Kreeg ik van de week een telefoontje. Ik verstond met Vincent van Gogh, maar de man heette net iets anders. Het klonk echt wel zo. Hij kon er wel om lachen gelukkig. Zijn ouders moeten een groot gevoel voor humor gehad hebben, toen ze hem een naam gaven. Hij was van BuroWerk, dat een soort van uitzendbureau is van de gemeente voor mensen die in de bijstand komen. Ik had gelijk wat vraagjes voor hem, want ik moet wat dingen invullen, waar ik geen bal van snap. Ja, dat gaat hij voor me uitzetten,  want dat hoeft niet meer. Oh oké, dan weet ik dat tenminste. Hij merkt dat ik flink bezig ben om te solliciteren en dat werkt daar blijkbaar erg in je voordeel.

Hij ging voor me aan de slag om een vaste contactpersoon voor me te regelen en die zou dan snel contact met me opnemen. En dat deed ze dan ook een paar uur later. En na wat babbelen ging ook zij opeens voor me rennen. Dat blijkt toch niet al te vaak te gebeuren. Dat vind ik dan weer vreemd want wie wil er nou in de bijstand blijven? Niemand toch? Toch is dat blijkbaar wel het geval. Liever in armoe dan werken. Nou sorry, dat zal ik nooit begrijpen. Maar als je echt laat merken dat je echt graag wil, dan gaan ze je opeens helpen. Tenminste, zo komt het in elk geval over.

De dame kwam al direct met 2 redelijk leuke vacatures. Allebei wel tijdelijke functies maar dat geeft voor nu nog even niets. Dat geeft me juist wat extra tijd. Zij speelt dan je CV weer door en omdat jij in de bijstand komt of zit, ga je voor andere sollicitanten. Maar het moet wel bij je CV en jou passen uiteraard. Dat je met een gat, financieel gat, zit van 3 weken, ja, daar kon zij ook niets aan doen. Ik zei dat ik het erg raar vond, en dat je zo mensen de ellende in jaagt. Ja, dat kon ze zich wel voorstellen maar er toch niets aan doen.

Het is ook raar. Als je WW krijgt, dan moet je elke maand op de 1^e, je boeltje invullen en doorgeven, of je wat verdiend hebt en zo. En dan krijg je daar mail van, dat ze over een aantal dagen, tussen de 3^e en de 10^e zullen storten. Dan ligt het aan je bank wanneer je het binnen hebt. Dus meestal wel voor de 12^e. Maar dan ga je de bijstand in, en die maand dat die begint, en dan kan er ook nog eens 6 tot 8 weken tussen zitten normaal, maar stel dat is niet zo, dan krijg je de 24^e je geld. Dus je mist minstens 2 weken geld. En dat had ik ook al toen ik in de WW kwam, van de 21^e moeten schuiven naar die ‘10^e’ zeg maar, dat was ook niet handig. Maar toen had ik een transitievergoeding die ik kon gebruiken.

Nu moet ik het maar uitzoeken. Nou ja, laat ik er nou van uitgaan om gewoon aan het werk te gaan! Liefst per 1 maart, dan heb ik die hele bijstand niet nodig. Dan mis ik wel een maand geld, maar ja, dat los ik nog wel op. Maar werken ga ik! Let maar op mijn woorden. Ook zo raar, ik kreeg vorige week opeens zo’n gevoel van ‘WOEHOE er gaat iets leuks gebeuren’. Ik weet alleen niet wat. Ik was eerst ff heel angstig door die dreiging van in de bijstand komen, dat roep je dan zelf weer op. En toen vond ik die tekst van the Secret die ik vorige week plaatste, en ja, die kwam exact op het juiste moment.

Die oefening heb ik direct uitgevoerd, en het werkte als een gek. En ik heb die nog een paar keer herhaald ook. En opeens werd ik wakker met dat soort van onbestemde geluksgevoel. Nou ja! En ook op diverse sollicitaties krijg ik uitnodigingen of leuke reacties. Hoe bedoel je, zo werkt het. Schakel die negativiteit gewoon uit, en je zult zien, dan draait het gelijk weer om. En dat gevoel, die blijheid, die ging niet weg. Al ben ik wel lastig voor mezelf hoor, dan twijfel ik toch weer, bang dat ik mezelf teveel blij laat zijn en dat dit straks afgestraft wordt. Maar ja, dat komt omdat ik denk ik al zoveel shit over me heen heb gehad. En ik ben van nature geen doemdenker maar wel voorzichtig geworden.

