"De handel is als een haven; haar zon bestaat uit betrouwbaarheid en haar maan is eerlijkheid."

Bahá'u'lláh Arabisch geestelijke en stichter van het bahá'í-geloof. 1817-1892

Ik zal niet zeggen dat het vandaag rustig was maar ik kwam in elk geval iets minder naar de kluiten thuis. Toch heb ik eventjes op de bank gelegen om de spanning van me af te laten vloeien. Volgens mij zouden we gevarengeld moeten krijgen. Je loopt namelijk gevaar volledig in te storten zo. Het is zo druk dat je af en toe gewoon niet meer weet wat je aan het doen was. Zo vergeet je ook dingen, die soms best belangrijk zijn.

Dat moeten ze me dan maar niet kwalijk nemen, ik doe mijn best om alles voor elkaar te boxen en mijn collega’s net zo goed. Ik had even een kleine pauze, ik blader door de posts van Facebook en schrik me elke keer een ongeluk! Facebook heeft de meest stomme update gehad ooit! Als mensen een filmpje hebben geplaatst dan krijg je gelijk het geluid te horen. Vooral bij filmpjes met een hoop herrie is dat enorm storend en onaangenaam. Dat vind ik in elk geval geen verbetering, eerder een afknapper.

Jeetje, ik had een stuk of 8 filmpjes achter elkaar, waar ik normaal geruisloos doorheen loop. Ik kon altijd kiezen of ik er echt naar wil kijken met geluid of niet. Nu word me elk filmpje het bijbehorende geluid door mijn strot geramd. Ik kan hier heel slecht tegen, als mijn keus me ontnomen wordt. Ja, ik heb de keus om facebook eraf te flikkeren maar dat voelt dan ook weer als een soort gedwongen worden en dat is het nou juist waar ik niet tegen kan. Ik hoop dat ze er snel achter zijn dat ze hier niet mee scoren want het lijkt me nou niet dat ik de enige ben die dit een hele domme zet vind.

Het is nu nog een aangename temperatuur geweest vandaag maar morgen wordt het weer een graadje of 30. Nou wil ik niet klagen natuurlijk, al die regen vond ik ook niks. Het is hier alleen altijd té in Nederland. Te veel regen, te heet, te koud, te wat dan ook. Vandaag is eigenlijk heerlijk. Het is niet te warm, het is ontzettend aangenaam. Je kan nog gewoon je ding doen zonder dat het zweet van je lijf loopt. Zoals vandaag zou het altijd moeten zijn voor mij. Helemaal goed!

Of je zweet of niet, ligt natuurlijk wel aan wat je aan het doen bent maar ik denk dat ik zelfs zonder gedoe zou kunnen stofzuigen. Daar heb ik nu alleen geen zin in maar morgen is het wel weer noodzakelijk. Je zou bijna denken dat ik een dilemma zou hebben maar als het morgen te warm is dan laat ik gewoon de boel de boel. Dan kijken we donderdag wel of het er de juiste temperatuur voor is.

Ik heb Aurora nog niet gezien vanaf ik thuis ben. Ze blijft lekker boven geloof ik. Als ze er straks nog niet is dan gaat de berg wel naar Mozes. Ik ben niet zo lullig. Ik wil op zijn minst even kijken of alles wel in orde is. Ik ga er wel aan wennen dat ze haar eigen behoefte bepaalt om beneden te zijn. Dat mag ze wel. Het zou alleen wel een beetje socialer zijn als je even gedag kwam zeggen of zo. Diva’s blijven diva’s, laat ik het daar maar op houden.

Gisteravond heb ik flink gemopperd op de kittens. Ze lieten me gewoon niet slapen. Ze speelden over mijn benen heen, inclusief een stuk of 80 nageltjes die er in mijn arme benen werden geslagen. Elke keer moest ik wel een kreet slaken en na een minuutje of 10 had ik er wel even genoeg van. Ik heb ze op de grond gezet met als gevolg dat ze dat ook leuk begonnen te vinden.

Pas toen ik mijn stem een klein beetje harder liet klinken, beseften ze pas dat ik het meende. Daar kunnen ze niet goed tegen, tegen boosheid. Wat zijn het toch een tere zieltjes die twee, zo lief zijn ze. Maar ik loop echt met flink gehavende benen rond, die zien er niet uit met al die krassen en open plekken. Ik loop echt voor paal en het is zomer, geen winter. Mijn benen zijn te zien nu. Niet dat ik het ’s winters lekker vind om mijn benen aan flarden gespeeld te krijgen maar dan valt het in elk geval niemand op.

