En dan wordt je suf wakker vlak voor 10 uur. Nou ja. Wat is er toch met dat slapen van mij de laatste weken? Ik had de wekker gezet voor 8 uur maar ondanks dat ik die hoorde en zelfs dacht dat ik eruit was gegaan, heb ik er toch een soort van doorheen geslapen. Raar toch, ik was heel verbaasd om erachter te komen dat ik nog lag te slapen. Het moet niet gekker worden hoor.

Gisteravond had ik ook weer een echte Ria-actie. Ik parkeerde net mijn auto toen mijn telefoon ging. Mijn collega Mick: “Tijgert, wat heb je gedaan met de gsm van de zaak?” Eh. Ik ging even denken. Ik wist nog dat ik buiten tijdens een pauze deze had opgenomen. Wij moeten altijd bereikbaar zijn en dus als je gaat roken dan neem je de gsm mee en zet je de telefoon op ‘send calls’ en voila, je krijgt je gesprekken op de gsm.

Maar wat had ik er daarna mee gedaan dan? Ik kon het me met de beste wil van de wereld niet herinneren. In mijn tas waar mijn eten in had gezeten zat hij in elk geval niet. In mijn handtas is het niet zo makkelijk zoeken. Daar kom je zelfs een cowboy met paard tegen als je goed door zoekt. Maar na wat uitdiepen vond ik de gsm wel. Diepe zucht. Ik moest dus weer terug. In de nacht moeten we ook bereikbaar zijn en dan wordt deze gsm netjes naar de Centrale Verkeersleiding gebracht waar ze de nacht door werken.

Toen ik de auto weer startte om weer naar de zaak te rijden telde ik wel mijn zegeningen. De eerste; ik woon vlakbij en ben met 5 tot 10 minuten bij de zaak. De tweede; ik was nog niet al die trappen opgeweest gelukkig. De derde; gelukkig hebben we het opgemerkt en werd ik niet opeens midden in de nacht gewekt door een telefoontje uit mijn handtas. Met een grijns leverde ik de gsm weer in bij mijn collega en ging wéér richting huis.

De katten hadden er niets van gemerkt denk ik, of misschien wel. Ze zaten alle 4 voor de deur met een blik van ‘waar bleef je nou?’. Maar dat kan ik er ook zelf van gedacht hebben. Snel ben ik voor hun natje en droogje gaan zorgen. Aurora ging snel naast me op de bank liggen en liet niemand in de buurt. Ook de klagende en zeurende Moonlight mocht er niet bij. Ik heb hem nog maar een keer op mijn schoot getild. De diva lag namelijk zo languit dat er niemand meer bij kon ondanks het feit dat er wel 10 katten op de bank kunnen als het moet.

Maar Moonlight en op schoot liggen, dat is geen combinatie. Al klagend sprong hij er snel af. Ja, dan weet ik het ook niet hoor. Hij bleef zitten staren naar daar waar normaal altijd zijn hengel op hem lag te wachten. Ik begrijp je Moon maar die 2 kleine onverlaten hebben hem gesloopt. Er is bij mijn moeder een enorme doos van Zooplus afgeleverd en die ga ik morgen halen. Daar zit voor jou een spiksplinternieuwe hengel bij.

Mijn moeder heeft gisteren een hele zware dag gehad. Ze lag er erg slecht bij toen mijn dochter bij haar aankwam. Die had de tegenwoordigheid van geest om haar suiker te meten en schrok van wat daar uit kwam. Ze heeft mijn moeder druivensuiker en jam gevoerd en wat later was ze weer een beetje aanspreekbaar. Dat speelt wel vaker parten omdat het met eten niet meer zo gaat bij mijn moeder. De diabetes is niet weg en schommelt als een gek qua waarden hierdoor. Daar moet wat beter op gelet worden, dat had ik een paar maanden geleden al eens gezegd toen ma ook zo slecht lag.

Ze gaat vandaag de dokter bellen hierover om te kijken hoe ze dit beter kunnen begeleiden en wat ze er nog meer aan kan doen. Ze voelt zich al slecht genoeg zonder dat gedoe zeg. Mag het voor haar ook ietsje minder alstublieft? Ik ben benieuwd of dat kan lukken in elk geval. Ik hoop het maar. Ze belde me toen ik net thuis was, ze was vergeten dat ik aan het werk was. Ze moest even haar ei kwijt, denk ik.

