Het wordt tijd hoor, dat ik naar die poli moet voor mijn been. Het lijkt wel of het steeds erger zeer gaat doen. Ik kan ook steeds minder lang lopen. Dan zwelt die enkel zo erg op, dat de huid wit uitslaat van het uitrekken. Ik denk niet dat dit de bedoeling is. Nog een dikke week wachten en dan kan ik daar naartoe. Van de week er eens even voor gaan zitten met die brief van het Erasmus, want je moet er een hoop voor doen. Dingen met patiënten portaal en weet ik het allemaal.

Op dit moment is het bloedheet hier. In de huiskamer heb ik de gordijnen al dichtgedaan om de grootste hitte tegen te gaan maar dat is niet voldoende. Ik heb gewoon een puffer moeten nemen, omdat ik het er benauwd van kreeg. Wat een mazzel dat het vorige week eigenlijk aardig fris was! Dat had niet zo prettig geweest, kasten in elkaar zetten in deze temperatuur. Het is echt alsof het me tegenwoordig op alle fronten meezit. Hoe apart is dat om mee te maken. Zeker als het je al die jaren ervoor zo tegen heeft gezeten. Mij hoor je in elk geval niet klagen!

Ik was wel blij dat ik vorige zondag, al redelijk vroeg klaar was met die kasten hoor. Jolanda moest ook nog dingen voor zichzelf doen en ik kon lekker toch mijn huis schoonmaken en al die losse troep eindelijk al die grote laden inkieperen! Heerlijk! Ik hou niet van rommel en het stond door al dat Ikea gedoe al zo lang door het huis heen. Eindelijk kon ik het echt helemaal opruimen. En het was nodig ook! En toen was het weekend alweer voorbij. Ik had totaal geen seconde over gehad om nog te schrijven en ik was er te moe voor ook.

Dat ik zo blij was dat ik kon schoonmaken, kwam ook omdat ik op mijn enige vrije dag, al weken en weken geleden had afgesproken om samen met mijn vriendin uit Bergen op Zoom, naar een gezamenlijke vriendin in België te gaan. We waren er al eens eerder geweest. Nou vind ik het steeds moeilijker worden om in de avond te rijden, omdat ik echt nachtblind ben en dat lijkt, naarmate ik ouder word, alleen maar erger te worden. Hier in je eigen omgeving is het anders.

Je rijdt dagelijks naar je werk en je weet alles van die route. Als het dan straks weer donker wordt als je erheen gaat en als je terug komt, dan is dat een vertrouwd stukje en dat lukt dan wel. Het zal ook wel met wat onzekerheid te maken hebben, denk ik daarom zo. Maar ja, ik zit nou eenmaal niet meer zo vaak op de grote weg en als je dan in de regen tussen grote vrachtwagens zit, nou, dan kan ik je wel vertellen dat het zweet op vele plekken naar boven komt hoor! Dus zo’n reis maken, kan dan alleen maar in hoogzomer.

Voor die hele corona pandemie begon, er zelfs vlak voor, zat ik ook in  Brabant, voor een symposium. Hetzelfde symposium waar ik toen Corona heb opgelopen. En dat is dan ook de laatste keer geweest, dat ik in het donker terug ben gereden. Vanaf die kanten, Bosschehoofd of Bergen op Zoom, dat maakt niet uit, zijn de snelwegen gewoon niet verlicht. Pas tegen Rotterdam, gaan er weer lichten aan. Vreselijk vind ik die donkere stukken rijden. Het ergste is dan nog, zodra ik een tegenligger heb, ben ik direct stekeblind!

Dan zie ik echt niets meer. En als het dan ook nog regent, dan voel ik me echt bang. Dus nee, ik doe het niet meer in het donker. Rijden hou ik voor overdag of in het donker alleen in vertrouwde omgeving. Dus hadden we om die reden in juli afgesproken. Wanneer het langer licht is. Schemer is namelijk om dezelfde reden niet fijn. Bovendien heb je in de vroege avond last van die laagstaande zon, die het kijken ook onmogelijk maakt. Nee, ik wil gewoon begin van de avond thuis zijn.

Vanaf mijn huis is het net een uur rijden naar Bergen op Zoom. Ik ging om 8 uur rijden en dan ben ik er rond 9 uur wel. Ja, het is wel druk hoor, door de weeks natuurlijk. In het weekend zie je geen kip rond die tijd. Maar nu zou ik midden in de spits komen. Op zich viel het wel mee gelukkig. Alleen toen ik het adres in ging stellen, gaf Google maps aan, dat ik er meer dan 2 uur over zou doen! Huh? Hoe kan dat nou toch weer? Ja, had ik nog aanstaan dat ze snelwegen moesten vermijden. Goh, ik had nooit verwacht dat je via binnenwegen ook helemaal naar Bergen op Zoom zou kunnen komen? Nou ja, vermijden is niet helemaal niet gebruiken natuurlijk.

Ik zette de routeplanner goed en ging op weg. Binnen het uur was ik er, iets na negenen. Samen met Sonja zijn we naar Bonheide gereden, in de buurt van Heist-op-den-berg. En daar hebben we een hele gezellige dag gehad bij Chris. Het was een aangename temperatuur, dat wel, maar het was een erg grijze lucht. Zowel Sonja als ik, en Chris en haar man, vinden het fijn om buiten te zitten. Daarom gingen we daar heerlijk aan tafel zitten. Toen het begon te regenen deed Chris gewoon het zonnescherm naar beneden en zo zat iedereen toch droog.

Natuurlijk hadden we veel bij te kletsen en veel foto’s gekeken, van de vorige keer bij Chris in de tuin ook nog. Toen waren we met een hele groep, allemaal Rulof lezers, dat gebeurt niet vaak. Helaas verschillen die lezers ook enorm onderling en uiteindelijk hou je toch maar een klein ploegie over. Maar daar kan je het dan ook reuze mee vinden. Daar zit je mee op 1 lijn. Chris had hapjes gemaakt, maar helaas, ik lust geen vis. Ja, tonijn! Dat vindt iedereen altijd raar maar sorry, ik krijg het echt niet weg hoor.

Al vanaf klein kind heb ik het. Volgens mijn moeder at ik vroeger wel gebakken mosselen. Dan liepen we van mijn oma en opa naar huis en kwamen we langs de viszaak. Dan kocht ze zo’n bakje met gebakken mosselen en dat at ik dan met smaak op. Totdat ik een keertje, onder het licht van de lantarenpaal een mossel pakte, die zijn tong eruit had hangen. Ik heb het toen op een gillen gezet en ze nooit meer gegeten. Tja, het kan, maar ik krijg het echt niet weg hoor, ik word er misselijk van.

