"Het communisme is een van de weinige zware ziektes die niet eerst op dieren is uitgetest."

Coluche Franse komiek en acteur (ps. van Michel Colucci) 1944-1986

Ik heb toch nog even 1 dagje kunnen genieten gisteren. Op mijn gemak toch nog wat kleine dingetjes gedaan en rond een uur of half 2 belde mijn moeder dat haar visite weg was zodat ik haar even kon gaan halen. Alleen het lekker even lezen is er niet van gekomen. We hebben even gezellig zitten kletsen. Het leukste was nog toen ze binnen kwam, dat de kleintjes haar kwamen begroeten en zich graag lieten oppakken om even te kroelen.

Dat is ze niet gewend van al mijn andere katten, die er altijd als een haas vandoor gaan bij visite. Behalve Casper dan maar die is alweer meer dan 4,5 jaar overleden. Dat vond ze echt schattig. Mijn bank vond ze ook prachtig. Ze begrijpt ook niet waarom ik altijd al dit soort dingen gewoon kan. Ik ook niet dus maakt het ook niet uit.

Om een uur of 5 heb ik haar weer thuisgebracht. Blonde actie weer want toen ik vanmorgen mijn portemonnee wilde pakken om in mijn tas te doen, kwam ik erachter dat ik die in de auto moest hebben laten liggen. Gelukkig was alles nog intact en mijn knip ook. Pff, opluchting toen ik in de auto stapte.

Mijn moeder heeft helemaal verliefd naar de kittens zitten kijken. Hoe leuk ze speelden en hoe heerlijk ze lagen te slapen in de mand op het balkon. Ze snapt best dat ik enorm van ze geniet. Zelfs Moonlight en Aurora kwamen op een gegeven moment naar mijn moeder toe. Dat was ook wel een aparte eigenlijk. Toch komen ook die 2 wat losser door de onbevangenheid van de kleintjes.

Dat is helemaal goed natuurlijk. Goed voorbeeld doet altijd goed volgen, dat blijkt hier ook wel weer. Wat ook een aparte is, die fleece plaids doen wat met katten. Met de mijne tenminste wel. Zoals Moonlight helemaal in trance melk ligt te trappen op dat ding, zo doen de kittens dat precies hetzelfde. Ondertussen zoeken ze dan met hun koppie naar de tepel voor melk. Misschien geeft het aan hun pootjes net zo’n gevoel als de buikjes van hun moeders. Moet bijna wel want ze doen het helemaal los van elkaar. Ook Aurora begint wat met haar pootjes te knijpen als ze op zo’n plaid ligt.

De kleintjes zijn ook gewoon helemaal nergens bang voor. Als ik de wasmachine aandoe, dan gaan ze zitten kijken wat er daar allemaal gebeurd. Ook toen ik de droger had aangezet, die een zoevend geluid maakt waar zowel Moonlight als Aurora best angstig door worden, komt Rainbow helemaal vanuit de kamer kijken waar dat rare geluid vandaan komt. Met zijn kopje schuin omhoog zat hij naar de droger te kijken. Aha, daar kwam dat vandaan, oké, niks bijzonders en weg was hij weer.

Dat is juist zo charmant aan deze twee. Zo fijn is het om gesocialiseerde kittens te hebben nu. Ik kan het weten na al die getraumatiseerde typjes die al jaren mijn pad kruisen. Dit is gewoon stukken leuker. Mijn moeder merkte het gisteren ook, je hoeft maar hun richting op te kijken en hup, ze beginnen gelijk keihard te spinnen. Oppakken, knuffelen, dikke harde zoenen geven boven op hun koppies, ze vinden het allemaal leuk en fijn.

Ik ben vandaag op de zaak echt in een gekkenhuis beland. Het was al erg genoeg dat die wekker weer zo ongenadig vroeg afliep. Maar toen wist ik nog niet waar ik in terecht zou komen. Jeetje zeg, wat een drukte en gekte. Je kon er gewoon niet tegenop werken.

