Zo, waar ben ik aan begonnen zeg. Vanaf vanmorgen 9 uur af ben ik al aan het eten óf met eten bezig. Het begon gisteren al met al die boodschappen. In plaats van te gaan stofzuigen dacht ik dat het toch beter was als ik eerst die enorme lijst maar eens in huis zou gaan halen.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik wist niet hoe lang het zou duren voor ik alles zou vinden en hoe laat die AH open zou zijn. Het duurde inderdaad een hele poos voordat ik alle boodschappen in huis had die ik voor de eerste week nodig zou hebben. 

De verse dingen zoals fruit, vlees, beleg en groentes zal ik natuurlijk tussendoor steeds weer bij moeten vullen. De andere dingen kan ik langer mee doen, dressings, halvarine, cornflakes en weet ik het allemaal, kan ik langer mee doen. 

Alhoewel, je eet zulke bergen dat het waarschijnlijk ook zo weer op is. Ik kwam thuis met 3 overladen grote boodschappentassen. Het kostte me echt moeite om de trap op te komen. Dus dubbele training gehad gisteren. Wel weer een voordeel. 

Gisteren heb ik dus maar gewoon wat gegeten en vannacht heb ik dus geen last gehad van krampen of zenuwpijnen. Gelukkig maar. Het is wel duidelijk nu dat mijn lijf niet meer aan de shakes wil en heftig protesteert als ik het toch probeer. 

Misschien moet ik maar eens een keer gaan luisteren. Het om de 2 uur eten valt niet mee hoor, als je zelf bijna nooit eet. Ik heb geloof ik al een jaar of 35 niet meer ontbeten, in elk geval niet als ik alleen ben.

Voor ik het wist waren er al 2 uur om en moest ik alweer eten. Terwijl ik eigenlijk nog vol zat van die 1e keer. Ik heb echt met geweld het laatste mandarijntje naar binnen zitten wurmen. Even wat opruimen en hup, het was alweer tijd om te eten.

Dus in plaats dat mijn gewicht me bezig houdt, hou ik me nu met eten, eten en nog eens eten bezig. Ik ben benieuwd hoe dit gaat werken op mijn werk. Morgen ga ik weer aan een 6 daagse werkweek beginnen. Avonden zelfs. 

Ik heb al zitten puzzelen wat het handigste is. Het warme eten eet ik dan vlak voordat ik wegga. De rest van te voren inpakken en mee nemen. Ik denk ook dat ik mijn wekker zal moeten gaan zetten op de zaak. In de drukte en hectiek vergeet ik anders vast te eten.

Ik moet er nu ook echt op letten. Vlak voor ik begon met schrijven moest ik ook alweer eten. Dus dat ben ik net even klaar gaan maken en zit ik nu tussendoor op te peuzelen. Dat stofzuigen heb ik dus net gedaan en dit keer héél goed. Ik ben er net geen 2 uur mee bezig geweest.

Gek genoeg dacht ik, goh, ik lust nu wel een boterhammetje en ik mag, of liever moet, er zelfs 3! Lekker 1 met kipfilet waar ik kerrie op gooi en 2 met 20+ kaas waar ik lekker pittige mosterd op gedaan heb.

Dan zit ik de komende 2 uur weer barstensvol maar goed, het is voor een goed doel. Als ik naar de berg boodschappen kijk, die ik gisteren gehaald heb, is dit eigenlijk nog goedkoper dan het shaken. Bovendien zit ik de hele dag al volledig met een vol gevoel ten opzichte van een, zeker de eerste dagen, hongerig gevoel de hele tijd.

Misschien vind ik er dus wel iets voor te zeggen. Laten we volgende week vrijdag de weegschaal dus maar even afwachten. Volgende zaterdag krijg ik ook weer een eter en voordat ik dit deed zat ik me af te vragen hoe ik dit nu weer moest gaan doen. Ik shaken en iets halen voor mijn gast? 

Dat probleem is dus lekker opgelost! Ik moet me toch al de dag door eten en kan een lekkere salade maken met tonijn en frietjes uit de oven. Die moet ik voor mij wel wegen maar dat is niet erg! Ik ga er steeds meer voordelen in zien haha. 

Light frisdranken, thee, koffie, alles mag. Lekker halvarine op mijn brood, bakken doe ik in kokosolie maar dat deed ik toch al. Ook heel gezond. Volgende week moet ik er alleen even rekening mee houden dat ik van lege naar volle darmen ga. Raar praatje maar het is wel zo. Er zit namelijk een kilo of 4 eten in je. Vandaar dat je in die 1e week shaken zoveel kwijt raakt. Dat is gewoon darminhoud.

