4. jan, 2020

Drie jaar en 220 dagen zonder Sunshine

Gisteren ben ik dus naar PeeT geweest, de meesten weten hier wel dat dit mijn reddende engel is, ondertussen. Paranormaal Therapeute. Zonder haar had ik een stuk slechter af geweest, dat is 100% waar. En ik had haar gewoon weer even nodig, het was al té lang geleden. Tijdgebrek van mijn kant, want ze staat altijd voor me klaar, ook  als ik even een berichtje stuur of zo. Ik had van Karina een mooie tegoedbon gehad en die kwam nu goed van pas ook gelijk. Ik had graag een fles voor haar gemaakt, zoals die met de kolibri maar dan anders. Die krijgt ze nog wel hoor maar voor nu, echt geen tijd. Het was een donkere natte dag, onderweg vind ik dat ook niet zo prettig maar goed, dat heb ik er graag voor over.

Zoals altijd was het altijd weer enorm leerzaam en vliegt de tijd. Ik heb nooit enig tijdbesef, alsof dat bij haar wegvalt of zo. En ik blijf het mooi vinden dat ik haar altijd in een groot licht zie zitten. Ik heb er, zoals altijd, weer heel veel aan gehad. Weer stukken wijzer en sterker geworden ervan, ook zoals altijd. Veel dingen die ik voel en zie, die kloppen. Ook is mijn moeder erg aanwezig bij me, omdat mijn moeder zelfs hierboven last van de hele situatie heeft en me wil steunen. Nou geloof me, daar was ik al achter hoor. Ik heb wel een paar keer gezegd de afgelopen weken; ‘ja ma, ff pauze hoor!’ Zo was ze bezig, ik kon niet op of om kijken of er was een teken.

Dat komt omdat ze het zo vreselijk vindt allemaal en er zelf erg last van heeft. Ik heb met ma een gesprekje gehad gisteren, of nou ja, een monoloog wordt het dan meer maar ik heb haar wel gezegd dat ze zich niet rot moet voelen. Ze moet genieten daar van al het moois en mooie dingen leren. Laat maar los, want je moet daar verder, niet hier. Wel typisch mijn moeder want die wist van te voren al, dat ze ons niet los kon laten. Het moet wel want ze moet daar verder. Maar ja, aard van het beestje is niet zomaar weg, omdat je in de sferen mag wonen. Je blijft gewoon wie je bent, met alleen wat meer mogelijkheden en inzichten in alles.

PeeT vertelde me ook nog een prachtig verhaal, maar dat is privé. Ik ben vereerd dat ik het mocht horen. Zoiets geeft je ook weer een soort van kracht, het is in elk geval iets bijzonders. Toen was het weer tijd om terug te gaan. En ik ben me toch een blondje, echt vreselijk! Ik had namelijk nog zo’n tas liggen, van de apotheek, die ik mee mocht nemen naar Swan Market. Ik dacht, oh die geef ik aan haar. Met het opschrift ‘ik ben er 24/7 voor je’ vond ik hem erg toepasselijk voor haar. Heb ik hem toch gewoon weer mee naar huis genomen! Echt hoor, het moet niet gekker worden. Ik had haar stekkies geven van de uitbundig groeiende mooie groen/paarse plant van hier. En ik krijg er van haar ook weer terug, die zitten ondertussen alweer in de potten.

Ik stond nog een beetje te klooien omdat ik voelde dat er nog iets was, maar ik keek in de tas, nee, dat is het niet. Alleen mijn portemonnee zat erin nog. Het kaartje kreeg ik mee terug ook, omdat Karina daar wat in had geschreven voor mij. Dat bewaar ik dan altijd. Dus toen ging ik weg en haalde mijn schouders maar op erover. Ik wist niet wat ik nog moest doen. Tot ik gisteren thuis kwam en de stekkies uit mijn tas haalde. Oh ja, doos! Die moest bij Petra blijven! Nou ja, ik ga de eerstvolgende vakantie die ik heb, in juli geloof ik pas, weer een afspraak maken bij haar. Dan neem ik hem wel weer mee. Ja, als ik dat niet vergeet ja. Dat is een goeie.

