Ondertussen is het hier tijdens de plaatsing al halverwege de maand maart, ik schrijf dit nog in februari. Dus ik ga het een heel klein beetje langzaam aan doen nu, met schrijven. Weer proberen een klein beetje bij te lopen, zodat ik wat actueler ben met wat ik vertel. Dat schrijft ook makkelijker. Nu kan ik of in herhaling vallen, of ik vergeet juist iets te vertellen omdat ik denk dat ik dat al gedaan heb. Maar dat geeft me zo in die 1^e werkweek wel wat extra tijd.

Er is wel even een kleine aanpassing, weer. Want door corona kon ik het contract toch niet maandag gaan tekenen. De directie moet dat ook getekend hebben, voor ik de systemen in mag, met uiteraard allemaal privacy gevoelige informatie. Daarom kan ik eigenlijk niet officieel beginnen maar wel officieus. De opleiding wordt een beetje omgedraaid. Ik samen met nog iemand gaan dan maandag de E-learning doen. Eerst via teams een meeting en uitleg. Dan ga ik dinsdagochtend vroeg het contract tekenen, dat gaat dan naar de directie, die het moet tekenen. Dinsdag kan ik ook nog een E-learning doen, en woensdag kan ik dan alles op gaan halen. De laptop, de telefoon, en de toegangssleutel voor het pand. Maar het kan ook nog net weer een andere planning worden, tot nu toe staat het zoals dit.

Daar moest ik dan weer erg om lachen hoor met die 1 en die 3 maart. Want ik begin niet 1 maar 3 maart. Goh, die 1 en die 3, wat is er toch mee. Niet te doen hoor, die mams van mij! Zou ze zich nou echt overal mee bemoeien? Echt hè! Ik zie haar daar zo voor aan hoor. Mijn moeder wilde altijd al het beste voor ons. Die heeft ik weet niet wat moeten doen om bij het Erasmus roet in het eten te gooien, omdat ze al van deze mogelijkheid wisten hierboven. En daar wilden ze me hebben. Zo voelt het in elk geval voor mij. Wat anderen daarvan vinden maakt me niet zo uit. Als ik het maar weet.

Ik heb van de week toch maar eens gebruik gemaakt van de collect mogelijkheid bij de Action. Nou, wat een gedoe zeg. Hun website is natuurlijk maar snel snel in orde gemaakt en dat kan je merken in hoe je moet zoeken. Zonde van mijn tijd, want eer ik alles had, wat ik wilde hebben, was er aardig wat tijd verstreken. Maar goed, het is maar tijdelijk zullen we maar denken. Dan kan je een tijd afspreken, winkel moet je van te voren doen, anders kan je niets in je virtuele winkelmandje gooien. Moet je even weten…

Ik ging het halen, mijn hemel zeg! Heel die enorm grote Action is een soort van verbouwd. Er stond een tafeltje met een pinapparaatje. En op de vloer honderden tassen. Het meisje zocht zich rot, nadat ik haar mijn mail met nummer en naam had laten zien. Ze vertelde me dat ze tien keer zo hard moeten werken nu. De bestellingen vliegen binnen en dan moeten zij dus een soort van gaan shoppen in plaats van de klant. Zo doen ze het in een grote Action tas en dan zetten ze het klaar, met bonnetje en zo. Ja, en hoe hun systeem is weet ik niet, maar het duurde lang hoor, voor ze mijn tas had. Arme mensen daar!

Maar ja, ik ben al blij dat ik zo wat dingen, die ik altijd bij de Action koop, toch kon kopen. Een aantal dingen waren er niet, helaas. Gelukkig niet erg, dat komt dan nog wel een keer. Toch loop ik er liever zelf rond hoor, en ik denk dat het personeel hier ook niet gelukkig van wordt zo. En dat per 2 mensen mogen shoppen, zoals het ondertussen al geworden is, ja sorry hoor. Kan je niet normaal kijken naar de vierkante meter of zo, die een zaak heeft?

Net als met de horeca toen, ja er mogen er tot 30 tegelijk binnen. Maar of dat nou in een klein bruin cafeetje is, of in een enorme horecaonderneming, dat zeggen ze er niet bij en daar kijken ze niet naar. Zie je me al met zijn 2 lopen, in de Bijenkorf? Of in de C&A? Enorme winkels, enorme oppervlakken. En hoe kom in binnen 10 minuten, van de begane grond op de bovenste verdieping en bij mijn spullen en dan nog afrekenen? Dat lukt toch zelfs de snelste man ter wereld niet?!