Gisteren had ik het verhaal op Facebook geplaatst van een Amivedi post over een kat die na 6 jaar weer terug is gevonden. Wat een triest, mooi verhaal was dat zeg. Het speelt in 2011. Die mensen hadden 2 katten, die altijd buiten waren als ze gingen werken. Als ze thuis kwamen zaten ze dan al voor de deur te wachten. Tot die ene dag dat 1 van hun 2 lieverds er niet bij zat. Er volgde net zo’n zoektocht waarbij ik alle gevoelens herkende, die zij ook hadden. De kat, Wilson, werd niet gevonden.

Een paar weken later was de vrouw jarig en kreeg ze een kitten erbij. Voor haar troost en voor haar andere kat, die zo erg zijn maatje miste. Ook dat gevoel ken ik. Ik heb Moonlight wat troost kunnen bieden doordat Aurora in ons leven kwam. Chase werd deze kat genoemd en ze hebben er veel plezier aan beleefd. Tot begin juli dit jaar Chase opeens leed aan hartfalen en ze hem moesten laten inslapen. Wat erg vond ik dat om te lezen, wat zal dat zeer gedaan hebben.

Tien dagen later kregen ze bericht van Stichting Zwerfkatten Rijnmond, ze hebben bij een gevangen kat de chip uitgelezen en het bleek Wilson te zijn. Hij stond natuurlijk vermeld als vermist, net zoals dat bij Sunshine het geval is. Daar zal de lieve Chase vast een handje bij geholpen hebben, zo voelt dat voor mij in elk geval. Met tranen in mijn ogen heb ik het zitten lezen. Wilson was ondertussen 8 jaar geworden en is weer veilig thuis, waar hij hoort.

Zulke verhalen zorgen ervoor dat mijn hoop niet uitdooft. Ik ben er toch al van overtuigd dat hij weer thuis zal komen, dat zit gewoon heel sterk in me. Ik hoop niet dat ik er 1 van mijn andere lieverds voor moet missen maar ik weet ook dat het een bijzonder verhaal zal worden. Ze hebben bij Amivedi zelfs vrijwilligers die actief buiten op zoek zijn naar katten die vermist worden. Ik heb Sunshine en Moonlight geadopteerd via Stichting Zwerfkatten Rijnmond. Hij komt ook echt wel een keertje thuis en wat een feest zal dat zijn.

Ik ga hem ook weer opnieuw aanmelden bij Amivedi komende week als ik iets meer tijd heb. Het is al meer dan een jaar geleden dus dan is het beter om hem weer opnieuw aan te melden zodat ook zijn melding meer naar voren zal komen. Dat gaan we dan maar even doen. Nu moet ik snel gaan stofzuigen en de puin gaan ruimen van een stel ontzettend drukke kittens die vannacht van alles uitgehaald hebben.

Planten over de vloer en nog meer van dat soort kleine rampjes. Dat zijn het zelf ook, kleine rampjes. Na 2 dagen van ontzettend druk zijn zullen ze toch wel een keertje moe worden? Het was vannacht echt niet normaal! Toen het kattengras met potje en water en al over mijn kleed vloog het ik even hard geroepen dat ik er klaar mee was. Ze schrikken daar altijd zo van dat het daarna rustig bleef. Eindelijk!

Voor mijn werk nog even snel langs ma, horen wat de dokter zei en alvast de enorme doos van Zooplus in mijn auto zetten. Die kan dan in delen langzaam maar zeker naar boven komende dagen. Dat red ik niet meer met al die trappen. Wat niet in 1 x kan, kan wel in meer keren. Dat geldt voor wel meer dingen. Komt goed allemaal, ooit. 

"Courage is not the mighty oak that sees storms come and go, it's the fragile blossom that opens in the snow

Moed is niet de machtige eik die stormen ziet komen en gaan, het is de fragiele bloesem die zich opent in de sneeuw"

Alice Swain

Wel een aparte, ga ik gisterenmiddag lekker even op de bank zitten om naar Houserules te kijken, wel de Australische versie, wordt je opeens om 9 uur in de avond wakker. Ik had geen slaap, had geen intentie om te gaan slapen, ik wist niet eens dat ik was gaan slapen. Dat was een nieuwe en rare ervaring. Die arme katjes hadden nog niet eens hun avondeten gehad!

Dat is echt helemaal niets voor mij om dat over te slaan. Ze vlogen dan ook als gekken om me heen tot ze eten hadden. Ja dat snapte ik ook wel dat ze honger hadden. Ik voelde me gelijk hartstikke schuldig maar het was zeker niet de bedoeling geweest. Hoe ik zo zonder het te merken in slaap had kunnen vallen, zelfs zonder ook maar slaperig te zijn, was mij een raadsel en eerlijk gezegd was ik er ook niet blij mee.

