Gisteravond tijdens het zoeken met Ada ook weer geen Sunshine, natuurlijk zou ik er bijna aan toe voegen. Iemand zal 'm toch een keertje moeten tegen komen? Wel vervelend al dat werk dat ze op zijn terreintje aan het doen zijn. Ook bij brug 2 ging ik naar boven en ook daar liggen soort van grote leidingen of in elk geval flinke formaten buizen. Echt geen idee wat ze daar nou aan het doen zijn. Hopelijk weerhoudt hem dat er niet van toch te proberen thuis te komen zodra hij daar aan toe is. 

Helaas voor Aurora, die het heerlijk vindt om tegen het net in het open raam te hangen en zo naar buiten en beneden te kijken, waaide het gisteravond, ondanks de hitte, veel te hard om het helemaal open te zetten. Dan knallen alle deuren en waait mijn lamp bijna van het plafond. Doen we dan ook maar even niet. 

Gelukkig vandaag niet zo drukkend heet, al kan je nou ook weer niet zeggen dat het lekker koel was. Op het moment is het heerlijk, raam nu dus wel open, balkondeur open, fris windje door het huis. Ik zit hier in het donker te typen, het is 24 graden zie ik, op mijn vanmiddag vers geïnstalleerde Toon.

Gelukkig typ ik blind want mijn toetsenbord is zwart en ik zie er geen zak op. Zelfs het licht van het beeldscherm helpt niet echt veel. Ik voel alleen de streepjes op de J en de F zodat ik weet waar mijn uitgangspunt zit. 

Vanmorgen was ik al heel vroeg wakker. De cits weer medicijntjes gegeven. Ik verdeel het maar in de bakjes, voor Moonlight kan het geen kwaad. Alleen krijgt Aurora zo maar de helft van haar aanbevolen dosis binnen. Nu zag ik vandaag dat ze, tot 2 x toe, netjes uit het rechterbakje eet. Morgen eens even kijken wat er gebeurt als ik de hele dosis in het rechter bakje doe.

Mijn rare beestjes kennend, ja zelfs Aurora past wat rare streken betreft in dit huishouden, zou dat dan weer best eens mis kunnen gaan. Maar ja, als je het niet probeert dan weet je het niet. Proberen maar dan morgen. 

De hele dag helemaal op mijn gemakkie het hele huis volledig opgeruimd, alle losse rommeltjes weg, soppen, stoffen, stofzuigen en dweilen. Dat stofzuigen dan ook wel op elke vierkante centimeter en met mijn zeer speciale huisdierenharenverwijderaarborsteltje (3 x woordwaarde) zijn de krabpalen, kattenkussens en kattenligplekken (2 x woordwaarde) ook weer volledig haarloos en liep bij mij het water van mijn rug. Mijn haar was gewoon nat! Al had het wel effect. De hele beneden verdieping is weer spic & span. Volgens mij was dat in mijn vroege jeugd een schoonmaakmiddel. Ja, dat was halverwege vorige eeuw, begin jaren zestig. Zo hee, ik ben al meer dan half antiek! 

De goede man van Eneco die Toon kwam installeren belde of hij vroeger mocht komen omdat hij al eerder klaar was bij de andere klanten. Dus dat kwam er direct achteraan. Ik zat nog net een beetje uit te hijgen van al dat gepoets. Heeft hij weer allemaal rotzooi gemaakt. Maar goed, Toon hangt en is ook al geinstalleerd op mijn tablet die net zo werkt als Toon zelf, als ik de app open.

Zie het al voor me, koude rillingen op de bank, tablet pakken en kachel hoger zetten, zonder van de bank af te moeten komen. Helemaal goed! Ik moet me er nog wel even in verdiepen wat er allemaal mee kan, er zit een heel boekwerk bij. Ook komen ze binnen nu en 4 tot 6 weken slimme meters installeren, zodat ik mijn verbruik op de voet kan volgen e.d. 