De terugrit was in de regen, en dan vooral langs die elkaar inhalende vrachtwagens rijden, vind ik geen pretje maar ik was zo weer thuis. Ik zal de weg nooit leren vinden want volgens mij kom en ga ik altijd over totaal verschillende wegen elke keer. Heel raar, dus ik blijf braaf Google maps gebruiken, maakt ook niet uit. Bril was ik ook vergeten dus het gele gevaarte maar op, dat is wel lekker helder rijden trouwens hoor, ook overdag met regen. Dus dat gaan we vaker doen. Eenmaal thuis waren de cits weer blij me te zien en zat Rainbow veilig in de deuropening van de huiskamer. Die heeft het voorlopig wel weer even geleerd dat ik er niet blij mee was, dat hij wilde ontsnappen. Heerlijk ventje is het toch, als ik in de buurt kom, stort hij zich met een klap op zijn rug. Buikie aaien wil hij.

Van de week ook, hij kwam elke keer maar weer op mijn schoolwerk liggen, en dat gaat niet natuurlijk voor mij. Dus ik heb een compromis met hem gesloten. Hij gaat nu op een kleedje liggen, dat ik voor hem speciaal naast mijn beeldscherm heb gelegd. Ik kroel even als hij op mijn werk gaat zitten of liggen, maar dirigeer hem daarna lekker weer naar het kleedje. En dat werkt aardig. Maar dan komen een tijd later zijn 2 broers het weer verstieren want die gaan dan tegelijkertijd bij me liggen. Skylar braaf op het kleedje maar Moonlight op mijn schoolwerk. Tja, dan kan ik geen kant op bij zo’n stelletje saboteurs. Ik heb ze maar op de foto gezet. Ik verzamel tegenwoordig overal bewijs van. Heerlijk stel gekkies!

Ach ja, als ik hun niet zou hebben en die paar echt goeie vrienden die ik heb en PeeT en de boeken niet, dan zou het er niet zo goed voor me uitzien hoor. Geloof mij maar. Dat weet ik 100% zeker. Oh en nieuwe batterijen. Want de afgelopen dagen werd ik totaal gestoord van mijn toetsenbord en daar kwam net verdorie ook de muis nog bij. Ja, draadloos wil wel even gek doen soms, als er storing is in de verbinding. Maar eh, je kán natuurlijk ook een keer de batterijen vervangen. Goh, oh ja. Al een jaar doe ik er nu ongeveer mee. Zou best eens kunnen natuurlijk. Heel even haperde de boel ook met nieuwe batterijen maar nu doet alles het weer enigszins normaal. Ik ging er echt bijna van schuimbekken en typen duurde 3 x zo lang op deze manier.

Maar nu gaat hij goed, ook de muis is weer braaf. De katten zijn braaf en ik heb mijn vriendin van vanmiddag ook afgezegd. Morgen bellen we, kan ik haar even uitleggen waarom. Ik voelde me in elk geval even niet in staat om vandaag verder te rijden dan vanmorgen naar de diëtiste. Maandag beginnen we weer van voor af aan. Voor de zomer wil ik het eraf hebben en dus moet er geshaket worden weer én gesport. Maar ik heb de trampoline staan, dat vind ik heerlijk en hoeft niet lang per keer omdat je alles aanpakt. Lekker misschien even voor je gaat leren, of na het urenlange staan op stage. Je zal het zien, het gaat eraf vliegen.

Al de keren hiervoor was er elke keer wel iets maar daar ben ik nu ook klaar mee. Ik laat me door niets en niemand meer van mijn doel afbrengen nu. Ik stort me daarop en ook op mijn school natuurlijk. En ook het steeds fitter worden de komende maanden, zal zorgen voor meer positief gevoel en als ik iets nodig heb, dan is het dat wel. En daar ga ik voor zorgen. Elke dag positief instappen en positief naar alles kijken. Meer is er niet voor nodig om alle doelen te halen die je maar wilt. Ik zie binnen vier dagen al resultaten. Kan je nagaan! En dat gaan we zo houden!

