Zo dan, dat was me het weekje wel zeg. Ik had eerst vorige week op vrijdag die shockwave therapie, die gelukkig reuze meeviel. Ook ben ik op zaterdag begonnen met de zware antibiotica kuur om van de helicobacter pylori af te komen. En dat heb ik geweten. Nu is het wel zo, dat als je de bijsluiter leest, dat je dan denkt van ‘geef mijn portie maar aan Fikkie’ al is dat ook zielig voor Fikkie natuurlijk. Maar op zich vond ik het heel lekker gaan. Maandag ging ik gewoon naar mijn werk. Ik vind het nog veel te leuk om te gaan, en ik ben al niet een snelle ziekmelder.

Ja, ik voelde me niet helemaal lekker, maar ik zat ook bij de receptie en dus niet vast aan mijn plek voor 3 uur tijdens het bellen. Dat scheelde wel want zo kon ik naar het toilet rennen als dat nodig was. En in die 3 uur, ja ik heb het geteld inderdaad, ben ik wel 7 x gegaan. Als je in de lijn zit en het is druk, dan zou het geen doen zijn geweest. Stel je moet rennen als je met iemand in een erg serieus gesprek zit! Gelukkig had ik die mazzel dan ook wel. Het was aan de balie en de bijbehorende telefoon dan ook nog eens rustig. Daar was ik al heel blij mee.

Ook de dinsdag ging redelijk goed. Ik weet nog dat ik die middag dacht; ‘goh, daar kom ik aardig goed mee weg.’ En ja, dat moet je blijkbaar nooit te vroeg denken! Dat werd die nacht behoorlijk afgestraft. Alsof mijn maag, of het waren de daarin tot nu tot happy bacteriën, terug ging vechten! Mijn hemel zeg! Ik werd wakker en had zo’n wee gevoel, dat je altijd krijgt als je misselijk gaat worden. Op een gegeven moment kon ik niet meer bewegen want ik wist, als ik nu beweeg moet ik rennen. Toen het zo bleef ben ik toch heel voorzichtig gaan zitten. Heel voorzichtig ook, ben ik naar het toilet gegaan, nadat ik een emmer uit de bergingskast had gehaald. Gelukkig had ik er niet voor hoeven bukken, voor die emmer dan hè.

Ik heb de rest van de nacht op het toilet doorgebracht. Af en toe een beetje in slaap sukkelend en met ijskoude armen ben ik rond een uurtje of half 5, mét emmertje, naar de bank gesukkeld. Ik heb de wekker gezet om mijn werk te bellen en ik heb me ziek gemeld. De rest van de dag heb ik op de bank gelegen of op het toilet gezeten. Mensen die wel eens een flinke voedselvergiftiging hebben opgelopen kunnen ongeveer weten hoe ik me voelde. In de middag keerde er een klein beetje rust terug en ben ik in slaap gevallen tot Sunshine me om kwart over 6 wakker kwam maken. Luid mauwend dat etenstijd al lang voorbij was.

Ahhh sorry mijn lieve kattenkopjes! Maar het was dan ook wel een hele opgave om dat eten in hun bakjes te krijgen. De lucht ervan, en het ruikt gewoon naar tonijn uit blik hoor, maakte dat ik een paar keer behoorlijk stond te kokhalzen. De rest van de avond half slapend en half op het toilet doorgebracht. De nacht ook weer. Nou, fijn zeg, die medicijnen. Elke keer als je denkt  het gaat weer een beetje’, moet je de nieuwe lading innemen. En niet veel later voel je dat je maag en darmen weer beginnen op te spelen.

Ook de donderdag scheelde niets met de dag ervoor. Jeetje zeg, houdt het niet op of zo? Ik was al bang voor het feit dat dit pas beter zou worden als de medicatie op zou zijn. En ik dacht dat ik ze tot en met zaterdag moest slikken! Gelukkig bleek vrijdag de laatste dag te zijn. Mooi, dan kon ik het hele weekend in elk geval hopen wat bij te komen van deze zware week. Gelukkig heb ik donderdag op vrijdag wel kunnen slapen, al had ik wel hele rare dromen allemaal. En ik droom praktisch nooit, dus dat was wel gek. Nou ja, het zal erbij horen.

Op vrijdag voelde ik me behoorlijk zwakjes maar toch wel wat beter dan de dagen ervoor. Gelukkig maar want ik moest natuurlijk ook nog naar de fysio. Die dinsdag had ik afgebeld, dat lukte niet maar de shockwave wil ik toch niet missen. Dus ben ik me in de middag toch maar op gaan knappen, en dat lukte aardig. Ik heb zelfs nog wat foto’s genomen van mezelf! En eigenlijk heb ik best een glad koppie voor een bijna 60 jarige die ook nog eens de hele week doodziek was geweest. Nou ja, hele week, 3 dagen dan. Ik moet niet overdrijven want maandag en dinsdag gingen redelijk. Toch, dan val ik nog reuze mee.

Kan je nagaan als ik straks al die kwaaltjes kwijt ben, die ik toeschreef aan het ouder worden. Dingen zoals die vermoeidheid en zo. En nog veel meer dingen, de spierpijn, de zenuwpijn. Allemaal afkomstig van die fijne bacterie. Kan je nagaan hoeveel beter ik me straks zal gaan voelen, als al die kwaaltjes weg zijn! Ik ben daar erg benieuwd naar. En ondanks de misselijkheid en zo, merk ik nu al dat mijn slokdarm niet van die rare stunts meer uithaalt, en dat mijn maag niet de hele dag door brandt als een gek. Dus we gaan de goede kant op en daar moet je jezelf een paar dagen heel naar voor voelen maar op de koop toe nemen. Als het maar helpt!

Alleen dacht ik dat het vanaf nu alleen maar opknappen was maar dat viel tegen. Vrijdagavond kreeg ik me toch een maagpijn aanvallen. Niet te doen! Niet overgeven, niets met mijn darmen maar zo’n kramp in je maag, die je krijgt voor de voedselvergiftiging door gaat zetten. Dat is echt heel gemeen. Ik liep gewoon te kermen en ging naar mijn werkkamer want daar had ik het raam niet open. De buren zullen wel denken. Die woont toch alleen? Wie loopt haar af te maken. Maar ik kon het niet geluidloos doorstaan, hoe graag ik ook wilde. Om mezelf dan af te leiden ga ik denken aan van alles.

Ik vond het zo raar wat ik allemaal gedroomd had, over een stel oplichters, een koppel. Die kwamen weer in mijn gedachten door een vriendschapsverzoek. Op zich niet echt raar, ik had alleen niet verwacht dat het me toch zo bezig zou houden als het blijkbaar toch deed. Ik kreeg van de week namelijk een vriendschapsverzoek van die man uit het verre verleden. Maar dan dus echt wel iemand die mij erg onheus heeft behandeld en opgelicht heeft. Dan valt je mond toch open?! Wat een lef joh! Dat irriteerde me wel. Dus in een reactie daarop heb ik hem direct geblokkeerd. Dat soort mensen wens ik echt niet in mijn leven, zelfs al is het maar via Facebook.

Toch maakt het me verder niet meer uit. Dat is het mooie als je de boodschappen uit de boeken begrijpt. Want voor ik de boeken van Jozef Rulof vond, zag ik veel dingen uit die tijd als enorm onrechtvaardig. Trouwens, niet alleen dingen uit die tijd hoor. Maar als je begrijpt dat we hier in onze oorzaak en gevolg levens leven, dan weet je ook dat het gewoon komt door jezelf. Omdat je zelf ook ooit zo gehandeld hebt en ook zo geweest bent tegen iemand. Dat krijg je gewoon terug. En het mooie ervan is ook, dat ook zij dit een keer gaan meemaken nog. En al is het niet netjes van me en ook niet de bedoeling dat ik het zo voel, niets menselijks is mij blijkbaar vreemd, toch voel ik dat dan als een lekker puh! Dan denk ik; ‘en ik ga je niet helpen!” Ze zijn verder mijn gedachten niet waard natuurlijk. Maar vriendjes worden, zelfs al is het maar digitaal??? Nou nee, dank u. Die is gek zeg!