Daarna mijn moeder gebeld maar die voelde zich niet zo heel lekker, ondanks het feit dat ze wel erg blij was om weer thuis te zijn. Ze is alleen heel moe en houdt geen eten binnen. Dat is nou weer niet zo heel goed natuurlijk. Het kan ook dat de verhuizing in die hitte van gisteren toch wel iets te veel van haar gevergd heeft. Lijkt me ook niet onwaarschijnlijk.

Ik ga morgenochtend vroeg eventjes langs. Even kijken hoe 't met haar gaat met eigen ogen. Ze krijgt speciale vloeibare bijvoeding van Nutricia maar dat hadden ze bij de apotheek nog niet in huis. Vind dat ze daar maar even mee op moeten schieten. 

Ook vandaag waren de cits niet zo heel erg actief. Het was gelukkig wel beter uit te houden dan gisteren. Vanmorgen vroeg waren ze lekker aan het spelen en heb ik helemaal dubbel gelegen. Ligt Aurora heerlijk languit te poseren voor me, springt Moonlight opeens op haar kont! Zitten ze elkaar achter na, over de bankleuning, onder de bank door, langs de bank heen. Zit Aurora te zoeken waar Moonlight nou is, zit hij heel de tijd al achter haar. Kijkt hij mij zo aan met zo'n smoelwerk van "wat een dombo hè!" Ik kon niet meer! Heb er foto's van. Best grappig.

Ondertussen al een paar dagen niet meer door haar aangevallen. Al is het contact qua aaien en spinnen ook wel wat minder geweest. Ze is nog steeds bang als ik loop, of plotseling op sta en zo. Al wordt ook dat steeds ietsje minder. Toch blijf ik op mijn hoede als ze koppies komt geven. En toch vind ik dat wel jammer dat het moet. Ik hoop binnen onafzienbare tijd met 3 katten op de bank te zitten. De broers in mijn knieholte, zoals altijd en mijn witte dame op schoot. Daar hou ik me maar aan vast. 

Met het schoonmaken heb ik weer wat meubels anders gezet en ook de krabpaal. Liggen ze er allebei onder! Tegen elkaar aan, toen het nog hartstikke warm was hier! Rare wezens zijn het soms toch. Lijkt mij juist een veel te warm plekje maar hee, wie ben ik... 

Een volle dag gehad dus vandaag. Morgen wat boodschapjes halen, hopen dat Zooplus pas komt als ik thuis ben, al zal dat wel zaterdag worden. Ik heb ook een opklaptafel besteld voor op het balkon maar die komt pas ergens volgende week.

Het tafeltje dat er staat is altijd bezet door een kat en kan mijn mok koffie op de grond, wat dan vaak mis gaat en ik weer koffie moet gaan zetten... Even langs mijn moeder en dan ga ik de rest van de dag op het balkon zitten (als het regent, is NIET mijn schuld!) met een boek.

Even niets doen, hooguit leuke foto's proberen te maken en even bedenken wat ik nog kan doen wat het vinden van Sunshine betreft. Voor goede ideeën sta ik natuurlijk altijd open! Laat maar weten hoor! 

Ook al is het al wat later op de avond, ik heb wel eens later geschreven. Vanavond nog wat later toch weer even in de buurt rondlopen. Ada komt ook een stukje mee lopen en dat vind ik wel fijn want door al die achterlijke telefoontjes loop ik toch echt niet meer zo frank en vrij rond als ik daarvoor deed. Helaas.

Afgelopen nacht kreeg ik namelijk een appje binnen, die ik natuurlijk pas zag nadat ik wakker was geworden. De wekker liep om 4 uur af en een tijdje later zag ik dat ik bericht had van een onbekend nummer. Een jongedame zo te zien die zei dat ze vannacht had geprobeerd Sunshine te vangen en dat ze dat even door wilde geven. Het was op de Brederode straat.

Ik met mijn slaperige hoofd even op Google maps kijken waar die nou ook al weer precies zat. Die loopt dus parallel met de Bilderdijkstraat, alleen precies aan de tegenovergestelde kant van mijn eigen straat. Ik vroeg haar of het in de buurt van de Spaanse Bocht was en ze antwoordde direct dat dat klopte, dat hij richting Sparta was gelopen. 