Om me te laten zien, dat de tijden, ondanks het nog niet hebben van een baan, toch gekeerd zijn, win ik opeens wéér iets! Hilarisch is het, ik kan bijna niet meer bijkomen. Ik zag in de groep van ‘Overschie leeft’ opeens een oproep, om leuke posters te maken, voor de actie Valentijn010. 010 is het netnummer van Rotterdam, dat weet iedereen geloof ik wel, maar ik zeg het maar even voor hen die het toch niet weten. De kreet, spreuk, gedichten, als het maar onder de 100 tekens bleef, moest iets met liefde te maken hebben.

Ik dacht opeens dat ik, verstokte vrijgezel en dat ook willen blijven, niemand hoefde te zoeken. Maar al had ik dat wel gedaan, dan vond ik nog niemand. Ook dacht ik aan het zoeken naar Sunshine, dat ik ook me rot had gelopen door Overschie. En zo kwam mijn ingeving tot stand, omdat de limerick die ik had geschreven niet paste; Waar ben je potverdorie; in Overschie vind ik je ook nie’! Helaal voor de lol klikte ik op ‘send’ en weg was mijn spreuk. Een grap, wat mij betreft. En die grap, die wint nog ook! Samen met nog een paar anderen hoor, ook uit Overschie. En zelfs Sjoukje, die een mooi gedicht had gemaakt voor haar Raaf, viel ook in de prijzen. Zij woont in Schiebroek en daar komt die van haar te hangen.

En we komen ergens in de stad te hangen allemaal. Om de boel, tijdens deze corona Valentijn, wat op te vrolijken. Daarom is het idee alleen al echt hartstikke leuk! Ik kan mijn poster op gaan halen, ergens bij de Fabriek. Dat is een atelier collectief, met van alles en iedereen. Jolanda wil ook wel een loopje en loopt met me mee. We hebben daar veel lol met 2 van de heren kunstenaars. Ja, ze hadden zo moeten lachen om mijn tekst. Ik leg uit hoe ik erop kwam. Een van ze vraagt of hij de mijne daar voor het raam mag hangen. En ja, dat mag hoor. Het is een A2 formaatje, dacht ik toch, en ik had al geen idee wat ik ermee zou moeten.

Hij gaat hem direct voor het raam plakken. Later kom ik erachter, dat alle posters van Overschie, hangen onder het Kleinpolder viaduct. Een groot verkeersknooppunt, waar altijd veel file staat. Ik zal daar van de week nog wel even heen hobbelen. Leuk om er zelf mee op de foto te gaan. Misschien wil Jolanda wel mee, kan zij de foto maken. In elk geval, het was weer echt leuk om wéér iets te winnen. Misschien moet ik voor de komende maand maar een staatslot kopen? Nou ja, éérst die baan, die heb ik ook gevraagd, inclusief teken om te weten wanneer het DE baan is. Als het een beetje gaat zoals het de laatste tijd gaat, dan zal het teken overduidelijk zijn. Ik ben benieuwd!

Die maandag had ik wel genoeg beweging gehad, als was het grotendeels glibberend. Ik bleef lekker binnen verder. Ik had genoeg te doen natuurlijk. Buiten sollicitaties eruit gooien, moest ik ook MS teams gaan downloaden op de laptop. De laptop was niet meer gebruikt sinds oktober of zo, met die laatste lessen online. Hij was dan ook een beetje ‘roestig’ maar goed, het kwam uiteindelijk wel in orde. Wat een prachtige samenloop van omstandigheden kreeg ik weer. Want ondertussen was ik ook uitgenodigd voor komende woensdag, voor een sollicitatiegesprek online, via MS teams.

