"Ik heb altijd de dwaasheid der hartstochten verkozen boven de wijsheid der onverschilligheid.

Origineel: J'ai toujours préféré la folie des passions à la sagesse de l'indifférence.
Bron: Le Crime de Sylvestre Bonnard
"

Anatole France Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1921) 1844-1924

Gisteren ben ik de hele dag met mijn boek bezig geweest. Ik heb nog wel wat schilderopdrachten maar die hebben niet een hele snelle deadline. Die kunnen wachten. De cursus ook want ik wilde even de tijd inlopen die ik niet had besteed aan mijn boek de afgelopen weken. Ik moet toch alles eerst doorlezen. De twee dvd’s is een blad studie en een techniek gids waar ik veel aan zal hebben als ik ze ga bekijken. Ook heb ik oefenbladen ontdekt. Daarin zitten alle stroken die ze gebruikt en die kan je dan oefenen door ze in een harde plastic map te doen, die er ook bij zit. Dan kan je gelijk zien of je dezelfde strook krijgt en je kan het met een doekje er weer af halen. Zo kan je oneindig oefenen tot je het goed hebt. Heel handig vind ik dat. Daar ga ik ook zeker mee aan de slag.

Maar nu was mijn boek even aan de beurt. Er viel me direct iets op. Ik ben zelf aan mijn vijfde hoofdstuk bezig en die wordt behoorlijk lang. Maar er zijn hoofdstukken die je beter hoofdstukje kunt noemen. Nou ben ik een fervent lezer maar er zijn dus dingen, waar ik nooit op gelet heb. Zijn hoofdstukken altijd even lang of niet? Anders zou ik er nog wel een paar samen kunnen voegen, daar niet voor. Het was gewoon iets waar ik nog nooit op had gelet en nu ik zelf aan het schrijven ben, ging ik me dat opeens afvragen. Ik vroeg het aan mijn meest belezen meelezer en die zei, hou het maar even zo. Je kan later altijd nog kijken en ja, dat is ook zo. Gewoon maar even doorgaan waar ik mee bezig ben. Ik kan later nog van alles aanpassen wat ik ook maar wil. Ik ben de baas natuurlijk. Baas in eigen boek als variatie op de baas in eigen buik van de zeventiger jaren.

Verder heb ik niet alleen zitten schrijven maar ook wat research gedaan. En dingen opgezocht die ik toen naar mezelf heb gestuurd. Alsof ik toen al onbewust wist, dat ik er ooit een boek over zou gaan schrijven. Zo is er toch een boel bewaard gebleven waar ik nu iets aan heb. Ik was dat al eigenlijk vergeten maar liep er per ongeluk weer tegenaan. Het was dus duidelijk niet voor niets, dat ik het aan mezelf had gemaild. Nu had ik het nodig en het was er weer opeens. Een bijzondere bevestiging weer voor mij. Zo krijg ik er wel meer, nog steeds, vooral als ik weer ergens aan twijfel. Maar ja, dit soort dingen, schrijf ik natuurlijk weer in mijn boek. Die ga ik hier niet vertellen. Dan moet je straks maar mijn boek lezen. Ben ik even goed bezig! Klantenbinding op voorhand!

Met het oogje van kleine Rainbow gaat het volgens mij wel ietsje beter. Ik zie het af en toe weer een klein beetje meer open dan de dagen ervoor. Gelukkig dat ik nu weet dat zoiets wel twee weken kan duren want stom genoeg had ik dat niet gevraagd bij de dierenarts. Ik ben wel blij, al zie ik wel weer tegen het hele gedoe op, dat we vrijdag op controle gaan. En die week erna, als hij voor zijn gebitje onder narcose moet, dan kunnen ze ook weer direct even kijken. Als het goed is moet het dan weer helemaal in orde zijn maar ik heb toch liever dat ze even kijken. En als hij dan met zijn gereinigde tandjes weer thuis is, dan zal ik voortaan zijn tandjes moeten poetsen. Beginnend met die gazen vinger. Als dat goed gaat dan met de dierentandenborstel.

Mocht het allemaal niet zo lukken, dan hebben ze poeder dat over het eten kan. Ik wil vrijdag even vragen wat dat kost en eventueel proberen of dat werkt. Ze zei al wel dat ze dat heerlijk spul vinden maar goed, ik heb rare katten dus daar vertrouw ik niet op. Dat is net zo als met dat spul waar je pilletjes in kunt doen. Ja, daar zijn ze zo gek op, dat vreten ze gelijk met pilletje en al op. Nog duur ook en ze keken me aan alsof ik gek was. Dat ga ik niet eten hoor vrouwtje, bah. Ik ben altijd bereid om van alles te proberen maar als het niet lukt, dan lukt het niet. Als die poeder niet al te duur is, ze kosten me echt zo al genoeg, dan is het misschien iets katvriendelijker dan elke dag in zijn mondje te gaan schuren. Maar ik moet het nog even navragen allemaal eerst. En ik moet het zeker niet vergeten te vragen vrijdag. Lastig!

