"Zoals een molensteen alle soorten graan kan vermalen,
zo moet een sterke ziel in staat zijn alle gebeurtenissen te accepteren."

Marcus Aurelius, Romeins keizer 121-180

De cits zijn nog lang niet uitgelolbroekt, als je dat zo zeggen mag. Ik had van de week, toen het zulk mooi weer was, de verwarming een stuk lager gezet. Gisteravond zat ik dus te vernikkelen hier. Als ik zo koud ben, kan ik al helemaal niet meer slapen.

Tijd om de verwarming toch maar weer op 21 graden te zetten. Omdat het behoorlijk was afgekoeld sprong de verwarming direct aan. Moonlight lag lekker in het raamkozijn naar buiten te kijken. Vooral de regendruppels hebben iets magisch voor hem. 

Op een gegeven moment zie ik hem zo naar beneden kijken. Direct onder het raam zit namelijk een verwarmingselement. Daar kwam natuurlijk warme lucht vandaan. Het viel hem in elk geval op. Ik bleef naar hem zitten kijken. 

Je zag dat hij probeerde te bedenken wat er hier nou eigenlijk aan de hand was. Hij maaide een beetje met zijn pootje door de lucht. Ja hoor, het was duidelijk, hier komt warme lucht af. Hij keek van nog dichterbij naar de verwarming. Koppie beetje schuin af en toe. 

Tot mijn grote lol stak hij voorzichtig zijn pootje uit naar de verwarming. Ja, hoe dichter hij bij zijn "opstapje" voor naar het kozijn kwam, hoe warmer het werd. Blijkbaar vond hij het tijd om zijn observaties te controleren. Hij strekte zijn pootje verder uit en raakte de verwarming aan.

Geschrokken trok hij zijn pootje terug, schudde ermee en begon aan zijn voetzooltjes te likken. Dat was wel erg warm! Dit heeft hij een keer of 3, 4 gedaan. Ik zat heel zachtjes te lachen op de bank. Je zag allerlei gedachten over zijn koppie vliegen. Uiteindelijk is hij er maar weg gegaan. 

Daarna kwam hij weer zitten dwingen met zijn hengel. Het blijkt nu dat hij toch wel het meest gek is op een hele oude waar al de veertjes al vanaf zijn. Het enige dat nog aan het touwtje zit is een klein ijzeren balletje waar eerst de veren in zaten. Dat maakt het voor een andere kat veel moeilijker om te vangen maar daar heeft Moonlight geen moeite mee.

Hij vangt alles wat vliegt. In bijen en wespentijd is dat niet zo fijn. Alles maait hij uit de lucht. In 1 x kan hij dat. Er vliegt iets voorbij en hup hij heeft het te pakken. Vliegensvlug is hij daarmee. Vandaar dat het kleine kogeltje zonder veertjes interessanter voor hem is, denk ik. 

Ik ben er nu ook achter gekomen dat als ik een goeie foto van hem wil nemen, ik dit ook bij zijn hengel moet doen. Dan blijft hij tenminste wel zitten, in de hoop dat ik toch even de hengel pak en met hem speel. Daar zou hij echt de hele dag wel mee willen spelen. Toen hij eenmaal mooi op de foto zat, heb ik hem wel even beloond daarmee. Dat had hij wel verdiend. 

Vandaag na mijn werk ben ik eerst even naar huis gegaan en daarna naar mijn moeder. Daar heb ik gegeten. Ze vertelde me dat ze nu last krijgt met slikken van eten en dat haar buik ook opeens een stuk meer pijn gaat doen. Daar was ik al bang voor, ze kan wel opgeknapt lijken maar beter wordt ze natuurlijk niet. 

Verder maar niet al te veel over nadenken, zolang het goed gaat, gaat het goed. Ik begrijp dat zulke dingen niet uit kunnen blijven, dat kan gewoon niet anders helaas. Je kan er zo verdraaid weinig aan doen. Natuurlijk heeft ze veel contact met haar huisarts maar ja, die kan ook niet veel doen hieraan.

Broerlief had lekker cake gebakken voor bij de koffie. En nu ben ik thuis en ga na het schrijven nog lekker even bankhangen met mijn 2 grapjassen of lolbroeken. Vanmiddag hebben ze ook nog even de scenes van gisteren met de krabpaal herhaald. Het blijft echt gewoon erg grappig. Even kijken of ze me voor ik ga slapen nog zullen gaan vermaken. 

"Wie rijk wil zijn, moet niet zijn vermogen vermeerderen
maar zijn hebzucht verminderen."

Plato, Grieks filosoof 427 v.C. - 347 v.C.

Ik ben geen klager van nature. Het gaat er alleen wel een beetje op lijken zo. Elke keer is er wel weer iets. Ik klaag er alleen niet over maar juist doordat er iedere keer weer iets is wat niet lekker loopt, kan het als klagen over komen. 