Op de bovenste 2 foto's mooi de compromis tussen mij  en Rainbow te zien en dan eronder links Moonlight en rechts Skylar die de boel dan weer door elkaar gooien door er tegelijkertijd te komen zitten. Katten! 

4. jan, 2020

Quote van de dag

"Het huwelijk is een alliantie, aangegaan door een man die niet kan slapen met het raam dicht, en een vrouw die niet kan slapen met het raam open.

Origineel: Marriage is an alliance entered into by a man who can't sleep with the window shut, and a woman who can't sleep with the window open."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950
3. jan, 2020

Drie jaar en 219 dagen zonder Sunshine

Oh wat had ik weer een avontuur gisteren, ik heb helemaal dubbel gelegen! Zo typisch weer iets voor mij. Ik had me voorgenomen, niet als goed voornemen maar als noodzaak, dat ik na oud en nieuw met Lila door de wasstraat zou gaan. Ze was al erg vies voor al dat kruit dat door de lucht vliegt rond de jaarwisseling. Nu was het echt noodzakelijk, zo vies was ze. Gisteren was ik niet naar buiten geweest en als ik al die nieuwsberichten zo eens volgde, hield ik mijn hart vast. Er zou toch niets mee zijn, met mijn autootje? Want jeetje zeg, wat een ellende allemaal met die jaarwisseling!

Meer dan 15 miljoen euro schade? En dan willen ze nog dat vuurwerk niet verbieden? Snap ik niets van. En de helft van een gezin dood door vuurwerk in de lift? De andere helft zwaar gewond, maar die moeten zo door? Leuk zeg, dat vuurwerk. Ik ga al die vreselijke verhalen uit het nieuws hier niet herhalen. Dat hier het oogziekenhuis Rotterdam, waar iedereen naartoe moet, spreekt van een echte horror nacht voor oogartsen zegt al wel genoeg. Kijk, sommige siervuurwerk vind ik prachtig. En al helemaal als het zo’n professionele show is als hier, bij de Erasmusbrug of zomers bij de wereld haven dagen hier. Schitterend, letterlijk en figuurlijk. Maar voor de rest? En het lijkt wel of de moraal steeds lager wordt bij de mensen die al zulke dingen doen. Ambulances en brandweer saboteren? Politie aanvallen? Is iedereen zijn gezonde verstand verloren of zo?

Maar goed, ik laat het los, ik zou het wel weten hoe ik het aan zou willen pakken. Totaal verbod op privé vuurwerk, bezit en afsteken, en mensen die zulke dingen doen, als kraaienpoten voor de uitgang van de brandweerkazerne gooien, zodat de banden lek gaan als ze uitrukken, die moeten jaren en jaren lang de bak in. Poging tot moord op zijn minst ten laste leggen. En dan ben ik nog positief hoor. Jeetje zeg, toch niet gek dat meer en meer mensen zich het liefst zouden willen terug trekken uit de maatschappij. Jammer dat het niet kan. Met een basis inkomen zou ik toch eens gaan kijken wat de mogelijkheden waren hoor. Nog even wachten denk ik, als ik dat al mee mag maken hier.

Verder over Lila en ons avontuur want ik was weer eens afgeleid. Maar ik dacht, ik knal het er gelijk even in. Ik ging dus gisteren naar buiten en ze stond er nog, nog viezer dan ik haar achter had gelaten maar gelukkig helemaal heel. Op naar de carwash. Nu ik dit zo schrijf krijg ik opeens dat liedje van vroeger in mijn hoofd, working at the carwash ooo ooo ooo, carwash yeah! Wel de oudste versie maar ja, dat is logisch op mijn leeftijd natuurlijk. Nou, wat een drukte zeg! Volgens mij had half Rotterdam én Schiedam het zelfde idee als ik! Ik glipte snel in de rij met een paar slimme erg klein autootje manoeuvres. Daar word ik goed in. Ik koos dit keer de ‘normaal’ want ik zie er geen verschil in met de super en wax behandeling hoor.