Gisteren zat Rainbow een stukje verderop, op de tafel, naar me te staren. Met anderhalf oog, zogezegd. Hij blijft gelukkig niet meer zo uit mijn buurt, het zalfje krijgen is niet favoriet maar het lukt allemaal best aardig. Ik heb gemerkt bij mezelf dat ik gewoon resoluut moet zijn. Jij hebt dat nodig en ik doe dat gewoon, klaar. Ik was vroeger gewoon veel te voorzichtig, ook met pilletjes geven bijvoorbeeld. Ja, dat is niet fijn voor ze maar wel noodzakelijk soms. En dan moet je niet dralen of aarzelen. Nee, dan moet je een kat pakken, op de aanrecht zetten, kont tegen je aan. Het pilletje had je al in je rechterhand, met links hou je je kattenkind zowel vastgeklemd en doe je zijn mondje open door je vinger en duim achter de kiezen te drukken. Ook duw je het koppie dan een beetje omhoog met diezelfde hand en met de rechterhand prop je de pil binnen. Pil tussen duim en wijsvinger en zit je in de open mond, dan duw je de pil met je wijsvinger achter in zijn strot. Bekkie dicht doen en over zijn keeltje wrijven om de slikbeweging te stimuleren. Pil is afgeleverd.

En dat allemaal zonder er over na te denken of bij stil te staan. Gewoon doen. En als je het zo allemaal in ene ruk door doet, dan hebben ze die pil al in hun maag voordat ze zich kunnen bedenken dat ze kunnen gaan protesteren. Moet je die verbaasde koppies maar eens zien dan. Zo van WTF happend here?! Dat heb ik ook door schade en schande en vele malen openliggende armen en handen moeten leren. Maar nu begin ik het een klein beetje onder de knie te krijgen. Als je maar beseft dat het echt nodig is, dan lukt het je wel. Maar makkelijk, nee dat is het niet. Ik ben altijd weer blij als het achter de rug is maar je krijgt er wel een soort van routine in. Al heeft dat bij mij wel heel lang geduurd hoor. Insuline spuiten bij een kat is makkelijker. Dat weet ik ook uit ervaring.

Mijn katten zijn naast moeilijke figuren soms ook heel makkelijk. Rainbow, Skylar en Aurora krijg je makkelijk gelukkig. Die geef je die loei dure snoepjes van Cosma en ze zijn in de zevende hemel. Moonlight is daar zeer wisselend in. Hij is een paar dagen gek op die snoepjes en dan moet hij ze weer een paar dagen niet. Dan blijft hij bij de snoepjes staan en kijkt me aan met een blik van ‘die troep moet ik echt niet’. Als ik dan een stokje pak, van die zachte kattenstokjes zijn dat, en ik gooi die met een zwieper het huis door, vliegt hij erachter aan. Dan gaat hij zijn prooi gooien en vangen en eet hij hem uiteindelijk op. Maar geef hem een stuk van dat brede plakband en dan gaat hij daar de hele dag aan liggen snuffelen. Soms hoor je gewoon zijn adem piepen door zijn neusje.

Alles met een lijmrandje of iets anders plakkerigs, doet hij zo bij. Het is net een soort afwijking van hem. Ik heb geen idee wat hij er zo lekker aan vindt maar hij kan zich er helemaal in verliezen. Ik heb van die glittersteentjes, die op zo’n velletje plastic geplakt zitten en die pikt hij gewoon! En maar snuiven. Het is een echte ouwe lijmsnuiver hoor, niet normaal. Ik kan er erg om lachen en vanmiddag heb ik hem, toen ik dingen aan het inpakken was, lekker een stuk opgerolde plakband gegeven. Dan heb ik even helemaal geen cit meer aan hem. Het werkt helaas niet bij allemaal, anders zou er hier aardig wat plakband doorheen gaan. Mijn heerlijke gekkies!

"Ik ben voorbereid om mijn Schepper te ontmoeten. Maar of mijn Schepper voorbereid is op de enorme beproeving om mij te ontmoeten is een andere zaak.

