De dinsdag voor het examen heb ik in de middag heerlijk liggen zonnen. Ja, binnen op de slaapkamer. Ik ging even naar boven om mijn bed op te maken en daar lag mijn zonnetje zo heerlijk in het zonnetje. Ik ging er even naast liggen, om te knuffelen en ik ben zo in slaap gevallen. Ik was best door en door koud van het beneden zitten, omdat alles tegenover elkaar open staat, maar zo in het zonnetje, naast mijn eigen zonnetje, werd ik door warm en ik sukkelde zo in slaap. Ik werd pas rond drieën wakker! Zo dan, en ik moest nog een hoofdstuk doen, nou ja, jammer dan, ik heb er geen puf meer voor. Anticonceptie en de overgang zou ik dan maar op ervaring laten berusten.

De dinsdagavond was het weer hommeles omdat Sunnyboy weer onrustig was. Met zo’n ongedurige bui, zet hij steeds de achtervolging in, zeker bij Aurora. Heel irritant en ik hoop dat dat er nog een keertje afgaat. Mijn waterpistooltje is goud waard! Zij schoot in het hokje van de grote krabpaal, die zit op de grond achter de bank. Hij rende daar ook heen en ik schoot, zo leek het, loos in de lucht maar ik rekende erop dat het water op de plek net achter de bankleuning door de zwaartekracht naar de grond zou vallen. Hoe ik het doe weet ik niet maar het gebeurde exact zo. Ik zag de boosdoener met de zonnige naam met een bloedgang naar de trap en naar boven vliegen. Ja joh, je gaat het echt nog een keer afleren. Ik heb een hele lange adem en een scherpschutters handje.

Voor de snoepjes kwam hij nu ook op tijd naar beneden. Volgens mij krijgen ze een polshorloge als ze hier komen wonen of zo. En gelukkig bleef het enigszins rustig. Ik hoef niet zo heel vaak meer op te treden al is het soms wel een tijdje achter elkaar.

Wat de komst van Sunshine ook heeft bereikt, is dat de plateaus in het trapgat nu ook worden gebruikt. Goh, wie had dat kunnen denken! Ik wil er steeds een foto van nemen maar als ik het zie, heb ik net geen camera bij de hand. Loop ik dan weg om die te pakken, dan komt de betreffende kat lekker gezellig mee. Ja, zo krijg ik het er nooit op. Moonlight en Sunshine zijn de enigen die het nu doen maar wie weet, volgt de rest? Als ik er nou eerst maar eens eentje op de foto krijg, dat vind ik leuk! Toch nog gelukt voor we gaan verhuizen! Ik ben echt benieuwd wat ik in mijn nieuwe huis voor elkaar kan krijgen. Ik blijf toch alleen met mijn cits, dus ik ga er een heerlijk kattenparadijs van maken. Daar geniet ik zelf ook van.

Ik kreeg op de 22^e opeens van John een bericht, dat het pakje was aangekomen! Zo dan! Ik had de hoop al opgegeven, want ik heb het 8 mei al verstuurd. Toeval bestaat niet want ik liep die dat toevallig te denken dat ik maar eens contact op zou gaan nemen met PostNL. Ik had het wel zwaar onderverzekerd verzonden, want anders worden alleen de verzendkosten hoger. Maar het verzendgeld kon ik misschien nog wel terug krijgen. Niet meer nodig, het duurt 2,5 maand maar dan heb je ook wat! Ik had een Delfts blauwe bloembollen pot erbij gedaan, die is gelukkig heel gebleven. Verder nog wat lekkers en dat valt altijd wel in de smaak.

Vandaag is het vrijdag de 24^e, ik begin wat in te lopen want ik ben erg druk bezig. Het is nu bijna 16 uur en ik heb nog geen moment gezeten. Ik voelde dat ik nu even moest gaan zitten en dan ga ik maar gelijk even typen. Gisteren en vandaag echt een zooitje gemaakt en weer opgeruimd. Ik was een aantal dingen kwijt en die heb ik nu weer gevonden en het weer iets efficiënter gemaakt. De cits gaan hun gangetje een beetje. Ik kan Sun niet helemaal volgen. Die ligt hele dagen boven, alleen om te eten en de bak komt hij even naar beneden. Hij gaat niet meer in het kraaiennest, want dan is het tegenwoordig alleen maar gedoe met Moonlight. Of hij begint of Moonlight begint.

