"De mens heeft voor zijn geluk niet alleen het plezier van dingen nodig, maar ook hoop, vooruitgang en verandering."

Bertrand Russell Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970

Het was gisteren best even ouderwets gezellig. Eerst waren Kim en Daan er al. Kim was helemaal happy want ik had de gardes en beslagkom voor haar bewaard om uit te likken. Als klein meisje al vond ze dat zo lekker. Als zij dan zo bezig was om die gardes blinkend schoon te krijgen weer, zette ik snel de taart in de oven anders hadden we nooit genoeg beslag over gehouden om überhaupt een taart te kunnen bakken.

Ze heeft er wel voor moeten betalen hoor want Kim heeft me gisteren ontzettend geholpen en dat had ik dan ook echt wel nodig. Zo’n lieverd is het wel. Daan heeft eerst de gebruiksaanwijzing van de hangarm voor de tv zitten bekijken. Op een gegeven moment is hij er aan begonnen. Toen gebeurde me iets wat ik tot nu toe nog niet had mee gemaakt. Ik kreeg hetzelfde gevoel als ik nu steeds krijg in een drukke winkel. Ik kreeg het er helemaal benauwd van.

Wat is dat nu weer? Kim, die altijd al voelt hoe ik me voel, zelfs al zat zij in België en ik hier, merkte gelijk hoe het zat. Die hangarm staat al 2 weken klaar natuurlijk. Daan werkt heel hard en had niet gelijk de tijd om die te komen ophangen. Maar normaal gesproken, doe ik zulke dingen helemaal zelf ook. Als ik in Plopsaland zou wonen zou ik zeker en vast Kabouter Klus zijn. Alleen werd ik al helemaal zenuwachtig van het gewicht van dat ding én de gebruiksaanwijzing. Ik kwam er gewoon niet uit.

Daarom moest ik dit keer wel de hulptroepen inschakelen. En nu was de hulptroep aanwezig en bezig en ik krijg het volkomen benauwd ervan. Kim zei me dat dit kwam omdat ik me er eigenlijk mee wilde bemoeien en dat gewoon niet kon. Daar zou ze best wel eens helemaal gelijk in kunnen hebben. Ik ben dan ook ergens anders gaan zitten want het was echt niet leuk dit.

Wat is dit toch een rare tijd en wat loop ik toch tegen vreemde dingen aan. Dit is zo blijven duren tot de tv eindelijk hing. Later ging Rainbow eronder liggen, vlak boven de warmte van de Ziggo box en Aurora zit er nu voor in plaats van achter. Niet altijd handig lijkt mij maar er kan gelukkig ook geen tv meer omkiepen in hun wilde achtervolgingen van elkaar of een vliegje.

Het was ook nog niet zo simpel want de schroeven om de beugel aan de tv vast te maken, waren te kort. Die 2 voor de onderkant dan. De bovenste 2 pasten wel. Toen mijn broer en Sandra er ook waren, zijn Daan en Ben even 2 langere schroeven gaan halen, zodat de tv toch kon worden opgehangen. Ze waren me nog aan het pesten ook, zo van ‘als je het scherm ziet uitpuilen dan moet je het even zeggen, dan zitten we te ver’. Fijn stel zeg, om me ook nog eens zo te pesten. Maar ja, dat ben ik wel gewend van ze hoor. Wij plagen elkaar graag allemaal.

We hebben lekker soep en brood met lekkers gegeten en hebben daarna lekker koffie met appelcake met noten en zoute karamel erbij. Mijn broer kreeg zijn stuk zelfs niet eens helemaal op. Toch bleef hij elke keer maar weer een hapje nemen, té lekker, tot hij echt bijna plofte. Kim heeft me zo fijn geholpen, daar was ik echt zo blij mee. Toen ze weggingen stond er alleen nog maar een klein afwasje van de koffie. Ik was alleen zo moe, niet normaal. Ze waren om 20 uur al allemaal weg, dus daar lag het niet aan. Het was weer gewoon alles bij elkaar en blijkbaar ook te veel geweest weer.

