"Als de dingen langzaam gaan,
maak het dan niet nog langzamer door ermee te stoppen. "

Ria Niemeijer

De frambozen die ik kwijt was, lagen plat gereden op de straat. Tenminste, de verpakking kon ik nog herkennen, van de frambozen was niets meer over. Ik hoop dat er nog wat vogeltjes iets aan gehad hebben in elk geval. Wat een frambozendoos ben ik toch! Arme vruchtjes. Die zijn nu niet framboos meer maar framwoedend! Ik was dan ook echt aan het stoeien met 3 zware tassen en ik ben niet 1 van de handigste personen die er rond lopen op deze aardbodem. Dan krijg je zulke dingen. 

Goed bewijs daarvan is mijn actie van gisteren toen ik naar mijn werk ging. Ik ging juist iets vroeger weg omdat er natuurlijk ijs en zo lag, ook op mijn voorruit. Ik had zelfs 2 volle vuilniszakken door al die lege verpakkingen van de boodschappen die ik had weggewerkt. Dan nog eens allemaal te oude dingen uit de vriezer. Ook had ik de kattenbakken weer volledig verschoond. Dus had ik alles een beetje verdeeld anders was het weer te zwaar voor in 1 zak. Die 2 zakken nam ik gelijk maar mee, inclusief handtas en tas vol eten.

Dat was ook lastig werken natuurlijk maar goed, het moest allemaal naar beneden. Halverwege het trappenhuis, denk ik, wat hoor ik toch? Kijk ik om, is de zak waar de vieze kattenbakvulling in zit op de een of andere manier door zijn bodem heen gegaan en liggen er 3 trappen vol met korrels en keutels! Eh… Wat nu?! Daar heb ik toch verdorie helemaal geen tijd voor? Diep in me wilde er iemand gewoon snel vandoor gaan.

Alleen zo ben ik niet opgevoed natuurlijk. Bovendien heb ik ook nog een geslepen kantje dat me zei, dat ik de enige op de trap ben met katten. Ik zou dus ook nog eens zo gevonden zijn. Met gelaten gemoed wist ik dat ik toch echt even de korrels en drollen moest gaan ruimen hier. Eerst die zakken maar strategisch opgepakt en beneden in de container gegooid.

Daarna weer naar boven, stoffer en blik pakken, tassen neergooien en gaan opruimen. Terwijl je al vreselijke haast hebt. Halverwege dacht ik eraan om even mijn collega te bellen. Anders zou ze zich zitten ergeren waar ik bleef natuurlijk. Al hijgend deed ik mijn verhaal en Marhsa lag dubbel. Helemaal niet aardig dat ze ook nog eens zei dat dit typisch iets voor mij was. Hoezo typisch iets voor mij?! 🤪

Daarna moest ik als een dwaas mijn vooruit van een centimeter ijs ontdoen. Ik heb nog steeds geen goeie krabber gekocht dus ik ging tekeer als een gek op die ruit. Eindelijk was dat hardnekkige spul eraf en zou ik zicht hebben. Gelukkig start mijn Therèse altijd gelijk, ik was dus net niet op tijd binnen. Ja, Therèse noem ik mijn auto, het is natuurlijk wel een Francaise. Anders was het gewoon Truus geworden.

Mijn eerste werkdag dit jaar was begonnen met honderden mails. Ik heb op mijn werk altijd mijn hele bureau vol met post its met wat ik allemaal echt voor elkaar moet krijgen. Slim genoeg voor een blondje, had ik dus ook een post itje met wat en hoe laat ik moest eten neergelegd. Elke keer als ik door de briefjes loop, zie ik dat ook gelijk en kijk ik direct op de klok. Eten! 

Omdat ik daardoor op elke 2 uur gefocust ben, vliegt de dag voorbij als een Concorde, supersonisch gewoon. Net als vrijdag, kreeg ik echt maar dan ook echt niet die laatste maaltijd binnen. Tegen die tijd voel ik de boterhammen en de rest, vlak voor de opening van mijn oren drijven en ik wil niet overlopen. Moet ik weer gaan opruimen!

Nu ben ik ook maar vast gaan schrijven, voor ik het weet moet ik alweer weg. Ik ga ook vroeger beginnen dus nu moet ik helemaal haasten. De katten zijn al verzorgd, ik moet nog, ook al het eten weer klaarmaken en uitzoeken wat ik mee moet nemen. Dan is het alweer tijd om weg te gaan. 

Het nadeel is natuurlijk dat ik met dit dieet niet weet hoe snel het zal gaan. Als je shakes neemt, dan vliegen de kilo's er echt af en had ik van de zomer al op mijn gewenste gewicht geweest. Dat zal er nu niet inzitten denk ik. Maar goed, ze moeten er dan nu ook echt af blijven. Dit is misschien best wel een stuk beter. Als het er maar af zal gaan natuurlijk.