Toen ik daarover na ging denken, kan dat wel heel goed kloppen. Bij brug 1, waarover hij dus in de van Lennepstraat komt, zijn ze aan het werk en is alles afgesloten en aan het veranderen. Zou hij daarom nu brug 2 gepakt hebben en dus zo in de Brederode straat terecht zijn gekomen?

Zou hij dus toch nog steeds 's nachts op zoek zijn naar zijn huis en steeds weer in de buurt van die bruggetjes stranden? Allemaal mogelijk natuurlijk. Misschien vindt hij het nu wel te heet om buiten te zijn en wil hij naar huis. Aangezien het zijn allereerste zomer is die hij mee maakt, heeft hij natuurlijk geen flauw idee dat het hierbinnen net zo'n oven is! 

Zijn broer en zus zijn niet echt aanspreekbaar of actief, daar is het te heet voor. Hun eten van vanmorgen was wel lekker helemaal op, alleen geen idee wie nu de medicatie binnen heeft natuurlijk. Ik hoop de cit waarvoor het bedoeld is. Meer kan ik er niet aan doen. Er staat nu weer vers eten, met verse medicijn. Ze hebben geen trek. Snap ik ook wel. Als ze het even laten staan nog, heb je best kans dat het straks een lekker warm maaltje is...

Ik heb de ventilator van boven gevist, die staat op de grond en blaast onder de bank door en over de vloer. Waar ik zit, op de bank dan, pik ik ook af en toe een vleugje frisse wind mee. Moonlight, die uiteraard ook zijn 1e zomer beleeft, sloop eerst heeeel voorzichtig rond het ding heen. Hij kwam er al snel achter dat het, ondanks dat het een eng ding is dat raar geluid maakt en rond zwaait, zorgt voor een fris windje. Hij ging er vlak voor zitten.

Aurora deed alsof ze niet anders gewend was en liep er gewoon vlak langs. Maar ja, die is dan ook dik een half jaar ouder en heeft uiteraard haar 1e zomer in Griekenland doorgebracht. Dan weet je ook wel wat warmte is, lijkt mij. Van mij, en ik klaag niet, mag het best een tikkie minder hoor. 

Vanuit mijn werk thuis gekomen en het balkon weer nat gesproeid om af te koelen maar het bleef te heet om buiten te zitten. Dus heb ik een mini comaatje beleefd op de bank. Het was nodig denk ik. Nu dus even stukje schrijven en over een klein half uurtje gaan lopen.

Morgen moeder bellen want, ja ja, ze is thuis!!! Hartstikke fijn natuurlijk, zeker voor haar. Kan ze lekker in haar eigen bedje slapen vannacht. Hoop dat de hitte niet te veel is voor haar. In het Zorghotel was het lekker koel natuurlijk door de Airco.

Nou ja, we horen het morgen wel! Misschien ook wat nieuwe foto's van alleen maar uitgevloerde katten. Ada komt er aan. Even een bakkie doen en dan lopen en zoeken! Wordt uiteraard vervolgd :-)

Heet buiten! Op zich kunnen we blij zijn dat we eindelijk zomer hebben. Aan de andere kant kunnen we daar nou nooit eens lekker in komen. Zacht oplopende temperaturen in een week of zo. Nee, altijd opeens van 15 graden tot 30 en straks natuurlijk weer in 1 klap terug naar vrij koud als je eindelijk gewend ben aan tropische hitte. 

Dit brengt natuurlijk met zich mee dat ik me zorgen maak om Sunshine. Kan hij wel bij water, kan hij genoeg drinken om deze hitte door te komen? Dat is, op een paar dagen na toen hij net weg was, verder niet nodig geweest om over na te denken. Liters kwamen er uit de hemel dus drinken zat.

Maar zo heet als nu was het nog niet geweest sinds hij weg is. Een hele dag zonder drinken moeten, is niet te overleven zo. Dus blij ben ik er niet mee en ik moet er ook maar niet al te lang over nadenken. De zorgen zijn gelijk weer een beetje groter, dat kan ik niet tegen houden. Ondertussen heb ik ook nog geen idee wat ik verder nog moet doen. Ook niet zo leuk. Ik zie nog wel wat flyers hangen maar er zijn er toch ook een hoop weg. Ik denk dat ik me daar vrijdag maar weer eens even op ga storten.

