"Goed schrijven is het onthouden van details. De meeste mensen willen het vergeten. Vergeet geen dingen die pijnlijk, gênant of dom waren. Verander ze in een verhaal dat de waarheid vertelt." ~ Paula Danziger Om nog maar even verder te gaan met die quotes die ik kreeg, van de schrijfcoach. Wat een goeie tip, maar eentje, die ik al van nature in me heb. Ik vergeet dingen die ik zou willen vergeten, niet, tot in de kleinste details. Dat blijkt nu ik erover wil gaan schrijven, toch een groot voordeel te zijn. Ik zou bijvoorbeeld weer niet zomaar een verhaal kunnen schrijven. Of nou ja, dat weet ik eigenlijk niet eens. Dat heb ik nooit geprobeerd.

Ik maak zoveel mee in mijn leven, dat ik stof genoeg heb. Mijn boeken zullen allemaal autobiografisch zijn. Of in elk geval daardoor geïnspireerd worden. Ik hoef helemaal niets te verzinnen. De werkelijkheid is soms ongeloofwaardiger dan iets dat verzonnen is. Dan hebben mensen zoiets, van ‘nee, dat bestaat gewoon niet’. Mijn verhalen, zijn dan ook wel behoorlijk apart. En toch zijn het dingen, die iedereen zouden kunnen overkomen. Het is mij toch ook gewoon overkomen? Dat is misschien wel de kracht ervan. De blogs zijn goede oefeningen. Ik heb er een handje van om dingen af te korten, geen hele zinnen te maken.

Dat is er al een stuk uit, sinds de blogs, maar ik doe het nog steeds. Of herhalen van een woord of uitdrukking. Dat heb je zelf niet eens in de gaten. Daarom heb je meelezers nodig. Mensen die een klein beetje verstand van taal hebben, of veel lezen. Die geven je dan per hoofdstuk feedback en eventuele verbeteringen. Ze halen de typfouten voor je eruit. Grappig is, dat als je 5 meelezers hebt, ze andere fouten eruit halen dan de anderen. Soms vinden ze wel dezelfde typefout, maar dat is eerder uitzondering dan regel. Dat vond ik een hele aparte, in het begin.

"Er is geen regel over hoe te schrijven. Soms gaat het gemakkelijk en perfect: soms is het als het boren van steen en het vervolgens met ladingen eruit schieten." ~ Ernest Hemingway Nou, als zelfs Hemingway hier last van had, dan hoef ik me daar dus niet voor te schamen. Of bang te zijn, dat dit komt, omdat ik niet schrijven kan. Want zo is het echt. Soms heb ik in een uur tijd, 4 blogs geschreven. En soms zit ik een uur naar een leeg blad te staren. Dan komt er gewoon niks uit. Daarom loop ik soms liever een beetje voor. En nu ik maar om de dag een blog plaats, kan dit ook gemakkelijk. Dan kan je die dagen, dat je echt geen inspiratie hebt, lekker denken van ’doei!’

"En trouwens, over alles in het leven kun je schrijven als je het lef hebt om het te doen, en de verbeeldingskracht om te improviseren. De grootste vijand van creativiteit is twijfel aan jezelf." ~ Sylvia Plath Deze dame ken ik niet. En niet dat ik niet improviseren kan, maar ik vertel mijn verhaal echt precies zoals het gebeurd is, zoals het voor mij was. Improviseren kan ik daarom in mijn verhalen niet. Dan is het geen echt verhaal meer voor mij. Maar ik kán het wel. Improviseren is niet moeilijk. Voor mij dan, want ik heb een levendige fantasie. Twijfelen aan mezelf doe ik ook niet. Of is dat te arrogant om te zeggen? Ik weet gewoon wat ik wel en wat ik niet kan. Schrijven, ja, dat kan ik. Net zo goed als Maya Angelou? Nou nee, maar anders en ik kan dingen goed uitleggen. Dat heb ik al vaker gehoord.