Mijn handen sprongen spontaan in de kramp en later mijn voeten ook en zelfs weer mijn knieholtes. Dat is echt een nare plek om kramp te krijgen. Maar het voordeel was dat ik nog niet lag te slapen. Dat is veel erger, als je lekker ligt te slapen en dan op moet springen om al die krampen weg te proberen te krijgen. Het nadeel is dat die vermoeidheid dan zo groot is, dat je, zoals bleek, tot heel laat blijft slapen. Om half 11 vanmorgen waren de katten zo hongerig dat ze me allemaal lastig bleven vallen totdat ik eindelijk mijn ogen open deed. Jeetje zeg, alweer een halve dag weg zo.

Ik moet alleen dat kleine afwasje nog doen en dan de gereedschap rommel weer allemaal even opruimen. Eigenlijk moet ik ook nog de boel doen maar dat ga ik maar niet doen. Er komt niemand vandaag dus dan kan ik beter even bij rusten. Nadat ik snel even de cits eten heb gegeven, die daar heel erg blij mee waren, plofte ik weer even neer op de bank. Even goed wakker worden hoor. Ik was nog helemaal duf van het lange slapen.

Ik keek op mijn telefoon, oh, het was 12 graden. Ik dacht, nou ma, dan ben je zeker te druk om even goedemorgen te wensen. Terwijl ik kijk, reset het ding zich opeens en is het 13 graden. Ik schiet in de lach, jij ook een hele goeiemorgen ma, dacht ik gelijk. Ja, natuurlijk heb ik er weer gelijk een screenshot van genomen. De tijd van de reset staat er ook bij. Dat blijft echt heel gek hoor, het is al de 5^e dag op rij nu dat ik even 13 graden zie. Misschien is dat al jaren zo rond deze tijd maar ja, toen lette ik daar niet op natuurlijk.

Om 11 uur kreeg je op de tv, die zo schitterend hangt te hangen nu, even een weerbericht tussendoor. Laten ze een foto zien, van de zon die door gaten van de wolken komt. De man zegt ‘de Jacobsladders zijn al goed te zien vandaag’, en opeens besef ik wat hij bedoelt. Goh, weer wat geleerd. Die strepen zonlicht noemen ze zo blijkbaar. Dat wist ik niet. Ik heb wel eens vaag gehoord over een Jacobsladder. Ik heb wel eens een film gezien met die titel waarvan ik alleen nog maar weet dat het een intrigerend verhaal was maar geen idee meer heb wat het verhaal op zich dan was.

Maar dat die mooie strepen licht zo werden genoemd, daar had ik geen idee van. Dat vind ik in een bos ook altijd zo prachtig om te zien. Nu weet ik dat dit een naam heeft, daar zal ook wel een verhaal aan vast zitten maar dát weet ik niet. Misschien ga ik dat een keertje opzoeken. Ik ga nu even hamers en boren en alles weer netjes opbergen. Helemaal op mijn gemakkie natuurlijk. Twee keer in een week krampen vind ik al meer dan genoeg. De rest van de dag ga ik dus behoorlijk rustend doorbrengen. Dan kan ik morgen weer een boodschapje halen. Ik moet me er maar aan aanpassen, anders lukt er niets.

Wel weer een goeie om te noemen bij de therapeut. Dit was voor mij de eerste keer dat ik het in mijn eigen huis zo voelde. Ik snap zelf die reactie helemaal niet, dat paniekerige en opgejaagde gevoel omdat iemand anders iets lastigs aan het doen is. Dat hoeft voor mij ook zeker niet meer hoor. Jakkes. Ik vind het al erg genoeg dat ik het buiten of in winkels heb. Mijn huis moet mijn veilige haven zijn. Al heb ik het wel licht als het een beetje rommelig is en ik het even niet kan overzien. Maar niet zo heftig als gisteren, toen Daan bezig was.

Wat mij een beetje tegenstaat in het hele therapeuten verhaal is dat ik moet gaan spitten in mijn verleden. Natuurlijk wil ik hier weer uit zien te komen, dat gaat ook wel gebeuren maar hoe en waarom, geen idee. En dan krijg ik net weer van die mooie herinneringen te zien van Facebook en daar zat het volgende stuk bij. De 10 geboden voor de zelfliefde, is de titel. En zoals het daar geschreven staat, dat is veel meer zoals ik in elkaar zit en in het leven sta. Dat sluit heel goed aan bij hoe ik voel en hoe ik denk. Ik vond het toen mooi genoeg om het op Facebook te delen, ik vind het nu nog steeds mooi en kloppen en daarom deel ik het hier ook weer. 

