Slaap, wat kan je dat soms nodig hebben. Het is zelfs zo erg dat als je een hele tijd niet slaapt, je er dan van alles van kan krijgen. Het kan zelfs leiden tot de dood. Dat wist ik niet eens maar ik heb het even opgezocht. 

Op 28 december 1963 besloot de zeventienjarige Randy Gardner om zo lang mogelijk wakker te blijven. Hij hield dit vol tot 8 januari 1964. In totaal bleef hij elf dagen wakker: een record. Natuurlijk blijft niet ieder mens zolang wakker. Hoelang kan een gemiddeld mens zonder slaap?

Gardner bleef 264 uur wakker en had last van stemmingswisselingen, geheugenverlies, hallucinaties en verlies van coördinatie. Wie probeert wakker te blijven, houdt dit normaal gesproken 36 uur vol. Daarna begint een gevecht tegen vermoeidheid. Na 48 uur is de neiging om te gaan slapen bijna onweerstaanbaar.

Wie lang probeert te vechten tegen slaap, heeft last van microslaapjes. Een persoon slaapt dan voor enkele seconden, zonder dat diegene dat doorheeft. De ogen blijven tijdens een microslaapje gewoon open. Ik vraag me af of je daar dan ook iets van merkt of niet. Of hoe je er dan uit ziet. Ik heb het ook wel eens dat je opeens merkt dat er iemand wat tegen je zei maar dat je gewoon niet hoorde wat. Huh, zei je wat? is dan je reactie. Zou dat zo'n microslaapje zijn? 

Overigens is het geen goed idee om langer wakker te blijven dan Randy Gardner. Het is namelijk mogelijk om te sterven aan slaaptekort. Wetenschappers hebben in een experiment ratten wakker gehouden en die stierven na twee weken. Een mens kan waarschijnlijk minder lang zonder slaap dan zonder eten. Ik vind trouwens dat je op dieren gewoon geen experimenten mag uitvoeren maar dat is weer een heel andere discussie. 

Er is een erfelijke ziekte bekend met de naam ‘fatale familiale insomnia’. Mensen met deze ziekte vervallen in een status van complete slapeloosheid. De hersenziekte is onbehandelbaar en resulteert in de uiteindelijke dood van de patiënt. Mensen met fatale familiale insomnia sterven binnen drie maanden na de eerste symptomen. Je zal het maar hebben!

Tot voor kort had ik nooit problemen met slapen of het in slaap vallen. Eens je slaapt is het zo moeilijk niet meer. Tenzij er van alles om je heen gebeurt wat herrie maakt natuurlijk. Bij mij is het gewoon alles bij elkaar, er speelt teveel in mijn leven op het moment. Zodra je gaat liggen denken dan wordt dat in slaap vallen een stuk lastiger.

Voor deze lastige inslaap periode heb ik daar echt nooit last van gehad. Al zowat tijdens het gaan liggen was ik al vertrokken. Dat is nu wel even anders. Dat zal ook wel weer mee helpen bij die algehele vermoeidheid die me nu ook een beetje in zijn grip houdt. Daar ben ik van overtuigd. 

De afgelopen week is er nog een moeilijkheidsfactor bij gekomen, het hoesten. Toen ik vannacht op de wekker keek, ik sliep dus nog steeds niet, zag ik het 5u17 zijn. Ik moest er verdorie al bijna weer uit. Dan ben je de rest van de dag ook gewoon bek af. Inhalen is ook lastiger dan je zou denken. Daarvoor moet je wel gewoon lekker in slaap kunnen vallen.

Omdat ik dat zo gewend was, vind ik dit vrij lastig. Maar dat geblaf kan ik wel wat aan doen, hoop ik toch. Morgen proberen even bij de dokter langs te gaan. Ik tel geen schaapjes, ik tel zeehonden. Dan kan ik tenminste lekker met ze mee doen. Ik mis gewoon het uitrustende slapen. 

Dat mijn ogen vanzelf dichtvallen zodra ik ga liggen. Dat ik er geen moeite voor hoef te doen. Natuurlijk weet ik dat ook dat wel weer terug zal komen een keer. Ik ga het zo meteen weer proberen, ik geef het niet op. Leuk geprobeerd natuurlijk, je zal wel moeten. Eigenlijk weet de wetenschap, na alles wat ze al wel hebben uitgevonden, nog steeds niet precies wat slapen nu eigenlijk is.