Mijn moeder ga ik straks even bellen. Daar was ik dan net weer even te moe voor. Als ik zo gegeten heb en even lekker ga zitten dan is daar mooi de gelegenheid voor. Ik hoop niet dat ze net zo als vorige keer weer zo’n last zal krijgen van die hitte. Dan pas besef je dat er heel veel mensen last hebben van die extremen. Ik voel het zelf ook met al mijn allergieën dat ik het dan een stuk meer benauwd heb dan wanneer het wat normalere temperaturen zijn. Maar laat staan de mensen die echt wat mankeren. Daar is het echt niet zo fijn voor. Helaas, het weer hebben we niet in de hand.

Als ik zelf gegeten heb dan geef ik de kleintjes weer de brokjes pap voor de nacht vast. Het is zo grappig om die kleine mafkatten eten te geven. Skylar gaat heel hoog en zacht miauwen bij de keukenkastjes, aan mijn voeten. Rainbow loopt als een gek te draaien om me heen. Als ze zien dat ik richting placemat ga, dan wordt het helemaal grappig. Ik moet dan langs de grote krabpaal voor het balkonraam.

Daar springt Skylar dan in en probeert zo de etensbakjes uit mijn handen te slaan. In het begin is dat natuurlijk een paar keer bijna gelukt. Tegenwoordig ben ik erop voorbereid. Het blijft wel grappig. Nog grappiger is Rainbow en hoe hij doet. De ene keer doet hij met Skylar mee. Maar meestal rent hij voor me uit en komt dan op zijn achterpoten terug terwijl hij een soort van schijnaanvallen op mijn benen uitvoert. Hij kan dit soort aanvallen zelfs vanuit de krabpaal doen op me. Hilarisch is dat!

Ze maken in elk geval met alles wat ze doen mijn dag leuker. Meestal zijn mijn nachten met ze ook fijn. Behalve dan als ze zoals vannacht mijn benen als speelplaats gebruiken. Dan vind ik het toch wel wat minder. Dat duurt maar heel even natuurlijk want 1 blik op hun leuke snuitjes en ik smelt natuurlijk weer. Dat is het! Die zie ik in het donker natuurlijk niet. Aha! Ik heb ‘m door. Ik vertik het natuurlijk wel om met het licht aan te slapen. Ze moeten maar een klein beetje rekening met me houden. Ik heb mijn slaap echt nodig. Komt wel goed, ze zullen me vannacht wel met rust laten. Hoop ik. 

"Wij zijn bezig de aarde te vernietigen, zonder het te willen. Voor alle zekerheid lopen we alvast op de maan rond, als springplank naar de rest van het heelal."

Harry Mulisch Nederlands schrijver 1927-2010

Ondanks dat het gisteren een rustig zondagje was, was ik nog niet uitgerust genoeg. Alleen was het weekend helaas geen 48 uur langer. Dan had ik het wel gered. Door een dag zoals vandaag heb je volgens mij wel meer nodig dan 96 uur om bij te komen van een week met 6 van die dagen. Gelukkig moet ik er nu maar 3 doorkomen voor het mijn weekend weer is donderdag.

Mijn collega had zich verslapen, of nou ja, ze dacht dat ze avonddienst had. Dan mag je het niet echt verslapen noemen. Haar dag was sowieso al helemaal naar de knoppen, wat ik me heel goed kan voorstellen. Ik had er alleen echt niet in mijn uppie doorheen gekomen. Dan was ik denk ik om een uur of half 1 weggelopen en nooit meer terug gekomen.

Er stond opeens weer een sollicitante voor mijn neus waar ik niets van wist, zelfs niet dat ze zou komen. Je kan wel stellen dat het een beetje té hectisch is en dat zo iedereen wel een steek laat vallen omdat je de tijd niet krijgt om na te denken. Zelf was ik vrijdag vergeten de mensen die morgen in de opleiding komen door te mailen naar de bedrijfsschool. Het is juist wel handig als zij dat daar ook weten. Stuur ik het vandaag door maar dan wel naar het verkeerde e-mailadres. Zo kan ik nog wel even doorgaan met van die missers.

Ik ben nog nooit zo blij geweest dat het half 3 was en ik weg mocht. Ik ben gelijk doorgegaan naar mijn moeder. Er zijn wel meer pijnstillers dan alleen de morfine flink verhoogd en nu is het dragelijk. Ze geeft aan de pijn niet meer zo erg te voelen maar wel degelijk te voelen dat er daar dingen niet goed zitten. Ik denk ook niet dat je dat weg kunt halen. Ik moest zelf nog wat boodschapjes halen en heb voor haar bruiswater gehaald en weer langs gebracht. Daarna snel naar huis.

Ik ben zo moe dat ik niet durf te gaan liggen of zitten want dan word ik gewoon niet meer wakker tot een uur of 11 en dan ga ik morgen helemaal naar de haaien. Ik vecht tegen de vermoeidheid en ben blij dat ik een stukje afleiding vind in het schrijven nu. Daarna ga ik gewoon slapen, nou ja gewoon. Het zal wel een flinke coma worden. Ik zet voor morgen wel weer 2 verschillende wekkers met elk een andere tune zodat ik er wel wakker van moet worden. Hoop ik dan toch.