Tot die tijd vermijd ik gewoon alles wat me dik maakt. Zoals spiegels en foto's. De weegschaal moet ik wel op, ik moet wel weten of het effect heeft. Maar eerder dan de 20e ga ik er niet op. Ik kijk wel uit om op vrijdag de 13e op een weegschaal te klimmen natuurlijk. Dat is vragen om moeilijkheden. Het is nog een glazen weegschaal ook, zouden de kilo's niet tegen vallen, breekt dat ding wel of zo. Nee, mij niet gezien. 

Van de week zag ik op Ginger Cat Alert, een Facebook pagina waar ze ook van alles delen over vermiste en gevonden katten, een collage voorbij komen van vermiste katten in Zuid Holland. Omdat Sunshine daar niet tussen stond, plakte ik hem er even onder. Het is belangrijk dat het gezien blijft worden. Je weet maar nooit.

Maar ik had blijkbaar een andere collage, waar hij wel op stond, net niet gezien. Ze vertelden me dat en gaven me de link ervan. Toch wel heel lief! Dus ook al schrijf ik er niet meer dagelijks over, ik ben er wel degelijk nog steeds dagelijks mee bezig. Daar is dit stukje alleen al weer een bewijs van. 

Nu moet ik echt gaan vliegen en de dingen gaan doen die ik al zei. Morgen mag ik even in alle rust thuis blijven. Dinsdag begint de gekte weer. Daar val je ook van af natuurlijk, al dat geren en gevlieg. Dat kan nooit kwaad natuurlijk. Ik mis alleen mijn tijd om te lezen, dat is het enige wat ik er vervelend aan vind. Het heeft wel iets al dat gedoe. 

Ik moet morgen alleen de deur uit om yoghurt en fruit en koffie aan te vullen enzo. Ik wil ook een doosje framblij, daar heb ik mijn zinnen nou eenmaal op gezet. Framblijs is natuurlijk heerlijk maar die fluweeltjes op je tong zijn toch net wat lekkerderder. Zie je wel, heb ik het toch weer over eten 😲Sorry!

"Je wordt niet wat je wil,
je wordt waar je zelf in gelooft."

Oprah Winfrey

Nou, ik had al een raar tijdsbesef maar met al dat eten wordt het er niet echt beter op. Ik ben bang voor komende nachtmerries over boterhammen die boos zijn omdat ik ze niet op tijd op eet of klaar maak. Protesterende appels en mandarijnen lopen er achteraan.

Ik bedoel maar, het moet een hobby worden denk ik. Een vriendin stuurde me een berichtje dat dit wel veel lijkt maar dat het eigenlijk nog niet genoeg is voor een goeie verbranding en de verhoudingen kloppen niet helemaal. 

Zij blijkt er nogal veel van te weten en gaat voor me aan de slag. Zij gelooft ook niet in diëten maar wel in gezond en genoeg eten. Een auto rijdt ook niet zonder benzine. Ik heb gefunctioneerd omdat er wel iets in ging maar op zich het verkeerde en ook veel te weinig. Daardoor had mijn lichaam zoiets van 'laten we dit maar direct opslaan, voor je het weet krijgen we weer helemaal niets binnen'. 

Tja, wel logisch als je erover nadenkt. Maar goed, zij gaat aan de slag en ik ga hier nog even mee door. Ik ben toch wel erg benieuwd wat ik over 2 weken op de weegschaal zal zien. Werkt het nou echt heel goed, dan ga ik er toch nog wel even mee door. Ben ik dan genoeg gewicht kwijt kan ik langzaam overswitchen naar wat zij voor me gaat maken.

Speciaal voor mij, rekening houdend met gewicht, leeftijd en lengte. Dit is de laatste keer dat ik zoiets ga ondernemen. Het moet er gewoon af en ook af blijven. Klaar. Wat dit dieet betreft, ik begin wel in de meest lastige week. Die van de avonddiensten. Dus ben ik vanaf ik wakker word, alleen maar bezig met afwassen, eten klaar maken om mee te nemen, en zorgen voor een warme hap voor ik weg ga.

Die regels ruil ik gewoon om, dan heb ik geen gedoe op de zaak. Dat gaat al helemaal niet. Met dagdiensten heb ik het andersom. Ik zal vaak genoeg tussendoor even snel een boodschapje moeten doen uit mijn werk. Eenmaal thuis is het zorgen voor het avondeten en alles voor de volgende dag klaar maken.

