"Wanneer of je vreugde of je smart groot wordt, wordt de wereld klein."

Kahlil Gibran Libanees-Amerikaans schrijver en kunstschilder 1883-1931

Na een slechte nacht werd ik vanmorgen vroeg al behoorlijk gepest door alle 4 de cits. Wat kunnen dat een stel klieren zijn zeg. Ik heb echt een paar keer heel hard geroepen dat ze op moesten houden. Ik voelde me dan ook echt zwaar geïrriteerd. Dat heb ik niet zo snel hoor, maar ze bleven maar door gaan. Ik ben wel weer in slaap gevallen maar elke keer niet zo heel lang.

Ik voelde me ook een raar soort grieperig maar dat was niet zo erg dan het gedrag van die doerakken. Na de laatste keer dat ik ze gewaarschuwd had ben ik toch weer in slaap gevallen en werd ik pas na half elf wakker. Kijk, als ze dan vervelend doen dan snap ik het wel, dan hebben ze gewoon honger. Of nou ja, gewoon trek, er staat genoeg voor ze als het echt hoge nood zou worden.

Schuldig voelde ik me niet hoor, dat hadden ze zelf in de hand gewerkt met hun streken die ochtend. Maar ja, als je ze dan zo enthousiast achter je aan ziet hollen omdat ze eten krijgen, dan is je boze bui zo weer weg. Daar kan je alleen maar een heel klein beetje vrolijk van worden, als je dat ziet.

Toen ik daarna hun bakken ging schoonmaken, viel me op dat ze die weer op een bepaalde manier gebruiken, nu met zijn viertjes. Ze hebben 1 plasbak, 1 kakbak en een combinatie bak. Daar doen ze alles op. Wat is dat toch voor een vreemd stel katten bij elkaar? Met alle katten die ik hiervoor al gehad heb, heb ik dit nog nooit meegemaakt. Ik vind het niet erg hoor, maar het is gewoon een klein beetje apart.

Met Aurora gaat het trouwens wonderbaarlijk goed, die heb ik niet meer horen niesen of kuchen. Met Moonlight daarentegen, gaat het eigenlijk net zoals een paar maanden geleden met Aurora. Hij blijft kuchen, soms flink ook, en ook niest hij af en toe. Hij had vanmorgen zo’n soort piep als hij door zijn neus ademhaalde. Hij klonk echt als een ouwe vent met zwaar astma. Ik heb nog tot maandag pillen. Ik hoop dat dit bij hem dan ook net genoeg is, anders moeten we weer terug naar de dierenarts.

Ik moest wat boodschappen hebben en ik zat me te bedenken, als ik me goed genoeg zou voelen dan zou ik even doorrijden naar Ranzijn, een tuincentrum bij Berkel in de buurt. Ik wil 2 palmpjes in een hele grote pot en die moet wel van kunststof zijn, anders kan ik hem niet tillen. Je vult gewoon dan het grootste deel met hydrocultuur en dan blijft ie goed tilbaar. Dat zou ik nog met mijn moeder gaan doen maar dat is er niet meer van gekomen.

Maar je kan wel dingen plannen en dan wil het nog niet zeggen dat het dan ook gebeuren zal. Ik heb de ochtend verder zo rustig mogelijk doorgebracht. Een beetje kracht verzamelen om weg te gaan heb ik tegenwoordig wel nodig want op de een of andere manier valt dat me zwaar. Aangezien ik de foto die ik in het acryl heb laten zetten niet kan gebruiken, heb ik 2 formaten foto’s van ma geseald.

Straks even kijken of ik zo dan wat kan doen met die engel. Zo niet, dan verzin ik wel weer wat anders. De eettafel ligt vol met foto’s en meer van dit soort dingen. Die ga ik morgen even een beetje ordenen en een plekje voor zoeken. Allemaal bij elkaar, dan kan ik het ook zo weer terug vinden indien nodig. Dan is dat ook weer opgeruimd.