 "10 geboden voor Zelfliefde" 1. Ik ben die ik ben. Met dit lichaam en met deze geest moet ik het doen. Dit is alles wat ik heb. Ik kan niet meer ruilen. Dit is blijkbaar precies zoals ik moet zijn; zonder mij, zoals ik op dit moment ben, was de schepping niet volledig. Ik houd op mezelf verwijten te maken voor dingen die ik (nog) niet kan.

2.Ik hoef niet perfect te zijn. Ik hoef niet te kunnen wat ik niet kan. Perfectie is stilstand en stilstand is dood. Ik leef dus ik maak fouten. Ik mag ook fouten maken. Van fouten leer ik. Sterker nog: ik ben perfect, juist omdat ik de fouten maak die ik maak! Zo houd ik de evolutie op gang.

3. Ik krijg precies wat ik nodig heb. Alles helpt mij om mijn opdracht op aarde te vervullen- ook de tegenslagen en de ziekte, de vijanden en de ruzies, de verloren liefdes en de gebroken harten. Als ik dat nu niet zie , zal ik het later wel kunnen zien. Ik besef bij elk moeilijk moment, dat alles nog veel erger had kunnen zijn.

4. Ik hoef alleen maar volstrekt eerlijk naar mezelf te zijn. Soms moet ik selectief met de waarheid omgaan. Totale eerlijkheid naar andere mensen is niet altijd liefdevol, integendeel. En soms moet ik mezelf beschermen, dat is nu eenmaal zo in deze wereld. Als ik maar niet lieg tegen mezelf; als ik maar weet wat ik doe en waarom.

5. Ik kan het nooit de hele wereld naar de zin maken. Wat de één goedvindt, vindt de ander waardeloos. Er zal altijd iemand zijn die mij bekritiseert; er zal altijd iemand zijn die mij bewondert. Ik moet maar gewoon doen wat ik voel dat ik moet doen.

6. Ik houd mijn aandacht in het nu. Oude koeien horen in de sloot. Alles is gebeurd omdat het moest gebeuren,het heeft geen zin er over te piekeren. Ook vage fantasieën over de toekomst verspillen energie. NU is verreweg het boeiendste, interessantste moment van mijn leven, want alleen NU gebeurt er echt, in vlees en bloed, wat er gebeurt! Gebruik maken van mijn geheugen en het opdiepen van nuttige herinneringen, best, maar ik ga niet zeuren.

7. Ik houd mijn aandacht hier. Hier is mijn lichaam , dus hier ben ik. Hier is de belangrijkste plek op aarde! Alleen hier kan ik werkelijk zien , ruiken , horen , voelen , proeven, hier klopt mijn hart, hier haal ik adem, hier voel ik mijn spieren onder mijn vel. Ik ga niet zweven, geen twee dingen te gelijk doen met mijn geest, want dan doe ik er minstens eentje half. Ik ga me niet nodeloos druk maken over de eventuele gevoelens en gedachten van andere mensen over mij elders. Ik ben hier .

8. Iedereen mag van mij genieten op zijn/ haar eigen wijze. Ik ben hier nodig. Anderen leren van mij, ik leer van anderen. Maar hoe, dat weet ik niet altijd en dat hoef ik ook niet te weten. Ik laat iedereen zijn/haar oordeel over mij; positief of negatief. Ik mag genieten van complimenten. Ik kan ook kritiek incasseren. En ik hoef niet elk beeld van een ander over mij te corrigeren.

9. Ik hoef niet bang te zijn. Ik houd mijn angsten kritisch tegen het licht. Lijdt een mens niet het meest onder het lijden dat hij vreest? Ik wacht rustig af en ik bereid me voor, maar ik ga niet fantaseren over alle vreselijke dingen die eventueel ooit zouden kunnen gebeuren. Dat vind ik zonde van de tijd. We zien wel! Als alles goed gaat, heb ik gelukkig niet vergeefs geleden. En als er wel iets akeligs gebeurt, heb ik tenminste niet vooraf geleden.

