"Ik geloof, dat ook de honden en katten in de hemel komen,
en dat elk schepsel een onsterfelijke ziel heeft."

Maarten Luther (Duits predikant 1483-1546)

Wat heb ik een lui weekend gehad zeg, al zeg ik het zelf. Het huis is schoon maar dat is dan ook echt alles. Vanmiddag heb ik zelfs even op de bank zitten dommelen. Nu heb ik daar eigenlijk weer spijt van. Ken je dat? 

Ik had beter even een stuk gaan lopen in het Sunshine gebied. Ook al vind ik hem niet, dan heb ik toch wat ondernomen. Maar ja, nu is het al weer te laat. Zo even gaan eten en dan is het alweer donker. Bovendien was ik gewoon niet vooruit te branden. 

Mijn volgende weekend is alweer op donderdag en vrijdag. Ik heb me voorgenomen op die 2 dagen, weer of geen weer, toch weer ergens te gaan lopen. Als het nou droog blijft dan kan ik mooi even 2 daagjes flyeren. Anders gewoon lopen en zoeken. 

Misschien moet ik eens kijken of ik niet wat verder de volgende buurten in moet? In elk geval daar dan wat flyers gaan hangen? Geen idee waar hij uithangt, wist ik dat maar. Dat is iets dat blijft steken. Wat kan je toch machteloos zijn in sommige gevallen. 

Wel heb ik gisteren een advertentie gezet over Sunshine's vermissing op de buurtlink. Eerst heb ik hem tussen 2e handsdingen gezet. Wist ik veel, zat het nog uit te zoeken. Opeens zag ik dat je je buren om hulp kunt vragen, inderdaad ook een vermist-sectie stond daar tussen. Daar heb ik hem dan ook maar geplaatst. 

Die ene keer extra zal toch niet zo uitmaken. Maar aan die hele site te zien zit er haast geen enkele buur online. Zoveel zal het dan niet gaan opleveren ben ik bang. Jammer genoeg want ik had gehoopt dat de hele buurt er al op zou zitten. Ik ben niet zo van de buren-vriendschappen, zeg maar. Ik ben behoorlijk op mezelf wat dat betreft. 

Dat zal ik van mijn vader hebben. Mijn moeder zegt toch altijd dat ik op hem lijk. Tenminste, alleen bij de vervelende dingetjes zei ze dat vroeger altijd haha. Volgens mij doen alle moeders dat. Lekker afschuiven die trekjes. 

Toen ik mijn moeder belde vroeg ik "waar ben jij allemaal geweest van de week met Vervoer op Maat?" Ik had namelijk om iets te checken op de zaak, de VOM app gedownload en de enige die ik kon laten inloggen, omdat ik haar gegevens weet, was mijn moeder.

Verder was ik dat helemaal vergeten tot ik opeens een berichtje kreeg dat mijn chauffeur voor de deur stond. Ik helemaal verbaasd natuurlijk. Na even denken, ja dat gaat bij een blondje niet zo heel snel natuurlijk, wist ik weer dat ik die app op mijn telefoon had.

Vrijdag ging ze weer de hort op. Dat kan ik nu allemaal in de gaten houden 😉 Kan ik gelijk zeggen dat ze wat meer moet rusten als het nodig is. Ik moet alleen niet steeds buiten naar die chauffeur gaan zoeken... 

Ze is natuurlijk best moe steeds, mijn moe. Dat zal door de chemo komen. Door mijn luie weekend heb ik haar ook niet gezien dus ga ik dinsdag even uit mijn werk langs. Morgen gaat niet, dan heb ik al een andere afspraak staan. Nu komt Caroline echt langs. Vorige week had ik een beetje scheel in mijn agenda gekeken. 

Morgen tussendoor ook nog even naar de tandarts. Dat is nou toch echt niet mijn favoriete bezigheid maar wel een noodzakelijk kwaad. Nou ja, dan hebben we dat ook weer gehad voorlopig. Hopelijk kom ik ongeschonden uit de strijd. Als ik maar niet vergeet morgen mijn tandenborstel mee te nemen. Ik ken mij, vooral 's morgens om 4 uur ben ik niet helemaal helder.

In mijn verdediging; wie wel? Zelfs Aurora en Moonlight hebben dan zoiets van pfff. Daar heb je haar al. Moonlight durft alleen nog wel eens van de gelegenheid gebruik te maken om bij zijn hengel te gaan zitten dwingen. Dat is toch echt een obsessie van die jongen hoor. Niet te doen! 

Vorige keer had ik al ergens in mijn blog uitgelegd dat hij dat doet omdat hij Sunshine mist. Daarom wordt het tijd dat ik erachter ga komen of ik daar gelijk in heb. Aan de andere kant denk ik dat die hengelverslaving ondertussen zo sterk is, dat hij daar nooit meer vanaf komt.

Volgens mij hebben ze daar geen klinieken voor. Zullen we er allemaal mee moeten leren leven. Als je je kat zo blij kan maken door alleen al die hengel vast te houden, dan moeten we dat maar gewoon doen. Moonlight happy, ik happy. Zo werkt dat. 

"Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusementswaarde."

Geoffrey Household

Het wordt al weer bijna donker en ik ben nog maar net op gang. Volgende week gaat het weer een uurtje langer licht lijken. Dan gaat de klok weer terug naar zijn oorspronkelijke stand. Gelukkig! Ik vraag me nog steeds af waarom dat gekke gedoe niet eens een keertje wordt afgeschaft.