Mijn hele avond was gewoon weg. Ik kon toch het programma wel kijken want dat neem ik op. Ik kijk trouwens nooit naar die Nederlandse versies. Die vind ik gewoon niet leuk. Dat heb ik ook bij Masterchef en zo. Daar keek ik vroeger altijd naar, nu niet meer zo maar als ik dan kijk, dan kijk ik alleen naar de Australische versies. Die vind ik zoveel leuker dan van alle andere landen en ik heb geen idee waarom.

Het zal wel aan mij liggen. Nieuw Zeelandse versies vind ik ook nog wel te pruimen maar vooral de Hollandse versies vind ik echt verschrikkelijk. Daar kijk ik absoluut niet naar. Waar zou dat toch in zitten? Het is natuurlijk geen levensvraag maar het speelt zo af en toe wel eens door mijn hoofd. Het moet een reden hebben alleen zal ik er in dit leven nooit achter komen en dan is er nog geen man overboord natuurlijk.

Maar door dat in slaap vallen is alles gewoon helemaal opgeschoven naar een ritme waar ik niet blij mee ben. Ik kon natuurlijk helemaal niet in slaap komen op het normale tijdstip. Dat werd echt uren later. Met als gevolg dat ik net pas bij 10 uur wakker werd. Ik had wel wat gemerkt van katten die me wakker probeerden te krijgen maar ik kwam maar niet door de sluier heen die de slaap van het wakker worden scheidt.

Ik moet ook vandaag vroeger beginnen dan anders dus blijft er niet heel veel ruimte om iets te doen. Laat ik in elk geval maar goed voor de katjes zorgen en zorgen dat mijn ontplofte hoofd haar straks toonbaar is. Ik moet natuurlijk snel even schrijven, dat zit ik dan ook nu te doen. Gelukkig typ ik net zo snel als ik praat, dat scheelt. Anders was ik mooi de pineut. Het is ook weer niet echt zomerweer. Wat is dat toch?

Ik zie steeds die herinneringen van vorig jaar tot jaren terug op Facebook elke dag en dan valt het op dat het daar ook vaak over veel regen gaat als ik iets gepost had. Zou het een trend zijn in juli? Het blijft maar gieten en ik vind het nou ook niet echt lekker aangenaam buiten. En omdat alles hier ’s zomers altijd open staat is het binnen ook niet behaaglijk. Het lijkt wel herfst zeg. Die hele hoge temperaturen hoeven van mij ook niet hoor. Maar een beetje zonnetje en een graadje of 25 kan ik toch wel waarderen.

Gisteravond was de diva de diva weer aan het uithangen. Ze lag lekker naast me te slapen en Rainbow kwam, via mijn schoot, heel voorzichtig bij haar liggen. Zolang ze er geen erg in had was er niets aan de hand. Ik zie haar haar ogen open doen, naar Rainbow kijken en ze gaat me toch rare geluiden maken. Ze had echt de pest in dat hij daar lag. Ze mepte niet maar probeerde hem van de bank af te schelden. Ze stopte even toen ik haar aaide en vroeg waarom ze nou ze lelijk deed maar even later deed ze weer hetzelfde. Nou ja zeg, doe eens normaal, zei ik tegen haar.

Ze ging zelf maar van de bank. Ja dan moet je het zelf maar weten hoor. Helemaal overbodig zulke acties. Ze doet het niet alleen bij de kleintjes hoor. Ook Moonlight mag soms niet op bank van diva. Van de week sprong hij erbij, ze keek op en ging me toch tegen hem blazen. De bank is van haar, wat haar betreft dan. Ik ben het daar niet helemaal mee eens en de rest ook niet maar toch buigen ze heel vaak voor haar wil en kattige gedrag. En als ik haar dan streng toespreek, gaat ze er zelf af en gaat flink beledigd ergens naar me zitten kijken. Daar moet ik dan ook wel weer om lachen natuurlijk.

Zo kabbelt het leven hier elke dag gewoon weer voorbij. Wat de toekomst gaat brengen is vrij onzeker allemaal nog. Daar zit je ook steeds weer aan te denken, of je nou wil of niet. De toekomst is eigenlijk altijd onzeker, alleen zijn er normaal wat zekerheden. Natuurlijk wil een vast contract niet zeggen dat je niet zal worden ontslagen of zo maar ik was toch wel vrij zeker van mijn baan. Ik heb het ook altijd naar mijn zin gehad tot de laatste paar weken na die gewoon echt veel te druk waren.