In de Rulof boeken wordt wel precies uitgelegd wat slapen nu eigenlijk is. Hoeveel fases slaap er zijn, wat die inhouden. Fijn om te weten maar op zich geen middel om geen last te hebben van slapeloosheid. Ik neem zo weer een zware dosis codeïne, dat scheelt behoorlijk bij al dat geblaf. Krijgen die zeehonden ook even rust. Welterusten! 

"Humor is een prachtige waterlelie
die wortelt in het troebele water van verdriet."

Godfried Bomans, Nederlands schrijver 1913-1971

Dit was een lange dag voor mij. Heel vroeg wakker geworden door de voorgaande dagdiensten, dat werkt altijd zo. Nu moest ik in de middag beginnen omdat ik avonddiensten heb. Dat verschil voel je goed. Vooral als je zo vermoeid bent en lijkt te blijven.

Als ik de ochtenden werk dan kan ik de rest van de dag doorbrengen hoe ik maar wil. Al komt er daarna geen bal uit je handen, je moet het ook niet. Nu was ik helemaal bibberig en het is nog niet eens een volle dienst. Het zal wel een keer beteren maar nu duidelijk nog niet. 

Voor het werk ben ik naar mijn moeder gegaan. Ik heb even zitten kletsen met haar. Daar krijgen we niet zo vaak de kans voor. Dat viel me nu eigenlijk pas op. Er zijn altijd anderen bij, visite of verpleging of de buurvrouw, noem het allemaal maar op. Van echt met elkaar praten komt het dan niet. 

Terwijl dat misschien juist even fijn kan zijn. Daar is het later beginnen dan weer juist goed voor. Ik hoop dat ik daar morgen ook weer even de kans voor krijg voor ik naar mijn werk ga. Dan kunnen we weer even gewoon wat kletsen. Er gaat genoeg door dat koppie van mijn moeder en dat krijg je anders niet eens echt te horen. 

Ik dacht slim te zijn met Moonlight zijn hengel. Ik heb hem onder een heel dik boek geklemd en zo hing hij precies goed en kon hij er zelf mee spelen. Dan zit hij tenminste niet de hele tijd te zeuren bij me. Alleen is nu dat balletje eraf. Ik hoop maar niet dat hij die heeft opgegeten! Die zat er zo stevig aan dat ik niet verwacht had dat hij dat ding eraf zou krijgen. 

Ik ga hem maar even goed in de gaten houden, voor het geval dat. Ik weet niet of het kwaad zal kunnen, zo'n klein dingetje maar je weet maar nooit. Met Aurora gaat het volgens mij wel iets beter. Ik hoor haar niet meer zo vaak niezen en al kucht ze nog weleens zo raar, ook dat is niet meer zo vaak als vorige week. 

Ik kuch genoeg voor een heel weeshuis en daar komt niet echt veel verbetering in. Misschien toch maar eens langs de huisarts gaan maar weer. Voor iemand die in geen jaren naar de huisarts ging, ben ik de laatste 3 jaar meer geweest dan ervoor in mijn hele leven geloof ik. Geen goede zaak, vind ik zelf. 

Wat ik ook geen goede zaak vind is al dat haar in huis. Vooral Aurora heeft een vreselijk soort vacht. Als je haar aait dan waaien de witte haren van je hand. Ze heeft een zachte ondervacht en stugge witte haartjes daar bovenop. Net als Moonlight eigenlijk maar zij verhaart echt veel meer. 

Ik kan daar helemaal gek van worden maar ik kan er ook niet veel aan veranderen verder. Alleen veel stoffen en stofzuigen. Helaas is dat geen hobby van me, al zouden de buren dat best eens kunnen denken. Als ik toch eens iets uit zou kunnen vinden waarmee je in 1 klap van al die losse haren in je huis af zou zijn. Stinkrijk zou ik daarvan worden, dat weet ik zeker. 

Van de week, toen het zo zonnig was, zat Aurora boven op de tafel en ze ging zich even zitten krabben onder haar kinnetje. Ik zag zo de losse haren door de kamer zweven, echt alsof het een soort harig sneeuwstormpje was. Die zweven dan ook overal heen. Dan heb ik ook nog eens zwarte meubels, soms zelfs hoogglans. 

Je begrijpt mijn frustratie. Ook al heb ik net 2 uur lopen stofzuigen, vlak daarna zie je weer overal haar. Alsof het zich verstopt voor de stofzuiger en als ik dat ding heb weggezet, durven ze weer uit hun schuilplaatsen te komen. De moedigsten komen het eerst en als die zien dat de kust veilig is, dan halen ze de rest van hun familie. 

