"De dood is niet het doven van het licht, maar het uitblazen van de lamp omdat de dag is aangebroken"

Rabindranath Tagore Indiaas mysticus, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1913) 1861-1941

Poe hee, ik kan weer rustig slapen! Het geld voor mijn opleiding zal morgen alsnog naar mij worden overgemaakt. Had ik toch echt een soort van bijna blut ervaring! Gelukkig ben ik toch nog op tijd om de opleiding mét de korting die dan nog geldt, te kunnen overmaken. Wat een klein foutje al niet kan veroorzaken. Maar, je kan kletsen wat je wilt, ik ben er weer bovenop gesprongen en heb het uitgezocht en ik heb er ook nog voor gezorgd dat het is opgelost. Oké, in dit geval was ik dan wel degene voor wie het opgelost werd maar dat moet niet uitmaken. Zo deed ik mijn werk altijd en dat deed ik graag. Alleen ging het een hele tijd niet en zoiets als dit had me een paar maanden geleden nog volledig lam geslagen. Nu blijkbaar niet meer, ik zeg; vooruitgang! Vandaag me niet uit hoor! Vorig jaar kon dat nog wel, nu niet meer.

Iemand op het bedrijf waar ik tot voor kort werkte, heeft dus een formulier her-opgeslagen met nog ingevuld het bankrekeningnummer van iemand die een declaratieformulier heeft ingevuld een keer. Gelukkig is het zo blijkbaar wel iemand, die bij de RMC werkt en diegene is nog een stiekemerd ook! Die heeft vast gedacht, zo hee, zoveel geld extra? Ik ga mezelf extra cadeautjes geven. En niet zeggen dat kan je niet weten, jawel dat weet ik wel. Anders had ik het al gehoord, van de fout. Het was de 18e al overgemaakt namelijk. Dat zou ik nooit gedaan hebben, daar niets over zeggen, hand op mijn hart niet! Dat is stelen en daar doe ik niet aan mee. Jaren geleden was er ook iets fout gegaan bij de RMC en had ik opeens meer dan het dubbele aantal vakantie uren en ook nog eens het dubbele aantal uren die ik al extra had van het jaar daarvoor. Dat ben ik toen braaf gaan melden, toen ik daar zelf achter kwam.

Ik weet nog dat degene waar ik het bij meldde, erg verbaasd was en toegaf dat hij dat zelf nooit zou hebben gedaan. Mijn antwoord daarop was heel simpel, ik wil niet dat ze van mij pikken of me belazeren, dus hoor ik dat zelf ook niet te doen. Je krijgt wat je geeft hoor, op elk gebied. Zo werkt het echt, geloof me maar. Maar goed, degene die mij dat niet lege formulier heeft gestuurd, heeft dat niet eens kunnen zien, want zoiets open je niet, je gaat ervan uit dat het een goed document is. Ik had het moeten nakijken ja, maar ja, ik zag alleen de vakjes die ingevuld moesten worden en ik heb niet verder gekeken. En ik denk, als het vakje met bankrekeningnummer leeg was geweest, dat ik dan ook vergeten zou zijn het in te vullen. Alleen, dan had ik daar bericht op gekregen en had het niet bij iemand anders op de rekening gestaan. Dan had ik het toch al lang gehad ondertussen.

Vanmorgen heb ik nog eens een uitgebreide mail gestuurd, het lag echt niet alleen aan mij, het bedrijf is ook gedeeltelijk schuldig hieraan. En mazzel dat het van een personeelslid is, mocht die het al hebben opgemaakt, dan kan je het verrekenen met het volgende salaris. Zwijgen over zoiets levert je uiteindelijk toch echt alleen maar dingen in je eigen nadeel op. Dat zie je maar, geloof me nou maar, eerlijk duurt altijd het langst. Dat is heel belangrijk om daar naar te leven. Ik weet alleen ook, dat veel mensen daar nog niet zijn. Komt wel, maar misschien een paar levens verder pas, dat ze zover zijn. Ik kreeg in elk geval een mail terug, van diegene die het op dat verkeerde nummer gestort had. Morgen staat het op mijn rekening, zodat mijn korting niet zal komen te vervallen! Het blijkt ook dat je bij zakelijke transacties geen meldingen krijgt, als naam en nummer niet overeenkomen. Dat zou juist daar nog belangrijker zijn, lijkt mij. Maar wat kan mij dat schelen, dat zoeken die banken zelf maar uit. Ik heb het toch maar mooi en snel en efficiënt geregeld! Een grote stap vooruit voor mij, betekent dat er ook nog bij.