Moeders is vandaag naar controle geweest in het Erasmus. Mijn broer had dit keer vrij genomen. We kregen te horen dat het toch kwaadaardig was! Alles is wel weg genomen, ook zijn er lymfeklieren weggenomen maar die waren gelukkig schoon. We wisten al dat er geen uitzaaiingen waren. Ze moest nog bloedprikken om te zien hoe het stond met de ontstekingswaarden.

Morgen belt professor van Eijk hierover naar het zorghotel en als de uitslagen goed zijn, mag ze morgen naar huis! Ben en ik zijn heel blij natuurlijk, dat we toch de juiste beslissing hebben genomen wat de operatie betreft. Anders waren we binnenkort een begrafenis aan het regelen geweest. Daar denken we verder ook maar niet over na. Juiste beslissing met, voorlopig, goede uitkomst. Wel wordt chemo aanbevolen, waar ze best bang voor is, daar hoort ze over 2 weken meer over. Eerst nog even aansterken thuis. 

Dan ben ik zelf ook nog even naar de huisarts geweest. Ik had een hele lijst natuurlijk. De krampen in mijn benen 's nachts, rug, onderrug en schouders en nek vast. Last van mijn maag, iets scherps onder mijn teen én pijn aan de wond die ik over hield aan de beet van Aurora. De rest heb ik maar verzwegen. In een heel klein notendopje even verslag gedaan wat er hier allemaal speelt.

Hij vindt dat ik die Inhibin niet moet slikken, hij wil eerst morgen even bloed laten prikken. Ja hoor. Heb ik mijn stinkende best zitten doen om een afspraak te krijgen na mijn werk, lukte net niet maar scheelde maar een half uurtje, moet ik alsnog morgenochtend ertussen uit. Nou ja, het is niet anders.

Aangezien ik na een hele poos eindelijk een paar uurtjes door slaap in de nacht, kan hij wat die Inhibin betreft even de pot op. Als hij de uitslag van het bloedonderzoek heeft, belt hij even en moet ik weer langskomen, dan bespreken we de rest. Stukje glas uit voetje gehaald én de wond op mijn been is flink ontstoken en had ik best eerder mee mogen komen. Antibiotica kuurtje én creme voor gekregen. Kan ze me de eerst komende week nog bijten zonder dat ik er wat aan over houd :-) 

Gisteravond nog een aanval van haar weten tegen te houden. Ik ben gewoon etra alert als ze het heel erg naar haar zin krijgt en vooral als het diepe spinnen begint of als ze tegen je aan wil kruipen. Het ging wel grappig eigenlijk. Terwijl ze uit wil halen, steek ik tegelijkertijd vliegensvlug mijn vinger op en zeg heel streng "NEE NEE!" Met haar poot in de lucht hangend, halverwege haar uithaal, bleef ze me aan zitten kijken. Rimpeltjes op haar voorhoofd krijgt ze dan. Ik zeg nogmaals rustig `nee, dat mag niet` tegen haar. Ze trekt haar poot langzaam weer terug en loopt weg, kijkt nog eens achterom. Ik roep haar nog stoer na; "ja joh, ga daar maar eens even over nadenken!" 

Vanmorgen, met eten geven, weer lopen goochelen met die medicijnen natuurlijk. Moonlight keurde het weer eens geen blik waardig en zij wilde gaan eten uit zijn bak. Zonder hier over na te denken (anders had ik het vast niet gedaan) pak ik haar op en zet haar voor haar eigen bakje. Ze kijkt even omhoog, loopt achter me om en gaat uit de bak met brokjes eten.

In een helder moment pak ik de bakjes tonijn en wissel ze om, zodat het bakje met medicijn vlak bij haar in de buurt blijft. Ze heeft hier wat van gegeten zag ik. De bakjes zijn nu nog niet leeg en in deze hitte hebben ze allebei geen trek in eten geloof ik. Toen ik net riep reageerden ze allebei niet in elk geval. Nou ja, we zien het wel. Veel meer dan een salade kreeg ik ook niet binnen... 

