"Vanuit het standpunt van de jeugd is het leven een oneindig lange toekomst; vanuit het standpunt van de ouderdom een zeer kort verleden.
A. Schopenhauer Duits filosoof 1788-1860
Origineel: Vom Standpunkt der Jugend aus gesehen ist das Leben eine unendlich lange Zukunft. Vom Standpunkt des Alters aus eine sehr kurze Vergangenheit."
Het is weer tijd voor een blog en eens dat geschreven is en op de website staat, dan staat het er ook voor altijd. Lekker duurzaam is dat eigenlijk. Wat ik me van de week opeens afvroeg, zijn loverboys genderneutraal, of is dat wat ze zoeken geslachtsgebonden? Oh ik voel het al helemaal, dit wordt een super stukje. Door goed te schrijven kan ik namelijk shinen en volledig in mijn kracht staan, soort van. Nu zou ik alleen nog een bruggetje naar papadag moeten hebben en dan heb ik alles gehad.
Voel je je al geïrriteerd? Dan kan dat volledig kloppen. Ik heb in de vorige alinea namelijk de volledige top 10 van de meest irritante woorden van 2017 gebruikt. Genderneutraal heeft ‘gewonnen’, als je dat zo mag noemen, en is het meest irritante woord van 2017 geworden in Nederland. De 10 woorden (of uitdrukkingen) die het meest werden ingezonden waren duurzaam, eigenlijk, genderneutraal, in je kracht staan, loverboy, papadag, shinen, soort van, stukje en super.
Onze Vlaamse zuiderburen hadden er ook 10 waarvan er een paar overeenkwamen met de Nederlandse top 10. In België waren dat de woorden absoluut, comfortzone, dagdagelijks, eigenlijk, groentjes, ik heb zoiets van, leuk, me-time, naar de toekomst toe en super. We hebben dus de irritatie over super en eigenlijk gemeen. En eigenlijk zeg ik zelf best wel vaak eigenlijk, is me hierdoor opgevallen. Eigenlijk best wel ja. Dat is absoluut waar en dat doe ik bijna dagdagelijks en dan zit ik volledig in mijn comfortzone. Ik heb zoiets van dat is toch zeker leuk? Gewoon een beetje me-time kan toch zeker geen kwaad? En je groentjes eten is alleen maar gezond. We moeten toch met zijn allen naar de toekomst toe.
Zo, nu heb ik mijn Vlaamse lezers net zo hard geïrriteerd. Heb ik gewoon even 2 landen zitten irriteren. Best wel knap vind ik dat van mezelf. Ik hou natuurlijk behoorlijk van taal. Al maak ik, als ik zo af en toe eens een blog van mezelf voorbij zie komen, nog genoeg foutjes hoor. Ook in de grammatica helaas. Maar ja, een blog schrijven is voor mij zo’n routine geworden dat ik net zo snel zit te typen als ik praat of denk. Dat gaat gelijk op en dan ben je niet echt bezig of iets met een d of een t of een dt moet. Gelukkig gaat me dat aardig als vanzelf af maar als ik kritisch zo’n blog nalees, dan zie ik foutjes genoeg.
Echt grove fouten qua spelling dan weer niet. Dat komt alleen omdat het programma Word dan een zo’n rood lijntje zet onder woorden die het niet kent, of die fout geschreven staan. Als ik dan klaar ben met typ-praten tegen mezelf, dan ga ik even al die lijntjes af om te zien wat voor raars ik getypt heb. Vaak zijn het woorden of namen die ik vaak gebruik maar die niet of nog niet tot de Nederlandse taal behoren. Vandaag onderstreept hij er uit die 2 top tiens ook een aantal.
Of Engelse woorden, die onderstreept het programma ook. De namen van de katten heb ik dan ook gewoon toegevoegd aan mijn persoonlijke woordenlijst, zodat daar geen rode strepen meer onder komen te staan. Dan kan ik aan de gang blijven. Zo heb ik dat met al de woorden die ik wel gebruik maar die niet ‘bestaan’ ook gedaan. Bijvoorbeeld met ‘cits’. De combinatie van cats en kids, die ik zelf verzonnen heb, dat woord staat toegevoegd en geeft geen irritant rood streepje meer.
