Gisteren nog even wat "geleende" uurtjes goed gemaakt en op mijn werk ingelogd. Ik had al weer boven de 100 mail dus daar was ik weer lekker even zoet mee. Van de week nog maar een keertje doen. Schrik ik me niet zo'n ongeluk als ik de 10e weer fris en fruitig moet beginnen. 

Getracht vroeg te gaan slapen maar dat lukte niet zo. Gelukkig belde mijn moeder me vanmorgen wakker anders was ik vast te laat geweest. Ik was er iets na 7 uur. Het busje kon tussen kwart over 7 en kwart voor 8 komen. Bekend gegeven voor mij en al mijn collega's. 

Alleen om 10 voor 8 was hij er nog niet. Ma aan de bel natuurlijk, op mijn aandringen, ik weet hoe het werkt. Er was iets gebeurd met het busje, hij kon er zo aankomen, zei de dame nadat we 9 minuten in de wacht hadden gehangen.

Toen het net 8 uur was geweest, kwam hij er aan. Een RMC bus nog wel. Ik de chauffeur gelijk uithoren natuurlijk. Hij had pech gehad en was nu met de reserve bus. Dit ritje was geboekt als een ZCN rit. Oké, dan weet ik dat ook weer. Ik weet hoe het allemaal werkt, dan klaag je verder niet. 

We waren iets te laat natuurlijk. Voor die andere dame die al in de bus zat, was het nog erger. Snel naar de 3e en bloedprikken. Dan moet je weer een uur wachten op de uitslag. dit vullen we natuurlijk door een bakkie koffie te gaan halen beneden. Dan weer naar boven en de uitslag moet je dan bij de arts bespreken. Een lieve maar erg snel pratend broekie gaf de go voor de 3e chemo, bloed was goed. 

Dan moet het allemaal speciaal nog gemaakt worden bij de apotheek. Dit keer waren ze het volgens mij vergeten. Jeetje zeg. Ik ben me gaan vermaken door een sigaretje te gaan roken maar eenmaal weer terug, zat mijn moeder nog braaf op de stoel met een zoutoplossing. Chemo was er nog niet.

Toen ben ik maar eens gaan zoeken of er niet een kortere weg is vanaf de hoofdingang. Die was er! Voortaan kan ma gewoon de shortcut nemen en niet de toeristische route. Dat scheelt wel een half uur lopen per keer. 

Nadat ze eindelijk uitgechemoot was, konden we weer naar ZCN bellen. "Half uurtje mevrouw". Ja, was dat maar waar. Dik 50 minuten later konden we eindelijk instappen. Een RTC-er dit keer. Na 13 uur waren we eindelijk weer thuis, tenminste ma wel, ik moest nog met de auto terug naar het mijne.

Geloof me, je bent dan vermoeider dan dat je de hele dag hard aan het werk bent geweest. Maar ja, wat doe je er aan? Helemaal nada. Gelukkig heeft ze volgende week chemo-vakantie. Dat is net iets anders dan ijs-vrij. Ze mag een weekje overslaan. Joepie!

Dan zie je de hele dag voorbij komen dat het dierendag is. Bij mij thuis is het elke dag dierendag. Dat zal ondertussen wel duidelijk zijn. Toch zit je dan direct met je hoofd bij Sunshine. Wat zou ik hem graag willen verwennen met kroeltjes en lekkers! Fijne dierendag jongen, kom maar snel naar huis. Het wordt echt tijd! 

Nu wordt het voor mij tijd om even lekker te gaan ontspannen. Nageltjes weer eens transformeren van dodelijke wapens in typ-comfortabel formaat. Ik ben natuurlijk weer even aan de slag gegaan met de site. Er staat weer een nieuw album op met foto's van Sammy en Casper.

Als ik straks alle foto's erop heb staan, ga ik ze ook nog voorzien van commentaar. Niet allemaal hoor. Denk ik toch. Ik zie nog wel. Sommige foto's hebben gewoon wat uitleg nodig. Zoals ik ook de spookfilmpjes er nog op moet zetten. Daar moet natuurlijk wel uitleg bij. Voorlopig ben ik daar wel zoet mee. 

Morgen huisje weer even op orde brengen en als het droog is (ik zeg het maar vast) dan flyers plakken bij de Hooidrift in de buurt. Misschien nog even een poging wagen die Svenja te bellen? Ik las dat gisteren allemaal terug en dan weet ik niet wat ik ervan denken moet. Nou ja, flyeren kan sowieso geen kwaad. Als ik maar iets doe wat als resultaat kan hebben dat ik Sunshine terug krijg. 

