Gisteren werd me gevraagd of het pakje dat ik op had gestuurd al aan was gekomen. Ik had de track&trace wel doorgegeven maar die was even niet voorhanden. Ik had hier de bonnetjes nog liggen dus ik kon wel even kijken. Oh jee, wat was dit nu weer. Afleverpoging was mislukt stond erbij. Oké maar dan doen ze dat toch zeker nog wel een tweede keer? Oké dit was wel in België maar daar doen ze het eigenlijk toch wel hetzelfde? Ik zat nog even goed te kijken of ik nog iets anders kon zien en onder tracking gebeurtenissen zag ik staan ‘adres onjuist’. Nou ja, wat is dit nu weer voor raars. Ook stond er pakket is terug naar afzender maar, en dat besefte ik me nu pas, er stond helemaal geen afzender op!

Oh oh, dat gaat hier mis. Dan krijg je weer een enorme zoektocht naar het contact dat je wilt hebben. Uiteindelijk google ik ‘klantenservice PostNL’ en zo kom ik aan het telefoonnummer via de site is dit Godsonmogelijk. Heel raar maar goed, dat zal vast aan mij liggen. Ik had er wel visitekaartjes van Ria’s Art Corner opgeplakt maar ja, daar staat mijn adres niet op. Ja, mijn emailadres. Ik bellen naar de klantenservice. Mensenlief daar zit je echt een half uur voordat je überhaupt iemand aan de lijn kan krijgen want elke keer krijg je een behoorlijk lang keuze menu met een heel verhaal en als je dan je keuze maakt, dan krijg je er weer eentje. Als je dan denkt dat je er nu ondertussen wel moet zijn, krijg je weer een heel verhaal of je aan een enquête mee wilt doen. NEE! NU niet meer.

Tegen die tijd ben je al pissig genoeg en absoluut niet welwillend. Beetje dom dus om het zo te doen van PostNL. Het zijn van die simpele dingetjes als je even logisch nadenkt. Op mijn vorige baan was het ook zo, ik heb het toen wel aangegeven maar dan wordt er toch niet naar je geluisterd. Dan moeten ze het zelf maar weten. Eindelijk krijg ik iemand van de klantenservice en de jongeman is echt vriendelijk genoeg. Lang verhaal kort, hij stuurt me een formulier op en dat moet ik invullen en dan komt het weer naar mij. Ja, maar hallo, het kostte me wel 13 euro! Als ik dit tien keer moet doen, want het is jullie fout, dan zit ik zo aan de grond. Ja, dat kan ik dan aangeven in dat formulier want als het onterecht niet bezorgd is, dan krijg ik dat misschien wel terug.

Laat ik maar niet zeggen wat ik dacht maar ik kreeg in elk geval binnen vijf minuten het formulier binnen. Ik moest ergens op klikken en daar waar ik uitkwam zou ik dan van alles in moeten vullen. Nou kán je niet eens iets versturen met een verkeerd adres want daar checken ze bij het frankeren al op. Als het niet klopt, heb ik ook een keer gehad, dan krijg je het niet eens verzonden. Dus dat ik een fout adres op heb gegeven, dat klopt niet. Ik heb het ook al gecheckt bij diegene die het gekocht had en nee, dat was het adres wat ik nog wist. Maar omdat ik zoveel pakjes had, had ik alles op een A4 getypt en uitgeprint. Het document had ik niet opgeslagen. Iets verder dan het opgeven van de gegevens van de geadresseerde, krijg je me toch een rare vragen! Ik heb ze grijnzend zitten lezen.

