Twee jaar en 217 dagen zonder Sunshine
Allereerst, iedereen bedankt voor alles wat me is toegestuurd. Ik heb in het begin getracht iedereen te beantwoorden maar het werd zoveel, dat ik nergens anders meer aan toe kwam dus daar ben ik mee gestopt. Heel leuk natuurlijk maar ik heb niet de middelen om er een secretaresse voor aan te kunnen nemen. Ik hoop dat jullie me dat vergeven maar het is daarom zeker echt in alle liefde ontvangen. Dat geldt ook voor de mensen op Facebook waar ik zo ontzettend veel voorbij zag komen, dat ik me bijna een carpaal tunnelsyndroom heb geliked maar ook dat kon ik echt niet meer bij houden op een gegeven moment. Mijn excuses daarvoor maar het maakt mijn beste wensen voor iedereen echt niet minder gemeend. Uit de grond van mijn hart hier dan ook likes voor iedereen en echt de meest welgemeende aller aller allerbeste wensen voor het nieuwe jaar!
Ik heb een heerlijk avondje gehad. Eén ding vond ik jammer, de cits lagen niet allemaal bij me zoals vorig jaar. Was vorig jaar Rainbow op een gegeven moment verdwenen en kwam hij pas de volgende ochtend weer tevoorschijn, dit jaar was dat Skylar. De 3e wereldoorlog knallen, die hier echt de ramen deden schudden, vond hij net eventjes teveel en ik heb geen idee waar hij uithing. Hij kwam ook absoluut niet als ik riep of zo. Alleen toen de wekker ging van de snoepjestijd, kwam hij eventjes met grote bange ogen en schrokte hij ze snel op om er daarna weer snel vandoor te gaan. Ik heb hem niet meer gezien tot vanochtend.
Af en toe lagen de andere drie, om de beurt, bij me. Toch waren ze onrustig en ik denk dat het vorig jaar veel meer siervuurwerk was dan knallen. Nu was dat een soort van gelijke mix met af en toe zo'n illegale atoombom of zo. Vlak voor mijn ramen had ik uren lang het mooiste vuurwerk, ik heb er een paar filmpjes van gemaakt. De tv moest ik wel heel hard zetten om Guido Weijers te kunnen verstaan. Dan schrok je je echt af en toe rot van, als dan de harde knallen even wegvielen. Zette ik de tv dan weer wat zachter, begonnen ze uiteraard weer gelijk te knallen. Ik liet hem maar wat harder staan, van Guido wilde ik echt geen woord missen.
Ik vond hem weer totaal briljant, wat heb ik genoten. En voor mijn gevoel heeft hij sommige dingen zo uit mijn brein gepikt. Echt hoor, ik kwam het afgelopen jaar toch echt met een paar van exact dezelfde grappen over dezelfde onderwerpen. Ik heb ze alleen niet opgeschreven of misschien wel zelfs, in mijn blogs hier. Dat weet ik niet eens meer, ik weet wel dat die dingen ook in mijn hoofd op zijn gekomen. Dan lach je er toch echt nog een keertje extra om hoor! Heerlijk was het. Ik vond het zowat nog bijna veel te kort, naar zulke briljante in elkaar verweven teksten kan ik echt uren luisteren. Wat kan hij dat toch knap. Ik vind die rode draad altijd geweldig en daar is hij enorm goed in.
Dat vond ik vroeger bij Freek de Jonge ook altijd al geweldig, die kon dat ook zo goed. Ik ga nog eens een keertje naar de herhaling kijken, gewoon omdat het te briljant was om het in ene keer in je op te kunnen nemen. Morgen krijg je Hans Teeuwen, ook briljant maar een beetje minder stijlvol maar daar ga ik ook naar kijken. Gewoon omdat hij durft te zeggen en doen wat anderen echt niet zouden durven en gewoon echt een klein beetje gek is. Maar Guido, mijn respect heb je, bedankt voor een heerlijke avond helemaal dubbel liggen. Petje af!
Tijdens de reclames werd ik ontzettend vermaakt door vooral Rainbow. Op de gang was het donker en door het raam van de zijkamer, kwam al het licht van het vuurwerk binnen. Daardoor leek het alsof daar de bron was, voor de cits. Dat het hier in de huiskamer net zo erg was, leek niet in de kattenkopjes op te komen. Daar kon ik me al erg om vermaken. Rainbow is in een van zijn vorige levens vast een stokstaartje geweest want die zat zo, de boel in de gaten te houden vanaf een voor hem veilig plekje. Op het stukje bank waar het schapenvel ligt voor ze, vond hij ook prettig en dan zo rechtop als een stokstaartje, kijken of er niets binnen gegooid wordt in de gang. Hij was een beetje bang maar toch bad ass, zoiets toch. Ik heb zitten genieten van hem. Hij kwam af en toe heel hard op me af rennen, dan wilde hij een flinke kroel, om dan toch weer hard naar zijn plek te rennen om weer stoer te doen. Oh wat vond ik hem heerlijk. Of eventjes bij me liggen en me dan vasthouden met zijn staart. Hij was een genot om naar te kijken in elk geval.
Aurora bleek ook een beetje mobiel en deed eigenlijk net zo een beetje als Rainbow. Ze leek ook de boel een beetje te bewaken af en toe. Moonlight zag ik liggen helemaal onder de krabpaal, net naast de bank. Dat vindt hij een veilig plekje. Ook hij kwam heel af en toe een kroel halen bij me, alsof dat een soort morele steun gaf als mijn hand even door de haren was gegaan. Dat gold voor alle drie, behalve Skylar, die was gewoon totaal verdwenen. Die kwam zelfs vanmorgen vroeg niet, toen ik hem riep. Ik maakte me al ongerust maar toen zag ik dat hij me met grote ogen vanuit de hoogste mand in de krabpaal lag aan te staren. Hij vroeg zich af waarom ik hem aan het roepen was, als hij toch zo vlakbij was, zo te zien. Ach ja, je kan er maar overheen kijken. Of nou ja, naast kijken meer, dat ding is twee meter of zoiets.
Ik heb me in elk geval flink vermaakt, het meeste nog door de cits en Guido en eindelijk had ik bij Snapchat ook een dierenpootje. Dan kan je leuke dingen met je huisdieren doen. Dat vind ik zo jammer van snapchat, het gaat willekeurig en ik had steeds geen pootje dus kon ik niets bij de cits doen. Tot gisteravond. Ik had er al een paar met 2019 laten zien op Facebook maar die andere waren hilarisch, die heb ik bewaard voor hier, voor morgen. Ik heb me namelijk echt slap gelachen! De foto's zijn al leuk maar de filmpjes zijn echt om te janken van het lachen.
De andere van de normale cits, zet ik er hier vandaag bij, met de beste wensen nog maar een keer. Je kan niet beter het nieuwe jaar starten met een lach, zo is 2019 voor mij in elk geval begonnen en daar kan niets tegenop. Nieuw jaar, nieuwen kansen. Het oud zeer van me af gegooid, dan loop je weer lekker licht en kan je weer het een en ander dragen, mocht dat nodig zijn. Je weet nooit wat het leven in petto heeft maar ik voel dat het dit jaar al beter zal gaan. Die stijgende lijn, die hou ik vast en die lach ook! Dat gun ik iedereen! Morgen kunnen jullie mee lachen met de Snapchat foto's van de cits, al zijn die van vandaag ook erg koddig, toch?