Ik heb mijn boodschapjes gehaald maar dat vond mijn lijf wel weer genoeg voor vandaag want ik voelde me helemaal beroerd worden. Dan word ik duizelig en gaat alles opeens op de raarste plekken pijn doen. Dan maar geen Ranzijn, dat moet ik dan maar een keertje apart doen of als ik me weer wat beter voel, over een tijdje. Komt vast nog wel. Ooit.

Toen ik thuis kwam, wilde ik de pc opstarten. Maar die deed heel raar, bleef in het programma ervoor hangen en hij wilde niet doorstarten naar Windows. Ik helemaal in paniek natuurlijk. Degene die ik hiervoor altijd te hulp roep, kon ik niet bereiken, sinds mijn nieuwe gsm er is, zijn er een aantal nummers gewoon verdwenen. Heel vervelend vind ik dat en je komt er meestal pas achter als je met diegene contact op wilt nemen.

Ik heb me toch zitten klooien met dat ding. Maar er liepen ook steeds 2 kittens over de toetsen, God weet wat die zo gereset hebben of zo. Ik kan daar dan ook echt bijna van gaan schuimbekken. Ik gaf ze een grote mond en ze dropen af. Dan heb ik ook altijd direct spijt daarvan want ik weet dat ze zoiets heel erg vinden. Ze zijn zelf zo zacht als een wolkje en kunnen slecht tegen een grote mond.

Het was mijn paniek die dit veroorzaakte. Dan blijkt toch wel even hoe afhankelijk je van zo’n gek ding bent geworden. Ik zag alles al helemaal in de soep lopen. Mijn boek en alle foto’s en andere belangrijke dingen heb ik wel op een externe schijf staan, maar toch. Om mijn blog te schrijven op mijn tablet of telefoon is bijna een onmogelijke opgave. Daar ben ik dan een uur of 2 mee bezig in plaats van een half uurtje.

Dat zag ik al sowieso niet zitten. Ik startte het rotding voor de zoveelste keer op, gewoon uit hoop dat hij zelf zou vergeten dat hij zo raar doet. Ik liep er even bij weg en zei dat ik zo meteen verrast wilde worden. Maar daar luisterde pc niet naar. Er stond links bovenin te knipperen ‘non system disk or disk error’. Huh? Dat klopt nou ook weer niet want ik start hem nooit op met een diskette erin.

Ik heb wat zitten klooien en ik zag staan ‘opstarten’ ergens. Ik snap van dat soort dingen echt de ballen hoor. Ik ben zo digibeet als de pieten. Maar ja, ik dacht, het mot maar. Niet geschoten is altijd mis. Ik ging daar naartoe en zag een paar opties, waaronder ‘harde schijf’ en daar heb ik hem maar naartoe gezet. Wonder boven wonder ging het onding toen opeens wel naar Windows.

HOERA! Ik gaf mijzelf een enorme schouderklop, ik had er een blauwe plek van kunnen krijgen. Hij doet ut weer! Ik vind mijzelf toch best wel een bijna echte pc wiz. Als je me had zien zweten en vloeken dan had je er vast anders over gedacht maar ik kijk alleen maar naar het eindresultaat. Echt hoor, als dat ding me nou ook nog eens in de steek had gelaten, dan had ik helemaal mijn schrijfbijltje erbij neergegooid.

Gelukkig dat alles weer werkt zoals het moet. Ik had hem dan ook al echt dagenlang aanstaan en dat is natuurlijk ook niet bevorderlijk voor de goeie werking van een pc. Mijn mail werkte dan ook bijna niet meer en vandaar dat ik hem had uitgedaan toen ik boodschappen ging halen. Kon hij een beetje uitrusten. Of ik hem nu weer durf uit te zetten is een 2^e natuurlijk maar toch, ik heb hem weer gefikst, helemaal alleen. Ik vind het gewoon heel knap van mij.