Ik gleed de wasstraat door en doe ondertussen stiekem, ze zien me toch niet door het schuim, dat ik word aangevallen door buitenaardse wezens die met mijn auto beginnen. Ik vermaak me altijd wel. Als de ramen weer helder worden, probeer ik weer enigszins normaal in de stoel te zitten. Maar dan is mijn lichaam natuurlijk al overgenomen. Haha, ja, ik zei het toch, totaal gestoord. Ik rij eruit en er is me verteld dat ik nu anders moet gaan want die hele boel daar is uitgebreid en verbouwd. Er waren ook al 2 meer ingangen voor auto’s zag ik, toen ik aankwam. Het meisje had me verteld, eerst rechts af en dan zou ik het vanzelf zien, volg de auto’s maar, had ze nog gezegd. Maar ja, dat had ze nou niet moeten doen, want ik doe altijd letterlijk wat er gezegd wordt.

En ik ga dus rechts, en nog eens rechts en voor ik het weet sta ik vast in een rij waar ik niet meer uit kan. Sta ik nou wel goed? Er hing een stuk rubber voor mijn raam, en dat leek me nou niet de bedoeling. Er komt een man aan en die zegt dat we even naast elkaar moeten, tot de bocht naar boven. Ondertussen doet hij de rubbers terug, die rond mijn dak horen te zitten. Eh, naar boven? Ik zie opeens staan op een enorm bord waarvan ik niet begrijp dat ik het niet eerder zag ‘interieurband’. Oh? Wat is dat nou weer? Ik wilde gewoon naar de uitgang, waar ik eerst moest pinnen om te betalen. Je krijgt namelijk een kaartje met een scancode en er hangen overal camera’s en zo krijg je de juiste behandeling. Maar alles was nu, na een enorme verbouwing, totaal veranderd. En nu stond ik in de rij, voor de interieurband? Shoot!

Ik keek om me heen maar ik had vijf minuten geleden al niet meer terug gekund, laat staan nu. Met een flinke korte en dus steile klim in een bocht ook nog, ging het stapvoets naar boven. Jeetje zeg. Ik had alleen even snel mijn auto willen wassen. Pech, vrije middag weg. Nou ja, diep zuchten en dan maar even genieten van Adele in de auto en lekker mee zingen Rolling in the deeeeeeeeep. Bijna bovenaan gekomen, voor mijn gevoel na ongeveer een uur, rij ik nog hard achteruit ook op die steile weg. Schrok me rot maar heb het goed opgelost. En ja hoor, ik kom boven, ja ik had hier niet voor besteld. Nee, klopt, ik wilde dit ook niet maar ik was in de war door de verbouwing maar ik kon niet meer terug. Laat mij er maar gewoon opstaan en dan rij ik zo gewoon weer naar beneden.

Zijn chef komt eraan, hij zegt; ‘jij maak schoon, is goed, is nieuwjaar cadeau. Poolse meneer, aan zijn accent te horen. Wat lief!!! Ik grijns en bedank hem en de mannen gaan met mijn Lila aan de slag en die krijgt een totaal schoon interieur. Nou ja, en ik heb net die mooi stofzuiger! Ik ga vast afrekenen, mijn 12 euro voor ‘normaal’ vind ik met mijn budget al veel te duur maar goed, het was nodig. De man die me op zich af zag komen, maakt een praatje met me. Dat hij dacht ‘zo dan, daar gaan we’ en het knap vond hoe ik het weer recht kreeg. Aardige knul en hij ziet nog iets, mijn kenteken voor is weg. Huh?! Hoe kan dat nou weer. Ik zeg het tegen de jongens op de band, en die zeggen dat ik het beneden even moet gaan zeggen. Dan kunnen ze kijken of hij in de wasstraat ligt, dat gebeurt soms.

Ja, volgens mij zat hij er gewoon op toen ik erheen reed. Maar echt zeker weten doe ik dat niet. Eindelijk kan ik dan weer in mijn auto stappen. Wat is ze schoooooooooon van buiten én van binnen! Ik kan niet anders dan hardop lachen. Wat een dag is het weer geworden! Zie je wel, dat ik gewoon binnen moet blijven, lekker veilig! Anders wordt het weer iets bijzonders, zoals altijd en daar heb ik niet altijd zin in. Alleen het gebeurt nou eenmaal. Hier heb ik toch lol om, al maak ik me wel een beetje zorgen om mijn kentekenplaat. Nu begrijp ik ook waar ik fout ging, ik ging de auto’s achterna, en ik had gewoon rechtdoor moeten gaan. Ze hebben nu een enorm groot stofzuigerplein buiten.

