Eerst maar even schrijven, dan is dat gedaan. Ik heb de zaak afgebeld en als ik dit gedaan heb, dan ga ik de bank op. Ik voel me zo moe! Gisteren bij Petra geweest, samen met Kim. Dat was een lange dag, na die slapeloze nacht. Vooral de terugrit, echt heel lang in de file, maakte het niet dat ik me er beter bij voelde. Ik was al blij dat Kim erbij was. Ik voelde toch wel dat dat scheelt, dan rij ik toch een stuk minder gespannen. Dat was daarom dan ook wel heel erg gunstig, dit keer. Weer veel geleerd en veel aan gehad. Ook over die enorm pijnlijke hiel, hoe ik dat kan gaan verminderen. Dat zou wel heel fijn zijn, als dat ook wat minder wordt. Steunzolen zijn besteld, en ik moet ondertussen zelf oefenen meer aan de buitenkant van mijn voet te lopen. Hopelijk gaat die pijn dan een keer weg, wat zou dat een opluchting zijn!

Bij PeeT heb ik het ook natuurlijk over Skylar en zijn boeven gedrag gehad. Jaloezie speelt ook zeker mee, hij wil zelf bij me liggen. Dat ik hem een tik gaf eergisteren, dat heeft geen nut bij hem. Hij slaat mij ook wel eens en zeker met zijn broers en zussen is dit zo. Dus hij vindt dat normaal gedrag en heeft daar niets van. Als ik de kans krijg dan moet ik hem in zijn nekvel pakken, even knijpen. Zoals zijn moeder zou doen met haar tanden, even laten voelen. Hij vindt namelijk dat hij zelf de baas moet zijn en daarom is hij met de anderen ook in conflict. Dat heb ik inderdaad ook gemerkt ja. Moonlight kan af en toe flink gillen en Rainbow begint dan tegen hem te blazen. Omdat hij al een slechte band heeft met Aurora, is hij voor haar helemaal een terror. Ik moet hem maar even flink laten voelen, dat ik hier nog altijd de baas ben, want hij vindt dat hij dat ook moet zijn. Gewoon nummer één.

Ik begrijp opeens ook, dat ik dan ook niet moet reageren meer op zijn 'commando' voor melk. Hij loopt dan naar het laatje, waar die pakjes melk in staan en doet 'HMMM' en ik, domme doos, pak dan een pakje melk en geef het. Hierdoor krijgt hij nog meer het idee, dat hij het voor het zeggen heeft natuurlijk. Dat doen we dus ook niet meer. Ik zal hem wel zijn zo geliefde melk geven hoor, maar niet op zijn commando. Ik krijg opeens even een flashback naar mijn toenmalige echtgenoot, toen we pas bij elkaar waren, die zei dat ik iets te drinken moest pakken. Die keek ook op zijn neus toen ik vroeg of hij polio gehad had. Dat zou bij Skylar dan wel niet werken maar die laat ik het wel op een andere manier merken.

Voor we terug naar huis gingen, wilde Kim dat ik even naar de Mac zou rijden, die zit daar bij de afslag naar huis. Ze is zo gek op die ijskoffie frappé met caramel. Die moest ik ook proeven want ze kent mij wel, ik ben daar ook gek op! En ze had gelijk, wat is dat ding lekker! Bedankt hoor Kim, nou ga ik daar steeds aan denken. Het enige wat me tegen zal houden is de bizarre brainfreeze die we ervan kregen allebei. Eerst Kim, die zat zo raar te doen, dat ik haar een watje vond. Brainfreeze kan enorm pijnlijk zijn hoor, daar niet voor. Maar het leek zo lang te duren bij haar. Voor straf kromp ik opeens in elkaar, ik kreeg het ook en ook bij mij duurde het echt minuten lang voor ik mijn spieren weer kon ontspannen. Stom genoeg lieten we dit nog een aantal keren gebeuren. Die dingen zijn blijkbaar echt té lekker!

Eenmaal thuis heb ik voor de zekerheid heb ik ook maar gelijk twee Felliway Friends besteld. Dan doe ik er eentje boven in hun kamertje in het stopcontact en eentje hier beneden. Kijken of dat echt helpt. Ik zag gisteren wel twintig keer die reclame ervan langs komen, alsof het een hint was. Die heb ik dan ook maar aangenomen. We gaan het zien, zodra het binnen is gaan ze het stopcontact in. Ik vind dat wel nodig en ik hou van rust en vrede en vind het ook vreselijk als ik zelf zo tekeer ga. Ik moet daar niets van hebben en wil dat ook niet. Boosheid en dat soort dingen, nee, daar gruw ik van. Dus als dit het oplost, dan zou ik daar heel erg gelukkig van worden. En de cits natuurlijk ook. Lopen ze straks alle vier met een smile rond, geven ze elkaar high fives in plaats van een tik, ik hoop het dan maar.