Op de foto heb ik facebook, internet en de cits even samengevoegd. Ik ben al te vinden in de zoekresultaten op Google! Woehoe! Ook heb ik nog voor de lol mijn eigen naam gegoogeld. Klik maar op de foto, wordt ie groter van... Rare dingen kwam ik tegen. Ik weet van niks hoor! Tot later, ik ga de heggenschaar even pakken 🤪

"Van alle schepselen Gods is er maar één dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering."

Mark Twain

Alweer een dag verder naar de thuiskomst van Sunshine. Alweer een dag niet zoveel gedaan. Maar dat mag, ik heb vakantie. Vanmorgen op mijn gemak een beetje opgeruimd. Daarna nog even op de site wat dingetjes gedaan. Ik heb alles zo gekopieerd en geplakt dus ben ik alle stukjes nog aan het redigeren, taalfoutjes eruit halen, alinea's erin. 

Ik ben nu halverweg september dus het schiet wel op. Zo word ik wel bewust van hoeveel ik al geschreven heb vanaf Sunshine weg is. Ik ben er zelf verbaasd over. Op Facebook had ik het niet zo in de gaten. Daar zakken je posts naar beneden en heb je er geen zicht op. 

Als ik dan hier die hele verzameling dagen bij elkaar zie staan, word ik er wel een beetje stil van. Bij het redigeren zie je dan ook nog eens alles weer langs komen. Wat een verhaal zeg. Dat verhaal stopt pas als Sunshine er weer is.

Ik hoop dat dit heel snel zal zijn. Ik vind dan echt wel weer iets anders om over te schrijven. Dan krijg je op zijn minst toch weer het verhaal hoe hij weer thuis moet wennen. Ik weet zeker dat dit ook nog wel wat voeten in aarde zal hebben.

Toen werd het tijd om naar het Havenziekenhuis te gaan. Eerst een pest eind lopen naar waar mijn auto stond. Dan longen controle. Meer een gesprek over hoe het gaat eigenlijk er is verder niets gecontroleerd. Ik zei dat ik het af en toe tussendoor nog wel eens benauwd kon krijgen. Dat dit vooral met het weer te maken had. Als die benauwdheid heel erg is, dan neem ik stiekem tussendoor wel eens een pufje. 

Blijkt dat ik dit helemaal niet stiekem hoef te doen. Ja, dat wist ik niet hoor. Ik heb een basisdosering, minimaal dus. Als ik tussendoor last krijg, mag ik puffen wat ik wil. Goh, toch aardig! Ik kan me om zulk soort stomme dingetjes nog schuldig voelen ook. Ik wilde ook een puffer met een tellertje.

Het is me al een paar keer gebeurd op de zaak, als ik in mijn avonddiensten moet puffen dat dat ding al leeggepuft is. Niet zo handig. Nu krijg ik dus puffers met een teller. Goed geregeld, al zeg ik het zelf. Daarna mocht ik weer naar huis tot januari.

Mijn auto stond een stukje lopen verder op. Aan het water. Mooie omgeving is het daar toch met al die bootjes. Ik heb er gelijk wat foto's van genomen. 

Aangezien ik verder niet veel voor Sunshine kon doen gisteren, heb ik weer op een aantal dierenpagina's op Facebook de link van mijn website gezet. Er bij zettend dat ik nog steeds op zoek ben en alle hulp welkom is. Je weet het maar nooit of er opeens iemand bij zit die dan een foto ziet en zich bedenkt dat ze deze kat gezien heeft. 

Fijn om te zien dat het al een paar keer gedeeld is door mensen die ik niet eens ken. Als ik maar door blijf gaan met dit soort dingen, mijn stappen blijf zetten in de zoektocht naar Sunshine, dan komt hij vanzelf naar me toe. Hoe? Daar ga ik me niet druk over maken. Ik laat me wel verrassen. Daar is het sowieso goed in. 

Aurora en Moonlight hebben geen gekke dingen uitgehaald dus over hen heb ik vrij weinig te melden. Elke nacht, nu het zo fris is, lig ik heerlijk met Aurora tegen me aan. Vannacht moest ik even naar het toilet en toen dacht ze dat ik eruit zou gaan. Ze wilde op schoot. Eh oké, eventjes dan. Moonlight kwam jaloers aanrennen en wilde, omdat zij al op schoot lag, spelen met de hengel. Ja, dag. Daar lag mijn grens wel anders zit ik helemaal elk tijdstip aan een hengel vast. 