Zo kom ik er dan vanzelf weer uit. Maar ja, als je zo over je toetsjes zit te ratelen, dan schieten er toch allemaal foutjes tussen. Als ik ooit de tijd krijg om aan 1 van de boeken te beginnen die er op de planning staan, dan heb ik mee lezers nodig. Mensen die ook goed zijn in de Nederlandse taal en wat van schrijven weten. Die me dan kunnen wijzen, nadat ze mijn teksten gelezen hebben of dingen die of onduidelijk zijn, of een zin die niet vloeit of van die kleine taalfoutjes die er tussendoor slippen. Daar word je zelf een beetje blind voor. Ik doe tegen die tijd wel een oproepje. Duurt nog wel even hoor, ik heb er nog geen rust voor.
Door het crashen van mijn pc gisteren, bleek wel dat ik ondertussen toch weer veel op de pc zelf had gezet. Ook bijvoorbeeld mijn to do lijstje in Word, zodat ik kan schuiven zonder frustratie als de dingen weer eens niet lukken. Daar stonden ook allemaal afspraken in, zoals met de therapeut enzo, niet zo handig als je pc crasht opeens natuurlijk. Vandaar dat ik die vandaag maar even snel op mijn externe harde schijf heb gezet. Zo had ik ondertussen nog wel meer van die documentjes die ik niet kwijt mag raken.
Dat heb ik nu weer netjes recht getrokken en kan ik alles weer terug vinden, zelfs al zou er een hele andere pc komen. Gek hoor, hoe zoiets er dan in sluipt. Ik vind het zo jammer dat die pc’s niet zo’n heel lang leven hebben. Als je hem eindelijk echt goed hebt leren kennen, dan geeft hij er de brui aan. Bovendien, als je een nieuwe koopt, buiten die absurd hoge prijzen, dan is dat ding een week later eigenlijk al weer een ‘verouderde’ versie. Dat kan je toch niet bijhouden als je geen miljonair bent? Het is helaas niet anders, vandaar dat ik eigenlijk praktisch niets op de pc zelf wil hebben.
De eerste pc die ik hier in Nederland had, een ouwetje van iemand anders die ik gekregen had, crashte na een tijdje opeens en daar had ik toen echt alles maar dan ook alles nog opstaan. Weg foto’s allemaal en alle documenten en dingen die erop stonden. Je zal je er bij neer moeten leggen maar wat vond ik dat erg zeg. De pc daarna viel ongeveer samen met het inluiden van de social media. Nu kon ik weer van alles daar ‘in de lucht’ zetten, dan bleef het altijd bestaan. Ja ja, tot opeens heel Hyves weg was.
Weer een heleboel leuke taalblogs en foto’s, weer allemaal foetsie. En dan nog al dat werk dat je daar aan had gehad, het maken van albums, teksten bij de foto’s, noem het maar op. Toen ben ik maar gegaan voor een externe harde schijf. Niet dat die niet stuk kunnen natuurlijk maar toch, niet zo snel als een pc of laptop. Gisteren heb ik de pc aan laten staan. Ik zit in dubio wat ik er vandaag mee ga doen. Uitzetten of aanlaten? Ik weet het nog niet hoor. Als jullie me niet meer lezen, dan is er wat mis. Even afkloppen op dat oude houten hoofd van me. Hopelijk tot morgen!
"De meest zekere manier om niet heel ongelukkig te worden is niet te verlangen heel gelukkig te worden, dus door in je aanspraken op genot, bezit, aanzien, eer enzovoort, bescheiden te zijn."
A. Schopenhauer Duits filosoof 1788-1860
Wat een dag was het vandaag zeg. Ik ben er volledig door in de kramp geschoten. Zulke dingen kan ik er blijkbaar niet goed bij hebben. Mijn pc deed de laatste tijd sowieso al raar met opstarten en daarom liet ik hem gewoon steeds maar aan staan. Af en toe, tussendoor toch eens even proberen om af te sluiten en dat ging tot nu toe goed. Ik heb zelfs zelf af en toe iets uitgevogeld in de bios van het programma.
Dat is lang niet slecht voor een volledige digibeet. Gisteren dacht ik dat het maar weer eens tijd was om de pc volledig af te sluiten. Dat had ik geloof ik beter niet kunnen doen. Vanmorgen bleef hij weer eens hangen omdat hij dan opeens via de cd rom op wil starten. Dat had ik vorige keer zomaar zelf opgelost, ik wist nu hoe dit moest. Alleen hielp het dit keer niet want nadat ik dit gedaan had, kreeg ik opeens een hele andere melding. Dat ik een dingetje met een dangetje moest doen enzo.
