Ik ben even een keertje thuis. Vanmorgen ben ik al bij mijn moeder geweest. Aangezien ze mijn stukjes hier ook altijd leest, kreeg ik op mijn kop. Ze is helemaaaal niet warrig en ze haalt zeker geen woorden door elkaar hoor. Op mijn "nou, echt wel", reageerde ze met de blik... 

Ik schrijf het gewoon op zoals het is hoor. Ik mocht toch koffie met een koekje dus het zal wel mee vallen met haar boos zijn. Kim kookt vanavond voor haar en ik eet een keertje thuis. Het is wel fijn om je eigen huis wat langer te zien en soms ook bij daglicht. Hierdoor zie ik wel dat ik weer nodig heel enthousiast moet gaan stofzuigen. 

Ma liet mijn schoonzus Sandra even wat dingen opmeten wat gordijnen betreft. Zei ze, zo ik heb pijn mijn vinger joh, die kwam net tussen de thermometer. De thermometer? Zo zegt ze, nou hoor ik het zelf, ik bedoel dat ding. Ze wijst naar de meetlat. Maar verder valt het reuze mee hoor ma. Ze lachte zelf ook maar mee toen wij dubbel lagen.

Ik zei, 'ma, je hebt 1 meter 10 koorts, gauw naar je bed'. Toen trok ze weer een gek gezicht naar me. Ze ging toch wel even liggen want ze is heel snel moe. Ik ben toen maar boodschappen gaan halen. Ik kook morgen en dan maak ik de saus vast hier thuis. Die is de volgende dag altijd lekkerder. We eten Mexicaans maar voor ma maak ik gewoon kipfilet met groenten. Die kan, als ze al eet, niets kruidigs meer hebben. Meestal maak je het voor niets maar ja, dat is dan jammer.

Op de foto's kan je zien hoe we ons vermaken als ma slaapt en wij even niets moeten doen zoals schoonmaken of koken of zo. Ik ga toch ook maar eens die snapchat downloaden. Af en toe is dat echt hilarisch! Vooral met die vervormde stemmetjes erbij. Dat hebben we echt wel behoorlijk nodig, dan lachen we het een beetje van ons af allemaal.

Het was weer eens behoorlijk druk in de winkels. Is het soms gratis op zaterdagmiddag? Ik wist eigenlijk niet eens wat voor dag het was maar hierdoor kwam ik erachter. Nu moet ik zo meteen mijn haar uitspoelen en dan ga ik heerlijk de hele avond op de bank hangen. Gewoon even niets en alles op mijn eigen tempo.

Ik heb lekker een salade voor mezelf want ik heb uiteraard ook geen zin om voor mezelf te koken. De katten vonden het zowaar vreemd dat ik thuiskwam geloof ik. Die zijn gewoon weer naar boven gegaan. Als ik roep dat ze gezelschapsdieren zijn, negeren ze me zelfs. Als ze niet uitkijken krijgen ze gewoon geen snoepjes voor het slapen gaan. Ah nee hoor, die krijgen ze wel. 

Als ik boodschappen haal, dan rijd ik altijd in het gebied waar Sunshine rond lijkt te hangen. Ik kan het niet laten om dan heel intens om me heen te kijken. Niet dat het zal helpen mocht ik hem zien, want wat dan? Voor ik er ben, is hij vast al weer weg. Toch komt er weer een tijd dat ik weer overal zal gaan flyeren en overal zal gaan zoeken. Misschien heeft hij tegen die tijd zelfs wel zin om naar huis te komen. Je weet maar nooit!

"Niets vormt een sterker geloof
in erfelijkheid dan het hebben
van een knappe dochter (hè ma?)"

Het was een aparte dag vandaag. Broer en dochter zijn even naar Hofwijk geweest, al had ik ook wel even mee gewild. Dat komt nog wel. Het loopt niet weg in elk geval. Ben wist me te vertellen dat het een heel raar gevoel was om daar te lopen. Daar kan ik me best wat bij voorstellen. 

Met mijn moeder was het vandaag ook allemaal een beetje vreemd. Ze praat soms opeens heel veel en haalt allerlei woorden en uitdrukkingen door elkaar. Toen ik er nog niet was stuurde Kim me dat. Of ik op wilde letten straks of ik dat ook vond. Ook zegt ma niet te willen gaan slapen omdat ze steeds van die rare dromen heeft.