Dus over 2 weken op vrijdag kan ik pas echt zien of het resultaat heeft. Ondertussen moet ik gewoon elke 2 uur mijn bakkes voldouwen. Er zijn natuurlijk veel ergere dingen op de wereld. Stel dat ik hier enorm van af ga vallen, wat zal ik mezelf dan zielig vinden voor al die jaren bijna niets eten en maar dikker worden. 

Ja natuurlijk at ik als ik wel at, volledig de verkeerde dingen, dat hielp natuurlijk ook niet echt mee. Maar met dit dieet heb je niet eens behoefte aan iets extra's. Dat past er bij mij in elk geval niet meer bij. Over 1,5 uur moet ik alweer yoghurt en fruit. Ik heb heerlijk verse frambozen, die kiep ik er zo in. Lekker hoor!

Als ik zo eens even terug lees, is het volgens mij wel duidelijk dat vandaag voor mij door eten wordt beheerst. Dat zal voorlopig ook wel even zo blijven, ben ik bang. Ik zal proberen er niet elke dag over te schrijven. Ik zit hier wel voor Sunshine natuurlijk!

Nu ga ik even afwassen, daar heb je nu ook een overvloed van, dan even de kip vast marineren met wat lekkere kruiden, hoepelen en dan ga ik vast lekker douchen. Tegen de tijd dat ik eruit kom moet ik de yoghurt met framboosjes en 2 uur daarna ga ik lekker wokken. 

Kip met veel groente en gebakken aardappeltjes. Misshien nog een beetje komkommer voor het frisse. Daarna moet ik rond 21 uur nog yoghurt met fruit. Daarna heb ik rust. Tot morgenochtend geen eten meer. Tenzij ik laat opblijf. Tot 2 uur voor je gaat slapen moet je gewoon eten. 

Ik ga gewoon lekker na de voice naar bed. Het algehele gevoel van vermoeidheid dat ik altijd heb is eigenlijk ook een beetje weg. Ik weet niet of dat toeval of blijvend is. Daar kom ik vast nog wel achter. Fijne vrijdag allemaal! 

"Ik wil best afvallen maar dan
ben ik slim, grappig, creatief,
charmant, knap én slank!"

Onbekend (had ik zelf kunnen zijn...)

Vannacht kwam ik er weer achter waarom mijn laatste poging met het shake dieet, vlak voordat Sunshine wegliep, ook in het water viel. Ik was het eerlijk gezegd vergeten. Natuurlijk omdat er daarna nog zo ontzettend veel gebeurd is, dat ik dat niet meer op mijn netvlies had.

Ik weet nog dat ik bij de consulente ben gaan vragen of het wel vaker voorkwam maar daar wist ze mij geen antwoord op te geven. Ik krijg namelijk die vreselijke zenuwpijnen in mijn benen. Dat krijg ik ook als ik heel veel gelopen heb, alleen is dat weer een ander verhaal. 

Voor Sunshine er vandoor ging, mijn moeder officieel nog gewoon gezond was, wilde ik er al kilo's af. De kilo's die ik erbij had gekregen door het gedoe met mijn been. Het niet kunnen bewegen zowel voor als na de operatie. Toen ook nog eens de vele prednison kuren die ik voor mijn longen kreeg tot we erachter kwamen wat het was. 

Ik begon dus vol goede moed, ik had het al eerder gedaan alleen niet netjes afgebouwd zoals mijn dochter. Dus langzaam maar zeker was ik toch weer aangekomen. En toen bovenstaande er ook nog eens bij. Maar na een dag of 3 begonnen die pijnen toen. Geloof me, dat is dus echt niet te harden. Nu dus ook weer!

Vanmorgen nog voor 6 uur heb ik hier door de kamer geijsbeerd. Die pijnen schieten erin en eruit en dat blijft uren duren. Om half zes kon ik niet meer blijven liggen maar echt lopen gaat dan ook niet. Toen herinnerde ik het me pas weer. Dat had ik vorig jaar dus ook. Tja, zo ga je dat dus echt niet volhouden.

Alleen is dit wel het enige dieet waardoor het er bij mij nog af wil. Dus wat nu? Dan weet ik het dus echt niet meer. Nu had iemand mij vorig jaar én vorige week al eens gewezen op het nononsense dieet. Maar als je dan leest wat je op 1 dag moet eten, dan wordt je daar al niet lekker van. 

Tenminste, ik niet. Zoveel eet ik dus normaal niet in een week! Maar misschien wel juist daarom dat ik het toch wil gaan proberen. Het principe is vrij eenvoudig. Je eet vanaf je ontbijt elke 2 uur. Als je die lijst ziet van dag 1 schrik je je een ongeluk. 