Zo kon ik mooi even kijken hoe dat allemaal werkte, zonder er een sollicitatie door te verknallen. Zoals die rechter die van de week via Zoom een vergadering had en het filter van een kat niet uitkreeg, zodat de rest van de wereld een kitten zag praten in plaats van die rechter. Nou vond ik dat echt hilarisch hoor, maar dat wil je niet tijdens een sollicitatie natuurlijk. Hopelijk blijven de katten ook netjes uit de buurt. Tijdens het webinar niet zo erg, maar tijdens een sollicitatie je verbinding verbroken krijgen, door een op je laptop springende kat, is geen goeie reclame.

Het was leuk! Het was veel makkelijker dan ik op voorhand had bedacht. Bij mij werkt helaas de achtergrond optie niet, dan kan je bijvoorbeeld de Erasmusbrug als achtergrond nemen of zo. Een beetje het idee van wat ze op tv doen met zo’n groen scherm. Maar helaas, bij mij werkt dat dus niet. Nou ja, er zijn ergere dingen. Mijn achtergrond is de rolluikkast en de boekenkast bij de huiskamer maar dat ziet er een raar soort van professioneel uit. Vond ik zelf toch.

Nu had ik maandag in het oogziekenhuis al complimenten gehad over mijn CV, dat ze het echt uitnodigend had gevonden, en daardoor alles wilde lezen. Dat was fijn om te horen. Het was ook de 1^e sollicitatie die ik deed, met die nieuwe aanpak. Dat het werkt blijkt wel, want ik ben al op 2 ervan uitgenodigd voor een gesprek. Nu nog even extra aan die motivatie werken via het webinar, kan geen kwaad. Dan wordt het alleen maar nog beter. Ik vond het erg leerzaam en donderdag krijgen we deel 2. Het was wel grappig al die gezichten te zien zo bij elkaar. Met een man of 13, natuurlijk, het was weer eens wat anders maar ik zie er wel het nut van in.

Het hielp, buiten die motivatie leren schrijven, ook wel dat ik daardoor de woensdag al wist wat ik aan het doen was, toen ik voor het sollicitatiegesprek ging inloggen. Dat had anders toch minder fijn geweest. Ook dit gesprek was leuk, en ze gaven me ook tips, mocht ik dus nog verder te moeten solliciteren, wat ik dan beter wel kan doen en zeggen. Want het was dat mijn CV zo goed was, dat ze me toch wilden spreken, wat ze anders, door iets wat ik niet benoemd had, niet zouden hebben gedaan. Nou ja, ik neem dat uiteraard zeker mee, mocht het nog nodig zijn. De 2 dames, de teamleider waar ik voor zou komen te werken en de recruiter, stelden me pittige vragen maar die kon ik, dacht ik toch, vrij makkelijk beantwoorden.

Maar, net als met de oog apotheek, ik kan er geen peil op trekken. Dat heb ik direct en voor altijd afgeleerd. Nooit denken, hoe leuk het gesprek ook, dat je het bent geworden, voor je dat hebt horen zeggen. Dat voorkomt teleurstellingen. Dus daar hou ik me aan. Ook hiervan zou ik op dezelfde data als de apotheek, vrijdag of uiterlijk maandag, horen hoe of wat. Nou ja, goed, dan nog maar even afwachten. Ik heb voorlopig weer wat te doen. Namelijk vacature gerichte CV’s maken, en die dus per categorie opslaan, en gewoon elke motivatie nieuw schrijven, naar de vacature toe maar wel wat krachtige binnenkomers en afsluiters opslaan waar je dan uit kunt kiezen.

Dat komt nog wel goed met mij en ik moet zeggen, jammer dat ik er niet voor betaald ga krijgen want het is enorm veel werk maar ik begin het dus echt leuk te vinden ook. Dat je zo’n motivatie terug leest en dat je denkt, ja, ik zou mij zo aannemen. En dan wel naar al je fouten hebben gekeken hoor, niet omdat ik mij zo leuk vind maar gewoon omdat ik goed ben. Dáár gaat het om. Ik leer het nog wel misschien, of ik krijg straks zo’n leuke baan, dat ik het nooit meer hoef te doen, omdat ik daar blijf tot na mijn pensioen, omdat ik gewoon niet stoppen wil! Het is daar zo leuk dat ik doorwerk tot mijn 70^e. Zou dat ff fijn zijn?!