Mocht ik dus een fractie van een moment gedacht hebben gisteren, dat 2019 voor mij nu al naar de gallemiezen was, had ik dat totaal verkeerd ingeschat. Dit jaar is juist begonnen om me te laten zien hoever ik al ben gekomen! Dat is toch wel ontzettend lief van 2019, bedankt daarvoor! Een maand geleden nog te warhoofdig om op te letten bij het formulier, naar nu alles binnen een dag totaal rechtgezet te hebben. Ik geef mezelf zo'n schouderklop, dat ik er nog een week last van ga hebben! Ik kwam wat van die teksten tegen over het nieuwe 2019, daar heb ik er een paar van bewaard. Ik vond het wel grappig en die gingen ook alle kanten op. Past hier wel bij dit verhaal, vond ik zelf.

Gisteren lekker bij mijn dochter koffie zitten leuten. Ik moet altijd zo om haar lachen. Ze heeft een geweldig gevoel voor humor, dat kan niet anders in onze familie. Maar dat is het niet alleen, ook als ze het juist helemaal niet wil, is ze eigenlijk nog veel grappiger. Ze vond mij altijd creepy omdat ik haar, jaren en jaren geleden al, ooit een mail stuurde met instructies wat te doen als ik zou overlijden. Dat vond ze maar niks, want dat voelde alsof ik dan juist dood zou gaan binnenkort. Dit kwam eigenlijk weer, omdat we toen al eens hadden zitten praten over dat mensen, als je achteraf naar alles kijkt, het altijd ruim van te voren lijken te weten zelf, dat ze er binnen niet al te lange tijd meer zullen zijn.

Ik had haar eens verteld over een meisje dat op haar twaalfde overleed en toen ze er niet meer was, bleek ze alles al te hebben opgeschreven, wat ze voor muziek wilde, een jaar daarvoor al en ze was hartstikke gezond. Iedereen voelt het op de een of andere manier alleen is dat aanvoelen niet echt bewust maar van binnen weet je het echt wel. Kim zat te vertellen dat ze gisteren een liedje hoorde en opeens dacht, hee dat wil ik op mijn begrafenis. Maar, en dat kan ze dan zelf zo schitterend vertellen met haar sprekende gezichtje, daardoor schrok ze zich een ongeluk en vroeg me,diep ongelukkig kijkend, 'mammie, ga ik nou dood?' Ik lag helemaal dubbel, ik ben dan ook best een rot moeder. Ik vind dat dan zo'n humor! Schaterend legde ik haar uit dat ze nu heus niet opeens dood zou vallen. Omdat zij zo bang is voor de dood en ik juist helemaal niet, praat ik er expres vaak over met haar. Voor de dood hoef je echt niet als de dood te zijn, Hein is juist je vriend! Dat praten erover lijkt zijn vruchten af te werpen nu, dat vind ik alleen maar een goede zaak.

Als je weet hoe het zit, leven en dood, reïncarnatie en je eigen ontstaan, wat je nou precies bent en wat je doel is, dan heb je gewoon nergens angst meer voor. Het enige is, dat je nu nog op deze wereld, in deze maatschappij moet mee komen. Daardoor zit je door omstandigheden vaak vast aan mensen, die een persoonlijkheid hebben waar de honden geen brood van lusten. Maar angst, nee, die heb je niet meer want alles is alleen maar rechtvaardigheid. Ook die nare persoonlijkheden ja, die zijn gewoon nog niet zo ver op hun pad maar zonder hen, zou de wereld, de kosmos zelfs, niet compleet zijn. Je zal het er gewoon mee moeten doen maar je mag ze proberen te mijden.

Je kan maar één ding doen; Hou van hun ziel, neem afstand van die persoonlijkheid. Het komt wel goed met die persoon want die wordt in de komende levens ook alleen maar zachter, liever, mooier. Tot die tijd blijf ik toch liever zo ver mogelijk bij zulke mij behoorlijk storende persoonlijkheidjes vandaan. Lukt niet altijd maar ik probeer het, ik doe alsof ik stekeblond ben en verwijder mezelf uit de situatie zodra dat kan. Vandaar dat ik ook liever bij mijn diertjes ben, die stellen je nooit teleur en die zijn puur, echt, zoals ze zijn. Dieren huichelen nooit. Daar kunnen velen nog een voorbeeld aan nemen. Ik vond het weer een prachtige dag vandaag! Heerlijk! Ik lijk wel helderzijnd! Die deugd van tegenwoordig...

