"De strijd is meestal het
interessantste deel van
het verhaal..."

Weer een dag voorbij. Morgen is het lekker mijn weekend. Jullie weekend moet ik werken. Uit mijn werk, waar ik eerst even snel nog gegeten had, ben ik alvast lekker de boodschappen gaan halen. Yoghurt, melk en fruit is sneller op dan ik het de laatste 30 jaar of zo heb mee gemaakt.

Ik sjouw me de tandjes elke keer! Ik ben al blij dat ik niet met een heel gezin dit dieet moet doen. Dan kan je volgens mij om de dag beter de AH laten komen bezorgen. Anders ben je straks slank met een kapotte rug. Wat kan een mens allemaal niet wegwerken in 1 dag. Niet normaal zeg. Oh nee, wat ik deed was niet normaal.

Het normale begint al een beetje te wennen. Ik krijg nu wel alle maaltijden binnen. Vandaag ging het net even mis. Door die boodschappen was het net al tijd om te eten, ik was al wat laat, dus maar even een appel en ontbijtkoek gepakt. Ik moet natuurlijk eerst nog koken en anders was ik helemaal te laat met eten. 

Nu ga ik om half 7 lekker eten. Kan ik rustig even schrijven hier en op mijn gemakkie eten klaar maken. Ik heb een hekel aan haasten, daar doe ik niet meer aan mee. Op de zaak is het altijd hectisch, privé wil ik dat gelazer niet. Doucement wil ik alles thuis. Die eerste week rennen en vliegen om eten wil ik niet meer hebben. Dus doe ik het op mijn manier. Ruil een regeltje als dat zo uitkomt.

Sinds die foto's gisteren heb ik ze wel 1000 x vergeleken met Sunshine en het zou zo goed kunnen. Waar ik op die bovenste foto een donkere vlek op die voorpoot zie, bedacht ik me later dat dit net zo goed smeer kan zijn of zo. Het wil niet zeggen dat het zijn vacht is die zo is. Die vlek is ook veel donkerder dan de rest.

Op die 2e foto bij die fietsen zie je die donkere vlek zelfs helemaal niet. Dus tja, was die genomen op een andere dag misschien en had hij toen geen vieze vuile vlek aan zijn poot? Ook een aparte is het dat alle foto's van een vermeende Sunshine, 9 van de 10 keer zijn linkerkant laten zien. Het idiote is dat ik bijna helemaal geen foto's van zijn linkerkant heb.

Daar let je normaal toch ook niet op? Bovendien staan zijn ogen er nooit op. En juist aan zijn ogen zou ik het direct zien. De blik, de kleur en wat er uitstraalt herken ik uit duizenden. Helaas is dit elke keer niet het geval. Ook al zou het dit keer wel zo zijn, ze heeft hem al tijden niet meer gezien. Mezelf gek maken is ook niet de bedoeling lijkt me.

Bij blonTjes valt het kwartje altijd later, zeker nu die niet meer bestaan. Die dame heeft hem natuurlijk wél goed gezien. Dus heb ik het uitgelegd en haar wat foto's van Sunshine gestuurd. Ze zou hem natuurlijk kunnen herkennen. Helaas heeft ze het nog niet bekeken dus heb ik ook nog geen antwoord op mijn vraag. 

Mijn moeder had vandaag die dagopname en is nog in het ziekenhuis. Ze zal een seintje geven als ze naar huis kan. Dan gaan Daan en Kim haar halen. Dat hoor ik dus ook later nog wel. Geduld is een schone zaak. Ze belde me wel vanmorgen.

Ze hadden bij haar infuus ook glucose gedaan. Vandaag mocht ze natuurlijk ook niet eten en haar suikergehalte was al bijna niet te meten zo laag. Ja, daar voel je je goed beroerd van. Dat komt omdat ze niet eet. Dat kan niet als je diabetes hebt en dan ga je je heel slecht voelen. Ik hoop dat ze er een beetje van opknapt. 

Moonlight loopt weer als een gek rond te rennen en slaakt zijn oorlogskreten. Ik heb altijd het idee dat dit met Sunshine te maken heeft. Nu dus ook. Het arme ventje zo in die kou buiten. Ik vind het een vreselijk idee! Ik kan er alleen geen kant mee op. Ik zet hier een foto bij zoals het heel snel maar moet worden weer. Mijn 3 cits heerlijk bij elkaar op de bank. 

"Als ik een euro kreeg voor elke keer
dat ik moe(s)t lachen om mijn katten
en honden, dan was ik al heel lang
miljonair geweest!"

Goh, weer zo'n dag die voorbij is gevlogen. Ik lijk geen andere dagen meer te hebben! Bovendien ben ik niet moe te krijgen. Ja, in mijn hoofd wel maar ik heb geen powernap meer nodig, ik heb power genoeg van mezelf.

Ook wel heel apart om te voelen en bewust mee te maken. Wat ik net ook heel bewust mee maak is dat, ook al is het een tijd geleden dat ik voor het laatst geflyerd heb, de flyers toch nog goed genoeg hun werk doen. Die er tenminste nog hangen natuurlijk.

