Het viel me nog mee gisteren, met de AH. Ik was niet de laatste gelukkig. Ik was de één na laatste. Kwart voor negen was hij er. Het had dus nog een kwartiertje erger kunnen zijn. Hij zag een kat en vroeg of die niet gevaarlijk was. Ik moest daar om lachen. Maak je borst maar nat want er zitten er vier, zei ik hem grijnzend. Ik zag hem gelijk angstig om zich heen kijken. Hij wilde er zelf ook wel eentje, zei hij. Ik gaf hem het advies om zich dan maar eens flink te gaan verdiepen in katten en hun gedrag. Ik heb hem ook verteld dat ik het personeel ben, bij een hond ben je de baas. Hij ging weg met de opmerking dat hij maar een goudvis zou nemen. Toch even wat over lezen hoor, gaf ik hem nog mee toen ik de deur lachend dicht deed.

Gisteravond kwam de Tuxedo Maffia weer exact om half elf in volle getale voor mijn neus zitten. Als ik niet uitkijk, lig ik over een paar weken om een uur of negen op bed. Ze dwingen me daar dan gewoon toe. Vanaf de zijlijn worden ze nog aangemoedigd door La Mama, Aurora. Die mauwt zelfs mee ook tegenwoordig. Het moet niet gekker worden! Het blijft grappig. Vooral het gesprek dat ik dan voer met Moonlight. Het is net echt of we elkaar volledig begrijpen. Als ik iets ferm zeg, dan doet hij zo terug miauwen. Zeg ik dat het nog geen tijd is, dan hoor je hem jengelen. Prachtig eigenlijk. Nu lag de gsm er wel maar had ik er natuurlijk weer eens geen erg in. Zo gaat dat meestal hier, ik ben er al aan gewend.

Tegen de ochtend hoorde ik Moonlight heel erg mauwen. Wat is er nou joh?! Het is nog donker man, echt hoor, hier heb ik geen zin in. Maar het was omdat hij zich niet zo lekker voelde, bleek iets later. Ik hoorde hem kotsen. Ik wist dat Moonlight het moest zijn. De anderen hebben dat praktisch nooit en bovendien had hij lopen janken. Vreselijk vindt hij dat. Ik wilde opstaan om het op te gaan ruimen. Het zal een uur of vier geweest zijn. Klaas Vaak zorgde ervoor dat ik zover niet kwam, die sloeg me weer knock-out. Rond half tien werd ik pas weer wakker. De wekker was ik namelijk ook vergeten. Dat moet een keertje kunnen vind ik wel. Eens in de week iets later wakker is zo erg nog niet.

Toen ik ze allemaal van eten had voorzien, Moonlight moest weer eens niet, ging ik kijken wat de schade was. Ik snapte gelijk waarom hij ziek geweest was. Hij bleek te hebben gepikt van de kip/kerrie rijst die ik gisteravond niet helemaal had opgegeten. Dat laat ik dan op de aanrecht staan, ook niet handig weet ik nu. Maar meestal eet Skylar dat op 's nachts. Moonlight eet nooit iets van wat ik eet eigenlijk. Dit keer blijkbaar wel. Kan je nagaan hoe delicaat zijn maagje toch is. Veel te veel kruiden voor hem, daar kan hij dus niet tegen. Dat bleek wel. Ook wel raar dat hij ervan gegeten had, dat doet hij anders nooit hoor. Als ontbijt gaf ik ze maar Atlantische tonijn, licht verteerbaar. Maar ja, Moonlight wilde niet eten. Die wil bij mij liggen. Gelukkig komt hij niet echt ziek over.

