net klaar met die 30 kandelaartjes, kwam Martin gisteren zijn glazen ophalen. Hij vond ze zo leuk ook, of ik er voor hem ook twee keer zes wilde maken. Ja, dat kan natuurlijk ook! Leuk! Weer een opdrachtje erbij. Deze maand geen glazen dus dat gat wordt zo dan weer een beetje gedicht ook. Ik moet ook nog een ridder-kandelaar maken en een grote vaas met rozen en hortensia's en lavendel. Maar die hebben nu allemaal niet zo'n deadline en dan ga ik dat combineren met de dingen die ik voor de kerst wil maken. Zo ben ik toch altijd weer in de weer en ik geniet daarvan hoor.

Ik heb twee 'klanten', zeg maar, die doorhebben hoe het werkt. Of ook kan werken, klinkt misschien beter. Ik maak mooie dingen, dat zegt iedereen. In het echt ziet het er veel mooier uit dan ik het zelf op de foto krijg, dat hoor ik ook steeds. Ik verkoop wel dingen maar ik heb nog een heel groot voordeel, ik maak dingen in opdracht. En ik ben nu nog niet zo heel duur, al zeg ik het zelf. Dat kán wel gaan veranderen natuurlijk maar voor nu vind ik het prima als ik gewoon de verf weer kan kopen. Die twee hebben door dat ik dus heel persoonlijke cadeautjes kan maken.

Zoals ik gisteren al zei op mijn pagina, zeg wat je wil hebben en ik zeg of ik daar iets mee kan. Ik kan veel meer dan ik zelf denk ook nog, daar kom ik zo ook vanzelf achter. En dat is ook juist zo leuk, zo krijg je persoonlijke cadeautjes die je echt nergens anders kopen kunt en dat is en blijft een uniek stuk. Hoe leuk is dat? Zo moet ik nog meer klanten krijgen, maar dat zal vanzelf nog wel komen. Voor mij ook zo leuk om te doen, iemand zegt iets en daar dan iets bij zoeken en kijken of je voor hen iets unieks kan maken.

Gisteren was ik, door de irritatie over mijn ladder en het invullen van het klachtenformulier, helemaal vergeten dat ik een pakketje binnen had gekregen. Dat zag ik later pas weer liggen. Ik pakte het uit en mijn hele dag was gelijk weer goed! Wat een lieve vrouw is dat toch ook! Ik lijk de laatste tijd alleen maar zulke lieve en gelijkgestemde mensen in mijn leven te krijgen. Zo gaat dat gewoon! Dit pakketje kwam van A3ana en met haar mail ik wel eens. Zij is een echte kunstenares, zowel met haar doeken als met haar gedichten. Iemand waar ik al heel lang veel bewondering voor heb. Onze mailwisseling vind ik ook altijd zo leuk, alsof ik haar heel mijn leven al ken.

Dat heb je met wel meer mensen, ik vooral onder de Rulof lezers. Je bent en denkt hetzelfde over veel dingen, praten over de boeken is heerlijk en vaak lijkt het toch alsof je elkaar al vele levens kent. Hou me ten goede, dat heb je niet met allemaal hoor. Maar soms voelt het alsof de boeken er weer voor gezorgd hebben, dat je elkaar in dit leven ook weer tegen bent gekomen. Want met wie je te maken hebt gehad, die zijn of komen altijd weer bij je terecht. Bij sommigen is dat direct duidelijk. Al ben ik ondertussen gelijk helemaal van mijn onderwerp af. Het pakketje.

Ik maakte het doosje open en het zat vol met allemaal tubes aquarelverf van een merk dat Adriana vroeger ook verkocht. Zoiets had ze me verteld in haar mailtje en ze vroeg of ik ook met aquarelverf werkte. Nee, ik werk met acryl maar wil ook de aquareltechnieken onder de knie krijgen ooit. Ze beloofde me een keertje de verf op te sturen, als ik dat zou willen. Ja dat wilde ik heel graag natuurlijk! Alleen bedacht ik me later, ze heeft mijn adres niet en ik was helemaal vergeten dat te vermelden. Waar een wil is, is een weg want zonder dat, had ik nu toch het pakketje binnen. Nu was het alleen echt een hele grote verrassing zo! En dan het leuke en heel erg 'Adriana' briefje erbij 'kwast maar... durf maar... doe maar...' En dan ook nog eens een blok Aquarel Postcards, waar ik op kan oefenen. Ik was helemaal in de wolken. Als het hier weer wat rustiger is, ga ik eens op mijn gemakje zitten ermee.

