"Niemand kan over zichzelf heenkijken, d.w.z. ieder ziet in de ander alleen wat hij zelf is.
A. Schopenhauer Duits filosoof 1788-1860
Origineel: Keiner kann über sich sehen. Hiermit will ich sagen: Jeder sieht am andern nur so viel, als er selbst auch ist."
Gisteravond heb ik gezien dat ik me over Rainbow en Moonlight niet zo´n zorgen hoef te maken als ze niet eten van het natvoer. Die twee lopen in de late avond alle bakjes af en likken die dan zowat helemaal schoon. Toch vind ik het, vooral van Rainbow raar gedrag. De enige die vanavond ging eten toen ze natvoer kregen was Moonlight. Er staan nu nog steeds zowat volle bakjes eten. Ik weet niet hoe dat kan maar zo zijn al mijn katten altijd geweest. Nu gaan die twee kleintjes ook weer mee doen met die rarigheid.
Nou ja, ze zoeken het maar uit hoor. Ze komen niets te kort en als ze honger hebben dan zullen ze heus wel eten. Ik heb geen idee waarom ze dan wel steeds komen zeuren dat het etenstijd is maar als ik het dan neerzet, lopen ze gewoon allemaal weg. Ze gaan bij elkaars bakjes kijken maar ze krijgen gewoon hetzelfde. Daar komen ze dan ook snel achter en dan gaan ze een beetje verongelijkt door het huis lopen. Daarna gaat Aurora alle bakjes even begraven, wat uiteraard niet lukt op een harde laminaat vloer. Daarna gaan ze allemaal hun eigen gang. Tot het straks weer snoepietijd is.
De laatste paar dagen eet Moonlight daar ook weer gewoon van mee. Daar hoef ik ook geen handje van ander lekkers meer voor neer te leggen. Ze zijn echt niet te volgen met hun rare eetgewoontes. Ik hoef maar iets te pakken dat richting mijn mond gaat en dan zitten er al twee paar ogen te kijken of er iets van hun gading bij zit. Want wat ik eet, dat willen ze echt wel proberen. De teleurstelling is duidelijk te zien als ik iets eet wat zij toch eigenlijk niet zo heel lekker vinden. Wat een afknapper krijgen ze dan. Ja sorry hoor, ik lust dat van jullie toch zeker ook niet?
Je hobby uitoefenen met katten blijkt ook al geen succes. Ik had wat kleuren verf in zo’n paletje zitten doen en ik ging heel even een stukje keukenrol halen voor mijn kwasten. Kom ik terug, had ik opeens een gekleurde vloer. Gelukkig kon ik het er nog zo afhalen met een doekje. Ik keek naar de twee jongsten en die keken onschuldig een andere kant op. Even later kwam Moonlight er weer met zijn poten aanzitten. Die vindt altijd alles wat ik doe interessant en dan wil hij zien wat ik in die bakjes doe. Ik wist daardoor direct wie de echte schuldige was. Als ik dan met een nat doek zit, willen ze op het bureau springen. Ze doen van alles om het me moeilijk te maken.
Ik heb zo’n tafelezeltje om te kunnen schilderen en dan ziet Moonlight opeens het touwtje waarmee het achterpootje van dat ding aan de voorkant vast zit zodat het niet te ver doorschuift. Leuk om mee te spelen vond hij. Ik had bijna een gekleurd shirt aan toen hij aan het touwtje probeerde te trekken. Jongens alsjeblieft, ga even iemand anders lastig vallen behalve mij! Dovemansoren, oren die alle katten hebben. Selectief gehoor hebben ze ook. Als oren weg zouden evolueren omdat er niet geluisterd mee werd, dan had geen enkele kat meer oren. Dat weet ik wel zeker.
