Heerlijk avondje gehad gisteren en het was niet eens vijf december! Lekker met de poezenkindjes om me heen, Outlander opgezet, koffie en languit op de bank. En dan ook nog omdat je zo moe bent omdat je zoveel gedaan hebt. Dat is totaal anders bankhangen dan wanneer je nergens puf voor hebt. Half uitgeput is heerlijk! Dat was ik een beetje vergeten. Maar het begint allemaal wel terug te komen. De therapeut zei tegen me, ‘je wordt nooit meer zoals je was.’ Nee, oké en dat hoeft ook niet. Daar komt niets goeds van, als je teveel wilt doen. Maar gewoon energie hebben, voor wat dan ook, dat is wel heel erg prettig. Vooral als je dat dan ook omzet in nuttige dingen. Ik ben er erg blij mee en ik hoop dat het nog flink zal toenemen.

Ik merk wel dat ik niets met stress te maken wil hebben. Dat schrikt me een soort van af. Daarom wil ik ook niet zulk werk meer. Als het stress gerelateerd is, dan wil ik er niet aan meedoen. Dan pas ik. We gaan het wel zien. Morgen ga ik alles eens goed bekijken en in elk geval een goeie standaard sollicitatiebrief schrijven. Ik weet nog niet wat ik doe als dat het enige is waar ik werk in kan vinden. Ik denk niet dat zoiets goed zal gaan. Is het trouwens nog wel ‘brief’ of  is het alleen nog maar via de mail? Tegenwoordig gaat er, buiten pakketjes en bestellingen van dien aard, nog maar weinig via de post. Ik vind het wel iets hebben, hoe ouder je wordt, als je dan terugblikt, dat er dan zo ontzettend veel is veranderd. Echt bizar en hoe verder we komen, hoe harder het lijkt te gaan.

Al die technologie die er eigenlijk voor zorgt dat alle technologie nog harder kan gaan. Ik kan me er al eigenlijk niet eens een voorstelling van maken hoe het er dan over, pak hem beet, 50 jaar zal zijn! Ik zal wel graag even een blik willen werpen in die nabije toekomst. Gewoon even kijken, even rondlopen als een stiekeme tijdreiziger. Proberen je gezicht in de plooi te houden als je iets ziet wat je gewoon niet kunt geloven dat het bestaat. Als je denkt dat ik dan teveel fantasie heb, want zoveel zal er toch niet veranderen, ga dan zelf maar even een klein stukje terug. Of zet in je fantasie, je oma van 50 jaar geleden eens eventjes een dagje bij je.

Ik dacht daar altijd over na omdat ik een overgroot oma heb gehad die bijna 106 is geworden. Dat scheelde maar een paar dagen geloof ik. En daar zat ik dan als kind wel een over te praten met haar. Dat vond ik zo geweldig. Toen zij klein kind was, had de mens nog nooit gevlogen. Dat heeft ze allemaal zien ontwikkelen. Ook hadden ze geen televisies en toen zij overleed, Kim was toen een jaar of vier denk ik, hadden ze al kleurentelevisies met afstandsbediening. Dat moet dan toch heel wat lijken. En zij was erin meegegroeid. Dan gaat het eigenlijk een soort van ongemerkt. Alleen als je haar had omhoog had gestraald in haar jeugd en een blik had laten werpen in de toekomst, dan had ze zich echt wel rot geschrokken en niet kunnen geloven dat al die dingen konden bestaan.

In de boeken van Rulof staan ook veel voorspellingen. Ergens staat er, en ik weet echt niet meer in welk boek, dat ze een communicatiemiddel hadden, dat eruit ziet als een lapje stof. Het zit opgevouwen in de zak van een Meester in het licht. Beeld en geluid en de verbinding werken vlekkeloos. Dan kan je het weer opvouwen en in je zak stoppen. Daar moest ik een paar jaar geleden om glimlachen. Nee, zover zijn we nog niet. Nee logisch ook, alle uitvinden komen van boven, want daar worden we door geholpen. Ik dacht nog dat zoiets nog wel even zou duren. Zie ik van de week alleen bij iemand een filmpje voorbij komen van de eerste opvouwbare tablet. Zodra je hem opgevouwen hebt, kan je hem gebruiken als gsm. Ik moest dus direct denken aan dat kleine lapje stof van uit de boeken! Dat was geen echt normale stof natuurlijk, waar je kleding van maakt. Het werd ook nog een beetje uitgelegd, ik weet alleen niet meer waar het nou stond. Anders zou ik dat hele verhaal wel verteld hebben. Ik kom het nog wel een keertje tegen, of ik krijg een tip van een andere Rulofiaan. Wil je zelf die opvouwbare tablet even zien op Facebook? Klik dan hier .