Ik had meer dan 160 mails die ik gewoon niet door kon nemen omdat het daar te druk voor was. Vervelende was dat daar wel veel info in stond die ik juist nodig had vandaag. Voordeel is dan weer dat je dag nog meer dan voorbij vliegt, een beetje supersonisch ging dat zelfs. Morgen zien we wel weer of ik er verder mee kom, anders gewoon pech, mailtjes weg. Schiet niet op zo.

Zaterdag heb ik Aurora’s medicijn tegen haar allergie binnen gekregen, puur pollen. Dat moet ik haar elke 5 dagen geven, 5 druppels voor katten, 3 weken lang. Daarna om de 3 weken tot de zomer voorbij is. Hiermee gaat ze zelf weerstand ervoor opbouwen. Misschien moet ik het dan het komend voorjaar ook weer geven maar misschien ook niet. Dat is dan nog even afwachten.

Het gekke is dat ze haast niet meer heeft geniest of gekucht sinds het hier in huis ook allemaal wat soepeler ging in combinatie met het minder warme weer. Een beetje regen doet wonderen als je allergisch voor allerlei pollen bent natuurlijk. Dat kwam mooi uit, dat slechte weer. Voor mij ook wel, want om in die hitte de bank te moeten bekleden, zag ik ook niet echt naar uit. Maar voor haar nog veel beter natuurlijk.

Het viel wel op en vandaar dat ik er ook volkomen op vertrouw dat deze diagnose klopt. Het blijkt gewoon uit alles. Dit medicijn is  ook voor honden en paarden alleen moeten die veel meer druppels. We gaan het zien, ze was al vooruit gegaan maar het zou het mooiste zijn als ze er helemaal geen last meer van gaat krijgen in de toekomst.

Doordat er hier een soort van routine weer is gekomen, voelen we ons daar allemaal lekkerder bij. Aan Aurora kan je dat toch wel het meeste merken. Krijgen de kleintjes ’s morgens natvoer, dan krijgen zij ook. Moonlight wil het zelfs geserveerd hebben op het balkon. Hij zat me vanmorgen daar weer aan te kijken met zo’n blik van ‘zeg, breng mij dit even hier’. Dan gaat hij lekker smikkelen en wat ze niet opeten, dat eten de kleintjes wel op.

Dan krijgen de kleintjes brokjespap voordat ik wegga omdat ze geen brokjes eten. Voor de groten staat er natuurlijk volop brokjes in een grote bak. Die hebben niets nodig maar krijgen wel hun snoepjes, die ze altijd krijgen als ik weg ga. Bij thuiskomst worden de bakken gedaan, water ververst en krijgen de kleintjes weer natvoer en nu de groten ook. Dit valt wel in de smaak merkte ik.

Restanten zijn er niet, daar zorgen die 2 kleine vreetmonstertjes wel voor. Alles staat weer in het sopje voor morgen. Straks even afwassen als het niet meer kokend heet is. Dan krijgen de kleintjes weer brokjespap en de groten hun favoriete snoepjes voor we gaan slapen allemaal. Iedereen weer soort van gelijke behandeling, iedereen weer helemaal tevreden. Ik heb vaak genoeg het natvoer, ondertussen verdroogd of hard geworden, weg kunnen gooien en nu wordt alles volledig benut. Prima geregeld zo.

Het is wel heerlijk thuis komen. Ook al moet ik altijd voorzichtig binnen komen met een grote tas voor me uit, vandaag was het niet nodig. De kleintjes kwamen pas aanhollen toen ik ze riep en sprongen spontaan tegen me op. Joepie! Ze is er weer! Moonlight en Aurora willen ook een aai, al lopen die dan wel eens spontaan weg. Die 2 kleintjes maken alles weer goed, hoe druk en hectisch het ook was.

