De kasten kwamen goed op tijd, en gelukkig hielp de meneer die erbij was, én ook de chauffeur bij de laatste kast, ons mee. Anders hadden Ben en ik nog wel even bezig geweest. Ik ben blij met mijn keukenblok! Die moet nog wel wit worden maar alles op zijn tijd. Laat ik nou maar eerst zorgen dat ik verhuisd ben en dan heb ik nog wel minstens voor een jaar werk, voor ik weer op orde ben. Nou ja, allemaal uitzoek en organiseer werk en ik moet eerlijk zeggen, ik vind dat wel leuk om te doen hoor. Alleen is het nu wel heel veel ineens, ook dat komt nog wel goed. Kerst 2021 zal voor mij geweldig worden, dat weet ik nu al.

Om 10 over 10 vloog ik richting Kwantum met de grote hoop, dat de meneer die me gisteren heeft geholpen, er nu ook zou zijn. Ga het anders maar eerst eens allemaal uitleggen aan een ander en hopen dat hij net zoveel gevoel heeft voor jouw probleem. Maar, oh wat een opluchting, hij was er wel. Ik legde hem het hele verhaal uit, dat de stoffeerder me toch wilde helpen, maar dan wel in zijn eigen tijd en dus ook in die tijd het vinyl op moest halen. Daarom moest de order van gisteren geschrapt worden en komt de stoffeerder het in de winkel ophalen. En ik wist dat hij meer dan 10 meter had.

Het had even wat administratief gerommel nodig, en hij was er best even mee bezig maar het zal zo gaan, zoals ik had gehoopt. De stoffeerder gaat, zodra hij dat gaatje vindt in de vrijdagochtend, het vinyl ophalen. De mensen van kwantum kennen hem wel, en ik moest hem een foto van de nieuwe bon appen, dan kon hij het zo meenemen, ze zouden het klaarleggen voor hem. Toen ik terug bij mijn broer kwam, vertelde hij dat de stoffeerder had gebeld. Ja, ik was weer eens mijn telefoon vergeten. Hij had gevraagd, de stoffeerder dan, of het allemaal geregeld was. Broer had gezegd dat ik er naartoe was.

Ik de stoffeerder terug gebeld, dat ik hem een foto van de bon zou appen en dat het zo geregeld was, als we hadden gewild. De man beloofde in elk geval voor 12 uur hier te zijn. Ik bedankte hem nogmaals hartelijk! Wat een geluk bij een ongeluk zeg! Komt het toch nog goed. Het kost je 10 jaar van je leven en je regelt en rent je rot maar dan heb je ook wat! In elk geval, vrijdag ligt de hele vloer en kan alles naar de plaats worden getild.

San kwam uit haar werk ook even langs. Mijn broer had de hele dag al oorlog met de nieuwe maar ondertussen kapot gemaakte plafonniere, die hij koste wat kost weer werkend wilde krijgen. Uiteindelijk heeft hij het toch op moeten geven. De plafonnieres van boven zullen toch daar komen, waar ik ze in 1^e instantie had willen hebben. Dat is dan maar zo, ook niet erg hoor! Samen met San ben ik de badkamer aan het leeghalen geweest. Tassen van de huiskamer, net om de hoek, de Art Corner zal erg vol worden, omdat er zowel alle kleding en schoenen komt, als alles wat met Art te maken heeft. En in beide gevallen heb ik overvloed.

De hal en huiskamer moeten leeg blijven om logische redenen. Donderdag komt Ikea in de hal een berg brengen en neerleggen. Over de 1^e drempel van de voordeur noemen ze dat dan. Prima hoor. De linnenkasten moeten toch richting AC, Art Corner. Schoenenkasten op de hal, bed naar de slaapkamer. Ik moet ook, voor de vloer vrijdag komt, even het kattenhek voor de schuifpui verven. Dat heb ik nog niet voor de helft gedaan. Laatste stukken wit moeten weg en dan de 2^e dekkende laag erop. Het is net alsof het erbij hoort, zoals het nu is. En het past perfect! Alsof het ervoor gemaakt is. Werken met van die sterke magneten, is best lastig hoor, moet ik zeggen. Dat hebben Ben en ik allebei wel ondervonden. Leg ik nog wel uit.