Weer van die onzin regeltjes, vind ik al vanaf het begin hoor. Maar het worden steeds dommere regels. Er klopt steeds minder van. Maar goed, nog even doorzetten en dan gaat het vanzelf een keertje over. Kan ik eindelijk die plankjes kopen voor de cits. Dan kunnen ze eindelijk met zijn allen voor die open ramen zitten, zonder elkaar weg te meppen. Het wordt wel een beetje tijd hoor.

Dan hangen ze hier, de cits dan, massaal op het plankje met het hangmatje maar niet IN het hangmandje. En omdat er een gat in het midden zit, om naar het hangmandje te kunnen, hangen ze daar overheen en hangt hun buikje er dan zo uit. Ik lach me rot elke keer! De andere soorten hangmandjes daar gaan ze wel in, al duurde dat ook even. Maar ja, nu ze zo over het plankje kunnen liggen, zal dit wel langer gaan duren. Of ze blijven vinden, goh lekker zo mijn buikje door een gat, ik vind het prima. Geen idee! Het ziet er in elk geval grappig uit. Clowns zijn het!e

En die buien van Sunshine, die kunnen echt vreselijk zijn. Dan is hij een paar dagen echt vreselijk onuitstaanbaar. Tot ik zowat ontplof tegen hem. Dan moet ik echt achter hem aanjagen. Hij schiet dan achter of onder de bank. Maar hij heeft er ook een soort van maling aan. Zodra hij degene weer ziet die hij achterna zat, schiet hij er gewoon weer achteraan. Want dat is wat hij doet, hij heeft vreselijke grote lik-plekken op zijn voorpoten. En verder doet hij eens in de zoveel weken echt onmogelijk. Dan loopt hij te janken, zo klinkt het echt.

Alsof hij jengelt of zo, in elk geval, vreselijk irritant. En meestal is Moonlight de dupe van die buien. Al kan hij Aurora er ook wel tussenuit pikken hoor. Gek genoeg doet hij het minder bij Rainbow en Skylar, al heb ik geen idee waarom dat zo is. Maar berg je maar, als hij zo’n bui heeft. En de laatste paar dagen is het weer zo ver. En dan haalt hij me gewoon om 5 uur uit mijn bed, want ja, krijsende katten horen, dat slaapt nou niet echt fijn. Vooral niet omdat ik er niet tegen kan als ze elkaar pijn doen. Dan grijp ik altijd in. Een beetje spelen, prima hoor, maar er zijn grenzen.

En dus ben ik er al een paar dagen rond vijven uit. Ik heb Sunshine al een bijnaam gegeven. Captain Cranky, oftewel Kapitein Chagrijn, oh in het Hollands is het zelfs ook nog grappig. En Moonlight, die zo lekker kan mopperen ook, die heb ik Mr. Bromsnor genoemd. Sjongejonge wat een stel. Maar van Sunshine kan ik het echt krijgen. En eerst reageerde hij goed op die zalf met honing die ik erop smeerde. Dat likte hij er eerst niet af. Nu wel en dan wordt het zelfs erger. Nu ook weer, is het helemaal rood met korstjes.

Soms gaat het een tijdje goed, en zie je een zweem van witte haartjes erop terug groeien. Maar ja, dat duurt niet lang, want dan heeft hij weer van die buien en dan begint hij weer dwangmatig te likken. Ik weet niet wat ik ermee aan moet. Ik heb er al veel over opgezocht natuurlijk maar er valt erg weinig aan te doen. Het truitje dat Marij heeft gebreid, moet ik nog steeds gaan ophalen. Al denk ik niet, dat hij dat aan zal laten. Dus voel ik me ook niet echt schuldig dat ik het nog niet heb gehaald. Ik heb het ook zo druk! Nou ja, hopelijk is de bui weer een beetje gezakt bij hem, want leuk is anders. En als het over is, is het weer een tijdje rustig. Tot de volgende aanval van, ja, wist ik het maar?! Misschien moet ik zo’n aluminiumfolie hoedje maar voor hem gaan bestellen…

En zoals altijd bij mij, kom ik dan opeens weer een stuk tekst tegen, die perfect aansluit bij wat ik doormaak, of doorgemaakt heb. Dit keer een stuk tekst van Inge Heldens, erg mooi en ik werd erg geraakt tijdens het lezen, omdat ik het wel zo herkende.