Nu ga ik lekker even relaxen met een boek, koken hoeft niet. Ik heb porties voor 10 weeshuizen in de vriezer en die ga ik maar eens aanspreken voor ik alles weer weg kan gooien. Niet alles vind ik lekker uit de vriezer daarom vries ik tegenwoordig alleen maar dingen in die ik wel goed te eten vind als ze ontdooid zijn. Lekker makkelijk. Dan kan ik op mijn vrije dagen koken en heb ik daar ook de tijd voor. Straks alleen even in de magnetron die maaltijd, kip/kerrie met rijst, en klaar is Ria. Er is alweer een dag voorbij. 

"Op zijn best is de mens de edelste van alle dieren; gescheiden van recht en gerechtigheid is hij de minste."

Aristoteles Grieks filosoof 384 v.C. - 322 v.C.

Ik werd net wakker, beetje laat zelfs voor mijn doen, 9 uur, en probeerde erachter te komen wat ik ook alweer doen moest allemaal. Wat een heerlijk gevoel om dan te beseffen dat dit helemaal zoveel niet is vandaag. Ik ruim alleen een klein beetje op enzo, manicure en pedicure, haartjes in de krul, dat soort dingetjes.

Geen naaimachines, puinzooi ruimen of wat dan ook. Heerlijk! Als mijn moeders verpleegster is geweest en haar ochtendvisite dan geeft ze me een seintje en ga ik haar even halen als ze zich goed genoeg voelt. Dan kan ze eventjes naar het resultaat van mijn harde labeur komen kijken. Dat is toch leuker dan via foto’s.

Over foto’s gesproken, gisteravond lag Aurora heerlijk te slapen tegen Skylar aan. Dat vond ik zo bijzonder dat ik die foto’s direct op Facebook heb gezet. Skylar lag heerlijk bij me al een tijdje. Hij en Rainbow wisselen elkaar daarin af. Ik vind dat heerlijk want zowel Moonlight als Aurora zijn geen schootliggers en ik vind dat juist zo fijn. Gelukkig heb ik er nu 2 die dat ook vinden.

Aurora kwam aangelopen en wilde bij me komen maar wilde direct weg zodra ze Skylar tegen me aan zag liggen. Ik zei haar dat ze gewoon kon komen. Vorige keer gebeurde er precies hetzelfde alleen lag Rainbow er toen. Toen Aurora zich toen tussen mij en Rainbow in wrong, gaf ze opeens de slapende Rainbow een ferme tik en toen heb ik haar eraf gezet. Het is toch zo’n katbitch af en toe.

Ik zei haar dat ze dat dit keer niet mocht doen, ze mocht lekker bij me liggen en er is plek genoeg voor alle 4. De boodschap was blijkbaar goed overgekomen want ze ging liggen. Eerst nog op haar hoede en zodra Skylar bewoog wilde ze al weg maar ik bleef haar aaien en toespreken. Niet veel later viel ze toch volledig ontspannen in slaap. Dat gaf mij mooi de gelegenheid om er wat foto’s van te maken. Ik zei toch dat het wel goed zou komen!

Moonlight lijkt er alleen wat ongelukkiger uit te komen. Die mist zijn kroeltjes met mij ook al probeer ik hem steeds even apart te nemen. Hij mist zijn hengel sessies want ik krijg niet de kans om de kleintjes dan tegen te houden. Die komen overal vandaan dan alsof ze erop gespitst zijn.

Ik zat foto’s in lijstjes te doen gisteravond en ik kwam 2 foto’s tegen, 1 van Moonlight en 1 van Rainbow, dan zitten ze een beetje hetzelfde, Rainbow is echt zijn eigen kleine mini me. Ik hoop dat hij het toch echt een keertje wat leuker zal gaan vinden en zijn eigen weg weer weet te vinden hier met zijn viertjes. Dat gun ik hem zo!

Hij gaf me nog de schrik van mijn leven ook gisteren. Hij komt aanrennen en springt tegen de enorme krabpaal aan die ik heb staan. Nu ik geen hoek van de bank meer heb om als bescherming voor te dienen, weet ik eigenlijk niet zo goed waar ik die zetten moet nu. Hij stond nog midden in de kamer. De kleintjes klimmen er zo leuk in en Moonlight vindt het heerlijk om daar zijn nagels aan te scherpen. Weg kan hij daarom niet.

