"Humor is achter scherts verscholen ernst."

A. Schopenhauer Duits filosoof 1788-1860

Vandaag loopt mijn mooie planning al weer flink in de soep. Om het positief te houden, dan hoef ik niet meer te koken. Ik heb net met de klantenservice van Post.NL aan de lijn gezeten. Het zoveelste pakketje al waarvan ze zeggen ‘we hebben u gemist’. Nee hoor, maar misschien moet je even aanbellen gewoon? Ik weet het, ze staan onder druk, werken hard maar elke keer bij mij doen alsof ik er niet ben? Zijn ze wel langs geweest? Nu moet ik morgen weer een deel van mijn tijd op de bel zitten letten. Heel irritant.

Het gaat zo vaak mis hier dat ik er nu genoeg van had. Klacht van gemaakt. Klaar mee. Dat is toch positief want dat doe ik niet zo snel. Aardige jongen aan de lijn met het vreemdste accent dat ik ooit gehoord had. Het leek wel Zuid Afrikaans wat hij sprak. Wel grappig om te horen. Maar goed, klaar mee nu. Kan ik even schrijven en verder met wat ik van plan was. Door PeeT heb ik het schilderen weer een beetje opgepakt. Wel beperkt en in gedeeltes ook, net als de rest in mijn leven. Maar heel langzaam krijg je uiteindelijk dan toch weer een schilderijtje af. Die krijgt zij de volgende keer dat ik haar zie.

Ik kan het niet zo goed hoor, maar ik vind het wel leuk om te doen. Het ontspant wel ook en het resultaat is meestal toch wel aardig. Ik heb er vroeger heel veel gemaakt, altijd weg gegeven. Ik zal er een paar bij doen hier, dan krijg je een beetje het idee van wat er uit mijn vingers komt. Jammer dat je er zoveel rommel van hebt altijd. Ik doe het nu heel voorzichtig. Ook ruim ik gelijk alles op en daarom doe ik het niet elke dag. Het duurt dan wel langer maar op zich voor het resultaat maakt het niet uit.

Gisteravond was ik de laatste hand aan het leggen van mijn, voor nu dan, eerste schilderij. Ik heb er nog meer in de planning. Rainbow houdt van aandacht vragen en loopt vooral dan altijd door mijn beeld. Bij de pc of tv doet hij dat ook en ook nu dacht hij dat hij het meest kans maakt op aandacht, om daar waar ik mijn blik op richt er gewoon voor te gaan staan. Helaas zette hij in die poging zijn hele pootje in het bakje met mijn verfjes. Oh Rainbow, wat doe je toch! Gelukkig lag er ook een keukenrolpapiertje en kon ik hem gelijk schoonmaken. Vloeren vol met kattenpootjes heb ik wel gehad, vroeger was Casper daar een ster in.

Gisteren toch wel wat last gehad van het te ver lopen. Nu in die storm zie ik er wel een beetje tegenop toch. Ik kon nu niet direct gaan lopen door dat er een pakketje zou komen. Vandaar ook mijn hoge irritatie gehalte erdoor want morgen zit ik met hetzelfde euvel. Maar goed, we gaan doen wat we kunnen vandaag. En wel zo positief mogelijk. De grote cits eten hun brokjes haast niet meer terwijl ik dat normaal elke paar dagen moest bijvullen allemaal. Ook eten ze heel kieskeurig hun natvoer. De ene keer wel, de andere keer niet. Ik word een beetje gek van ze.

Ik heb wel die medicatie voor ze besteld, ik hoop dat ik die pillen erin ga krijgen. Rainbow nieste vorige week ook opeens 3 x achter elkaar. Ik twijfel of ik hen ook pillen moet geven. Ik merk niet aan de jongsten dat ze zich ziek voelen verder of zo. Komt tijd, komt raad. Ik denk er nog even over na. Hopelijk krijg ik de pillen er goed in en zijn ze niet zo heel groot. Kan ik wel mooi gelijk de pillenschieter proberen, die ik van Sonja heb gekregen. We gaan het zien. Bij Moonlight en Aurora is het wel degelijk nodig. Ik zal proberen te beginnen met 2 x 1 pil, en als dat goed gaat 2 x 2 pillen. Ik hoop dat het ze zal helpen. In combinatie met de euchinea of zoiets, moet het ze goed gaan doen.