Ik ben toch al een zeurpiet met eten. Ik moet geen vet aan mijn vlees, als ik al vlees eet. Maar ook een spiertje of een zeentje, bah, mijn maag keert zich om. Mijn kipfilet mag geen vieze witte vetjes hebben ook. Ik pak ze vast met mijn handen in een plastic zakje, want vlees pak ik niet zomaar vast. Oh dat vind ik me toch gruwelijk vies! Nee hoor, dooie dieren zijn dat. En al vind ik het bereid wel lekker, rauw vlees voelt alsof ik een lijk pak. Brrrrr!

In elk geval zat ik lekker te genieten van een goeie prosecco, dat was ook lekker. Ik ben niet zo’n grote eter en als ik iets ervoor eet, dan lust ik de rest niet meer. Dus dat kwam mooi uit. Het was echt heel gezellig en Chris had geloof ik voor een weeshuis stoofvlees gemaakt. Heerlijk, echt Vlaamse kost, frieten met stoofvlees. Het was heerlijk. Rauwe witlof en salade erbij. We hebben heerlijk gegeten voor de lunch. Maar het lekkerste was nog wel het toetje!

Want ik heb natuurlijk jaren in België gewoond en ik woonde vlakbij Hoogstraten. Dat zat naast het dorp waar ik woonde, in Rijkevorsel. Als je richting Antwerpen rijdt, dan zie je de afslag Hoogstraten en daar moest je er ook af voor mijn adres. Hoogstraten was dan naar links en Rijkevorsel naar rechts. In de zomer was het altijd feest want er zijn geen aardbeien lekkerder, dan de Hoogstraatse aardbeien. En laat Chris die nu toch gekocht hebben! Heerlijk met vanille ijs en slagroom. Ik heb lekker zitten genieten hoor!

Rond een uurtje of 3 zijn we weer richting Bergen op Zoom gegaan. Daar nog even naar het toilet en even snel kennis gemaakt met Wannes, het hondje van Sonja en Hans. Dat is toch zo’n leuk beestje. Als ik die dikke enkel niet had gehad, en geen nachtblindheid, had ik nog graag even meegegaan naar het bos, om met Wannes te wandelen. Helaas, dat ging niet en ik ging richting huis. Geen files gelukkig.

Het is ook wel logisch, want alles rijdt in de ochtend richting Rotterdam om te werken en in de avond er juist vanaf. En ik doe het dan andersom. Het is wel druk maar niet superdruk. Ik was zo weer thuis, net een uurtje rijden. Ik vind het wel jammer hoor, die nachtblindheid, het beperkt je behoorlijk. Alleen is er niets aan te doen volgens mij. Ja, ik heb zo’n gele bril. Dan ben ik wel niet direct blind bij een tegenligger, maar toch rijd het niet prettig hoor, in de avond. Ik hou het maar tot werk en terug, in de winter en verder ga ik gewoon geen grote stukken meer rijden. Alleen met hoge uitzondering en voor speciale gelegenheden. Moet kunnen.

Ik heb een heerlijk huis, waar ik het heerlijk naar mijn zin heb. Dus dat komt wel goed. Ik ging naar huis met een enorme bos Judaspenningen, zaden ervan en zaden voor diverse kleuren papavers. Die ga ik hier in de buurt en aan het water rondstrooien. Wanneer moet je dat eigenlijk doen? In de herfst of pas na de winter? Ik zie het wel zitten hoor, van die bossen klaprozen en judaspenningen in de omgeving! Kan ik ze zelf ook nog eens plukken.

Die penningen dan, klaprozen, ik ben er zo gek op maar ze redden het niet eens een dag! En dat vind ik zo jammer, ik ben er zo gek op dat ik van ze geniet waar ik ze zie, maar ze wel laat staan, zodat er langer en door meer mensen van genoten kan worden. Ben je er gek op, pluk je ze. Houd je er echt van, dan laat je ze staan. Zo denk ik er tenminste over. Ik moest al bijna huilen toen ik er van de week een tak vol knop en bloemen afliep bij één van mijn orchideeën. Zo erg vond ik dat.

Hij staat in een vaasje bij een foto van mijn moeder maar dat is toch niet hetzelfde. Hopelijk komen er nog wat knoppen van uit maar ik vrees het ergste. Ik heb me toch een weelde aan orchideeën staan, niet normaal meer! Vooral die ene met de roze orchideeën er ook in. Die groeien met een soort van bizarre lange takken vol met bloemen. Er zitten wel 7 takken aan vol met knopjes die nog moeten gaan uitlopen. Dat belooft nog wat. Als hij helemaal open is, zal ik er nog wel een foto van nemen. Dat is echt prachtig!

Ja, het is wel genieten hoor nu hier. Alles is soort van compleet, nog wat kleine klusjes doen die nog wel even kunnen wachten. Ik moet nog afdeklatjes op de keukendeurtjes maken maar ja, ik moet even wachten tot ik een 45 gradenschaar heb. Ik heb van mijn tafel en 2 kasten met de hand gedaan maar dat is lang zo mooi niet als met zo’n schaar, waarvan ik het bestaan niet eens wist. Dus dat gaat nu even veranderen. Gelijk een goeie nemen, want je kan hem maar weer eens een keertje nodig hebben. En in de keuken, wat zo in het zicht zit, moet het echt netjes gebeuren.

Ik moet de hordeur voor de schuifpui nog even donkergroen maken, zodat ie niet opvalt bij de schuifpui zelf. De gordijnen moet ik nog ringen en haken voor gaan kopen, dat gaat makkelijker werken bij het open en dichtdoen. Maar het zijn er nogal veel, dus even wat sparen nog. Want helaas is het weer zover. Ik haat het en ik was er al bang voor. De belastingdienst met die toeslagen, daar klopt iets enorms niet. Vroeger, rond 2009 of zo was dat, moest ik opeens van 3 jaar grotendeels terugbetalen. Daar heb ik krom voor moeten liggen hoor.

Vorig jaar, ja, ik heb het maar aangevraagd, anders kon ik niet rond komen. Ik heb het via hun eigen site gedaan, en alles laten berekenen. Ik had al 2 jaar een uitkering en zou er niet meer en niet minder van krijgen. Dus hun berekening moest nu wel goed zijn. Ik heb het zelfs een beetje hoger inkomen gemaakt, zodat ik niet in de knoei zou komen en toch, toch moet ik nu 700 euro terugbetalen. Hoe kan dat? Ik kan er toch niks tegenin brengen, dus ik zal het maar dokken in 10 termijnen maar leuk is het niet.

Dat wordt weer niets sparen en om iets wat vermeden had kunnen worden. Geef mij maar hoe het vroeger ging en wat veel eerlijker ging. De huursubsidie kreeg je namelijk pas nadat het jaar om was. Ja, je zat een jaar krap maar daarna nooit meer gedoe. Je inkomen van het jaar ervoor was al bekend en klaar was kees. Niets meer terug te betalen, alles klopte al. Dat ze dit zo omgegooid hebben, voelt voor mij alleen maar als in de maling genomen worden. Zo kunnen ze je altijd wel wat terug laten betalen.