Vandaag heb ik me alleen bezig gehouden met schilderen. Rechtstreeks uit de douche aan mijn bureau gaan zitten. Ik heb heerlijk zitten fröbelen en weer wat van mijn eigen huisstijl dingen gemaakt, die ook hier bij mij zullen blijven. Op de foto zie je dingen waar ik gisteren mee bezig was geweest. Als het strak mooier weer wordt weer, dan moet ik ook nog het kattenhuisje een lik verf geven. Er zat een stokje los van het hekje dat er omheen zit aan de bovenkant. Ik wist gelijk wat ik met dat stokje wilde doen. Het naambordje van broer en schoonzus in eerste vorm. Dat is ondertussen ook weer gelakt en afgewerkt verder. En wat vinden jullie van mijn saaie bruine schoenen? Leuk geworden toch? Ze lopen zo lekker en zijn nu weer redelijk in de mode.

Misschien vind ik nog wel meer ouwe schoenen. Wat ik met al die hoge hakken moet, waar ik niet meer op kan lopen sinds de operatie, weet ik echt niet. Ik krijg het niet over mijn hart om ze weg te gooien. Ik hou van ze en zij van mij. Alleen werden we wreed gescheiden door lichamelijke defecten. Sinds de operatie kon ik er niet meer op lopen. Rechts wel maar links, dat ging niet meer. En op dat ene been, vooral met daar een schoen aan vast, met een vijftien centimeter hoge hak, kan je niet lopen. Maar ik denk er nog even over na. Er zijn er nog een heel stel zowat splinternieuw van ook. Wist ik veel dat ik er niet meer op zou kunnen lopen. Helaas, ik zie het er ook niet beter op worden. Ik word alleen maar ouder en niet jonger. Lullig hoor, zulke dingen. Ik kan er gewoon nog geen afstand van doen, in de hoop dat het nog een keertje beter zal gaan. Voor als ik straks weer helemaal genezen ben en de kilo’s eraf zijn. Dan ga ik het nog eens een keertje proberen en lukt het dan nog niet, dan gaan ze weg.

Vandaag is het alweer de derde februari en ik doe het al drie dagen verkeerd. Ik plaats namelijk alles in februari steeds. Over vandaag valt ook genoeg te vertellen maar dat komt morgen dan wel weer. Voor nu heb ik het even gehad met typen en het internet. Het is alweer tijd voor eten voor de cits en ik ga er lekker vroeg in vanavond. Ik ben bek af. Maar ik heb goed werk verricht, als was het dan ook maar denkwerk! Maar goed, dat is op de één of andere manier nog veel vermoeiender geweest dan het bewerken van een stuk land, volgens mij. Ik heb eigenlijk niets gedaan maar toch heel veel. Ik heb diep en goed moeten denken en toch, dat is best lekker. Vooral als je er dan nog uitkomt ook. Heerlijk!

"Liefde moet zijn als een boom, met zijn wortels diep in de aarde, maar met zijn takken uitgestrekt naar de hemel.

Origineel: Love should be a tree whose roots are deep in the earth, but whose branches extend into heaven.

Bron: Marriage and Morals (1929) "

Bertrand Russell Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970

Bezig bijtje geweest vandaag. En zoals vroeger, heerlijk! Dat wil zeggen, veel dingen doen en veel van die dingen tegelijkertijd of om en om. Een paar maanden geleden zou ik van de vorige zin alleen al moe zijn geworden. Heerlijk om weer energie te voelen om alles te kunnen aanpakken waar je je toe wilt zetten. Dat is echt een heel verschil met op de bank zitten en nog vermoeider worden van het staren naar je vuile ramen die je zo graag wilt zemen maar waar je geen puf voor hebt. Zo duw je dan jezelf net weer even een stukje verder naar beneden. Heel irritant maar iets waar je echt niets mee kan. Ja, hard werken aan jezelf en geduld want tijd doet wonderen. Ook zo’n cliché dat niet voor niets een cliché is geworden.