Ik droomde wel dat ik het hem heel goed betaald zette, maar ik had eerlijk gezegd dus niet verwacht dat het me überhaupt nog zou bezig houden dat ik ervan zou gaan dromen. Dat soort mensen verdient zoveel eer niet. Uiteindelijk krijgen ze het toch terug maar dat duurt nog een paar zware levens. Dus goeie reis, ik ben blij dat ik al een stukje verder ben. En als het hen dan zelf overkomt, oh wat zullen ze het onrechtvaardig vinden. En pas dan is goedgemaakt wat ze mij aandeden. Mooi geregeld toch? Ik vind van wel in elk geval.

Onrechtvaardigheid vond ik altijd zo niet kloppen in de schepping. Maar ja, als je echt alles weet, dan weet je ook dat die onrechtvaardigheid niet bestaat. En dat is toch prettig als je dat al weet. Het geeft een rust, tenminste mij wel. Wetend dat wie mij kwaad toewensen of willen doen, dat ze het zichzelf toewensen of doen. Maar ook die mij goed toewensen of goed doet, die wensen dat ook voor zichzelf of krijgen ook goede dingen. Het geldt gewoon voor iedereen. Daarom zeg ik altijd, doe goed, en je krijgt het in drievoud terug. Ik heb er niet bij gezegd dat het makkelijk is om zo te leven.

Zaterdag had ik gelijk weer overdreven veel te doen want ja, een huis met 5 katten blijft niet zo heel lang schoon hoor. Helaas. Hoe vaak ik ook aan ze vraag of ze hun haren op hun lijf willen houden, ze doen het gewoon niet. Dus ja, stofzuigen bleek geen overbodige luxe te zijn. Al was ik nog een beetje bibberig, het ging wel, zij het langzaam. Maar ook iets, wat ik door ziek te zijn vergeten was, waren mijn plantjes buiten overleden. Oh ja, die hadden maandag toen ik uit mijn werk kwam al water nodig maar ik dacht, dat ik dat dan dinsdag wel even zou doen. Toen ben ik het ook vergeten en de rest van de week dus ook. Echt heel erg sorry, mijn mooie bloemen! Ik heb zoveel plezier van jullie gehad! Jullie hadden veel beter verdiend hoor.

Maar ja, net als je geen muizen in je huis kan laten wonen, kan je ook geen lelijke, verdorde en uitgebloeide campanula’s voor je deur hebben hangen. De buren hier zeuren toch al snel. Dus die heb ik zaterdag dan ook maar in de container gedumpt, met een bezwaard hart hoor. Ik heb ze bedankt en sorry gezegd voor de oneerbiedige behandeling maar ik weet anders ook niet goed wat ik ermee aan moet.

Op Facebook, nu ik door het bankhangen daar echt weer even de tijd voor had, kwamen wat pareltjes voorbij. Wat teksten en foto’s betreft. Bij Facebook vriendin Ellen A kwam ik een prachtig stuk tegen! Dat ging over Einstein en Spinoza. Twee mensen die ik enorm bewonder en Spinoza is nog wel een Nederlander. Dat hij in Amsterdam geboren is, neem ik hem maar niet kwalijk omdat hij zoveel mooie dingen bracht. En laat Einstein dat nou met me eens zijn! Niet van dat Amsterdam natuurlijk, dat zal Einstein vast niet hebben kunnen bommen. Maar wel van de mooie dingen die Spinoza bracht. En wat bracht die dan?

Benedictus de Spinoza werd geboren als Baruch Spinoza. Na 1656 koos hij voor de naam Benedictus de Spinoza. Spinoza was een Nederlandse filosoof, lenzenslijper, politiek denker en exegeet uit de Gouden Eeuw, die wordt beschouwd als een van de grondleggers van de Verlichting. Spinoza was van Sefardisch-Joodse afkomst. (bron Wikipedia)

Spinoza leeft als lenzenslijper een bescheiden bestaan. Dankzij die onafhankelijkheid kan hij zich in alle ernst wijden aan de filosofen van zijn tijd, onder wie Descartes, maar ook aan wijsgerige en literaire traktaten uit de Joodse en Arabische wereld. In de Theologisch-politieke verhandeling (1670) gaat Spinoza in op de relatie tussen religie, de staat, filosofie en de vrijheid van denken. Hij pleit voor vrijheid als voorwaarde voor een goede samenleving. Spinoza onderwerpt de Bijbel aan een historisch kruisverhoor en concludeert dat het boek vooral gehoorzaamheid beoogt. (bron Humanistische Canon).

Dat laatste ben ik zo met hem eens! En dat was ook de bedoeling ooit, en nodig ook. Maar ondertussen is de bijbel enorm achterhaald en bovendien klopt er niet veel met hoe het werkelijk is. Maar ja, het was even nodig om de mens een soort van moreel kompas te geven, omdat we anders misschien in het kwaad zouden zijn doorgeslagen. Wat onze weg anders nog langer gemaakt zou hebben. Vandaar dit ingrijpen van gene zijde. Maar ondertussen mogen we toch al wat anders denken en is de inhoud niet meer van deze tijd.

Filosofisch gezien vindt Spinoza het boek niet bijster interessant. Wel meent Spinoza dat de Bijbel zeer geschikt is om de nodige gehoorzaamheid aan de overheid te bevorderen. De vrije meningsvorming is cruciaal, maar loyaliteit jegens de overheid ook. De overheid moet immers het gezag hebben om  deze vrijheid te beschermen. Zelfstandig denken en redelijk handelen zijn niet iedereen gegeven. Dat blijkt twee jaar later als een woedende menigte de gebroeders Johan en Cornelis de Witt vermoordt in een lynchpartij. Een gebeurtenis die veel indruk op Spinoza maakt en hem ernstig zorgen baart.

Het einde van de tolerante en vrijzinnige Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, waarop Spinoza zijn hoop had gevestigd, doet hem besluiten af te zien van nieuwe publicaties. Zijn Politieke verhandeling, waarin de fundamenten van een democratische rechtsstaat worden geschetst – met een belangrijke rol voor de vrijheid van meningsuiting -, blijft onvoltooid. De Ethica wordt pas na zijn dood door vrienden uitgegeven. (bron Humanistische Canon)

Nou ga ik hier niet alles over Spinoza vertellen hoor. Maar ik vind hem wel machtig interessant. En zo ben ik ook gek op Albert Einstein en hoe hij dacht. Dus als je dan een stuk tegen komt, die deze 2 verenigt, dan is dat wel heel erg leuk. Ik was in elk geval aangenaam verrast! Ik wist direct, dit wil ik delen! En dat ga ik dan ook hieronder maar doen. Ik vind dat toch wel een leuk voordeel van social media, je kan er veel van leren al kom je af en toe een engerd tegen. Hierna de tekst die ik tegenkwam:

Wist jij dat wanneer Einstein lezingen gaf aan de vele Amerikaanse universiteiten waar hij uitgenodigd was, de meest gestelde vraag van studenten die hij kreeg was: Gelooft u in God? En hij antwoordde steevast: “Ik geloof in de God van Spinoza.” De studenten die nog nooit Spinoza gelezen hadden begrepen het niet…. Wij hopen dat dit unieke stukje geschiedenis jullie net zoveel zal inspireren als het ons heeft geïnspireerd. Het vraagt een beetje tijd van je, maar je zal blij zijn dat je het hebt gelezen:

Baruch de Spinoza was een Nederlandse filosoof die beschouwd werd als één van de drie grootste rationalisten van de 17e -eeuwse filosofie, samen met René Descartes in Frankrijk en Gottfried Leibniz in Duitsland. Hier volgt iets van zijn wijsheid: “God zou gezegd hebben: Stop met bidden en jezelf veroordelen! Wat ik wil dat je doet is de wereld ingaan en van je leven genieten. Ik wil dat je geniet, zingt, plezier hebt en geniet van alles wat ik voor je heb gemaakt.

Stop met het bezoeken van die koude, donkere tempels die je zelf hebt gebouwd en zeggen dat het mijn huis is! Mijn huis is in de bergen, in de bossen, rivieren, meren, stranden. Dat is waar ik leef en daar uit ik mijn liefde voor jou. Houdt op met mij de schuld geven van jouw miserabele leven; ik heb je nooit gezegd dat er iets mis met jou is of dat jij een zondaar bent, of dat jouw seksualiteit iets slechts was! Seks is een cadeau wat ik je heb geschonken waarmee jij uiting kunt geven aan jouw liefde, jouw extase, jouw plezier. Geef mij dus niet de schuld van alles wat zij jou hebben laten geloven.