Ik had een nieuw servies gekocht, van het geld van de vloer dat ik goedkoper uit was toen. Al vanaf de 13^e staat het op ‘2 dagen vertraging’ bij DHL. En omdat ik het zo druk heb, vergat ik steeds het uit te zoeken. Gisteren maar in de vroege ochtend gedaan, en berichten gestuurd naar DHL op Facebook. Maar ja, zoals waar ik al bang voor was, dan moet ik met de verkoper contact opnemen, en die moeten een onderzoek starten. Potverdomme hè, dat dit bedrijf nog bestaat, is voor mij een raadsel. Ze maken vast woekerprijs bezorgkosten voor bedrijven en vandaar al die contracten maar ze maken er echt met alles een potje van.

Ik heb zo’n vermoeden, dat het daar een administratieve chaos is, met mensen die achter het verhaal aanhollen, stelende bezorgers omdat ze onderbetaald worden en niets maar dan ook niets wordt opgelost voor de gedupeerden. Ik heb het bedrijf via Amazon gevraagd om bij DHL een onderzoek te starten, en dat ik mijn servies wil. Maar misschien ben ik het voorgoed kwijt. Heel fijn geregeld weer DHL, BIG FAIL COMPANY!

Zo, dat moest ik even kwijt. Nadat ik alles uit de badkamer had, ben ik naar huis gegaan want om half 4 zou mijn nichtje op de Bstraat staan, met haar grote auto waar een heel gezin in kan wonen, zoveel gaat erin aan spullen. Dus ik was nog niet lang bezig van alles op de gang buiten te zetten, toen ze er al was. Jeetje zeg, time flies when you’re working your ass off. Niet te doen gewoon! Dus zij ging vast spullen naar beneden brengen, en ik bleef boxen kleding op de grond zetten. Als je zoveel plek hebt (gehad) dan heb je ook veel om die plek te vullen. Ik steeds ladder op en ladder af, de gang op. En toen alles van de planken was, en de rest is er nog hoor kan je nagaan, dacht ik, ‘zo, nu ga ik ook mee de trappen op en af’.

Ik ben ondertussen wel echt totaal kapot, maar ja, je moet wel. Toen alles zowat beneden was, trok ik mijn jas aan en pakte mijn tas, die ik al allebei buiten had liggen, en wilde mijn sleutels pakken. Oh nee hè! Die had ik dus niet. Waarschijnlijk en door trauma getrainde macht der gewoonte in verband met ontsnappende katten, direct binnen in het slot gestoken. Ik doe altijd de deur op slot binnen, omdat Sunshine toen zelf de deur had open gedaan. En daar stonden mijn nichtje en ik dan. Zo konden we geen kant op! En nu??? Dat vertel ik morgen verder.

De stoffeerder, die het merkbaar vervelend voor me vond, zei dat hij nog wel een paar uurtjes bezig zou zijn, dat is, als ik dat wilde, naar de winkel kon gaan, om zo snel mogelijk alles te kunnen regelen. Ik was daar heel dankbaar voor, ik dus als een speer in de auto en naar de Kwantum. Daar aangekomen, merk ik voor de 2^e x dat ik mijn mondkapje kwijt ben. Maar gelukkig is het nog geen plicht nu. Ik doe mijn verhaal, want die man, die toen al die fout maakte, die is er niet. Ik kan me niet herinneren of ik dat nou wel of niet genoemd heb in mijn blog van toen.