Ik moet ook nog tijd maken om te sporten. Ik moet maar niet vooruit kijken want dan krijg ik het al een beetje benauwd. Toch wil ik dit volhouden als het werkt. Daarna overgaan op het eten op maat, voor mijn persoontje. 

Gisteren wilde ik de heerlijke verse frambozen door mijn yoghurt doen. Zijn ze ontsnapt! Nergens te vinden. Nu kon ik me nog herinneren dat mijn tassen omkiepten toen ik ze uit de auto tilde. Misschien liggen ze, wel lekker fris in elk geval, onder mijn auto. Ik zal het zo wel zien. Of anders liggen ze in de achterbak. 

Ik ben gek op frambozen dus ik wil ze wel terug. Ik had nog verse ingevroren frambozen liggen dus die heb ik maar afgewogen. Tot mijn blije verrassing, werd de yoghurt ijsyoghurt in combinatie met de bevroren framboosjes. Ik noem het framblij-ijs, kortom framblijs. Heerlijk! Framboos klonk veel te negatief daarvoor.

Gisteravond werd de hele wereld weer eens wit. Ik hoop dat Sunshine ergens warm kan schuilen of binnen zit. Hij heeft natuurlijk nog nooit eerder sneeuw gezien of gevoeld. Dat is het eerste wat me in mijn hoofd kwam, toen ik het zag. Ik hoop dat hij genoeg te eten heeft. Nou ja, kwam hij nou maar gewoon thuis. Lummel. 

Vanaf ik gezegd heb dat er in Sam zijn luxe bankje geen kat meer lag, lag eerst Moonlight erin. Tegenwoordig ligt Aurora er 's nachts. Misschien moet ik maar meer dingen zo laten omdraaien? Misschien moet ik zeggen dat Sunshine het lef niet heeft om thuis te komen. Staat hij even later op de stoep? Zo'n mazzel zal ik wel niet hebben maar het is het proberen waard. 

Ik schrijf me rot, gelukkig kan ik snel typen! Ik moet zo namelijk al weer eten. Twee uur is gewoon zo voorbij. In mijn leven vliegt de tijd toch altijd al, nu is het bijna niet bij te benen. Twee knäckebröd met halva jam moeten er in, geen probleem.

Eten voor de rest van de dag is al gelabeld en ingepakt. Dat kan ik zo in een tasje doen en meenemen. Voor het gemak heb ik wat uren omgedraaid qua eten. Dat zal vast geen kwaad kunnen. Het kan ook gewoon niet anders. Ik heb geen zin om met potten jam te gaan lopen slepen hoor.

Koken op de zaak gaat ook niet echt. Met avonddiensten moet ik wel 's morgens al koken en opeten, jakkie. Na het eten van zo meteen maar even sporten, wassen en aankleden. Daarna even rijst koken, ik heb nog kip van gisteren met groentjes, wat salade maken en opeten en dan moet ik echt weg. Morgen ga ik vroeger beginnen dus moet ik nog even kijken hoe ik dat ga doen. Qua eten komt het me niet echt goed uit, maar ja, soms moet je een collega helpen. 

Ik moet ook mijn baas even bellen over dinsdag. Ik wil heel graag met mijn moeder mee naar het ziekenhuis. Als ik haar alleen laat gaan, zwijgt ze het vast dood dat ze een scan moet. Dat wil ik voor zijn en misschien dat ik dan kan regelen dat ze een roesje krijgt of zo. Maar zelf zal ze het niet ter sprake brengen, ben ik bang. Vandaar dat ik erbij wil zijn.

Ik weet nu al dat ik een enorme berg mail moet wegwerken. Met mijn week ziek en een week vrij, weet ik nu al dat dit er een paar honderd zullen zijn. Daar zal ik me de hele avond mee moeten bezig houden. Morgen kan ik dan aan de achterstand in mijn werk kunnen beginnen.

Ook moet ik beoordelingen gaan schrijven vóór 1 februari. Met deze achterstand weet ik niet of ik dat ga redden. Tenzij ik 2 weken thuis mag werken maar dat zit er dus niet in. Nou ja, we zien wel. Ik ben maar 1 mens en ik ga me niet meer gek maken. Meer dan mijn uiterste best kan ik niet doen. Aangezien ik thuis ook geen minuut meer over heb moet ik het toch ergens vandaan halen. 

Druk druk druk dus. Dat is altijd al zo, alleen nu moet ik nog eten tussendoor ook. Ik merk nu wel dat het een stuk sneller gaat als je gewoon eten over slaat. Alleen is dat niet de bedoeling. Dat heeft mijn lijf me nu wel duidelijk gemaakt. Oh, eten!!! Ik ben al twee minuten te laat 😲

"Hét ogenblik om je te ontspannen
is als je er geen tijd voor hebt."

T. Harris