Uit mijn werk heb ik mijn spullen neergegooid en heb ik de computer opgestart. Eerst heb ik mijn moeder even gebeld. Ik had al gehoord dat ze zich helemaal niet goed voelt. Ik kreeg Frans aan de lijn, ma lag te slapen. Dat doet ze de laatste tijd veel omdat ze anders zo'n pijn heeft. Morgen moet ze voor de scan, wat hoop ik dat die een oplossing daarvoor kan geven!

Daarna heb ik Kim even gebeld, om te vragen hoe het met haar is. Dat is ook nog steeds halen en brengen. Ze heeft dan weer wel en dan weer geen pijn. Hopelijk kan de uitslag van de gastroscopie die ze 9 februari krijgt wat helderheid brengen. Dit is ook al geen doen.

Dan werd ik gebeld, het was mijn moeder die had gehoord dat ik gebeld heb. Ze voelt zich echt heel slecht vandaag. Die scan moet wel wat doen want op het moment wil ze niet eens eten. En door haar suiker gaat ze zich hier ook niet beter door voelen! Terwijl ik met mijn moeder aan de lijn zit, ging mijn gsm.

Het was een mevrouw die woont op de Noorderhavenkade, vertelde ze me. Ze was aan het wandelen geweest en had mijn flyer daar in de buurt ergens op een paal gezien. Ze had, nog voor het winter werd, zo'n kat rond zien lopen. Ze had er een paar foto's van genomen omdat haar buurvrouw ook haar kat kwijt was. 

Helaas had ze die niet meer. De kat was niet die van de buurvrouw maar misschien was het mijn kat wel, als ik die tenminste ondertussen al niet terug had. Nee, ik zoek me nog steeds helemaal gek! Ik vertelde haar dan ook dat ik heel blij was met haar telefoontje.

Ik vertelde haar van Mickey van het Vroesenpark ook. Ja dat zat vlakbij haar dus dat kon makkelijk. Ze beloofde haar ogen open te houden en als ze hem weer eens zag, zou ze me direct bellen. Ze had hem nu al een tijdje niet meer gezien maar wilde het me toch even laten weten.

Iets later appte ze me toch 2 foto's door. Alleen op de 1e zag ik een kat die het enigszins nog wel kon zijn maar op de 2e foto leek het een heel andere kat te zijn. Ik vroeg haar hiernaar en ze dacht dat dit die ene kat was. Helaas, dan is hij het niet, zei ik, want die 2e is hem heel duidelijk niet.

Een tijdje later werd ik weer door haar gebeld. Ze had zich vergist, die 2e foto was dus de kat van die buurvrouw die ook kwijt was. De 1e foto is de kat die zich gedroeg als een kat die zijn huis zocht. Hij heeft er een maand of 2 wel rondgehangen. Mijn hoop was ondertussen al alle kanten opgesprongen maar laaide nu toch weer op.

Ze ging nog even verder zoeken of ze de 2e foto nog kon vinden. Zo ja, dan zou ze me die ook opsturen. Ik natuurlijk ondertussen met alle foto's van Sunshine voor mijn neus om te kunnen vergelijken. Lekker groot op de pc. Tja, wel, niet, wel, niet...

Ik kreeg weer een appje. De 2 foto, wel onduidelijk, tussen de fietswielen. Dat wit bij de nek lijkt toch wel heel erg op Sunnyboy maar ik zie ook een zwarte vlek op die poot die hij niet heeft. Tussen de fietsen lijkt hij toch ook echt wel enorm en zie je ook die vlek niet. Maar ja, die is dan daar op dat punt wel heel erg blurry. 

De kleur klopt wel, het wit, juist ook bij zijn koppie, zou ook kunnen en toch en toch... Had iedereen maar een zoomlens of zo. Om gek van te worden. Ik zal de foto's hier plaatsen. Let wel, hij loopt er ondertussen al een tijdje niet meer maar toch. Ik snap nu ook waarom Mickey ervan overtuigd was dat het Sunshine was.

Ik zelf weet het gewoon even niet zeker. Het kan natuurlijk nooit kwaad om daar toch ook weer eens te gaan rondrijden. Mocht de dame hem zien, dan belt ze me gelijk. Ze heeft mijn nummer opgeslagen. Geweldig! Wat is het toch mooi om te mogen meemaken dat wildvreemden je zo graag willen helpen! 

Ondertussen staan mijn boontjes te koken, ligt de kip zacht te sudderen tussen een blaadje met kruiden. Ik ben een half uur te laat met eten maar dat zal toch zeker niet echt kwaad kunnen zo'n enkel keertje? Hm. Ik dénk het niet. Maar ja, ik dacht ook dat gewoon eten niet kon dus wie ben ik. 

Ik ga mijn maal verder bereiden en lekker eten. Aurora ligt al op de bank op me te wachten. Moonlight komt vanzelf wel straks. Morgen nog 1 dagdienstje en dan begint mijn weekend al weer. Ik zou zeggen "eet smakelijk"! Ik ga later nog weer even goed naar die foto's kijken. Jullie mening stel ik natuurlijk ook zeer op prijs! 

"We kunnen niet iedereen helpen,
maar als iedereen nou eens 1 iemand helpt?"