"De wijze houdt zichzelf op de achtergrond, maar in werkelijkheid staat hij vooraan."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Net nadat ik mijn blog gisteren had geplaatst, kwam er nog een afzegging voor de afspraak van vandaag. Nou zijn we maar met zijn vijven, dus als er twee afvallen dan is het nog maar een heel klein ploegje. Maar Sonja en Tilly wilden toch wel graag komen en dat vond ik zelf ook heel fijn. In dit geval, minder zielen maar evenveel vreugd. Dat zou wel goed komen. Wij hebben altijd zo enorm veel te bespreken, al zouden we dit iedere week doen dan kwamen we nog niet uitgepraat. Daarom willen we er ook niet grote groep van maken, dan krijg je toch een heel stuk minder besproken. Nu, met zijn drietjes, zou er al helemaal veel aan bod kunnen komen.

Ik moest wel opeens nog snel boodschappen gaan halen, omdat ik geen brood en beleg in huis had. Dat zou één van de anderen verzorgen en dat viel nu natuurlijk weg. Ook dat zou wel goed komen. Gewoon wat vroeger opstaan en zorgen dat ik dat voor elkaar zou hebben voor de dames er zouden zijn. Ik zou de wekker wel vroeger zetten, dan komt dat ook wel goed. De cits hebben toch het liefst zo vroeg mogelijk hun snoepjes, dan zou ik gewoon wat vroeger naar bed gaan. Dat is ook niet verkeerd voor me.

Ik ging lekker een sinaasappel pellen en Skylar zat daar naar te kijken. Die denkt, net als Rainbow trouwens, dat als ik iets eet, dat zij dat dan automatisch ook lekker vinden. Eten is eten natuurlijk. Ik liet heb even ruiken aan mijn handen, zodat hij kon merken dat hij dit toch echt niet zou lusten. Hij kneep zijn ogen toe en trok zijn koppie achteruit. Ja, dat dacht ik al. Maar volgens mij dacht hij dat dit alleen maar de verpakking was. Toen ik aan de sinaasappel begon, kwam hij vlak voor me op de tafel zitten. Met grote ogen zit hij dan te kijken wat ik in mijn mond aan het stoppen ben en laat me weten dat hij ook wil. Oké joh, dat mag hoor, ik denk alleen echt niet dat je het lust.

Ik heb een half stukje van een mootje in mijn hand en dat steek ik hem toe. Enthousiast begint hij er aan te ruiken. Zijn ogen worden groot, hij trekt zijn koppie weg en begint met toch te kokhalzen! Dit was zo grappig, ik lag helemaal slap van de lach. Ondertussen had Skylar het hazenpad gekozen en was weggevlucht van de tafel de gang in. Ik heb wel eens een kattenfilmpje gezien over iets als dit maar om het nu zo voor je neus te zien gebeuren, dat was echt hilarisch. Ik heb echt zo ontzettend gelachen!

Ik moest ook gelijk denken aan Kim, die hoeft niet eens iets vies te ruiken, die hoeft maar aan iets vies te denken en dan gaat ze ook zo kokhalzen. Die twee hebben wel wat weg van elkaar. Ik heb net even zitten zoeken en ik heb bewijs op de foto, waar ze allebei, toen ze ook allebei nog heel klein waren, een zelfde gekke bek trekken. Helaas, geen foto van hen allebei aan het kokhalzen. Maar wie weet, krijg ik dat nog een keertje voor elkaar. Dat lijkt me wel grappig!

Ik ben wat vroeger gaan slapen maar ja, ik slaap zo raar diep, zoals de vaste meelezers hier wel weten. De wekker heb ik dan ook gewoon helemaal niet gehoord. Dat is ook wat, net die ene keer dat ik het echt niet wil, gebeurt het toch. Ach ja, so be it. Ik weet alleen dat ik nu heel erg op moet schieten maar met hoe ik nu ben, nog lang niet beter zeg ik om het positief te houden, gaat er gewoon van alles mis. Ondertussen breek ik mijn nek over katten die door mijn gehaast ook in de stress schieten. Ik doe weer dingen tegelijk maar ik wil in elk geval die broodjes en beleg in huis hebben voor ze komen. Ik wil de soep, die de hele nacht heeft staan te trekken, afmaken voor ik weg ga. Ik trek de zakjes soepgroente uit de groentela, is er een zakje blijkbaar kapot. De groenten vliegen door de keuken. Gelukkig niet al te veel en ik heb altijd al veel groenten in mijn soep, dus het kon geen kwaad voor de soep, wel voor mijn vloer. Oh ja hoor, heb ik weer.