Zo lijkt het in elk geval wel. Dus een apparaat waarmee je in 1 x alle haren weg kan toveren zou me heel gelukkig maken. En veel andere dierenbezitters ook, dat weet ik wel zeker. Ik heb echt een hele goeie stofzuiger, betere zijn er gewoon niet. Ook deze kanjer kan me er niet bij helpen. 

Mocht ik maar zo'n harenmagneet kunnen bedenken, dan zou dat echt een enorm gat in de markt zijn. Nou ja, zie je wel dat die cits me graag voor schut zetten. Aurora steekt ook opeens weer half de moord hier. Sinds ik geschreven heb dat ze niet zo vaak samen spelen zijn ze ook al dagenlang met elkaar in de weer. 

Hee, misschien moet ik dat eens een keertje uitdiepen. Dat als ik iets schrijf bekijk of het tegenovergestelde gebeurt altijd. Dan moet ik gewoon schrijven wat ik niet wil en dan krijg ik wat ik wel wil. Zou dat even mooi zijn. Geloof maar dat er hier dan een flinke lijst zou komen te staan. Helaas ben ik bang dat het zo makkelijk niet zal zijn. Wishfull thinking noemen de Engelstaligen dat. Toch moet je altijd uitkijken met wat je wenst, je mocht het maar eens krijgen.

Ik ben ervan overtuigd dat alles wat er gebeurt met een reden gebeurt. Als ik terug kijk op mijn leven dan zijn er altijd na hele slechte tijden ook weer goede tijden gekomen. In die goede tijden erna besefte ik dan dat juist die gebeurtenissen me gemaakt hebben zoals ik ben. Dat ik niets van die rotte periodes zou hebben willen missen, anders had ik niet zo gegroeid. 

Sommige van die nare periodes duurden ook best lang en later was ik toch altijd blij ze te hebben meegemaakt. Alleen nu zit ik echt met smart te wachten op die tijd waarin ik weer kan zeggen 'en tóch ben ik er weer van gegroeid'. Want ik ben het nu wel een beetje zat, al die ellende. Al weet ik wel zeker dat het allemaal toch een keer voorbij zal zijn. Als je er middenin zit lijkt het alleen onoverkomelijk lang te duren. Dat schijnt erbij te horen. 

"Pak iets aan voordat het een probleem is.
Schep orde voordat de chaos intreedt."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Net zoals tijd relatief is, zo zijn er nog meer van dat soort dingen. Als je het naar je zin hebt, dan lijkt tijd te vliegen. Zit je in een nare situatie dan kan 1 uur de hele dag duren. Toch raar eigenlijk. Ook als je iets eet dat je echt heerlijk vindt dan is dat snel op. 

Ik weet nog dat ik als kind mijn bordje leeg moest eten. Dat kreeg ik niet voor elkaar als ik iets niet lustte of echt lekker vond. Dan leek het ook alsof ik uren aan tafel moest zitten. Zit je een hele goeie film te kijken, dan is die heel snel afgelopen. Een saaie film lijkt de hele dag te duren.

Oh. Als ik het zelf even goed lees dan heeft het allemaal toch met die tijd te maken. Daar gaat mijn AHA erlebnis. Zo het raam uit. Het is een raar iets, tijd. Een begrip dat we allemaal op onze eigen manier interpreteren en ervaren. Al heeft dat ook te maken met allerlei andere dingen. 

Als je bedenkt dat we hier op aarde gemiddeld, ik noem maar even wat, 90 jaar worden, dan is 55 jaar een behoorlijk lange tijd. Zouden we hier 300 jaar worden dan zou 55 jaar oud zijn betekenen dat je nog niet eens volwassen bent. Dus we meten het af tegen een aantal andere begrippen. 

De definitie van tijd is als volgt; Tijd kan na hoogte, breedte en lengte gezien worden als de vierde dimensie. Van een gebeurtenis kan gezegd worden dat deze na een andere gebeurtenis plaatsvindt. Een gebeurtenis vindt plaats op een tijdstip of moment. De tijd wordt wel gezien als een opeenvolging van tijdstippen.

Dan weten we dat ook weer. Er zijn nog veel meer definities, het ligt er maar weer aan in welke context je het begrip "tijd" weer bekijkt. Tijd kan de duur zijn tussen twee gebeurtenissen in maar ook de volgorde waarin we gebeurtenissen waarnemen in het heden die zorgt voor een constante beweging van verleden naar toekomst.