Gisteravond was Skylar opeens aan het roepen bij de keukendeur. Nou zeg, die wil wel heel erg graag naar buiten. Ik ging de deur dus maar open doen. Maar tot mijn grote schrik, zag ik te laat, omdat Skylar al liep te jagen, dat er een heel klein vogeltje in de 'kooi' van het balkon rondvloog. In paniek probeerde het een uitgang te vinden en die vond het niet. Skylar vloog al links en rechts om mijn oren en het vogeltje was echt in blinde paniek. Ah, wat erg! Nee, die mag hij niet dood maken! Ik gilde weer, verdorie wat vervelend, naar Skylar en omdat die waarschijnlijk nog onder de indruk was van de afgelopen nacht, vloog hij toch naar binnen op een gegeven moment. Maar ja, ga zo'n vlug ding maar eens even vangen!

De vloer was nat van de regen en daar stond ik dan op mijn sokken. Vies gevoel, bah! Als dat beestje bovenin zou blijven, dan kon ik het nooit helpen natuurlijk. Ik voorzag al een halve avond in de kou op het balkon. Ik zei, in lichte paniek, 'een klein beetje hulp zou wel welkom zijn hoor!' Het was niet tegen dovemansoren gezegd blijkbaar, want alsof het zo moest zijn vloog het vogeltje zo in mijn handen! En daar stond ik dan, van mijn handen een bal gemaakt maar daarin een fladderend ieniemienie vogeltje! Ik voelde zijn hartje tekeer gaan. Het arme schatje, maar wat moest ik nu doen? Ik keek het balkon rond maar ik zag natuurlijk helemaal niets waar ik het beestje even in kon doen of zo.

Loslaten zou niet zo handig zijn want ik denk niet dat ik dit wonder nog een keertje zou meemaken. Hier op het balkon, kon ik het niet vrij laten. Ik snapte niet eens hoe het beestje er nou in was gekomen! Met mijn elleboog deed ik de balkondeur weer open. Skylar vloog weer weg, gelukkig niet beseffend dat ik het beestje in mijn handen hield. Voorzichtig moest ik ook zijn, het was zo'n enorm klein dingetje, ik moest mijn handen wel zo houden natuurlijk. Ik stond in de keuken en mijn hersens maalden. Waar kan ik het nou vrij laten? In de huiskamer zit ook een net. Als je twee handen tot je beschikking hebt, dan kan je dat nog wel losmaken maar ja, ik heb er een vogeltje in.

Zijkamer, nee, staat kledingrek voor. Boven, ook geen optie, kan ik ook niet goed bij. Badkamer dan maar. Ja, maar daar stond mijn vissenkom/prullenbakje voor en ook lag er opgevouwen wasgoed, natuurlijk net boven het drinkfonteintje. Met mijn mond heb ik het wasgoed ervan afgegooid en wel zo dat het niet nat werd, met mijn knie het prullenbakje opzij geschoven. Gedeeltelijk met mijn mond én ellebogen, ja ja, daar werk ik wel eens mee, heb ik het raam open gekregen. Het hartje van het beestje ging zo te keer, ik heb hem even heel geruststellend toegesproken en toen ik met mijn lippen blijkbaar te dichtbij kwam, beet hij me met zijn ieniemienie snaveltje. Een klein bruin balletje met een snaveltje zo dik als een stopnaald. Ik voelde het niet eens.

Ik liet hem vrij en al kwetterend vloog het de boom in. Snel deed ik het raam dicht en haalde opgelucht adem. Ik had nog nooit zo'n klein vogeltje gezien! Wat zou ik nou gered hebben? Ik Google net op klein bruin vogeltje met dunne snavel en ik zag het gelijk! Ik heb een Winterkoninkje gered, oftewel een Klein Jantje! Ik wist niet dat die zo enorm klein waren, echt een schatje! Maar voor mijn lijf was het, alles bij elkaar, teveel spanning en te veel gedaan en heb ik vannacht alweer niet geslapen door allerlei vervelende dingen die mijn lijf dan uithaalt. Toch, ik ben blij dat het lieverdje niet is opgepeuzeld door een kat op mijn balkon. Alleen ga ik nu toch weer even liggen en mijn ogen dicht doen, na 2 nachten bijna niet slapen. Misschien lukt het dan nu om dat in te halen?

"Al bij al is Amerika misschien nooit ontdekt, alleen maar betrapt."