Gisteren zag ik trouwens interessant nieuws bij vijf live. Of ik hoorde het meer omdat de tv aan stond. De laatste jaren is het aantal mensen die Parkinson krijgen flink gestegen. Dat heeft er onder andere mee te maken dat er minder mensen roken. Rokers hebben namelijk veel minder kans om Parkinson te krijgen. Ze weten nog niet waarom maar wel dat dit zo is. Nou, is dat niet even een handig excuus om nog even niet te stoppen?! Wel raar eigenlijk, als je rookt dan krijg je het praktisch niet en anders loop je meer kans. Ik wilde eigenlijk gaan stoppen als mijn gewicht weer op peil is en als dat niet zo lukt, dan kan ik altijd nog zeggen dat ik eigenlijk nog meer af wil vallen. Tenminste, zo was ik het eerst van plan. Nu kan ik gewoon zeggen dat ik niet het risico wil lopen om Parkinson te krijgen, dat werkt dan net zo goed.
Vandaag heb ik de plannen om met Kim een stuk te gaan lopen maar even aan de kant gezet. Ik zag hele daken van huizen waaien, containers in de Rotterdamse haven die zo in het water werden gewaaid. De ellende was niet te overzien met deze behoorlijk storm. Zo af en toe was het orkaankracht en dat was dan ook wel te zien. Jeetje zeg, wat een natuurkracht is dat toch. Je ziet hem niet maar hij is er wel. Pas als je een boom of een koe door de lucht ziet vliegen dan besef je pas wat een kracht dat wel niet is.
Mijn broer was aan het werk en die heeft, heel gemeen, zijn collega’s zitten filmen. Wat een ellende moet dat geweest zijn om te werken bij zulk weer. Maar het was enorm grappig om te zien en toen zijn collega dan ook nog eens met container en al omkiepte, en ik mijn broer intens gemeen dubbel hoorde liggen, kon ik ook niet meer bijkomen. Voor wie het filmpje wil zien, het staat op mijn Facebook profiel. Wat een leedvermaak zeg. Vooral dat lachen van Ben zorgde ervoor dat ik echt dubbel lag. Arme collega maar toch bedankt want er hebben er al heel veel om moeten lachen. Er gingen wel ergere filmpjes in het rond op de social media. Zelfs al het vlieg- en treinverkeer lag stil, dat wil wel wat zeggen.
Ik vind het eerlijk gezegd geweldig om met zulk weer langs het strand te lopen. Wel oordopjes of oorbeschermers want anders heb ik binnen no time een ontzettende oorpijn. Maar zo tegen de wind in vechten om een stukje langs het water te lopen. Heerlijk vind ik dat. Ik wist ook wel dat ik dit nu niet in mijn hoofd moest halen, dat had ik denk ik niet overleefd. Bovendien vlogen de vrachtwagens ook over de snelwegen en kiepten massaal om overal en nergens. Het was daarom ook niet verstandig om een stukje te gaan rijden.
Kim en ik hadden even richting de Spanjaardstraat willen gaan. Dan kon ik daar ook gelijk flyers ophangen of zo. Ook voor de kattige dame. Gisteravond ging de telefoon weer, weer privénummer en ik pakte op. Ik had zoiets van kom maar op. Was ze het helemaal niet. Het was weer eens de een of andere enquête waar ik ook geen trek in had. Ik hing dan ook snel weer op. Misschien heeft de kattige dame helemaal zo vaak niet gebeld maar was het dat callcenter het gewoon. Nou ja, in beide gevallen heb ik er geen zin in. Op zich maakt het dan ook niet uit wie het was. Het was vandaag in elk geval geen weer om een stukje te gaan lopen.
Ik zou de moord steken van benauwdheid en ik ben dan ook angstvallig binnen gebleven. Op het balkon waren er ook wat dingen naar beneden gekomen. De cits zaten wel steeds te zeuren om naar buiten te mogen maar ik was veel te bang dat ze iets op hun koppie zouden krijgen. Dus nee, dat ging mooi niet door. Ik niet naar buiten, jullie ook niet. Het was echt niet te doen, wat een natuurgeweld.
Er waren zelfs doden gevallen. Dat is dan weer zinloos geweld. Dat vind ik trouwens een hele rare uitdrukking, zinloos geweld. Een soort pleonasme, woordoverbodigheid. Is geweld niet altijd zinloos? Nou, nu ik erover nadenk, nee, niet altijd. Als ze me bijvoorbeeld met alle geweld een droombaan zouden willen laten aannemen, dan is dat zeker niet zinloos. Als ze met alle geweld willen dan neem ik die zeker wel aan. Ik hoop dat ze even wachten met aanbieden tot ik weer beter ben, anders schiet het nog niet op. Maar als ze me met alle geweld willen hebben, dan wachten ze wel. En dat soort geweld is nooit zinloos natuurlijk. Dus toch iets gevonden om mezelf dat te verduidelijken.