Punt is wel dat ik door al die jaren diëten en zelfs crashdiëten mijn lichaam heb beroofd van elke vorm van verbranding. Die staat dus op een heel erg laag pitje. Mijn lichaam slaat alleen maar op, uit angst dat ik straks weer eens bijna niets zal gaan eten.

Dus misschien is me elke 2 uur volproppen wel een optie. Ik vind het echt heel erg veel wat je moet eten. Maar goed, dit is dan wel iets wat ik nog nooit geprobeerd heb. Ik ben ooit wel eens naar een dietiste geweest en die zei toen al dat ik veel te weinig at om een goede verbranding te hebben. Laten we maar eens gaan kijken of ik die van mij op gang kan krijgen dan.

Mijn arme lichaam zal niet weten wat het overkomt! Je moet gewoon elke 2 uur eten, je mag géén hongergevoel hebben, en je moet dat volhouden tot 2 uur voor je naar bed gaat. Ga je dus een keer later naar bed dan anders, dan moet je gewoon dooreten elke 2 uur. 

Aangezien ik met die wisselende diensten zit, wisselt het bij mij nogal eens en dan is het inderdaad allemaal lastig. Dit is nog goed te doen zo. Als ik avonddiensten heb kan ik het warme eten eten voor ik weg ga en het brood, yoghurt, fruit en crackers gewoon meenemen. Ik zal er nog even een soort van ritme in moeten vinden.

Ook zal ik mijn wekker elke 2 uur even moeten laten gaan. Ik weet zeker dat ik anders vergeet om te eten. Ik ben niet zo snel hongerig en wat ik nu moet gaan eten dat lijkt me bijna niet weg te krijgen. Wel lust ik het allemaal en vervang alleen de vis voor kip. 

Nou ja, we gaan het beleven. Ik hou jullie natuurlijk hiervan op de hoogte. Voor mij is het in elk geval iets compleet anders. Misschien is dat daarom juist ook wel goed. Ik ben in elk geval ontzettend benieuwd wat het met me zal gaan doen. Krijg ik het allemaal wel weg? Groei ik dan niet dicht? We zullen het vanzelf merken.

Voor Sunshine kan ik voorlopig toch niets doen. Ik zou in elk geval niet meer weten wat ondertussen. Wel wil ik binnenkort weer gaan flyeren. Ik heb gezien dat er weer veel flyers zijn weggehaald. Wel raar, sommigen hebben er echt maanden gezeten. Ik doe het alleen liever samen met Kim of zo en die is nog behoorlijk ziek. Nou ja, het komt allemaal vanzelf wel. 

Hij komt toch een keer opeens thuis en schrijven doe ik elke dag, speciaal voor hem. Ik heb de foto van mijn 3 cits bij elkaar voor mijn neus. Als een soort visionboard zie ik dan hoe het moet zijn en zal worden. Ook dat doe ik elke dag even, visualiseren dat hij thuis is. Je weet nooit hoe een koe een haas vangt toch? 

"Hoe ik het ga doen weet ik nog niet maar ik ga mijn kilo's niet verliezen, ik ga ze voor altijd kwijtraken. "

Ria Niemeijer

Vanmiddag ben ik eventjes bij mijn moeder geweest. Ze moest vanmorgen al weer terug naar het Erasmus om een echo te laten maken. Waar natuurlijk weer helemaal niets op te zien was. Om moedeloos van te worden. De 10e moet zij weer langs bij professor van Eijk. Al denk ik niet dat hij haar meer kan vertellen.

Eigenlijk moet ze dus een MRI scan maar dat durft ze niet. Ze is daar zo ontzettend bang voor. Het gekke is dat het eigenlijk absoluut niets voorstelt. Deed het nou nog zeer of zo, dan zou ik het snappen. Maar ze wil onder geen beding. Omdat mijn broer en ik daar best wel een beetje verbolgen over zijn, het is verdorie voor haar eigen bestwil, wil ze misschien wel onder een roesje.

Dat moeten we dan maar eens voor elkaar zien te krijgen dan. Je mag natuurlijk niet oordelen over wat een ander eng vindt, maar dit vind ik echt gewoon raar. Je gaat liggen, probeert zo stil mogelijk te blijven liggen en dat is het. 

Oké dat ding maakt een pestherrie maar je mag zelfs een eigen muziekje meenemen om naar te luisteren tijdens. Verder doe je je ogen dicht en gaat lekker even relaxen. Ik heb het zelf al een paar keer gehad en het stelt echt niets voor. 