Hij voerde namelijk de kamermaten in, en zei toen, ‘wat een rare kamer is dat, is dat een gang of zo?’ Hij draaide het scherm naar mij toe en ik keek mee. Ik zag direct wat hij fout had gedaan. Ze moeten dat namelijk in centimeters invoeren en hij had 400 x 100 gedaan. Ik wees hem erop, dat 10 meter wel 1000 centimeter is. Oh ja, nu begreep hij het. Het was toen toch al zo raar, met die maten van de stoffeerder die kwam meten, op een stukje afgescheurd papier. Die heb ik toen snel op de foto gezet maar ja, die zat wel op mijn pc ondertussen, en niet meer in mijn telefoon. Niet zo handig van mij. Maar de man geloofde mij direct, en die andere man was geen vaste kracht daar.

Omdat ik open stond voor een oplossing, en niet lelijk deed, ging hij erg zijn best doen om tot een goeie oplossing te komen. Hij had 10 meter hier in de winkel, kon de stoffeerder dit komen  halen en leggen gelijk? Ik ging gelijk de stoffeerder bellen, want die had mij gebeld, ik had zijn nummer. Hoe graag hij me ook wilde helpen, hij had die avond nog andere dingen en had alleen tijd in gepland voor die ene meter, niet voor 10, dus hij kon echt niet!

Jeetje, wat dan? Want je voelt de bui al hangen natuurlijk, als ik het wilde laten leggen, dan werd het minstens half november, voor er daar plek voor was. Mijn ogen en keel schoten weer vol, dat kon ECHT niet! Hij begreep het wel, maar hij kon niet meer doen. Mijn grijzen cellen waren als een razende aan het denken. En wat nou als het gewoon alleen bezorgd zou kunnen worden, hoe snel is dat er dan? Hij ging even kijken, nou, dat zou dan op zijn vroegst komende vrijdag zijn. Oké, besliste ik direct, dan doen we dat. Dan leg ik het desnoods zelf, ja heel raar genoeg, kan ik dat ook, zeil en tapijt leggen, vraag me niet waarom, dat weet ik ook niet.

Alleen omdat het nu een totaal asymmetrisch huis is, durfde ik het niet. En het was ook wel een hele grote lap, die huiskamer. Vandaar, voor het eerst een stoffeerder laten komen en je ziet het, het gaat dan toch mis. Ik krijg die 10 meter van hem, ik heb die ene verloren meter al betaald en heb dus volgens hem ‘winst’, want ik moet dan nog wel de bezorgkosten betalen. Hij kan spelen met de prijs van het zeil, niet met de kosten van de diensten. Ik begrijp dat wel en doe niet moeilijk verder daarover. Alles wordt geregeld, ik kan donderdagavond na 9 uur kijken hoe laat het bezorgd wordt. Hoe ik het boven krijg en hoe het gelegd gaat worden, daar denk ik later wel over na.

Al opgelucht dat het vinyl er vrijdag is, rij ik langs het DHL ophaalpunt ook maar direct. Er liggen 2 pakjes van me en ik kom er toch langs. Mijn Art Corner ligt al, als ik terug kom, mooi en in een schril contrast met de lege huiskamervloer. Ik vertel de man wat er geregeld is. Hij is blij voor mij dat het zeil er in elk geval is. Ik ga verder met het raam verven en probeer een beetje tot rust te komen van binnen. Het raast er nog steeds. Als ik dan weer wat kalmeer, doordat ik aan het schilderen ben, dat heb ik dus ook met raamlijsten, niet alleen op doek, bedenk ik me opeens iets.

‘Kent u geen stoffeerder die vrijdag de huiskamer kan leggen?’, ja toch? Vragen kan ik altijd! Nou, hij zit te bedenken, hij heeft vrijdagochtend wel ruimte, alleen maar heel kort. Wat als hij het nou zelf gaat halen? En dan kan ik die bezorging afzeggen, krijg ik die 50 euro terug, doe ik er 50 euro bij en hij legt het dan tussendoor even? Ik kan hem wel zoenen, maar jakkie, dat doe ik niet hoor! Hoe aardig hij ook is, dat gaat me tever. Ik ga het filiaal maar even bellen, want ik weet dat ze nu wel 10 meter in huis hebben, dat heeft hij net gezegd.