Hij heeft gewoon die kruiden niet kunnen verdragen. Ik hoop niet dat hij er lang last van zal hebben verder. Voortaan toch maar weg gooien dan als ik iets over heb. Dan heeft Skylar wel pech maar dat is niet zo heel erg, die kan wel een pondje of zo missen. Daar hoef ik het niet per sé voor te laten staan. Voor Moonlight is het dan beter dat er niets staat. Al ben ik nog steeds verbaasd dat hij daarvan gegeten heeft. Voor alles is een eerste keer blijkbaar. Dan weet ik dat in elk geval ook weer. Hopelijk eet hij vanavond wel, hij is lekker aan het spelen met zijn broers dus hij voelt zich niet slecht. Daar ben ik al blij om. Hij heeft gewoon de rijst gedumpt, daar is hij in elk geval vanaf.

Ik hoorde hem van de week heel eventjes kuchen. Ik heb al een tijdje geen gras ook meer in huis. Kattengras wel te verstaan. Daar zou het natuurlijk ook aan kunnen liggen dat het nu iets beter met ze gaat. Maar ze hebben ook die echina druppels. Kom daar dan maar eens achter. Ik ben niet van plan om ze als testobjecten te gaan gebruiken. Voortaan dan maar geen gras kopen? Maar ze zijn er zo gek op en ik weet niet zeker of het daar dan aan ligt. Zo lullig om er dan achter te komen en ze daardoor weer weken ziek zijn als ik toch een plantje in huis haal. Ze zijn in de winter zo schriel die plantjes, daarom koop ik ze nu maar niet.

Ga ik net achter de pc zitten, probeer ik filmpjes aan elkaar te plakken maar daar wil ik muzie bij doen. Al vanaf 2010, toen ik de externe harde schijf kocht, ben ik dat aan het verzamelen. Hits van alle jaren, mappen met bands of zangers en zangeressen die ik leuk vind, noem het maar op. Een enorme verzameling was het. Ja was, ik kan blijkbaar opeens die map niet in. Er wordt gezegd dat ik geen toestemming heb? Huh? Ik heb hem zelf gemaakt. Maar als ik bij eigenschappen kijk, dan zitten er 0 bytes in en ook 0 mappen. Zo dan, dat is dus weg? Ik snap er geen jota van hoe dit zo gekomen is. Ik weet ook niet wanneer het gebeurd is en hoe maar hoe ik het ook wend of keer, het is weg.

Dat heb je echt niet meer even zo snel weer bij elkaar. Dat was werk van jaren en jaren. Ik heb er zwaar de P over in natuurlijk. Zo leuk is dat niet. Ik vraag of Kim ook even een paar artiesten wil noemen, dan maak ik daar vast mapjes aan en tussendoor, als ik bezig ben met schrijven of zo, elke keer een paar nummers downloaden. Ik ben er al mee bezig, met wat me direct te binnen schoot maar goh, daar kom ik gewoon nooit meer achter zo. Wat ik allemaal had, dat was zoveel. Maar ja, aan de andere kant, ik zal gewoon opnieuw moeten beginnen. Helaas, het gratis programma wat ik daar altijd voor gebruikte is opeens niet gratis meer. Wil ik er weer net zo gebruik van maken, dus eigenlijk snel en handig ermee kunnen werken, dan zal ik er voor moeten betalen.

Ja, ik snap het wel, vind het ook prima. Maar dat heeft gewoon nu even geen prioriteit. Dus zal ik het liedje voor liedje moeten doen. Gelukkig hoef ik het niet op een dag te doen, ik mag het uitsmeren. Tegenwoordig heb ik YouTube ook ontdekt en maak ik daar veel vaker gebruik van. Hup playlijstje opzetten en klaar is Ria. Heb je ook alles eigenlijk. Het is alleen altijd zo handig om even tussen die mappen te snuffelen. Je vergeet soms vaak zoveel. Oh ja, die wil ik wel weer eens horen. Dat zit er voorlopig even niet meer in. Ik voel me een beetje beroofd. Beroofd en bedroefd. Ook hier zullen we maar weer met een schone lei beginnen. Ik heb YouTube op mijn tv. Als ik muziek op wil, dan zet ik het daar wel op. Toch wil ik nog even lekker mopperend op de bank gaan zitten nu.