Nu ga ik lekker bankhangen en hoef ik niet meer te schrikken straks, dat het al bijna te laat is om een blog te schrijven. Die staat er al. Ik heb ook het vage vermoeden dat ik mijn ogen niet al te lang open zal kunnen blijven houden. Die vallen nu al bijna dicht. Ik heb flink gegeten van de bak pasta die Kim voor me had meegenomen. Daar kon een half weeshuis zelfs van mee eten. Daar word je ook slaperig van hè, zei ze, een excuus zoekend.

Ik kan er nou eenmaal niets aan doen, ik heb eigenlijk continue slaap. Het is een soort van uitputtingsslag die ik geleverd heb de afgelopen 1,5 a 2 jaar. Dat ik dat er nu uit moet krijgen, misschien juist wel door dat slapen, dan is dat maar zo. Ik probeer me er ondertussen ook niet meer overheen te zetten want dat lukt toch niet. Ik zal heus wel weer een keer uit die vermoeidheid komen. Ik denk dat ik dan pas echt kan gaan opkrabbelen, eerst die vermoeidheid weg, dan komt de rest vanzelf wel. 

"Het zal eens een keertje goed lopen allemaal!"

Ria Niemeijer, gefrustreerde digibeet

Ik ben even genoeg wakker gemaakt om te komen schrijven. Dat ging dan ook wel op een hilarische manier. Aurora lag lekker bij me op de bank, ik had een plaid over me heen en die hing een stukje over de bank heen ook. Skylar, die altijd al gek is om onder dingen te zoeken en te spelen, was al bij de grond bezig om onder het stukje plaid gek te doen. Hij ging er natuurlijk onder door en kwam zo een stukje de bank op.

Als een pijl uit de boog schoot Aurora wel een meter of 2 de lucht in toen ze opeens iets voelde bewegen onder het plaid. Ik schrok me een licht hartinfarctje maar lag ook wel gelijk in een deuk natuurlijk. Skylar was dan weer geschrokken van die vliegende kat boven hem opeens, toen hij onder het plaid vandaan kwam.

Ze zaten allebei een stuk verderop een beetje beteuterd te kijken. Bedankt gekkies, ik had inderdaad even een zetje nodig om van die bank af te komen. Dat is dan ook eigenlijk het enige dat ik gedaan heb vandaag. Op de bank liggen. Vanaf ik vanmorgen wakker werd, nou ja, het was al bijna middag, tot nu net eigenlijk. Ik voelde me zo ontzettend moe. Ik heb er maar aan toe gegeven, nou ja, aan toe gegeven, ik had niets anders gekund.

Er was genoeg eten over van gisteren, dat heb ik vandaag dan ook gegeten. Verder heb ik helemaal niets gegeten maar wel veel geslapen. Nou was het natuurlijk ook geen weer waar je een beetje vrolijk van werd of zo. Dat heeft er ook wel een klein beetje aan meegeholpen, lijkt mij. Al had een beetje zonneschijn me vandaag ook niet kunnen helpen hoor. Ik was gewoon erg moe.

Het enige dat ik wel gedaan heb, en dan ook alleen maar omdat het niet anders kon, was het eten geven aan al de cits en de pillen aan Aurora en Moonlight. Moonlight had ik vanmorgen al te pakken. Maar die gaat de afgelopen 2 dagen wel, qua pil poppen. Alleen een tijdje daarna begon hij weer over te geven. Gelukkig zonder het grote drama dat er de vorige keer bij kwam kijken. En het bleef ook gelukkig bij die paar keer achter elkaar.

Wel kon ik merken dat hij zich niet helemaal goed voelde want als Moonlight zich niet lekker voelt, dan wil hij alleen maar bij mij in de buurt zijn. Moonlight laat zichzelf altijd van zijn plekje bij mij wegjagen door de anderen, of hij ziet de anderen er al liggen en dan komt hij er maar niet bij. Terwijl het wel duidelijk is dat hij er eigenlijk ook wil liggen. Vandaag heeft hij zelfs Rainbow een stuk op laten schuiven, hij wilde naast mij, klaar uit. Schuiven jij joh.