Misschien op YouTube wat filmpjes over aquarellen kijken, dat kan nooit kwaad. Al kon ik ze ook onverdund gebruiken. Het eerste kaartje wat ik dan ga maken is voor haar natuurlijk! Als bedankje voor dat mooie pakketje. Van pakket naar sujet! Want wat Skylar gisteren deed, is toch wel het vermelden waard. Hoe ze uit hun plaat gaan bij de snoepjes, is algemeen bekend. Ook dat hij of Rainbow dan regelmatig vanaf de tafel Aurora een tik op haar kop geven, weet iedereen ondertussen wel. Toen Skylar haar weer mepte gisteren, duwde ik zijn pootje terug met een strenge NEE van mijn kant. Wat doet de boef, tot mijn grote verbazing, die geeft me zo een tikkie terug!

Ben je helemaal gek geworden, ik hef mijn hand, alsof ik hem een tik ga geven en ik krijg me er toch weer eentje! Niet dat ik ze ooit zal slaan natuurlijk maar ze moeten ook niet over me heen lopen, want dan is het eind hier zoek. Ik weer even testen, en ik doe weer mijn hand omhoog, alsof ik ga meppen. Mept hij me toch weer! Ik stond boos op en daar heeft hij niet van terug. Dan ben ik toch gelijk wel heel erg veel groter. Mopperend sprong hij snel op de grond. Ben je helemaal belatafeld, stoute Skylar. Mega pitbull puber dat je er bent! I am crazy Hanky not! Dat doen we niet meer hoor! Volgens mij kwam de boodschap wel over zo, hoop ik toch. Stiekem, héél stiekem, moest ik toch een klein beetje lachen maar dat heb ik hem niet laten merken. Het is hier elke dag dierendag, vandaag niks extra's gedaan hoor, ze krijgen elke dag al zoveel, misschien alle vier een extra knuffel, daar kan je nooit genoeg van krijgen!

"Wie noemt zich arm, die zich geliefd weet?

Origineel: Who, being loved, is poor?"

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Ik had wat van die lichtjes voor in flessen besteld. Zowel bij Wish als bij Ali Express. Leuk voor de beschilderde flessen en niet zo heel duur ook nog eens. Alleen het duurt zo lang voor je wat binnen hebt. Gisteren kreeg ik een pakketje binnen, van drie van die lichtjes. Het grappige was dat er eentje aan was gegaan onderweg. Het scheen door de enveloppe heen, gekleurde lichtjes. Hopelijk is de batterij niet helemaal leeg gegaan onderweg en heb ik er nog wat aan. Bij Ali moet je het ontvangen hebben van je bestelling altijd bevestigen. Of dat bij Wish ook moet weet ik eigenlijk niet. Het probleem is namelijk dat ik nu niet weet van welke bedrijf deze af zijn gekomen. Je krijgt pakjes uit China en ik niet kan lezen wat erop staat. Gokken wordt dat.

Ik zal het straks wel even nakijken. Ali houdt dat zelf altijd wel goed bij, of het al binnen is of niet want dan gaan ze drammen dat je het moet invullen. Ja ja joh, het zal wel in de bus zitten maar ik heb het nog niet opgehaald hoor. Ik hou niet zo van drammen, ook niet van Ali. Ik zoek het wel uit als ik in een verloren momentje daar opeens weer aan denk hoor, als het mij uitkomt. Maar goed, het is in elk geval binnen. Als het pakje inderdaad van Wish is, dan zijn ze daar wel een heel erg groot stuk sneller. Toch gek als je je bedenkt dat het van beiden uit China moet komen. Waar zit hem dat dan in? Want ik heb nog iets anders binnen ook. Bij Wish heb ik weken nadat ik bij Ali had besteld, dingen besteld en die zijn er dus bijna allemaal al.