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Gisteren heb ik zowaar 3 pakjes binnen gekregen, zonder problemen. Van Zooplus weer eentje, ik bestel in etappes tegenwoordig, en twee met schilderspullen. Ik heb een grote Stay wet Palette besteld, met vellen papier en sponzen. Dat het wel een hele grote is, ben ik nu wel achter. Volgens mij had ik beter het kleinere maatje kunnen bestellen. Wat ik niet wist is dat je de vellen papier, die je gebruikt als palet, kunt blijven hergebruiken, tot er gaten in gaan vallen. Dus ben ik nu voorzien voor een aantal jaar. Er gaat een soort spons in, je doorweekt het vel papier waar je op gaat werken met heet water en je kan er dagen en dagen lang je verf op goed houden. Maar dit is wel een A3 formaat zowat.

Best een flinke jongen, dit. Nou ja, die kleinere bestel ik ook nog wel een keer, kan je afwisselen naar mate je veel of minder veel werk hebt. Lijkt me ook niet verkeerd. Ik heb echt een aparte kamer nodig eigenlijk, zo ondertussen. Ik groei uit mijn art hoekje qua spulletjes. Er zat ook reliëf verf bij, vooral zwart en wit maar ook de kleuren die erin te verkrijgen waren. Daar kan ik dan mijn geschilderde glas mee opleuken en verfraaien. Wel weer extra kosten maar goed, dan heb je wel iets unieks. Ja, dat had ik al wel maar dan nog uniekerderder. In elk geval, zodra ik er weer tijd en puf voor heb, gaan we dat maar eens even uitproberen. Er zijn wel eens mensen die zeggen, ja maar je verdient er toch aan? Nou, nog niet dus, het wordt allemaal weer geïnvesteerd in spullen die mijn schilderen makkelijker en mooier maken.

Ik had gisteren een zware dag, vond ik zelf. Ik was natuurlijk gewend de woensdag als uitrustdag te gebruiken en nu zat ik dan op de zaak. De drie uurtjes kropen echt voorbij, niet te doen zeg. Wat er ook niet aan meewerkte was dat er een opleiding was, die zaten allemaal aan de tafels waar ik normaal in het rustige hoekje kruip. Dus moest ik aan de andere kant zitten en die zit vlak bij het grote Callcenter. Het geroezemoes was dus niet van de lucht en dat is iets waar ik nog steeds erg slecht tegen kan. Ik krijg het er gewoon benauwd van. Ik had hoofdpijn en kon niet goed denken zo. Gebeld heb ik dus niet, dat kon ik er niet bij hebben blijkbaar. Ik heb dan maar wat klanten erbij zitten zoeken, wat met concentratie problemen ook niet al te vlot ging.

Gelukkig werd het, zoals altijd, vanzelf weer tijd om te vertrekken. Dit keer met een grote zucht van opluchting. Snel een boodschapje doen en dan nog sneller naar huis. Daar heb ik de rest van de middag op de bank doorgebracht. Maar in de late avond kreeg ik weer genoeg adrenaline om me te laten flippen zowat. Zoals bekend, is Skylar altijd erg vervelend tegen Aurora. Normaal luistert hij wel naar me en haalt hij het niet in zijn hoofd om haar iets te doen met mij in de buurt. Nu lag ze heerlijk in mijn armen en begon een beetje te grauwen. Een teken dat Skylar in de buurt is. Ja, hij lag vlak onder de bank, dus ik zeg tegen haar dat hij toch zeker nog niets doet en dat ze zich niet zo moet aanstellen.

Ik aai hem zelfs nog en zeg tegen hem dat hij lief voor haar moet zijn. Ze waren juist allemaal zo lief de laatste tijd, niet vervelend gaan doen nu! Hij lijkt te gaan liggen of zo. Maar dat was allemaal maar schijn want vanuit het niets mept hij me toch naar haar. Helaas zat mijn hand er wel tussen en ligt mijn pink nu open maar dat vond ik nog het ergste niet. Het feit dat hij dit flikt als ze in mijn armen ligt was waar ik echt boos om werd. Is hij nou helemaal van de pot gepleurd?! Dat is toch zeker niet normaal?! Dat is, buiten het lelijk doen tegen Aurora om niets, nog eens helemaal maling aan mij hebben. En dat kan gewoon niet. Doordat ik zo tegen hem uitviel, waren alle katten verdwenen. Maar ietsje later hoor ik Aurora gillen boven en hoor ik katten vechten.