Ik krijg pijn mijn achterwerk hier. Ik word ook elke keer afgeleid door Facebook en zo. Ik ga gewoon nog even lekker zitten voor ze weer om snoepjes komen zeuren. Even naar iets op tv kijken. Ik heb nog wat dingetjes staan die ik heb opgenomen. Een aflevering van een serie red ik nog net, voor ik vier paar ogen naar me heb zitten staren. Daarom, ik schiet maar even op. Dan kan ik nog heel even relaxen voor snoepietijd. Ik hoop dat het weer morgen iets beter zal zijn. Ik heb namelijk wel zin om even te gaan lopen.
"Wie verstandig is, zal in de conversatie minder denken aan datgene, waarover hij spreekt, dan aan degene, met wie hij spreekt.
A. Schopenhauer Duits filosoof 1788-1860
Origineel: Wer klug ist, wird im Gespräch weniger an das denken, worüber er spricht, als an den, mit dem er spricht.
Bron: Neue Paralipomena"
Gisteren heb ik Stefan ook het boekje Hiernamaals en reïncarnatie gegeven. De Rulof stichting geeft dat uit. Het is een korte samenvatting van de meest belangrijke onderwerpen die in de boeken voortkomen. Ik heb het met hem namelijk regelmatig over wat er in de boeken staat. Voor een wetenschapper is hij wat dat betreft een uitzondering. Dat komt omdat hij in een vrij spiritueel gezin is opgegroeid, zegt hij zelf. Hij weet niet beter dan dat zijn moeder ook overtuigd is van reïncarnatie. Ik zou het met zijn moeder dus ook best kunnen vinden. Hij leek er blij mee te zijn. Het zijn natuurlijk maar samenvattingen maar dan kan hij mij ook weer wat beter begrijpen als ik weer eens wat zeg, over wat ik uit de boeken geleerd heb.
Die boeken zijn mijn levensdraad en mijn passie. Ik heb lang moeten wachten tot ik ze mocht vinden. Toen ik ze eenmaal gevonden had, las ik ze dan ook als een dorstende in de woestijn. Ik wierp me volledig op de bron, zeg maar. In beide gevallen nog kloppend ook. Ik heb er veel van geleerd en ben er ook enorm door veranderd. Het inzicht wat ik kreeg op nieuwjaarsdag bijvoorbeeld, is lastig uitleggen aan mensen die de boeken en die kosmische wetten niet kennen. Ik kan wel naar voorbeelden zoeken maar toch, je krijgt sommige dingen niet uitgelegd. Die moet je van binnen voelen.
Voor het avondeten had ik gisteren wel eten klaar gemaakt voor mezelf maar ik had niet zo’n trek eigenlijk. Veel gegeten had ik niet. Helaas is ook vandaag de afspraak met de diëtiste niet doorgegaan. Die staat nu op volgende week om drie uur. Misschien moest ik gewoon nog de maand januari door, zonder me om dat soort dingen te moeten bekommeren. Ik kon vanavond dan ook heerlijk het eten opeten dat Kim me voor vanavond had mee gegeven. En anders had ik dat toch wel gedaan hoor, alleen maar gezond, kip met boontjes en rijst die ik zelf niet had hoeven koken. Hoe lekker dat dan is! Heerlijk!
De afspraak met PZ voor vandaag ging niet door, die is naar dinsdag verschoven. Bij de bedrijfsarts hadden we een verhelderend gesprek. Ook hem heb ik zo’n gids gegeven. Natuurlijk kwamen ook bij hem de boeken naar boven. Ja, ik kan er moeilijk over zwijgen. Dat is zo omdat zoiets je leven bepaalt omdat je naar die boeken gaat leven. Maar als je daarom een beslissing of waarom je iets zo of zo ziet moet uitleggen, dan kan ik er gewoon ook vaak niet omheen.