Als ik dan naar bed kom, kroelen we even maar even later is hij verdwenen. Gisteren dacht ik, ik kijk eens even mee, via de camera. Dat is er verdraaid handig voor. Ik zie dat hij in het kraaiennest springt en gaat liggen. Moonlight ligt er in elk geval niet. Schiet mij maar lek, als hij boos op me is, dat kan want hij krijgt regelmatig op zijn kop, dan laat hij me dat weer totaal niet subtiel weten. Grapjas. Het gaat met enorm kleine baby stapjes toch nog steeds vooruit. Soms lijkt hij niet aan te vallen maar te willen spelen. Stom van hem en logisch dat ze het verschil nu niet snappen. Had hij dat niet gedaan, dan hadden ze nu vast meegespeeld.

Gisteravond lag opeens Aurora naast me, ze zat een halve meter verderop op het bed, naar me te staren. Rare, witte doos is het toch. Ik tikte met mijn hand naast me, en zei ‘kom’. Hup daar kwam ze direct tegen me aan liggen. Blijkbaar wilde ze toestemming. Van mij mag ze, alleen hoe Sunshine het zou vinden, was ik niet zo zeker van. Gelukkig bleef ze niet al te lang liggen, ik denk ook dat ze een confrontatie voor wilde zijn. Zo ben ik katloos in slaap gevallen. Nou ja zeg, volgens mij snappen ze het ‘gezelschap’ in gezelschapsdieren niet zo. Ik werd wel bruut wakker gemaakt door een hard mauwende en op mijn lijf springende Sunshine.

Hij had honger en wilde het me laten weten ook! Jeetje zeg, heb ik zo laat geslapen dan? Ja, echt, schandalig laat was het. Het was namelijk al 6u25! Dat is even uitslapen zeg! Hoe bedoel je, dat katten personeel hebben. Ze moeten nog opschieten ook! Hij is een paar keer wezen kijken naar hoe ik uit die chaos toch weer orde maakte. En hij heeft een keer Skylar aangevallen, alleen maar omdat Skylar met een rood lichtje aan het spelen was. Al vond ik het zielig, ik vond het wel mooi om te zien, hoe Skylar helemaal plat ging liggen met zijn buik omhoog, in totale onderdanigheid. Die heeft zijn meerdere gevonden in een kat die half zo groot is als mijn bully!

Ik heb wel Sun even gezegd dat hij op moest houden, het is niet lief om aan te vallen als die grote lummel juist zo lekker enthousiast aan het spelen is! Ooit komt dat allemaal wel, nu moet ik gewoon nog een beetje helpen sturen. Verder laat ik ze gaan, alleen als ze echt gillen, dat verschil hoor je goed, dan kom ik tussenbeide. Ik laat ze elkaar geen pijn doen, dan grijp ik in. Maar dat hoef ik gelukkig steeds minder te doen. Af en toe is niet zo erg, dat moest ik met de 4 ook doen. Dus op zich is het prima zo. Dat komt wel goed.

Het is nu bijna 4 uur op deze vrijdag. Mooi, dan kan ik nog ff stoffen en zuigen en dan lig ik helemaal op schema. Alleen morgen, zaterdag, de keuken even doen. En voor de rest, ga ik eens kijken, ga ik schilderen, ga ik branden, ga ik dotten? Een ander zou weinig verschil zien maar ik zie de orde en ik weet weer alles te vinden en bovendien heb ik het weer voor elkaar om vele mandjes over te hebben en een hele plank die eigenlijk leeg is. Ik wil binnenkort een keer epoxy bestellen, dus ik heb die ruimte zo weer op gevuld. Dat kan ik goed joh! Toch, het is weer lekker zo, nou, ik ga nog even verder! Lekker hoor, zoveel te kunnen doen op een dag!

"De prullenbak is de beste vriend van de schrijver.

Origineel:
The waste basket is the writer's best friend."