Ik vlieg de trap op en Aurora is onder het bedje gevlucht en Skylar zit met hele grote ogen boven op de krabpaal daar. Ik ga tegen hem te keer en jaag hem naar beneden. Hij vliegt weg natuurlijk. Je zou denken dat hij zijn portie wel gehad heeft nu. Godsamme wat was ik woest zeg, je zo misdragen, dat kan gewoon echt niet. Het duurt lang voordat ik rustig ben, ik ben echt heel erg boos.

Dan had Ziggo ook nog eens storing, geen tv, niet erg dan kijk ik Netflix maar iets wat ik aan het opnemen was, is halverwege ook afgebroken. Heel irritant allemaal ook nog eens. Wat een pestdag zeg, echt van begin tot einde! En als rotte kers op de grote shit taart valt Skylar Aurora in de hele vroege ochtend nogmaals aan, als ze in mijn armen ligt te slapen. Hij haalt nu mijn arm open daardoor en echt, dát vind ik niet erg. Ik heb wel diepere krabbels te pakken gehad. Maar dat hij dit gewoon weer flikt terwijl ze niets doet en in mijn armen ligt, echt, ik flip nu gewoon! Hij vlucht voor me weg en hij schiet de zijkamer in. Ik ook en doe de deur achter me dicht, ik heb hem te pakken en scheldt hem voor alles en nog wat uit. Dat hij maar naar het stikhok moet, dat ik een ander baasje ga zoeken voor hem nu en dat ik klaar met hem ben nu. Ondertussen staat hij me met grote angstogen aan te kijken en zoekt een weg uit de kamer die er niet is, nu de deur dicht is.

Tot ik denk, wat sta ik hier nu te doen eigenlijk? Dit heeft toch geen zin zo? Slaan zal ik hem nooit maar ik zat echt op het woedende randje en dat vind ik zo erg. Daar heb ik zo'n hekel aan zelf. Dat wil ik zo niet voelen zo. Bah jakkes, wat naar. Ik weet alleen even niet zo gauw wat ik met Skylar aan moet zo. Waarom doet hij zo en waarom gaat hij zo echt overduidelijk tegen mij in en heeft hij maling aan het feit dat ik erbij ben zelfs? Hier moet wat gaan gebeuren, alleen wat? Het ging juist zo lekker vond ik nog. Stilte voor de storm lijkt het nu wel. Blij dat ik naar PeeT ga vandaag. Misschien kan ik aan haar wat vragen hierover. Zijn er kattenmensen, die een tip voor me hebben, GRAAG!

"Wanneer men de waarheid spreekt kan men er zeker van zijn dat men daar vroeger of later op betrapt wordt."

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Gisteren kreeg ik een mail van de postcodeloterij. Ik heb weer eens wat gewonnen. Heel vaak krijg ik daar niet eens een mail van, of zie ik die niet en verwijder ik die in de wirwar van mailtjes. Dan krijg ik opeens een pakket met stroopwafels in de bus. Ik heb ook al eens speculaas gehad, bloemen, dvd's. En nu mocht ik dan een boek uitkiezen. Maar ja, sinds ik de boeken van Rulof heb, lees ik eigenlijk geen andere boeken meer. Maar ik heb toch wel een hele leuke gevonden. Als je de titel hoort, begrijp je wel waarom. Ik heb gekozen voor "Doe en denk als een kat". Geen idee wat erin staat maar ik vind het nu al leuk! Ik zal het nog wel vertellen zodra ik het binnen heb. Mijn dag kon niet stuk.

Ik kom ondertussen steeds verder in de buurt van een drie jarige vermissing van Sunshine. De laatste tijd zat hij weer eens heel erg in mijn hoofd. Daar is hij nooit uit hoor, alleen is het soms heftiger dan anders. Krijg ik opeens van mijn neef in de app een link, naar een YouTube filmpje waarop mensen vertellen dat ze hun kat na drie jaar eindelijk weer terug hadden. Vooral ook omdat hij gechipt was. Mijn hart maakte een sprongetje, zoals altijd met dit soort berichtjes. Zie je het wel?! Het KAN gewoon! Wil je het ook zien, klik hier  

Dat had ik vandaag sowieso hier al willen vertellen maar ik zag dat Sjoukje me vanmiddag getagd had, in een berichtje op Facebook. Ging ik kijken, ging dat ook over een kat die na drie jaar vermist te zijn geweest, weer terug is bij zijn baasje. Hm. Aangezien toeval bij mij niet bestaat, zou dit het Universum zijn die me iets probeert te vertellen? Zo'n beetje van 'hou nog eventjes vol', of zo? Je weet het maar nooit. De hoop geef ik nooit op, dat was al duidelijk natuurlijk. Ik geef überhaupt nooit op, laat ik dat ook even duidelijk zeggen. Daarom is mijn lijf nu de baas, zodat ik daar niet te ver in door schiet. En zulke berichtjes, bevestigen alleen maar wat ik voel, Sunshine komt ooit thuis. Let maar op! Dat het kan, kan je, voor de tweede keer, zien, klik hier  