De laatste tijd zijn er weer een hoop dingen die mij verwonderen op tv. Zo snap ik niet die reclames die gaan over hoe mooi het beeld wel niet is op die of die nieuwe versie. Daarbij zie je dan levensgroot zo’n nieuw model in beeld. Zouden er dan echt mensen zijn die denken, goh dat is even een mooi beeld, die moet ik hebben? Je kijkt toch door je eigen beeldscherm naar dat andere beeldscherm??? Dus nee, die vat ik dan gewoon even niet.

Ik zag gisteren ook dat je nu zelfs boxsprings kan leasen. Oh? Wat dan als je opeens niet meer kan betalen? Moet je dan opeens op de grond slapen of zo? Waarom spaar je niet gewoon even door totdat je een bed kunt kopen? Dat lijkt me stukken voordeliger. Of zie ik dat verkeerd? Kijk een auto leasen, dat begrijp ik nog wel. Maar een matras? Ik zelf zie dat niet zitten. Ik heb wel lease laarzen, dat dan weer wel. Maar die heb ik wel gekocht. Ja, dat was een grapje, poging tot.

Dan krijg ik ook nog de kriebels van dat kleine jongetje die zo enorm graag een raket wil maken van een lege fles Dreft. Wat is dat voor een vreselijke reclame? Hij zeurt bij zijn vader, die zijn krantje zit te lezen terwijl mama af aan het wassen is. Het valt me nog mee dat die vader net niet zegt, ja joh zoon, als je moeder wat vaker zou afwassen dan is die fles ook veel sneller leeg. Wat een stereotyperingen in één filmpje! Ik zou er bijna een ander merk door gaan gebruiken. Zo, dat heb ik er lekker weer even uitgegooid. Dat mag, zelfs in het kader van positief zijn. Het is positief omdát ik het eruit gooi.

Nog meer postiefs heb ik ook te vertellen. In de post van de week, gelukkig stoppen ze die nog wel door de brievenbus gewoon, zat ook nog een pakje uit Griekenland. Voula, die voor Aurora gezorgd heeft voor ze naar Nederland kwam, heeft me weer een kattenkalender in het Grieks gestuurd. Het is even wennen maar er zitten wel hele mooie foto’s van zwerfkatten bij. Zij is zo blij dat Aurora het hier zo goed heeft, dat ze me daar nog steeds voor wil blijven bedanken. Zo lief! Ik doe het met alle liefde hoor, dat heb ik haar ook verteld.

Of ik mijn lijstje voor vandaag net zo netjes krijg afgewerkt als gisteren, weet ik nog niet. Ik ga er wel mijn best voor doen. Alleen die tijd gaat zo hard! Als ik weer op de klok kijk dan is het opeens wel twee uur later dan ik dacht steeds. Hoe ik dat weer recht kan trekken, dat weet ik nog niet. Maar daar zal ik het met Stefan wel eens over gaan hebben bij de volgende afspraak. Nog even wachten dus, tot hij weer terug is. Mijn afspraak staat al, ik moet alleen nog even geduld hebben. Kan ik dat gelijk mooi oefenen ook.

Ik gebruik ook weer een agenda sinds jaren. Ik heb zo’n mooie toen gewonnen van Francien van Westering, van Franciens katten. Die is te mooi om te laten liggen. Vroeger deed ik dat altijd. Ik heb ze allemaal ook nog. Van die kleine agendaatjes waar je wat trefwoorden inzet over wat je gedaan hebt of waar je geweest bent. Als je in een agenda van zo’n tien jaar terug kijkt, dan weet je het opeens weer en komt het zo terug. Dat vond ik altijd leuk maar ik ben daar toen opeens mee gestopt. Ik weet niet eens waarom eigenlijk. Nu ben ik toch maar begonnen om het weer te doen.