Zo meteen even lekker koffie zetten en nog even op de bank hangen en hengelen met Moonlight. Morgenochtend gaat heel vroeg de wekker want dan gaan mijn moeder en ik weer gezellig naar de chemo. De 3e al weer. Daarna is ze een weekje ervan verlost. Er zitten dan 2 weken tussen voor de 2e kuur begint. Dan nog 4 van zulke kuren en ze is klaar. 

We gaan dit keer met speciaal vervoer. Helaas niet bij mijn eigen bedrijf geboekt maar ergens anders. Ik ga natuurlijk wel met Argusogen de boel bekijken hoe het daar allemaal gaat. Wel moet ik al om 7u15 bij mijn moeder zijn. Net als bij ons op de zaak met Vervoer op Maat, is het een kwartiertje voor of na. Kwart voor 8 zou dan al te laat zijn als de afspraak 8u20 is voor het bloedprikken.

Alleen als die bus er al om 7u15 is, dan zijn we wel errug vroeg op de plaats van bestemming! Ik weet dat bij ons chemo patiënten alleen vervoerd worden, hier dus niet. De kans zit erin dat er nog iemand moet worden opgehaald en/of weggebracht. We zullen het morgen wel beleven. Voor nu ben ik er klaar mee. Morgen weer een dag. 

"Zelfs de kleinste kat
is een meesterwerk!
"

Leonardo da Vinci

Gisteravond laat ben ik met Kimberley, Daan en Mike naar het M4H gebied oftewel Sunshine gebied gegaan. Vond ik het vorige keer, door de weeks om een uur of 9 in de avond al redelijk druk voor zo'n havengebiedje, dit keer was het niet te doen!

Wat een drukte zeg. Er was iets te doen in het Ferro gebouw. Auto's reden af en aan. De mensen die er rondliepen waren allemaal een beetje van het alternatieve type. Mike had de wijze opmerking hierover dat ze blijkbaar geen ander alternatief hadden. 🤪

De kans om rond dat tijdstip, 23 uur, en bij deze drukte een schuwe en zich schuil houdende kat tegen te komen, was praktisch gezakt tot 0,01%. We dachten nog een beetje kans te hebben bij dat doodlopende stukje waar Kim en ik vorige keer die rose kat hadden gezien. 

Nou nee, dat ging ook niet gebeuren. Daar aan het einde stonden 2 auto's geparkeerd. En 1 daarvan reed dan weer weg en kwam dan weer terug. Dit bleef zolang wij daar rondliepen zo door gaan. Ik geef je te raden wat daar aan de hand was. Bizar eigenlijk. Wel direct bewijs dat je daar niet in je uppie moet gaan lopen. Dat was wel overduidelijk zo.

Wel denk ik dat we punt 1 veel te vroeg waren en punt 2 op de verkeerde dag. Ik denk dat ik nog een keer een poging moet gaan wagen op een doordeweekse nacht, dan rond een uur of 2 a 3. Dan gaat dat percentage volgens mij met sprongen omhoog. Nee, niet in mijn uppie, dat dan weer niet. Ik zie nog wel hoe of wat.

Dan kom je thuis, haal je de brievenbus nog even leeg en dan zie je een kaart van de dierenarts. Of ik een afspraak wil maken om langs te komen met Sunshine en Moonlight. Ze hebben voor hun eigen bescherming weer hun vaccinatie nodig. Oh ja joh? Dat gaat lastig worden. Ook weer iets waardoor ik me dan direct zorgen maak. Dat gevoel van "nu is hij niet meer beschermd". Nee daar word je helemaal niet vrolijk van. 

Deze ochtend heb ik toch wel heerlijk doorgebracht op de bank, het laatste stukje lezend van de Kosmologie van Jozef Rulof. Op tafel een mok koffie, naast me 2 vredig naast elkaar liggen katten. Kodakmomentje! Bijna de perfecte zondagochtend. Bijna.  Perfect zou het pas zijn als Sunshine er ook bij lag. 

Vooral dit soort kostbare momentjes doen dan zeer. Aan de ene kant geniet ik er wel van, aan de andere kant wordt het niet aanwezig zijn van Sunshine er dan net weer even ingewreven. Gelukkig zit je dan alleen en ziet niemand je tranen. 

In de middag van de zondag gooide de zondvloed, die opeens weer aan het oefenen was, ook mooi mijn plannen om te gaan flyeren in het water. Ik weet uit ervaring dat dit geen zin heeft. Niets plakt dan. Geheel zinloos om met zulke nattigheid dit te gaan doen. Die tijd ben ik voorbij. Mijn pogingen om Svenja te bellen werkten ook niet, ik krijg direct voicemail en het is een 010 nummer. Hm. Wat moet ik daar nou van denken?