Waar slaat dat nou allemaal op? Ik kon niet meer bijkomen. Eerst de artikel groep, dat klopte dan nog een beetje. Maar de artikelgroep detail werd al wat gekker. Daar vulde ik ‘vazen’ in. Daarna stond er ‘soort’. Ja zeg, wat voor soort vazen heb je dan allemaal wel niet. Ik heb me in elk geval wel vermaakt. Bij het type heb ik later ‘paasvaas’ ingevuld en bij de titel heb ik ‘Lente cadeautje’ ingevuld. Verpakking ‘doos’, kleur ‘bruin’. Serieus? Ik kon nergens aangeven dat ik mijn verzendkosten vergoed wilde, alleen of ik het aan de afzender of de geadresseerde wilde sturen, let op, indien het teruggevonden zou worden. Huh? Is het nu nog kwijt ook?! Ik heb maar eens goed diep gezucht en ik heb op verzenden geklikt. Hopelijk komt het goed met het pakketje. Ik zal het laten weten want ik hou ze in de gaten, daar bij de PostNL.

Gelukkig zijn mijn vier pakjes van vandaag wel snel aangekomen. Gisteren besteld, allemaal voor de cits en één doos voor mij. Met vitamines hoor, die waren weer eens op. Ik dacht, nu kan het nog, ik koop gelijk even bij. Dan kan ik weer een maandje of twee vooruit en dan maar hopen dat ik in de tussentijd een baan of zelf een omscholing heb gevonden. Ik heb de Dewberry cursus ook nog maar daar heb ik een aantal vragen bij en die moet ik even op een rijtje zetten en dan mailen naar Amanda Dewberry. Het is een heel groot familiebedrijf daar. Wel merkte ik, ik heb al een stuk zitten lezen in de map, dat het erg commercieel is. Die cursus wordt normaal gesproken dan ook voor de klas gegeven. Omdat Amerika zo groot is, doen ze er twee ook thuis en daar ben ik nu mee bezig. Toch, ik kan niet meedoen zoals zij het willen.

Dit pakket kopen als instructrice, voor je mensen om het te leren, met zoveel korting. Naar conventies komen en meer van dat soort dingen. Je kan een prachtige carrière maken voor jezelf, maar dan moet je wel daar in de buurt wonen. Voor mij is Amerika toch echt een beetje te ver om aan te fietsen. Daarom vallen er veel dingen weg. Wat niet wegneemt dat je er wat mee zou kunnen doen hier hoor. Maar dan moet je een flink gevulde knip hebben en zeker zijn dat je elke week een klas of twee a drie les kunt geven. Maar dat zie ik hier niet zo snel gebeuren. Maar dan zou er misschien nog wel iets met het Dewberry bedrijf te doen zijn. Voor nu vind ik het al leuk als ik dat certificaat straks op zak heb. Maar eerst maar even mailen vandaag, of morgen.

Rainbow zijn oogje is weer helemaal netjes open. Daar ben ik heel blij mee en hij denk ik ook. Omdat ik gisteren al gestopt was met de zalf, heeft dit zich best snel hersteld. Hij had alleen zelf zoiets, elke keer als ik opstond, oh daar heb je haar hoor, rennen! Als ik hem dan niet pakte, keek hij me vragend aan? Nee ventje, we hoeven niet meer te smeren! Ik weet zeker dat hij daar erg blij om is. Hij is ook gek met het nieuwe mandje dat ik erbij heb gekocht. De anderen vonden het ook reuze interessant. Het is een soort holletje. Vooral Rainbow en Skylar willen altijd zo graag ergens in of onder kruipen. Het is dan ook een grote hit! Iedereen, behalve Aurora die het van een afstandje bekeek, is er al in geweest. Daar zullen ze nog om gaan vechten. Ik had nog zoveel bonuspunten bij Zooplus en er gingen er een aantal vervallen. Daarom heb ik het mandje besteld, een goede beslissing. Ja, daar ben ik toch wel goed in, al vind ik het altijd moeilijk, beslissingen maken.

"Eenzame bomen, als ze eenmaal gaan groeien, worden sterke bomen.

Origineel: Solitary trees, if they grow at all, grow strong."

