De oplossing voor het geen brokjes meer eten van de grote 2 was de volle brokjesbak in de prullenbak te gooien een vers gevulde bak weer neer te zetten. Moonlight stond zelfs van de kittenbrokjes te eten, dus er was iets met die brokjes maar wat?

Aurora at gelukkig weer een beetje brokjes toen ze naar beneden kwam nu er een verse lading stond. Daar was ik al blij om. Het natvoer was boven wel op maar ik weet niet of die boefjes naar boven zijn geslopen toen ik naar de bedrijfsarts was.

Verder hebben ze de hele woensdag alleen maar liggen slapen. Ik ben dan zo’n muts dat ik me daar weer gelijk zorgen over maak. Is dat wel goed? In de ochtend heb ik ook hun bak even ‘geleegd’ en daarna heb ik geen ontlasting meer gevonden van ze. Buikpijn? Of zijn ze op de bak van de groten gegaan in de badkamer? Daar liepen ze vanmorgen namelijk ook.

Even later bedenk ik me dat Aurora en Moonlight beneden zijn en dat ze waarschijnlijk gewoon geen zin hebben in confrontaties. Ik zie dat ze de groten vanaf hun veilige hoge plekje in de gaten houden. Misschien is dat het gewoon?

Laat op de avond kwamen ze in elk geval toch maar van de krabpaal af en waren ze gewoon weer actief. Soms zelfs een beetje té, vooral als ze mijn voeten willen pakken moet ik maken dat ik die wegstop. Pijnlijk!

Die nageltjes zijn gewoon mini scheermesjes. Dat voel je best hoor. Na een tijdje ging er weer een sirene af, dat was gewoon Rainbow omdat Aurora te dicht in de buurt kwam. Als ze zo gaan loeien dan is dat voor haar een teken om een beetje verder weg te gaan. Toen de kittens bij de eettafel aan het spelen waren, zag ik opeens Moonlight met een heel vragend gezichtje bij de hoek van de bank zitten waar normaal altijd zijn hengel lag.

Ahhh, ik heb al een week niet met hem gespeeld met zijn hengel! En dat was toch echt dagelijkse kost en daar is hij zo gek op. Daar is het gewoon niet van gekomen omdat ze allebei steeds boven bleven natuurlijk. Om nou met het hengeltje naar boven te lopen is niet eens in me opgekomen. Arme lieverd.

Hij werd helemaal enthousiast toen hij zag dat ik hem begreep! Lang duurde zijn plezier niet want Skylar dacht ‘hee, dat is even leuk!’ en stortte zich er ook bovenop. Moonlight droop maar af, arme gozert. Wel grappig dat ze zo hetzelfde spelen en doen als Moonlight. Ook met de vliegjes e.d. zijn ze net zo geobsedeerd. Zou dat in het zwart/witte zitten?

Aurora kwam bij me op de bank liggen maar dat had Rainbow niet gezien. Toen hij blij op me afkwam was daar weer gelijk een confrontatie met gegil van zijn kant. Ik weet dat het ooit over gaat hoor maar ik ben wat dat betreft niet een van de geduldigsten en op zulke momenten denk ik echt dat het nooit goed zal komen.

Woensdag op donderdagnacht heb ik eindelijk toch redelijk geslapen. Wat kan dat toch heerlijk zijn! Eindelijk begin ik me geloof ik ietsje beter te voelen. Daar zal een beetje echte nachtrust ook aan mee helpen. Ik werd niet bij elke beweging meer wakker blijkbaar. Wat een opluchting is dat. Dat alles nog pijn doet als ik wakker ben is lang niet zo erg als er niet van kunnen slapen.

Ik werd ook wakker met Aurora op haar vertrouwde plekje, mijn lijf. Dat was ook heel fijn weer want dat doet ze nog maar weinig. Ook Moonlight bemerkte mijn wakker wordende staat en kwam me begroeten. Goedemorgen lieverds, waar zijn de kleintjes?

Die lagen bovenin de krabpaal naast de bank. Rainbow was ook blij dat ik wakker was en kwam me begroeten. Hij werd hiervoor beloond met een flinke tik van Aurora! Arme jongen, voor hem was het geen goed begin van de dag gelijk. Ik kon het niet laten en deed beschermend mijn hand over hem heen.