Hier in huis wordt het in elk geval steeds leuker tussen de 4 cits. De foto’s als bewijs zullen in de rest van de week wel volgen. Ook al is het nog niet voor de volle 100% allemaal koek en ei, het is goed onderweg wel zover te komen. Je kan alleen merken dat de doodsangst van de kittens voor Aurora ze wel voorzichtig houdt wat haar betreft. Ik denk dan ook wel dat dit er altijd wel een klein beetje in zal blijven zitten.

Zoals net, Aurora ligt bij me op de bank. Ze is daar wel heel slim in aan het worden want als ze niet direct naast me komt als ik op de bank ga zitten dan weet ze dat haar plekje is ingenomen door de kleintjes of Moonlight. De diva ligt het liefst helemaal alleen naast me. Skylar komt bij me want hij wil kroelen maar als hij bij me op de bank wil springen, ziet hij haar liggen en half in zijn sprong wijkt hij af naar opzij. Wat later gaat hij heel voorzichtig op het uiterste puntje van de bank liggen. Precies buiten mep bereik voor haar.

Gisteren ging het ook al zo met Rainbow en vandaag ook weer. Rainbow is wat dat betreft toch net iets meer held dan Skylar. Wat hij mist aan formaat maakt hij goed aan moed. Met mijn achtergrond in de psychologie lijkt hij haar na te doen, dat doen mensen ook als ze bij iemand in de gunst willen komen. De manier waarop ze ligt of draait, hij doet het ook precies zo. Ik ben natuurlijk een klein beetje aan het smelten als ik dit zie.

Wat later draait hij zich naar haar toe, blijft eerst voorzichtig zo liggen. Goed, geen mep gekregen. De diva tolereert hem daar aan haar voeten. Heel intens voorzichtig, ik zie het gebeuren, legt hij zijn kleine lieve pootje op haar pootjes. Met zijn ogen dicht wacht hij af. Ze kijkt een beetje op en gaat weer slapen. Rainbow zucht. Ah… Zó lief! Dit keer was er een keertje wel een camera in de buurt.

Voordat ze allemaal gingen bankhangen terwijl ik zat te eten, waren de kleintjes met Moonlight door het huis aan het spurten. Aurora lag al te slapen maar het was te fanatiek allemaal wat ze aan het doen waren. Daar moest ze toch wel even naar kijken. Ze ging op de bankleuning zitten om een goed overzicht te hebben. Na een tijdje werd de verleiding toch te groot want ook diva’s willen wel eens spelen.

Daar renden ze dan met zijn viertjes elkaar achterna. Hele schuivers en slidings werden er gemaakt. Vooral de kleintjes zijn in de buurt van de bank in het voordeel omdat ze daar nog makkelijk onder passen en daar dan ook gretig gebruik van maken. Dat is echt heel leuk om naar te kijken. Even later kwam de diva weer diva zijn op de bank, Moonlight vertrok naar boven en de kleintjes speelden nog even door.

Skylar ging op het bankje liggen en Rainbow deed wat ik hierboven al beschreef. Het is een gouden zet geweest om die kleintjes erbij te nemen. Ze maken alles net een klein beetje lichter en vrolijker. Voor mij maar ook voor Aurora en Moonlight. Moonlight is zo’n beetje van zijn hengelobsessie af ondertussen. Niet dat ik niet meer met hem wil spelen maar hij was er wel heel dwangmatig in en had dit ontwikkeld net nadat Sunshine was weggelopen. Het kwam niet zomaar voor de lol, deze obsessie.

En obsessies zijn gewoon niet goed. Niet voor mensen en niet voor katten. Hij speelt nu heel veel met de kleintjes en het gaat steeds meer lijken op het spelen dat hij zo graag met Sunshine deed. Dat vind ik een hele goede zaak. Het kan natuurlijk altijd nog beter maar ze zijn nog niet eens 2 maanden hier. Moet je eens zien wat ze al voor elkaar hebben gekregen. Aurora’s obsessie met mij is ook minder geworden, ze moest wel en wil zelf meestal gewoon niet bij de kleintjes liggen.

Dat is haar keuze, dat mag. Maar ze begint ook niet meer gelijk als een helleveeg te meppen omdat ze de kleintjes wel heeft geaccepteerd. Hun respect voor haar mag best blijven, als het maar geen angst is. En dat is het geloof ik ook niet meer want ze rennen haar tijdens het spelen net zo hard achterna als dat ze achter Moonlight of elkaar aanrennen. Door hun zalige onbevangenheid en hun geweldige persoonlijkheden hebben ze dat toch mooi allemaal maar geflikt in al hun jeugdige onschuld. Heerlijk toch?! Ik hou er zo van!

"Omdat we niet in de zon kunnen kijken, vinden we de maan mooier."

Jan Deloof Vlaams schrijver 1930-