Vandaag dus ook weer hard gewerkt. Was gedaan, stofzuigen was weer nodig, de keuken, de badkamer, de wc. En dan tussen de bedrijven door heb ik mijn muur geverfd. Daar ben ik de afgelopen weken mee aan de slag geweest, ook tussendoor. Schimmel behandelen en zo. Vandaag ook het gordijn aan die kant gewassen. Grote zware dingen zijn dat, die andere komt de volgende keer wel. Ze moeten toch apart en daar kan ik nu bijna niet eens bij. Daarom, ik vind het prima zo. Het staat gewoon echt weer netjes. En het heeft me praktisch niets gekost. Ik heb een tube zwarte acrylverf extra meegenomen bij de Action. Die is nog geen twee euro. Ik had eigenlijk 2 extra tubes maar ik had er maar eentje nodig en dat had ik niet verwacht.

Het is in elk geval stukken goedkoper dan wanneer ik een pot muurverf was gaan halen. Hoe klein ook, dat was veel duurder geweest. Zelfs van die ene tube heb ik nog een heel klein beetje over. Ik had er ook nooit opgekomen om die muur zwart te maken hoor. Het kwam meer omdat ik voor dat kleine stukje muur geen zin had om er weer verf voor te laten mixen. Ook niet met het oog op het feit dat ik toch graag zou willen verhuizen. Dan ga ik de boel echt niet meer een totale make over geven hoor. Omdat het grote gordijn daar van zwart fluweel is, dacht ik, dan maak ik dat stukje toch ook gewoon zwart?

De deurpost en deur zijn ook zwart. Dat valt er nu heel mooi in weg ook. Toen het zo afstak tegen het grijze van die muur, stond het ook erg goed. Alleen nu heb je een soort van groot zwart vlak en dat ziet er eigenlijk wel chique uit zo. Best een goeie beslissing geweest dit. Het zit er weer netjes op en ook aan de keukenkant is alles weer netjes en schimmelvrij. Weer een dagje nuttig geweest. Ik ben zo nuttig als de pieten! Het wordt nog eens wat met me, als ik zo doorga. Komende week heb ik ook weer van alles te doen.

Ik ga vanaf maandag ook echt eens rond kijken in banenwereld. Wie weet zit er iets leuks voor me bij. En eergisteren heb ik, als van ouds weer eens een uurtje of drie, ja drie, aan de telefoon gezeten met Bokkie. Zo noem ik haar altijd. Een oud collegaatje en we houden altijd een beetje contact. We hebben heel lang samen gewerkt op dezelfde afdeling en dan liep het allemaal altijd perfect! Dat werkte heel prettig. Ook omdat we altijd allebei echt hard aan het werken waren. Zo kreeg je geen irritaties ook en op een gegeven moment waren we heel erg op elkaar ingewerkt en daarom vloeide het dan ook zo lekker. Zo heerlijk als je samen met ook zo’n harde werker zit. Dat merk je echt. We hebben afgesproken om woensdag gezellig een bakkie te doen en te lunchen. Mijn oortje deed echt zo’n zeer, ik moest wel even wat anders afspreken.

Toen ik Kim gisteren die kandelaar ging brengen, heb ik nog zo gelachen met haar. We hadden het erover dat je binnenkort, als je appt in het verkeer, je een grote boete gaat krijgen. Ik vind dat een bijzonder goede zaak. ‘Ja’, zei ik tegen Kim, ‘als je appt op de fiets of in de auto, dan ben je een echte FlAppdrol’ (spreek uit flepdrol)! Met grote ogen keek ze me aan, een FlAppdrol?! Ja, zo noem je iemand die aan het appen is terwijl ze fietsen of rijden. Met een diepe zucht zakt ze in de bank. Zegt ze; ‘Heb ik weer. Daar heb ik nog nooit van gehoord. Zulke dingen moet ik dan van mijn moeder leren.’ Ik lag helemaal dubbel van het lachen. Het is echt een drama Queen hoor, die dochter van mij. Voor mij altijd erg lollig, dat is er het leuke van.