Ook hij had aangegeven dit wel heel interessante materie te vinden. Vandaar ook het boekje voor hem. Hij was er echt blij mee en zou vanavond gelijk een stukje gaan lezen. Ik ben benieuwd wat beide heren er van zullen vinden. Iets dat ik de volgende keer denkelijk wel van ze zal horen. Over drie weken moet ik bij hem terug komen. Hij zou Stefan gaan bellen en aangezien ik over twee weken weer bij Stefan moet zijn, kom ik dan bij de bedrijfsarts daarna. Dan praten we wel weer verder. Hij vond ook dat ik goed bezig was maar hij brengt de dingen toch wat anders, wat harder lijkt het dan. Maar als hij het dan in een andere trant vertelt, voor mij switcht hij dan speciaal naar het spirituele, dan begrijp ik beter wat en hoe hij het bedoeld.
Het was in elk geval een fijn gesprek. Ik ben nog wat dingen vergeten te vertellen en te vragen maar over drie weken kan dat ook. Het is heel raar om het pand in te gaan trouwens, waar ik nu zo’n 13 jaar werk bijna, in deze omstandigheden. Het lijkt gewoon wel alsof het een vreemde omgeving is. Ik zag twee lieve dames van het KCC toen ik door de kantine liep en ben gelijk geknuffeld door ze. Dat was wel fijn want voor de rest lijken er alleen maar vreemden te werken als je rond kijkt. Heel apart is dat.
Ik zat me ook te bedenken dat ik al vanaf mijn twaalfde jaar zowat continue gewerkt heb. Iedereen die mij al die jaren op het KCC heeft meegemaakt, weet ook dat ik mijn vakanties altijd thuis bleef. Dit voor mijn dieren natuurlijk maar dan ging ik wel gelijk klussen. Het kwam dan ook gelijk binnen wat Stefan bedoelde met gewoon ontspannen. Dat doe ik normaal niet zo vaak en nu ik er dan door mijn lijf toe gedwongen wordt, vind ik dat dan ook vreselijk. Iets wat ik zal moeten leren, denk ik.
Ik kwam gisteren een stukje tegen, ik denk uit Amerika, ik heb dubbel gelegen. Het was speciaal geschreven voor mensen die vinden dat ze een rotbaan hebben. Ik heb er een foto van, die ik hierbij zal doen. Wat er in het Engels staat, zal ik even vertalen. Er staat: Voor als je een ‘ik haat mijn baan dag’ hebt. Probeer dit uit. Ga langs de apotheek, ga naar de thermometerafdeling en koop een rectale thermometer van Johnson&Johnson. Je moet wel de thermometer van dit merk hebben. Als je thuiskomt, doe je deuren op slot, doe de gordijnen dicht en zet je telefoon op stil, zodat je niet gestoord kan worden.
Doe wat comfortabels aan en ga in je favoriete stoel zitten. Open het doosje en haal de thermometer eruit. Plaats de thermometer voorzichtig op een tafel of een oppervlak zodat hij niet kapot kan. Nu begint het leuke gedeelte. Haal de bijsluiter eruit en lees het aandachtig. Je zal zien dat er in een kleine print een statement staat: ‘elke rectale thermometer die gemaakt is door Johnson&Johnson is persoonlijk getest en daarna gereinigd.’ Doe nu je ogen dicht en zeg vijf keer hardop ‘ik ben zo blij dat ik niet werk op de thermometer kwaliteit controle afdeling van Johnson&Johnson.’
Ik heb dubbel gelegen toen ik het las. Inderdaad, je zal daar maar acht uur per dag bezig zijn. Dan ga je zeker niet op de fiets. Mocht ik het, als ik straks zou gaan re integreren, me niet meer prettig voelen op mijn werk, dan kan ik altijd nog zo’n thermometer gaan kopen en elke keer die bijsluiter lezen. Ik zal er dan eentje in mijn portemonnee doen. Nu hebben wij hier in Nederland best wel veel dingen van Johnson&Johnson maar of we er ook thermometers van hebben, dat weet ik eigenlijk niet. Ik kan hem dan altijd nog bestellen bij de een of andere Amerikaanse site, als ik het echt moeilijk heb. Als je me ooit een bijsluiter ziet zitten lezen, dan weet je wel hoever het is.