Maar het telefoonnummer is niet te vinden, wel het nummer van de klantenservice, maar ja, die geven geen service dus laat maar. De stoffeerder heeft het nummer wel. Ik bel, in gesprek. Ik blijf bellen, zij blijven in gesprek. Als ik eindelijk wel de telefoon hoor overgaan, dan nemen ze niet op. Het is net over half 6. Lummels. Het heeft geen zin meer om er nu heen te racen. Het is niet ver maar wel op het hele drukke Kleinpolderplein, tenminste, dat moet ik over en daar komen ze van alle rijkswegen af en gaan ze naar alle rijkswegen toe. Dus dan red ik het niet om er op tijd te zijn, in een kwartiertje. Dan maar morgen, om 10 uur voor de deur staan, zodra ze open gaan. De bezorging afzeggen, als dat lukt dan. In elk geval regelen, dat ze die 10 meter meegeven aan de stoffeerder, en dat ik die 50 terug krijg! Hopelijk gaat dat goed. Want ja, ze kunnen niet zeggen hoe laat ze bezorgen en die beste man heeft maar een heel kleine opening, waardoor hij het dan kan leggen. Hopelijk is die vriendelijke man daar, nog even behulpzaam als de dag van het stofferen. Als hij er überhaupt maar is! Fingers crossed dan maar. Dat kan ik dus woensdag gaan regelen.

De woensdag dat ik 4 kasten binnen krijg. Die komen ook vrij vroeg. Broer heeft vrij genomen om me te helpen. Want die ene persoon, die zei dat hij dat wel even zou regelen, die blijkt daar helemaal niks te vertellen te hebben. Had ik mooi gestaan zeg, met 4 kasten in het atrium en niemand om te helpen. Oh, dat zou met het vinyl hetzelfde zijn geweest. Dat komen ze brengen tot de 1^e drempel, en dat is bij mij het atrium, zei de man, na mijn uitleg hoe ik woonde. Nou, ik krijg geen 10 meter van 4 meter breed op mijn nek hoor. Dus dat de stoffeerder het gaat halen, die dat gewend is, is al een hele uitkomst.

Als die kasten maar vroeg genoeg zijn, want ik moet om 10 uur  bij Kwantum voor de deur staan, zodat hij niet kan zeggen geen 10 meter meer in huis te hebben. En dan maar hopen dat hij me mijn 50 euro terug geeft en het kan afzeggen en zo veranderen dat het voor mij gunstig is. Ik vind dat het hele F-ing Kwantum me dat wel verschuldigd is. Hij met zijn ‘je hebt nu winst’. Ik had het liever gewoon afgerekend en die 10 jaar van mijn leven door de hoge stress niet kwijt geweest en dat mijn vloer er dus al lag. Dat lijkt me duidelijk. Bovendien, ik heb alles wat ik daarna heb gekocht, gekocht omdat ik zoveel over had. Niet wetend dat het eigenlijk duurder had moeten zijn.

Aangezien die man het voor me had uitgerekend, inclusief vervoeren, leggen en de lijmen en alles erop en eraan, vond ik het wel redelijk goedkoop maar ja, weet ik veel! Dat kan je me niet kwalijk nemen hoor! Ik had toch alleen beter die kamers moeten nakijken. Je gaat er alleen vanuit, dat alles goed was gegaan. Ik heb hem die kamer daadwerkelijk zien aanpassen van 100 naar 1000 waardoor ook het plattegrondje van de kamer zelf veranderde. Dat hij niet heeft gesaved, ja, daar heb ik niet aan gedacht. Dat leek me een logische handeling. Enniewee, ik weet het nu zelf nog niet, of het allemaal gaat lukken. Dus een ‘wordt vervolgd’ is hier op zijn plaats.