Isaac Bashevis Singer - Pools Jiddisch schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1978) 1902-1991

Gisteren wist ik echt zeker, hoe raar Rainbow ook doet, het ligt niet aan Sunshine. Ze lopen vlak naast elkaar of langs elkaar, zonder raar te doen. Het was zelfs zo, dat ik zag dat Sunshine mijn kleine boef benaderde en voorzichtig aan zijn neusje snuffelde. Ik zat het met ingehouden adem te bekijken. Dat doe ik steeds, dan hou ik mijn adem in. Het slaat nergens op want dat maakt toch zeker niets uit of ik hier half zit te stikken of niet? Het gaat vanzelf. En Rainbow is niet bang, en Sunshine doet niet lelijk en toch moet Rainbow hem een tik geven. Gewoon omdat Rainbow dat altijd doet. Volgens mij bedoelt hij het ook lief, hij weet gewoon niet beter. Gekke gozer. Ik zie Sunshine hem echt met een beetje boze verbaasde blik aankijken, voor hij weg loopt met een houding van ‘zoek het lekker uit joh!’.

Ik moest er echt om lachen maar had zoiets van, nou lekker dan, arme Sunshine moet vast denken, wat een engerds allemaal. Rainbow mept sowieso, of hij nou iets doet of niet. Aurora sist en gromt als een op zijn hoogtepunt zijnde snelkookpan en Skylar valt alleen stiekem aan, als niemand het ziet en/of verwacht. Dan hebben we Moonlight, die wel alles goed vindt als het hem uit komt maar wee gebeente als het hem niet uitkomt. Dan loopt hij ook te mekkeren en gillen als een ouwe geit. Tja, sorry hoor, ze zijn allemaal een beetje gek, net als Sunshine zelf trouwens. Al moet ik zeggen, dat hij zich ondertussen wonderwel heeft aangepast. Hij slaapt veel, en hij mauwt nog af en toe wel eens als hij ongedurig is, maar dat komt steeds minder voor.

Als hij al mauwt, dan is het omdat hij vlakbij een van de anderen is, en hij ziet dat die niets vriendelijks in de zin hebben. En dan hoef ik alleen maar even op te staan en alles is weer goed. Ik zie het ook al vaak aan Sunshine als hij iets in zijn hoofd haalt en een simpel ‘eh eh’ of ‘nee nee’ is dan al voldoende. Hij houdt er direct mee op. Dat vind ik dus wel erg knap van hem. Ook is zijn interesse voor de buitendeur totaal weg. Als ik weg ga, wil hij nog wel eens een blik werpen, meer zo van ‘wat is er daar te zien’. Maar net ook, toen ik terug kwam van een boodschapje, stond hij in de deuropening van de huiskamer te kijken naar me. Toen ik de deur iets verder open deed, schoot hij direct de huiskamer in.

Goh, dat had ik toch niet verwacht. Zeker in het begin was ik als de dood om weg te gaan of om thuis te komen. Er gebeurde niets gelukkig. Zijn desinteresse maakt nu niet dat ik mijn gard laat vallen. Daar trap ik niet meer in, als je dan net echt niet meer op let, maken ze daar opeens en onverwachts gebruik van. Ik blijf alert en opletten bij die deur. Zoveel pijn en ellende wil ik nooit meer meemaken. Zo’n last wil ik er niet nog eens bij de tonnen die er al liggen. Het is juist zo prettig om die kwijt te zijn. Het scheelt toch.

Kwam de dag ervoor Rainbow mij voor het eerst begroeten op de slaapkamer, vanmorgen deed hij dat weer. En toen ik op was gestaan, zag ik opeens dat Skylar er ook was! Wat een verrassing! Nu alleen Aurora nog echt. Die is al wel eens geweest maar als zij er is, springt Sunshine ook op bed en gaat zij gillen en grommen. Ik zeg daar dan wat van als Sun niets doet om dat te verdienen en dan gaat ze boos weg. Ze zal moeten leren dat ze niet voor niets zo moet doen. Als hij haar pakt of achterna zit, ja, dan is het logisch. Ik snap haar wel hoor, zij denkt preventief natuurlijk. Maar ja, het is erg storend en werkt juist averechts en dat zou ze ondertussen toch eens geleerd moeten hebben.

