"Zeer grote trots of diepe zelfverachting
duiden op zwakheid van ziel."

Spinoza, Nederlands filosoof 1632-1677

Ik ben vandaag een lijstje tegen gekomen met 11 signalen of je kat(ten) gelukkig is/zijn. Ik vraag me dat regelmatig af. Waarschijnlijk ook omdat Sunshine zo enorm zijn best deed om te ontsnappen, net zo lang tot het hem lukte. Was hij dan zo ongelukkig?

Ik merkte wel hoe vaker hij het probeerde en faalde, hij steeds ongeduriger werd. Hij moest en zou de wereld verkennen. Dat was wel duidelijk. Al wist hij natuurlijk niet wat hij allemaal tegen zou komen. Of dat hij niet zomaar gemakkelijk weer even naar huis kon. Dat was natuurlijk niet ingecalculeerd omdat het onontdekt terrein was voor hem. 

Als je weet dat katten 16 uur van de 24 uur slapen, waar zijn ze dan gelukkig mee in die wakkere 8 uur? Speel ik wel genoeg met ze? Heb ik genoeg voor ze te doen hier in huis? Dat ze genoeg te eten en te drinken krijgen is iets waar ik me geen zorgen over hoef te maken. Dat zit wel goed. Maar voor de rest? Geen idee!

Als je kat blij is dat je thuis komt is 1 van de signalen. Hier hangen ze nou niet echt de vlag uit maar ze zijn altijd wel vlakbij de deur. Moonlight laat wel heel sterk zien dat hij blij is dat ik er weer ben. Aurora, de diva, kan soms gewoon in haar mandje blijven liggen, hautain als ze is. Toch probeert ze dan mijn blik te vangen. Dus dat zit wel snor met die twee.

Sunshine was eigenlijk altijd juist door het dolle als ik thuis kwam. Dus zo ongelukkig was hij nou ook weer niet. Hij wilde gewoon meer uit het leven halen dan lui op de bank liggen en nepmuizen vangen. Ook signaal 2, ze willen bij je in de buurt zijn, ging enorm op voor Sunshine. 

Hij ging zelfs mee onder de douche. Moonlight en Aurora zijn ook graag in de buurt. Toch gingen of gaan ze alle 3 ook graag boven liggen in het kattenkamertje. Maar zijn ze beneden dan zijn ze in de buurt. Aurora zelfs het vaakst, die wil altijd tegen me aan liggen. Moonlight, net als Sunshine dat deed, loopt me overal achterna. 

Signaal 3, ze knijpen hun ogen half toe als ze naar je kijken of met je kroelen. Dat zit helemaal goed hier. Of ze zitten je zo aan te staren en dan zeg ik "dag liefje" en dan knijpen ze zo hun oogjes toe. Dat is "kats" voor  ik hou van jou, dat weet ik zeker want dat voelt dan zo. Dit zit ook wel goed hier en gold ook voor Sunshine.

Het volgende signaal is dat je kat op zijn rug ligt met de pootjes in de lucht. Sunshine deed dat altijd, foto's genoeg van. Moonlight ook, dat vindt hij juist heerlijk, vooral als ik dan hard over zijn buik wrijf. Aurora is hier voorzichtiger in. Maar gezien haar voorgeschiedenis is dit niet echt gek. Toch doet ze het in haar slaap wel. Alleen mag ik niet aan haar buik zitten, dat vindt ze echt niet fijn. 

Het signaal dat je ze dan mag aaien kan ik hier thuis ook tegenkomen. Dat je ze dan mag aaien als ze zo kwetsbaar liggen is wel heel wat natuurlijk. Alleen Aurora's buikje mag dan niet. Wel onder haar kinnetje, dat vindt ze heerlijk. Zij is wel zo'n kat die, als ze op haar rug ligt, je opeens kan pakken en krabbelt en trapt. Sun en Moon doen zoiets niet. Maar ja, weer haar voorgeschiedenis, verder is ze een schatje. 

Als je kat kopjes geeft of zich tegen je aan wrijft is dit ook een signaal dat ze gelukkig zijn. Dan zit ik hier ook weer goed mee. En ze lopen hier ook met hun staart recht in de lucht, nog een signaal. Uiteraard is spinnen ook een signaal en hoor ik ze dit ook vaak genoeg doen. Aurora klinkt heel hard en in alle toonhoogtes als ze spint. Moonlight zijn spinnen kan je eerder voelen dan dat je het hoort. Sunshine zat daar weer meer tussenin maar die kon er ook een potje van.