Staak het lezen van zogenoemde heilige geschriften die niets met mij te maken hebben. Als je mij niet kunt lezen in de zonsopgang, in een landschap, in de aanblik van jouw vrienden, in de ogen van je zoon…zal je me in geen enkel boek vinden. Vertrouw me en stop met vragen. Wil jij me vertellen hoe ik mijn werk moet doen? Stop met het zo bang voor mij te zijn. Ik veroordeel of bekritiseer jou niet, noch word ik boos, of zoek een manier om jou te straffen. Ik ben pure liefde. Stop met vragen om vergeving, er valt niets te vergeven. Als ik jou gemaakt heb….heb ik jou gevuld met passies, beperkingen, plezier, gevoelens, behoeftes, onvolkomenheden...vrije wil. Hoe kan ik het jou kwalijk nemen als jij reageert op iets wat ik in jou heb gestopt?

Hoe kan ik jou straffen voor hoe jij bent, als ik degene ben die jou gemaakt heeft? Denk je echt dat ik een plek zou kunnen creëren waar al mijn kinderen met slecht gedrag moeten branden tot in de eeuwigheid? Welke soort God doet zoiets? Vergeet elke vorm van gebod, elke vorm van wet; dat zijn listen om jou te manipuleren, jou onder controle te houden, die enkel schuldgevoel in jou creëren. Heb respect voor jouw gelijken en doe niets wat jij ook niet voor jezelf zou willen. Het enige wat ik vraag is dat jij oplet in jouw leven, dat jouw bewustzijn jouw gids is.

Mijn liefste, dit leven is geen test, niet een stap, geen repetitie, noch een voorbode op het paradijs. Dit leven is het enige wat er hier en nu bestaat, en het is alles wat je nodig hebt. Ik heb jou de absolute vrijheid gegeven, geen prijzen of straffen, geen zonden of deugden….niemand houdt een score bij. Jij bent absoluut vrij om een hemel of een hel te maken van jouw leven. Ik zou je kunnen vertellen of er iets is na dit leven, maar dat doe ik niet….ik kan je wel een tip geven. Leef alsof er niets is nadien...alsof dit jouw enige kans is om plezier te hebben, lief te hebben, te bestaan.

Dus, als er niets is, zal jij gebruik hebben gemaakt van de kans die ik jou gaf. En als er wel iets is, wees dan gerust dat ik jou niet vragen zal of jij je goed of slecht hebt gedragen. Ik zal vragen: Vond je het leuk? Heb je plezier gehad? Waar heb je het meest van genoten? Wat heb je geleerd?…. Stop in mij te geloven; geloof is een aanname, een gok, een inbeelding. Ik wil niet dat jij in mij gelooft… Ik wil dat jij me vanbinnen voelt wanneer jij jouw geliefde kust, wanneer jij je kleine meid instopt, wanneer jij je geliefde hond aait, wanneer jij in de zee baadt.

Stop mij te prijzen, wat voor egocentrische God denk je dat ik ben? Ik raak verveeld door dat prijzen, ik ben moe van al die dank. Voel je je dankbaar? Bewijs het door voor jezelf te zorgen, jouw gezondheid, jouw relaties, de wereld. Laat jouw plezier zien!… dat is de manier om mij te prijzen. Stop alles te compliceren en als een papegaai te herhalen wat jij over mij geleerd hebt gekregen. Het enige wat zeker is, is dat jij hier bent, dat je leeft en dat deze wereld vol wonderen zit. Waar heb jij nog meer wonderen voor nodig? Waarom moet alles uitgelegd en verklaard worden? Zoek mij daarbuiten….en je zal me niet vinden. Vind mij vanbinnen...daar ben ik, kloppend diep binnenin jou." - Spinoza. (Bron: -CompleetZijn-)

Kijk en deze God, is ook zoals het hoort te zijn. Dan denk ik alleen maar, ‘goh, dat die Spinoza dat al wist! Echt hoor! Maar ja, bewustzijn, bewustwording is van alle tijden natuurlijk. De boeken waren, zijn verantwoordelijk voor mijn ontwaking, al had ik dat van nature ook al wel een beetje. Ik kon het alleen nooit ergens op baseren en daar heb ik nu de fundamenten voor, op aarde gebracht door Rulof en daar ben ik hem, én de Meesters uit het licht natuurlijk, voor altijd dankbaar voor. En wat mooi, dat Einstein exact hetzelfde erover dacht als ik, want ik was ook zo dol op die omschrijving van Spinoza, waarbij ik altijd voelde ‘maar zo is het ook!!!’ Nou oké, zo is het niet exact maar het is wel de juiste interpretatie.

Je hebt de absolute vrijheid want met elk leven kom je toch hoger, zelfs al zou je dat niet willen. Dus doe wat je wilt, ben wie je wilt zijn en geniet! Geen schuldgevoel als je homo, lesbisch of transgender bent, want je bent exact zoals je bedoelt bent. En als je eenmaal weet hoe dat zo ontstaat, dan hoor je bij iedereen ook altijd ‘oh en dat is dan ook zo ontzettend logisch!’ Ja, dat is het ook, want het zijn wij mensen die alles zo moeilijk maken, omdat we overal over oordelen. Omdat er altijd mensen zijn die denken het beter te weten en vinden dat iedereen maar naar hen moet luisteren.

Ooit komt het helemaal goed. Nee, het IS allemaal goed. We hebben allemaal dezelfde reis, met dezelfde doelen en leerscholen. Alleen met een unieke persoonlijkheid en er is er niet een hetzelfde. Maar toch we komen straks allemaal uit op dezelfde plek en op dezelfde hoogte. Als broeders en zusters van 1 stel ouders. Ongeacht waar we nu allemaal zijn, verspreid door elkaar over deze aarde. Waardoor onbegrip ontstaat en het leven zo moeilijk maakt. Maar als je geen duister kent, dan weet je ook niet wat het licht is. En dat is onze reis, van het donker naar het licht. En daar hebben we bewust gekozen.

Vandaag kan ik er niet omheen natuurlijk. Niet dat ik dat wil hoor. Mijn moeder was het wel waard om aan gedacht te worden. Iets dat mijn kind nooit over mij zal zeggen want ik ben het kwaad in haar ogen. Ik ben daar gelukkig niet kapot meer van. En zoals iedereen weet hoe ik over de waarheid denk, ooit zal ze daar toch aan moeten. Is het niet in dit leven, dan in het volgende. Net als degene die het allemaal veroorzaakt heeft, deels dan hoor, die krijgt het allemaal een keertje terug. Dat geldt voor iedereen. Je zal toch echt een keertje naar jezelf moeten gaan kijken, en dan wel de waarheid moeten zien. Dat gebeurt vanzelf. Daar ga ik me in elk geval niet meer druk om maken.

Ik vind het bizar dat het alweer 4 jaar geleden is dat mijn moeder over is gegaan! Wat vliegt die tijd toch als een idioot zeg! Ik hoor het van iedereen dus het ligt niet alleen aan mij. Elke seconde uit die tijd, rond haar overgaan, weet ik nog terug te halen. Het was dan ook een bijzondere tijd, ondanks het verdriet van haar te moeten missen. Daarvoor gebeurden er veel te vee bijzondere dingen. Die weet ik ook nog allemaal. Voor degenen die niet al in die tijd aan het meelezen waren, al die wondertjes maar ook al de drama’s die ermee te maken hadden, heb ik toen opgeschreven.

Die staan op deze site, mijn eigen website. Je hoeft er alleen maar voor terug naar deze datum, of er wat weken voor, in 2017. Want bijzonder was het, en vanaf die tijd is mijn moeders 13 niet meer uit mijn leven geweest. Dat blijft nog altijd erg bijzonder. Die 13, elke keer als ik her eentje zie, meestal op betekenisvolle momenten, weet ik, dat is een kus van mijn moeder. Dat pakt niemand me af. Ik mis je nog steeds evenveel hoor mam, dat weet je gelukkig wel. Veel plezier daar en tot zo snel als maar kan! Dat wilde ik je nog even zeggen.

Wat een week was dit zeg! Ik werk lange dagen waardoor 4 dagen werken een volle werkweek is. Alleen door de vakanties heeft bijna iedereen die niet op vakantie was, extra gewerkt en dus werden dat voor mij zo 5 lange dagen. En ik moet zeggen, daar word ik wel te oud voor. Jaren geleden deed dit me niets. Ja, even moe maar zo weer hersteld. En ik weet dat dit nu wel even zal gaan duren. Met mijn 2 collega’s, dames die ongeveer even oud zijn, hebben we het daar wel eens over.