Het plekje op het pootje van Sunshine verbetert niets. Hij likt alles eraf. Van de vaseline, tot de calendula en ook de kokosolie. Hem maakt het niets uit, eraf met dat spul. Ik hoop dat hij straks, als iedereen gesetteld is in het nieuwe normaal in Casa el Catos Locos, dat hij dan minder obsessief zichzelf zal wassen en dat plekje ook met rust zal laten. Het punt is dat hij het niet deed toen hij nog hier was, dus het moet ook weer weg kunnen. Hij doet het uit stress en dus moeten we hopen dat het hier uiteindelijk een no stress zone zal worden, voor zowel mens als kat. Dan nog eventjes verhuizen en daar dan hetzelfde, een oase van rust met tuin en vijver. Het ontwerp voor mijn tuin heb ik al. Dat kwam ik ergens tegen en dat leek me precies iets voor mij!

Oh in de loop der tijd heb ik voor van alles in mijn ooit nieuwe huis verzameld. Hoe ik het wil of ga maken of kopen. Voor dat laatste zijn centjes nodig maar ik ben geduldig en kan erg goed met mijn geld omgaan. Het weinige dat er is geef ik ook gewoon uit. Ik heb niets voor mijn oude dag dan het pensioentje dat ik zal krijgen. Maar ik ben dan ook weer niet veeleisend. Zo lang ik kan blijven lezen, zal ik op mijn oude dag tevreden zijn met heerlijk thuis mijn Rulof boeken lezen. Nergens kapitalen voor nodig. Het kattenaantal dat ik nu heb zal ook zo blijven, niet meer dan dat. Alleen als ik per ongeluk opeens miljonair wordt, maar dat is dan een ander verhaal.

Dan moet ik alles ‘herschrijven’. Maar ik heb ideetjes voor een bed en hoe ik dat wil. Een boom wil ik ergens schilderen en daar dan ook weer dingen voor de katten in verwerken, zodat het lijkt alsof die in de boom zitten. Ik heb een foto van een hemelbed wat me geweldig lijkt. Of als er wel een trap is, dan weet ik daar ook wat leuks mee. En hoe ik de tuin wil afschermen, weet ik ook al. Hoe ik dingen voor de cits aan de muren wil. Oh ik zit vol met ideeën, wat niet wil zeggen dat ze allemaal uitgevoerd zullen worden. Eerst maar even afwachten waar ik terecht kom, hoeveel centjes ik er dan voor heb ook.

Ik weet niet wat voor baan of voor hoeveel uur ik dan heb en wat dat opbrengt. Blijft er dan nog wat over om te sparen. Wat ik al zei, niet voor mijn ouwe dag maar om dingen te doen. Zal je net zien, ga je sparen voor je ouwe dag, ga je vroeg dood. Sorry hoor, dat vind ik zonde dus daar doe ik niet aan mee! Ik geef het lekker uit zodat ik er zelf van kan genieten. Een vetpot wordt het zo toch niet, en dat geeft ook niet, als ik er maar lol van heb. Wat ik al zei, mocht dat ooit totaal veranderen, stel ik vanzelf de dingen wel weer bij. Misschien kan ik dingen laten doen, al kan ik veel zelf. Zeker nu ik ouder word, merk ik dat ik dingen als spierkracht en zo ga missen. En dat vind ik lastig, ik doe het echt liever zelf. Alleen gaat het niet altijd allemaal meer.

Nou ja, we gaan het wel zien. Kom ik echt leuke of nuttige foto’s tegen, dan bewaar ik die dus, om ideeën en inspiratie op te doen. Hoe mijn deuren worden, weet ik ook. Mijn slaapkamer wordt in elk geval in de kleuren zoals die nu is, lavendel met aubergine. Dat bevalt me enorm sinds ik dat gedaan heb, dus waarom dan niet ook in het nieuwe huis. De kleuren verder worden ‘damp’, het zachte grijs dat ik hier op de muren heb, gecombineerd met lavendel ook weer. Zo toch weer een geheel vormend. Voor de badkamer en toilet weet ik het nog niet, misschien ook wel lavendel en damp maar dan andersom dan de rest van het huis wat muren en/of verfwerk betreft. Ik verzin wel weer wat, wat niemand heeft. Dat blijf ik toch het leukste vinden. Op het plaatje, wat van de foto’s die ik verzameld heb. Het gaat in elk geval weer leuk en apart worden. Dat hoort bij mij.

