Zo dat verhaal van de katten moest even tussendoor hoor. Ik was zo flabbergasted, dat het er even uit moest. Want ik heb nog helemaal niet verteld, hoe het gegaan was afgelopen dinsdag, die 1^e les van blok 3. Met onze ‘nieuwe’ docente Jannie. En oh wat ben ik nu al gek op Jannie. Oké ik was totaal ‘leeg en uitgeblust’ toen ik thuis kwam maar dat was op een goeie manier. We weten nu 1 ding zeker, we hebben de 1^e 2 blokken puur gehaald op onze eigen kracht. Tenminste, ook dat is nog afwachten want op het moment dat ik dit typ, hebben we nog steeds geen cijfer. Ook daar is de docente van blok 1 en 2 slecht in, in afspraken nakomen.

Dinsdag tussen de middag, zijn er een aantal gaan vragen om de cijfers, die de vorige docente zelf gek genoeg nakijkt. Wij vragen ons allemaal af waarom want van Jannie weten we, dat die van de andere docenten door iemand van buitenaf wordt gedaan. De meisjes kwamen teleurgesteld terug want de docente was zo verbolgen over hoe slecht de toets afweer was gemaakt, dat ze was gestopt met nakijken. En ze had nu een hele grote groep nieuwen erbij, oh hemel, arme schapen, dus ze zou het vanavond, dinsdagavond dus, online zetten. Wij zouden dit dan kunnen zien onder onze pagina ‘mijn voortgang’.

Ook ben ik er ondertussen achter dat ik vorige toets eigenlijk een 6.8 hoor te hebben maar dat ik er nu niets meer aan kan veranderen. Dus dit keer zit ik er bovenop maar ja, dan moet ze wel het cijfer geven en nu is de woensdag alweer voorbij en nog staat het er niet. Om gek van te worden. De rekentoets was ook niet zo goed gedaan maar niet zo slecht als de toets afweer. Dus tja. Kijk vorige keer werd ik nerveus doordat er een paar dubieuze vragen tussen stonden maar dat had ik dit keer niet. Toch dacht ik vorige keer ook een hoger cijfer te hebben en dus durf ik nu al helemaal geen inschatting meer te maken. Dus ik moet toch nog even wat geduld moeten zien te maken want het zal nog wel even duren.

Maar de 1^e les met de nieuwe docente is dus bijzonder goed ontvangen door ons allemaal. Het is echt een verschil van dag en nacht. Deze dame heeft alles voorbereid en ze geeft eerst les, door middel van een hoorcollege. Maar met het verschil dat zij ons een set blaadjes geeft, met daarop de dia’s die ze ervoor gebruikt met regels om op te schrijven ernaast. Zo kunnen we direct aantekeningen maken waar ze horen. Dat is al een groot verschil want in de vorige klas, zaten we er zelf allemaal foto’s van te maken, in de verte. En dan uitprinten en er eventueel bij zoeken welke aantekening waar hoort. Verschilletje ja.

Tijdens mag je natuurlijk vragen wat je wil en zij stelt ook vragen aan ons. En erna doen we een Cahoot. Zo leuk op Cahoot punt en nog wat, heeft zij dan een quiz gemaakt en wij loggen in via laptop of telefoon met een speciale code. Dan krijg je meerkeuze vragen en die kan je aanklikken. Ik stond een hele tijd op 1 maar toen kwamen er vragen met wat langere antwoorden en ik zit achterin. Zelfs mét bril kon ik ze niet lezen en moest de docente ze voorlezen. Zodra ik de juiste hoorde klikte ik er dan wel op maar ja, ik liep achter op een paar van de jonkies gelijk, en werd uiteindelijk 5^e. En ja, ik wil dan ook wel winnen ja. Helaas, werkt hier mijn leeftijd dan wel degelijk tegen me. Maar wat hebben we er een lol mee!