Ik begon een beetje te praten over dat het nog maar baby’tjes zijn en zo en aaide de arme jongen die met zo’n schrik wakker moest worden vandaag. Skylar kwam er toch onbevreesd ook bij om me te begroeten. Ik vind het af en toe toch echt kleine helden hoor. Zoals ze soms opeens zelf de confrontatie aangaan vind ik knap als je ziet hoe klein en kwetsbaar ze zijn.

De laatste 2 nachten slapen ze niet meer bij me, de kleintjes dan. Wel als ze de nacht beginnen, dan willen ze even bij me liggen. Als ik later wakker word en ze zoek dan zijn ze in de krabpaal gaan liggen samen. Ach ja, kleine kindjes worden groter. Wel een teken dat ze zich veilig genoeg voelen om mij niet fysiek in de nabijheid te moeten hebben.

Er moest eten worden gegeven en daar werden ze allemaal weer enthousiast van. Ik had ze eigenlijk met zijn allen bij elkaar eten willen geven om zo een soort van ‘goed’ contact af te dwingen maar na dat gedoe heb ik het toch nog maar even niet gedaan. Wel laat ik denk ik het eten van de groten nu even beneden. Zij zullen toch moeten leren dat de kleintjes hun eten gewoon opeten als ze dat zelf niet doen. Krijg ik ze misschien toch nog een keertje aan het normaal opeten van hun natvoer in plaats van daar de hele dag mee te doen.

Ik ben ook begonnen met bak van de kleintjes meer richting gang/badkamer te schuiven. Zo gaan ze langzaam maar zeker leren dat ze ook in de badkamer moeten zijn voor hun behoefte. Want hoe je het ook wendt of keert, die korreltjes zullen altijd van hun pootjes vallen en lagen nu steeds door de kamer.

Stoffer en blik staan nu wel bij de hand hier maar toch liever die rommel in de badkamer graag. Ik kreeg gelijk les in het meteen wegzetten van dat ding want Rainbow zat opeens te plassen op de steentjes die ik gisteravond van de vloer had geveegd. Hij zat verbaasd te kijken naar zijn pootjes en snapte niet waarom die nu opeens nat waren geworden. Het blik van de stoffer zal nu een wasbeurtje nodig hebben.

Even later lagen de kleintjes alweer te slapen in de vensterbank na vakkundig het plantje kattengras te hebben gesloopt. De groten vond ik samen terug bovenop het huisje buiten. Wat heb ik ze allemaal toch lief en wat hoop ik toch dat de gewapende vrede hier in huis snel een echte vrede zal worden. Ik merk gewoon dat de kleintjes zo graag normaal contact willen maar de groten willen nog niet echt.

Arme Kimberley heeft het er maar druk mee. Ze helpt haar oma ook al zo vaak en nu komt ze mij ook nog eens helpen. Zo’n lieverd is het gewoon. Ook al heeft ze zelf ook van alles te doen en aan haar hoofd, toch komt ze straks op haar vrije dag om hier ook mee te helpen.

Ik ben natuurlijk wel een hele trotse moeder en vind het zo mooi dat ze is wie en hoe ze is. Menig ander had niet zoveel zo goed kunnen dragen als zij, daar hebben een heleboel mensen gewoon geen erg in maar dat flikt ze allemaal wel even. Ik wel en ik ben echt heel trots op haar! Dat mag soms best even gezegd worden!

"Brokken voor dieren kosten tegenwoordig stukken van mensen."

Johan Anthierens Vlaams journalist, satiricus en schrijver 1937-2000

Maandag op dinsdag ook weer een korte nacht. Zolang ik mezelf bij elke beweging wakker krijg, zal dat nog wel even duren. Er zitten gemene pijntjes tussen. “Mijn” medium heeft korrels opgestuurd, ze is voor mij speciaal even in de klassieke homeopathie gedoken. Arnica voor de paarse, zwarte en groene plekken en cocculus voor de lichamelijke en geestelijke overbelasting waar ik momenteel volop last van heb. Die moet ik nog binnen krijgen, vandaag of morgen. Ik ben benieuwd!

Op de vroege dinsdagochtend werd ik verrast door Aurora die nu op haar oude manier bij me kwam liggen. De kittens liepen in de huiskamer te spelen dus nam ze haar kans waar denk ik. Het duurde niet zo heel lang want toen ze de kittens zag, ging ze er weer vandoor maar toch. Het is weer een stapje dichterbij het normale.