Van de week zei een collegaatje, die 2 generaties jonger is, heel terecht dat mensen van 20 ook moe kunnen worden. Ja natuurlijk! Dat weet ik heus wel want ondanks mijn hoge bejaarde leeftijd, weet ik heus nog wel hoe ik me toen voelde. En daar zit nou juist het verschil, bedacht ik me opeens. Want ik bedoel het niet als klagen, alleen maar als het stellen van een onwelkom feit. Je lichaam doet niet meer wat je wilt. Bovendien, oudere mensen kunnen het vergelijken.

We weten heus nog wel hoe het was om 20 te zijn. En juist omdat we dat verschil kennen, weten we hoe onvermoeibaar je bent op die leeftijd, in verhouding met als je er 40 jaar bovenop knalt. Zij zal zich ongetwijfeld ook wel eens erg moe voelen, voor háár doen dan. Alleen zij weet nog niet hoe het voelt, als je door dezelfde acties moe wordt op je 60^e. Gelukkig maar natuurlijk, dat zou ook niet moeten. Dus ik begrijp die kribbige commentaren wel van de jongelui, ik heb ze wel eens vaker gehoord natuurlijk. En eh, als ik heel eerlijk ben, was ik namelijk zelf ook één van die kribbige jongeren.

Mijn moeder zei altijd, en ik was dan tiener hoor, niet 40 of zo; ‘het oude vlees moet zeker eerst op’. Daar werd ik echt reuze chagrijnig van hoor, geloof mij maar. En als ik terug denk, en besef dat mijn moeder toen ook nog jong was, rond de 35 of zo, dan maakte ze echt misbruik van die opmerking hoor. Dus heb je mij rond die leeftijd daar echt nooit over gehoord. Alleen nu merk ik toch, dat alles me veel en veel zwaarder valt. Al moet ik weer niet al te streng zijn voor mezelf. Maar als je meer dan 4 jaar je gang hebt kunnen gaan, in je eigen tempo en alles doen wanneer je wilt, dan is het opeens weer 36 uur of meer moeten werken, best wel pittig.

En wat het ook is als je wat ouder bent, dan herstel je gewoon niet zo snel. Als je op je 20^e ’s avonds door heel hard werken moe bent, dan herstel je daar gewoon sneller van. De volgende dag ben je weer helemaal fris en fruitig. De pest is, op je 60^e ben je dan nog moe maar moet je weer een dag. Als je geen rustdag hebt, dan ben je aan het einde van de week, aan het eind van je latijn ook. En het weekend is niet eens lang genoeg soms, om weer te herstellen. Want meestal moet je je in het weekend rot werken om je huis weer netjes en schoon te krijgen.

Iets wat me 20 jaar geleden, laat staan 40 jaar geleden, echt geen moeite mee had. Nu wel. En omdat ik de afgelopen week 5 volle en lange dagen heb gedraaid, ben ik echt bek af! Dan word je gelijk geconfronteerd daarmee, je herstelt gewoon niet zo snel meer. Dus ja, het scheelt echt een slok op een borrel hoor, moe zijn op je 20^e of moe zijn op je 60^e. Neem het maar van me aan, geniet van alle lichamelijke voordelen van het jong zijn, zolang je kunt. Want geloof me, voor je het weet ben je opeens zover. En dan zal je gaan merken, dat ik geen woord overdreven heb. Ik ben blij dat ik mijn werk zo leuk vind, want dat maakte de lange uren en dagen in elk geval dragelijk.

Dus zaterdag kreeg ik gewoon niets uit mijn handen, ondanks mijn enorm harige huishouden. Vreselijk zeg! En dan heb ik ook nog eens het gevoel gehad alsof er een vrachtwagen over mijn arme voetsie is gereden ook. Want ja, al was ik al bek af van mezelf, ik moest vrijdagmiddag ook nog eens naar de fysio natuurlijk voor die gevreesde shockwave therapie. Nou, ik was wel heel erg benieuwd hoor. Het viel me echt 100% mee! Zo erg was het echt niet. Hij begon dan ook wel heel erg laag en bovendien, die hoge pijngrens is niet altijd foute boel. Hier was hij dan weer heel handig.

De 1^e sessie was op een laag niveau en elke 3 seconden vroeg hij of het nog ging. Nou, wat hij daarvoor net handmatig had gedaan, had me veel meer zeer gedaan. De 2^e sessie ging een graadje zwaarder en sneller. Ook die was goed te doen. En de 3^e sessie was op zijn snelst en zwaarst. Je zal me nou niet horen zeggen dat het lekker was of zo . Dat nou ook weer niet. Maar het was goed te dragen en deed niet echt pijn. Het ging alleen na een tijdje irriteren. Voor iedereen die dat ooit moet hebben, dat gaat prima.

Wel kon het zo zijn, zei de beste man, dat ik het weekend wel een beurse voet zou hebben en ja, hij had gelijk. Er is een vrachtwagen overheen gereden, zo voelt het een beetje. Langer dan 3 dagen zal dat niet duren, zei hij, anders moest ik dat zeker vrijdag, als ik voor de volgende sessies moet, zeggen. Ik ben benieuwd. Ik loop nog net niet totaal mank maar ook dat is toch nog wel goed te doen.

Waar ik me rotter van voel, is de enorm zware antibiotica kuur die ik moet volgen. Want ik heb nu een huisarts die doorvraagt en die doorheeft hoe ik ben. Dat ik niet of veel te laat naar de dokter ga. Want omdat die pees in mijn hiel is ontstoken, is het beter of af te vallen ook. Ja, duh! Zonder die pijnlijke pees natuurlijk ook ! Alleen het probleem is, dat wat ik ook gedaan heb de laatste paar jaar, dat niets lukt. En dat vertelde ik haar ook. En daarop ging zij doorvragen.

Ik heb namelijk een heel raar eetpatroon opgebouwd erdoor. Ik heb vreselijk het zuur, en sommig eten, zoals bijvoorbeeld appels of brood en ook nog andere dingen, komen weer omhoog. Alsof mijn slokdarm opeens zijn peristaltische beweging de verkeerde kant op maakt. Meestal in combinatie met altijd het zuur hebben waardoor eten ook niet goed lukt. Het gekke is, als het vettig eten is, dan heb ik er niet zo’n last van. Dus ja, dat at ik dan ook vaker. Heel raar vond ik het ook natuurlijk. Ik vond het alleen niet iets om voor naar de dokter te gaan. Ik dacht dat het aan mijn rare eetgedrag lag.

Maar een appel eten, dat lukte al jaren niet meer. En in de schil al helemaal niet. Ik schilde dan wel eens een appeltje. Dat eten ging eerst nog wel, maar nu ook al maanden en maanden niet meer. Het leek wel alsof de gezonde dingen me het ergste het zuur gaven. Soms zo erg, dat ik half zittend moest slapen, anders kwam het zo mijn neus in. Toen de dokter vroeg hoe lang ik er al last van had, kwam ik op het eerlijke antwoord ‘al vanaf zo rond 2015’. ‘Goh, zou je daar dan niet een keertje wat aan willen doen?’, vroeg ze me.

Ja natuurlijk wel, is daar dan iets aan te doen? Natuurlijk slikte ik al op eigen initiatief maagbeschermers, maar die deden ook al niet echt hun werk. Ze vermoedde dat ik last had van een maagbacterie en die doet dan je maagvlies ontsteken. Dus op de foto wel beestjes maar niet die je van me gewend bent.. Jakkie! Ik vind dit zo niet leuk!

Onbehandeld kan je daar maagkanker van krijgen en daar loop ik dan al een jaartje of 6 mee. Niet handig van mij, nee, dat weet ik nu ook wel. En die rare bacterie heet Helicobacter Pylori en jeetje daar heb ik op zitten studeren nog geen jaar geleden. Toen dacht ik nog, ook eng, als je daar last van hebt. En nu heb ik dat dus zelf. En daardoor een ontstoken maagvlies ook, al een tijdje. Het verklaart ook die rare aanvallen van een soort van voedselvergiftiging. Ook toen ik corona had, was dat zo, daar heb ik toen ook nog over geschreven. Dat was geen voedselvergiftiging dat waren die bacteriën die lekker meededen toen ik zo ziek was.