Ik rij daarheen en er staat een meisje. Ze wijst al naar mijn kenteken, die er niet meer zit. Ik stap uit en we spreken af, dat ze gaat kijken binnen. Het duurt even maar ze komt met lege handen terug. Hij lag er niet maar kan in de afvoer zijn geschoten. Daar gaan ze pas vanavond na sluitingstijd kijken, als ze gaan schoonmaken daar. Dan zullen ze me wel bellen. Ja, oké het is niet anders. Maar leuk is anders. Het is ondertussen zelfs donker. Mijn bril was ik ook vergeten maar gelukkig ligt die met de nachtglazen altijd in de auto. Ik rij terug en kijk even online of ik boetes kan krijgen. Ja kan wel ja. Maar ik ga morgen naar Peet en niets gaat me daarvan weerhouden hoor. Dat heb ik een nodig want zij tankt me altijd weer bij en geeft me weer meer inzichten. Dat heb ik even echt nodig nu in deze periode.

Nou verdorie zeg, dat gaat je punt 1 45 euro kosten voor nieuwe platen en punt 2 mag je eigenlijk niet rijden. En je moet aangifte doen van verlies of diefstal, bij de politie ook nog. Maar ik doe net alsof ik het niet weet hoor anders. Als je die dingen onderweg verliest en je weet het niet, kan je er toch ook niks aan doen. Dan ga ik alles wel regelen zodra ik terug ben van Peet. Ik wacht eerst het telefoontje maar even af. Twintig uur gaat voorbij, 21 ook. Fijn zeg, zouden ze hem niet hebben? Ik bel vanochtend vroeg en moet alles weer uitleggen. Maar ze hebben hem!!! Joepie! Ik ga hem morgen halen, voordat ik naar Hillegom vertrek, denk ik bij mezelf. Zo gedacht, zo gedaan.

Maar dat is weer een ander verhaal. Mijn dag kon gisteren niet meer stuk, ondanks de vermiste kentekenplaat. Zo’n schone auto, heb ik nog nooit gehad! Nu beetje bijhouden met mijn kruimeldief. Oh en broerlief even bellen, of hij wat schroeven doorheen wil doen. Want wat zagen we toen die jongen mijn kentekenplaat weer terugzette? Hij zat dus los omdat er iemand met een trekhaak tegenaan heeft gezeten. Die deuk erin is wel duidelijk. Maar ja, ik heb er niets van gezien of gemerkt maar dat moet pas gebeurd zijn in elk geval. Nou ja, maakt niet uit, wat een auto is die Lila zeg, klein maar krachtig en ze heeft niks van een stukkie trekhaak! Dat is toch geweldig! En ze is zo mooi, van binnen én van buiten. Wat heb ik toch een geluk! Zie je wel, dat het werkt?! Blijf positief en het komt naar je toe.

De foto hierbij stuurde een hele llieve vriendin me net, en die moest ik gewoon hierbij plaatsen... 

3. jan, 2020

Quote van de dag

"Het goede leven is geïnspireerd door de liefde en geleid door kennis.

Origineel: The good life is one inspired by love and guided by knowledge."

Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970
2. jan, 2020

Drie jaar en 218 dagen zonder Sunshine

Wil je weten hoe het danst zonder mij? Misschien heb je meer balans zonder mij? Als dat zo is doe ik een stapje opzij, als dat beter is. Dat wil niet zeggen dat ik jou niet mis… Die teksten van de liedjes van Marco… Dat vind ik zo ook met alle grote artiesten, of meer de grote liedjes die ze brengen. Er zijn dan altijd mensen die denken, oh maar dat liedje lijkt wel speciaal voor mij geschreven. Vaak ook nog op het juiste moment, of je komt een hit van zoveel jaren terug per ongeluk tegen en het beneemt je bijna de adem hoe toepasselijk het liedje is voor jou op dat moment. En dat, ja dat moet dan wel van boven komen. Omdat ze daar wel weten dat we meer dan één hart onder de riem gestoken moeten krijgen, willen we het redden hier.