Nog een signaal en weer eentje die ik hier kan constateren is dat ze zich regelmatig wassen en verzorgen. Dat gaat hier prima. Een praatje maken met hun gemauw, ook een signaal, gaat veel meer op voor Moonlight dan voor Aurora. Sunshine spande echt de kroon. Maar ook mijn vorige kat Casper kletste de oren van mijn hoofd, net als Moonlight nu. Sammy kon helemaal niet eens mauwen dacht ik toch. Tot hij op zijn 11e ziek werd en toen bleek opeens dat hij dat wel kon. Het gaat dus niet altijd op. 

Speels, het laatste signaal, kan ik ook afvinken. Er wordt hier wat afgespeeld, solo of met zijn tweetjes. In de 8 uur die ze wakker zijn, eten ze, spelen ze of zitten ze lekker op het balkon of in de vensterbank vogeltjes te kijken. Alle 11 de signalen zijn afgevinkt, dus ik heb gelukkige cits in huis.

Ook al wilde Sunshine de buitenwereld leren kennen, toch was hij hier zeker niet ongelukkig. Hij komt gewoon op een keer weer thuis en dat laat hij me dat zeker weer merken want bij hem kwam ik toch echt ook alle signalen tegen. Dat gaat hij me vast weer een keer komen laten merken. Daar ben en daar blijf ik nog steeds van overtuigd. 

"Denken, is de ziel die met zichzelf praat."

Plato, Grieks filosoof 427 v.C. - 347 v.C.

Op het plaatje bij deze blog staan de 12 stappen om goed voor jezelf te zorgen. De Engelsen hebben alleen altijd een mooiere manier om dingen te benoemen. Twaalf stappen voor "self care" klinkt gewoon beter. 

Stap 1: Als het niet goed voelt, doe het dan niet. Ik vraag me af hoeveel mensen al vaak over hun eigen gevoel zijn heengestapt. Ik weet van mezelf dat ik dat vaak genoeg gehad heb. Je voelt dat iets niet goed is of zit en tóch doe je het. Volgens mij werd in alle gevallen later duidelijk dat ik echt naar mijn gevoel had moeten luisteren. Tegenwoordig doe ik dat dan ook. 

Stap 2: Zeg "precies" wat je bedoelt. Dat is niet altijd even makkelijk. Soms kan dat je zelfs in moeilijkheden brengen. Toch probeer ik het altijd wel. Dan nog kan je verkeerd begrepen worden. Bovendien is communicatie, echte duidelijke communicatie, ook niet zo makkelijk als het lijkt. Hoe de ander interpreteert wat je zegt wil niet altijd zeggen dat ze dit doen zoals jij het bedoelt. Ik ben er wel achter dat als je altijd gewoon zegt wat je vindt dat heel veel mensen dat niet op prijs stellen. Daarom hou ik meestal gewoon mijn mond als dat mogelijk is. 

Stap 3: Probeer het niet altijd iedereen naar de zin te maken. Nee, dat doe ik allang niet meer. Dat lukt toch niet. Als je jong bent dat wil je wel heel graag dat iedereen je aardig vindt of leuk vindt. Als je er dan achter komt dat iemand je niet zo moet dan kan dat behoorlijk aan komen.

Dan ga je je misschien anders gedragen of dingen doen die je anders niet zou doen, zodat die ander je wel aardig gaat vinden. Wijsheid komt met de jaren en met diezelfde jaren vervaagt de ijdelheid ook. Er zullen altijd mensen zijn die je heel erg kunnen waarderen en er zullen net zoveel mensen zijn die je van geen kant moeten. Als je ouder bent, maak je je daar in elk geval stukken minder druk om. 

Ik weet wel dat ik in al de relaties die ik gehad heb, altijd mezelf opzij heb gezet. Ik ben nu bewust single dus daar hoef ik me niet meer druk om te maken. Dat bewust is ook echt bewust. Ik weet ook wel dat als ik weer een relatie zou krijgen, ik weer diezelfde fout zou maken. Eén van de redenen dat het ook bewust is dat ik single ben. 

Stap 4: Vertrouw op je instinct, je gevoel. Ook iets wat je moet leren, denk ik toch. Al hebben anderen dit misschien wel van nature en van jongs af aan. Ik heb dat met mensen, ik voel ze aan. Ik kan het niet precies uitleggen, ik voel hoe ze van binnen zijn. Toen ik heel jong was durfde ik daar niet vanuit te gaan. Bang dat ik iemand te kort zou doen.