Winston Churchill Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965

Gisteren lag er een losse brief in de bus. Meestal is dit iets van de wijk dat er iets georganiseerd is of wordt. Daar doe ik nooit aan mee, ik ben erg op mezelf. Ik woon hier nu meer dan 13 jaar en ik weet nauwelijks wie er bij mij op de trap wonen. Ik ben niet zo’n buren mens. Ik weet het, een goede buur is beter dan een verre vriend maar bij mij is dat andersom. Ik ben graag eigenwijs. Dit keer was het een brief van studenten aan de Nederlandse filmacademie. Aanstaande zondag, maandag en dinsdag gaan ze hier filmen in de straat. Wel binnen in een woning dus echt last zullen we er niet van hebben. Wel is er een berg mensen van de crew met een heleboel apparatuur op de been. Ze maken hun afstudeerfilm “SPANGEN” want ik woon in een beruchte wijk.

Vroeger was het hier ellende hoor. Toen ik er kwam wonen waren ze dat net een beetje aan het omdraaien. Veel drugs en criminaliteit, als een beetje gevolg van de beroemde tippelzone hier een stukje verderop, de Keileweg. Toen die zone daar is weggehaald, zijn ze de buurt hier ook aan gaan pakken. Alles is gerenoveerd en veel koopwoningen ertussen en toen ik hier net woonde, vanaf december 2005, liepen er de hele dag door agenten, in groepjes van twee of drie, rond. Open portieken werden dicht gemaakt, daar konden de verslaafden niet meer slapen of stiekem in handelen en de politie die zo veel te zien was, hebben het hier snel weer een nette buurt gemaakt. Maar ja, de naam Spangen, roept nog wel veel herinneringen op aan die tijd.

De eerste twee dagen zijn ze er overdags en de derde dag filmen ze tot diep in de nacht. We gaan het wel zien. Als ik mijn auto maar kwijt kan, vind ik het best. Dinsdag maar niet weggaan in elk geval. Als er echt veel te zien is, ga ik een stukje lopen en neem ik er foto’s van. De film zal gaan over drie vrienden die hier zijn opgegroeid en die een bende hebben overvallen. Daardoor worden ze tot extreme keuzes gedwongen. Zo staat het in de brief. Ook nog een grappig detail, die is ondertekend door twee mensen, waarvan er eentje de achternaam Onstenk heeft. Dat was de meisjesnaam van mijn oma. Grappig! Wie weet nog een soort van hele verre familie? Als ik er maar geen last van heb, vind ik alles prima. Ze filmen maar een eind weg, zolang ze mij er maar niet bij schieten. Met de camera of met een pistool. Ik vind beide niet zo’n prettige ervaring.

Ondertussen zijn Rainbow en ik samen weer even bij de dierenarts geweest. Dit keer was hij ook wel weer snel de tas in omdat hij niet echt tegenstribbelt als ik hem vastpak. Alleen deed hij toch een beetje moeilijker omdat hij nu direct wist waar hij voor de tas in werd gepropt. Blij was hij er niet mee. Dit keer had Skylar het aan zitten kijken en die liep met hele grote ogen achter me aan. Wat ging ik doen met zijn broer?! Ik glipte snel de deur uit en dit keer hield Rainbow zich heel rustig. Toen ik net aan het rijden was, leek het niet alsof hij flauwviel of zoiets. Ik schrok me rot! Maar nadat ik de auto even had stilgezet, dat kon gelukkig, en hem een beetje aaide, bewoog hij weer en kon ik een zucht van verlichting slaken. Oh wat een opluchting! Hij had opeens door dat hij mij kon zien als hij zich omdraaide en ging daarna uitgebreid tegen mij aan zitten gillen.

Is goed hoor ventje, dat begrijp ik gerust. Hele gesprekken heb ik met hem zo onderweg en hij maar gillen. Ik had redelijk vlakbij een parkeerplek en dat is ook wel zo prettig. Ik hoefde alleen maar een heel klein beetje schuin over te steken. Die kleine jongen weegt behoorlijk zwaar en nu zit hij dan zelfs in een tas die vrij licht is. We stappen om tien voor elven de wachtkamer in. Er is al iemand klaar met een kat en er komt even later een dame met een hele grote hond binnen. Op een geven moment denkt die hond dat hij even aan Rainbow kan ruiken. Dat had hij beter niet kunnen doen. Rainbow geeft een flinke pets op de hond zijn neus door de tas heen en blaast als een tijger! Hij gromt er ook nog even bij, voor het geval de hond nog eens wil komen.