Misschien heeft het ermee te maken dat ik het heel leuk vond om in mijn moeders laatste agenda te lezen. Haar gevoelens, haar afspraken, wat ze gedaan had. Ook zij had het haar laatste jaar niet meer gedaan en we hebben, toen ze nog leefde, een hele berg agenda’s weg moeten gooien van haar. Ze wilde niet dat we daar in zouden lezen. Alleen die ene was ze vergeten. Misschien doe ik het daarom nu wel weer opeens. Ik denk het eigenlijk wel.

Blog schrijven kan ik dus al afvinken voor vandaag. Blog plaatsen komt daar dan zo bij. Als dat gedaan is ga ik even kijken wat ik allemaal toch nog voor elkaar kan krijgen met de rest van het lijstje. Ik heb het gewoon weer een beetje overdreven en voel mijn lijf al verstrakken dus er zal ook wat geschrapt gaan worden. Daar zitten we niet op te wachten natuurlijk. Door wat schrappen kan ik het voorkomen of verminderen. Dat staat voor nu als volgende op mijn lijstje ‘schrappen in het lijstje’. Dat ga ik nu maar even doen. Morgen is er ook weer een dag, komt gewoon helemaal goed met dat lijstje, alleen anders verdeeld. 

"De alledaagse kritiek brengt niet in rekening wat u gelukt is, doch waarin gij gefaald hebt.

Origineel: Die gemeine Kritik der Welt wird dir nicht, was dir gelungen, sondern was du verfehlt hast, nachrechnen.
Bron: Grazian's Orakel"

A. Schopenhauer Duits filosoof 1788-1860

Je hoort mensen wel eens zeggen dat ze hun ei niet kwijt kunnen. Ik was toch wel degelijk mijn ei kwijt. Ik had van de kerst nog heel veel eieren over en ik ben niet zo eiïg dus heb ik er een zooitje aan Kim gegeven, die is gek op eitjes. Ik had er alleen even 2 voor mezelf uitgehaald en die had ik, om vallen te voorkomen, in het binnenste van mijn gasstel gelegd. Tussen de rekjes en de gaspitten, zeg maar, zodat ze er niet af konden rollen. Eergistermiddag  zag ik Moonlight een beetje gek doen op het aanrecht. Ik was heel die twee eieren alweer vergeten eerlijk gezegd, ook dat ze daar lagen.

Ik denk, wat is hij toch aan het doen? Ik ging maar even kijken, met katten weet je het nooit. Hij was met zijn neus tegen dat eitje aan het duwen. Oh, eitje, niet eitjesS? Ja één eitje. Hè? Waar is die 2^e dan gebleven??? Nu zijn katten aller handigst hoor maar gaan lopen met een ei? Dat zie ik ze toch niet zo gauw doen. Waar kan dat ding dan toch zomaar gebleven zijn? Die kan toch niet weg zijn? Ik zoeken, op de vloer maar ik voelde me daar heel dom bij want dat zou ik dan toch gelijk gezien hebben?

Dat geeft nogal niet een kleverige, natte zooi, zo’n kapot ei. Dat moet je gewoon direct zien of desnoods je nek over breken. Vanaf het aanrecht tot de grond, dat overleeft een rauw ei niet. Aangezien er op de grond niets te zien was, snapte ik er echt geen ruk van. Uiteindelijk heb ik mijn schouders maar opgehaald en heb ik het opgegeven. Daar gaat mijn lekkere omeletje op een zacht broodje. Nou ja, het wordt een heel klein omeletje dan of heel dun. Waar dat ding gebleven is kon me mijn rug roesten. Het was weg. Punt.

Toen ik gistermorgen de cits eten ging geven, zag ik iets wonderlijks. Tussen die hele berg blikjes die in de één na bovenste boodschappenlade zitten, onder het gasstel, zit een ruimte waar één zo’n blikje tussenuit is. Daar ligt het vermiste ei. Het heeft toch wel een klap moeten maken, toen het daar viel maar het is nog helemaal heel! Nou ja zeg, dat is ook wat. Moonlight is natuurlijk geschrokken en is weggerend. Toen moet ik daarna het laatje weer hebben dichtgedaan want dat vergeet ik nog wel eens als ik met hun eten bezig ben. EIgenlijk heel apart maar het raadsel van het vermiste ei is EIndelijk opgelost. Nu kan ik weer slapen maar ja, dat kan ik altijd wel. Ook in het nieuwe jaar zal ik daar weinig moeite mee hebben. Ik heb zelden slaap problemen, behalve het probleem dat ik op dit moment nog veel te veel slaap heb. Maar ook in het nieuwe jaar ga ik daar aan werken. Daar was ik al mee bezig.