Ik heb al wel in de gaten dat we bij Jannie ‘aan de bak moeten’. Voor mij is dat geen probleem, ik werk zelf al zo. Ik ga dus gewoon door en krijg het alleen maar makkelijker. Want wat we tot nu toe allemaal zelf thuis hebben gemaakt, maken we nu gezamenlijk op school. Dus dat wint weer meer tijd om de wat meer ingewikkelde stof te leren. Ik vind het alleen zo machtig interessant allemaal, dat ik me daar nou juist op verheug! Heerlijk! Ik vind het allemaal zo interessant. Dit blok gaan we examen doen in ‘hart en bloed’. We zijn begonnen met cholesterol en het hart zelf. Kom maar op. Ik heb ook even respijt en kan weer iets vooruit werken.

Het fijne is namelijk dat we volgende week vrij van school hebben, het is voorjaarsvakantie. Ik heb mezelf zaterdag, dat is voor mij vandaag, vrij gegeven om lekker te rommelen. Gewoon even een dagje niets. Een beetje opruimen, als ik wil en zin heb, vast wat voor school doen. Wat schrijven, lekker uitgebreid douchen en dat soort dingen. Want ik ben zo blij met het cadeau dat John gestuurd heeft, dat mijn vingers nu helemaal kriebelen om wat te schilderen! Ik wil die nieuwe mooie kleuren gebruiken!!! Misschien kan ik het van de week een keertje doen of zo? Als ik goed voor ga lopen? Nou ja, ik moet casus A en B maken om bij te zijn ook nog.

Maar ik heb lekker 2 weekenden en de maandag en dinsdag om dit te doen. Daar ben ik erg blij mee. Waar ik super blij mee was, dat waren mijn cijfers voor de toetsen. Ik ben dan ook de beste van de klas, ondanks dat ik op eenzame hoogte sta als oudste. Daarom vooral ben ik er zo blij mee ook. Het laat zien dat je nooit maar dan ook echt nooit te oud bent om te leren. Er is er nog eentje met een 8,6 voor de toets Afweer maar ja, die heeft dan weer een 2,8 voor het rekenen, wat tegelijkertijd het laagste cijfer daar is. Dus gemiddeld sta ik toch ook echt op eenzame hoogte en ik ben voor het eerst ook echt trots op mezelf.

Toen ik dit 2^e blok doorliep, ging ik door de aller zwaarste periode van mijn leven! Ik heb veel meegemaakt maar zo’n pijn nog nooit ervaren. En dat wil wat zeggen hoor! Maar ik knokte ook om mijn hoofd boven water te houden en dat moest ik helemaal alleen doen. Ik was soms dood op maar ik heb het geflikt! Ik heb het gedaan en bovendien ben ik geslaagd met zulke mooie cijfers! Ik kan het eigenlijk zelf niet geloven. Ik merkte het al wel tijdens de toetsen zelf, ze gingen erg makkelijk en ik hoefde bijna nergens over na te denken. Ik had al een vaag vermoeden dat ik er daarom best goed door zou komen. Maar de beste van de klas, nee, dat had ik niet verwacht. En onder de omstandigheden al helemaal niet! Dus ja, ik ben echt trots op wat ik gedaan heb en hoe!

"Alles doodt al het andere op de één of andere manier.

Bron: De oude man en de zee"

Ernest Hemingway - Amerikaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1954) 1899-1961

Ik heb al verteld dat Skylar zo vreselijk ‘naar’ aan het doen is, tegen mij dan. Maar tegen Aurora zijn ze ook zo bezig. Hij is het niet alleen hoor, maar het verschil is, dat zij als de dood voor hem is, omdat hij het wel meestal is. Ze gaat al gillen zodra ze ziet dat hij naar haar kijkt. Hij kijkt ook niet echt normaal dan, hij loert alsof hij haar iets wil doen. Ik geef hem direct op zijn kop natuurlijk, als ik het zie. Maar ja, ik ben wel minstens 3 dagen de deur uit per week en dan gebeurt er de laatste tijd toch blijkbaar steeds iets ergers.

