Drie jaar en 277 dagen zonder Sunshine
Halen en brengen is het met Skylar en zijn gedrag. Hij is iets zachter naar mij toe maar zondagavond kwam er weer een enorm gegil uit de badkamer. Aurora gilde zo en wie kwam er op mijn gil van “HEEEEE!” hard aanlopen? Juist, Skylar natuurlijk. Gelukkig geen bloedend oortje erbij, dat andere moet nog genezen! Hij wist het heus wel hoor. Hij ging snel ergens achterin de kamer zitten maar ik kwam naar hem toe. Met grote angstogen zat hij me aan te kijken. Aangezien ik hem nog nooit geslagen heb, is dat al raar. Ik denk meer dat het een soort combinatie tussen schaamte en schuldgevoel is en het niet fijn vinden dat ik boos op hem ben. Want dat ben ik helaas maar al te vaak op hem geweest al. Zijn gedrag kan ik gewoon niet tolereren, omdat de anderen eronder lijden.
Ik ben een beetje ten einde raad en als het echt zo blijft en niets verbetert, dan moet hij wel weg en dat idee alleen al, daar trekt mijn hart van samen in pijn. Dat wil ik gewoon niet. Ik wil alleen ook niet dat de anderen zo moeten leven. Vooral Aurora niet, want die raakt er ook nog eens door gewond. Rainbow gilt het soms ook uit hoor, of die gaat heel erg blazen als Skylar zo tegen hem doet. Bij Moonlight doet Skylar zo niet, dat is zijn held of zo. Daar gaat hij alleen maar bij slijmen. Wassen, koppies geven, bij hem liggen. Het zou leuk zijn als hij dat bij Aurora ook deed maar dat gaat nooit gebeuren.
En dat hoeft ook niet. Als hij haar maar gewoon alleen al met rust laat. Haar niet gaat grijpen opeens, omdat hij haar langs ziet lopen alleen al. Zo gebeurt dat nu wel. Hij wist ook dat ze naar de badkamer was, daar staan de bakken dus ze moet wel. En dan gaat hij zitten loeren. Ik zie het vaak genoeg gebeuren en dan jaag ik hem weg. Dan wacht hij alleen op de eerstvolgende gelegenheid, waar ik niet in de buurt ben om preventief in te grijpen. Zo is hij wel. Hij houdt het vast, dat zie ik ook gewoon gebeuren. En voor haar is het een hel, vooral als ik niet thuis ben om het te voorkomen of halverwege te stoppen, zoals nu.
Hij is gewoon veel te groot en te sterk, voor allemaal hier eigenlijk wel. Hij wil wel continu in mijn buurt zijn hoor, hij is ook niet slecht! Hij is ook helemaal niet kwaadaardig, gewoon lomp en dominant. En tegen haar heeft hij iets, en dat is altijd al zo geweest. Alhoewel Rainbow degene was, die zo ging gillen als kitten, de 1e keer dat hij haar zag. En omdat die 2 zo lelijk tegen haar tekeer gingen, trok zij zich al van hen terug. Toen al. Alleen vanaf het puberen begon, wil Skylar haar een soort van overheersen maar dat laat de diva zich niet zeggen. Ze doet hem ook niets, ze ontwijkt hem waar en hoe ze maar kan. Maar ja, dat is lastig in 1 huis zo, en wat nou, als ik straks in een veel kleiner huis kom en ze zich nergens terug kan trekken?
Daarom moet het voor die tijd uit zijn systeem zijn, anders weet ik niet meer wat ik ertegen moet doen. En dan moet ik hem misschien wel weg doen maar dat zou mijn hart totaal breken. En het is al pijnlijk genoeg zonder zoiets erbij. Dus ik bid er zelfs voor, dat het beter mag gaan. Echt hoor, vriendjes zijn is niet nodig, elkaar respecteren en met rust laten wel. Dat is waar ik ontzettend op hoop te zien gebeuren.