Dus ik hoop dat mijn contract wordt verlengd, daar ga ik gewoon van uit. Klaar, want ik wil nooit meer die vervelende toeslagen te hoeven aanvragen. Hopelijk kan ik tijdens mijn pensioen nog een dagje blijven werken of zo. Dat ik dat dan ook niet hoef. Ik zou er dood nerveus van worden in elk geval. Ze nemen je gewoon volledig in de maling. Na al die belastingaffaires vertrouw ik ze daar echt voor geen meter meer. Nou ja, je zal het ermee moeten doen en dat weten ze, en dat klopt dus niet.

Jolanda nam vorige week een kussentje mee voor de cits, heel kleintje hoor. Maar oh dat was gelijk knokken. Die zijn van Yeoww! En daar zit een voor katten onweerstaanbaar luchtje aan. Nou en dat bleek wel zeg! Dus ben ik ze maar gelijk zelf ook gaan bestellen. Dan kan ik ze er alle 5 eentje geven, dan hoeven ze niet te vechten erom. Dus ik gelijk bestellen bij Lovely pets in Spijkenisse.

Alleen Jolanda had ze zo binnen, maar ik heb ze nu nog niet. Dus ik ben net maar even in de mail geklommen, ja of hoe zeg je dat, oh nee, in het toetsenbord natuurlijk. Ter vervanging van de pen natuurlijk! Blondje hier! Ik kreeg per direct antwoord, dat mijn pakje al lang was afgegeven door DPD bij het sigarenmagazijn het Hoekje. Eh… Oh? Ik zou bij God niet weten waar dat is! Bovendien, ik heb geen mail ontvangen van DPD dat er überhaupt iets gebracht is of bezorgd is. Het moet nu niet gekker worden hoor!

In elk geval, na wat heen en weer mails, moet ik ergens middenin Schiedam zijn, totaal uit de weg hier, een aantal kilometer. Echt heel bizar weer dit. Als ik nou niet denk, goh, ik ga eens vragen of het al verstuurd is, dan ben ik mijn pakketje kwijt. Niet rot bedoeld maar het is wel meer dan 30 euro. Als ik dat weg wil gooien, doe ik het wel richting mensen die dat nodig hebben, niet zo. Ja, kijk, ik begrijp dat heel Nederland is gaan bestellen, door de lockdown en het niet naar de winkels kunnen. Behalve voor je boodschappen en zelfs die bestellen we graag online.

Dus ik begrijp ook dat die vervoerders helemaal om komen in het werk. Maar ja, neem dan meer mensen aan. Er lopen werklozen genoeg rond. Neem ook mensen die gemotiveerd zijn aan. Niet mensen die moeten en niet willen. Want echt, zoals die bezorgers tegenwoordig zijn, dat is niet normaal meer. Je krijgt mails van ‘we zijn geweest en u was niet thuis’ als je er speciaal vrij voor hebt genomen. Niet normaal! Want ze zijn helemaal niet langs geweest, maar ze hadden geen zin meer.

Of zoals ik bestel, bij Zooplus elke maand. Ja, dat zijn zware dozen. Maar bij de PostNL lopen ze met van die steekkarretjes en bij DHL ook. DPD laat zijn mensen dat zo sjouwen en bij mij hebben ze daar geen zin in natuurlijk. Ja, atrium door, met de lift en dan nog die hele galerij. Als je onmogelijk zware, grote, onhandige doos hebt, ja, dan is dat niet prettig. Maar ja, ik kan daar niks aan doen, dan moet je bij je baas zijn. Nee, dan zeggen ze dat ook en moet ik die dozen zelf gaan halen. En ik kan ze echt niet meer dragen, dus dan zit je ook mooi.

Kom op zeg, dit moet toch anders kunnen? En dan ook nog die klantenservice ervan, die doen gewoon niets. Ja, vervelend zeg, ja pech pakje weg. Met verhuizen heb ik toen gelukkig wel nieuwe kastjes gehad van het bedrijf voor mijn pakketten die ze bij het oude adres voor de deur hadden gezet. En voor het dure servies dat kwijt was, heb ik mijn geld van terug gehad en bovendien nog een nieuw servies ook. Maar zo is het niet prettig kopen in elk geval. Gelukkig gaat het vaak wel goed en vaak omdat het meeste gelukkig nog via PostNL gaat.

Ja, daar is ook wel eens iets mee maar toch, vaker gaat het goed dan niet. Dat kan ik van die anderen niet zeggen hoor! Van de week weer grote kattenbestelling. Ik ben benieuwd! Hopelijk gaat dit wel een keer goed. Ik ga ermee kappen voor vandaag. Peter R. de Vries, had ik nog willen noemen, en die overstromingen. We zaten bij Chrisje ook zo in de regen. Wat een drama’s allemaal. Maar daar kom ik nog wel op terug. Ik wil koffie en de cits willen snoep! Ik heb genoten van dit, voor mij rare, weekend. Geen grote klussen, geen kasten in elkaar. Huis schoon, was doen en klaar. Ik zou eraan kunnen wennen!

Zo dan, weer een weekend voorbij gevlogen. Dit keer de helft echt flink beroerd geweest maar ik wilde daar niet echt aan toegeven. Woensdag moest ik mijn 2^e Pfizer gaan halen. Ja, ik heb corona gehad, maar dit staat niet als zodanig geregistreerd omdat ze toen niet daarop hebben getest i.v.m. een groot tekort aan testen. De arts in het Franciscus vond het trouwens zo wel duidelijk genoeg en zei direct dan ook niet eens een test nodig te hebben. Hoe zoiets werkt, ik heb geen idee maar ik dacht, laat maar. Ik haal wel zo’n 2^e en klaar. Anders krijg je weer een heel gedoe mocht ik die registratie een keertje nodig hebben.

Bovendien ik was van die 1^e al aardig ziek geweest, zo’n 3 dagen lang, dat ik dacht dat het dan nu wel mee zou moeten vallen. Het 1^e verschil was al diezelfde testlocatie. Mensen lief zeg, die zat nu tot de nok vol en het duurde echt veel langer dan de vorige keer, tot ik aan de beurt was. Ook het geven van de prik was totaal anders. Was ik de vorige keer verbaasd dat ze er al een pleister op deed, dat ik al klaar was, nu was het een venijnige steek in mijn arm. AU! Ik voelde al direct mijn arm stijf en pijnlijk worden. Nou zeg, wat een verschil! Ook hierdoor meende ik te mogen concluderen dat ik er dan ook geen last van zou hebben. Vorige keer last van bijwerkingen, nu last van de prik zelf.