Ik zie de net nog flinke hond, bibberend tegen zijn vrouwtje aankruipen. We zijn allemaal flink geschrokken. Ik moet er stiekem een klein beetje om lachen, alleen altijd zielig dat het zo traumatiserend is voor ze. Rainbow laat zich niets doen, dat blijkt wel. De dame met de hond mag helaas eerder naar binnen. Ik ben pas twintig minuten later dan afgesproken aan de beurt. Rainbow loert gelijk weer op ontsnappingsmogelijkheden maar dit keer zijn we zo klaar. Volgens de dokter is zijn hele netvlies netjes genezen. Huh? Hoe kan dat nou? Hij knijpt nog steeds zijn oogje dicht! Dat kan van de zalf komen en daardoor geïrriteerd zijn. Per direct mee stoppen. Heel fijn!

Ik ben nu blij dat ik besloten had zalfje nummer twee bij de dierenarts te geven. Die is hem dus bespaard gebleven. Direct stoppen met de zalf en dan moet hij morgen zijn oog alweer normaal gebruiken. Ik informeer nog naar het tandenpoets poeder en vraag hoe zoiets dan werkt. Het is zo gemaakt, dat de meeste katten dit erg lekker vinden en je hebt maar een heel klein beetje nodig ene keer per dag. Het potje kost 25 euro maar daar doe je voor een kat vier tot zes maanden mee. Het verhoogt de zuurgraad in de mond. De kat zelf merkt daar niets van maar bacteriën vinden dit een minder fijne omgeving door die zuurgraad en nemen de bacteriële benen.

Ik zal die volgende week meenemen, als hij voor zijn gebitsreiniging moet. Zelfs deze controle kost me 35 euro. Jeetje zeg, dat loopt lekker op zo. Volgende week is het reinigen, dat is met de 10% korting trouwens, 150 euro en misschien is het nodig om dan een röntgenfoto van het gebit te maken, die is dan 80 euro. Ja hallo! Het is leuk hoor als je een beetje probeert te sparen voor het geval dat maar is er dan een keer iets, dan is het ook direct weer weg. Bizar hoor. Maar goed, het is niet anders. Ik ben al heel blij dat zijn oogje zo mooi genezen is. Nu maar hopen dat hij het niet meer zo hoeft dicht te knijpen binnenkort. Hopelijk krijg ik hem donderdag ook weer zo goed de tas in. Want dan moet hij in alle vroegte en nuchter naar de Goudsesingel.

Daar zit de kliniek die bij de praktijk hoort en daar worden de operaties gedaan en de röntgenfoto’s gemaakt. Maar dat is wel midden in de stad. Er moet genoeg parkeer gelegenheid zijn, laat ik het maar hopen. Ik moet hem dan alleen even afgeven en vragen hoe laat ik hem weer kan halen. Of ze bellen me daar nog over, dat kan ook natuurlijk. Ach arme Rainbow, en nog nuchter ook. En hij eet toch zo graag, al liet de weegschaal dit nu ook even weten. Het moet maar even. Dan neem ik wel die tandenpoets-poeder mee, want ik wil wel kijken of ik zijn tandjes kan leren poetsen maar ik zie toch niet gebeuren dat zowel Rainbow als ik daar ooit plezier aan zullen beleven. En dan is het voor ons allebei niet leuk. Als dat poedertje nou werkt, waarom niet. Die 25 euro per half jaar. Alhoewel, ik zeg dat nu wel maar ja, als ik straks nog geen baan heb, dan koop ik toch die borstel ook maar. In elk geval kunnen we dan het eerste half jaar vooruit. Of vier maanden, ook goed. En dan maar snel een baan vinden, kan ik de volgende potten ook gewoon kopen!

"Geloof degenen die de waarheid zoeken, twijfel aan degenen die haar hebben gevonden.