Wel hoor ik haar af en toe weer kuchen. Nu ze praktisch continue boven zit, kan het niet aan de rook liggen of zo. Toch maar weer in de gaten houden. Het was al moeilijk genoeg toen ze gewoon altijd beneden was om haar medicijnen te geven. Laat staan dat ik dat nu zou moeten doen. Bovendien, ik zou de reismand nu niet eens kunnen sjouwen laat staan naar de dierenarts komen met haar erin!

In de late middag dinsdag werd ik gebeld door PZ van de zaak, ik moet morgen om 11 uur bij de bedrijfsarts zijn. Prima, dat gaan we dan maar even doen. Over de dinsdag valt niet veel te vertellen verder. De kittens zijn leuk om naar te kijken, ik kan niet veel doen en verder gaat alles met kleine stapjes vooruit.

Ik zit op een paracetamolletje of 6 per dag nu, wel die van 1000 mg omdat ik anders de dag niet goed doorkom. Toch zit er wel iets verbetering in. Door de Vicks wordt de zwarte bloeduitstorting toch wel lichter gelukkig. Wat een wondermiddel is dat toch! Maandag zag dat ding volledig zwart en bovenin begint het nu groen en geel te worden. Toch ook weer vooruitgang.

Dinsdag op woensdag nacht ging het ook iets beter met slapen. Ik heb in elk geval toch een paar uur mee gepikt dit keer. Dan voel je je ook een stukje beter gelijk. Alleen als ik loop of sta merk ik dat ik dat niet lang vol hou. Toch moet ik dat blijven proberen anders kan ik straks helemaal niks meer en daar zit ik niet echt op te wachten.

De rit naar de bedrijfsarts was echt moordend. Ja, autorijden was me afgeraden maar het was dit of met het openbaar vervoer. Dat laatste zag ik al helemaal niet zitten, ik had het al opgezocht op Google. Bovendien zou ik daar veel langer over doen en een flink stuk moeten lopen wat nu gewoon even niet gaat. Net zoals ik zaterdag al merkte, autorijden gaat niet zo lekker zo.

Sturen met 1 arm is best lastig, in elk geval bij bochten. Ik hou mijn linkerhand wel aan het stuur dus het lukt wel. Het doet alleen best pijn. Maar goed, wat moet dat moet. Ik was ruim op tijd bij de bedrijfsarts. Hij had me niets meer of minder te melden wat ik al van de huisarts had gehoord. Zeker terug gaan als het niet verbeterd maar ook zeker t/m het weekend actieve rust houden.

Dat is jezelf wel bezig houden maar geen echt actieve dingen doen. Wel in beweging proberen te blijven omdat anders je conditie met zoiets achteruit holt. Ja, daar was ik al achter. Maandag weer proberen of het lukt met werken. Wat vaker even van de pc af en wat rustmomentjes pakken tussendoor. We gaan het merken volgende week. Ik meld me nooit graag ziek omdat ik dat best prijzig vind. Volgende maand gewoon een hap uit mijn salaris en dat vind ik nou niet echt fijn. Helaas is het niet anders als het niet gaat, dan gaat het gewoon niet ondanks de hoge kosten. Gewoon een maand nog een stuk zuiniger doen.

Dan kunnen de kittens pas gaan wennen aan mijn werkritme. Dat hadden ze al direct horen te doen dus ik hoop dat deze week thuis zijn ze niet direct verpest heeft hiervoor. Dat zal best wel meevallen maar nu moeten ze 2 x switchen qua gewenning en 1 x zou fijner zijn geweest. Als ze wat groter zijn weten ze toch niet beter dan dat ik er vaker niet dan wel ben. Vandaar dat het fijner was geweest als ze dit direct mee zouden krijgen. Helaas zitten ongelukken in een klein hoekje. Soms zelfs op een klein balkonnetje.  

Moonlight begint af en toe met ze mee te rennen en als ze dan van schrik in volle vaart stoppen en een rug opzetten dan begint hij erover te klagen. Of hij doet alsof hij ze een mep wil geven. Ik wist wel dat hij dat geren en gevlieg leuk zou gaan vinden. Nu is het alleen een kwestie van wachten tot ze niet meer zo van elkaar schrikken en dan heb ik 3 zwart/witjes rennend door de tent.