Was het maar zo’n feest. Donderdag ging het best goed, buiten dat ik niet geslapen had omdat ik telkens wakker werd van een pijnlijke arm. Zodra ik daarop ging liggen werd ik wakker ervan. AU! Dan maar weer zuchtend op mijn rug of andere zij. Vervelend dat je altijd net wilt wat je niet kunt krijgen. Ik rolde blijkbaar continu op de verkeerde zij tot de vroege ochtend. Ik heb me de dag door gesleept maar om een uur of twee of zo, kreeg ik weer koorts. Ik heb het nog een uurtje gered maar toen ben ik toch echt op de bank gaan liggen. Ik heb de wekker gezet voor de cits, voor eten. De wekker voor snoepjes stond al. Ik heb in ene ruk verder geslapen tot de volgende ochtend. Ik was wel suf en voelde me nog lang niet zoals ik me hoor te voelen maar goed.

Ik had ook beloofd dat ik sowieso zou komen want door vakanties, zwangerschapsverlof en studenten die vertrekken, zitten we de komende paar weken zwaar onderbezet. Al had ik me heel ziek gevoeld, dan kan ik nog niet thuis blijven, zo zit ik niet in elkaar. Niet slim, weet ik maar ja. Ik moet het ook afleren. Dat komt nog wel, hoop ik. Toch, zoals nu, in de middag afhaken, dat zou ik anders ook niet gedaan hebben. Maar ja, ik moest wel, ik kiepte gewoon om, al klappertandend.

Dus die vrijdag, brood gesmeerd, tas voor de zaak en de laptop tas in mijn handen en met een zweverig gevoel naar de auto. Ik was al blij dat ik zat. Ik moest eerst koffie hoor, toen ik op de zaak kwam, misschien zou dat iets helpen. Ik pakte water, koffie heb ik zelf bij me, zodat ik niet stik van het maagzuur. Ik nam even een slokje koffie, zo dat was nodig. Ik ging zitten, en wilde mijn laptop uit mijn tas halen. Huh?! Geen laptop! Oh wat erg! Ik kon wel janken. Ik voelde me al zo beroerd en nu dit ook nog. Wat nu? Als ik naar huis zou gaan en terug zou moeten, zou ik het eerste uur zowat niet eens aan het bellen zijn!

Ik belde mijn baas, en die wilde eigenlijk dat ik zou blijven, misschien konden ze bij de ICT iets doen? Ik was nog niet helder genoeg om te reageren, want ik heb veel formulieren en mijn eigen telefoonlijst en zo, zonder dat werk ik echt niet prettig. Maar dat kwam pas later bij me naar boven. Ik had spoed, ja, dat is zo maar dat kan Gawein overnemen. Dat had ik al gevraagd. Nou hij vond het niet prettig geloof ik, maar dan maar naar huis.

Ik voelde me zo lullig want ik werkte echt alleen vandaag om ze te helpen. Niet om dwars te liggen had ik die stomme laptop laten liggen, maar ik was gewoon te koortsig en dan let je niet goed op. Als ik me ziek had gemeld, want zo voelde ik me wel, had ik helemaal niets gedaan. Maar daar had hij waarschijnlijk ook geen erg in. Ik naar huis, stond de laptop gewoon nog ingeplugd. Toen pas drong het tot me door, oh ja, gisteren ben ik met koorts op de bank gaan liggen! Normaal weet ik, volgende keer naar kantoor, dus alles eraf, en in de woonplus tas. En die staat dan altijd klaar. Net zoals hij nu ook stond, naast de laptop op mijn bureau, die ik gewoon niet gezien heb met mijn zieke hoofd. Ach ja, ik zeg niks.

Je moet niet vragen hoe maar ik heb tot half zes gewerkt. Iets wat ik zo rond drieën niet had verwacht hoor, zo beroerd voelde ik me toen. Maar toen ben ik even een rondje gaan lopen door het huis, even hoofd uit het raam gehangen. Daarna ben ik weer verder gegaan en heb me gefocust op wat ik doen moest en zo ben ik er doorheen gekomen. Maar er stond best nog veel, en dat schuift allemaal naar maandag. Ik heb ook het vermoeden dat we de komende weken nog wel zo met veel werk moeten blijven schuiven, tot we weer met wat meer mensen de diensten draaien. Er is een nieuwe die nu ook vakantie heeft al. Dus als die terugkomt kan ze weer opnieuw beginnen. En er is een hele nieuwe, maar ja, eer je echt snel kan meewerken, ben je wel minstens 6 tot 8 weken verder. En ik tel 4 weg en 2 erbij. Dus kom je sowieso nog tekort. Het zal fijn zijn als er na de zomer een nieuw en blijvend team zit waar je kennis mee kan op gaan bouwen. Dat zou heel fijn zijn.

De zaterdag dacht ik ook net te doen, alsof ik nergens last van had. Maar ja, ik voelde me opeens echt heel beroerd worden en ging even op de bank liggen. Het is dat Jolanda me belde. Die heeft ook wel door dat ik appjes niet altijd hoor. De telefoon gelukkig wel, het was half zes. Jeetje zeg! Ik snel de cits eten geven, die hadden me laten liggen. Heel gek is dat, zo doen ze anders nooit, dan komen ze zeuren. Maar als ik ziek ben, dan laten ze me gaan. Dan mag ik alles in mijn eigen tijd doen. Dat was me toen tijdens dat ik corona had ook al opgevallen. Dus nu deden ze dat ook maar ja, hadden ze bijna geen eten gehad.

Ik moest van ver komen hoor, voor ik de telefoon hoorde. Jolanda kwam een bakkie halen, dat is altijd gezellig. Ik heb gelijk water opgezet, en de cits stonden al te eten. Nadat Jolanda weg was, moest ik zelf ook nog eten. Ik heb maar stokbroodje genomen, want echt een warme hap, had ik geen trek in meer. En toen werd ik om 2 uur ’s nachts weer op de bank wakker. Wel veel gedaan hoor, ook vandaag de zondag. Mijn hele bank heb ik de kussenhoezen van gewassen. Dat is al een hele klus.

Oh en dan heb ik me toch wat fantastisch ontdekt. Of eigenlijk is het herontdekt. Want ik had herinneringen, zoals elke dag op Facebook en dat vind ik toch wel wat hebben hoor. Dit keer zat er een filmpje tussen van een makkelijke manier om je dekbed te verschonen. Ik zit er zo naar te kijken, ik wist het nog wel. Dat had ik toen ook gezien en was ik heel enthousiast gaan proberen. Maar ik weet ook nog wel, dat ik er  toen ook hardgrondig op heb staan vloeken. Ik snapte er geen jota van, want ik kreeg het niet voor elkaar. Het was een herinnering van 6 jaar geleden dus heb ik sindsdien op de normale en totaal onhandige manier mijn dekbedhoes verschoond elke keer.