Normaal gesproken zou Rainbow gewoon zijn blijven liggen maar vandaag ging hij gewillig een stukje verderop liggen. Alsof hij het wel snapte dat Moontje een beetje troost en aaitjes nodig had. Zo lief om te zien ook. Aurora was link genoeg om zich niet te laten zien. Het is me opgevallen dat, als ze haar pilletje heeft gehad, ze dan gewoon naar beneden komt. Heeft ze haar pil nog niet gehad, dan blijft ze lekker uit het zicht.

Toen de cits hun avondmaaltijd kregen, ging ik die van haar dan maar weer boven brengen. Dat had ik vanochtend ook moeten doen. Ik had wel haar medicijnen meegenomen maar omdat ze me met een bakje zag, bleef ze netjes zitten. Daar had ik op gehoopt natuurlijk en ik pakte haar gelijk op en heb haar ook, gelukkig in 1 x, haar pillen kunnen geven. Ik hoop alleen dat die van Moonlight al in zijn systeem zaten voor hij ging overgeven.

Zeker weet ik dat natuurlijk niet. Wel zeker was dat mijn drinken op was. Ik drink altijd bruiswater met een klein beetje siroop. Nu werd het vandaag koffie en kraanwater. Er liggen nog wel 3 pakken water in mijn achterbak van de auto maar daar had ik geen zin in om die te gaan halen. Ik bedenk me nu opeens dat ik ook nog wat jus d’orange heb, dat ga ik zo maar eens even inschenken. Ja, inderdaad, lekker vlot. Maar goed, wie wat bewaart die heeft wat.

Jus d’orange. Dat doet me opeens denken aan mijn moeder en de laatste dag dat ze echt aanspreekbaar was. Kim en ik waren bij haar en we hadden haar naar het toilet geholpen en toen ze weer in bed lag was ze helemaal uitgeput. Ze trok opeens een boos gezicht en zegt; “ik mag geen jus d’orange meer van ze. Dat hebben ze verboden.”. Ze bleef dat volhouden toen we erover doorvroegen.

We zijn toen naar de verpleging gegaan en hebben gevraagd of dat inderdaad waar was. Die verzekerden ons dat dit niet het geval was. Juist de mensen die hier hun laatste dagen doorbrengen, proberen ze van alle gemakken te voorzien. Al had ma een Big Mac gewild, dan hadden ze die nog voor haar gaan halen, als dit het geval was geweest. Toen Kim en ik er de volgende ochtend weer waren, zei ma het weer. We wilden haar appelsap geven maar nee, dat mocht ze niet meer hebben.

Pas later, nadat ma niet meer hier was, is mijn kwartje gevallen. Al zullen er wel weer een hoop mensen zijn die dit onzin vinden, ik weet wel beter. Buiten de boeken van Rulof, lees ik ook nog wel eens andere boeken. Ik merk namelijk binnen een paar hoofdstukken, of zo’n boek klopt of niet, zuiver is of niet, dat is beter uitgelegd. De Rulof boeken geven je dan wel antwoord op alles wat je altijd al hebt willen weten. Maar deze boeken brengen alleen de belangrijkste wetten en waarheden op aarde, er is natuurlijk nog veel meer maar dat was allemaal niet belangrijk genoeg om in deze eerste 27 boeken te worden opgenomen.