En dan hangt er een zekere spanning in de lucht en dan gebeurt het ook dat ik ze hoor vechten en ze gillend naar boven rennen. Zoals vorige keer, dat Skylar echt ergens ‘uit moest snappen’, om het zo maar te noemen. Toen was het wel op zijn ergst. Het nare is, dat Aurora van de week opeens liep met bijtgaten in haar oortjes. Ah, mijn arme meisje. Ze zondert zich ook steeds meer af en komt alleen haast nog maar ’s nachts naar beneden, dan slaapt ze in mijn armen tot het bijna tijd is dat de wekker gaat en dan sluipt ze weer terug naar boven. Mijn hart brak ervan.

Ik heb vaak genoeg aan PeeT hulp gevraagd, PeeT van Paranormaal Therapeute die toevallig ook Petra heet. Ook voor de katten en ze kan altijd geweldig helpen. Ik weet alleen dat ze het heel erg druk heeft. Niet alleen qua werk maar ook privé. Ik wilde haar dus niet alweer lastig vallen want ze heeft het behoorlijk druk met mij sowieso al. En vorige keer hoorde ik, van een zekere ‘paardenmagnetiseur’, die veel paarden geneest en meer van dat soort dingen. Ook reinigt hij huizen en helpt hij andere dieren. Mensen ook wel maar toch meer op dieren gericht.

Rulof lezers zijn erg kritisch als het gaat om de zogenaamde mediums maar deze was toen al eens besproken in de groep en ik was wel nieuwsgierig wat hij voor me kon doen. Of niet voor mij, maar voor mijn lieve meisje en ook voor Skylar, want dit is sowieso niet leuk. Hij is ook altijd zo ruw met de rest maar die zijn niet als de dood voor hem. Zij wel en dan krijg je een hele andere soort interactie met een heel andere afloop ook.

Ik mailde deze man dus het hele verhaal, dat er 1 van de 4 knap lastig is en ook steeds 1 aanvalt. Hij mailde me diezelfde avond nog terug. Of ik foto’s wilde sturen. Ik stuurde 4 foto’s van alle vier 1 en daarbij wie er precies wie was en wie er nou wat deed. Ondertussen zag ik een mail binnen komen, met de vraag of ik er ook een foto van alle 4 bij elkaar bij kon doen. Nou, dat was gelukkig mogelijk, van toen ze in december alle 4 bij me zaten. Dat is zo’n bijzondere uitzondering, dat ik het gelijk op de foto heb gezet. Dus die kon er ook bij. Ik stuurde de mail af en kreeg direct antwoord terug, dat hij er de volgende dag naar zou kijken om te zien wat hij voor mij kon doen.

Op zich had ik al eerder kunnen twijfelen aan zijn kundigheid. Dit omdat er in al zijn verhalen, niets staat over hoe hij de paarden kan genezen. Want een echt zuiver medium, die kan zelf helemaal niets. Die werkt door een Meester van het licht, die dan hun gids/begeleider is in dit leven. Die kan ‘door de stof heen kijken’ en zo zien waar ziektes of blokkades zitten en dit allemaal doorgeven aan ‘zijn’ medium. Zo kan een echt zuiver medium zoveel goeds doen. Maar het enige wat een zuiver medium zelf kan, is het openstaan voor deze Gids die haar of hem helpt. Hij benoemt daar helemaal niets van maar dat doen ook niet alle zuivere mediums. Omdat je dan vaak daar weer commentaar op krijgt.