Dus waarom moest en zou ik het nu toch ook nog weer een keer proberen? Nou ja, gewoon, het ziet er zo super simpel uit. Het is zo gebeurd als het zo zou gaan als de meneer op het filmpje laat zien. Ik kijk het twee keer. Nou, oké, we gaan het proberen. Het is zo drukkend vies warm ook, bah. Dan ga je van alles zweten, al loop je gewoon door het huis. Ik probeer het zoals in het filmpje te doen. Dekbedhoes netjes leggen, je dekbed erop en dan luchtig oprollen. Als ik de boel dan binnenstebuiten wil keren, zoals dat dan moet, vanaf de onderste punten, zie ik al gelijk, FOUTE BOEL!

Ik had mijn dekbedhoes eerst binnenstebuiten moeten keren, want dan komt de goeie kant naar buiten piepen bij het omdraaien. Het water gutst van mijn rug. Door die klammige warmte maar ook van het ziek voelen. Oké, dekbedhoes zit binnenste buiten, poging nummer 2. Dekbed erbovenop, rollen en rollen en dan bij de open onderkant, handen naar binnen en de buitenste punten erdoor naar binnen trekken. En dan moet je de rest er even uitrollen. En laat dat nou toch lukken! Als je eenmaal een stuk naar buiten hebt geplukt, rolt het hele dekbed er opeens uit en ligt direct goed en glad. Zo dan! Met grote verbazing sta ik te kijken naar het nette dekbed dat er nu ligt. Binnen no time. Nou jaaaaa! Me liky!

Die ga ik er in elk geval inhouden. Ik heb nu wat meer dekbedhoezen ook dus ik kan dit met ze allemaal proberen. Maar wat een uitvinding! Geweldig! En ik sta altijd zo te klojen! Ik heb er zo’n hekel aan, bijna net zo veel als ik hou van in een schoon bed slapen. Dus ja, dan moet je wel. Maar vanaf nu weet ik hoe het moet, en het lukt geweldig.

De cits zijn echt clowns, harige clowns maar wel clowns. Oh wat kan ik toch om ze lachen. Vooral nu ik de kattenmuur heb, en die gekke Moonlight zijn plekje heeft toegeëigend door bovenin, in de hangmat, maak ik de grappigste situaties mee. De muur is volop in gebruik dus dat is wel heel leuk. Echt een schot in de roos hoor, die muur, vol met plankjes. Ja, weet je, die katten zijn mijn alles. Onvoorwaardelijke liefde krijg ik ervoor terug, en ik vind niets leuker om de mensen en dieren waar ik van hou, leuke dingen te geven of leuke dingen voor te doen. Zo ben ik nou eenmaal.

Oh wat kan ik genieten als die gekke Moonlight raar ligt te doen, daarboven. Of dat je ziet dat hij intens ligt te genieten. Oh dan geniet ik echt nog meer dan hij, geloof me maar. Rainbow ligt regelmatig op de onderste van de andere plankjes aan de andere kant. Ik snap niet waarom die niet omhoog gaat, en de kast gaat bekijken. Ik zag hem altijd al zo naar Moonlight staren, dat ik dacht dat hij deze kans wel zou pakken maar niks hoor. Ach ja, misschien komt dat nog. Wie weet. Sunshine doet het wel zo, dus het werkt wel.

Het andere ronde plankje, dat ik nog over had, die heb ik op mijn slaapkamer gehangen. Bij de andere plankjes maar dan hoger, zodat ik eronderdoor kan en mijn hoofd niet stoot. Misschien weer een hoge plek voor Moonlight, dat lijkt me leuk, hem daar te zien liggen als ik mijn ogen open. Aurora ligt meestal in mijn armen en Skylar, Rainbow en Sunshine komen altijd een kroel halen. Gezellig hoor met zijn zesjes. Ze entertainen me echt, zo leuk! Ik lach echt wat af met ze, heerlijk!

Wist je trouwens, over dieren gesproken, dat wolven en raven een speciale relatie hebben tot elkaar? Als raven een dood dier vinden, dan maken ze een heleboel herrie om de aandacht van de wolven te trekken. De wolven scheuren dan de vacht open en leveren aas voor de raven. Raven hebben ook interacties en ze spelen met de wolven pups en jonge wolven. Experts denken dat individuele raven vaak een speciale band ontwikkelen met een individuele wolf in de wolfs roedel. Dat vond ik best even een mooi verhaal om te delen. Bij 2 van dat soort intelligente diersoorten, vind ik dat helemaal zo raar niet.

Ik kwam ook nog een pracht van een les tegen, op Facebook. Ook dat vond ik bijzonder genoeg om te delen. Er was eens een leraar, die wilde zijn leerlingen een belangrijke les leren. En niet alleen zijn eigen leerlingen, maar die van de hele school. In de aula legde hij uit wat de bedoeling was. Ze kregen allemaal een opgeblazen ballon, waar ze met stift hun eigen naam op moesten zetten. Toen iedereen dat gedaan had, moesten ze hem allemaal in de grote hal gooien van de school en weer terug naar de aula komen. Die hele hal lag bezaaid met ballonnen, waar je tot je knieën doorheen kon waden.

Toen alles weer rustig was en de leerlingen vol aandacht naar de leraar keken, zei hij dat ze 5 minuten zouden krijgen, om op de hal hun eigen ballon te vinden. Je kunt je wel voorstellen dat dit een hectische bende werd. Bovendien vond niemand, maar dan ook echt niemand, zijn of haar ballon. Zonder ballon moesten ze dus allemaal terug naar de aula. En de leraar keek ze met een glimlach aan. “we gaan het anders doen”, zei hij. “We gaan nu allemaal de gang weer op, en je pakt 1 ballon, en gaat die geven aan diegene wiens naam erop staat.”

Binnen 5 minuten had iedereen zijn eigen ballon weer. De leraar zei tegen de leerlingen, toen ze weer allemaal zaten, dit keer mét ballon; “Deze ballonnen zijn als geluk. We zullen geluk nooit vinden, als iedereen alleen maar naar zijn eigen geluk zoekt. Maar, als we in plaats daarvan ons zorgen maken om het geluk van een ander, dan vinden we die van ons ook!”  Ik vond dit zo’n mooi verhaal, en het klopt ook echt! En dat weet iedereen die hier vaker meeleest, als ik iets mooi vind, dan deel ik het. Graag gedaan!