Marjan, de kattendame bij het Mathernesserplein neemt ook maar niet op steeds. Ik voel me een klein beetje lichtelijk geboycot. Ik weet ook af en toe niet meer wat ik nou nog meer kan ondernemen om hem te vinden. 

Ook weer zo'n tegenstrijdig gevoel; het wordt kouder. Hoera? Of niet? Het idee was dat hij dan misschien wel of naar huis zou komen of zich meer zou laten zien cq vangen. Maar wat nou als dat niet gebeurt? Dat hij het koud heeft en honger? Ik ben het af en toe echt zo beu! Ik wil hem gewoon thuis hebben, klaar!

Maar dan hoor ik opeens weer, na zo'n doemgedachte, een praatje van Mike Dooley, "how to get what I really want". Dat kwam precies op tijd. Toeval bestaat namelijk niet. Waarin hij me weer eens voorkauwt dat ik me geen zorgen moet maken om kleine details, mijn job is om het eindresultaat te zien en voor ogen te houden. Dan komt het vanzelf op mijn pad.

Het enige eindresultaat dat ik op dit moment kan bedenken is het thuis zijn van Sunshine, in volle gezondheid en genietend van zijn leven met broer Moonlight en zus Aurora. Dat moet ik dan maar heel diep gaan inprinten op mijn netvlies zodat het er niet meer af kan. Dat lijkt me een goed plan! Geld, spullen, rijkdom, het kan me allemaal gestolen worden, dat is materieel en niets waard. Gevoel is veel meer waard. Geef mij maar gewoon Sunshine bij Moonlight en Aurora en dan ben ik helemaal happy. Meer heb ik echt niet nodig!

Wel zei hij in die video met peptalk op te letten, je krijgt genoeg aanwijzingen. Dan ga ik toch weer zitten denken aan hoe ik vorige week opeens op de Hooidrift bleek te rijden. Zou dat zo'n aanwijzing kunnen zijn? Mijn medium zei dan weer dat hij in dat M4H gebied zit. Zo verwarrend allemaal... 

In de auto onderweg naar mijn moeder zat ik gevangen in een mensenmassa die onderweg naar Het Kasteel was. Groot nadeel als je net achter Sparta woont. Ik dacht dan maar even via een andere weg te rijden, was er daar weer net een ongeluk gebeurd. Moest ik wéér omrijden. 

Woon je nog geen 10 minuten rijden van je moeder af, doe je er gewoon een half uur over! Mams voelt zich redelijk. De buikpijn is soms heel even weg en is dan weer even hevig terug. Zo gaat het met vlagen. Het blijft raar. Dinsdag maar weer eens even navragen als we "gezellig"  samen naar de chemo gaan. Ik heb nog even aan haar haar getrokken maar dat zit nog redelijk vast hihi. Pff bedenk me nu opeens pas dat ik me dood zou schrikken als ik dan opeens een bosje vast zou hebben!! Brrr moet er niet aan denken! 

Stom genoeg was de voetbal nog net niet afgelopen toen ik richting huis ging, dus nu sta ik niet voor mijn eigen deur maar ergens in Verweggistan geparkeerd. Jeetje zeg. Dat moet ik morgen niet vergeten want ik ben dan in staat om mijn auto als gestolen op te geven. Ik moet zelf voor controle naar de longarts morgen, dus heb ik hem wel nodig. Maar ja, eens een warhoofd, altijd een warhoofd.

De balkondeur is voor het eerst dicht gedaan net. Ik had het zowaar koud. Dat gebeurt niet zo snel dus dan is het echt wel fris. Lekker dikke sokken gepakt, ik loop namelijk altijd op blote voeten maar voor mijn gevoel hoorde ik het dunne ijslaagje kraken bij het lopen. Nu komt er weer enigszins leven in terug. 

Vanavond maar even gaan bankhangen en tv kijken. Alhoewel, Moonlight vliegt, zodra ik richting bank ga, naar zijn hengel. Subtiel is hij daar niet in. Aurora doet hetzelfde maar zij wil gewoon haar avondsnoepjes en weet dat die op het onderste deel van de salontafel liggen. Zij is daar evenmin subtiel in. Dwingelandjes! Het valt me nog mee dat ik ze niet op mijn tablet een uniformpje heb zien zitten te bestellen samen. 😋