Als planner en sowieso al 12 jaar daar werkend, was ik wel gewend aan drukte en chaos. Daar draai ik mijn hand niet voor om. Daar zitten toch wel grenzen aan, ben ik achter gekomen. Wanneer krijg je zo’n uitnodiging van het nieuwe bedrijf waar ik gedwongen moet gaan werken? Hoe zit het dan met je motivatie en zin om naar je werk te gaan? Ik ben gewend om op de 21^e van elke maand mijn loon te krijgen. Moet ik straks opeens even 10 dagen gaan overbruggen of zo?

Allemaal dingen die door je hoofd spelen. Ook krijg ik al 12 jaar mijn vakantiegeld in mei. Nu betalen ze de maanden juni tot december vooruit. Ga je in augustus weg dan moet je die terug betalen. Ik blijf tot december dus dat hoeft niet maar hoe gaat het dan bij het nieuwe bedrijf? Misschien krijg ik volgend jaar dan maar de helft van wat ik gewend ben. Dat kan heel makkelijk.

Als je geen vetpot hebt zijn dat toch allemaal dingen waar je tegenaan gaat lopen. Ik heb wel 4 en hopelijk snel 5 kattenmondjes te voeren, bakken te vullen met schoon grit en brokjes genoeg te hebben. Dat vind ik het belangrijkste om te kunnen blijven doen. Voor de rest zal ik het maar moeten afwachten. Ik ben een regelaar en een planner en ik ben dus niet zo van de laat maar waaien instelling. Het liefst weet ik alles graag een beetje van te voren. Dat gaat me nu niet lukken en moet ik maar zien wat het allemaal gaat worden. Een hele grote zekerheid is een grote onzekerheid geworden. Ik vind het maar niks! 

"Onder de oudere inwoners van de zuidelijke Amerikaanse staten trof mij een droefgeestige neiging om iedere gebeurtenis van belang in verband te brengen met de afgelopen oorlog. 'Wat is de maan vanavond prachtig,' merkte ik eens op tegen een heer die naast mij stond. 'Ja', was zijn antwoord, 'maar u had hem voor de oorlog moeten zien."

Oscar Wilde Iers schrijver 1854-1900

Gisteren, vlak voor ik naar mijn werk ging, zat ik heerlijk met 4 spinnende katten op de bank. Precies een dag voor de kleintjes er 2 maanden zijn, had ik het voor elkaar! Gelukkig was mijn camera in de buurt en ik heb het resultaat direct op Facebook gezet. Zo trots was ik er op en zo blij was ik ermee. Het werd ook een leuk optelsommetje. Eerst sprong Rainbow bij me op de bank. Daarna kwam Moonlight erbij. Toen wilde Skylar er ook bij natuurlijk.

Met Aurora duurde het even voor ze erbij kwam. Wel liep ze voor mijn voeten te draaien dus ze wilde wel maar ze vond het toch wel enigszins vol. Ik schoof op tot het uiterste randje bij de leuning om wat plek te maken. Ja, die had ze wel door en daar kwam de diva. Na wat draaien had ook zij haar plekje gevonden.

Ik had het eigenlijk ook moeten filmen bedacht ik me later want het was echt een compleet spinnend concertje op de bank. Alle vier hadden ze hun motor aangezet. Zo lief! Ik was al blij dat ik foto’s had gemaakt want dat kan ik soms door zo’n aanval van vertedering ook wel eens vergeten. Gelukkig had ik het dit keer niet verzaakt en heb ik leuke foto’s van mijn 4tal op de bank. Nu heel graag en heel snel de 5^e er nog bij alstublieft. Dan staat niets mijn geluksgevoel nog in de weg.

Of ik nog groen ben en mijn dochter wit, het kan me dan allemaal niets schelen. We worden nu wel 'gescheiden' en dat vinden we nou niet echt leuk. Natuurlijk speelt het allemaal wel continue door je hoofd allemaal. Ook hoor je zo steeds meer namen die ook groen zijn. Zijn wij nou de gelukkigen of zijn de witten dat? Want voor iedereen, wit of groen, zijn de gevoelens allemaal behoorlijk gemengd. Ik heb er nog online naar zitten zoeken hoe het kwam dat juist allemaal de mensen die er al zo lang werken op staan. Blijkbaar gaat dat altijd zo.

Eerst wordt er een schifting gemaakt of je betrokken bij dat product bent of bent geweest of niet. Dat is lijst nummer 1 en dan van die lijst af, staat de langst in dienst zijnde medewerker als nummer 1. Ik vind dat nogal vreemd eigenlijk. Maar ja, wie ben ik? Je trekt dus eigenlijk diegenen met de meeste kennis en know how weg bij het bedrijf die de aanbesteding al kwijt is. Er zitten ook mensen bij die nog maar heel even hebben tot hun pensioen! Dat doe je toch niet! Wat ik al zei, het is enorm dubbel allemaal.