Origineel: Croyez ceux qui cherchent la vérité, doutez de ceux qui la trouvent.
Bron: Les jeux sont faits p. 174"

André Gide Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1947) 1869-1951

Vanmorgen heb ik mijn, voorlopig, laatste mok koffie op van de koffie die ik altijd kocht. Ik ben van de week drie Lidls afgegaan maar nee hoor, ook daar hadden ze mijn koffie niet meer. Ik vond dat heel raar want die koffie gaat altijd vrij hard. Het is dus niet zo dat het bijna niet verkocht wordt en uit de handel gehaald moet worden. Ik ging dus mijn beklag doen en vragen hoe of wat, bij de derde winkel. Want ik wist nu wel zeker, dit is niet zomaar. Ja, dat klopt, die is even uit de handel gehaald. Nou ja zeg, en waarom dan wel?! Dan wil de fabrikant, die ook wel doorheeft dat het goed loopt, meer geld. Dan zegt Lidl dus dat ze de pot op kunnen en dan nemen ze gewoon helemaal niets meer af. Meestal vindt de fabrikant het dan toch wel zonde dat ze nu helemaal alles mislopen en gaat overstag en voilà, de boel staat weer in de schappen.

Meestal hè, niet altijd. Zo heb je de oorlog tussen fabrikanten en grote concerns ook eens een keer van dichtbij meegemaakt. En nog slachtoffer geworden ook. Het is wat! Ik heb wel alternatieven natuurlijk maar, eerlijk is eerlijk, die zijn gewoon niet zo lekker. Vind ik dan hoor. Kwestie van wennen waarschijnlijk en over een paar weken proef ik geen verschil meer. Maar ik vind het wel vervelend want de Lidl zit hier vlakbij en als ik koffie nodig heb, dan heb ik het zo. Nu ben ik weer afhankelijk van winkels een stuk verderop. Gelukkig heb ik tegenwoordig Picnic waarvan ik meestal eens in de week gebruik van maak. Koop ik het voortaan daar wel. Het is nog even zoeken welk merk ik dan het lekkerste vind. Ik heb altijd goudmerk en daar zal ik het eerst maar even in zoeken bij de andere merken. Ik heb er wel een leuke pot bij om te beschilderen!

Vandaag was het echt zo’n dag dat er niets uit mijn handen kwam. Ik heb wel bij de UWV gecheckt of ik me al kon aanmelden maar nee, dat kon niet. Die zijn echt op de dag hoor, morgen kan het pas want morgen is het een week voor 1 maart. Jeetje zeg. Ik hoop dat ze ook zo correct zijn met uitbetalen. Al hoop ik daar niet al te lang gebruik van te moeten maken. Ik werk gewoon liever voor mijn geld. Dat handje ophouden heb ik altijd vreselijk gevonden. Alleen toen ik met een kind van twee alleen kwam te staan, moest ik wel want ik wist niet wat ik anders kon doen. Ik herinner me die lichte panieksituatie ook nog wel. Toen heb ik ook zo in de rats gezeten want het duurde zes weken en een boze brief van iemand uit de familie die wist hoe hij zulke dingen aan moest pakken.

Ondertussen had ik niks gekregen, huur niet betaald, gas en licht niet. Eten deed ik bij mijn tante of ik kreeg dingen van familie. Mijn ene oom kocht dan weer sigaretten voor me. Mijn vader kwam me vrijdags, soms donderdags, ophalen en zondagavond of maandagochtend weer terug. Dan was ik het weekend bij mijn moeder en had ik genoeg te eten en te drinken. Er was nog wel meer ellende maar ik vind het zo wel genoeg. Een moeder met een kind van nog geen twee zolang zonder geld zetten. Hoe erg is dat eigenlijk, nu ik er even zo helder en afstandelijk over nadenk? Wat als je niemand om je heen hebt die je helpt? Zo zou het niet horen te gaan in elk geval. Ik hoop dat ze daar wat normaler in zijn gaan handelen want ik heb het wel over zo’n 35 jaar geleden.