En dan heb ik nog iets moois, volgens mij ter compensatie, omdat ik nog maar eens per week blog, in plaats van elke dag. Frederik van Eeden is een beroemd schrijver. Zijn instelling, zijn idealen, en zijn prachtige boeken, zoals de Kleine Johannes, en Van de koelen meren des doods, zijn zelfs films gemaakt. Het was een bijzondere man. Dat staat wel vast. Sinds ik de boeken van Jozef Rulof vond, is deze man nog veel meer bijzonder voor mij geworden. Want nadat hij is overgegaan en boven verder mocht met zijn leven, heeft hij astraal, en via Jozef, die een hoog transmedium was, nog een boek mogen schrijven.

En dat boek, ook al staat de naam van Jozef erop, want ja, zo werkt dat nu nog, dat boek heet Maskers en Mensen. En je kan, als je de boeken van zijn hand kent die hij tijdens zijn leven schreef, wel de aparte stijl van schrijven herkennen. En ja, er zullen mensen zijn, die dit niet geloven en dat is ook prima. Ieder zijn eigen pad, in ieders eigen tijd. Maar hij schreef ook mooie gedichten, en eentje ervan gaat over de waterlelie. En ik ben gek op waterlelies. Dus die onthoud ik jullie ook niet en daar sluit ik gelijk dit blog mee af. Voor mij tijd om te gaan eten. Want ik ga vroeg naar bed en dat moet ik toch wel even het eten hebben kunnen laten zakken. Komt het mooie gedicht van Frederik van Eeden:

De waterlelie ~ Ik heb de witte waterlelie lief, daar die zo blank is en zo stil haar kroon uitplooit in ’t licht. ~ Rijzend uit het donker koelen vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart.  ~ Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenst niet meer… ~  Uit Enkele verzen, 1898, wat toevallig dan weer het geboortejaar van Jozef Rulof is. Oh ja, en toeval bestaat natuurlijk niet!

Niet veel tijd om te schrijven denk ik, dit weekend. Als het tenminste goed is dan. Want oh wat heb ik de P in op Ikea! Echt niet te doen hoor, dit. Voor een lichte control freak als ik. Eerst natuurlijk vorige week al dat ze het zomaar een week verzetten. Dat vond ik al niet kunnen op zo kort dag. Kijk, als er iets van die grote bestelling niet op voorraad is, daar heb ik alle begrip voor. Maar dan breng je braaf wat er wel is en lever je dat andere gewoon na. Niet zo moeilijk toch? Nee, lijkt mij niet. Ik weet niet wat ze in Zweden vinden maar ik wil het ze best komen uitleggen hoor.

Wil je je ongenoegen kwijt, of wil je gewoon iets vragen? Ik daag je uit om een telefoonnummer van de klantenservice te vinden. Niet van alleen het nummer in Delft of Barendrecht of enige andere vestiging hier in Nederland, nee, van de klantenservice. Wedden dat je die niet gaat vinden. Ik was in oktober via vele omwegen eindelijk aan een nummer gekomen, die je kon bellen als je niet vanuit Nederland belde. De persoon die toen opnam, volgens mij nog verteld in een blog ook, die was hoogst verbaasd dat ik het nummer gevonden had.

U belt niet uit het buitenland, zei hij nog. Nee maar maakt dat iets uit? Ik wil gewoon contact want de helft van mijn bed is er niet. De jongeman heeft me goed geholpen hoor want nog geen 2 dagen later kwam het pakket 2 dat bij mijn bed hoorde en wat er bij de levering niet bij had gezeten. Maar nu, ik heb dat nummer natuurlijk gelijk opgeslagen, is dat nummer niet meer in gebruik. Die dachten, oh jee, er heeft iemand het gevonden, afsluiten die handel. Of nou ja, wat moet ik er anders van denken? Het is toch raar dat zo’n enorm groot bedrijf geen normaal bereikbare klantenservice heeft?

Nee, je kan je klacht of opmerking mailen naar ze. Ja, dat heb ik dan ook gedaan op de 14^e juni maar tot op de dag van vandaag nog geen antwoord op ontvangen. En dan gaat mijn klantenservice hartje bloeden hoor. Want dat kan toch gewoon niet? Dat is toch niet de manier waarop je met klanten omgaat? Of zijn ze in Zweden wel zo? Nou, dan weet ik wel dat ik daar niet naartoe hoef met vakantie. En ik heb er nog wel familie wonen! Niet dat ik ze ken, maar toch… In elk geval, ik vind het geen stijl. Göne Stöle! Jag tror inte det är en stil! Als je dat maar weet!

En dan stuur je dus die mail en je stuurt ook een berichtje dan maar, via Facebook want je wilt toch wel weten, waarom er in die mail staat dat ik een track & trace krijg van de PostNL terwijl mijn kasten met een vrachtwagen komen, waar ik duur voor betaald heb ook nog. Dus hoe zit dat dan?! Na 3 dagen krijg ik antwoord: Hej Ria, bedankt voor je bericht. Wat vervelend dat je bestelling vertraagd is 😌 Je hebt gelijk dat je order niet door PostNL geleverd wordt, maar met een vrachtwagen. Ik vermoed dat er een fout gemaakt is met de e-mail die naar je verzonden is. Mijn excuses voor het ongemak. Je krijgt van onze transporteur één dag van te voren bericht met een tijdsvak waarin zij komen leveren. Hopelijk weet je zo voldoende, anders lees ik het graag. Fijne dag! ^Kyara

Nou, lief van Kyara. Maar de hele vrijdag kijk ik steeds n mijn mail maar niks hoor. Petra B had gezegd dat ze me ook wel wilde komen helpen een kast in elkaar te zetten. Die komt met het OV uit Den Haag en gaat dan ook op tijd weer terug. Dus als het in de middag komt, dan heeft het weinig zin. Daarom zat ik ook op die mail te wachten! Maar einde van de dag, niks hoor, geen enkel bericht. Dat wordt dus wachten van 8 tot 18 uur. Heel fijn ook. Petra besloot dan maar gewoon te komen voor een kopje thee en bijkletsen. Wachten is gezelliger met zijn tweeën.

Ik had helemaal niets in huis en ik zag dat de buurvrouw buiten op de galerij zat. Dat doen ze altijd want in de ochtend staat aan die kant de zon en in de middag, als het zo warm wordt door die glazen schuifpui en de volle zon erop, zitten er wel meer aan die kant van het gebouw op de galerij met een stoeltje voor de deur. Ik nam mijn kans waar en vroeg of ze erop wilde letten of Ikea soms toevallig voor de deur zou komen te staan in de tussentijd, of zij dan open wilde doen.

Ondertussen had ik namelijk ook een link gevonden, een soort van Ikea track en trace, waarbij je met je bestelnummer en je emailadres dan kunt inloggen. Dat had ik gedaan en om 11 uur in de ochtend stond erbij dat de levering op 26-6-21 zou plaatsvinden maar er stond ook bij ‘nog niet verzameld’. Nou dan kunnen ze ook niet binnen een uur er zijn, leek mij. Dus in combinatie met de buiten zittende buurvrouw waagde ik mijn kans om wat salades en brood te halen.