Boeken, zoals die van Anthony Borgia, leven in een ongeziene wereld, bijvoorbeeld, zijn ook zuiver maar onder inspiratie geschreven en niet in trance, zoals bij Rulof. Dat wil zeggen dat er dan ook altijd een heel klein beetje van de schrijver zelf in zit. Zijn eigen gedachten en ideeën zijn er dan ook in verweven. Gijsbert van der Zeeuw was ook een zuiver medium maar weer op een heel ander niveau ook dat het trancemediumschap van Rulof. Maar zoals hij de technische kant van de dingen uitlegt in zijn boeken en over zijn uittredingen vertelt, gebeurt ook heel zuiver.

Weer een heel ander soort boek, Billy Fingers door Annie Kagan, is ook een zuiver boek, alleen omdat Billy, de broer van Annie die na zijn dood contact met haar zoekt, van een hoger kaliber is dan de gemiddelde mens, krijg je daar weer hele andere verhalen door maar ook die zijn zuiver. Ik heb daar een soort radar voor ontwikkeld. Ik weet het direct of ik onzin lees, of als er iets klopt. En Billy Fingers klopt.

Waarom ik dit uitleg allemaal komt door die sinaasappelsap van ma. Billy geeft een aantal regels waardoor je je fijner zal voelen, als je die toepast. Ik schrijf mijn blog gewoon in Word en knip en plak ik deze, als ik klaar ben, op mijn website. Maar bovenaan de verder lege bladzijde blijven deze 7 regels van Billy altijd staan, zodat ik er aan herinnerd word elke keer.

Die regels zijn  1 Breath consciously – haal bewust adem - 2 eat fruit and veggies, little secrets of the cosmos are in them – eet fruit en groenten, er zitten kleine geheimpjes van de kosmos in. 3 create order – creëer orde. 4 be kinder at least once a day – wees minstens 1 x per dag iets aardiger. 5 keep thoughts upbeat – hou je gedachten vrolijk. 6 create a repertoir and dance and sing (car moon home) maak een repertoire en dans en zing (in de auto, tegen de maan of gewoon thuis) 7 identify with the Source! Identificeer je met de Bron!

Een paar dagen later, nadat ma al was overgegaan en ik weer dacht aan die sinaasappelsap, zie ik die regels weer voorbij komen toen ik begon met schrijven, toen viel opeens mijn kwartje. Voor mijn gevoel, hoe stom anderen dat ook mogen vinden, wist ik opeens dat ma van hen van Boven geen vruchtensap meer mocht. Haar lichaam moest zich voorbereiden en dat zou haar gewoon toch weer iets meer kracht hebben gegeven, juist daar waar ze dit los moest laten op haar kosmische tijd. Toen ik dit tegen Kim vertelde, zei zij ook direct, oh ja natuurlijk, dat is het.

Niemand hoeft ons natuurlijk te geloven, dat kan niet eens want een hoop mensen zijn nog niet zo ver. Dat is ook helemaal niet erg, dat komt vanzelf wel een keer. Is het niet in dit leven dan toch misschien wel in je volgende leven. Of het leven daarna, iedereen komt een keertje even ver. Dat ik in 1962 geboren ben, wil alleen maar zeggen dat ik qua levenswijsheid een stuk verder ben dan iemand die in 2001 geboren is, het wil niet zeggen dat ik beter ben.

Zo is het met het spiritueel ontwaken ook gesteld. Ik ben niet beter dan wie dan ook, ik weet alleen maar meer van dit soort zaken omdat ik al langer wakker ben. Er zijn er ook nog zoveel meer die weer veel meer weten dan ik. Dat geeft niet want ook daar, op die hoogte, kom ik ook wel een keer. Iedereen komt ooit zover, het is maar net een kwestie van wanneer je met wakker worden begonnen bent. Alles komt op de juiste tijd voor iedereen. Meer zit er niet aan vast. Tot die tijd, geloof je me toch lekker niet of juist wel. Daar heb ik helemaal geen problemen mee, als ik het zelf maar wel weet allemaal. Ik ben veel en veel te blij met deze kennis.  

"Het leven is een droom wiens dood ons doet ontwaken."

Hodjviri, Perzisch schrijver 11e eeuw