Origineel: I am prepared to meet my Maker. Whether my Maker is prepared for the great ordeal of meeting me is another matter.
Bron: Op de avond voor zijn 75e verjaardag"

Winston Churchill Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965

Met het posten van de pakketten gisteren, ben ik ook weer even bezig geweest zeg. Stel dat je een hele goedlopende webshop zou hebben, dan heb je daar een dagtaak door bij! De dame van het postagentschap was ook niet één van de snelsten. En dan nog met het maken van de dingen die ik fabriceer, dat kost ook tijd. Praktisch gezien zou ik er niet eens van kunnen leven! Al was ik dag en nacht aan het schilderen en knutselen, dan nog niet. Dan moet iemand anders de rest doen en ik weet mijn hele leven lang al, ik moet alles zelf doen. Dat is toch wel erg jammer. Of ik moet in de loop der tijd een enorme voorraad krijgen, dan een winkeltje openen en daar in de winkel ter plekke ook dingen maken. Maar zou je dan vol lopen met allerlei opdrachten, dan loop je binnen de kortste keren achter het verhaal aan. Daar kan ik het niet van gaan hebben in elk geval. Jammer hoor!

Misschien wel als je lessen gaat geven, of workshops? Mijn pakket van Dewberry heb ik ook binnen, de cursus om gecertificeerd One Stroke instructrice te worden. Gelukkig zaten de flesjes van de Folkart verf in een plastic tasje. Er zijn er drie gaan lekken. Nog een mazzel dat niet alles onder zat. Er zitten twee DVD’s bij, een grote map, oefenpapier, oefenvoorbeelden, de vijf doeken die ik moet maken en ter beoordeling weer in moet sturen, een klein bassin en de nieuwe set penselen om erin te reinigen. Oh ja en een double load pallet, die ik al heb maar niet gebruik en de sponsjes waar je ook mee kunt werken. Gelukkig is de verf alleen in het tasje gelekt en niet over alles heen. Dan had ik verder van huis geweest. Ik moet het nog allemaal gaan doorlezen hoor. Best veel en alles moet wel heel erg exact, dat heb ik zo in de gauwigheid al gezien. Ik zal even gaan mailen met Amanda en vragen of ik de vijf opdrachten tegelijk kan sturen. En nog wat meer dingetjes die ik misschien wil weten als ik alles heb doorgestuurd. Vanaf nu heb ik vier maanden om alles in te sturen en een certificaat te krijgen. We gaan het wel zien of lezen.

Ik zou nog doorgaan over die kattenweetjes. Die krijg ik zelf ook opgestuurd, ik ga niet zelf al die onderzoeken opzoeken of zo. Bron van gisteren en vandaag: I heart cats via kattenbox. Soms vertaal ik het zelf ook rechtstreeks uit de artikelen van I <3 cats, daar krijg ik ook mails van met soms erg leuke info over katten. Het zijn van die leuke weetjes en aangezien iedereen mij tegenwoordig als, moderne versie, kattenvrouwtje ziet, wil ik toch wel onderbouwen dat dit iets heel goeds is en dat kan met die informatie. Ik schaam me er ook niks voor hoor, helemaal niet! Wat dat betreft heb ik een enorm gladde rug waar alles vanaf glijdt wat anderen vinden. Daar heb ik geen boodschap aan. Maar ik vertel wel graag waarom katten zo bijzonder zijn want dat zijn ze echt. Buiten het feit dat ze mij vorig jaar van de totale ondergang gered hebben, zijn er nog veel meer bijzondere feiten wat katten en hun bijzonderheden betreft. En ze verdienen het zo in het licht geplaatst te worden.

Ik heb het niet echt nodig maar wist je dat katten mensen met autisme kunnen helpen communiceren? Een Frans onderzoek heeft uitgewezen dat kinderen met autisme die op 4- of 5-jarige leeftijd een huisdier kregen, veel verbeteringen toonden als het ging om delen met anderen of andere mensen troosten. Sommige mensen met autisme (ongeacht hun leeftijd) gaven aan dat ze zich sterker verbonden voelden met dieren dan met andere mensen. Eén theorie is dat mensen met autisme zich dankzij een kat beter gingen voelen, omdat het aaien van een kat oxytocine vrijmaakt. Oxytocine wordt ook wel het “feel-good” hormoon genoemd. Omdat je je beter voelt, kan het ook gemakkelijker worden om met mensen te communiceren.

Ze helpen ook met depressie, het zijn harige wondertjes eigenlijk, als het je zo bekijkt allemaal. Er zijn verschillende manieren waarop huisdieren in het algemeen en vooral katten kunnen helpen met depressie. De verantwoordelijkheid om iets in leven te houden is een goede manier om je mentale gezondheid te verbeteren. Je kunt je minder goed verstoppen voor de wereld als er iets is wat op jou rekent voor al zijn behoeften. Aanraking heeft ook veel voordelen voor de gezondheid en een dier aaien kan net zo goed helpen als een vriend die je een knuffel geeft of een massage van drie kwartier. Huisdieren kunnen ook een afleiding zijn van onze emotionele pijn. Daarnaast bieden ze onvoorwaardelijke liefde en acceptatie. En dit alles bovenop alle andere voordelen. Vorig jaar heb ik ze dan ook echt nodig gehad, om te overleven. Mijn vier wondertjes zijn echt geweldig!