Een nieuw jaar betekent voor veel mensen dat ze die beginnen met goede voornemens. Dat heb ik al snel laten varen. Als je jong bent en ze doen zulke dingen in de familie, dan doe je mee uit gewoonte. In diezelfde familie merk je dan ook dat er van die voornemens meestal bitter weinig terecht komt. Vaak al voor januari voorbij is, is het ook voorbij met vele van die voornemens. Ik had dus al jong door dat dit op zich weinig nut heeft, om goede voornemens te hebben. Bovendien, als je iets wil, waarom moet je dan wachten tot het nieuwe jaar begint?

Dan kan je het beter gelijk doen toch? Al snap ik het wel, ik vind zelf altijd zo’n jaarwisseling een beetje een opluchting, een kans om met een schone lei te beginnen. Maar die voornemens, daar doe ik niet meer aan mee. De kans dat je jezelf binnen de kortste tijd teleurstelt is heel groot. Als je niet uitkijkt dan krijg je misschien ook gelijk het gevoel dat het hele jaar alweer naar de cochones is. Dat wil je natuurlijk volledig vermijden.

Nu kreeg ik van de week een mailtje, van Rhonda Byrne. Nee, die ken ik niet persoonlijk. Was maar waar, dan kon ze me misschien wel op weg helpen met mijn boek. Rhonda is de schrijfster van het boek ‘the Secret’. Sommigen kennen dat boek wel, anderen misschien weer niet. In het boek legt ze uit hoe je eigenlijk alles voor elkaar kan krijgen, wat je maar wilt in het leven en hoe dat werkt. Best wel een aanrader want er zit wel degelijk iets in. Maar ieder voor zich, ik vond het een mooi boek in elk geval.

Ook zij had het over die voornemens in haar mail en zij gaf aan dat zij er maar eentje heeft maar dat die dan ook gelijk alle andere voornemens of wensen en idealen omvat. Nou, mooier kan je het niet hebben toch? Eén goed voornemen, die zorgt voor alle anderen? Dat leek me wel wat en na het lezen wat zij hierover schreef, dacht ik bij mezelf, dat ga ik ook doen. Baat het niet dan schaadt het niet. Bovendien is het niet eens zo’n heel moeilijk voornemen. Alhoewel, dat moet ik niet te snel zeggen want ik heb afgelopen jaar gemerkt hoe snel je zoiets kwijt kan raken. Je moet er wel bewust mee bezig zijn, elke dag.

Maar dan werpt het ook wel snel zijn vruchten af. Het enige voornemen dat zij toepast is heel simpel; Be positive! Oftewel, wees positief! Beloof jezelf dat je zo positief zal zijn als het maar mogelijk is. Beloof jezelf dat je positiever zal zijn dan je ooit bent geweest in je leven. Begin vanaf nu elke dag met de belofte aan jezelf; vandaag, waar ik ook heen ga of wat ik ook ga doen, ik zal positief zijn! Positief zijn betekent dat je zal zoeken naar het positieve in mensen, omstandigheden en eigenlijk in alles. Positief zijn betekent dat als er iets negatiefs uit je mond komt, je onmiddellijk, zelfs midden in een zin, stopt met negatieve dingen zeggen en de zin omdraait in iets positiefs.

Positief zijn betekent dat je minder negatieve emoties zal hebben en zelfs als er een negatieve emotie bij je opkomt, zal je er positief over kunnen zijn door de negatieve emotie gewoon toe te staan in plaats van hem weg proberen te duwen. Positief zijn betekent dat je automatisch zal focussen op wat je wilt en niet op wat je niet wilt. Positief zijn betekent dat je een aantrekkende kracht zal worden voor wat je wilt. Positief zijn betekent dat negatieve gedachten en woorden af zullen gaan nemen. Positief zijn betekent dat je je gelukkiger zal beginnen te voelen, elke dag meer en meer.