Ze droomt dan over Kim die een kind in haar armen heeft. Dan zegt ze 'geef oma maar een hand' en dan wil ze Kim''s hand pakken. Dan is Kim opeens weg en is er niets meer. Een soort leegte en dat vindt ze eng. Snap ik wel een beetje. Misschien wilde ze daarom niet gaan liggen vanavond?

Ook wilde ze steeds uit bed en wilde ze alles zelf doen. Alleen is ze heel duizelig en bibberig, dat is duidelijk zichtbaar ook. Toen ze haar sokken wilde pakken is ze gevallen tegen de kast. Daardoor ging de wond op haar rug, die pas dicht is, weer open. Eigenwijs is ze verder niet hoor. Ze wil ook gewoon echt niet dat we haar helpen. Zucht...

Ze wilde naar de markt. Die is welgeteld hooguit 5 kramen in Overschie. Ook hier merkten we weer dat ze een beetje in de war is. Ze wilde bieten met brood eten vanavond en wilde steeds speklappen gaan halen. Dat soort dingen. Nee ma, vanavond eten we brood en morgen andijvie stamppot met spekkies. Ja, maar dan moeten we toch speklappen hebben? Nee ma, dat komt allemaal wel goed. 

Toen mijn broer in een winkel iets ging afrekenen en zij met Sandra buiten op hem wachtten, was ze hem opeens kwijt. San moest haar vertellen dat hij binnen was en in de rij stond. "Oh ja" zegt ze dan. Even later was ze hem weer kwijt. Apart om mee te maken allemaal. Aan haar suiker lag het niet, die was zowaar goed. 

Ook Frans doet steeds vreemder en zit voor zichzelf uit te kletsen af en toe. Kim vond het net een griezelfilm waar ze in zat en niet uit kon komen. Het blijft natuurlijk een rare tijd en het lijkt allemaal nog vreemder te worden. Het zal er wel bij horen maar toch. Ma heeft nu ook blaren in haar mond. Daar heeft ze zalf voor gekregen want dat doet best zeer.

Ze zei tegen me; 'ik heb allemaal blaadjes in mijn mond'. Ik zeg; 'wat heb je in je mond?' Ja, bladeren, hoe heet dat nou toch? Blaren?, vroeg ik. Ja, dat bedoel ik, blaren! Toen de buurvrouw even kwam kijken met haar zoontje, was ma ook opeens weer een en al leven. Al zie je duidelijk dat ze helemaal bibbert, ze doet net of dat niet zo is.

Al trillend ging ze de vaatwasser uitruimen en toen zei ik dat ze ermee op moest houden. "Ik ben niet achterlijk hoor", was haar commentaar. Ze zag de diepe borden van gisteren in de vaatwasser en zei; "die borden mogen niet eens in de vriezer, ik kan beter alles zelf doen". Ze is afwisselend opstandig, sikkeneurig, ondeugend en aan het grapjes maken. Ik vind het allemaal een beetje lastig te volgen. 

We merken het allemaal en we weten niet goed wat we ermee aan moeten eigenlijk. Omdat Frans ook al zo raar doet is het dubbel vreemd. Het zal er wel bij horen maar het is wel iets dat wij ook nog nooit meegemaakt hebben. We zullen het er mee moeten doen en gewoon wat extra op ma letten als ze weer zo'n hyperbui krijgt. Want raar was dat wel.

Van hele dagen op bed liggen opeens zo druk doen, daar klopt iets niet bij. Ik werd er een beetje ongemakkelijk van. Gewoon uit bezorgdheid. Je kan alleen zo weinig doen. We zullen er wel doorheen komen, dat doen we altijd. 

Hier thuis is Moonlight nog steeds een beetje enfant terrible. Echt de hele tijd loopt hij te mauwen en te zeuren. Of hij sloopt losse dingen. Maar dat gemauw wordt je ook een beetje simpel van hoor. Dan wil hij weer naar buiten en als je dan zit, komt hij weer naar binnen. 's Zomers kan die deur open blijven en is het niet zo lastig. Nu dus wel.