"Soms komen de ideeën gewoon bij me op. Andere keren moet ik zweten en bijna bloeden om ideeën te krijgen. Het is een mysterieus proces, maar ik hoop dat ik er nooit achter kom hoe het precies werkt. Ik hou van een mysterie, zoals je misschien hebt gemerkt." ~ J.K. Rowling Ja, dat kan ze wel, die J.K. Rowling, mooie verhalen verzinnen. Mijn 1^e 2 boeken zijn al geschreven. Die zitten al in mijn hoofd en is het een kwestie van ze op een logische manier op papier te krijgen. Dat is niet zo makkelijk als het lijkt. Als ik die er eindelijk helemaal uit heb gegooid, dan ga ik toch misschien eens kijken, of ik een verhaal kan verzinnen.

Je put ten alle tijden uit je eigen ervaringen, dat kan bijna niet anders. Maar ik heb me altijd afgevraagd, waar halen ze het vandaan allemaal. Bij de thrillers en romans en weet ik het allemaal niet, wat ik gelezen heb in de loop der jaren. "Er is geen betere leraar om te schrijven dan lezen. Word lid van de bibliotheek. Dat is de beste investering." ~ Alisa Valdes Ik ben jaren lid geweest van de bibliotheek vroeger. Dit omdat ik sneller las, dan ik kon kopen. En ik heb zulke mooie boeken gelezen. Vaak hele series van verhalen, die bij elkaar horen. Alles van Stephen King, die steeds nog beter wordt dan hij al was. Veel boeken kocht ik zelf. Veel heb ik ooit achter gelaten bij een scheiding, en sommige boeken mis ik zelfs nog steeds. Ik heb echt wat afgelezen hoor. Dat is dus blijkbaar ook goed om te kunnen gaan schrijven.

"Talent is goedkoper dan keukenzout. Wat de getalenteerde persoon onderscheidt van de succesvolle, is hard werken." ~ Steven King Kan hij zeggen, als er iemand meeslepend kan schrijven is hij het. De horror van vroeger vind ik nu ook niet zo fijn meer maar de boeken die hij na zijn ongeluk is gaan schrijven, die vind ik geweldig! Maar hard werken? Dat kan ik! Dat is een ding dat zeker is. Omdat ik dat dan ook altijd al gedaan heb. Dus ook dat komt goed. En ook, ik moet er gewoon tijd voor vrij gaan maken en dat ben ik nu dus aan het doen. Verder is het gewoon een kwestie van DOEN. Je moet er gewoon (weer) mee beginnen.

"Geef nooit nooit nooit op."  ~Winston Churchill Dit is de laatste van de quotes van de schrijfcoach. En nou heb ik geen boeken van Mr. Churcill gelezen, wel honderden quotes van hem. Omdat ik elke dag een quote plaats op deze website, tussen de blogs in, heb ik er vele van hem gebruikt. Daardoor weet ik wat een wijs en diep man hij is. Daarom neem ik dit advies van hem ook direct aan. Sterker nog, zo denk ik er zelf ook over. Maakt niet eens uit over welk onderwerp het gaat. Veel mensen weten dat ondertussen wel van mij. Ik geef dan ook echt nooit, nooit, nooit op!

Ik heb wel een aantal goede voornemens, al wil ik die zo niet noemen eigenlijk. Want al was het nu oktober geweest, dan was ik daar ook aan begonnen, als ik er hetzelfde in zou hebben gestaan als nu. Eerst moest die verhuizing rond komen, dan de boel hierbinnen op orde zijn gebracht en dan pas ben ik weer klaar voor mezelf. En dat ben ik nu en dat valt geheel toevallig samen met de jaarwisseling, of daar vlakbij in de buurt. Waarom ik het ook liever geen goede voornemens wil noemen, komt omdat die vaak in maart alweer in de kast zijn gezet. En ik wil niet dat dat zal gaan gebeuren.

Ik ga allereerst zorgen voor weer een vorm van regelmaat. Oud en nieuw was op donderdag, nieuwjaarsdag was op vrijdag. Toen heb ik de hele dag liggen slapen op de bank. Het leek wel alsof ik naar een feest was geweest. Ik ben bij mijn broer en schoonzus gaan eten. En toen was het zaterdag de 2^e en zondag de 3^e. Dus neem ik de 4^e als het begin van mijn nieuwe orde en regelmaat. Want de studie is voorbij, ik kan me ook weer wat meer gaan richten op het schrijven. Zeker nu ik nog geen baan heb. Want die boeken, die branden in mijn vingers. Die moeten eruit. Maar ik weet nu ook, dat je schrijven niet even 5 minuten tussendoor kunt doen.