Moonlight strekt zijn voorpoten en slaat zijn nagels in die paal, zakt langzaam naar beneden met zijn voorpoten en valt een soort van met zijn achterlijf om en hij blijft zo liggen. Hij begint flink te mauwen en ik schrik me bijna een beroerte! Is hij verlamd of zo?! Waarom ligt hij daar zo raar gedraaid anders en blijft hij zo liggen? Ik vlieg op hem af en hij blijft nog steeds zo raar liggen. Ik pak voorzichtig zijn achterlijf en ga hem bevoelen. Op dat moment springt hij op en rent weg, al mauwend.

Jeetje zeg! Lummeltje! Ik schrik me een ongeluk hier. Volgens mij wilde hij gewoon even de volledige aandacht. Die liep ik gistermiddag ook te zoeken want zelfs met 4 katten in huis kan je jezelf blijkbaar enorm katloos voelen. De kleintjes hebben de kattenkamer boven ontdekt. Daar zijn ze dan ook zowat de hele dag geweest.

Het was ook de enige plek nog waar het eten van de groten veilig stond. Dat kan ik nu wel op mijn buik schrijven. Aan het eind van de middag waren ook die bakken volledig en vakkundig schoon gelikt. Ze waren zowat niet beneden te krijgen. Ook hun tijd voor brokjespap en mijn geklingel met hun bakjes, wat normaal garant staat voor aanstormende kittens, had geen effect. Ze bleven lekker boven, hun buikjes zaten volledig vol.

Ik ben maar even een foto gaan nemen van ze daar. Nu hun angst voor Aurora een flink stuk verminderd is, ze rennen zelfs achter haar aan, zijn ze ook niet meer bang om daar heen te gaan. Eerst durfden ze alleen maar om eten te zoeken maar meestal namen ze het risico niet. Dat is nu wel over. Ik vind dat wel jammer want ik zie de andere 2 ook hele dagen niet, die vinden het ook heerlijk om lekker rustig boven te liggen.

Regelmatig roep ik dan ook naar boven dat ze gezelschapsdieren zijn en of ze wel beseffen wat ‘gezelschap’ eigenlijk betekent maar dat helpt geen ene malle moer. Ik zal het er mee moeten doen, of ik het nou leuk vind of niet. Nu liggen ze weer buiten in de mand te slapen. Als het gaat regenen komen ze vanzelf wel naar binnen maar anders liggen ze daar lekker te slapen. 

Vanmorgen heb ik de groten ook maar hier beneden eten gegeven, allemaal een klein portie. Aurora heeft alles opgegeten, Moonlight moest ik het gaan brengen op het balkon maar die heeft daar ook bijna alles opgegeten. Dan krijgen ze vanavond, samen met de kleintjes, ook weer een klein portie. Misschien is dat voorlopig de oplossing. De kleintjes eten nog steeds geen brokjes, alleen de pap. Wie weet komt dat ook nog wel goed. 

Ik vind het wel weer genoeg geschreven voor vandaag. Ik ga lekker even wat aan mezelf opknappen en dan lekker lezen of zo tot mijn moeder belt zodat ik haar kan gaan halen. Verder doe ik lekker helemaal niks. Wat een luxe na zo’n week werkvakantie. Maar ik heb er wel jarenlang plezier van. Het is wel de laatste keer geweest dat ik die bank heb bekleed. Maar ja, dat zei ik de vorige keer ook. Volgens mij meen ik het nu wel alleen kom ik daar voorlopig nog niet achter. 

"Alle dieren zijn nuttig voor de mens, omdat ze van ons houden, ons bewaken en omdat we ze kunnen opeten.

Origineel: Tous les animaux sont utiles à l’homme, parce qu’ils nous aiment, nous gardent et qu’on les bouffe.
Bron: Fonds de tiroir"

Pierre Desproges Frans humorist 1939-