Verlamd door pijn.. Ooit voelde jij je verlamd door pijn , doordat er een wond aangeraakt werd die nog veel dieper dan diep zat , de persoon / gebeurtenis raakte in het heden jouw zielswond aan. De zielsopdracht waarmee jij naar aarde kwam. Een lang proces begon je transformeerde en leerde deze wond te integreren en accepteren waardoor je bewust werd van de kracht van jouw kwetsbaar zijn.

Door de scheuren kon er licht bij de duisternis komen. De immense pijn was een wond met een grote historie. Één die veel verder ging als jij kon vermoeden. Langzaam maar zeker zag jij de schat die in jezelf verborgen zat. Jij koos ervoor om de familielijn te zuiveren. Jij bent de 7e generatie van de karmalijn die opruimd voor de volgende generatie. Jij besloot deze zware taak op je te nemen.

Naar mate dat je de pijn losliet kon je licht gaan schijnen. Je leerde begrijpen dat je een lichtwezen was. Al die pijn die jou verscheurd had al die tranen die jij vergoten hebt , al die dagen dat je niet wist waarvoor je het nog deed , al die tijd dat je vocht om de volgende dag weer op te staan , al die noodkreten die je uitschreeuwde , al die dagen dat je niet wist of je nog leefde of dood was , al die dagen lieten jouw zien wie jij werkelijk bent.

De strijd die je levert heeft een hoger doel als dat jij ooit zult beseffen. Altijd wist jij al dat je gevoeliger was . Altijd wist jij al , ik weet het toch zeker , ik ben toch niet gek. Maar jou denken en de oude pijn van anderen en van jezelf deden jouw twijfelen aan de oude wijsheid die in je zat. Die tijd is voorbij , het licht van de 5e dimensie wordt steeds sterker en je kunt niet anders meer als in overgave gaan en vertrouwen dat waar je hoort te zijn , steeds dichterbij komt. Vertrouw jouw gevoel , jouw intuitie , jouw heldere gaves die je in eerdere levens al vele malen omarmt hebt.

Geloof in datgene wat jou uniek maakt. Jouw helderziendheid, helderhorendheid, heldervoelendheid , helderwetendheid. Maar ook andere talenten en kwaliteiten. Verbreedt je kennis en doe ervaring op ga uit je comfortzone en vindt jezelf , zodat ook jij op je bestemming komt. Vertrouw erop dat je gedragen wordt door jouw tweelingziel en jouw oude wijze man , de gidsen die jouw leiden naar jou ware zelf... Inge Heldens Ik was er stil van. Ik ben nu klaar met strijden. Eindelijk.

Nu wordt het tijd voor de leuke dingen des levens. Nu heb ik altijd wel lol, zeker met 5 van die halve zolen in huis, die altijd wel wat geks doen. Nu heb ik weer een baas met een kattennaam, en leuk werk, ik werk in een andere stad, alhoewel het om de hoek is. Dat alleen al is leuk. Ik had nog wat van die Schiedam weetjes op een rijtje gezet, toch wel leuk om gewoon te lezen. En als je er werkt, leuk om te weten. Dus heb ik ze hier even verzameld.

Schiedam is een stad en gemeente in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gemeentebestuur neemt deel aan de gemeenschappelijke regeling Metropoolregio Rotterdam-Den Haag. Schiedam is gelegen tussen Rotterdam en Vlaardingen, oorspronkelijk aan de Schie en later ook aan de Nieuwe Maas. Per 1 januari 2021 had de gemeente 79.356 inwoners (bron: CBS). De stad is wereldwijd bekend om haar jeneverproductie, de historische binnenstad met historische havens (in andere Hollandse steden zouden die 'grachten' heten) en de hoogste windmolens ter wereld.

De geschiedenis van de stad Schiedam gaat terug tot de 13e eeuw. Nabij de monding van de Schie werd rond waarschijnlijk 1230 door de heer van Wassenaar en/of heer Dirk Bokel van ambacht Mathenesse een dam aangelegd om het polderland te beschermen tegen het zeewater. In 1247 kreeg Aleid van Holland bij haar huwelijk met Jan van Avesnes het oostelijke deel van de dam (en het poldertje) als bruidsgeschenk. In 1275 werden stadsrechten verleend door vrouwe Aleid van Holland (Aleida van Avesnes), de zuster van graaf Willem II van Holland.