Ja, wel zoals mijn blogs. Die zijn daar juist heerlijk voor. Lekker van je afschrijven wat je kwijt wilt en daar hoef je verder niet over na te denken. Al zal ik bijvoorbeeld al wel vaker meer dan 1 x over hetzelfde hebben geschreven. Vergeet dan niet dat ik al jaren zomaar uit mijn hoofd even wat zit te typen. Hoofd leegmaken is dat. En dan onthoud je zeker niet alles waar je ooit over geschreven hebt. En dat maakt voor bij blogs dan ook niet zo uit. Maar bij een boek kan je dat niet doen. Daar moet je dus alles ook wel heel goed in de gaten houden. Heb ik dit al verteld of niet? Want een heel deel herhalen in een boek is een no no. Dat kan niet natuurlijk.

En daarom moet ik eerst mijn 1^e 5 hoofdstukken weer zelf even lezen, om erin te komen. Daarna moet ik een vaste plek in de week wijden aan het weer gaan schrijven in mijn 1^e boek. Want die 2^e wordt ongeduldig ondertussen. Ik zelf ook, want het is een soort van drang, dat het eruit wil, wat je kwijt wilt. Opeens kwam ik, en ik heb geen idee meer waar, een schrijfcoach tegen, op Facebook heeft die een groep, die gratis adviezen geeft. Kijk, daar heb ik wat aan. Al bij 1 van de 1^e mailtjes kreeg ik prachtige quotes van beroemde schrijvers en schrijfsters, die je een goed inzicht geven, wat het is om schrijver te zijn.

"Een professionele schrijver is een amateur die niet stopte." ~Richard Bach, dat is er 1 van. Daar krijg je gelijk zin van om verder te schrijven. Ik ben wel gestopt, zij het tijdelijk. Ik kon natuurlijk niet anders. Maar ik ben ook gestopt met goed voor mezelf te zorgen, tijdens school, tijdens de verhuizing. Dan ga ik verkeerd eten en dat deed ik vol overgave. Dus nog meer kilo’s erbij. Die gaan er dit jaar af. Daar ga ik hard aan werken. Niet meer met crash diëten en dat soort ongein. Dat werkt niet meer. Vroeger wel, maar nu ben ik daar te oud voor denk ik. Maar ik heb een enorme stok achter de deur. Jolanda wordt mijn drilinstructeur. Die krijgt me wel van de bank.

Want buiten het weer regelmatig gaan schrijven, ga ik ook aan die kilo’s werken. En uiteraard ga ik me vanaf maandag weer totaal suf solliciteren. Ik schrijf steeds makkelijker motivatiebrieven, die bij de betreffende vacature passen. Ik ben er nog nooit zo goed in geweest. Maar buiten het lekker bijhouden van mijn huisje en mijn cits verzorgen, moet ik mijn tijd, zolang ik nog niet werk, goed gebruiken. Goed en nuttig. Dat wordt elke dag lopen een stuk, of fietsen. Hopelijk knapt het weer binnenkort weer lekker op. Maar zo niet, ga ik toch. En het gezonde eten, dat gaat Jolanda me ook voorschrijven. Ik wil niet zomaar op dieet, ik wil mijn totale levensstijl veranderen.

Ik zit nog een beetje met wanneer ik nou een ochtendje en/of een middagje voor het schrijven reserveer. Het zou het beste zijn, als ik dan gewoon ermee door kan blijven gaan, als ik weer een baan krijg. Afhankelijk van of ik in een gewone apotheek terecht kom, of in een ziekenhuisapotheek, waar ze dan weer continu diensten hebben. Als ik geen continudiensten hoef te draaien, dan zou de zaterdagochtend of middag het meest geschikt zijn. Stel dat vrijdag je laatste werkdag is dan, dan neem ik die zaterdag als mijn relax dag en boodschappen halen, als ik die niet laat bezorgen tenminste. De zondag om het huis schoon te maken maar daar doe ik ook geen hele dag over. Een beetje schrijven en relaxen zou dan ook nog kunnen.