Aurora kwam maar niet naar beneden toen ik net thuis kwam. Uit bezorgdheid ben ik even boven gaan kijken. Hadden ze mijn tassenkapstok omgegooid en dat ding is nu niet meer te gebruiken. Wel 30 handtassen waar ik iets anders op moet vinden dan ze zomaar op de grond gooien. Aurora durfde er niet overheen te springen dus heb ik maar even de weg vrijgemaakt voor haar.

Ze heeft misschien wel de hele middag al boven gezeten, ik weet natuurlijk niet hoe laat dit gebeurd is. Arme meisje. Ze kwam direct naast me op de bank, waar ik natuurlijk direct een pil bij haar naar binnen heb gewerkt. Hoppa. Klaar voor vandaag. Nu moet ik alleen nog zorgen dat ik straks mijn eigen pillen niet vergeet. 

Morgen ga ik heel even in de ochtend naar ma toe. Dan kan ik ook gewoon een keertje een avondje thuis zijn. Daar ben ik echt wel even aan toe. Ik hoop dat ik de rust even kan vinden tenminste. Mijn lieve tante Jo zei van de week ook al dat we een schema moeten maken. Maar zowel mijn broer als ik durven eigenlijk niet weg te blijven. 

Je weet niet hoe lang dit nog kan en dus wil je ook niet zomaar een dagje wegblijven. Drie weken geleden werd er al gezegd dat het eerder een kwestie van dagen zou zijn. Je kan er alleen geen peil op trekken. Dat maakt deze periode zo onzeker. Dat is ook precies waarom je niet zomaar een dagje weg blijft. Stel je eens voor dat er dan iets gebeurd, dat krijg je dan nooit meer uit je hoofd. Dan maar beter moe. Een stapje terug doen is in dit geval gewoon geen optie. 

"Zolang je een moeder hebt om naartoe te gaan
blijf je altijd een kind..."

Sarah Orne Jewett

Vanmorgen hier thuis een beetje opgeruimd. Als je hele dagen de deur uit bent dan stapelen de losse rommeltjes zich op. Ik hou niet van losse rommeltjes. Ik ben wel een kastjes en laatjes propper. Maar dan ook net zo lang tot ik het op mijn heupen krijg en ze een voor een ga herorganiseren.

Nu is alles glad behalve de zijkamer en keuken. Dat doe ik morgen nog even en dan kan ik snel even stofzuigen ook voor ik weer weg ga. Dat voelt in elk geval lekkerder als je 's avonds weer thuis komt. Tegen die tijd heb ik nergens puf meer voor. Behalve even schrijven, dat is een must. Anders had ik vast al een keertje een dagje over geslagen.

Vanmiddag is de dame van de begrafenisondernemer weer langs geweest. Zo raar om dit soort dingen te bespreken. Maar alles in geregeld nu zoals ma het wil. Het staat allemaal zwart op wit. Toen wij vertelden dat je, als je een bepaalde plek wilt uitkiezen, je moet betalen alleen al om te gaan kijken naar plekjes, was zij reuze verbaasd.

Ze ging direct bellen met Hofwijk, de betreffende begraafplaats. Tot ook haar grote verbazing werd dit inderdaad bevestigd. Zij vroeg waarom er daar een bedrag voor betaald moet worden. Het antwoord was omdat ze helemaal mee lopen. Nou ja! Ik vond het al belachelijk maar nu al helemaal. Ze heeft geregeld dat we gewoon kunnen gaan kijken. Dan een aantal nummers van plekjes noteren en klaar is Kees. Gewoon voor niks.

Dat de 1 zijn dood de ander zijn brood is, is in dit geval wel enorm duidelijk. Het moet echt niet gekker worden. Ook vertelde ze dat er vaak ook moeilijk wordt gedaan bij de zogenaamde natura polissen. Dan staat er dat er bijvoorbeeld een wagen en 2 volgwagens erbij in zitten maar als puntje bij paaltje komt dan zijn die 2 volgwagens opeens niet meer mogelijk. Die moet je dan extra betalen.