Verder heb ik weer een hele lading dingen liggen, die ik het zwartgemaakt. Die moeten ook allemaal geverfd worden. Vorige keer heb ik al die fases uitgelegd. Het is best veel werk en je bent behoorlijk bezig met een kunstwerkje. Daarom heb ik het eens uitgelegd. Kijk, bij de action kan je ook een ingelijst bloemetje halen. En die kosten dan geen drol. Maar ja, daar komen er miljoenen van, de lopende band af. Ik ga aan bepaalde dingen niet eens beginnen. Dat heeft gewoon geen zin. Als je een ontzettend bekende artiest bent, ja, dan willen mensen daar wel voor dokken. Maar als je beginnend bent, of maar een heel klein beetje bekend, dan gaan ze er echt niet zoveel voor neerleggen. Maar je hebt er wel veel werk aan. Je steekt er tijd en liefde in, dure verf een aanschaf van doek of glaswerk. Het zou veel en veel duurder horen te zijn, wil je eruit kunnen halen wat erin zit.

Maar ja, dat doe je gewoon niet. Toevallig stuurde mijn schoonzus me iets op, dat leek op de kandelaar met de foto’s van de baby’s die ik gemaakt had. Dat waren nog kleintjes ook en ze vroegen er 25 euro voor! Die van mij zijn een heel stuk groter en bovendien ook met een handgeschilderd raampje erbij. Kan je echt nergens anders krijgen. En dan vraag ik er net geen 40 euro voor! Bizar is dat hè. Hebben zij het bij mij gezien? Of hebben er weer eens een stel mensen hetzelfde idee? Ik heb in elk geval geen centjes voor grote reclame campagnes, ik moet het hebben van mond tot mond. En daar doen een aantal mensen erg hun best voor. Het is jammer dat alles op de foto’s zo’n stuk minder mooi is dan in het echt. Anders zou het echt een heel stuk harder lopen.

Daarom denk ik dat ik op een braderie een stuk meer zou verkopen. Maar goed, dat moet ik nog uitzoeken. Hoe vind je nou waar je dat soort marktjes hebt en hoe je jezelf dan in moet schrijven. Daar moet ik nog eens een keertje achteraan. Best leuk lijkt mij dat. Niet voor elk weekend hoor. Gewoon een keertje tussendoor. Kijk, die kerstmarktjes zijn vast geweldig maar dat vind ik dus echt vreselijk. Dat is veel te koud. Er even overheen lopen, ja dat gaat nog wel. Maar zoveel uur in de vrieskou doodstil staan? Nee, dat is niets voor mij. Dan maar in de zomer, dat lijkt me stukken beter. Zoveel dingen die ik moet uitzoeken en doen. Ik voel weer een lijstje aankomen!

Ondertussen ook nog een pot beschilderd, een paar schoenen, naambordje voor mijn broer en schoonzus. Je kan niet zeggen dat ik niets gedaan heb vandaag. Ik ga zo de cits eten geven, ik pak een lekker bouillonnetje en dan ga ik bankhangen want ik kan weer twee afleveringen Outlander kijken. Heerlijk! Morgen ga ik die stapel zwart proberen weg te werken. Tenminste, voor een gedeelte dan. Foto’s van de rest volgen nog. Hier vast foto’s van mijn muur en Kim haar lenteplateau. Allemaal spulletjes die ik gemaakt heb. Toch wel leuk dat zij ze ook leuk vindt. Ja toch? Die schoenen zijn trouwens ook wel grappig geworden. Ik vond de laarsjes van mezelf ook al zo leuk. En ik kwam een paar saaie ouwe bruine schoenen tegen waarvan ik dacht, zo draag ik ze niet. Maar ze liepen wel heel erg lekker. Of ik gooi ze weg of ik probeer er iets mee. Nou, dat is goed gelukt! Die ga ik nog wel een keertje aandoen zo. Leuk bij jeans of zo. Ja, ja, foto’s volgen nog een keertje.

"Tranen zijn het smeltende ijs van de ziel."

Hermann Hesse Duits-Zwitsers schrijver, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1946) 1877-1962

Gisteravond was het zelfs op het nieuws! Je moet gaan VAPEN! E-roken is de manier om van het roken af te komen. In Engeland is daar onderzoek naar gedaan en dat wordt nu gebruikt om dit kenbaar te maken. Ik ben wandelende reclame voor het E-roken! Ik ben in ene dag van het roken afgekomen. Ik heb bijna 50(!) jaar lang gedacht verslaafd te zijn aan die vieze sigaretten. Door de E-sigaret kwam ik erachter helemaal niet verslaafd te zijn. Je kan mij niet wijsmaken dat ik hier de enige mee ben. Er lopen er vast meer rond die daar achter gaan komen. Eigenwijs als ik ben, zou ik het zo ook nooit geloofd hebben. Het enige wat mensen nu veel tegenhoudt, en dat klopt voor mij ook, is dat ze niet goed weten hoe dat nou precies werkt!