Toen ik thuis kwam na mijn werk was ik dan ook helemaal duf. Ik heb de katjes lekker verzorgd en wilde toen gaan kijken naar de 1^e aflevering van Game of Thrones, het nieuwe seizoen is net begonnen. Dan moet je de serie alleen wel kunnen vinden. Ik heb me een ongeluk zitten scrollen maar ik vond het maar niet. Kom ik later op een plaatje die ik al eerder gezien had, een paar keer zelfs, met heel groot GOT erop. Achteraf snap ik ook wel dat dit voor Game of Thrones staat alleen had ik dat op het moment niet door. Ik dacht dat het een nieuw soort serie was. BlonT blijft blonT natuurlijk. 

Zo was het toch nog behoorlijk laat voor ik dit ging zitten kijken. Later kwamen de kleintjes ook weer lekker bij me liggen. Daarna ben ik maar gaan slapen. We gaan wel zien wat de toekomst gaat brengen. Alles gebeurt met een reden en ook deze groene lijst zal een reden hebben om mijn leven weer eens in een andere richting te sturen. Dat gebeurt al mijn leven lang zo. Soms is het eigen keus, dan stap ik over op een andere trein. Soms kom ik gewoon aan het einde van dat spoor en moet ik wel een andere trein in. Dat is nu ook weer het geval. Wat doe je er aan? Helemaal niks.

Ik weet niet of het aan het weer ligt maar wat zijn de cits druk zeg, al een dag of 2 nu. Behalve Aurora dan die meestal de rustigste is van het stel. Ik keek zo eens de kamer rond, kussens van de bank allemaal en een stoel van de eethoek stond helemaal schuin naar achteren. Die hing nog net aan een stukje zitting aan de tafel. Er lagen allemaal vlogen op de grond. Ja vlogen, dat is verleden tijd van vliegen en ze zijn echt dood hoor.

Ze hebben het blijkbaar leuk en druk gehad vannacht en dat is helemaal langs me heen gegaan. Ik lag weer volledig in coma, net als de afgelopen week steeds. Dikke, jeukende ogen heb ik weer. Ik ben namelijk met een homeopathische kuur begonnen via de paranormaal therapeute oftewel PeeT. Er lijkt van alles te gebeuren met mijn lijf en het lijkt er steeds op alsof ik mijn pilletjes niet heb ingenomen maar ik neem ze wel. Daar moest ik voorlopig nog mee doorgaan in elk geval.

Ook heb ik minder snel mijn pufjes nodig, daar kwam ik zelf opeens achter. Haar advies was te proberen om wat minder pufjes te nemen en te kijken hoe dat gaat. Dat ben ik dan ook gaan doen en dat gaat prima. Van 1 merk neem ik er nog maar 2 x 1 in plaats van 2 x 2 nu. Er is dus echt wel iets aan het werken maar het werkt alleen wat raar. Ik merk het nog wel. Volgens mij is mijn lijf volop bezig om die anti histamine eruit te gooien of zo. Vandaar de jeuk ogen weer en de enorm diepe coma’s waar ik in lig ’s nachts. Ook dat gaan we nog wel zien.

Vandaag heb ik vrij en ik kom maar niet op gang. Ik moet echt wel wat boodschapjes halen en ook een lampje voor in de keuken. Dat zijn van die onhandige spotjes en ik dacht dat ik er nog eentje had maar dat blijkt niet zo te zijn. Dan neem ik bij de Praxis gelijk maar nieuwe grasplantjes mee. Ik heb al wel een afspraak gemaakt om mijn auto volgende week te laten keuren. Ik kan gelukkig al wat afvinken.

Het is weer nat buiten helaas, balkon doen kan ik opschuiven naar het weekend. Ik eet mijn avonddiensten uit mijn vriezer, die is echt veel te vol met allerlei porties. Dat komt mooi uit. Verder heb ik gewoon nergens zin in en zou ik het liefst op de bank onder een plaid gaan liggen. Met bergen ijs en lekkers om me heen en de volgende aflevering van GOT. Helaas heb ik niks in huis en is de 2^e aflevering nog niet beschikbaar. Dat feestje gaat mooi niet door. Dat is maar goed ook. Ik wil toch echt wel wat doen vandaag en laat ik daar nu maar eens mee gaan beginnen!