Door het winnen van de Overschiese kontjes, mocht ik nu weer jureren bij de foto’s die binnenstroomden in ‘Overschie leeft’, van de mooie sneeuwplaatjes. Leuk! En echt, wat wonen we hier toch schitterend! Het zijn net aanzichtkaarten soms, zo mooi zijn sommige foto’s. Het is zo fijn om weer hier te wonen, dat het echt is als thuiskomen steeds, wat ik ook doe. Lekker naar de winkels lopen, gewoon heerlijk wandelen. Alles is fijn om te doen.

En het is hier ook zo’n warm huis. Letterlijk, ja figuurlijk natuurlijk ook. Maar ik heb nog geen enkele keer de verwarming aan gehad. Is dat ff bizar? Ik weet dat die dame van Woonstad zei toen ik kwam kijken ‘het stoken kost hier ook niet veel’. Niet veel? Zeg maar bijna niks. Alleen als ik warm water pak, dus douchen of emmertje water tappen, dan gebruik ik de gas. Van stroom gebruik ik meer dan anders, maar ja, ik heb hier ook wel vaker en meer licht aan. Ook een vaatwasser die ik eerst niet had, scheelt ook. Al zet ik die weer niet elke dag aan.

Toen de berichten kwamen dat het zo extreem koud zou worden, dacht ik, nou dan zal ik mijn verwarming eindelijk wat hoger moeten zetten. De thermostaat staat namelijk op 16 graden, maar het is altijd een constante 20 graden, geeft Toon ook aan. Af en toe, in de avonden, heb ik het fris maar ga ik lekker onder een plaid zitten. Ik moet zeggen dat ik dan wel in een zomernachtjaponnetje zit met korte mouwen en blote benen. Dus tja, dan kan ik het zo zelfs in de zomer ook wel eens fris hebben. ’s Nachts lig ik hier vaak met mijn been boven het dekbed en ja, het raam staat op de kiepstand open. Dan voel ik lekker de frisse wind over me waaien. Heerlijk hoor!

Ik dacht nu met die echte koude, -10 en lager, dat ik dan wel eens een keertje echt zou moeten stoken. Maar niets is minder waar. Toon, mijn slimme thermostaat, daar staat het programma op 16 graden Celsius, zodat mijn verwarming niet aan slaat. En de temperatuur hier in huis is, al vanaf ik hier woon, 20 graden. En dat is voor mij al snel te warm. Ik heb het het liefst in huis zo rond de 18 graden. Maar dat lukt me hier gewoon niet. Daarom probeer ik me maar aan te passen. Helaas voor mij, zal het van de zomer alleen maar warmer worden, denk ik zo. Gelukkig is hier veel aan grote ramen, en die zet ik dan wel allemaal open. Komt goed, wel erg goedkoop. Ik ben wel benieuwd naar de jaarafrekening dit keer.

Mijn wondere witte wereld werd wreed verstoord door caterpillars met een grote schep. Ze waren al bezig toen ik net mijn bed uit was. Partypoopers! Het was net zo mooi om die witte vlakte voor mijn neus te hebben. Nee hoor, mijn prachtige witte heuvel is gewoon weer een bergje zand en ze hebben nog geprobeerd verder te gaan met de geul en er ligt weer een uitzicht verstorende zwarte berg modder bij. En opeens waren ze ook weer weg en zijn ondertussen nog steeds niet terug gekeerd. Hadden ze de boel verdorie dan ook niet gewoon wit kunnen laten. Dat weet toch een kleuter met een laag IQ ook nog wel, dat je in dit weer met deze vrieskracht, niet werken kan in de bouw buiten? Nou ja. Domoren.