Mijn advies is voor die mensen, ga naar een zaakje als RotterdamP. Zoek anders iets bij je in de buurt, zo’n dampzaak vind je tegenwoordig op veel plaatsen. Ze zijn daar allemaal wel bereid om je te helpen  en dingen uit te leggen. Het is een trial & error gebeuren hoor. In het begin snapte ik ook geen jota van wat ik nou allemaal aan het doen was. Maar al doende leert men en ik durf me ondertussen een middelmatig ervaren damper te noemen. Ik zou ook nooit geloofd hebben, eind juli nog niet eens, dat ik ooit zou stoppen met roken. Dat was ik helemaal niet van plan, nooit! Ik vond het gewoon lekker, klaar en niet zeuren allemaal. En als je dan, na dat ene dagje dampen omdat je broer zo’n ding voor je gekocht hebt, opeens niet meer roken wilt, dan is dat best bijzonder.

Dus mensen, rokers dan eigenlijk, kijk allemaal naar de herhaling van het journaal van gisteren. Ren dan naar een dampshop en laat je voorlichten. Ja, je moet even wat dingen aanschaffen maar ja, dat ga je besparen in shag en sigaretten. Ik ben in augustus gestopt. In het begin dampte ik hier het huis in een laag rook. Ondertussen damp ik ook haast niet meer. Ik had al binnen een maand geen nicotine meer in mijn vloeistof. Nu is het dat ik af en toe iets heb van, oh ja, ik ga even een pufje nemen. Dat is de trend van de laatste vier weken, ik damp dus ook al bijna niet meer.  Het zal echt niet voor iedereen zijn. Mijn broer en schoonzus roken er ook nog steeds bij. Ze zijn wel van twee pakjes per dag naar een  paar sigaretten gegaan. Je kan zeggen wat je wilt maar je longen zijn daar ook zeer dankbaar voor.

Jeetje zeg, wat een reclame maak ik. Ik zou ervoor betaald moeten worden maar dat word ik echt niet hoor. Het is gewoon een feit. Ik ben er namelijk nog steeds enorm verbaasd door, dat ik niet meer rook. Echt een bizar feit en je zou het me voor geen goud in de wereld hebben kunnen laten geloven, dat ik ooit zou stoppen met roken. Dat was ik zo niet van plan. En ik vond ex rokers altijd zo vervelend en zeiken over dat het stinkt. Ik durf het bijna niet te zeggen maar het meurt als de hel! Bah, wat vies! Ik probeer er niet aan toe te geven hoor. Als roker vond ik dat soort opmerkingen ook reten irritant. Maar dat neemt niet weg dat ik stiekem een klein beetje kokhals als er iemand rookt of er een roker langs me loopt. Maar ik probeer het niet te laten zien.

Dan hadden ze van Vertellis weer een mail gestuurd vandaag. Met de wekelijkse geluks-vraag. Dit keer was het; noem eens drie dingen van de afgelopen week waar je dankbaar voor bent? Ik verval dan in herhaling maar ik zit er al met eentje extra want ik ben enorm dankbaar voor alle vier mijn cits. Ik zal het mezelf niet te makkelijk maken, die zal ik dan maar tellen als één. Ik maak er dan van, ik ben dankbaar voor mijn katten. Ik vertel al zo vaak wat voor streken en liefs ze altijd uithalen, dat hoef ik vast niet meer uit te leggen hier. Dat lijkt me wel duidelijk. Eigenlijk ga ik voor de liefde, de liefde voor mijn cits in dit geval. Dat kan nooit stuk en ja, daar ben ik héél erg dankbaar voor.

Daarom stellen ze ook deze vraag. Want het is een feit dat je van dankbaarheid gelukkiger wordt. Eigenlijk staat dat al in de bijbel zelfs, geloof ik. Niet dat je alles moet geloven wat er in de bijbel staat hoor, dat boek is vrij achterhaald. Maar er staan genoeg dingen in die wel kloppen en ‘tel je zegeningen’ is er daar zeker één van. Als je elke week, of zelfs elke dag, opnoemt waar je op dat moment dankbaar voor bent, dan wordt je daar ook echt gelukkiger van. Probeer het maar eens uit als je mij niet gelooft. Anders doe je het lekker niet, dat maakt mij helemaal niets uit. Maar waar ben ik dan nog meer dankbaar voor deze week, nu niet alle vier mijn katten individueel een reden mogen zijn van mezelf?