Toen ik thuis kwam bij de dokter vandaan, duurde het even voor ze kwam kijken maar ja, ook de 2 cits liggen gestrekt languit in deze hitte. Nieuwe foto's heb ik niet gemaakt, té warm, dus die houden jullie maar tegoed. Ik ga zo heerlijk even het balkon sproeien en nog even met een boek op het afgekoelde stukje buiten zitten. Mét een waterijsje én koffie. 

Morgen laatste dagdienstje van 3 en misschien mag ma naar huis. Dat wil ze zelf heel graag nu dus ook weer even duimen voor haar. Liever gewoon thuis langs dan elke keer naar het ziekenhuis, waar je voor een half uurtje bezoek, 3 uur kwijt bent. Nu kunnen we even langs piepen en weer weg. Veel fijner voor haar en voor ons ook. Eerlijk is eerlijk. Hopelijk wordt het voor haar ook iets minder warm want er is niets zo erg dan je beroerd voelen als het zo heet is. 
Nog steeds op elk gebied, behalve op dat van Sunshine, is er vooruitgang te zien. Wiskundig gezien moet ook dáár vooruitgang komen. Ik wacht geduldig af...

Nooit gedacht dat ik tot 50 zou moeten komen! Helaas is dat wel het geval en komen er nog wel een paar bij tenzij er opeens een wonder zou gebeuren. Wonderen zijn de wereld zeker niet uit dus we houden de deur maar open hiervoor.

Als je zo eens het nieuws bekijkt, Nice, Turkije, dan moet ik niet zo zitten zeiken over wat mijn vermiste kat en de hele rest betreft... Kan je niet vergelijken met elkaar natuurlijk. In wat voor wereld leven we op dit moment? Vol met chaos en pijn. Maar pijn kan je niet meten. Wat voor de een onoverkomelijk is, is voor de ander helemaal niets.

Dat ligt aan wat je hebt meegemaakt en wat je kan dragen. Ik voel me een beetje getest wat dat dragen betreft. Alsof ze aan het kijken zijn wat mijn breekpunt is. Dat is op dit moment mijn wereld, mijn nu en daar moet ik het mee doen. Zo hebben we allemaal wel wat, alleen schrijft niet iedereen erover, ik wel. Ik laat nog heel wat weg hoor. Dat hoeft niet iedereen te weten. Ik had besloten om over Sunshine te schrijven en alles wat daarbij komt kijken en uiteraard is de situatie met mijn moeder ook iets dat daarbij hoort dus schrijf ik daar ook een beetje over. 

Aurora is ook een heel groot deel geworden en neemt de sterrol over zolang de grote ster van dit verhaal, Sunshine, zijn snor nog drukt. Toch blijft in mijn gevoel Sunshine wel overheersen, alleen in de stukjes neemt hij een wat minder prominente plaats in. Maar er gaat geen uur voorbij of ik denk wel aan hem.

Moonlight is gewoon mijn "engel", mijn steun en mijn toeverlaat. Hij staat dan wel niet volledig op de voorgrond in mijn schrijfsels maar elke dag bedank ik hem voor zijn aanwezigheid en voor wat hij mij geeft. 

Vandaag heerlijk gewerkt met Angel, zowaar eens géén storingen. Wel druk, vooral met lopen van de ene afdeling naar de ander en ook veel bellen en mailen maar dat is elke dag zo. Ik heb nou eenmaal een hectische baan. En op dagen als vandaag, zonder storing en ellende, vind ik het heerlijk! Veel lol gehad ook, altijd goed natuurlijk.

Na het werk, zowaar nog vol energie in plaats van uitgeput, naar de dierenarts. Ik had pech, ze waren er net met 5 puppy's naar binnen. Het duurde wel even voor ik de medicatie op kon halen. Maar er zat een oud taxi chauffeur met zijn 15 jaar oude hondje en ja, taxichauffeurs zijn allemaal babbelkousen dus dat vloog voorbij. Hij zat te wachten op bloeduitslagen en als het nierfalen zou zijn, dan zou hij hem laten inslapen. Zo triest altijd. 