Toen snapte ik daar ook totaal niets van, want ik kreeg zo’n voedselvergiftigingsaanval nadat ik al dagen niets had gegeten. Dus daar klopte iets niet, dat dacht ik toen ook maar aan iets als dit, heb ik nooit stilgestaan. Die bacterie is rete hardnekkig en moet dan ook rigoureus worden aangepakt. En daarvoor krijg je dan een PantoPAC. Daar zitten 2 verschillende antibiotica in, amoxicilline en claritromycine, die allebei een andere manier hebben van bacteriën aan te pakken. En bovendien ook elke dag Pantoprazol, een flinke jongen onder de maagbeschermers.

Een paar weken geleden had ik die zelf ook gekocht, alleen bij de drogist koop je ze van 20 mg en nu is het 40 mg. Als je de bijsluiter leest, durf je ze al bijna niet te slikken. Bijwerkingen die kunnen voorkomen bij de behandeling met PantoPAC: - Vaak: pijn in de bovenbuik, diarree, verstopping, winderigheid, hoofdpijn. - Soms: maagdarmklachten zoals, maagkrampen, vol gevoel in de maag, misselijkheid, braken en zuurbranden. Daarnaast smaakverandering, allergische reactie zoals jeuk en huiduitslag, jeuk rond de anus, duizeligheid en wazig zien. Ehhhh oké.

Daarnaast bijwerkingen op de hersenen: depressie, stuipen, angst, slapeloosheid, nare dromen, verwarring, hallucinaties of ernstige geestesziekte waarbij de controle over het eigen gedrag en handelen gestoord is (psychose). Ontsteking van de nieren gepaard gaande met bloed in de urine, koorts en pijn in de flanken (intestitiële nefritis). Ontsteking van de bloedvaten herkenbaar aan rode of paarse uitslag. Vermindering van het aantal witte bloedcellen. Nou komt dit laatste niet vaak voor maar je zal de pineut maar zijn.

Alleen niets doen aan die maagbacterie, dat kan al helemaal niet. Want die is echt heel naar en heel hardnekkig en ik heb die al 5 jaar lang zijn gang laten gaan. En de laatste maanden werd het dan ook heel lastig voor mij. En dan nog niet naar de dokter gaan. Omdat ik altijd denk, dat hoe ongemakkelijk en pijnlijk iets ook is, ik moet dat dragen en niet klagen. En dus zeur ik over van alles en nog wat, behalve wat er ook echt aan de hand is. Ik snap mij zelf ook niet altijd nee. Maar goed, dat is weer een ander verhaal.

Wat is het eigenlijk precies? De volgende informatie heb ik van de maag/lever/darm stichting site gehaald. Helicobacter pylori infecties komen in de hele wereld erg veel voor. In ontwikkelingslanden is zo’n 90% van de bevolking besmet met deze bacterie. In Nederland schat men dat ongeveer 15% van de mensen onder de 40 jaar besmet is. Bij zeker 30% van de mensen boven de 60 jaar kan de bacterie worden vastgesteld. Weer die leeftijd he. Oh en het zorgt ook voor erge vermoeidheid! Zou dit dan toch ook daaraan liggen? Dat ik altijd zo moe ben? Ik hoop het want dat houdt in dat die vermoeidheid ook verdwijnt, als ik ze bestreden heb.

De Helicobacter pylori is een bacterie die in het slijmvlies van de maagwand kan leven. De Helicobacter pylori kan dus in het zure milieu van de maag overleven. Begin jaren tachtig ontdekten (onder andere) twee Australische onderzoekers dat deze bacterie een erg belangrijke rol speelt bij het ontstaan van een maagzweer. De maag is een belangrijk onderdeel van ons spijsverteringskanaal. De binnenkant van de maag is bedekt met een dikke slijmvlieslaag. Klieren in het maagslijmvlies produceren maagsap. Maagsap bevat onder andere zoutzuur en spijsverteringsenzymen.

Het zoutzuur doodt vele bacteriën die we met ons voedsel binnenkrijgen. Daarnaast activeert het zoutzuur de spijsverteringsenzymen. Onder de slijmvlieslaag zit een laag met zenuwen en bloedvaten. De buitenkant van de maag bestaat uit een dikke spierlaag. Deze spieren zorgen ervoor dat voedsel wordt fijngemalen en vermengd met maagsap.

Het is niet helemaal duidelijk hoe besmetting plaatsvindt. Waarschijnlijk ontstaat besmetting van persoon op persoon. Wel weet men dat een besmetting alleen ontstaat op kinderleeftijd, met name bij kinderen die jonger zijn dan 5 jaar. Daarnaast is bekend dat slechte hygiënische omstandigheden waarschijnlijk een rol spelen bij besmetting. Als iemand besmet is, blijft de bacterie levenslang in de maag, tenzij er een behandeling plaatsvindt. Waarschijnlijk heb ik het dus ergens als kind opgelopen, al heb ik nooit echt met slechte hygiënische omstandigheden te maken gehad of zo. Dus echt snappen waar het vandaan komt, lukt mij ook niet. Maar goed, nooit last van gehad tot een jaartje of 6 geleden dus.

In de meeste gevallen leidt besmetting alleen tot een maagslijmvliesontsteking (gastritis). Dit geeft lang niet bij iedereen klachten. Hierdoor wordt een besmetting soms niet of per toeval vastgesteld. Sommige mensen krijgen wel klachten bij een maagslijmvliesontsteking. De meest voorkomende klachten zijn (vage) pijn in de maagstreek, misselijkheid, opgeblazen gevoel, gebrek aan eetlust en soms braken. Bij een deel van deze mensen kan een maagzweer ontstaan. Het is niet duidelijk waarom sommige mensen die besmet zijn wel klachten (of zelfs een maagzweer) krijgen en anderen niet. Mogelijk spelen erfelijke factoren daarbij een rol.

Een langdurige (chronische) maagslijmvliesontsteking kan op den duur overgaan in een zogenaamde atrofische maagslijmvliesontsteking. Atrofie betekent het ‘verkleinen van weefsel’. Bij een atrofische maagslijmvliesontsteking is de slijmvlieslaag aan de binnenkant van de maag veel dunner dan normaal. Een speciale vorm van maagslijmvliesontsteking is de ziekte van Ménétrier.

Dit ziektebeeld wordt ook wel een omschreven als een reuzenplooienmaag. Hoe zo’n reuzenplooienmaag ontstaat, is niet precies bekend. Mogelijk speelt een besmetting met de Helicobacter pylori een rol, eventueel in combinatie met een afwijking van het immuunsysteem. Nou, of ik dat heb, ik heb geen idee! Ik weet wel dat ik al jaren te weinig eet, en daar dus dik van word, omdat ik gewoon geen hongergevoel heb en ook dat is ermee in verband te brengen. Nou ja zeg…

De Helicobacter pylori wordt ook in verband gebracht met maagkanker. Een langdurige maagslijmvliesontsteking kan veranderingen in het weefsel veroorzaken. Het maagslijmvlies is dan blijvend veranderd en dat kan op termijn de kans op maagkanker vergroten. Om deze reden is het altijd belangrijk een infectie met de Helicobacter pylori te behandelen. Er zijn verschillende manieren om een besmetting met de Helicobacter pylori vast te stellen. De huisarts kan bloedonderzoek of ontlastingsonderzoek doen naar antistoffen tegen de bacterie. Als er antistoffen worden aangetroffen, betekent dit dat je besmet bent met de Helicobacter pylori.

In sommige ziekenhuizen wordt een C-13 ureum ademtest uitgevoerd om de bacterie op te sporen. Na het drinken van een vloeistof met ureum, kan de arts in de uitgeademde lucht aantonen of de bacterie in jouw maag aanwezig is. Deze onderzoeken geven ongeveer 90% zekerheid. De meest betrouwbare methode om de bacterie op te sporen is een kijkonderzoek van de maag (gastroscopie). Tijdens dit onderzoek neemt de arts een hapje weefsel (biopt) weg. Dit wordt vervolgens onderzocht op de aanwezigheid van de Helicobacter pylori. Gelukkig hoefde ik dat niet te laten doen, dat lijkt me vreselijk! Dan zou ik het met een roesje willen maar ja, dan moet iemand me weer brengen en halen ook.

Ik heb mijn ontlasting moeten laten onderzoeken. Geloof me, dat vond ik echt niet leuk hoor, bah. Maar ja, het moest wel. En binnen 2 dagen was de uitslag er al, in overvloed waren de antistoffen aanwezig. Dokter Nguyen belde me zelf op om te vertellen hoe en wat. Gelukkig was dat net vlak voor 11 uur terwijl ik thuis aan het werk was. Ik kon snel nog net even uit de lijn glippen en de dokter te woord staan.