Heel apart allemaal, maar goed, het zal wel. Vandaag had ik nog een heel groot irritatiepuntje. Ik heb er zelfs een klacht over ingediend en daar ben ik nooit zo van. Er werd gebeld, ik doe open na een heleboel gedoe door het parlefoontje. Bleek het de timmerman van de woningstichting te zijn. Hij moest de plafondplaten van de gezamenlijke hal hier vervangen, boven mijn verdieping nog, naast mijn buitenzolder. Later belt hij weer, of hij even een trapje of zo mag lenen. Ik geef hem mijn trapje van vier treetjes, die ik zelf overal voor gebruik. Zeker voor de ramen zemen en klussen. Hij zou hem zo terug komen brengen.

Prima hoor, ik ga weer verder met de kerstpot. Die moet en zal ik vandaag afkrijgen want dan kan het drogen en dan kunnen er een paar potten tegelijk in de oven morgen. Na een tijdje wordt er weer aangebeld. Dat bleek de postbode te zijn met een pakje. Oké, ik had volgens mij nog niets verwacht ergens van, maar goed. Straks maar even kijken, eerst die pot. Alsof het niet mocht, werd er weer gebeld. De timmerman, hij geeft me mijn trapje terug en zegt, 'je moet er wel op uitkijken hoor, je trap is levensgevaarlijk. Je kan hem alleen nog maar gebruiken als je hem schuin zet.' Hij duwt de trap in mijn handen, die van ellende opeens helemaal in elkaar en door elkaar schiet. Wat is dat nou?! Hij is helemaal stuk, zeg ik. Hij was al stuk hoor, zegt de man en loopt door naar beneden.

Is hij helemaal besodejanust? Die trap was helemaal heel toen ik hem gaf hoor! Hij zal hem wel zelf kapot hebben gemaakt, dat kán gewoon niet anders, want ik gaf hem heel en heb hem pas nog gebruikt en toen was er niks mee aan de hand! Hij valt nu zo uit elkaar, dat ik hem nog niet eens normaal teruggezet krijg op de plek waar hij altijd stond. Kijk, als hij nou had gezegd, sorry, kapot gegaan, dan had ik me heel anders gevoeld maar nu ben ik ronduit pissig! Is hij belatafeld! Ik bel direct naar Woonstad. Ook weer zo'n gedoe, voor je aan de beurt bent alleen al. Blijkt, dat ik dus via de site een klachtenformulier moet indienen. Ik heb potverdorie toch iemand aan de lijn hier???

Maar goed, ik zal het schuim maar even van mijn lippen vegen, ik word er weer pissig over. Ik heb dat toch gedaan, want dat vond ik wel nodig. Je kan niet zomaar iets van iemand lenen en kapot teruggeven en net doen alsof het al zo was. Niet bij mij in elk geval! Ik hoop echt dat ik er nog wat van hoor want anders hang ik gewoon weer aan de bel. Dan kennen ze mij nog niet want ik kan heel slecht tegen dingen zoals dit. Wat dan weer wel grappig was, dat een vriendin van mij vanmiddag een stippel workshop had. Ik had haar al gezegd, dan kan je eens zien dat het niet zo makkelijk is als het lijkt. Dat dit ook zo was, daar kwam ze dan ook vanzelf achter.

Ik lag helemaal dubbel toen ze me een foto stuurde, van waar ze mee bezig was. Haar commentaar erbij was, ik ga wat jij doet steeds meer waarderen. Ja, het lijkt zo simpel, wat stippeltjes zetten, maar dat is het niet. Zeker niet als je het netjes wilt doen. En als je dan ook nog patronen moet ontwerpen, dan ben je er helemaal mee bezig. Het moet kloppen ook en je patronen moeten doorlopen. De foto die ik hierbij doe, dat zijn de 30 kandelaartjes waar ik zo op heb zitten zwoegen. Alle 30 zijn ze anders en de meesten zijn 'gestippeld'. Toch heb ik er een paar beschilderd, en een combinatie van die twee heb ik er ook nog tussen gedaan. Dat heb ik toch maar mooi voor elkaar gekregen. De cits snel eten, en ik snel nog even verder aan mijn kerstpot. Bijna alles af, ik ben op tijd ermee!