"De mooiste dingen zijn die, die de dwaasheid ingeeft en het verstand neerschrijft.

Origineel:
Les choses les plus belles sont celles que souffle la folie et qu'écrit la raison.
Bron: Journal (1946)"

André Gide - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1947) 1869-1951

De zaterdag was dan mijn 1^e luie vakantiedag, ook de zondag heb ik het heel kalm aan gedaan. Het is alsof het weten van het hebben van een paar weekjes voor mezelf, me een soort van doodmoe heeft gemaakt. Leg het maar uit. Er zweven bergen haar over de vloer, ik heb ze zondag heerlijk laten liggen. Ik ben me de afgelopen dagen aan het vermaken met een aantal Married at first sight(s). Die van Australië en die van België heb ik zitten kijken. Helaas moet ik met die van Australië wachten tot volgende week voor de rest. Die van België heb ik in het weekend helemaal bekeken. Ik moet bekennen dat ik ze leuker vind van opzet, dan de Nederlandse versie.

Op vrijdagavond mee begonnen, op zaterdag verder gekeken, nog een paar afleveringen te gaan van de Belgische op zondag. De zondag begon heel leuk, omdat Rainbow heel voorzichtig met zijn koppie boven het bed uit piepte. Die kwam me normaal altijd wakker maken. Sinds Sunshine terug is, heeft die zijn taak overgenomen. Het was namelijk al lang voor Rainbow geboren werd al de taak van Sunshine. Maar toch, dat weet mijn clowntje niet. Hij voelt zich ook best een beetje verloren de afgelopen weken. Net als Skylar. Aurora ook wel, maar die is toch veel meer gewend. Die heeft meer eelt op haar zieltje dan de 2 jongste broertjes. Dus die past zich daar beter bij aan.

Ze komt nu ook weer gewoon lekker bij me liggen, ’s avonds. Lekker uitgebreid in mijn armen, of lekker tegen me aan. Alleen de nachten is ze er (nog) niet. Daar vindt ze Sunshine nog net iets niet aardig genoeg voor. En dan heeft ze daar ook gelijk in hoor, tegen haar is hij zeker niet aardig!  Maar zij doet eigenlijk hetzelfde. Ze begint al op voorhand gemeen te sissen en te grommen als hij alleen maar erlangs wil. Je krijgt wat je geeft, ook bij katten werkt dat zo.

Dat Rainbow dus, voor het eerst sinds Sunshine er is, bij mij komt kijken zo ’s morgens vroeg, is voor mij gelijk een zeker weten dat het niet door Sunshine komt, dat hij zo raar doet. Alleen weet ik niet wat het dan wel is, waardoor of waarvoor Rainbow zo bang is. Zaterdag leek het weer te gaan, daarom bleef ik dan ook thuis. Toch hoe goed de zondag ook gestart was, het bleef redelijk rustig, met een aanvaring tussen Aurora en Sunshine na. Op de een of andere manier is Sunshine erg onder de indruk als ik mijn stem verhef. Toen ze gillend naar boven vlogen, vloog ik er achteraan en ik riep heel hard HEE! Sunshine kroop bijna in elkaar en vloog achter het bed. Oké, dat is een nieuwe!

Niet dat ik wil dat hij bang voor me is hoor, helemaal niet. Ik vind het daarom juist wel vreemd maar ja, wie weet wat hij in die 4 jaar zwerven heeft meegemaakt natuurlijk. Hij is het gelukkig ook wel snel vergeten. Ook het spelen met de hengels ging niet zo lekker soepel vandaag. Ze kregen er eerder oorlog door dan lol. Ik heb ze maar snel weg gezet. Laat maar even dan. Daarna ben ik even de Belgische newly-weds gaan zitten afkijken. Maar 1 van de 4 koppels heeft het gered en dat vind ik alsnog een wonder. En dan de wetenschap zich maar afvragen hoe dat toch komt, hoe goed ze ook in theorie bij elkaar horen, dat het dan niet lukt. Tja, wat weten zij nou van de oorzaak en gevolg relaties, die iedereen karmisch noemt. Nou iedereen, de meer spirituele mensen dan. Niets met karma te maken, wel met oorzaak en gevolg. Maar ja, dan moeten ze de boeken van Rulof maar lezen, dan snappen ze tenminste wat ze aan het doen zijn.