Natuurlijk, je mag niet bewegen dus je krijgt spontaan overal jeuk waar je niet bij kan komen. Dat zit alleen echt volledig tussen je oren. Het is echt een kwestie van even doorbijten en stil blijven liggen. Als dat dan kan zorgen dat je van die pijn af komt, dan moet het toch gewoon eventjes?

Nou ja, wordt vervolgd nog. Tot nu toe heeft ze nog steeds die ellendige buikpijn en zal ze daar vanaf willen dan zal ze de scan in moeten. Het is het ene of het andere. Dit is natuurlijk raar. Maar ja, bij wat ze tot nu toe gedaan hebben, kunnen ze niets vinden. We wachten het nog maar even af. Verder is ze best niet eigenwijs hoor...

Ik ben met dag 3 van de shakes bezig, het wordt al minder lastig. Vandaag wel hoofdpijn en behoorlijk moe. Voor de boodschappen ben ik maar gaan hoepelen. Ik wist al dat als ik terug zou komen, ik daar dan geen zin meer in zou hebben. Vandaag was het ook lastiger want alles doet me ondertussen pijn.

Ik begrijp waarom ze het een fitness hoelahoep noemen. Ik hou dat ding nog steeds niet al te lang in de lucht. Ik haal nog net geen minuut, heb ik vandaag zitten spotten om mijn timer. Daarna zakt hij, de ene keer snel, de andere keer wat langzamer, richting vloer. Ik heb gewonde knieën, schenen en enkels. 

Het is best een zwaar ding. Hou ik het die minuut vol en zakt hij dan weer naar beneden dan hijg ik als een oud molenpaard. Dus je kan niet zeggen dat het niet nodig is. Ik ben benieuwd hoe lang het gaat duren dat ik het echt 10 minuten aan 1 stuk door kan doen. Dat gaan we nog wel merken. 

Ik kan het ook maar precies op het juiste plekje in de kamer doen. Dat ding is behoorlijk groot en het draait ook nog eens volledig om je heen. Je neemt al hoepend best een aardig stuk ruimte in beslag. Ik heb er wat dingen voor op moeten schuiven en dat blijft nu zo staan. 

Ik weet exact waar ik kan beginnen met een slinger te geven aan de hoep. Soms raak ik nog wel eens een kast of een stuk tafel maar op zich is het daar net te doen. Als je kleinbehuisd bent, dan denk ik dat je buiten zal moeten gaan staan. Dan zou ik het al op hebben gegeven. 

De buren die binnen kunnen kijken, mogen lachen als ze dat willen. Ik zou er in elk geval nooit buiten mee gaan staan. Dat zou zelfs in de winter kunnen want binnen 5 minuten heb je het bloedheet. Het is best pittig en een uitdaging voor mezelf. Bovendien kan het die onderrug sterker maken en dat heb ik weer nodig. 

We gaan dit dus volhouden en tot een verplichting maken. Straks wordt het vanzelf leuk. Nu ben ik alleen maar bezig met oppakken en weer beginnen. Maar maakt niet uit, ooit kan ik het als een pro. Voor ik die 30 kilo kwijt ben, kan ik hoepelen als de beste. 

Ach ja, dan heb ik weer wat uitdagingen. De katten maken zich in elk geval snel uit de voeten als ze zien dat ik dat ding pak. Daar hebben ze wel van geleerd. Aurora blijft nog wel eens even onder de tafel zitten kijken. Ze zal wel denken dan. Maar als hij een paar keer vlak bij haar op de grond is geknald, gaat ze er toch ook maar weer even vandoor.

Beide cits zijn ondertussen zwaar verslaafd aan borstelen. Ik haal er elke keer zo'n enorme berg haar af, dat ik me afvraag waar dat anders blijft als ik ze niet borstel. Want op zich zie ik in de rest van het huis geen verbetering qua kattenhaar. Ook wel een aparte. Nou ja, het is goed voor hen en voor mij. Ook daar blijven we dan maar mee doorgaan.

Ik ben benieuwd of ik Sunshine straks ook zo lekker geborsteld ga krijgen. Laat ik eerst maar eens afwachten in wat voor toestand ik die thuis ga krijgen. Buitenvacht, vol met teken of vlooien, alles kan. Zo'n vacht is in een maand veranderd, dat heb ik bij Aurora gemerkt.

Die heeft nu een spierwit zijdezacht velletje. Toen ze pas kwam voelde ze echt heel raar en "grof" aan. Dat is nu wel anders. Moonlight is prachtig, als het zonnetje op hem valt, dan glanst hij als een spiegel. Sunshine glom ook altijd zo. Alleen door de strepen was dat bij hem minder te zien. Ik hoop dat ik hem snel weer mag laten glimmen hier. Maar ik zal nog wat geduld moeten hebben. Dat moet dan maar.