Het nieuwe jaar is begonnen en ik heb maar niet terug gekeken naar 2019. Normaal doe ik dat wel maar ik ben klaar met terug kijken. Het levert je niets op. Ik ga alleen nog terugkijken wanneer ik mijn boeken ga schrijven en dat gevoel steekt wel heel erg vaak de kop op. Ik moet schrijven aan mijn boeken! Net als mijn handen jeuken om weer te gaan schilderen. Ik weet alleen dat ik mezelf nog even geduld moet laten hebben. Ik moet eerst door deze behoorlijk pittige opleiding heen. En zodra ik mijn diploma heb maar vlak daarna die baan, dan kan ik weer een andere tijdsindeling gaan maken. Dan kan het schrijven en het schilderen weer worden ingecalculeerd. Nu nog even niet, het is niet anders. Maar wat in het vat zit, verzuurt niet. Het komt zeker weten wel, want het wil er allemaal uit. En geloof me, er zit me een berg!

Verder heb ik me voorgenomen om dit jaar alles alleen maar in het positieve te trekken. Gelukkig zit dat er van nature erg in. Ja, ik kan best mopperen maar dat vind ik eigenlijk ook wel leuk. Toch, als ik niet zo’n positieve instelling zou hebben, dan zou ik het dit leven niet gered hebben. Dan was mijn kaarsje van bewustzijn allang gedoofd. Toch ga ik het nog verder doortrekken, dit jaar. Alleen maar positief zijn, doen en denken. En als ik mopper, dan is dat omdat ik het leuk vind om daar de reacties op te zien of te krijgen. Maar als je mij goed kent, dan weet je dat allang. Een nieuw jaar betekent voor veel mensen goede voornemens. Heel vaak stranden die al voordat januari voorbij is. Daarom heb ik ze al jaren niet meer. Daarom zijn dit dan ook geen goede voornemens, nee, ik ga dit gewoon zo doen, niet alleen voor dit jaar maar voor alle andere jaren die me nog resten.

Vanaf nu dus geldt er voor mij maar één regel; wees positief over alles! En dan heb je verder eigenlijk helemaal geen voornemens nodig. Alles gaat gewoon lukken want dat weet je al. Doe jezelf gewoon de belofte om zo positief mogelijk te zijn. Het zal heus niet altijd en continu geweldig zijn, dat weten we allemaal ook wel. Maar als je elke dag begint met de belofte aan jezelf; ‘Vandaag, waar ik ook ga en wat ik ook doe, ik zal positief zijn’, dan heb je het al zowat in the pocket! Je moet er ook naar opzoek gaan. Dat helpt echt! Zoek naar het goede in mensen, omstandigheden en dingen om je heen. En, zodra er negatieve woorden uit je mond komen, stop dan direct met wat je zegt en verander je zin zo, dat hij weer positief wordt.

Het betekent ook dat je minder negatieve emoties zult hebben en als er eentje komt, moet je ook positief tegenover die negatieve emotie zijn door die toe te laten en niet weg te duwen! Positief zijn betekent ook dat je automatisch focust op wat je wilt en niet wat je niet wilt! Je wordt zo een aantrekkingskracht voor wat je wilt. Zo gaan dan ook de negatieve gedachten en woorden weg vallen. Het betekent dat je je elke dag gelukkiger zal gaan voelen en minder problemen gaat hebben. Positief zijn betekent dat het leven soepel voor je zal verlopen en dagelijkse gebeurtenissen op hun plaats zullen vallen en de dingen op jouw manier zullen verlopen. Het betekent dat je je goed zult voelen!