Die maandag wist ik wel al vroeg, dat de bussen gewoon reden. Gelukkig zag ik ook, dat er wel een half uur zat, tussen 2 bussen bij mij hier om de hoek. Want om nou een half uur stil te staan in deze koude, nee, dat zag ik niet zo zitten. Ik weet ondertussen al, of ik nou wil of niet, ik kom in die bijstand. Het is dus zaak om er dan maar voor te zorgen, dat dit zo kort mogelijk gaat zijn. Die baan, die komt er, en die angst, die stop ik gewoon weg. Die is niet nodig. Ik had maar zo kort de tijd, ik heb nog maar zo kort het diploma. En ik krijg, nu ik die andere motivatietoon zet, toch al wel snel positieve reacties. Die droombaan die is wel ergens voor mij weggelegd, dat weet ik zeker.

En net zo goed, als ik gestuurd ben door boven, met andere dingen, zullen ze me hier ook vast bij helpen. Ik ben niet iemand die graag zijn hand ophoudt. WW vond ik niet erg, want daar heb ik ook altijd aan betaald tijdens al die jaren die ik al werk. En ik werk al vanaf mijn 12^e hoor, dus dat mag ook wel een beetje wat terug geven. Maar bijstand vind ik echt erg, maar ook meer omdat je er niet van kunt leven, daar is het te weinig voor. Maar ook niet door dood gaat omdat het daarvoor weer net teveel is. Die manier waarop. Dat ze je een baan geven, ja geven, die je MOET aannemen, of je dat nou wil of niet. En dat die baan je niet zo heel veel meer oplevert dan je bij hen krijgt en dus nog meer ellende krijgt.

Dat zijn dingen, die vind ik niet zo mensvriendelijk. Maar goed, oké, die ene maand, die overleef ik wel. Ik heb hulp en krijg vast hulp van boven. Daar vertrouw ik ook op.En die baan, die komt vanzelf langs. Ik ben dus ondertussen op echt van alles aan het solliciteren. En mijn meest favoriete site, vind ik toch Indeed! Complimenten voor hoe ze daar werken. Je kunt voor van alles en nog wat jobalerts instellen. Dus komt er iets nieuws bij in de apothekersassistenten afdeling, krijg ik daar bericht van. Ook kan ik favoriete vacatures even opslaan, voor als ik al moe ben van een hele dag solliciteren maar die toch ook nog wil doen. Dan krijg je de volgende dag een mail met die vacatures en kan je er zo op klikken. Heel handig. En als je via hen een sollicitatie hebt, want vaak kan je ook direct naar de werkgever gaan, maar via hen dus krijg je daar weer follow ups van. Via de mail en zelfs via whatsapp.

Goed geregeld daar. Terwijl Jobbird vind ik dus echt niks. Te summiere info en het klopt niet altijd. Die mails gaan tegenwoordig al direct naar de prullenbak, daar steek ik geen energie in. De nationale vacaturebank vind ik ook niet verkeerd trouwens. Maar Indeed staat op eenzame hoogte goed werk te doen. Dat mag ook wel eens gezegd worden, vind ik toch. Wat er allemaal niet door je hoofd gaat, als je door dik sneeuw bij de bus probeert te komen. Ik was voor mijn eigen voordeur al bijna onderuit gegaan. Ik kon me nog net bij het hek vastpakken.

Dit had wel tot gevolg dat ik voor de rest van de reis, iets voorzichtiger te werk ging. Niet verkeerd natuurlijk. Ik wil niet niet kunnen werken omdat ik met een gebroken been zit. Voetje voor voetje ging het, maar ik was lekker vroeg weg gegaan, niet té, want dat schiet nu ook niet op. Twee haltes verder dan laatst voor het Erasmus, moest ik eruit. Nu nog een stukje lopen naar het Oogziekenhuis. Daar zit een stadapotheekje in, en daar hebben ze een tijdelijke vacature omdat er iemand met zwangerschapsverlof gaat. Maar ook al is het zo tijdelijk, toch geeft het me dan meer speling in het vinden van een baan voor erna. Ja toch? En ik doe vast wat ervaring op, zelfs met een ander systeem. Dat zou ook mooi zijn.