De achttiende eeuw was Schiedams Gouden Eeuw: de stilgevallen drankimport uit Frankrijk (?) maakte de opkomst van de Schiedamse jeneverstokerij mogelijk. Vanuit tientallen branderijen en distilleerderijen werd Schiedamse jenever over de hele wereld geëxporteerd. De jeneverindustrie gaf Schiedam de bijnaam 'Zwart Nazareth'. De bedrijfstak is inmiddels grotendeels verdwenen, maar zes molens bepalen nog het stadsbeeld: Molen De Walvisch, Molen De Drie Koornbloemen, Molen De Vrijheid, Molen De Noord, Molen De Palmboom, de in 2008 gebouwde Noletmolen en de in 2011 opnieuw gebouwde Molen De Kameel, de hoogste molens ter wereld. Ook herinnert een groot aantal voormalige branderijen aan de branderstijd. In een van deze branderijen, gevestigd aan de historische Lange Haven, is sinds 1996 het Jenevermuseum gevestigd.

In 1941 werd de gemeente Kethel en Spaland geannexeerd, waardoor er ruimte was voor grootschalige woningbouw ten noorden van Schiedam. Hier liggen nu de wijken Tuindorp, Sveaparken, Kethel, Groenoord, Woudhoek en Spaland. Er zijn bergen bezienswaardigheden zoals het oude stadhuis, de grote markt en de St. Janskerk. De zeven stellingsmolens, de ruine Huis te Riviere, waar ik vaak langs kom en wat ik een magisch plekje vind. De St. Liduina Basiliek met het heilig Hartbeeld. De mooie grachten die ze hier Havens noemen, de Babbersmolen, het zakkendragershuisje, die heb je in Delfshaven ook, de wijk waar ik in Rotterdam geboren ben. Je hebt de korenbeurs, het stedelijk museum en vele andere historische kerkjes en gebouwen. Een ook nog rijksmonumenten en oorlogsmonumenten. Kortom, een echt oude, historische stad.

De meeste culturele voorzieningen in Schiedam bevinden zich in de binnenstad. Zo is er het Stedelijk Museum Schiedam, bekend om haar grote collectie CoBrA-kunst, het Nationaal Jenevermuseum waar nog regelmatig gestookt wordt en museummolen De Walvisch, waar nog gedraaid en gemalen wordt. Tot februari 2018 was De Nieuwe Palmboom museummolen. Andere musea zijn de Nationaal Coöperatie Museum Schiedam / 't Winkeltje en het Borrelmuseum. Naast de musea zijn er vele kunstenaars en hun ateliers te vinden in de stad. Ook kent de stad een aantal galeries. In de jaren '70 kende Schiedam een bijzonder gunstig cultureel klimaat en de creatieve sector leeft met inmiddels ook veel grafisch en ruimtelijke ontwerpers. In 2016 werd nog het nieuwe theatergezelschap De Stokerij opgericht. Het wapen van Schiedam is sinds het op 24 juli 1816 aan de gemeente toegekend werd niet meer veranderd. Sindsdien is de gemeente meermalen gefuseerd, desondanks heeft het het wapen in ongewijzigde vorm behouden. De leeuw op het wapen is de leeuw van Henegouwen, Schiedam verkreeg stadsrechten van Aleid van Holland, weduwe van Jan I van Avesnes en zus van graaf Willem II van Holland en Zeeland.

In de voormalige Korenbeurs naast de Dam is tegenwoordig de eerste groene bibliotheek van Nederland gevestigd. In het Wennekerpand, een voormalig distilleerderij, zijn diverse culturele instellingen ondergebracht. Onder meer is er het filmhuis Wenneker Cinema en de kleine zaal van het Theater aan de Schie waarvan de hoofdlocatie aan het Stadserf te vinden is. Naast zijn musea en culturele centra kent Schiedam een groeiend aantal terugkerende evenementen en festivals, echt te veel om op te noemen. Voor de mensen die er in de buurt wonen, echt de moeite waard om er eens een dagje aan te wagen! Ik ga zelf de komende tijd ook denk ik wel op onderzoek uit. Het is 1 x struikelen en ik ben er! Wat is Nederland toch leuk en groot, al lijkt dat niet zo. Met al die historie, kan dat ook niet anders! Mooi om te zien, leuk om te weten!