Ik was nog geen 5 minuten binnen, Telisen gehaald, druppels tegen oormijt voor Aurora en ontwormingskuurtje voor Moonlight omdat hij vliegen vreet alsof het snoepjes zijn en "kassa!", bijna 50 euro kwijt... Herinner me hier aan als ik ooit kat nummer 4 wil adopteren! Ik mis nog een "Stardust" namelijk maar eerst mijn Sunshine terug! Toen ik de deur uit liep, hoorde ik de dierenarts tegen de meneer zeggen "nierfalen helaas". De tranen sprongen in mijn ogen. Sterkte, veel sterkte voor die lieve ouwe baas, die raakt zijn maatje kwijt en ik weet veel te goed hoe dat voelt. 

De Telisen moet 2 x per dag, half tabletje door haar eten. Nou, dat wordt een uitdaging en ging al direct gigantisch mis hier... Ook al zet ik een bordje "Dit is voor Aurora" bij het bakje, daar trekken ze zich niets van aan.

Moonlight is niet zo van het natvoer, die eet liever zijn brokjes, al wil hij soms ook wel een paar hapjes mee pikken. Aurora had volgens mij in de gaten dat in het bakje wat ik haar voorschotelde, iets zat verwerkt want toen Moonlight weg liep en er geen hap van nam, ging zij uitgebreid zijn bakje leeg staan eten.... Tja...

Daarna even lekker met ze zitten hengelen. Moonlight wordt steeds hilarischer. Hij gaat naast de, veel verschillende, hengels zitten, dan doe ik mijn hand dichterbij en dan wijst hij met een pootje aan welke hengel hij wil. Geweldig! Doet ie sinds dit weekend, zo leuk! Dan komt Aurora ook aan rennen want zij wil ook hengelen en dan pak ik een andere en daar wil Moonlight dan gelijk mee spelen. Ach ja, het houdt je bezig hè! 

Even later hoorde ik smakelijk eten en stond Moonlight opeens háár bakje leeg te eten. Helemaal op. Eh.... Dat is niet de bedoeling natuurlijk! Maar heb ook geen idee in welk vat ik dat dan moet gieten. Heb ik straks een al sowieso niet angstig zijnde Moonligt, volledig "fearless".

Duikt ie misschien niet meer weg als Aurora er aan komt. We zullen wel zien waar dit eindigt! Ik wilde alleen even wachten met die nek-druppels voor haar, tot ze wat minder angstig is, door tijd in combinatie met medicijnen. Toch maar hopen dat de volgende maaltijden wel door de juiste kat worden verorberd. 

Gisteren en vandaag nog niet "aangevallen" door haar. Ook ontzettend leuk is, dat als ik 's morgens wakker wordt en op sta, zij als eerste aan komt rennen om me te begroeten! Helemaal happy is ze dan! Loopt enthousiast mee naar de keuken, geeft kopjes als ik eten in de bakjes doe en huppelt mee naar de placemat in de kamer waar ze eten. En dan moet het nog half 5 worden. 

Daarnet nog, ging ze heerlijk tegen Moonlight aan liggen, zonder hem een lel te geven, maar toen ik mijn camera wilde pakken schrok ze natuurlijk weer en sprong weg. Zonde! Was een schitterende foto geworden anders. 

Naast de pot gepiest is er niet meer gelukkig, dan maar 2 ruimte verslindende grote kattenbakken in de badkamer, die ik elke keer als ik wil douchen, verplaatsen moet. Het is niet anders. Al met al toch een beetje uit mijn dip(je) van gisteren gekomen, met stip omhoog. Nu de rest nog en all is well :-)

Gisteren hebben we weer een stapje terug gedaan, wat Aurora betreft. Kan ook zijn dat het door mijn beslissing kwam. Ze gaan namelijk op elkaars bak en ik vond 2 bakken in mijn kleine badkamertje een beetje te veel van het goede. Aangezien ze toch op allebei de bakken gaan, door elkaar heen, had ik er eentje weggehaald.