Hij zou direct een PantoPAC voor me voorschrijven en die kon ik straks al op gaan halen. Dat kwam mooi uit, dan kon ik ná de fysio langs de apotheek. Als ik me haastte ging dat net nog lukken voor vijven. Een infectie met de Helicobacter pylori wordt dus behandeld met een kuur van verschillende antibiotica. Daarbij wordt een maagzuurremmer voorgeschreven. Deze maagzuurremmer bevordert de genezing van het maagslijmvlies. In verreweg de meeste gevallen wordt de bacterie door de kuur opgeruimd en verdwijnen de klachten.

Als de klachten niet verminderen, kan een controleonderzoek gedaan worden om vast te stellen of de bacterie verdwenen is. Controleonderzoek kan worden gedaan met een ontlastingstest, ademtest of bloedonderzoek. De ontlastingstest en ademtest zijn vier weken na de behandeling betrouwbaar als controle onderzoek. Ook moet je twee weken voor dit onderzoek stoppen met het gebruik van maagzuurremmers. Dus moet die ellende nog een keertje, nou ja, als ik nergens last van heb misschien niet? Ik denk niet dat ik zo’n mazzel heb dus ik ga uit van het ergste, weer ontlasting brengen.

Bloedonderzoek is pas een half jaar na de behandeling betrouwbaar als controleonderzoek. Bloedonderzoek kan alleen gedaan worden wanneer voor de behandeling ook bloedonderzoek is gedaan. Op deze manier kan de arts controleren of de antistoffen zijn gedaald. Wanneer de Helicobacter pylori nog steeds aanwezig is, kan de arts een ander antibioticum voorschrijven. Ik weet wel dat ik de volgende keer naar zo’n bloedtest zal vragen. Nou ja, laat ik er maar vanuit gaan dat er geen volgende keer meer zal komen. Omdat ik zoveel mogelijk vermijd om medicijnen te slikken, heb ik kans dat de combi van antibiotica goed zal werken. Dat is dan weer een voordeel.

De antibioticakuur om de Helicobacter pylori te behandelen is een vrij zware kuur. Tijdens en soms na de behandeling kunnen patiënten last krijgen van bijwerkingen zoals diarree of buikpijn. Dit komt doordat de antibiotica niet alleen de schadelijke bacteriën doden maar ook veel nuttige darmbacteriën. Deze nuttige darmbacteriën leven in de darm en hebben daar een belangrijke functie: ze zorgen voor een evenwichtige darmflora. Door antibioticagebruik kan dit evenwicht verstoord raken en kunnen klachten ontstaan. En daar ben ik al achter, ik ren elke keer even naar het toilet. Als het zo blijft als nu, kan ik gewoon naar kantoor. Het moet alleen niet erger worden of zo, want dan wordt het lastig. Dus tot nu toe fiets ik erdoorheen. Al voel ik me niet 100%.

Er zijn aanwijzingen dat deze klachten kunnen verminderen door probiotica te gebruiken. Probiotica zijn producten waaraan nuttige darmbacteriën zijn toegevoegd. Probiotica zijn verkrijgbaar in de vorm van zuivelproducten in de supermarkt. Bij de drogist of apotheek zijn probiotica in poeders en capsules verkrijgbaar. Volgens mij is yacult ook zo’n probiotica? Ik weet het niet zeker. Misschien ook maar aan de huisarts vragen of zo, wat ik het beste kan gebruiken dan. En ik heb nog een mazzeltje, dat ik niet meer rook!

Roken heeft een slechte invloed op het maagslijmvlies en het vermindert de doorbloeding in het maagslijmvlies. Mogelijk heeft roken ook een negatief effect op de behandeling met antibiotica. De antibiotica lijkt vaker effectief te zijn bij niet-rokers dan bij rokers. Daar heb ik niets meer mee gelukkig, met roken. Ook iets waar ik nog steeds verbijsterd over kan zijn, zo verslaafd was ik. Ik verdenk mijn moeder, dat ze hier iets mee te maken heeft. Alleen is het haar met broer en schoonzus helaas niet gelukt. Voor mij zal het in elk geval zeker een reden hebben. Ik weet alleen nog niet welke.

Dus ik ben wel weer even zoet deze week. Gelukkig maar met de normale 4 werkdagen, al is het nog steeds niet leuk om op dinsdag vrij te moeten zijn. Na 1 dag werken ben ik nog niet moe. Ook mijn huis is op zondag meestal effectief schoon en dus zou de woensdag me gewoon tig keer beter uitkomen. Nou wie weet, ooit. Dat zou mooi zijn! Daar ga ik gewoon vanuit, verlenging van mijn contract is punt 1. Maar misschien laat ik het dan nog zo, een jaartje of 2 en dan kijken of ik een dagje minder kan werken. Dan de donderdag ook vrij, zou voor mij het ideale plaatje zijn. Zo kom ik er dan wel tot mijn pensioen! Nee, dat is geen whisfull thinking, dat is the Secret en die werkt perfect! Komt goed, altijd! Mijn tijd van afzien en maagpijn is bijna voorbij! JOEHOE!

Dat was wel wat zeg, die fysiotherapie. Ik moet 2 x per week, voor de oedeem van mijn enkel en ook nog voor de ontstoken pees. Gelukkig heb ik een goeie verzekering bij DSW waar veel fysio behandelingen worden vergoed. Helaas krijg je voor bril of lenzen praktisch niets, dat is dan weer jammer. Dat zal uit eigen zak moeten komen en dat vind ik echt wel een stuk minder. Toch ben ik nu wel blij dat ik nog niet geswitcht ben, omdat ik nu een aardig aantal behandelingen nodig heb.

Geluk bij een ongeluk bijna. Al zit bijna alles me mee dus dat ook blijkbaar. Ik zat in december namelijk nog te denken, wil ik al een andere bril? Is het nodig? Op het ‘nee’ antwoord besloot ik dan maar de boel zo te laten als hij is. Met alle mazzel voor de fysio nu. Al ben ik niet zo’n fan hoor, van fysio behandelingen. Ze doen eigenlijk altijd wel behoorlijk pijn. Ik weet nog wel, toen voor de operatie, dat ik grapte; ‘ik ben aangifte gaan doen van mishandeling, maar de politie vindt dat mijn fysiotherapeut in zijn recht staat.’ Zo voelt het nu weer.

En het wordt nog erger. Na de afgelopen 1^e week mag ik dinsdag hier vlakbij, voor de oedeemtherapie. Maar dan moet ik in plaats van donderdags hier bij de huisarts in de praktijk, een stukje verder naar de andere kant van Overschie. Want dan krijg ik shockwave therapie. En dat moet geen lolletje zijn. Toen de tranen spontaan over mijn wangen gingen lopen, toen hij met mijn kuitspieren bezig was, zei hij doodleuk ‘als je dit kunt verdragen, dan zal die shockwave ook wel lukken’. Oh heel fijn zeg… Dat belooft wat.

Ik heb een hoge pijngrens en ik ben niet bang uitgevallen maar eh, als ik nog niet weet hoe of wat, dan wordt ik wel behoorlijk zenuwachtig hoor. Dus ik ben maar even uit gaan zoeken wat het nou precies inhoudt, die shockwave therapie. Want leuk is anders. Het moet een keertje of 3 a 4, dat moeten we nog even afwachten. Nou heel fijn, ik zie er al naar uit. Niet.

Shockwave therapie (ESWT) is een onderzoeksvorm waarmee er met schokgolven pijnlijke plekken in het lichaam worden behandeld. Met behulp van een apparaat voor shockwave therapie worden deze schokgolven met relatief veel energie overgebracht naar het te behandelen gebied. Dus met andere woorden: met een rotklap die je op de zere plek krijgt. Dus ja, AU! Me no liky!

Shockwave therapie stimuleert de zelfhelende werking van het lichaam. Dit komt door het toedienen van de hoogenergetische golven die het apparaat voor shockwave therapie afgeeft. De fysiotherapeut brengt deze schokgolven met de behandelkop over op de pijnlijke plek in het lichaam van de patiënt. Deze golven verplaatsen zich vervolgens door het lichaam naar de locatie van de aandoening. Nou gelukkig zit dat bij mij vlak eronder, de pees onder mijn hiel weer. Maar die schokken zullen wel verder mijn lijf intrekken. Ik ben benieuwd wat er spontaan nog meer zal herstellen?