Ik was er om 9 uur en het gesprek was gepland voor 8u30. Dus ik mocht niet naar binnen, want ze mochten je pas een kwartier van te voren binnen laten. Begeleiders mochten ook niet mee naar binnen. Ik was verbaasd, moest ik nu weer in die -5 maar met een gevoelstemperatuur -15 terug naar buiten? Ja, maar ik kon naar de Waalse kerk lopen een klein stukje verderop. Daar zaten begeleiders en anderen die te vroeg waren voor hun afspraak. Voetje voor voetje dan maar naar de Waalse kerk. Waar al behoorlijk wat mensen in de banken zaten. Bij het lopen masker op, zittend mag hij af. Dat is wel fijn want ik ben er zo allergisch voor. Allergisch voor mijn eigen uitgeademde lucht denk ik.

Voor ik alles bekeken heb, mag ik alweer richting het ziekenhuis. Nou, als ik had gedacht dat apotheek de Polder klein was, dan had ik het mis. Dit is pas echt een heel klein apotheekje. En eigenlijk alleen voor oog medicatie. En daar hebben we niet veel over geleerd, in verhouding met de rest. Terwijl het oog toch ook wel een machtig interessant orgaan is. En dat is weer het mooie, mocht ik hier aangenomen worden, dan leer je daar weer veel over, en bovendien werken ze met een ander systeem. Als ik dat weer leer, dan heb ik ervaring met beide systemen. Dat is wel zo handig natuurlijk.

We gaan naar boven, naar de management etage van het oogziekenhuis. Daar kom je natuurlijk nooit als patiënt. De laatste keer dat ik er was, was toen ik die pupil verwijdende druppels kreeg, waar ze me niet over verteld hadden. Ik had dus niemand die me thuis kon brengen. Oh wat heb ik een pijn gehad. Nog dagen erna last gehad van hoofdpijn. Niet zo slim van degene die met mij de afspraak had gemaakt. Ja, als ze zoiets niet erbij zeggen, dan weet je dat toch niet zeker? Het gesprek ging goed. Al heb ik wel direct afgeleerd om daar iets op te baseren. De tik van het Erasmus vergeet ik niet meer.

Dit is maar een tijdelijke functie, voor 4 maanden omdat er iemand met zwangerschapsverlof gaat. Maar het geeft mij ruimte om verder te zoeken. En als ik per 1 maart begin, dan hoef ik niet die bijstand in. Dan zit je in principe wel een maand zonder geld maar dat moet ik maar op zien te lossen dan. Komt wel goed hoor. Ik heb ook nog vakantiegeld te goed van het UWV al krijg je dat pas in mei. Het wordt een krap jaar maar dat is niet erg. Als ik maar aan het werk kan. En dan kan ik altijd verder solliciteren. Ze kregen uiteraard nog meer sollicitanten, tot hun eigen verbazing zelfs. Want ja, voor 4 maanden een baan nemen, doet niet iedereen. Maar nu ik ze mijn uitleg gaf, snapten ze het wel beter.

Onderweg terug moest ik even denken waar die retour halte nou ook alweer was. Oh ja, daar schuin aan de overkant. Al glibberend en op de auto’s lettend, gleed ik half naar de overkant. Ik maakte me al zorgen, omdat de bussen maar om het half uur gingen, dat ik lang zou moeten wachten. Maar dat wilde mijn moeder blijkbaar niet, want ik kwam aan, ik zie de wachttijd naar 0 minuten schieten om 10u10. Ja, 13 niet in zicht maar 10 10 is haar geboortedatum. Ik kijk om en de bus komt zo aanrijden. Wachten in de vrieskou? Dat hoef ik niet van mijn moeder! Ik kan daar zo om lachen nog steeds.

In de winkels hoef ik nu gelukkig niet te zijn. Gek genoeg is nu de toiletpapier niet het item om te hamsteren maar de waxinelichtjes zijn bijna overal uitverkocht en ik kan al een week niet aan melk of vla komen. Heel apart weer. Gekke verzamelaars! Gewoon pakken wat je nodig hebt en gun een ander ook wat. Kan geen kwaad hoor. Ik zeg het maar gewoon even. Ik kwam veilig thuis, zij het langzamer dan normaal. Maar de bus stopt echt vlakbij, ook een goeie verbinding. Of ik hoor het vrijdag, of de maandag erna, de 15^e. En wie weet wat er ondertussen nog gebeurt!