In elk geval iets waar ik geen reet van snap. Ik ben zo’n algehele digibeet en ik kan daar gewoon helemaal niks van. Ik raakte nog net niet in paniek. Oké een klein beetje dan. Ik heb een foto van de melding gemaakt en die naar een vriend gestuurd die wel vaker dat soort dingen voor me oplost maar die reageerde niet. Aangezien ik tegenwoordig zowat alles met mijn pc doe, bleek ik behoorlijk onthand te zitten zo. Wat nu?
Kimberley had al voor me zitten googelen maar dan kreeg je filmpjes waarop je ziet dat ze de hele pc uit elkaar halen, er dingen uithalen en weer terug zetten. Ja zeg, daar ga ik dan ook echt niet aan beginnen. Alleen al van het filmpje kreeg ik het benauwd, laat staan dat ik zelf die deksel er vanaf ga halen. Dan maar even een noodkreet op Facebook gezet. Kreeg ik nog meer van diezelfde soort filmpjes en ja, heel lief en toch bedankt, maar daar heb ik niks aan.
Daar ga ik zelf niet aan beginnen hoor, ik kijk wel uit. Sjoukje stuurde me een link van PC-TECHNEUT.NL en die zat niet al te ver weg. Pas nadat ik online, via mijn gsm, een hulpvraag had ingevuld, zag ik een telefoonnummer. Toch maar even bellen dan, dat is fijner en heb je gelijk antwoord. Ja, dat klonk als een probleem met de geheugenkaarten, zei de beste man. Ik kon wel even langs komen ermee. Goh, ik was al helemaal blij natuurlijk. Ik begon maar te duimen dat het te verhelpen was.
De pc afkoppelen is zo moeilijk gelukkig niet en dat kan ik in elk geval wel. Toen ik net wilde vertrekken werd ik gebeld, het was diezelfde man weer. Hij moest echt eerst even naar de groothandel maar hij zou om half 2 er weer zijn. Oké dan ga ik om half 2 weg, dan zit dat wel goed. Ik moest een uurtje wachten met vertrekken maar zo erg was dat niet. Ik heb vast wat sigaretjes zitten maken. Ik kon niet al te veel doen helaas want ik kreeg al steeds krampjes. Dat is wat een klein beetje stress nu met me doet. Ook niets iets om vrolijk van te worden.
Ik kon er op verschillende manieren heen rijden en laat ik nou net de verkeerde kant op zijn gegaan. Er was van alles afgesloten en ik heb bijna via Groningen moeten rijden om er alsnog bij in de buurt te komen. Ik moest ook nog een stuk lopen met dat zware ding omdat ik niet dichter in de buurt kon parkeren. Maar goed, je moet er wat voor over hebben nietwaar. Terwijl die man bezig is, appt die vriend en die zegt dat ik hem morgen wel even langs kan brengen.
Wat de goeie man ook probeert, het lukt niet, de pc herkent zijn eigen geheugen kaarten niet eens of zo. Als het hem niet lukt, dan kan ik de pc morgen wel naar de vriend brengen maar krijgt die hem ook niet aan de praat, wat dan? Ik voel de paniek alweer een beetje opborrelen. De pc meneer probeert nog even wat anders, kaar voor kaart op laten starten en dan kijken wat dat ding doet. Dit lijkt te lukken. Elke kaart slaat hij dan weer even op en doet er de volgende weer bij.
Na een hele tijd zie ik eindelijk weer het windows logo tevoorschijn komen. Wat kan een mens daar gek blij mee zijn zeg. De man, die ook een kattenliefhebber blijkt te zijn, zie de foto van een om eten gillende Sunshine verschijnen. Hij is helemaal weg van de foto en ik vertel hem een beetje over de vermissing van Sunshine. Voor hij de pc in elkaar zet blaast hij hem nog eventjes helemaal schoon. Goh, daar komt ook nog een aardig bekkie stof uit. Voor iemand met 4 katten vindt hij de pc nog behoorlijk haarloos, dus netjes.
Ja, ik zet altijd even de stofzuiger of het afzuiggebeuren, daar zie je ook altijd haartjes naartoe trekken en dat lijkt mij niet zo goed voor de pc. Maar ondanks dat, komt er nog genoeg binnen zo te zien. Ik moet € 10,- afrekenen. Nou zeg, dat is echt een koopje. Hij vraagt of ik hem nog even wil bellen als het thuis ook gewoon gelukt is. Ik beloof het en ik rij naar huis. Ook weer met een omweg omdat ik een beetje dom ben, maar goed, ik kom thuis. Daar besef ik me dat ik de parkeer app aan heb laten staan.