Al die verf dingen en de parelmoeren en de glans die kan je hier haast niet kopen. Jammer hoor. Ik vind ze wel op Amazone of zo, of op sites in Australië. Raar toch dat ze daar altijd zoveel keus hebben in dat soort dingen en hier zoek je je suf. Tenminste, Kim zoekt voor mij, dat scheelt. Soms verschepen ze dan niet eens naar Europa, of je betaalt je daar blauw voor. Jammer maar helaas voor mij dan. Ik zou dolgraag de Martha Stewart iriserende acrylverven hebben en de parelmoeren. Maar ja, die hebben ze hier niet.
Jammer voor mij maar dat wil nog niet zeggen dat ik dan niet iets moois kan maken. Ik heb zelfs al zelf een paar dottingtools gemaakt. Van potloden met een stufje en muntjes erop. Ik zit nu alleen te wachten tot de diverse maten haaknaalden van Ali bezorgd gaan worden. Die hebben een platte onderkant die je dus ook kunt gebruiken en ook oplopende maten rondjes kunnen maken. Die kosten me wel één euro, geen verzendkosten. Daar hoef ik dus niet voor zonder te zitten. Ik zal de resultaten laten zien, als alles binnen is. Eerder kan ik niet beginnen.
Die gekke katten blijven echt vervelend met hun eten hoor. En van de grootste drie kan ik het nog negeren want die eten alle drie brokjes. Maar mijn kleine man eet die niet. Maar die doet net zo raar mee. Toch blijf ik maar gewoon doorgaan. De pillen gaan er al niet meer in maar de Echina, die hun weerstand verhoogt en ontstekingremmend is, die krijgen ze toch echt allemaal voortaan in hun eten. Dat hebben ze gewoon nodig dus ze gaan er maar aan wennen. Klaar met die eigenwijze harigheden. Ze zijn nu al dagen heel vervelend. Ik denk dat dit komt omdat het gaat stormen morgen.
Ik hoorde alweer de code oranje voorbijkomen voor morgen. Ik herinnerde me opeens de waarschuwingen voor de scheepvaart op de radio van vroeger. Dan hoorde je de paar piepen die aangaven dat het een heel uur was, eindigend op een lange piep. Een zware stem zei dan: ‘dit is de radio nieuwsdienst met het journaal van twaalf uur. Er volgt eerst een waarschuwing voor de scheepvaart; ‘kijk uit’. Nou dat laatste zeiden ze niet hoor, dat is er eentje van Herman Finkers en toen lag ik ook helemaal dubbel.
Dan zeiden ze dat het windkracht tien was of zo, van Oost tot Zuid Oost of Noord tot Noord West was of zo. Dat heb ik al jaren niet meer gehoord, maar ja, ik luister dan ook al jaren niet meer naar een radiozender behalve Q Music of Sky radio met de kerst of zo. Verder luister ik vaak, als ik lees vooral, naar klassieke muziek. Dan kom je in een hele fijne stemming om te lezen. Ik mis dat maar ik heb de rust nog niet helemaal terug om dat te kunnen.
Morgen zou ik met Kim naar de Spanjaardstraat gaan maar we kijken nog maar even morgen wat het weer is. Ondertussen is er al een paar keer, op de raarste tijdstippen, gebeld met een privénummer. Ik denk het kattige vrouwtje weer. Maar goed, dan moet ze haar telefoonnummer maar geven, zodat ik netjes af kan bellen. Dat wil ze niet dus dan moet ze het zelf maar weten. Ik ga zo snel ik kan, maar wel als IK kan. Ze zal er vanzelf flyers zien hangen, mét foto, dan kan ze zelf zien hoe hij er nou uitziet. Komt goed, wordt vervolgd. Tot morgen!
"De stier stoot niet omdat hij horens heeft, maar omdat hij stoten wil heeft hij horens."
A. Schopenhauer Duits filosoof 1788-1860