"Vrouw tegen Churchill: 'Als ik met U getrouwd was, zou ik gif in uw eten doen.' Churchill: 'En als ik met U getrouwd was, zou ik het opeten."

Winston Churchill Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965

Iedereen weet wel dat ik vergeetachtig ben ondertussen. Alleen dat ik dit steeds vergat, dat vind ik zelf gewoon echt erg. Dat komt misschien een beetje door de decemberdrukte en dat soort dingen. Aurora is namelijk vier jaar geworden, zo rond 15 december. Omdat ze een straatmadelief is, is het maar een schatting natuurlijk maar ze zit zeker wel rond die tijd met haar verjaardag. Ik wist dat al vrij snel erna, en elke keer dacht ik, in mijn volgende blog meld ik het even. En zo vergat ik het elke keer weer. Maar ik vind haar veel te belangrijk om het zomaar voorbij te laten gaan omdat ik zo stom ben om het een halve maand te vergeten. Mijn diva is vier jaar alweer! Vandaar dat zij een paar keer extra op de foto's staat, dat heeft ze wel verdiend!

Het heeft er ook mee te maken, dat zij niet als kitten erbij is gekomen. Denk ik toch. Van de jongens Sunshine & Moonlight weet ik het precies, vijftien juli 2015. Ook de andere twee jongens vergeet ik nooit, die eerste april 2017 vergeet ik niet zo snel meer. Maar bij haar denk ik er meestal achteraf pas aan. Zij was dan ook al anderhalf toen ze erbij kwam en dat was toen ook een ellendige periode met Sunshine die net vermist was en de stress die dat met zich mee bracht. Ik denk dat het een combinatie is van diverse dingen maar meestal vlak erna denk ik, oh ja ahhhh, Aurora was jarig. Ze worden hier elke dag verwend hoor, dat is niet waarom ik me schuldig voel. Ze verdient gewoon beter dan dat ik het vergeet.

Het is dan ook altijd een drukke maand, of je nou wilt of niet. Ik ben echt blij dat we voorlopig even rust hebben. Het is eigenlijk ook meer de druk van buitenaf die dat opvoert, of de verwachtingen die je ergens van hebt. Wat is belangrijk voor je, scheelt ook. Mijn schoonzoon is bijvoorbeeld helemaal gek op oud en nieuw. Hij is dan de hele dag al ADHDaan, die laatste van het jaar. Terwijl dat voor mij de laatste jaren helemaal niet meer zo is. Ik heb wel een tijd gehad, als er een feest of zo was, dat ik dan hoge verwachtingen had maar het viel eigenlijk altijd wel 100% tegen. Dat heb ik wel vaker hoor, niet alleen met oud en nieuw. En als je van te voren erg tegen een of ander feest opziet, dat je niet wil maar moet, dan heb je de avond van je leven. Dat gebeurt dan ook regelmatig. Daan kan dat nog erg vinden, als het tegen valt door zijn verwachting ervan. Ik reken er op, kan het altijd meevallen. 

Daarom schuif ik het toch weer op het hebben van verwachtingen dat zo voor teleurstelling zorgt. De laatste oud en nieuw die bij mij zo enorm in het water viel, ligt al weer een tijdje achter me maar die kwam zo aan, dat ik me voor had genomen, ik verwacht nooit meer ergens iets van. En sinds die tijd, ook al blijf ik in mijn uppie thuis, de eerste keer met mijn twee kleine kittens Sunshine en Moonlight, heb ik elke keer een geweldige avond. Ik benijd niemand die naar een groot feest gaat, of met veel mensen de avond doorbrengt. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken! Ik vind het heerlijk om juist met al die drukte, lekker met mijn beestjes thuis te zijn. Ik geniet daar gewoon van. Dat is toch anders dan op een normale avond gewoon thuis te zijn. Ieder het zijne, toch?