De mooie nieuwe bak van Angelique had ik neergezet maar ik had al wel gezien dat voor zo'n grote kat als Moonlight, dat klepje niet echt handig was. Ik dacht, dat haal ik er straks wel af. 
Ik zie ze allebei wat minder omdat alle kamertjes open zijn. Van Moonlight ben ik dat al gewend, Sunshine deed het ook en ook Aurora heeft boven een plekje gevonden. Moonlight ligt altijd graag in zijn uppie in het raamkozijn van de zijkamer hier beneden. Ik weet nog niet waar zij uithangt. 

Ze komen af en toe toch even tevoorschijn piepen. Ook om te spelen of te eten of naar de bak te gaan. Ik zag haar naar de badkamer gaan maar al snel weer terug komen. Ze sprong op de bank en ging zitten alsof ze wilde plassen. Dus ik zeg "HEE!, Dat mag niet!".

Ze sprong gauw van de bank af maar wilde even later op het kleed hetzelfde doen, zelfde reactie van mij natuurlijk. Toen ging ze naar haar mand en ook daar wilde ze gaan plassen? Omdat ik opstond om te kijken wat ze ging doen, ging ze er snel vandoor. Midden in de huiskamer ligt die Cats Meow, dat speelding, daar ging ze staan te graven. Maar ja, dat doet ze ook als ze er mee wil spelen. Dan zet ik hem aan voor haar.

Alleen was dat dit keer niet zo'n slimme zet van mij, ze had er op geplast en door dat ding aan te zetten, verspreidde het ronddraaiende balletje op een stokje de urine helemaal in het rond. Maar dat zag ik pas toen ik het keukenlicht aan deed. Ik zit zelf graag altijd in redelijke duisternis, klein lampje aan is genoeg dus daarom had ik het in 1e instantie niet gezien. Me no happy natuurlijk! Speeltje schoon gespoeld, zonder het huisje met daarin de batterijen nat te maken, boel gedweild terwijl ik liever naar mijn bed had gewild... Maar stom genoeg niet aan die ene bak gedacht. 

Ada heeft gisteren nog gezocht en ik heb ook nog rondgelopen. Van Sunshine geen enkel spoor. Vanmiddag ben ik gebeld door een dame die op de van Lennepstraat woont, die dacht hem gezien te hebben. Ze had een foto gemaakt, die ze appte. Maar al voor ik die foto kreeg wist ik al dat dit Tijgertje moest zijn. De kat die zo op Sunshine lijkt en daar in de binnentuinen loopt.

Terwijl ik dit zit te typen gaat de telefoon, privénummer natuurlijk, iemand die vroeg of ik de eigenaresse van Sunshine was. Op mijn "ja", ging hij vertellen dat dit kwam omdat Sunshine niet meer bij me wil zijn omdat hij helemaal misselijk van me werd en niet wist hoe snel hij weg moest. Dat krijg je er nou van, normaal druk ik privénummers weg maar ik had er even geen erg in. Ik vraag me echt af wat dit soort mensen voor een leven leiden, echt waar, dat kan toch nooit veel voorstellen? Gelukkig raakt het me niet meer. De ergste heb ik al aan de lijn gehad, daar komt niemand meer bovenuit. De rest is peanuts... 

Toen ik vanmorgen vroeg, lang voor de wekker ging wakker werd, kwamen ze alle 2 gezellig naar me toe. Ja ja, eten willen ze. Met mijn slaperige hoofd geregeld voor ze en toen zag ik dat ze op dezelfde plek wéér had geplast, midden in de huiskamer. Godsamme zeg! Ik word hier wel lichtelijk depressief van hoor...

Gelukkig ging me wel het licht op van de ene kattenbak die er nu nog stond. Ik ben dus gelijk gaan regelen dat de andere er ook weer staat. Van de nieuwe heb ik het deurtje afgehaald en die heb ik voorlopig maar even op de plek gezet waar ze geplast had. Moonlight heb ik er wel op zien gaan. Haar nog niet... Op zich geen plasjes of poepjes gevonden, al bedenk ik me nu opeens dat ik natuurlijk nog niet boven heb gekeken... Ook géén zin in! Ik wil het niet weten.