Ik vertelde ooit eens iemand over deze boeken en had het over ‘Meesters’ en zij knapte erop af, omdat het voor haar voelde als iets dat met S/M te maken had en daar hield ze niet van. Dat lag alleen wel bij haar, niet bij mij of de Meesters. Want je hebt Meesters in de kunst, zoals Rembrandt en Anthony van Dijck. En dit zijn toevallig Meesters van het Licht, kosmisch bewuste astrale mensen, die met ons werken om ons te helpen. En daar hebben ze iemand voor nodig, met wie ze kunnen communiceren en dát is dan zo’n zuiver medium. Goed, ik was toch benieuwd of er iets uit zou komen en wachtte het nog even af. Want dat er hier hulp nodig is, al was het alleen maar om Aurora d’r oortjes heel te houden, was wel duidelijk.

Ik kreeg een mail terug een dag later. Hij kwam er niet zo uit wie er nou wie was, in mijn beschrijvingen. Nou, sorry, ik was toch erg duidelijk en hij moest alleen naar de volgorde van de foto’s kijken. Maar goed, geen man overboord, hij had de foto van de 4 bij elkaar genomen en daar had hij de katten op genummerd om mij zo te kunnen uitleggen wat hij ‘zag’. Ik ben in elk geval om 1 ding heel erg blij. En dat is dat hij er zo totaal naast zat, dat ik er nog voor geen lettergreep naar hoef te luisteren. Zie de foto met nummers, dat had hij zo gedaan. Waarbij dus, want niet iedereen kent mijn katten zo goed, nummer 1 Moonlight is, nummer 2 Skylar, nummer 3 Aurora en nummer 4 Rainbow.

Daarbij zei hij het volgende: Beste Ria, Hoi ik begrijp dat het voor jou allemaal heel duidelijk is, maar ik had moeite met de namen en de foto’s e en daarom heb ik de foto van 4 genomen en ze genummerd. Voor mijn gevoel domineert nummer 1 en is dat degenen die het meest confrontatie zoekt met nummer 3 of eigenlijk andersom. De rangorde is/ was immers bepaalt en daar zal nummer 3 in moeten toegeven. Maar dat accepteert zij niet. Ik ben bang dat je keuzes moet maken. Ik denk dat je voor de witte toch een ander huisje moet gaan zoeken. Die blijft de confrontatie zoeken en dat wordt met name door nummer 1 niet geaccepteerd.  

Hoop dat ik je wat op weg heb geholpen; ik kan niet meer voor je doen. Wellicht een dierentolk wel maar dat ligt niet in mijn kracht. Groetjes, Roburt. Tja… Nummer 1 is Moonlight, en die is de liefste van allemaal en zoekt zelden confrontaties maar vermijdt ze meestal. Nummer 2 is Skylar, de boosdoener waar eigenlijk de hulp bij nodig is. Nummer 3 is Aurora, die al helemaal geen ruzie heeft met Moonlight want dat is de enige waar ze niet tegen gilt van angst. Aurora hoeft helemaal niet toe te geven aan een rangorde gevecht met Moonlight, dat zijn maatjes samen. Hij is haar held want zoals hij haar behandeld heeft toen ze hier net was, heeft haar doen groeien, zo lief was hij voor haar.

Maar stel nou, dat hij wel met zijn gissen, redelijk in de buurt zou hebben gezeten van welke kat wat doet, want hij had een percentage kans dat hij het goed zou gokken, en ik had hem totaal geloofd en ik zou er mijn kat voor weg doen??? Jeetje zeg! Niet dat ik dit ooit zo zou doen, op deze manier hoor maar toch… Nou ja, dat was weer eens een hele goede les en mijn hoop dat hij zou kunnen helpen, was wel gelijk over. Ik had het wel direct aan PeeT gemeld, en die zei al gelijk, dat ze sowieso hun foto’s zou gaan behandelen. Ze wist het natuurlijk al. Ja niet gek, zij kan dat wel, samen met haar Meester… Heb ik weer wat geleerd, ik leer me nog eens rot!

"Wij zijn in deze wereld gekomen, niet alleen opdat wij haar zouden leren kennen, maar ook opdat wij haar ons jawoord zouden geven."