Nog een beetje dommer, dat is dan 3 euro’s ondertussen en had een stukje minder kunnen zijn. Dan weer naar boven met kramp tussen mijn ribben. Hou eens even op zeg, zonder die krampen is het al rot genoeg hoor, zout op! Maar ja, daar hebben de krampen mooi maling aan. In de raarste houdingen loop ik de trap op en ondanks dat, wil ik toch graag eerst de pc aansluiten. De cits zijn zo blij dat ik er weer ben, dat ze om me heen draaien als een stelletje gekken. Daar heb ik even niet zo’n zin in natuurlijk.
Die lopen ook maar over het toetsenbord heen en dat is ook niet echt handig. Ik zit te wachten op het wonder en zie, het geschiedt! Hij start op! Als ik me niet zo volledig naar de gallemiezen voelde zijn dan had ik echt nog even een vreugdedansje gemaakt. Ik riep zachtjes ‘yay’ en daar was het mee gezegd en gedaan. Alleen wat was dat nu weer? De muis werkte niet. Ik alweer bijna in paniek want ik had alle stekkertjes netjes neergelegd en die zaten er allemaal weer in. Hoe kan dat nou toch weer?
Deze optische muis zit in een usb aansluiting aan de achterkant en die had ik er blijkbaar met het naar voren trekken van mijn pc al uitgegooid per ongeluk. Dat stekkertje lag er dus niet bij en zat er ook niet meer in. Als je logisch denkt dan had je dat gewoon kunnen weten. Maar ja, dat gaat er dus nog steeds mis ook. Gelukkig werkte de muis wel toen ik hem weer had ingeplugd en kon ik klikken zodat ik mijn wachtwoord kon intypen. Helaas ben ik niet 1 van de geduldigste mensen van het Westelijk halfrond en alles leek enorm lang te duren.
De pc meneer had ook nog gezegd dat ik er rekening mee moest houden dat mijn pc een beetje op zijn laatste adem liep. Heel fijn natuurlijk. Ik blijk er enorm van afhankelijk te zijn en ik kan niet echt zonder. Dat geldt voor een heleboel dingen. Mijn to do lijstje en afspraken, mijn blogs, mijn boeken die ik wil schrijven en de aantekeningen daarvoor en nog een aantal dingen die ik alleen op de pc doe. Dat zou nooit gaan via mijn gsm of mijn tablet.
Ik heb toen ik griep had vorig jaar een paar blogs via mijn tablet geschreven en dat was echt vreselijk! Tja, het is zoals het is. Wat ik moet doen als deze overlijd weet ik niet. Geen geld voor een nieuwe en niet zonder kunnen. Dat is even knudde! Gewoon even afkloppen en hopen dat mijn schattige, lieve, trouwe pc het gewoon blijft doen voorlopig. Hij doet het nu in elk geval weer even en daar ben ik heel dankbaar voor. Wat een opluchting!
Daarna was het de bedoeling dat ik toch nog even op de bank zou gaan liggen. Dat was nu echt wel even nodig, ik leek wel te zweven ondertussen. Alleen was het al bij vijven. Tja, wat nu? Dan maar niet, dat gaat natuurlijk niet lukken zo. Gelukkig maar want daarna kreeg ik nog een telefoontje en toen werd het tijd om de cits eten te geven. Ik heb zelf dan ook maar even gegeten. Gewoon een foccacia gebakken, meer zat er niet in. Ik weet dat ik nog water heb opgezet om koffie te maken maar daarna ging mijn licht uit.
Dat krijg je er dan van. Door zoiets raakt mijn hele dag in de war en bovendien was de stress me toch een beetje teveel. Ik heb wel antwoord op de vraag die ik mezelf al stelde, is zo’n dutje nou echt nodig? Ja, dat is blijkbaar heel nodig. Nu moet ik nog maar op tijd in slaap zien te komen. Ik ben bang dat ik daar een beetje te lang en te laat voor geslapen heb. Morgen maar weer proberen helemaal recht te breien. Komt goed, net als met mijn PC…
"Als het voornaamste en meest directe doel van ons leven niet lijden is, dan is ons bestaan het meest zinloze ter wereld."
A. Schopenhauer Duits filosoof 1788-1860