Ik ruim het snel op, schiet mijn jas aan en ga naar de winkel. Als ik mijn boodschappen aan het inpakken ben, kijk ik op en ik zie dat de dame die me aan keek, me een vreemde blik toewerpt. Alsof ze opeens iets ziet wat niet klopt of zo. Hm. Waarom kijkt die zo naar me? Ik voel aan mijn gezicht, of er iets raars aan plakt of zo maar ik kan zo snel niets vinden. Nou ja, het zal wel. Ik moet opschieten en snel ga ik weer naar huis. Normaal gesproken zou dat, in oktober bijvoorbeeld, al het einde van mijn energie geweest zijn. Nu kom ik thuis zonder in elkaar te storten van vermoeidheid. Ik bespeur hier vooruitgang, jawel! Ik krijg wel rare blikken maar goed, dat kan een reden hebben.

Het blijft me toch bij en eenmaal thuis werp ik een blik in de spiegel. Oh... Aha, ik begrijp de blik van de dame opeens. Ik heb namelijk één opgemaakt oog. De ander zit nog geen eyeliner of mascara op. Die ene wel en dat verschil is, vooral door de eyeliner, best groot. Ik schiet in de lach en vraag mezelf af, terwijl ik het andere oog gelijk probeer te trekken met het al opgemaakte oog, wat ze wel niet gedacht moet hebben. Ik krijg daar dan zelf weer bijna de slappe lach van. Ik kan daar zelf dan allerlei rare gedachten bij verzinnen, als ik zoiets zou zien. Best wel grappig en voor mij een goed teken dat mezelf haasten gewoon eigenlijk niet op een normale manier lukt nog. Maar wel heel grappig.

Sonja en Tilly komen en we hebben een leuke dag gehad. Met weer veel te veel brood en beleg en soep natuurlijk. Daar had ik een huis vol mee kunnen voeden. Sonja had ook nog heerlijke saucijzenbroodjes bij zich dus van de honger omkomen had ons nooit gelukt. Van Tilly krijg ik heerlijke chocolaatjes en een grote zak met walnoten. De laatste uit haar boom die nu weg is. Die moet ik met respect kraken en opeten. We hebben het weer over van alles en nog wat gehad en gingen soms van de hak op de tak. Ik heb dat nog steeds sowieso, sinds ik ziek werd vergeet ik gewoon een verhaal af te maken. Dat had ik nu ook weer en het heeft de hele dag geduurd voordat ik eindelijk één verhaal af had gemaakt, wat ik aan het begin dat ze er waren begonnen was.

Sonja heeft ook nog even mijn trampoline uitgeprobeerd en ook zij vond dat erg leuk om te doen. Ik moet nog een paar links voor haar zoeken, waarin ze vertellen wat daar nou allemaal zo goed aan is voor je. Maar dat doe ik morgen. Nadat de dames weg waren, na een hele leuke dag waar ik van genoten heb, ben ik de bank op gegaan. Dan ben ik opeens op. Volgens mij zijn zij dan nog niet eens met de auto de straat uit. Voor ze weg gaan dan gaat het nog wel, alsof mijn lijf daar netjes mee wacht, als dat lukt. Dat lukt namelijk niet altijd. Maar ik doe dat niet bewust. Ik heb me nu net maar even van diezelfde bank afgesleept om deze blog te schrijven en te plaatsen.

Als ik dan zo lekker zit te typen, komt Rainbow natuurlijk weer bij me zitten. Alleen, wat ik daar dus een stuk minder aan vind, is dat hij weer over het toetsenbord liep en nu staat mijn facebook opeens met ontzettend kleine lettertjes. Ik moet bijna mijn gezicht tegen het beeldscherm plakken, wil ik het kunnen lezen. Net zoals wel vaker als ze zoiets flikken, heb ik geen idee hoe ik dit weer goed moet krijgen. De andere bladwijzers hadden dat gelukkig niet, het is alleen Facebook. Ik heb het al afgesloten en opnieuw opgestart maar dat helpt niet. Dus als iemand enig idee heeft hoe ik dat weer goed kan krijgen, dan hoor ik dat graag. Ik heb geen idee welke toetsen hij op is gaan staan....