Positief zijn betekent dat je minder problemen zal hebben. Positief zijn betekent dat het leven voor je zal gaan kabbelen, dagelijkse dingen zullen op hun plaats vallen en de dingen zullen jouw kant op gaan. Positief zijn betekent dat je jezelf goed zult voelen. Spreek met jezelf af dat je je zult inzetten om je leven in 2018 compleet zal veranderen door de simpele en enkele daad om positief te zijn. Als dat je lukt, dan lukt alles je gewoon. En dat ga ik dan ook proberen. Natuurlijk werkt het inzicht dat ik gisteren kreeg er wel aan mee, dat ik me sowieso al een stuk positiever voel.

Ik ben van huis uit altijd al een positivo geweest, toch heb ik me naar omlaag laten sleuren door alle ellende die me overspoelde. Ik kreeg het niet meer voor elkaar om daar tegenop te boksen. Dat is me al eens eerder gebeurd, toen ik in België woonde. Alleen dit uitte zich toen in een depressie waar ik met veel moeite maar zonder hulp toch ben uitgekomen. Ik had mezelf toen voorgenomen dat me zoiets nooit meer zou gebeuren. Dat heb ik half voor elkaar. Die depressie, die heb ik nu niet. Ik word alleen flink aan de lijn gehouden door mijn eigen lichaam. Ik heb al gemerkt dat ik daar, zonder hulp, dit keer niet uit zal komen.

Vooral na de Kerst werd me dit even flink duidelijk gemaakt. Het geeft niet, dan weet ik dat. Dan kan ik er ook wat mee doen. Die arme Stefan heeft nog wel wat werk aan me. Ik kom daar echt wel weer uit. Ik moet er alleen even achter komen hoe ik het weg kan krijgen, zonder dat ik elke keer onderuit ga. Ondanks dat ik de moed niet helemaal verloor, voelde ik me niet meer zo positief over alles dan ik me daarvoor altijd wel heb gevoeld. En dat heb ik nu, opeens, weer terug. Ja, door dat inzicht wat ik kreeg, dank je wel Jozef en al de Meester van het licht. Even lezen en hup, ik voelde het zo terug stromen. Het doemdenken is weg en dat is het belangrijkste.

Overal beren op de weg zien is echt niet fijn en die beren zitten nu gewoon weer in het bos. Ik zie de weg weer. Vandaag heb ik al gelopen ook. Ik ben van plan dit voortaan als eerste te doen. Nou ja, eerst even wakker worden, eten en aankleden. Het lijkt me een raar gezicht om in mijn pyjama rond te lopen. Maar in elk geval, dan zie ik daar ook niet tegenop de rest van de dag. Bovendien, ook al ben ik half dood als ik boven kom, toch geeft het me een goed gevoel. Ik heb iets voor mezelf gedaan.

Ik ben gek op water en als ik één grote straat uitloop dan loop ik zo aan de Delfshavense Schie. Ik kan me in de Efteling wanen door de Moskee aan de overkant met de torentjes, ik zie boten en heel in de verte de Euromast. Het was koud en in mijn enthousiasme ben ik te ver gelopen. Dat geeft niet, morgen even beter opletten. Morgen had ik een afspraak bij een diëtiste maar die belde af omdat ze ziek is. Volgende week wordt het nu, geeft niets, maak ik alle foute dingen in huis gewoon nog op. Dat maakt toch ook niet meer uit zo.

Ik had, voor ik van de week bij Kim at, al meer dan een week niet goed gegeten. Dat gaan we ook aanpakken en ik heb gewoon het sterke gevoel dat alles me gaat lukken wat ik aan zal pakken. Ik kom er wel, gewoon vasthouden dat gevoel en vooral positief zijn. Laat ik daar nou eigenlijk, sorry, best goed in zijn! Ik was het alleen even vergeten… 

"Bij veel mensen ziet men dat het kijken gewoon de plaats van het denken heeft ingenomen.

Origineel: Vielen Leuten sieht man an, dass bei ihnen das Sehen die Stelle des Denkens ganz eingenommen hat.
Bron: Parerga und Paralipomena (1851)"

A. Schopenhauer Duits filosoof 1788-1860