Je kreeg het dan wel met terugwerkende kracht, zodat ik mijn achterstand bij huur en gas en licht weg kon werken. Leuk was die periode niet. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Maar zodra Kim naar de kleuterschool ging ben ik werk gaan zoeken, heb ik werk gevonden en heb ik tot nu toe altijd gewerkt. Ook voor ik Kim kreeg heb ik gewerkt vanaf mijn twaalfde. Kan je nagaan eigenlijk! Best al lang zeg. En ik vind het niet erg. Ik werk graag en ik ben graag bezig. Dat is volgens mij wel algemeen bekend want je zal mij niet snel kunnen betrappen op niets doen. Dat is zowel een zegen als een valkuil. Ik heb geleerd om braaf in de avond op de bank te hangen om bij te komen. Anders ga ik gewoon door hoor. Zeker nu ik mijn daglichtlampje heb gekregen. Maar dat moet ik gewoon niet doen. Ik mag niet over grenzen heen, klaar. En ik ben braaf, ik luister naar mij.

Het enige dat ik vandaag gedaan heb, buiten op het internet rondhangen en de dagelijkse dingen die je gewoon elke dag moet doen, is twintig kleine canvas doekjes een achtergrond gegeven. Die moeten pas rond juni/juli klaar zijn maar ik moet dan ook nog een doek klaar hebben met iets wat ik niet zo heel makkelijk vind. Of het lijkt me in elk geval niet makkelijk maar dat ga ik pas merken als ik eraan begonnen ben. Ook moet ik nu opeens ook nog een groot doek maken en daar heb ik wel leuke ideeën over maar ik ben nog op zoek naar het juiste formaat doek daarvoor. En het is nogal gepriegel wat ik daarmee van plan ben dus ik moet daar ook maar gewoon mee beginnen. Ik heb geen idee hoe lang het zal duren voordat dit af zal zijn. Dan kan het maar beter klaar staan dan dat ik het niet op tijd af zou hebben.

Dat lijkt me wel logisch en efficiënt ook. Ik ga zo lekker kip eten, heb ik zin in. En komkommer erbij in het zuur op zijn Indisch, Atjar Ketimoen. En de cits hebben geen lunch gehad van mij. Er zat nog zoveel mousse in de bakjes van het ontbijt, dat ik zoiets had, eet dat eerst maar op hoor. Rainbow was er al tien keer aan gaan ruiken maar trok er zijn neusje bij op. Maar sinds ik gisteren zo ben geschrokken van zijn 6,66 kg let ik toch meer op dat ik hem niet teveel verwen. Zo’n hele dikke kat heeft gewoon geen goede gezondheid en dat wil ik niet. Ik wil zo lang mogelijk van mijn cits kunnen genieten en dit niet korter te maken door aan zulke dingen toe te geven. Ik hou ze liever gewoon gezond.

Morgen dus ook even voor controle van de zere oog van Rainbow. Ik moet niet vergeten te informeren naar die poeder voor over het eten, die hetzelfde effect heeft als tandenpoetsen. Ik ben toch wel benieuwd naar hoeveel zoiets kost. Ik ben wel van de makkelijke natuurlijk want als dat niet al teveel is, dan doe ik dat liever dan elke dag met zo’n borstel door zijn mondje te gaan. Maar goed, misschien hoor ik morgen de prijs en zeg ik direct ‘kom maar op met die tandenborstels’. Even afwachten dan maar. Ik hoop dat ik hem in de tas krijg. Hij loopt gelukkig niet weg als ik hem pak. Skylar zat er vanmiddag zelfs al in. Ik heb de tas op de tafel gezet, zodat het morgen niet opeens als de schrikfactor wordt gezien. Dan heb je kans dat ze dat voortaan als zoiets herkennen en er dan direct vandoor gaan. Dat willen we niet hebben. Daarom staat de tas al vanaf vanmorgen op tafel. Klaar voor morgen, als Rainbow er het minst erg in heeft. Komt vast goed en met zijn oogje ook, daar reken ik gewoon op!