"Wil je een schrijver zijn? Dan moet je twee dingen doen: veel lezen en schrijven." ~Stephen King is ook nog een quote. En ik heb wat afgelezen, in mijn leven. Ik kon al lezen toen ik 3 was. En ik vond en vind het heerlijk. Ik kan me zo inleven, dat ik in Stephen Kings ‘Misery’ zat te trappelen met mijn voeten en ik hield mijn adem dan zo in, dat ik bijna stikte. Zo spannend waren sommige stukken. Een boek lezen, is alsof je naar een andere wereld verhuist. Voor mij dan. Ik kan er totaal in opgaan. Tegenwoordig lees ik praktisch alleen maar in de boeken van Jozef Rulof. Maar ja, daarin raak je dan ook nooit uitgelezen en geleerd.

"Er is geen grotere pijn dan een onverteld verhaal in je te dragen." ~ Maya Angelou Laat Maya Angelou nou een van mijn favoriete schrijfsters zijn. En zij schrijft de meest prachtige dingen. Deze quote van haar, geeft precies weer wat ik bedoelde met die drang om te schrijven. Mijn verhalen, mijn waar gebeurde verhalen, die willen eruit. Die willen verteld worden, omdat ze me zo hoog zitten. Ik krijg het weer druk maar op een goede manier. En dat is nou eens helemaal niet erg!

Lopen elke dag, tot ik een baan heb, dan alleen op de dagen dat ik niet werk. In mijn beroep loop je toch al de hele dag, dus dat is helemaal niet erg. Op dieet, gezond eten dan tijdens IF, intermittent fasting. Ik heb zelfs een slowcooker gekocht, zodat de vitamines extra goed worden bewaard. Van 12 tot 20 eten, en dan moet je toch al die calorieën opeten, iets wat ik eerst niet deed. En dan eet ik te weinig en val ik juist niet af. Bij beiden heb ik Jolanda achter me aan zitten. Dan solliciteren als een dolle, en op vaste momenten schrijven. Ik heb met mijn blogs alweer regelmaat, voor diegenen die opgelet hebben, de laatste weken, schrijf ik weer netjes om de dag. Er zitten geen meerdere dagen tussen de blogs nu.

Elke dag, met alles wat ik wil, of moet, gaan doen, is me gewoon teveel geworden. Maar dat komt omdat die drang, het lijntje met Sunshine heel houden, weg is. Hij is thuis, het is niet meer nodig. Maar ik ben het wel erg fijn gaan vinden, gewoon alles lekker op te schrijven. Dat er zoveel mensen meelezen, dat is leuk. Net als met toen Sunshine nog niet thuis was, daar schrijf ik niet echt voor. Voor mij is het schrijven nodig voor mezelf. En als ik er ondertussen mensen door laat nadenken, of laat lachen of iets laat voelen, dan is dat mooi meegenomen. Dat zijn dan echt 2 vliegen in 1 klap. Daar ben ik blij om!

Mijn hemel zeg, ik heb al veel blogs vooruit gewerkt. Niet wetende dat er zoiets bizars zou gebeuren, dat ik er een extra blog aan tussendoor zou moeten wijden! Toen gisteravond mij het nieuws bereikte over wat er aan de hand was op dat moment, in de Verenigde staten, schrok ik enorm. En ik moest direct denken aan de woorden die mijn vriend John, die in Tennessee woont, een paar maanden geleden al zei. Dat hij bang was voor een burgeroorlog, schreef hij me in 1 van zijn e-mails. Omdat de situatie er al zo grimmig aan het worden was, toen al. En vooral in die staten, waar ze zich tot de tanden toe mogen bewapenen. Hij was bang, ook omdat het allemaal Trump aanhangers waren, dat ze die zouden inzetten, om tegen hun eigen volk te gaan vechten.