Katten, echt hoor, af en toe denk ik erover, net als die jongen van de AH, dat ik toch maar beter voor goudvissen kan gaan. Die lopen in elk geval niet over je toetsenbord. Alleen die hebben altijd zo'n grote mond tegen je. Je hoort ze niet omdat ze onder water zitten, maar ik zie ze altijd alleen maar schelden. Daar hou ik dan ook weer niet zo van. Ik zie de tips wel weer binnen komen, op Facebook, hoop ik toch. Anders moet ik toch zo'n loepbril gaan kopen, wil ik de posts kunnen volgen. De letters op mijn gsm, als ik die ernaast hou, zijn zelfs groter dan ze nu op mijn pc zijn. Hoe krijgen ze dat toch altijd voor elkaar???

"Alleen de liefde overwint, alleen de liefde behoudt,
Wanneer de hemel een mens wil behoeden vervult hij diens hart met liefde."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Na een hele tijd te hebben zitten klungelen met downloaden en dat soort dingen, kreeg ik opeens een lumineus idee. Ik had al een nieuwe map gemaakt, met sub mapjes voor al de artiesten waar ik alles van wil hebben of in elk geval wil kunnen beluisteren. Nu nog volledig leeg natuurlijk, op dat handje vol dat ik al gedownload had. Maar het is zo'n monnikenwerk, dat doe je je grootste vijand niet aan. Laat staan jezelf, zeker omdat ik aan zulk soort werkjes gewoon nog helemaal niet toe ben. Dat bleek wel want ik kreeg het ervan op mijn heupen in elk geval. Ik dacht nog, dat krijg ik zo nooit meer voor elkaar. Dit is niet leuk meer.

Maar ja, wat zit ik nou te klungelen eigenlijk. Ik ga gewoon mappen maken op YouTube. Daar zet ik alle nummers of zelfs verzamelingen in die ik van die bepaalde artiest wil luisteren. Klaar is Ria. Dat kan ik zo af en toe tussendoor een beetje doen. Ik sta ook ingelogd op YouTube op de tv. Daar kan ik het dan ook gewoon afspelen. Het kan niet meer verloren gaan ook. Ja oké, ik ben een hoop vergeten maar ja, als dat zo is, dan was het niet bijzonder genoeg om te bewaren. Er schieten mij dingen te binnen die ik dan wel even op moet schrijven, voor ik het weer vergeet. Zo ben ik gek op een pianostuk van die film van David Bowie, Hakamoto geloof ik.

Ja, die moest ik nu toch even uit de krochten van mijn brein halen maar hij kwam tevoorschijn met een beetje hulp van Kim. En als je zo op YouTube aan het dolle bent, dan kom je van alles tegen. Zo zocht ik naar 10CC, toen kreeg ik hele lijsten voor mijn neus met allemaal hits uit de 70´s. Die heb ik tijdens het stoffen even opgezet, zo grappig en leuk allemaal. Daar heb je ook niet altijd erg in. Dus nu ben ik af van de frustratie van die lijst kwijt zijn en bovendien is dit eigenlijk nog veel makkelijker en kan het niet kwijt raken ook. Die lijsten maak ik nu op YouTube en dan hoef ik ze ook niet te downloaden.

Is dat even fijn? Ik ben nog wel bezig met wat muziek in de map te zetten maar dat is meer om onder de videofilmpjes te zetten, als ik die aan elkaar plak. Die knal ik ook naar YouTube dan hoef ik me daar ook geen zorgen meer over te maken. Nu alleen nog een oplossing vinden voor die vele foto's en documenten. Mocht er ooit iets crashen dat ik die dan nog gewoon heb. Daar kom ik ook nog wel op. Ik heb geprobeerd wat van die tips toe te passen over hoe ik die map misschien nog terug zou kunnen krijgen maar dat heeft niet gewerkt. Maar goed, die ben ik kwijt. Klaar. Ik heb nu eigenlijk een nog betere oplossing en als ik een nummer hoor of er schiet me iets te binnen dan kan ik altijd nog snel een lijst maken op YouTube. Dat heb ik goed geroggeld, al zeg ik het zelf.

Vandaag een beetje de boel opgeruimd. Mijn verfspullen weggezet enzo. Morgen komen de dames van het leesclubje weer langs. Alleen eentje is er ziek geworden op het laatste moment. Die griep is echt ellendig, dat heb ik al van veel mensen gehoord. Ik heb dit keer behoorlijk mazzel dat ik thuis zit. Daardoor zit ik niet tussen al die mensen die ziek gaan worden of al ziek zijn. Dat scheelt mij dit jaar dan toch echt die griep. Die zou ik er dan ook zeker niet bij kunnen hebben. Ik vind het wel goed zo, ik heb al lichamelijke ellende van mezelf. Die griep mag mij best overslaan. Heel vervelend dat er nu eentje niet kan komen. Het is al niet zo makkelijk om af te spreken met allemaal van die drukke mensen. Maar goed, volgende keer beter. Agnes, beterschap hoor!