Weet wat nou nog het ergste is? Dat ze in Nederland het willen gaan toelaten om katten af te schieten. Zijn ze nou helemaal achterlijk geworden hier? Hoeveel katten mogen van hun baasjes niet gewoon naar buiten? Hoe kan je nou in hemelsnaam zien of zo'n beestje niet een liefhebbend gezin als vaste basis heeft? Ik kan me hier zo druk om maken, echt niet normaal dit! Ik denk dan uiteraard aan een geval als bijvoorbeeld Sunshine. Weggeglipt uit een bovenwoning, omdat hij naar buiten moest en zou. Komt hij terecht bij iemand anders in huis, dan zit hij veilig. Maar wat als hij nog steeds rond loopt te zwerven, daar in dat M4H gebied? En stel dat ze dan zeggen, dat zijn allemaal zwerfkatten, die gaan we even neerknallen?

Het moet toch niet gekker worden! Zouden ze die beestjes, als ze ze doodgeschoten hebben, nog checken op een chip? Dat denk ik niet, teveel moeite en stel dat je een chip vindt, heb je dan het lef om met het baasje contact op te nemen en te eerlijk te zeggen 'sorry maar ik heb uw kat doodgeschoten? Dat zie ik ze dan ook weer niet doen en zo zullen veel mensen er nooit meer achter komen wat er met hun beestje is gebeurd! En weet je, dit is zoveel erger, het niet weten. Je kan het niet afsluiten, je blijft je zorgen maken en je blijft volop in je verdriet zitten. Ik heb het los kunnen laten, een beetje dan, omdat je anders niet eens normaal verder kunt met je leven. Als je dan zoiets als dit hoort, dan zakt je broek toch wel een flink stuk af hoor. Het idee alleen al. Wie verzint zoiets? Als je me niet gelooft, klik dan hier  

Vanmorgen vroeg heb ik ook 'onze' vos nog op tv gezien, als we toch over natuur dingen bezig zijn. Kan ik gelijk even die ergernis van me weg schrijven. Mijn broer had een foto in de familie app gezet, van een vosje dat hij onderweg zo zag lopen. Dat was vorige week of zo. Hier vlak bij, dat heb ik Karina nog laten zien, toen ze hier logeerde, hebben we een park dat is aangelegd op de daken van een hele grote winkelboulevard. Waar vroeger de hoertjes liepen, kan je nu je boodschappen halen of meubels kopen. En daar was de vos gesignaleerd, de eigenaar van het restaurant dat ook bovenop het dak zit, had het beestje gefilmd. Het was een moslim meneer en daarom weet nu ook, dat het chinese all you can eat restaurant waarschijnlijk opeens iets anders is geworden.

Weet ik dat ook weer. Wat doet zo'n beestje zo midden in de stad? Volgens een meneer die dat kan weten, zitten er veel in Rotterdam en de mannetjes trekken weg als ze volwassen zijn, op zoek naar een eigen gebiedje. Dat is wat dit beestje waarschijnlijk aan het doen is. Wel bijzonder vond ik. Weer zo'n mooi bruggetje, over bijzonder gesproken, gisteravond lag Rainbow zowaar eens een keertje lekker bij me. Niet dat hij dat niet wil anders hoor, juist wel. Maar meestal is mijn schoot of de plek naast me bezet, door Aurora en daar zijn ze toch altijd een beetje voorzichtig bij. Nu lag Rainbow heerlijk languit en Moonlight vond dat hij er ook wel bij mocht en kwam ook lekker op het plaid liggen.

Tot mijn grote verbazing, want Rainbow pest Moontje altijd, ging Rainbow Moonlight uitgebreid wassen. Mijn kattenmoederhartje smolt natuurlijk, dit zie ik niet zo vaak. Mijn twee zwarte kinnetjes zo lief bij elkaar, dat deed me goed zeg. En nog wat later, gingen ze allebei weer lekker liggen knorren, poot in poot, kameraden! Daar heb ik, bijna met ingehouden adem, een foto van gemaakt. Ze bleven nog liggen ook. Meestal als Moonlight een camera ziet, neemt hij de pleitvaart. Hij had gelukkig zijn oogjes dicht, Rainbow lag al helemaal out, die vond het prima. Lekker hoor, als ze zo lief zijn tegen elkaar. Mijn kattenkoppen kunnen dat toch ook nog wel, wat een feest!