Ook is het leuk om te zien dat Moonlight en Aurora nu opeens heel close zijn met elkaar. Ze komen tegelijkertijd naar beneden steeds ook en geven elkaar van die leuke geluidjes. Dat betekent misschien iets van “hoe komen we van die monstertjes af”, kan ook. Al komt Moonlight wel vaker naar beneden dan zij. Helaas hoorde ik haar net weer even flink niesen. Nu moet ze volgende maand toch naar de dierenarts voor haar enting maar als dit erger wordt weer dan moet ze toch eerder.

Hopelijk ben ik dan van alle pijnlijke spieren af en heb ik geen last van lopen met een reismandje. Al breekt nood wetten natuurlijk. Anders kan ik altijd vragen of er iemand met me mee wil als dat nog niet zo is. Dat zal ook niet moeilijk te organiseren zijn. Laten we hopen dat het niet nodig zal zijn.

De kittens blijven vreselijke vreetzakjes, die kan ik volgens mij de hele dag wel eten geven. Ze lebberen met regelmatige tussenpozen zelfs in hun lege bakjes. Ik merk ook dat de groten haast niet eten. Wel is hun natvoer wat nu boven staat steeds op, hun brokjes raken ze bijna niet aan. Ik heb er wel een ander soort doorgemixt maar dat doe ik altijd al bij tijd en wijle. Of het komt door de kleintjes of ze lusten die laatste soort brokjes gewoon niet en eten ze de rest ook niet.

Lastig inschatten altijd zoiets als er 2 dingen tegelijk kunnen spelen. Als de kittens er niet waren bijgekomen had ik direct geweten dat het aan die brokjes lag. Of hadden ze gewoon gegeten en was er niets aan de hand geweest. Nu twijfel ik omdat het of de brokjes of de kittens zijn en ze hun protest via niet eten laten merken. Ook daar gaan we een keertje achter komen. Als ze echt honger hebben zullen ze heus wel eten. 

"Kamelen denken dat andere dieren misvormd zijn omdat die geen bult hebben.

Origineel: Kamele halten andere Tiere für verwachsen, weil sie keinen Buckel 1 haben."

Wolfram Weidner Duits journalist 1925-

Voordat de zon op het balkon zou komen ben ik even buiten gaan zitten in de vroege maandagmiddag. Ik was snel weer binnen. Het is al om te stikken en bovendien is het licht nu even te scherp. Ik heb alleen wel moeten lachen om Moonlight die zat te jammeren. Er lag een blaadje bovenop het gaaswerk en dat wilde hij met alle geweld pakken. Hij zat weer met zijn poot in de lucht te hengelen alsof zijn pootje daardoor langer zou worden en bij het blaadjes zou kunnen. Mafkat!

Binnen was het, doordat alle gordijnen dicht waren, een stuk beter toeven. Het is best lastig om dan niet in slaap te vallen want dat is eigenlijk juist het enige wat ik nu wil doen. Lezen gaat niet echt, tv kijken ook niet. Ik krijg er hoofdpijn van. Ik ben maar sigaretjes gaan draaien, daar hoef ik niet bij na te denken en gebruik ik eigenlijk alleen mijn rechterarm bij. Dat kwam mooi uit. In plaats van tv kan ik mooi kittens kijken.

Laat in de middag ben ik toch spontaan in slaap gevallen. Maar daar heeft mijn dochter op zitten letten. Ik had niet op Facebook gekeken al een tijd en daarom belde ze me even. Ik voelde me net betrapt! Je lag te slapen hè! Neeeee hoor, echt niet. Net zoals ik er bij haar vroeger niet intrapte, trapte zij er bij mij nu ook niet in.

Dan zou mijn nieuwe vloerkleed ook nog bezorgd worden. Ik was meer bezorgd of ze het wel boven zouden willen brengen. Dat zou ik nu zelf echt niet voor elkaar krijgen! Ik kreeg netjes een berichtje dat ze er over een half uurtje zouden zijn. Toen er werd aangebeld bleek de bezorger al netjes helemaal boven te staan. Hij heeft het opgerolde kleed in de gang gelegd waar het voorlopig even zal moeten blijven liggen.

Donderdag komt Kim me helpen want haren en stof gaan helaas niet uit zichzelf weg dus daar moet wat aan gedaan worden. Zo helpt ze nu haar oma én mij. Arme meid, ze heeft het maar druk met ons. Ze helpt haar oma ook al zo vaak. Dat ik zo weinig kan doen nu, vind ik zelf ook niet prettig. Ik heb al ondervonden dat ik het ook niet moet proberen. Dat wordt direct afgestraft door duizeligheid en hoofdpijn.