De afgegeven energie wordt via de behandelkop opgenomen in het pijnlijke weefsel van de patiënt. Hierop reageert het lichaam door het vrijmaken van verschillende herstelstimulerende stoffen. Sommige stoffen bootsen een milde ontstekingsreactie na, andere stoffen stimuleren het herstel van het weefsel en verbeteren de doorbloeding op de plaats van de aandoening. Beide reacties resulteren in een snel weefselherstel. Dat klinkt dan wel weer erg goed. Wat ik al zei, wie weet wat er nog meer wordt opgepakt.

Volgens mijn fysiotherapeut is het voor veel dingen goed, maar vooral voor wat ik heb. Shockwave therapie is geschikt voor de behandeling van diverse klachten, onder andere een tennis- of golferselleboog, pijnlijke nek, schouder en/of rug (langdurig en bijna altijd op dezelfde plek), schouderproblemen met of zonder verkalking, pijn romdom de knie of enkel, langdurige achillespeesproblemen, hielspoor of langdurige pijn onder de voetzool. Dus we gaan het nog beleven! Dat horen jullie volgende week wel.

Ik hoop dat ik nog naar huis kan lopen. Daarom alleen al ben ik blij dat het een stuk verder is. Ligt aan het weer of ik met de auto ga of met de fiets. Al moet ik die fiets nog steeds eerst even fiets-klaar maken natuurlijk. Als het hier vlakbij is, ga ik natuurlijk lopen. Maar ja, dan weet je niet of je terug komt. Spannend hoor! Het apparaat, zie foto, ziet er niet zo heel eng uit maar ja, dat zegt niets natuurlijk.

Met behulp van shockwave therapie kan men een breed scala aan klachten oplossen. Na gemiddeld vier tot vijf behandelingen merkt een patiënt al het resultaat met shockwave therapie. Bewegen gaat makkelijker en de chronische pijn blijft weg. De resultaten van shockwave therapie zijn wetenschappelijk aangetoond. Kijk, dat is dan wel weer bemoedigend. Toch, ik vind het eng hoor. Pas na vrijdag, de 13^e natuurlijk, weet ik wat het is. Gelukkig is mijn moeder bij me dan, anders had het niet op de 13^e geweest natuurlijk. Ik moest er al om lachen toen de fysiotherapeut dit zelf zo omzette. Ik vertel het volgende week wel weer.

Het is echt K weer, katten weer, want het is raining cats and dogs! Het is dan ook hondenweer ja, maar die uitdrukking heeft al genoeg bekendheid. Het is ook nog internationale kattendag vandaag. Niet dat ik me daar iets van aantrek hoor. Het is hier namelijk elke dag kattendag. Ze worden verwend tot en met en dus vind ik het niet nodig om dan voor vandaag opeens nog meer te doen. Ze zijn er lief genoeg voor maar echt, elke dag worden ze verwend. Dat resulteert dan wel weer, dat als je een dagje vrij hebt, zoals in het weekend, en je wilt ook nog wat gaan opruimen en schoonmaken, dat ze me alle 5 het hele huis door volgen.

Stelletje stalkers. Niet normaal. En als ik op de bank zit, maken ze ruzie wie er bij me mag liggen. Meestal ligt Moonlight er in de vroege ochtenden. Die pakt zelf de borstel uit het vakje van de salontafel. Dan wil hij dat ik die oppak en dan springt hij op de bank en begint koppies te geven aan de borstel. Het is een soort show want vlak daarna gaat hij liggen en genieten van af en toe een aai. Heel vaak wil Skylar daar dan bij liggen. Als hij er ligt blijft Aurora weg, dat is wel duidelijk dat er geen liefde verloren is tussen die 2.

Anders komt Aurora erbij liggen. Moonlight is nog altijd haar held. Als Sunshine Moonlight wel eens aan wil vallen, bemoeit ze zich er gewoon mee. Ze durft wel. Alleen donderdag, toen ik thuis kwam om mijn voetje te wassen voor bij de fysio, zat alles onder het bloed hier. Het vervelende was, dat ik geen tijd had om te kijken wie, wat, hoe en waar. Alleen waren er 2 die me niet direct kwamen begroeten. Aurora en Skylar. Dus toen wist ik wel wie het waren gelijk. Ik heb snel gezocht en Skylar lag in de grote krabpaal in de werkkamer en Aurora vond ik niet.

Skylar durfde me niet aan te kijken en ja, dan is het wel duidelijk dat hij er iets mee te maken had. Helaas, de rest moest ik erna bekijken. Snel naar de fysio en snel weer terug. Jammer genoeg moest ik wel naar kantoor komen. Anders had punt 1 dit niet gebeurd, en punt 2 had ik 3 kwartier langer kunnen werken. Dus ik snapte die beslissing niet zo goed maar ja, dat zal aan mij liggen. De fysio zit vlak om de hoek dus als ik hier even mijn voeten was, dan ben ik er met 5 minuten. Nu vanaf kantoor, moet ik een uurtje eerder gaan uitloggen, naar huis rijden, naar boven gaan en dan even opfrissen en dan pas gaan lopen naar de fysio.

Maar goed, dat moet men daar zelf maar weten. Ik vind het allemaal prima, ik geef het alleen maar aan. En ik doe braaf wat ze van me willen. Gelukkig doe ik mijn werk goed, dat blijkt in elk geval. Iets van 3 weken geleden kwam er iemand taart brengen, speciaal voor mij. Omdat ik het zo goed en snel geregeld had. En van de week kwam er voor collega Hetty en mij allebei een schattig bloemetje en ook tompouces. Omdat we zo ons best hadden gedaan om het voor meneer op te lossen. Dat is toch leuk! Dat geeft me wel een goed gevoel.

Ik ben toch al zo paranoïde en zoek overal van alles achter. Of ik voel het gewoon goed aan, dat kan ook. Ik denk het laatste maar ik hoop het eerste. En beide gevallen zijn mogelijk. Misschien vertel ik het ooit, misschien ook niet. Ik heb in elk geval een wantrouwen ontwikkeld door alle mensen die me hebben laten vallen. En ik laat niet zo snel iemand in mijn nu erg kleine kringetje toe. Ik heb gewoon geen zin meer in elke keer die klappen op mijn bakkes. Ik heb er nu wel genoeg gehad. Dus of mijn collega’s me nu wel of niet waarderen, dat durf ik nu niet te zeggen. Dat dacht ik op mijn vorige werk ook. En dat viel ook enorm vies tegen. Al die maskertjes zijn afgevallen en dan zie je geen mooie gezichtjes hoor, daaronder.

Zo’n bloemetje van een bewoner, doet je dan echt goed. Dat is echt waardering. Nee, mijn collega’s zijn allemaal even aardig. Daar zeg ik het niet voor. Maar dat waren mijn collega’s toen ook. En al die mensen die zo graag contact met je zoeken, dat blijkt alleen maar te zijn omdat je hun leidinggevende bent, en ze zo een wit voetje willen halen. Dat kan je zien door iedereen die je ondertussen verwijderd heeft, maar waar je zo’n intens contact mee had. Daar ben ik al om gaan lachen. Weet je, in alle gevallen, eerlijk duurt echt het langst. Zelfs in hoe je omgaat met anderen.

Zo dat ging opeens heel ergens anders over. Dat ben ik hè. Geen hakken en takken genoeg voor mij. Ik spring van de ene op de andere. Ik had het over de katten, veel leuker trouwens. Als ik dan zo op de bank zit, met Moonlight en Aurora, of met Moonlight en Skylar, dan ligt Rainbow vast ergens in de buurt. Op de bank naast me aan de andere kant, of op de ton, of op één van de plankjes tegenwoordig. Sunshine heeft zich de afgelopen weken wel regelmatig afgezonderd, maar juist de laatste paar dagen, zoekt hij de boel wat meer op.

Toen ik dus terugkwam van de fysio, zocht ik eerst naar Aurora. En ik zag dat zij gebloed moet hebben door een tik op haar witte gezichtje. Bij haar onderlip zag ik geronnen bloed zitten. Maar niet echt een wond. En zo’n wondje kan bloeden als een rund. En dan heeft ze denk ik steeds even met haar koppie geschud als er druppels aanhingen. En ja, dan ziet het er bijna uit als een bloedbad. Ook met haar pootje het bloed weggewassen en dat zo dus ook het huis doorgelopen. Nou zeg, dan denk je minstens dat er eentje dood ligt of zo.