Toen ik terug kwam stond er een bestelbusje maar die was niet van Ikea. Petra kwam op bezoek en dat is altijd gezellig. Ik had lekker een grote watermeloen in hapklare brokken gesneden en we hebben zoals altijd gezellig zitten kletsen en lachen. Zoals altijd hebben we het dan over onze boeken, van Jozef Rulof, daar praten we allebei het liefste over. Maar Petra kwam en Petra ging. Ik heb haar eindelijk haar verjaardagscadeautje kunnen geven. Want dat was op een donderdag en ik ben vrijdags altijd al bek af dus moest ik overslaan. Ik had gehoopt dat Ikea zich ook zo zou hebben gedragen met komen en gaan maar niets is minder waar. Geen Ikea gezien.

Ik zag dat ze tot 21 uur open waren maar ik was zo boos. Bovendien ik rij niet graag in de avond, zelfs niet als het maar schemert in plaats van donker is. Dus ik dacht, ik ga zondag wel. Die zondag had sowieso in het teken gestaan van kasten in elkaar zetten. En dan had Jolanda weer komen helpen, als er tenminste kasten waren geweest om in elkaar te zetten. Ik ga ’t Goed, de kringloopwinkel, die komende dinsdag mijn tv kastje op komt halen, niet meer afzeggen. Die haal ik maandagavond wel leeg, nog meer troep op de grond, dat maakt nou ook niet meer uit.

De andere spullen staan al 2 weken los op de eettafel. Ik eet toch op de bank. Dan kan er nog wel een stapeltje bij hoor. Die laden zitten vol met kaarsen, waxinelichtjes, elektronisch spul en computergames. Ook de oude Nintendo waarvan ik nog altijd moet uitzoeken hoe ik deze op mijn moderne televisie kan aansluiten. Nou ik zet het gewoon op de grond hoor, ik vind het prima. Op zondag lekker vroeg wakker door de altijd doordrammende Sunshine die loopt te mekkeren tot ik eruit ben en dan vliegt hij telkens voor me uit en terug. Halsbrekende toeren ontstaan daar wel eens door. En hij is het niet alleen hoor, ik heb er 4 zo. De enige die nooit zo gek doet is Aurora, anders had ik er 5 zo.

Op mijn gemak na het kattenontbijt en de bakken weer schoon, ook ontbijten en ik ga even achter de pc, ik schrijf wat en ik ga me lekker aankleden. Op naar Delft, op naar Ikea. Even verhaal halen. Om 10 uur zijn ze open en even voor tienen ga ik rijden. Je bent er zo, alleen een parkeerplekje vinden is even een dingetje.

Dan denk je dat je zo vroeg gaat, dat er nog niemand zal zijn maar ik heb mijn auto gewoon op een ‘kinderwagenplek’ gezet. Ja, dat was voor mij ook een nieuwe. Op een gehandicapten plek zal ik hem nooit zetten. Ja, als het nou een geestelijk gehandicapten plek was geweest, had ik het nog wel durven wagen. Maar ik had zoiets van, een kinderwagen plek? Ja, dag. Dat is niet wettelijk volgens mij dus daar ga ik gewoon staan. Het is zalig weer, goed voor die kindjes, buitenlucht. Hupsakee! Doe even normaal zeg. Moeten die dichterbij staan dan de rest? Als je nog kleine kindjes hebt, dan zal je vast veel soepeler lopen dan ik. Ze bekijken het maar daar.

Ik loop naar de ingang en zie zo’n meneer in een geel hesje met mondkapje. Nou, ik loop veel te graag in mijn blote mond, dus die doe ik echt nooit meer op in winkels vanaf nu. Ook daarmee bekijken ze het maar. Ik vind het heerlijk dat we dat ding niet meer op moeten. Ieder die dit wel wil, doen dat maar, maar ik niet. Ik leg de meneer in het hesje uit waarom ik er ben en hij stuurt me door naar de andere ingang, alwaar er een soort klantenservice ingang is, waar je ook kunt retourneren. Wel moet je dan, en dat had ik al wel gezien online, een afspraak maken.

Maar ja, in mijn geval kan je helemaal geen afspraak maken, want het moest eigenlijk gisteren zijn. Dus ik loop de grote draaideur door, en omdat ik dat doe, komen er mensen met spullen achter me aan, die dus weer terug gestuurd worden. Ik vertel de dame in hesje ook weer waarom ik kom en er luistert nog iemand mee. Hij gaat voor mij aan de slag, zegt hij en of ik dan even op één van de stoelen wil plaats nemen. Ik ga zitten en zet die foto online met ‘comfortabel winkelen vanuit huis’. Nou daar lopen de meningen opeens wel over uiteen helaas.

Na een tijd wachten komt hij terug. Ja, er is iets mis gegaan, want alle spullen stond op ‘niet in voorraad’. Vandaar dat ze niet geweest zijn. Hij weet ook geen antwoord op mijn vraag of het dan maar normaal is verder niets meer van je te laten horen en mensen een volle dag verplicht in hun huis voor niets laten wachten. Want dit wisten ze om 8 uur ’s morgens ook al wel. Ja, ja, dat is vervelend voor u. Nou dat is nogal zwak uitgedrukt ja. Of ik de boel wil cancelen. Nou nee, want de oude kasten zijn weg en ik zit met rommel over de vloer en ik wil gewoon mijn al betaalde bestelling geleverd hebben. Punt.

Ja dan zullen ze die zo snel mogelijk brengen. Ja, maar ik werk, ik zit niet de hele week op mijn krent te wachten op bestellingen. Wanneer ik dan kan? Hij belt ondertussen dus ook met het depot. Ik zeg dat ik deze dinsdag kan, of anders de zaterdag. Ja, oké dat zal het dan gaan worden. Ik bedank de man en ook de dame ziet me en vraagt of alles nu in orde is. Ik zeg dat ik dat wel hoop ja. Of ik soms de winkel gelijk even door wil, dan mag ik via daar naar binnen. Nou nee, dank u wel. Voor mij is het vandaag Ikenee! Ze schiet in de lach, die heeft ze nog niet gehoord en ze hoort wel vaker wat. Ik heb wel het algemene nummer gekregen, dat nu na de lockdown weer te bereiken is. Mooi want die sla ik direct op nu.

Ik rij lekker door naar de praxis, waar ik mooie plantjes haal want de violen zijn nu weggegooid. Ik zie de bewaker die er altijd met mondkapje liep en die loopt nu ook zonder. Ik roep hem toe ‘lekker hè, dat je weer in je blote mond mag lopen! ‘ Hij schiet in de lach en roept ‘jaaaa nou!’. Verder naar de tuinafdeling. Ik pak een paar plantenbakken en mooi knal paarse vlijtige Liesjes en 2 paarse pluimen, geen idee wat die zijn maar ze zijn prachtig!