Morgen kan ik in elk geval mooi weer testen of ik verder ben dan in oktober. Ik heb er toen wel 3 dagen plat van gelegen. In december met de kerst was dat ook nog zo maar toen zat er ook een emotioneel zware lading bij. Toen met de dames was dat niet en morgen natuurlijk ook niet. Daardoor kan ik een vrij goed beeld krijgen van hoe ik verbeterd ben ondertussen. Ik hoop veel en dat ik er helemaal niet door plat hoef te liggen. Maar één dag in plaats van drie zou al een aardige stap vooruit zijn, toch? Dat lijkt mij ook ja. Dat merk ik dan pas als iedereen weer weg is. Als ik woensdag niet hoef te gaan liggen is het helemaal feest. Ik voel me wel beter dan toen in oktober, maar het gaat zo langzaam, dat ik er zelf nog wel eens aan twijfel. Ik merk het nog wel. Ik vind het in elk geval leuk dat ze komen.

La mama en haar tuxedo maffia waren gisteren natuurlijk ook weer bezig. Om kwart over tien al. Toen heb ik ze toch echt even genegeerd hoor. Die willen me zo vroeg mogelijk naar bed zien te krijgen. Dan krijgen zij vroeger snoep. Daar doe ik niet aan mee zo. Als ik vroeg naar bed wil, prima, dan hebben ze een mazzeltje. Wil ik dat niet, dan zullen ze even moeten wachten. Ik ben al zover ondertussen, dat ik ze toch al snoep geef voordat ik wil gaan slapen. Het zit gewoon niet prettig met een stuk of acht starende ogen op je gericht. Daar was ik al achter. Het grappige is dat ze na de snoepjes dan wel allemaal al aftaaien.

De ene keer slapen ze allemaal bij me, de andere keer is het er maar eentje of soms twee. Ik weet het alleen nooit van te voren. Meestal in de nacht gaat Aurora op mijn gezicht liggen. Ik probeer haar dat af te leren maar ze vindt dat blijkbaar veel te fijn liggen. Ik ben het niet zo met haar eens maar vaak te slaperig om er wat aan te doen, behalve naar lucht happen. Meestal wacht ze tot ik naar het toilet ben geweest in de nacht. Dat scheelt haar eraf gegooid te worden. Ik begrijp echt niet hoe ze zo kan liggen. In de ochtend is het meestal Moonlight die me, met hulp van de wekker, wakker maakt. Die gaat lopen bleren vlakbij.

Komt er dan leven in me, dan komt eerst Rainbow en daarna Skylar kijken. Bij Aurora wisselt het. Soms is ze al beneden, soms blijft ze boven. Vanmorgen stond ik hard te roepen naar boven dat er eten was, bleek ze op het schapenvelletje te liggen op de bank. Ik had haar niet eens gezien! Die blijft altijd zo stilletjes liggen, zonder te bewegen, terwijl alle andere katten in rep en roer zijn. Daar verlaagt zij zich niet toe. Zij blijft heel koninklijk liggen zoals het een echte diva betaamt. De drie heren zijn echte boerenpummels bij haar vergeleken. Die rennen overal dwars doorheen, kijken niet op of om, als ze maar komen waar zij willen komen. Mijn arme gehavende benen vol met krabbels is daar het bewijs van.

De ping en klaar maaltijd van gisteren was nou niet echt om over naar huis te schrijven. Het ziet er op tv nog enigszins goed uit. Het was te eten hoor maar om nou te zeggen lekker? Nee. Ik was gevoed, laat ik het daar maar op houden. Ik weet nog niet wat ik zo ga eten. Ik heb nog niet zo'n trek eigenlijk. Dan wordt kiezen altijd al moeilijker. Ik wilde brood maken tussen de middag, was mijn brood toch gewoon op. Ik ontbijt morgen wel met cornflakes of zo. Tijd om te halen was er niet. En zin ook niet eigenlijk. Ik was gewoon lekker bezig en ik wilde daar niet tussendoor even uit. Dan heb ik geen puf meer als ik weer thuis kom. Maakt niet uit. Ik ga woensdag wel brood halen. Morgen hebben we van alles. Dat komt wel goed. Gezellig!

"Alle grote dingen komen voort uit het onbelangrijke. Daarom streeft de wijze nooit naar het grote. Op die manier kan hij grote dingen bereiken."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.