Rabindranath Tagore - Indiaas mysticus, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1913) 1861-1941

Het is woensdagmiddag als ik dit schrijf. Zo dan, dat hebben we ook weer gehad. Ik ben weer thuis vanuit het Utrechtse en ik ben bek af en totaal gaar. Wat is die José toch een lieverd en wat heeft ze een lieve en aardige man. Voor zijn vrouw neemt hij vrij van zijn werk om haar naar Utrecht te brengen. Daar blijft hij dan de hele dag zitten wachten tot ze klaar is. En lucky me, mocht niet alleen meerijden, nee, ze kwamen me helemaal thuis ophalen ook nog. Ik had aangeboden om naar hen toe te rijden. Ik wil nooit iemand tot last zijn en probeer dan te zorgen dat ze er zo min mogelijk last van hebben, dat ik überhaupt mee rijd. Maar dat was niet nodig. Alleen die boeren hè, die zouden weer met de trekkers de weg op gaan en dan weten we van alle vorige keren, dan ligt heel Nederland plat. Alles zit in de file.

Normaal al niet leuk maar al helemaal niet, als je examens moet doen. Dus zouden ze hier al om half 7 zijn, in de ochtend ja. Nou dan moet ik er minstens om half 6 uit zijn want ik moet veel doen in de ochtend. Het ging allemaal net en ik was helemaal klaar net, toen ze appte dat ze er over 10 minuten waren. Zo kon ik rustig mijn jas aandoen, en mijn vuilniszak in de container gooien. Precies terwijl die in het gat van de container viel, kwamen zij aanrijden. Onderweg viel het reuze mee en de man van José, Stephen, had het idee dat er veel mensen of vrij hadden genomen, of thuis werkten. We waren er zo en dus waren we nu veel en veel te vroeg. Maar gelukkig zijn wij beiden zo, liever veel te vroeg dan 1 minuut te laat. We konden gelukkig wel naar binnen in het gebouw, maar niet bij Capabel zelf. Koffie of thee zou nog even moeten wachten dus.

We zaten gezellig te kletsen en we hebben ons reuze vermaakt met mensen die voor Capabel kwamen. Omdat wij daar zaten, werden we blijkbaar gezien als een soort autoriteit daar? Wat zijn mensen toch een kuddedieren zeg. Ik verbaasde me erover, want ik zou het gevraagd hebben of zijn gaan kijken zelf. Nee, er zitten daar 3 mensen en daar gaan we gewoon bij staan. Echt allemaal, geen eentje uitgezonderd. We zeiden dat Stephen een schoteltje moest neerzetten, en bij het toilet moest gaan zitten. Zo kon hij misschien de benzine terugverdienen van vandaag! Want ook daar had ik aan mee willen betalen maar dat wilden ze niet hebben! Hij had sowieso gaan rijden voor José dus dat stukje naar mij was zo erg niet. Wat ik al zei, lieverds allebei.

Uiteindelijk kwam Sylvia er ook bij en toen moesten we nog even wachten. José en ik waren natuurlijk wel de eersten die zich binnen gemeld hadden. Wij hadden de eerste zien binnenkomen natuurlijk. Eindelijk was het 9u25 en werden we allemaal gehaald door een meneer en kregen we wat uitleg over hoe of wat. In één groot lokaal kwamen we allemaal bij elkaar te zitten. Allerlei opleidingen door elkaar. Wij als apothekersassistenten, er waren doktersassistenten, verpleegkundigen, ziekenverzorgenden en weet ik het allemaal. Het eerste examen was rekenen.

Twee uur achter elkaar. Je mag geen drinken mee, je mag alleen potlood of pen hebben, je legitimatie op het bureautje en ja mag een kladblaadje komen halen bij hem. Rekenmachine hadden we niet nodig. Het eerste gedeelte moest je uit je hoofd doen, eventueel met kladblaadje erbij. Het 2^e gedeelte daar zat een in het programma geïntegreerde rekenmachine al bij. Dus kon je het met de computer berekenen. Oké dan. Die eerste sommen waren over het allemaal zo er makkelijk, dat ik het gevoel had dat we in de maling genomen werden. Maar dat was snel over.