Alleen door er altijd achter te komen dat mijn eerste gevoel over iemand altijd bleek te kloppen, ben ik heel erg op mijn gevoel gaan vertrouwen. Maar daar waar ik vroeger de confrontatie erover aan durfde te gaan, heb ik daar nu geen trek meer in. Dan vermijd ik die persoon of situatie gewoon als dat kan. Bovendien moet iedereen daar voor zichzelf ook achter zien te komen. 

Stap 5: Spreek nooit slecht over jezelf. Hier ga ik volgens mij weleens volledig de mist mee in. Ik kan mezelf op bepaalde momenten wel eens volledig naar beneden halen. Stom eigenlijk, nu ik het zelf zo opschrijf. Toch denk ik dat ik hier niet de enige in ben. Ik hoor genoeg mensen dit doen over zichzelf. Dit is blijkbaar een puntje waar ik nog veel winst in kan halen om beter voor mezelf te gaan zorgen. Daar ga ik nog eens even goed over nadenken. 

Stap 6: Geef nooit je dromen op. Heb ik nog wel echt dromen? Zo ja, wat doe ik daar dan mee? Dat ik Sunshine thuis zie komen is wel een droom, of droomwens, van me. Dat ik mijn boeken kan schrijven en kan publiceren ook. Maar wat doe ik ermee? Op het moment vrij weinig, daar zijn de omstandigheden niet naar. Maar opgeven? Ik geef niet zo snel op, dat komt vast nog wel goed. Maar ik moet het wel in de gaten houden. Het leven gaat wel heel snel. 

Stap 7: Wees niet bang om NEE te zeggen. Goh, weer een punt waar ik niet goed in ben. Ook al vind ik iets echt niet leuk, dan nog zeg ik niet snel nee. Ik ben vrij makkelijk en ga snel met van alles mee. Dat is een goede eigenschap maar ook een hele slechte. Oké, ook hier weer werk aan de winkel voor mij.

Stap 8: Wees niet bang om JA te zeggen. Grappig want ik kan hier praktisch hetzelfde over vertellen maar toch anders. Ja zeggen kan net zo moeilijk zijn als nee zeggen. 

Stap 9: Wees lief voor jezelf. Ik kan best heel lief voor mezelf zijn, heel af en toe. Ik kan ook loeihard voor mezelf zijn. Dat komt vaker voor geloof ik. Als ik het goed bekijk heeft dit ook heel veel te maken met al die stappen van hierboven. Als je die allemaal onder de knie hebt, dan is dit punt volgens mij zo moeilijk niet meer. 

Stap 10: Laat gaan waar je geen controle over hebt. Ik heb een vaag vermoeden dat dit een punt is waar de meeste mensen moeite mee hebben. Ik durf wel te zeggen dat ik er redelijk bedreven in ben geworden. Maar ik heb dan ook een behoorlijk harde leerschool gehad. Als ik niet los had leren laten dan was ik waarschijnlijk knettergek geworden. Al leer je het nog zo goed, het zal altijd moeilijk blijven, dat dan weer wel.

Stap 11: Blijf weg van drama en negativiteit. Daar begin ik nu pas een beetje bedreven in te raken. Alleen is het soms niet mogelijk, door je baan of door vrienden of familie. Maar ik doe mijn best om die situaties te herkennen en het dan te vermijden. Niet altijd mogelijk maar je kan er wel wat mee doen. Vandaar ook dat ik graag alleen ben, dat scheelt vermijden en geeft rust. Maar ja, dat ben ik. 

Stap 12: Heb lief. Eigenlijk moet je van iedereen kunnen houden. We zijn allemaal mens, we zijn allemaal ziel. De een is alleen wat verder op het pad wat we allemaal moeten bewandelen dan de ander. De een zit alleen al daarom een beetje beter in elkaar dan iemand die nog niet zo ver is. In de Rulof boeken is dit 1 van de belangrijkste dingen die we te leren hebben, de Universele liefde, liefde dus voor alles wat leeft.

Zo makkelijk is dat namelijk helemaal niet. Ik doe mijn best in elk geval. Ik heb nog een hoop te leren. Gelukkig ben ik niet de enige. 

"Het wijst erop dat je geen échte zorgen hebt,
als je je zorgen over je leeftijd maakt.
"

Harry Mulisch, Nederlands schrijver 1927-2010