Ik had in de vroege ochtend al een uittreksel gemaakt van een les, en ik had de middag dus willen leren en willen stoffen, zuigen en dweilen. Maar ja, ik heb alleen maar lui op de bank gehangen. Maandag nam ik mezelf voor. Maandag ga ik eerst flink leren, al mijn tabellen met medicatie, mijn uittreksels van de samenvattingen en nog een uittrekseltje maken, ik moet er nog 2. En daarna het huis even goed doen. Van het haar dat op de grond ligt, kan ik bijna een 6^e kat maken maar daar ga ik niet meer aan beginnen hoor. Dat moet de stofzuiger maar in. De zondag was dus ook lekker lui. En dat is helemaal zo erg niet. Als ik de stof maar goed beheers en ik weet van dit blok, ook al is dit het meest uitgebreide blok, toch het meeste al wel.

Vooral de werking van de nieren vind ik geweldig. Wat hebben we toch een knappe organen! Hoe dat allemaal ingenieus in elkaar zit, dan begrijp ik niet dat er mensen kunnen zijn, die denken dat dit allemaal spontaan zo ‘gegroeid’ is. Nou, sorry hoor, maar daar is het een té perfect werkend geheel voor geworden. Ziektes hebben niets met de schepping te maken, dat is verzwakking door onze eigen schuld. Dat is ook veel te veel om hier en nu uit te leggen maar neem het voor nu maar even van me aan. Als alles optimaal werkt, zoals het geschapen is, dan is het pure perfectie. En dat is waar ik het over heb. Die interesse maakt het leren wel een stuk makkelijker. Maar dat neemt niet weg dat er toch wel heel veel tijd in gaat zitten.

Toen ik zondag eten ging maken, viel het me op dat Rainbow er weer niet bij was. Ik roepen maar hij kwam niet. Toen ik de trap op ging, Sunshine vloog gelijk weer met me mee, kwam hij er dan toch maar aan. Net als vrijdag, met dikke staart en rechtopstaand haar overal, liep hij de trap af en de kamer in. Nu wist ik wel zeker dat er net niets gebeurd was. Ik was thuis, dus dit is nog een restantje van iets, waar ik het fijne niet van weet. Ik kan er ook niets mee, alleen maar hopen dat het niet meer gebeuren zal, wat het dan ook mag zijn en dat het zal slijten bij Rainbow. Arm jochie van me. En dan nog het lef hebben om me goedemorgen te komen wensen!

Je kan het alleen merken, dat ze het allemaal even niet zo fijn vinden. Bij elk op hun eigen manier. Als ze zo lekker rustig zijn, gewoon langs elkaar lopen, zonder gekkigheid en zonder te grommen of te blazen naar elkaar, heerlijk vind ik dat. Dat geeft me dan weer hoop. En even later hoor je ze dan gillend achter elkaar naar boven rennen. Echt hoor, dat is pas een rollercoaster! Ik hoop in de komende 3 weken, waarin ik zoveel mogelijk ga proberen gewoon thuis te blijven, een eind te komen. Maar ja, dit kan nog maanden duren. Toch, hoe klein de stapjes ook zijn, ik zie dingen verbeteren. Want een week geleden, zou Rainbow me nooit zo hebben kunnen begroeten.

Niet dat hij dat dan niet gedurfd zou hebben maar Sunshine joeg toen nog alle anderen van de slaapkamer. Nu slaapt Moonlight elke nacht ook bij me, zolang Sun er ligt dan. Sunshine gaat ook vaak beneden in het kraaiennest liggen. Tot hij me hoort bewegen, dan vliegt hij naar me toe en komt bij me kroelen. Als ik om 3 uur even naar het toilet moet, denkt hij, kijken of ik haar zover krijg om me alvast te voeren. Nee joh, dat kan je schudden! Ik ben wel goed maar zeker niet gek! Ja, op de cits, alle vijf op een andere manier maar wel even veel!