Zo, want zo werkt het. Ik ben het door al die ellende even kwijt geweest maar ik ga het weer terugpakken. Ik laat positieve dingen niet meer bij me wegkapen. Door niets en niemand meer. Daar geef ik niet meer aan toe en daar doe ik niet meer aan mee. Ik weet dat het door de burn out kwam, dat het zo zachtjes van me is weggeglipt en de meest nare periode van mijn leven, bijna het hele laatste half jaar van 2019, was wel het zwaarste, het dieptepunt. En nu is het over. Mijn leven lang al proberen anderen me naar beneden te halen en voor lief te nemen. Maar dat is bij hun en voor hen om er iets mee of tegen te doen. Voor mij is het loslaten van die mensen. Het kan blijkbaar niet anders.

Ik heb geleerd dat ik er toe doe, dat ik recht heb om er te zijn. Dat ik recht heb op liefde en genegenheid van de mensen om me heen. Willen ze me dat niet geven, eigenlijk alleen al omdat ze het fijn moeten vinden om dat zo te doen, dan horen ze niet bij mij. Dan is het geen liefde en geen houden van. Ik ben geen voetveeg meer, waar je zomaar overheen kunt lopen want ze zegt daar toch niets van. Want juist in het positieve zeg ik daar voortaan wel wat van. Dat is positief voor mij maar ook voor degene waar ik het tegen zeg. Want die kan er dan weer van leren. Die hoort er ook van te leren. Zo niet, ook hun probleem. Ik heb het geprobeerd.

Alleen al om het feit dat ik hier ben en adem haal, is reden voor feest! Zonder mij stort de hele kosmos in elkaar. Dat dit geldt voor iedereen, maakt het niet minder belangrijk. Ik ben er vorig jaar mee begonnen en het heeft me enorm pijn gedaan maar pijn is groei. Zo zie ik het en zo is het. Niet dat ik het zo wil maar het moet zo zijn. Ik mag mijn plekje op deze aarde voor mezelf opeisen. Dat is mijn Goddelijke recht. En geloof me, dat is allemaal positief. Al ga ik heus nog wel heerlijk mopperen op van die vreselijke reclames, waar ik dan zo heerlijk in door kan flippen. Daar heb ik zelf de grootste lol in. Maar dat is weer wat anders. Mijn fatalisme, mijn gevoel van niet meer vooruit te kunnen komen, dat is weg.

Heel raar, alsof er sinds 00u01 op 01-01-2020 een enorme last van mijn schouders viel. Het juk wat daar hing heb ik gewoon van me af geworpen. Wat een bevrijding is dat! Het is genoeg geweest, het lijden is voorbij. Natuurlijk zullen er dingen pijnlijk blijven, voor altijd tijdens dit leven of voor zolang ze duren. Dat is niet anders en dat hoort erbij. Maar ik laat het me niet meer kapot maken, wat bijna gebeurd is. Nee, dat is niets het waard. Dus ja, ik viel, hard. Maar ik heb mezelf opgepakt, afgestoft en ik begin gewoon weer opnieuw. Dat is het mooie van een nieuwjaar en dat is wat we hier op aarde nog nodig hebben. Even die motivatie, even dat zetje. Even zo’n schone lei uit de kast mét een nieuw krijtje ook nog!

Natuurlijk wordt je lei in de loop van het jaar ook weer vies en stoffig, en je krijtje wordt korter of breekt. Maar toch, als je je zo positief als maar mogelijk in kunt stellen, zal je zien hoe lang je ermee gaat doen. Veel langer dan je voor mogelijk had gehouden! En dat is mijn plan, dat mijn lei er nog zo goed als nieuw uitziet in november en als mijn krijtje op is, krijg ik vast wel weer een nieuwe. Dat heb ik zo voor elkaar gekregen om het van te voren al zo te bedenken, positief gezien. En dat is mijn voornemen eigenlijk, het is er maar eentje maar je krijgt er alles door. En ik vind zelf dat ik dat wel verdiend heb. Ongeacht wat anderen daar van vinden. Ahhhh, die liedjes van Marco toch…

Heeft het leven dan meer glans zonder mij?  Krijgt die liefde weer een kans zonder mij? Als dat echt zo is dan laat ik je vrij Als het beter, als dat beter is Wil niet zeggen dat ik jou niet mis…