Gisteren kwam hij, nadat ik weer had moeten ingrijpen, vlak voor mijn neus zitten. Wel met zijn rug naar me toe, maar toch in de buurt. Lastig tv kijken joh, met zo’n kat voor je neus. Gelukkig heb ik geen ondertiteling nodig als het Engels is maar toch, je ziet graag het hele beeld ook. Ik blijf niet kwaad en dat heeft ook geen zin. Maar ik wilde hem niet nog eens zomaar wegsturen dus ik liet hem lekker zitten. Ik hoorde wel waar het over ging. Later ging hij liggen en kon ik gewoon verder kijken.
Ik heb gebeld met een mevrouw die kattengedragstherapeute is. Het kost meer dan 200 euro en dan komen ze langs. Ik heb dat ooit gedaan bij Aurora, voor een studente in die richting. Toen kostte het niets en dat kon ook nog, dat ik studenten in zou schakelen voor hun stage of eindopdracht. Maar ja, wat vertellen die mij meer dan ik al weet. Ik hoop alleen dat we het redden tot ik een nieuw huis heb. Want stel dat ik een tuin heb, zodat hij altijd en elke dag buiten kan? Dat zou volgens die vrouw het enige zijn dat helpt. Hij moet jagen en loeren en dat doet hij nu op zijn huisgenoten. Voor zijn eigen bestwil zou hij dus ook weg moeten… Maar ik hou zoveel van hem.
En dat wil dus ook zeggen, dat ik moet doen wat voor hem het beste is. Daar word ik momenteel een beetje door verscheurd want ik wil hem niet kwijt maar ik wil ook niet dat hij iedereen steeds zo’n pijn doet en voor zo’n nare sfeer zorgt steeds. Hij gaf me van de week ook nog eens een tik, toen ik hem bij de snoepjes van Aurora weg joeg. Kijk, dat kán natuurlijk niet! Maar ik begrijp het zo goed, hij verveelt zich, hij wil jagen en buiten zijn. Nog net niet zoals Sunshine, maar die had dan ook minder huisgenoten. Toch, wat als ik straks wel een tuin krijg?
Die kans moet ik toch even afwachten? Als hij tenminste ons heel zal houden, tot die tijd? Alleen als ik een veel kleiner huis krijg met een klein balkonnetje, dan denk ik niet dat we het daar dan gaan redden met hem. Dan wordt hij helemaal gek en pakt hij waarschijnlijk nog vaker de anderen. Alleen hoe ga ik dat dan aanpakken? Want ik ga hem zeker niet naar een asiel doen hoor. Hij heeft echt een gouden karakter en is lief en kroelerig. Hij vindt het zo heerlijk als je hem hard bovenop zijn koppie zoent. Hij komt vaak kroelen maar omdat ik zo vaak voor politie moet spelen, is hij daar voorzichtig in geworden. En hij kan er gewoon ook niets aan doen, hij komt een tuin te kort. Meer is het eigenlijk niet. Sommige katten hebben dat nou eenmaal. Dat weet ik door Sunshine en zijn ontsnapping, als geen ander! Mijn hart bloedt ervan. Ik wil zo graag het beste voor allemaal! Wat een dilemma zeg! Als er iemand raad heeft, graag!
Het hele vorige weekend heb ik heerlijk geluierd. Ik liep eerst al te miepen, ik moet dit en ik moet dat maar ik voelde me lichtelijk uitgeput. En ik had de week erna vrij. Ik ging met mezelf andere afspraken maken. Het weekend erna kan ik ook nog gebruiken om voor school aan de slag te gaan, er kwam niks bij in die week natuurlijk. Even rust was echt wel welverdiend, vond ik zelfs, kan je nagaan! Ik was heerlijk uitgerust. Niets gedaan, beetje schrijven, beetje spelletje op mijn telefoon, beetje tv gekeken en wat bijgeslapen ook. Dat was ook nodig. Maar de rest van de week had ik heel hard gewerkt voor school en stage. Alles liep goed en ging lekker tot het weer zaterdag werd, maar daar vertel ik later nog wel over.