10. Ik houd ontzettend veel van mezelf. Daarom kan ik ook van andere mensen houden. Net zoals ik houd van dieren, planten, bomen, rotsen, alles wat leeft. En alles houdt van mij. De stoel waarop ik zit, houdt van mij. Het tijdschrift dat ik in mijn handen heb, houdt van mij. De zon bemint mij, de maan ook. Alles is Liefde en ik ben er een deeltje van."

"Plezier van liefde duurt een moment. Pijn van liefde duurt levenslang.

Origineel: Plaisir d'amour ne dure qu'un moment,
Chagrin d'amour dure toute la vie."

Jean Pierre Claris de Florian Frans dichter en dramaschrijver 1755-1794

Zo, even tussendoor de tijd nemen om wat te schrijven. De soep is in principe klaar, de cake staat in de oven. Dan kan ik straks nog heel even liggen voor ze allemaal komen. Gelukkig komt Kim ook want die helpt me dan altijd. Ik heb de boel de boel gelaten, dat moeten ze dan maar voor lief nemen. Het is het ene of het andere. Dat heb ik ook zo gedaan omdat er straks toch geboord moet worden. Het kastje moet dan ook van zijn plaats en ook daarachter zal er een berg haar liggen waar ik anders niet bij kan komen.

Ik ga op de bank zitten om instructies te geven, dat lijkt me veel beter. Kim weet waar de stofzuiger staat dus dat komt vanzelf helemaal goed. Ik hoop dat het gaat lukken in die pisbakkenmuur. Dat hangding zelf is al ontzettend zwaar en dan moet er ook nog een tv aan komen te hangen. Ik heb ook al maandenlang verlichting liggen voor achter de tv. Dat kunnen ze er nu mooi gelijk bij doen.

Ik wilde het al zo lang zelf doen maar ik heb er gewoon geen puf voor gehad ondertussen. Je stopt de aansluiting in een usb uitgang van je tv en voila, er is licht. Tenminste, dat is wel de bedoeling. En als de tv dan eenmaal hangt, dan kan ik ook lekker gewoon aan de eettafel eten en alsnog gewoon verder kijken. Dat eet fijner dan op de bank. Ik ben maar in mijn uppie en dan ga je niet zo gauw aan de eettafel eten, zonder iets te kijken te hebben. Ik hoop maar dat het gaat lukken allemaal straks.

Iedereen weet ondertussen wel dat ik niet naar een paar winkels tegelijk kan gaan. Daar zitten dan ook wel eens wat haken en ogen aan. Mijn shag haal ik altijd bij de Primera en die ene die hier zat, is ondertussen weg omdat de eigenaar daar ook iets illegaals deed. Ik koop altijd een eigen merk van hen, daarom was ik de laatste paar jaar verplicht om naar Overschie te rijden daarvoor. Dat kwam mooi uit want dat deelde ik altijd zo in dat ik dan gelijk door naar ma ging of bij haar vandaan kwam.

Nu moet ik er gewoon voor naar Overschie. Kim en Daan of Ben en San zijn dan zeker niet altijd thuis, ma was dat altijd wel. Op zich niet erg maar zoals het nu de laatste paar maanden gaat met mij, is het niet zo fijn meer. Het komt dan wel eens voor dat ik een ander merk haal in de AH waar ik dan ben. Dat vind ik dan wel niet zo fijn om te draaien of te roken maar ja, het is zoals het is. Dan weet ik dat ik het niet ga redden om ook nog naar Overschie te gaan. Dan maak je concessies.

De afgelopen dagen mislukten bijna alle sigaretjes die ik wilde maken. Ik werd er helemaal gestoord van. Kwam dat nou gewoon omdat deze shag heel anders gesneden was? Ik begreep het maar niet en het bleef continue zowat mislukken. Elke keer ging er halverwege de huls af en dan zat ik met een half lege sigaret en die kan je zo niet roken. Ja ja, ik kan ook stoppen, ik hoor het al door een aantal gedacht worden. Maar eh, met al deze stress in mijn leven en wat het veroorzaakt heeft, mag ik gewoon nog even door roken alstublieft? Bedankt. Bovendien, eerst die kilo’s eraf en dán pas ga ik stoppen.