Voor mijn dochter, sowieso in het algemeen al, ik ben heel blij dat ik in dit leven haar moeder mag zijn. Ik ben heel dankbaar voor de diepe liefde die er tussen ons is, ook al bitchen we wel eens tegen elkaar. Niets en niemand kan dit stuk krijgen. Zij heeft mij met recht geleerd wat het is om onvoorwaardelijk lief te hebben. Dat is op zich al iets om dankbaar voor te zijn. Maar deze week ben ik extra dankbaar omdat ze een keer naar me luistert en daardoor naar haar eigen lijf luistert. Dat is erg nodig want anders komt ze straks net zo te zitten als ik vorig jaar en geloof me, dat gun ik mijn ergste vijand niet en al helemaal mijn eigen kind niet. Ze had vroeger zo naar me moeten luisteren! Ik hoor haar al mopperen op me, als ze dit leest. Je moeder heeft gewoon altijd gelijk Kim, zelfs als ze het niet heeft!

En als laatste ben ik dankbaar voor die lieve gids die ik heb in de andere wereld. Die altijd voor me uitkijkt en over me waakt. Die me heel veel seintjes geeft, als er dingen niet kloppen maar waar ik dan heel eigenwijs niet naar luister. Dat ik achteraf dan altijd moet denken, ik wist het verdorie en ik luister weer eens niet naar mijn gevoel! De afgelopen twee dagen wat dingen meegemaakt met een persoon, die echt niet goed in elkaar zit. Ik kreeg dit direct door maar dan wil ik iemand niet tekort doen. Als ik nou maar eens een keer zou luisteren, had ik me niet zo hoeven te irriteren aan die persoon. Dan had ik hem direct geblokkeerd. Nee, ik wil te graag het goede in iemand zien. Een nobel streven hoor maar dan moet het er ook zitten natuurlijk. Maar mijn gids, de lieverd, blijft me met dat gevoel van binnen om mijn oren slaan. En ik heb besloten er voortaan altijd naar te luisteren want hij, of zij, heeft me nog nooit verkeerd gestuurd.

Dat ik zelf niet luister, is mijn eigen schuld en dat wil ik niet meer. Ik vind het altijd moeilijk, ben bang dat ik het er zelf bij verzin of zo. Maar toch, het zit er altijd, ik wéét het dan al eigenlijk maar ik wil mensen toch een kans geven. En dan loop je er weer tegenaan dat ze dat niet waard zijn. Energie die verspild is, ja toch? Ik beloof in elk geval dat ik mijn best zal doen op mijn gids, mijn gevoel te vertrouwen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan maar ik ben erg goed in mijn best doen. En meer dan dat, kan ik niet doen! Als het me lukt, dan scheelt het me heel veel gedoe, dat ik een ding dat zeker is. Maar dan moet ik wel goed luisteren, niet mijn sterkste kant, moet ik eerlijk toegeven. Daar weet mijn moeder alles van! Ik dacht direct, toen ik dit schreef; ‘uh oh, ik zie nu vast ergens een 13!’ Kijk ik, heb ik in totaal, met een aantal andere aantekeningen onder deze tekst, 1962 woorden!! Dat is mijn geboortejaar en mijn moeders manier van zeggen; ‘typisch Ria’! Bedankt hoor ma! (Nóg iets waar ik dankbaar voor ben   )

Nog iets, de leuke Pasen/lente dingen die ik ga maken! Links is het vaasje of kandelaartje, dat ik voor Kim heb gemaakt. Rechts zet ik straks op Ria’s Art Corner. Met haasje dit keer, er komen nog meer lentediertjes aan in andere kandelaartjes of vaasjes, wat je wilt. Je kan er een kaarsje bij doen, of van die kleine lichtjes. Of je doet er water in, heb je een onderwater haasje en zet je er leuke lentebloemetjes in! Ik zeg LEUK! Kim is er blij mee, ik dat zij blij is, zo werkt dat. En het is weer weekend!