Die zet ik neer voor het raam buiten. Heb ik er toch ook binnen plezier van! En ik ging voor kattengras dus dat neem ik ook mee, dat staat bij de kamerplanten. Die van de vorige keer hebben ze toch op de bodem van het potje kaal gevreten, de rakkers! Ook nog even naar de Action, nu ik toch onderweg ben. Daar hadden flesjes alcohol inkt, goedkoop natuurlijk, die ik voor de epoxy kan gebruiken. Ik hou mezelf in en neem maar een paar dingetjes extra mee, en brokjes voor de cits. Daar ontkom je nooit aan bij de Action.

Ik bedenk me, dat ik blijkbaar nog even wat rust moest nemen, dit weekend. Dat daarom de meubels niet gekomen zijn. Jammer dat het zo vol frustratie moest zijn. Dat moet ik dan vandaag maar even doen verder. Ik rij lekker naar huis, geef de cits hun nieuwe weilandjes in een potje. Die worden gelijk te pakken genomen en ze staan weer massaal te kotsen. Zo fijn altijd. Maar goed, ze vinden dat zelf fijn of zo. Het zal wel. Wou dat ik dat had met alles met teveel calorieën…

De buurvrouw vraagt naar Ikea, terwijl ik de plantjes van een borrel voorzie. Ik vertel haar het hele verhaal. Kom ik binnen, kijk ik in mijn mail, en wat zie ik? Heb ik toch een mail binnen. Hebben ze alles opeens gecanceld??? Wat nou weer? Dat was niet de bedoeling toch? Potverdorie moet ik nou weer terug? Ik zie nog een Ikea mail. Daarin hebben ze mijn bestelling veranderd want de dingen die er niet zijn hebben ze eraf gehaald. Gelukkig zijn dat wat kleine dingen maar ze reppen niet over mijn geld terug. Ik zie dan ook nog een 3^e mail verschijnen, en dat is een credit mail, waarin ze de hele bestelling eraf trekken en in de min zetten. Wat nou weer?

Ze komen de bestelling minus de paar artikelen nu brengen op 10 juli. Wat?! Dan pas?! Dat was niet de afspraak toch? Deze dinsdag of anders de zaterdag, dat was de afspraak! Ik kijk in mijn telefoon, potverdomme! De 10^e is op een donderdag! Moet ik er straks nog speciaal vrij voor nemen ook! Kom nou toch! En dan weet je niet eens zeker of ze wel of niet komen. Want ze laten je gewoon niets weten.

Ik ben het beu. Ik bel het net verkregen nummer en sla dat ook op zoals gezegd. Ik zit ongeveer 20 minuten naar een muziekje te luisteren, nadat ik een enorm keuzemenu door heb moeten worstelen. Eindelijk neemt er iemand op. Ik leg uit wat er aan de hand is en ook dat de boel gecanceld is en ik nu een nieuw bestelnummer heb en dat ze gewoon op  donderdag komen, niet op dinsdag of zaterdag zoals afgesproken. Ze vraagt me even te wachten, terwijl ze uit gaat zoeken hoe dit kan.

Na een tijdje komt ze weer terug. Ze heeft het niet vooruit kunnen zetten maar 10 juli is wel op een zaterdag. Oh? HUH?! Hoe kan dat dan? Blijkt dat ik in juni heb zitten kijken want 10 juni is wel een donderdag. Oh ik voel me weer zo heerlijk Zweeds blond hè. Ooooh gelukkig maar dan, wel een zaterdag. Maar wel nog 2 weken met de rotzooi door mijn huis zitten. Ondertussen dan al een maand. Maar ja, daar kan zij ook niets aan doen.

Ik leg uit dat ik zelf ook in de klantenservice werk en dat ik weet hoe het is, dat ik daarom nooit lelijk zal doen tegen mijn aanspreekpunt maar dat ik ondertussen wel een beetje enorm gefrustreerd ben. Dat kon ze wel begrijpen, natuurlijk, dat moet je ook zeggen al is dat niet zo. Maar ze leek het oprecht ook wel te snappen.

We babbelden nog even wat, en mensen, als je een baan zoekt, bij Ikea krijgen ze niet genoeg mensen snel genoeg binnen! Dat vertelde ze me want ze zitten zwaar onderbezet. Nou, ik krijg de 10^e juli nu echt mijn spullen binnen maar ik vergat nog te vragen hoe dat zit met het geld dat ik terug krijg. Ik weet nog van vorige keren, dat ze daar ook netjes mee zijn dus ik wacht het nog even af. Geen zin om weer 3 kwartier aan de telefoon te zitten. Het is geen wereldbedrag maar het gaat om het principe. En anders hang ik weer aan de telefoon of sta ik in Delft. Ik weet nu de weg.

Daarna ben ik mijn blog gaan schrijven en vind ik het stikheet en is het al bijna weer 5 uur, tijd voor het diner van de cits. Ik eet sla met tonijn, te warm om te koken. Dus dan dat maar, en dat ik ook heerlijk hoor. En als toetje watermeloen. Die heb ik nog over. En dan is de zondag alweer voorbij. Dinsdag is dan echt vrij om het huis te doen en zo. Dat is dan zeker ook nodig. Ach ja, het zal wel een reden hebben. Ik ga er niet van dood of zo, dus het valt reuze mee.

Ik vind het alleen best wel stom van zo’n groot bedrijf om een praktisch niet te bereiken klantenservice te hebben. Als ik op de 14^e een mail stuur en op de 27^e heb ik nog steeds niets gehoord, dan klopt er iets niet. Ook geen ramp als ik dat zeg, bij een hartchirurg is het een grotere ramp. Maar in mijn mail om te zeggen dat ik nog steeds geen antwoord heb, heb ik ze ook gevraagd of ze die klantenservice soms nog in dozen hebben zitten en of er dan soms een schroefje te weinig is of dat ze een heel pakket missen. Want ja, die klantenservice moeten ze volgens mij ook nog zelf in elkaar zetten. Het is nog niet gelukt in elk geval.

Ik heb mijn frustratie weer lekker van me af kunnen schrijven, dat scheelt altijd wel. Even mijn blog plaatsen en dan met het eten beginnen voor ons alle 6. En dan is het weekend alweer voorbij zeg. Jeetje, wat vliegt de tijd, zelfs when you’re not having fun. Ach ik moet niet zo kniesoren. Want ik heb het hartstikke lekker met alles dus nou, dan komen die kasten 2 weken, of eigenlijk 4 weken later. Nou én? Er zijn ergere dingen in de wereld toch? LB!