Wel heeft ze vanmorgen heerlijk liggen spelen. Toen ze vanmiddag weer even beneden kwam kijken, kwam ze ook weer kopjes geven en ging ze tegen Moonlight aanliggen om hem gelijk, terwijl ze op haar rug rolde, hem een tik te verkopen. Hij gaf er gelukkig gelijk eentje terug! Wat is dat toch met haar?! Juist op de momenten dat ze wil gaan genieten, haalt ze uit!

Daarom heb ik het al een paar keer kunnen voorkomen, als ze heel erg gaat spinnen en lekker tegen je aan wil kruipen dan opeens haalt ze uit of bijt ze! Ik word er een beetje bang voor, ben op mijn hoede als ze komt en ik merk hetzelfde aan Moonlight. Die vertrouwt het niet als ze dicht in de buurt van hem komt en gaat dan zelf al weg. Zo krijgen we het natuurlijk ook nooit goed!

Maandag maar even die medicijnen afwachten of dat wat doet. Ik word er ondertussen wel erg moedeloos van en vraag me af of dit wel goed gaat komen. Die flinke wond op mijn been doet ook zeer en ik wil zeker niet dat Moonlight door haar gewond raakt. Dan dat plassen nog. Fijn hoor allemaal... Misschien niet zo gek dat ik het af en toe allemaal niet meer zo zie zitten. 

Vandaag ook weer veel minder gedaan dan op de planning stond. Al heb ik wel mijn zijkamertje op orde gekregen. Zomer/wintergoed eindelijk omgeruild. De rest komt van de week wel. 

Vanmorgen vroeg naar mijn moeder gegaan. Bij negen uur was ik er. Ik had een smoothie voor haar gemaakt, croissantjes meegenomen en een doos met Dove spulletjes. De croissantjes wilde ze niet, ze is nog steeds misselijk en croissantjes blijven "hangen". De smoothie vond ze vies en Dove vindt ze momenteel stinken. Hahaha, heb ik goed geregeld allemaal.

Haar hele smaak is veranderd en dingen die ze altijd lekker vond, vindt ze nu smerig. Ze is nog steeds zwak, wat ze zelf ook vervelend vindt want morgen is het al 2 weken geleden, zei ze. Volgens mij verwachtte ze na die zware operatie al binnen een week weer het vrouwtje te zijn. Ik denk dat dat nog wel even langer zal duren. We hebben zitten kletsen en ook even besproken wat ze zeker moet vragen in het Erasmus komende dinsdag. Op een gegeven moment was ze moe en zei dat ze wilde gaan liggen. Ze vroeg hoe laat het was en ik zei haar dat het bijna 10 uur was. "Zo", zegt ze, "dat heeft lang geduurd". En bedankt hè ma  😥

Ik heb thuis zo ontzettend mijn arm gestoten tegen de deurknop, het is een hele bult en zelfs een papiertje doorscheuren doet zeer. Ach ja, kan er ook nog wel bij. Gaat vast wel weer over... Ik weet niet wat er met mijn maag aan de hand is want die doet enorm zeer. Ik voel me zo opgeblazen dat ik het balkon niet op zou durven als dat niet volledig door netten was afgesloten.Toch heb ik volgens mij niets verkeerds gegeten. 

Zo maar naar bed, morgen om 4 uur is de wekker daar al weer. Drie dagdiensten voor de boeg. Hoop dat ik kan slapen ondanks die maag maar anders ben ik het toch wel gewend om wakker te liggen tegenwoordig. Dus komt sowieso goed. Morgen even de huisarts bellen en een afspraak maken. Ik hoop dat ie tijd genoeg heeft, heb nogal wat te "klagen". Na het werk even langs de dierenarts, hopelijk het spul ophalen dat het hier een beetje leefbaarder zal maken. Ik ben gewoon een beetje heel erg moe, van alles...