Het tweede gedeelte zaten zulke vreselijke sommen tussen, dat ik er helemaal kriegel van werd. En er zaten er 2 tussen, waarbij ik echt niet eens wist, hoe ik die berekenen moest. Echt hoor! Hij ging ongeveer zo: Er is een concertzaal voor 5/8 deel vol om 20u15. Het volgende kwartier komen er 4756 mensen bij en om 20u30 is de zaal voor nog maar 1/10 leeg. Hoeveel mensen kunnen er totaal in de zaal. Die 4000 zoveel is niet exact wat er stond hoor maar eh… Seriously??? Ik kwam volgens mij nog wat gegevens te kort en José had dezelfde som gehad en die had hetzelfde als ik.

Zo kwamen we er ook achter, dat we alle drie een totaal anders examen hadden gekregen, met wat overlap. Zo had José die som met mij gemeen, en Sylvia weer een andere. Maar ook totaal andere dan de anderen hadden. Tussen rekenen en Nederlands, zat net een half uurtje en dat was minstens een uurtje te weinig. Ik had een broodje meegenomen en ik kreeg een krentenbol van Sylvia maar voor je die op had, was het alweer tijd. Ondertussen ging het slecht geslapen hebben en het zo vroeg opstaan ook een rol spelen in mijn gevoel van fris en fruitig zijn. Dat gingen een erg lange 2 uur worden met Nederlands.

Jeetje zeg, dit was een vreselijk examen. Lezen en luisteren. Ik kreeg drie lappen van teksten met vragen erover. Een van die teksten was een CAO, de anderen hadden weer andere officiële teksten. Zo lastig om die te lezen en te interpreteren. Daarna kreeg ik filmpjes over statiegeld voor plastic flessen en waarom het al meer dan 15 jaar duurt en er nog steeds niets veranderd is aan de enorme berg plastic die we met zijn allen bij elkaar schuiven elke dag. In een aantal delen en steeds met een aantal vragen, waardoor je terug moet kijken hoe of wat. Ik dacht al snel, dat gaat hem niet worden zo. En ik ben snel hoor met Nederlands, maar dit? Dit kán niet snel.

Dus ging ik eerst de vraag lezen, dan het fragment starten en luisteren tot ik het stuk hoorde, dat op mijn vraag sloeg. En zo verder. Daarna kregen we gewoon een aantal radiofragmenten, ook weer met allerlei vreselijk lastige vragen, is iets een argument, een conclusie, een observatie… Echt, niet iets waar je op zit te wachten en voor mensen die al een H.B.O. diploma hebben, echt zo’n gedoe voor Jan met de korte achternaam. Maar goed, we moeten het doen. Ik hoop maar 1 ding, dat we allemaal gewoon zoveel goed hebben, dat we een 5,5 hebben. Het lullige is, dat je rekenen niet eens meetelt voor je diploma dit jaar. Maar als je een 3 haalt, dan staat het wel op je diploma en dat is ook weer niet zo leuk natuurlijk. We zullen het nog even moeten afwachten tot we een cijfer hebben. Wat zou het prachtig zijn, als deze 2 al in the pocket zouden zitten!

Even een aanvulling, ondertussen weet ik dat ik geslaagd ben voor de 2 examens van blok 2 met een 8.6 voor de toets Afweer en een 8.2 voor de toets Farmaceutisch rekenen. Nee, tante Jo, ik ben nog lang niet klaar hoor! Nog de generieke vakken allemaal in Utrecht maken en examens voor blok 3 en blok 4 en dan ook nog de praktijkexamens! Dus eh, ik ben en blijf er nog wel even zoet mee. Toch, wel fijn en gelukkig ook weer met cijfers die ik gewend ben. Zo'n net een 6, dat is niets voor mij!