Het is allemaal weer voorbij, straks pas weer Pasen en Pinksteren en zo maar dat duurt nog een paar maanden. Het eerstvolgende is mijn eigen verjaardag. Dat vier ik ook niet echt meer, dat vind ik ook prima. Ik ben niet zo'n feestbeest meer. Zeker de laatste jaren ben ik meer en meer terug getrokken maar gewoon omdat ik dat ook prettiger vind. Ik heb dat van mijn vader, die was ook zo. Ik heb geen straatvrees, ik ben niet mensenschuw, ik ben gewoon graag op mezelf. Ja, ik vind het ook leuk om leuke dingen te gaan doen maar ik vermaak me echt net zo goed in mijn uppie. Ik heb altijd zoveel te doen, allemaal wat ik leuk vind, ik kom wat dat betreft al tijd te kort, al ga ik helemaal nergens heen.

Dat helpt er ook wel aan mee natuurlijk. Bovendien lees ik graag en veel, zeker in de Rulof boeken, en sinds ik die gevonden heb, is heel mijn leven veranderd. Laat mij maar lekker schrijven, schilderen en met de dieren bezig zijn. Huisje schoon houden en leuk werk, dat laatste is het enige wat er nu aan ontbreekt maar dat zal nog wel goed komen. Ik kom altijd tijd tekort, dat is altijd al zo geweest. Ik heb gewoon altijd wat te doen, dat zal het zijn.

Afgelopen jaar was wel een jaar van extremen en het eerste jaar waarin mijn moeder er totaal niet in voorkwam, stoffelijk dan. Extreem ziek geweest ook, extreem veel dingen meegemaakt en extreem veel geleerd. Vooral over mensen om me heen. Dat is het mooie weer van veel voor je kiezen krijgen, je leert er ook zoveel van en dat is ook niet verkeerd. Het was gewoon een extreem jaar voor mij, dat is dan nog een understatement ook. Met als grote afsluiter, geen werk meer. Wat een prachtig einde voor een totaal nieuw begin, zo zie ik dat.

Van de week even aan het werk met mijn CV en een standaard sollicitatiebrief maken. Dan inschrijven bij vacaturebanken en dat soort dingen en zelf actief zoeken. Dat is wel heel lang geleden en ik zal wel roestig zijn in het begin maar je zit zo weer in het zadel. We gaan wel zien wat het wordt, in elk geval, best spannend zo. Het geld voor mijn opleiding, die ik ga volgen, zou al gestort zijn, zeiden ze in antwoord op een mail van mij maar het staat er nog steeds niet op. Vandaag maar weer gemaild hierover, de telefoon werd niet opgenomen. Het moet wel voor de achtste betaald zijn dus dat komt nu wel heel snel dichterbij. Anders gaat er een flinke korting verloren, dat lijkt mij niet de bedoeling.

Ondertussen blijken ze het naar een heel ander rekeningnummer te hebben overgemaakt?! Nou ja, dat kan toch zomaar niet, ik heb dat in elk geval niet ingevuld. Ik zal er maar bovenop gaan zitten, hier klopt iets totaal niet. Dat gaan ze maar snel even omdraaien daar! Ik krijg het nog druk met overal bovenop zitten, als het al zo begint. Ik weet niet wie er van mijn geld kerst heeft zitten vieren maar ze gaan er maar voor zorgen dat ik er voor de achtste nog die opleiding van kan betalen! Anders draaien ze wat mij betreft op voor de korting die dan vervalt. Mijn fout is het niet in elk geval.

Ik ben er al achter, ze hadden me een declaratieformulier opgestuurd, dat niet leeg was. Dat nummer stond daar al en dat heb ik niet gezien. Ik heb alleen ingevuld wat leeg was en niet verder gekeken. Nou ja, het is in elk geval personeel daar, want diegene heeft een declaratieformulier ingevuld en een oen heeft het zo met nummer en al opgeslagen en zo is het weer bij mij terecht gekomen. Dat moet maar snel worden rechtgezet, daar ga ik echt achteraan want anders vervalt mijn korting en dat is echt een beetje teveel geld. Moeten ze maar niet een fout formulier opsturen, als het leeg was geweest en ik had het ook  niet gezien, dan hadden ze om mijn nummer gevraagd of ernaar gekeken aldaar. Bovendien, je krijgt een melding als je geld stort en het nummer komt niet overeen met de naam. Daar had diegene op in moeten springen en niet klakkeloos door moeten gaan, die melding krijg je niet voor niets. Ik ben goed bezig, en ik geef nooit op. Ik zeg 2019, ik raas gewoon dwars door je heen! MIEP MIEP

"Aangezien we maar één keer leven (Ria: klopt niet maar goed) waarom zouden we dat leven niet delen met een kat?"

Robert Stearns