Dan is dat maar zo. Ik schrijf namelijk over mijn leven van alledag en ga nergens doekjes om winden. Ik kan niet schrijven dat ik een geweldige dag heb gehad als het gewoon een rotdag was. Vandaag heb ik namelijk de route tussen mijn bank en het toilet uitgesleten. Zo vaak ben ik heen en weer gegaan. Soms rustig lopend, soms rennend. 

Meer hoef ik niet uit te leggen denk ik. Zo is het wel informatie genoeg. Ik krijg er zelf een beetje de balen van. Hoort dit nog bij dit griepje of heb ik gewoon weer iets nieuws te pakken? Is door alle stress mijn weerstand een beetje naar de knoppen? Kan ook natuurlijk. Ik ga er maar van uit dat het er allemaal bij hoort.

Kwestie van schouders ophalen en gewoon doorgaan. Dus echt, je hoeft me geen beterschap te wensen of zo. Dat komt allemaal wel goed. Het is gewoon zoals mijn dag gegaan is. Ik hoop dat het morgen weg is. Vanavond ging het al ietsje beter dus we hebben weer een stijgende lijn. Mijn moeder heb ik dus alleen maar gebeld vandaag. Ik had zelfs dat korte ritje niet gered. 

De komende 4 dagen naar mijn werk en hopen dat er niet weer iets leuks om de hoek komt kijken. Op het moment hoef ik niet steeds meer de gang door te rennen. Ik moet zo wel echt gaan slapen omdat morgenvroeg de wekker weer zal gaan. Ik zal wel beschuitjes meenemen of zo. Dat kan helpen. Ik heb ook het zuur maar ik heb fijne remmers, dat gaat nu wel weer.

Ik heb wel weer ontzettend kunnen genieten van mijn rare cits. Ik heb het echt uit zitten schateren. Moonlight wilde bij mij op de bank. Maar ja, daar lag Aurora al. Zoals jullie wel weten, komt hij er soms wel en soms ook niet bij liggen. Komt hij er bij liggen dan kan het wel eens mis gaan.

Nu liep hij te mopperen op de grond, dat het een lieve lust was. Aurora trok zich daar niets van aan. Ze bleef mooi liggen. Maar Moonlight is best een slimme jongen. Volgens mij liep hij zich een tijdje te bedenken wat hij nou kon doen om haar van haar plek te krijgen. Opeens kreeg hij weer zo'n kolderaanval.

Rennend ging hij door het huis. Aurora lag kalm naar al die gekte te kijken. Opeens sprong Moonlight bijna bovenop haar en vanaf daar sprong hij in de krabpaal. Hij ging in háár bakje liggen. Tenminste, niet dat haar naam erop staat of zo. Zij ligt daar altijd in, hij ligt altijd in het mandje daarboven.  Dat vond ze toch wel iets minder.

Eerst sprong ze rustig op het bakje zelf en ging naar binnen zitten staren. Daar wordt Moonlight altijd ongemakkelijk van. Met een paar flinke meppen had ze hem eruit en ging toen zelf in het bakje liggen. Zo, dat was weer terug geclaimd. Hier werd Moonlight weer niet vrolijk van. 

Hij heeft alles geprobeerd om haar eruit te krijgen. Het is de arme jongen helaas niet gelukt. Zij lag als de koningin van Lombardijen daar in haar bakje en hij had het nakijken. Zoals je op de foto's kan zien, je kan niet zeggen dat hij het niet geprobeerd heeft. Ik heb me echt rot zitten lachen. Wat een heerlijk stel is het toch. 

Op het laatst ging hij er bovenop liggen jammeren. Steeds even snel naar binnen kijkend of het effect had. Nee, dat had het niet. Opeens kwam hij weer tot het besef dat de plek in mijn knieholte nu vrij was en kwam hij bij mij liggen klagen. Ik heb hem helemaal gelijk gegeven, Aurora is gewoon een kattekoppie, maar wel een hele leuke.

Dit hele tafereel heeft zich nog een keertje herhaald. Ook al was het een herhaling, ik heb weer net zo hard gelachen. Wat dat betreft had ik goede afleiding. Mijn cits weten me altijd wel te vermaken. Dat heb ik altijd met al mijn dieren gehad en dat hoop ik ook altijd zo te houden. Ze slepen je overal doorheen, doordat ze je nodig hebben, omdat ze onvoorwaardelijk van je houden en omdat ze gewoon ontzettende grappenmakers zijn. 

"Bij wijsheid hoort het doorgronden met het intellect van wat eeuwig is;
bij kennis het rationeel begrijpen van wat tijdelijk is."

Augustinus, Romeins filosoof, theoloog en Kerkvader 354-430