Afzetterij eigenlijk allemaal. Ze rekenen gewoon 50 euro voor een kan koffie. Daar kan ik een jaar koffie voor zetten thuis. Eigenlijk is het schandalig en zouden alle mensen daartegen in opstand moeten komen. Maar ja, dat doe je natuurlijk niet. Zeker niet als je in diep verdriet zit. Daar maken ze gewoon misbruik van. Ach ja, er zijn nog wel ergere situaties waartegen iedereen in opstand zou moeten komen en dan doen we het ook niet.

Stom eigenlijk. Ma heeft haar portie visite weer gehad. Ik heb een tante net gemist omdat ik boodschappen aan het halen was. Het was weer mijn beurt om te koken. Omdat je hoofd zo warrig is, was ik de helft van de boodschappen vergeten. Ik had nog wel een lijstje. Zelfs dan vergeet je nog dingen. Beetje stom gewoon maar normaal denken schijnt even niet te kunnen.

Ik had pasta gemaakt. Voor ma had ik de saus heel mild gehouden maar ze durfde toch niet te eten. Wel heeft ze wat losse pasta gegeten. Vanmorgen had ze er ook weer alles uitgegooid. Van wat ze wel binnen houdt kan je volgens mij niet eens een kleuter van in leven houden. Maar, ook dokters orders, als ze niet wil dan moeten we zeker niets opdringen. 

Ze drinkt nu spa met verse citroen, een heel klein beetje voor de smaak. Maar echt eten blijft niet meer binnen. Zelfs de pap niet. Ze voelt zich heel licht in haar hoofd hierdoor en dat helpt ook niet mee bij die misselijkheid. Die voelt ze constant. Je zou zo graag wat meer voor haar willen doen maar je hebt geen idee wat. Daar heeft ze zelf ook geen antwoord op. Was dat maar zo. 

Dan nog Miss Aurora. Die denkt bij zichzelf, als ik bij het vrouwtje ga liggen dan propt ze weer zo'n pil in mijn bakkes. Dus gaan we gewoon niet naast haar liggen. Probleem opgelost. Ja, voor haar wel maar voor mij wordt het probleem groter. Vlak voor ik echt weg moest heb ik ze naar beneden gelokt. Aurora ging even in het raamkozijn zitten en toen greep ik mijn kans. 

Alleen had ik haar nu niet goed klem dus glipte ze weg. Ik kon haar net grijpen en heb haar op de bank gezet, waar ik mijn houdgreep al aardig onder de knie heb. Ik kon natuurlijk niet weg voor ze haar pil had gehad. Zij vluchtte snel weer naar boven. Ik geloof vast dat ze een beetje de pest op me in had. 

Moonlight is al 2 dagen heel vervelend. Hij gooit alles op de grond. Maak dingen stuk, hij kauwt er gewoon op en spuugt het dan weer uit. Hij weet het best dat het niet mag want als ik alleen maar een beetje boos zijn naam zeg, dan schiet hij er gelijk vandoor en laat liggen waar hij mee bezig was. 

Net ben ik eerst even op de bank gaan zitten en toen kwam Aurora wel bij me liggen. Mooi, dan maar gelijk een pil gegeven. Vandaag is weer binnen. Ik hoop dat ik er snel vanaf ben want ik vind het echt een gedoe. Ook om dat warrige hoofd van me. Ik vergeet mijn eigen medicijnen ook steeds. 

Van de week ook weer. De pillen die ik 's avonds moet nemen mag ik gewoon niet vergeten. Als ik dan wakker wordt heb ik al direct last van mijn kattenallergie. Dikke en jeukende ogen zijn daar het bewijs van. Ik heb het dan ook benauwder dan anders want daar heb ik ook pilletjes voor. 

Ook heb ik de laatste dagen toch ook weer last van krampen 's nachts. Magnesium mag ik daarom ook echt niet vergeten. Het zijn echt krampen, niet die zenuwpijnen. Die zijn nog erger maar daar is niets tegen te doen. Gek genoeg onthoud ik beter dat Aurora nog haar pil moet. Voor mezelf ben ik gewoon een dombo. Blijkbaar niet belangrijk genoeg. 

Het komt ook wel omdat ik opeens in slaap kukel natuurlijk. Dan word ik midden in de nacht wakker en ligt mijn tandenborstel er ook nog mét tandpasta. Dan poets ik gewoon om 3 uur 's nachts. Ook goed. Ik blijf natuurlijk wel een blonTje. Zo ben ik geboren.