Ik dacht toen nog, dat hij het misschien wel een klein beetje te somber in zag. Helaas blijkt nu wel, dat hij misschien nog wel eens gelijk kan krijgen ook. Wat een toestanden daar, dat is niet normaal. De tranen biggelden over mijn wangen, gewoon omdat ik het zo erg vind, hoe het daar op een idiote manier escaleert. En dan alleen omdat ze een idioot aan het hoofd van het land hebben, die eigenlijk in een krankzinnigengesticht hoort. Dat is de enige plek waar hij hoort. En zo zou iedereen dan veilig zijn gebleven. Want hij heeft dit hele gebeuren aangemoedigd. Al weken, vanaf de verkiezingen die hij verloor, is hij aan het oproepen naar zijn aanhangers, om er wat aan te doen.

Hij bleef maar roepen over fraude in de stembureaus maar zonder bewijs, zelfs van de Republikeinse kant, zijn eigen kant dus, vertelden ze hem, dat dit nou eenmaal de uitslag was. Maar daar kan deze enorme achterlijke megalomaniak niet tegen natuurlijk. Hij, die toch zo geweldig is, en Gods antwoord op alle Amerikaanse presidenten tot nu toe, hij KAN niet verliezen! Daar is hij toch echt TE goed voor. Hij mag alles en hij kan alles en dat zal hij dan nog wel eens even laten zien.

Hij haalt dus vrienden en bekenden van hem, de gevangenis uit, door ze gratie te verlenen. Nou, wie dat al geen vieze zet vindt, klopt ook al niet. Die mensen zaten daar niet voor niets. Dan gaat hij zich ook nog eens bemoeien met wie er nog meer in de gevangenissen zit, en jaagt hij even 5 mensen de dood in, door hun executies er lekker even door te drukken. En dan zetten sommige mensen op hun profiel, dat Trump door God gezonden is? Oh ja? Zou die dan willen dat er levens genomen mogen worden? Iets dat in de kosmos echt als het enige kwaad wordt gezien, aan ‘leven’ zitten? Sorry hoor, dan hoor je in hetzelfde krankzinnigengesticht, in het kamertje ernaast, kunnen jullie je zelfde afstemming delen, in gruwelijke gesprekken.

Ondertussen blijft hij maar roepen dat hij eruit wordt gewerkt, omdat het in zijn megalomane brein niet op kan komen, dat het grootste deel van het Amerikaanse volk hem zat is. Waarschijnlijk al voor zijn termijn was begonnen, maar goed, daar kijkt hij niet naar, want hij kijkt nooit naar zijn eigen minpunten. Hij vindt gewoon dat hij die niet heeft. Nee, hij blijft maar oproepen dat zijn aanhangers dit niet moeten pikken. Net zo lang tot ze dan echt daadwerkelijk in opstand gaan komen. Tegen hun eigen landgenoten. Zo zijn ze al gehersenspoeld, iets wat ik, als ik het niet zelf mee zou maken, eigenlijk niet eens zomaar zou hebben geloofd. Dat zoiets kan en bestaat. Ik krijg een beetje een idee nu, hoe Hitler het voor elkaar kreeg.

Als je maar lang genoeg volhoudt, en inspeelt op de ontevredenheid van de massa, doen ze alles voor je. Overigens een kleine massa maar ja, ze kunnen wel veel schade aanbrengen. Vooral in een land waar je gewoon voor je lol wapens mag houden. Nog een voordeel dat ze nu zo in opstand kwamen, in Washington, waar wapens totaal verboden zijn. Want anders was het nog veel erger geworden daar. Het Capitool over willen nemen? Hij heeft ze al net zo megalomaan gekregen als hij zelf is.

Hoorden we van de week nog Trump aan de telefoon met iemand van zijn eigen partij, dat die nog maar ergens een paar 100 stemmen moet vinden, want dan kan hij aantonen dat hij echt gewonnen heeft. Hij is zo megalomaan, dat hij niet eens wil toegeven dat hij verloren heeft. Dat bestaat in zijn boek gewoon niet. En daar draait het hier dus om. Trump is de afgelopen maanden alleen maar bezig om zijn gezichtsverlies weg te poetsen. Eerst door te gillen dat er gefraudeerd is. Maar ja, zelfs zijn eigen partij, de Republikeinen, vertellen hem keer op keer, dat alles eerlijk is gegaan. Die zijn natuurlijk omgekocht door de Democraten, kan niet anders natuurlijk.