Ik was helemaal happy toen ik gisteren weer mijn ‘eigen’ shag had kunnen halen. Dan zou het eindelijk weer normaal gaan, dat sigaretjes maken. Maar dat gebeurde dus niet. Net zoals met die andere shag, gebeurde het nu ook weer. Echt hoor, wat is dat nou toch? Het mislukte ook met mijn normale merk. Zou dat rolding kapot zijn of zo? Het leek wel alsof het de huls niet goed meer vast kon houden om die dan zo over de shag heen te trekken. Ik ging het onding dan toch maar eens een keertje goed inspecteren.

Er zat een heel klein stokje tussen het knijp gedeelte bleek toen. Het kon inderdaad zo geen grip genoeg krijgen om die huls te trekken. Wat voor shag ik ook gebruikt zou hebben, het resultaat zou hetzelfde geweest zijn. Sjonge jonge zeg. Daar zit ik al de hele week moeilijk mee te doen. Met een speldje kon ik het ertussenuit werken en het eerstvolgende sigaretje ging zo soepel als een mes door zachte boter.

Natuurlijk heb ik ook gelijk die andere shag geprobeerd en ook dit ging nu helemaal prima. Zuchtend om zoveel eigen blondheid ben ik weer een voorraadje gaan draaien. Wat nu natuurlijk supersnel leek te gaan. De hele week lukte er wel steeds eentje maar dan moest ik dat heel erg voorzichtig en heel langzaam doen. Wat een verademing zeg. Dat is dan weer grappig om te zeggen over sigaretten draaien.

Gisteren was ik ook weer even verrast door Moonlight. De grijs/wit/zwarte mand die ik ooit kocht voordat ik Sunshine en Moonlight ging halen, is praktisch nooit gebruikt. Geen idee waarom niet eigenlijk. Nu staat hij achter de bank en ligt 1 van de kleintjes er af en toe in, als alle lekkere plekjes bezet zijn. Toen ik gisteren naar de keuken liep, zie ik opeens Moonlight erin zitten. De mand stond wel opeens midden in de kamer maar goed, dat maakt niet zo uit. De aanhouder wint blijkbaar echt altijd want het ding staat al meer dan 2 jaar ongebruikt in huis en nu wordt hij toch opeens populair.

Dan heb ik misschien voor die brokjes ook nog hoop met Rainbow. Ik heb nu een klein ideetje wat ik ga uitproberen. Die stik dure maar o zo gewilde gevriesdroogde snoepjes die ze ’s avonds altijd krijgen, daar komt een hele berg spul af. Dat is helemaal als een soort fijn poeder geworden en kunnen ze niet echt eten. De laatste snoepjes krijg je er bijna niet eens tussenuit. Nu ben ik van plan om brokjes neer te zetten die ik een klein beetje vochtig maak en dan die poeder er overheen strooien. Kijken wat dat doet voor die eigenwijze drol.

En van Sjoukje kreeg ik net het advies om het eens met wat bouillon erover te proberen en dan geleidelijk aan minder nat maken. Ik kan dat wel eens proberen ook. Ik had dat ook gehoopt met de brokjespap die ik maakte met kattenmelk. Helaas is dat dan niet gelukt. Skylar is daardoor wel brokjes gaan eten maar Rainbow is de eigenwijze natuurlijk weer. Toch blijf ik volhouden ermee omdat het voor zijn eigen bestwil is.

Ook voor de mijne natuurlijk, anders kan ik nooit een volle dag weg. En ja, niets geven en de brokjes laten staan heb ik ook al geprobeerd. Voor Skylar is dat niet erg maar Rainbow vertikt het dan ook hoor. Die loopt dan alleen maar enorm te zeuren om eten omdat hij dan echt vreselijke trek heeft. Geloof me, dat hou je ook geen dag vol, dat is gewoon zielig. Dat krijg ik in elk geval niet over mijn hart zo. Iedereen is er nu, even dit plaatsen en de rest bewaar ik voor morgen. 

"Je hebt er bijzonder veel plezier van als je de fouten waaruit je wat kan leren, vroeg in je leven kunt maken."

Winston Churchill Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965