Ooit heb ik ergens gelezen dat een opperhoofd van een Indianenstam had gezegd (die details over wie en wat ben ik net even vergeten), over dit rare gebruik van volkeren die dit hanteren: "Alleen de blanke man denkt, doordat hij de bovenkant van de deken afhaalt en weer aan de onderkant naait, een langere deken te hebben."

Dat verwoordde precies wat ik daarbij voel. Zo is het toch ook gewoon? Als de klok weer een uur vooruit gaat in de lente, dan ben ik echt weken van slag. Het klopt gewoon even niet meer voor mijn gevoel. Tegen de tijd dat ik er echt aan gewend ben, in die zin, dat ik het niet meer opmerk, dan wordt dat ding weer terug gezet. Niet handig vind ik. Het slaat ook nergens op.

Wat kan je eraan doen? Helemaal niets, je moet wel mee of je nou wil of niet. Meestal heb ik dan ook nog eens dagdiensten, waardoor om 6 uur beginnen opeens om 5 uur beginnen wordt. Heel pijnlijk en absoluut niet vrijwillig.

Volgende week heb ik mazzel, tenminste, zo lijkt het dan. Dan wordt om 6 uur beginnen opeens om 7 uur beginnen. Al zegt dan alleen de klok dat het 6 uur is. Mijn gevoel moet weer schakelen, dat weet dat het nu de laatste maanden al 7 uur was. Ik weet nu al dat ik het dan toch een hele lange dag vind. 

Ik heb nog een week om me erop voor te bereiden. Niet dat ik dat doe hoor, zou niet eens weten hoe. Ik vind het alleen echt vervelend om mijn biologische klok zo wreed verstoord te krijgen 2 x per jaar. Het heeft gewoon geen nut wat mij betreft. Zoals zo veel dingen waar ik ook niets tegen kan doen dus dan kan je maar 1 ding doen. Je erbij neerleggen. 

Gisteren heb ik nog een salto mortale door de kamer gemaakt ook. Daar ben ik heel goed in geworden sinds er katten in mijn leven zijn gekomen. Zij beheersen de kunst om opeens tussen je benen door te glippen óf er opeens voor te lopen. Zo maar, vanuit het niets. Als je zelf met een vrij hoog tempo door de kamer loopt en zoiets gebeurt, dan kan je, net als de spreekwoordelijke kat in het nauw, rare sprongen maken. 

Trouwens, herinner ik me nu opeens, honden hebben datzelfde talent. Ik heb regelmatig mezelf of het dier dat tussen mijn voeten schoot, proberen te redden door een schuiver of een sprong te maken. Honden komen dan kwispelend je gezicht likken als je languit op de grond ligt. Katten schieten er vandoor om je later boos aan te gaan zitten kijken. 

Het scheelt al weer als je tenminste niets in je handen hebt. Loop je balancerend met een vol dienblad doen ze het namelijk gewoon ook. Gisteren werd me dat bespaard en de smak op de grond ook. Wat niet wegnam dat ik een aantal meter redelijk dichtbij de vloer kwam met mijn hele lijf. Gelukkig bleef het bij mijn voeten en had ik genoeg ruimte om de zwaartekracht te overwinnen. 

Moonlight is even veilig op de gang blijven zitten en keek voorzichtig om het hoekje waar ik al mopperend mijn hart tot rust liet komen. Dan moet je wel weer lachen natuurlijk. Op zich was het slapstick momentje achteraf ook best wel grappig. Dat ik niet hoefde te dweilen hielp hier ook aan mee. Als er hier camera's hingen, dan had Cirque du Soleil me allang benaderd. 

Dit weekend neem ik gewoon Sunshine-vrij. Ik kijk wat vermist/gevonden pagina's door, straks even kijken naar die buurtlink-mail. Wat kan ik daarmee nog voor elkaar krijgen om Sunshine te vinden? Ik weet even zo gauw toch niet wat ik nu nog kan doen. Flyeren komt volgende week wel weer.

Ik heb gewoon geen puf. Uit mijn putje klimmen was wel weer even genoeg oefening voor deze week. Dan maar online wat dingen doen en mijn stukje schrijven. Verder blijf ik dit weekend lekker binnen. Zo meteen eerst gaan douchen en dan heerlijk iets comfortabels aan en de bank op. 

De boodschappen zijn al binnen, zo vlot was ik wel. Ik maak vast Mexicaans voor morgen, dat moet ik ook nog doen. Verder doe ik gewoon alleen maar "keuteldingetjes". Lekker manicuren en pedicuren en verder lekker niets. Misschien is er wat op t.v. of anders ga ik lekker lezen. Vervelen kan ik me niet eens. 

Het is behaaglijk binnen, lampjes aan straks, kaarsjes ook. Wordt het lezen vanavond dan heb ik zo'n handig boeklampje. Ik word steeds kippiger dus dat is wel nodig. Ik zal echt een keertje naar het oogziekenhuis moeten maar zo ver gaat mijn lef nog niet. Dus alle kunstgrepen die het van dichtbij zien vergemakkelijken grijp ik aan. 

Met 2 van de 3 cits naast me vanavond heb ik het bijna volledig naar mijn zin dan. Bijna maar dat komt door die ene zwerver die snel eens een keertje huiswaarts moet keren. Morgen heb ik nog genoeg te doen maar dat komt lekker morgen wel. Vandaag heb ik mijn luie dag, vanaf nu dan. Dat kan ook zo lekker zijn af en toe. Ik vind wel dat ik het heb verdiend deze week. Zo lief ben ik wel voor mij! 

"Als u in een gracht valt
kunt u best angstig miauwen,
want een kat willen we wel eens redden."

Toon Verhoeven