Ik denk graag na over dit soort dingen. Ook ben ik helemaal dol op geometrie, dat ook wel heilige geometrie wordt genoemd. Alles in dit Universum heeft er namelijk mee te maken. Eens we dit raadsel volledig kunnen ontsluieren zullen we ook alle geheimen van ons ontstaan kunnen verklaren.

Ik heb gelukkig vele antwoorden in mijn Rulof boeken staan, dus ik kom al een heel eind. Als je eenmaal de samenhang van allerlei dingen gaat zien, dan valt er heel veel op zijn plek. Ook cijfers en wiskunde hebben er mee te maken. Quantumtheorieën, ik ben er gek op allemaal. 

Als je bedenkt dat een cirkel 360 graden is, en je telt die cijfers bij elkaar op, dan kom je uit op 9. Nu lijkt 9 ook een heilig getal te zijn, net als de 7. Om nog even bij die cirkel te blijven, deel je die door midden dan heb je twee helften van beiden 180 graden; 1 + 8 + 0 is ook weer 9.

Denk je dat dit toeval is? Ga dan maar even door met die cirkel kleiner maken. Dan krijg je vier stukken van 90 graden, 9 + 0 is 9. Doe je de helft van de helft weer door de helft dan heb je weer delen van 45 graden; 4 + 5 is... Jawel, 9! En geloof me, zo kan je heeeel lang doorgaan en al die graden zijn telkens weer als je de losse cijfers bij elkaar telt 9.

Want na 45 graden krijg je delen van 22,5 graad en tel maar, ook dat is weer 9. Daarna 11,25 graden per stukje, ook weer 9. Zit daar soms een soort Goddelijke code in? Toeval kan het niet zijn in elk geval. Het antwoord heb ik niet maar het lijkt me wel. Eens kennen we het antwoord. 

Dan heb je nog zoiets bijzonders; synchronisiteit. Veel mensen hebben er ervaring mee. Er gebeurt iets waarvan je denkt "dit is wel apart of heel bijzonder" of "dit kan geen toeval zijn". Het gaat om gebeurtenissen die een bijzondere betekenis hebben en die je vaak het gevoel kunnen geven dat je op de goede weg zit. Wat mij regelmatig gebeurt; ik zing in mijn hoofd een liedje en als ik de radio aanzet dan is dit nummer daar aan het draaien.

Of ik zit te typen en net als ik typ "waarom" zegt er iemand in de buurt "waarom". Het lijkt een soort teken, een richtingaanwijzer. De kunst is om deze tekens te herkennen en om er ook niet in door te schieten en overàl een 'teken' in te zien. Hoezeer alles ook met alles verbonden is, je moet wel je gevoel volgen.

Als je synchroniciteit op een tè rationele manier benadert, dan kan je er heel erg in doorschieten. Dat is nu eenmaal wat ratio kan doen. Synchroniciteit is niet iets van de ratio, het hoort thuis in de wereld van het onverwachte en het onderbewuste.  

De Zwitserse psychiater Carl Gustav Jung heeft het begrip synchroniciteit voor het eerst echt fundamenteel verdiept, onderzocht en op de kaart gezet. Hij zag synchroniciteit als een verschijnsel dat nauw verbonden is met het collectief onbewuste. Hij heeft er ook een boek over geschreven. Dat wil ik nog steeds wel een keertje lezen. 

Ik heb een tijdje geleden het boek "de vierde dimensie" gelezen. Ook dat gaat hierover en is een bijzonder boek om te lezen ook. Ik kan me met dit soort dingen behoorlijk vermaken. Wij, de wereld waarop we leven, alles is bijzonder en er zit nog zoveel meer achter. 

Ik vind het geweldig om uit te pluizen hoe het allemaal zit. Daarom voel ik me gezegend dat ik mijn Rulof boeken heb mogen vinden. Nou ja, ze vonden mij. Wie er aan toe is, krijgt ze vanzelf op zijn pad. Dan begrijp je direct wat er allemaal in staat en weet je opeens dat je het eigenlijk al wist. Ergens heel diep van binnen. Die waarheid die resoneert. 

Zo, je kan wel merken dat ik flink heb zitten denken vandaag. Dat vind ik af en toe echt heel fijn om te doen. Alleen blijft dat dan hangen. Ik dacht, ik gooi het er hier even uit. Moeder nog hetzelfde, katjes nog steeds grappig en ik nog steeds dodelijk vermoeid. Het werd even tijd voor een ander verhaal. Daar was het tijd voor en nu is het tijd om te stoppen. Genoeg gewauweld.