Hij trekt uiteraard mensen aan, die zo’n zelfde lage afstemming hebben. Die schuwen geweld niet, daar zijn ze te duister voor. Net als ‘hun’ grote leider. Daar komt het door, omdat soort zoekt soort, niet voor niets een gezegd is geworden. Hij wil worden afgezet nu, en hij wil uiteraard een verbod krijgen, zich ooit nog verkiesbaar te mogen stellen. Zo blijft hij dan altijd de winnaar. Het slachtoffer van fraude, die daardoor niet de verkiezingen kon winnen natuurlijk. En zo zal hij nooit de verliezer zijn. De verliezer die hij wel is natuurlijk. Dat ziet het gros van de wereld maar dat interesseert hem voor geen meter. Want hij is de baas, hij is perfect en hij is een winnaar.

Hij roept niet eens op dat die mensen moeten ophouden met dat geweld! Nee, dit is juist waar hij al weken op aanstuurt. Eindelijk is het dan juist zo ver daar heeft hij zo lang op aangestuurd. Hij zal van genot zijn achterlijke dansje wel weer gedaan hebben. En dan zijn laatste laffe daad, hij houdt een speech. Als je nou denkt om het te stoppen? Nee, hij zegt ze wel te begrijpen, maar dat ze toch maar naar huis moeten gaan. Hij geeft ze dus publiekelijk nog gelijk ook! Wat een koekwaus zeg! Maar ze zien hem als een Godsgeschenk. Dan ga je bijna denken, als je dat echt zou geloven, als God zulke geschenken geeft, loop ik wel over naar de andere kant!

Gelukkig weet ik wel beter. Mensen die zo denken, hebben zijn lage afstemming, dat werd me wel duidelijk. Zelfs mensen die ik persoonlijk gekend heb, denken dat! Griezelig gewoon! Als je die, totaal onterechte, verontwaardiging zag gisteren, bij die ‘bestormers’ over frauduleuze verkiezingen, en meer van wat Trump ze blijft influisteren, dan zie je ook, dat ze er heilig van overtuigd zijn. En dat is misschien wel het griezeligste dat ik ooit heb gezien! Ik weet dat zulke engerds, zulke aardse demonen, gelukkig in de minderheid zijn. Anders zou ik gevreesd hebben voor de hele wereld.

Ik heb genoeg dingen gezien, het afgelopen jaar, waar mijn mond van open viel. Ondertussen verbaas ik me niet zo snel meer, daar waren de afgelopen verrassingen iets te groot voor. Mijn vertrouwen op boven is onwankelbaar, want alles gebeurt om een reden. Niets is willekeurig, toeval bestaat niet. We zitten in een machtig interessante tijd, we zitten midden in die chaos die nodig is, om grote veranderingen, paradigma verschuivingen zelfs, tot stand te brengen. Dus geef je ogen en oren goed de kost, want later zal je dit willen vertellen aan mensen die er geïnteresseerd in zijn. Ja, toen leefde ik op aarde en het was overweldigend! Ik hoor het mezelf zo zeggen. Gelukkig heeft Twitter hem al de mond gesnoerd, nu nog oppakken en het gesticht in. Dwangbuis en koude douche en daar lekker verder laten wauwelen. Geef hem een spiegel en een zonnebank en je hoort hem niet eens meer…

Mijn hart bloedt alleen wel voor de Amerikanen die nu in een totaal verdeeld land leven en dit voorlopig ook nog zullen moeten blijven doen. Land of the Free? Not anymore. Land of the Psycho’s is het nu meer. Arme Joe Biden, die staat eigenlijk als president, rechtvaardig en democratisch gekozen wil ik nog wel even benadrukken, die staat voor een onmogelijk taak bijna. Brei dit maar eens recht, de chaos van een megalomane idioot is groot. Het rijmt wel maar het is niet te rijmen… Sterkte Amerika, uit de grond van mijn hart! Ik hoop dat al mijn vrienden en bekenden daar veilig blijven. Ik zou willen dat iedereen veilig zal zijn, maar ja, soms kan je te veel willen. Ik schaar me achter al die mensen die nu opstaan en zeggen 'TRUMP IS GUILTY'...