Het is bewezen dat huisdieren gevoelens van eenzaamheid helpen verminderen. Ze kunnen de sociale behoeften van mensen net zo goed bevredigen als mensen. Ze zijn perfecte luisteraars en zullen je nooit onderbreken als je over een slechte dag praat. Daarnaast is er altijd iemand die weer blij is als je thuiskomt. Toen Sam over ging, mijn lieve ouwe dibbes, zei ik, nooit dieren meer, het doet teveel pijn als ze dood gaan. Maar dit hield ik een week vol, dat lege huis met als enige levende ziel ikzelf, nee, dat trok ik gewoon niet. Voor mij is dit een vaststaand feit. Oh wat zou ik veel gemist hebben als ik mijn hartjes niet in huis zou hebben.

Dat ze allergieën kunnen helpen voorkomen heb ik vorige keer al uitgebreid uitgelegd. En het is, volgens dat onderzoek waar ik in zit te spitten, ook goedkoper om voor katten te zorgen dan voor honden. Maar eh, dan moeten ze hier maar eens komen kijken want dat klopt volgens mij niet helemaal. Ik ben dan ook misschien weer een uitzondering, dus laat ik dat maar even in het midden houden dan. Het laatste feitje waar ik het over ga hebben, heb ik vorig jaar ook zelf moeten ondervinden. Ik zag een dutje doen namelijk ook altijd als lui. En toen moest ik opeens van de therapeut verplicht een dutje gaan doen. Door me hier wel aan te houden ben ik enorm opgeknapt en kreeg ik weer een soort van ritme terug. Katten zijn natuurlijk experts op het gebied van dutjes doen.  Het is zelfs heel goed voor je gezondheid om midden op de dag een kort dutje te doen. Niemand beter dan een kat om te laten zien hoe goed het voor je is.

Volgens de Huffington Post: “Deze serieuze slaapkoppen zien niet alleen het belang van slaap, maar zien er ook nog eens heel schattig uit terwijl ze het doen! Dat kan je dan van mensen weer niet altijd zeggen. Onderzoeken hebben uitgewezen dat een middagdutje wonderen doet voor je alertheid, geheugen, creativiteit, productiviteit en algehele stemming. Dus als je in je eentje geen tijd wilt maken voor een dutje, kan je aaibare vriendje het idee van 20 minuten uitrusten misschien wat aantrekkelijker maken.” Ik heb er zelf enorm veel baat bij gehad maar ik moest er wel eerst toe ‘gedwongen’ worden. Kan je nagaan! Soms heb je dat gewoon even nodig. Volgens mij doen ze dat in Japan, of was het nou China, eh ergens in Azië zelfs in bedrijven, even de medewerkers een powernap laten doen en ze zijn weer zo fris als een hoentje. Ik bedoel maar. Katten zijn gewoon helden!

Mijn eigen kleine held knijpt nog steeds zijn linker oogje wat toe. Maar dat kan wel tot twee weken duren. Vrijdag op controle maar ik merk wel dat het iets beter gaat in elk geval. Hij vlucht nu redelijk vaak weg als ik rond loop. Logisch want zes keer per dag wordt hij in zijn kladden gegrepen en krijg hij iets in zijn oog gesmeerd door ondergetekende. Ik begrijp hem volkomen. Toch mist hij me dan en komt me tussendoor helemaal lastig vallen met koppies en knuffies en tegen me aan zitten. Of voor mijn neus zodat ik het beeldscherm niet kan zien. Vaak redelijk vlak nadat hij zijn zalfje heeft gekregen. Alsof hij weet dat ik hem dan even, wat zalf betreft, een tijdje met rust zal laten. Dat risico durft hij dan wel te lopen voor een knuffel. Heerlijk is hij! De week erna, nuchter voor zijn gebitsreiniging, daar zie ik veel meer tegenop. Maar we doen het nu samen echt geweldig, dat valt me echt reuze mee! Alles voor de cits, ik heb al in veel blogs beschreven waarom ze dat zo verdienen…

"Het overwinnen van vrees is het begin van wijsheid.

Origineel: To conquer fear is the beginning of wisdom.
Bron: Unpopular Essays (1950)"

Bertrand Russell Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970