Ik vind dat altijd zo erg, dat ze niet allemaal van elkaar houden. Zo jammer is dat. Natuurlijk heb ik die stille oorlog tussen Sammy en Casper jarenlang meegemaakt. Ook bij hen ben ik 1 keer thuis gekomen en zat de woonkamer onder de bloedspetters. En ook toen heb ik beide heren aan een uitgebreid onderzoek onderworpen en bij hen niet eens een klein wondje kunnen ontdekken. Nergens! Leg het maar uit dan. Er had echt iets gebloed. Bij Aurora zag ik in elk geval wel iets. Ik hoop dat dat het maar was. Ze zoekt me wel erg op dus ik denk dat zij ook wel geschrokken is.

Mijn ingelijste schilderij van Marianne zat ook onder. Die heb ik al schoon. De vloer was ook zo schoon. Alleen op de muur in de slaapkamer, en stukje muur in de gang, dat zal gesaust moeten worden en daar heb ik even geen zin in. Dat komt volgende week wel. Of in de week dat ik vakantie heb. Ja ja, ik heb vanaf de 6^e september een weekje vrij. Ook in oktober een weekje. En dan pas weer in december. Tenminste, als dat door gaat. Want dat zouden we onderling nog bekijken. Ach komt vast goed. In elk geval hoor ik dan ook of mijn contract wel of niet verlengd wordt. Ik geloof dat iedereen wel doorheeft dat ik het echt leuk vind wat ik nu doe, dus ik hoop het wel.

Nou ja, we wachten het wel af. Ik ga natuurlijk uit van een positief scenario. Dan komt dat vanzelf. Ik hoop alleen ook dat de cits elkaar niet meer tot bloedens toe zullen verwonden. Dat vind ik echt erg. Een beetje mopperen of elkaar achterna zitten, soms best leuk en het houdt ze bezig. Maar Skylar kan echt lelijk doen. En omdat hij zo groot en lomp én sterk is, loopt iedereen wel een beetje om hem heen. Ik zag vanmorgen zelfs Sunshine moeilijk doen, omdat Skylar in de weg lag. Die ging er uiteindelijk wel langs, maar wel klagelijk mauwend en erg voorzichtig met 2 ogen op Skylar gericht. Kan je nagaan want Sunshine is niet bang voor hem.

Rainbow wel soms. En die gaat ook altijd gelijk blazen als Skylar te dichtbij komt. Tenzij het is om hem te wassen, dan mag dat wel. Maar Skylar doet dat zelf allemaal en daar maakt hij zich nou eenmaal niet populair mee. Ik spreek hem regelmatig toe en als ik hem kan onderscheppen in zijn plannen, dan zeg ik dat hij lief moet zijn. Hij weet dondersgoed wat ik dan bedoel, dat zie je in zijn ogen en aan zijn gedrag. Dus je ziet het, is het hier toch ook extra kattendag, want ik heb het bijna het hele blog over hen gehad.

Maar ze krijgen meer dan genoeg verwennerij. Zoals vorige keer, die kussentjes met een kattenluchtje waar ze allemaal gek van gaan doen en gaan kwijlen. Was ik wel ff 35 euro voor kwijt, het nadeel als je er 5 hebt natuurlijk! En wat ik er dan voor over heb moeten hebben eer ik ze in huis had. Niet te doen. DPD mag wat mij betreft heel Nederland bezorgen, als ze mijn pakjes maar met rust laten. Op de foto ook mijn kattenkindjes, ook in het kader van Internationale kattendag natuurlijk. Dan is het wel weer goed met ze hoor.

Ik ben met nog meer dingen paranoïde hoor, wat mensen betreft. Over bedoelingen en intenties. En ook daar word ik weer moe van en dan trek ik me nog verder terug. Er zijn maar weinig mensen die ik wat dat betreft toelaat en vertrouw. Voor diegenen die mijn hele verhaal kennen, al kom je aardig ver als je al mijn blogs leest, is dat wel logisch waarom, denk ik toch zo.

Van een vriendin, hoorde ik via via dat ze het moeilijk heeft en waarom. Ik stuurde haar de volgende tekst: ZOALS JIJ IS ER MAAR EEN…Laat de mening van anderen niet jouw waarheid bepalen - Laat de beslissing van anderen niet jouw keuzes leiden - Laat de emoties van anderen niet jouw hart kleuren - Jij bent jij en niemand anders - Jij leeft jouw leven en niemand anders - Jij maakt jouw keuzes en niet die van een ander

Laat datgene wat niet van jou is, nooit binnen in je nestelen - Laat datgene wat jou niet dient, nooit jouw meester zijn - Laat datgene wat jij niet bent, nooit jou worden - Jij bent niet verantwoordelijk voor iemand anders zijn geluk - Jij bent niet verantwoordelijk voor iemand anders zijn gedachten - Jij bent niet verantwoordelijk voor iemand anders zijn gezondheid

Laat het los wat anderen van je denken - Laat het los als anderen je niet willen zien - Laat het los als anderen je willen veranderen - Jij bent jij en dat is helemaal oké - Jij bent perfect in al je imperfecties - Jij bent precies wie je behoort te zijn - Respecteer jezelf - Accepteer jezelf - Omarm jezelf - Zoals jij is er maar één - Jij bent helemaal oké - Precies zoals je bent… Tekst van: Angelo Meijers

Mooi hè? Ik vond het echt een hele mooie tekst en toepasselijk bij haar omstandigheden. Zij stuurde me ook dat ze het superlief vond. En toen las ik de tekst nog eens en eerlijk gezegd, kwam hij opeens bij mij ook binnen. En biggelden er opeens tranen langs mijn wangen. Want ik kan hem dan wel naar haar gestuurd hebben, omdat ik ook echt vind dat ze moet luisteren naar de boodschap erin. Maar jeetje zeg, deze kon ik zelf ook gebruiken! Met al mijn wantrouwen naar mensen toe. Want ook al zit ik goed, al heb ik gelijk in wat ik voel en denk, wat dan nog? Dat ligt dan toch echt bij hen! 

Waarom moet ik mezelf aanpassen om bij anderen in de smaak te vallen, of om aardig gevonden te worden? Dat is helemaal niet eens nodig! Kom op zeg! Ik weet toch wel beter ondertussen? Ik kon het van mijn moeder nooit uitstaan dat ze het belangrijk vond wat anderen van haar dachten. Maar stiekem doe ik er zelf blijkbaar toch ook aan mee. Al ben ik er niet goed in. Zeker als het om mensen gaat waar ik om geef, zeg ik altijd wat ik vind en hoe ik iets zie. Ik hou niet van huichelen of liegen. Dat wil echt niet zeggen dat ik vind dat ik gelijk heb, ik zeg alleen hoe ik het zie. En ik zie scherp. Dat vindt niet iedereen fijn. 

Maar toch, ook al zonder ik me zo ver af als ik maar kan, je blijft altijd met mensen te maken hebben. De buren hier? Daar heb ik niks mee. In zoverre, wat ze van me denken doet me niets. Niet dat ik ze niet mag of zo, dat bedoel ik niet. Ik woon hier heerlijk! Maar met je collega’s ben je heel vaak samen, en dan wil ik wel graag dat ze me aardig vinden. En dat is gewoon niet nodig! Het normale respect wil ik krijgen dat ik mag verwachten en dat is het. Is er meer, hebben we ook nog lol, dan is het helemaal leuk. Ik ga me alleen echt nooit anders voordoen. Ik zou dat ook niet moeten willen en vind je dat niks, helemaal goed, maar dat blijft wel bij jou. Want ik ben oké, precies zoals ik ben.

Hetzelfde verhaal met de weinige familieleden die ik nog zie, ik vind het prima. Ik zal je nooit jezelf voor de gek laten houden, dan leg ik uit wat ik zie. En als je dat vervelend vindt, jammer dan. Als je me voor gek wilt zetten door aan anderen te laten zien hoe ik op dingen reageer, prima hoor. Want ik reageer als wie en hoe ik ben, en weet je waarom? Ik ben precies wie en hoe ik hoor te zijn! En vanaf nu respecteer ik mezelf, accepteer ik mezelf, omarm ik mezelf! Want zoals ik ben is er maar één! En ik ben helemaal oké helemaal precies zoals ik ben! Zo hoor ik ook te zijn!