Het is alleen best moeilijk om niet echt iets te doen en toch niet in slaap te vallen. Ik heb gewoon een boterhammetje gegeten, koken lijkt me nu helemaal niets. Morgen moet ik wel anders kan ik alles in de ijskast weggooien. Ik zal het heel voorzichtig moeten doen. Komt vast goed.

In de avond, toen alles lekker was afgekoeld, waren de kleintjes helemaal zelf het balkonuitbouwtje opgeklommen en waren ze heerlijk aan het spelen. Dat is heel leuk om naar te kijken en het voorkomt dat ik in slaap dommel. Moonlight zat in de keukendeur naar het gedol te kijken. Die vindt het volgens mij ook steeds leuker.

Toen Rainbow er even af was geklommen, liep hij langs Moonlight naar binnen en gaf hem een koppie! Ahhhh, dat zag er zó lief uit! Moonlight schrok ervan gewoon. Hij stak zijn poot uit om te meppen maar deed het niet. Rainbow bleef ook gewoon onverschrokken zitten. Dat komt sneller goed allemaal dan ik dacht.

Moonlight weet alleen niet goed wat hij ermee aan moet maar hij vindt het wel leuk stiekem, denk ik te zien toch. Ook met Aurora gaat het steeds beter. Ik geef ze extra aandacht, de groten, als ze beneden zijn. Moonlight is nu bijna altijd beneden en ook zij komt vaker dan de eerste dagen. Hoe klein ook, het zijn verbeteringen. Gewoon laten gaan is dus het beste geweest in combinatie met extra aandacht voor de groten.

Die kleintjes doen ook soms best lelijk tegen elkaar blazen hoor. Jeetje zeg, vooral in het heetst van het spel kunnen ze tegen elkaar uitvliegen met sissen en blazen en hoge ruggetjes. Moonlight heeft daar al een paar keer met verbazing naar liggen kijken. Rainbow doet ook steeds een voorzichtige poging om met Moonlight’s staart te spelen maar rent er dan snel vandoor als hij omkijkt.

Omdat Vicks vaporub zo enorm hielp bij mijn brandwond, heb ik dit maandagavond ook maar heel voorzichtig op mijn ondertussen zwarte plek gedaan. Ik heb er ook nog eens 2 grote bulten op staan. Eentje in het midden van de plek en eentje er net naast. Elke beweging doet pijn en vooral als iets het aanraakt. De Vicks gaf direct een hele fijne verkoeling van die gloeiend hete arm, heerlijk!

Ik hoop dat ik snel wat kan gaan doen aan dat kamertje maar dat komt over een paar dagen wel weer. Als alles met mij en hier weer in orde is dan kan ik eind juni mijn bank gaan bekleden. Geen harige plaids meer die steeds gewassen moeten worden. Gewoon met de stofzuiger over de bank. Dat lijkt me heerlijk! Wat zal dat een  hoop ergernis en gedoe schelen.

De kittens hebben nu nog hun kittenvachtje maar straks gaan ze lekker mee verharen met de rest. Dan kan ik mijn lol op! Heel fijn om alles dan al lekker glad te hebben. Verder zit ik veel op de bank met de benen omhoog omdat die zijn opgezwollen als flinke worsten. Ik zie zelfs geen hint van enkels meer.

Omdat ik niet in slaap mag vallen zit ik dan van alles te overdenken. Vooral wat er de laatste jaren allemaal gebeurt is en wat voor effecten dit allemaal had op ons allemaal. Verder gebeurt er hier binnen niet veel. Af en toe sta ik op en loop ik rond. Anders kan ik straks helemaal niet meer uit de voeten komen en dat is niet de bedoeling.

Dan loop ik even naar de pc en schrijf ik een paar regels. Dat is wel even wat anders dan in een kwartiertje je stukje schrijven. Ik hoop dat ik er nog een logisch geheel van heb weten te maken. Wat een geluk dat ik al een blog of 4 klaar had staan. Die kan ik er zo op knippen en plakken. Klaar. Daar ben ik in 5 minuten mee klaar. En door elke keer wat toe te voegen, groeit mijn blog vanzelf en breek ik er steeds een stuk af om te plaatsen. Soms een stukje van die dag waar ik al over schreef ertussen schrijven en klaar. Toch wel weer best efficiënt van mij!