Eerst maar even het eten van de cits neer zetten en de was in de droger doen. Eet ik zelf iets later. Ik ga, heel erg vrijgezellig, zo'n ping en klaar maaltijd eens proberen. Misschien wel dé uitkomst voor mij, als ik dat tenminste te pruimen vind, als ik weer eens geen zin heb om te koken. Als ik morgen geen blog plaats, dan heb ik het niet overleefd. Net als mijn map vol met een jarenlang verzamelde muziekcollectie. Ja, ik ben boos, ik kook dus al van woede dus pingen en klaar mag dan. Je hoeft niet alles dubbel te doen toch? Ik heb het gewoon wel gehad voor vandaag. Ik kom er wel overheen hoor, het valt nog mee, gewoon zonde. 

"Het is verstandiger een kaars aan te steken
dan te klagen over de duisternis."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Men neme een klein leeg doosje met een open bovenkant. Men gooie daar een veer in en een wattip en eventueel een Japanse cocktailprikker. Men heeft uren geen last meer van de kat. Daar heb ik Rainbow in elk geval uren mee bezig gehouden gisteren. Had hij eenmaal het priegelige stokje eruit, gooide ik hem er weer in. Hij weer aan de gang om het eruit te krijgen. We hebben ons daar beiden wel mee vermaakt geloof ik. Ik kan dat in elk geval leuk vinden. Ze spelen liever met van die rare dingen als de duurste speeltjes die er voor ze gekocht zijn. Wat dat betreft zijn het verdorie net kleine kinderen. Geef ze de verpakking, die is stukken leuker.

Wat een hoop commentaren gisteren, over dat wel of geen donor willen zijn. De redenen en overtuigingen zijn heel uitlopend voor ja of nee. Alleen staat er één ding vast, de Rulof volgers denken er allemaal hetzelfde over. Dat kan ook niet anders, aangezien je dan geleerd hebt hoe het zit in deze hele kosmos. En, wat ik al vaker heb gezegd, niet iedereen kan die boeken lezen. Je kan ze uitdelen wat je wilt, als diegene die er eentje van je aanneemt daar nog niet bewust genoeg voor is, dan komen ze nog geen drie bladzijden ver. Dat bewustzijnsniveau is voor een ieder net weer even anders.

Zelfs onder de lezers van deze boeken zit er al verschil. Wij weten alleen dat dit je zeker niet beter maar ook niet slechter maakt. De ene is alleen al verder dan de ander. Dat staat vast. En nee, niet iedereen heeft die boeken nodig om zover te komen. Gelukkig niet. Die bestaan nog geen honderd jaar. Dan zou dat impliceren dat er daarvoor geen mensen bewust waren of werden. Zo zit het gelukkig niet. Vind je de boeken, door wat voor een toeval dan ook en kan je ze ook nog eens lezen en daardoor leren begrijpen, dan gaat het gewoon net iets sneller dan dat je ze niet gevonden zou hebben. Uiteindelijk bepaalt iedereen voor zichzelf zijn eigen weg.

De reden dat ik erover begon is dat ik misschien net die ene kan bereiken, die twijfelt omdat die ergens van binnen voelt dat er iets niet klopt. Er zijn ook enorm veel medici die er niet aan mee willen werken hoor. Wist je dat ze de, zogezegd, hersendode mensen wel verdoven tegenwoordig? Dat moet wel want diezelfde hersendood verklaarde mens, werkt tegen op de operatietafel. De bloeddruk loopt hoog op, het hart gaat tekeer als een gek, alle ledematen gaan alle kanten op. Zo erg zelfs dat ze ze eerst vastbonden aan de operatietafel. Vele artsen begrepen toen al dat het niet goed kon zijn, als het zo moest. Daar kan ik me heel wat bij voorstellen. Ik zou voor minder gaan rennen, dat weet ik wel zeker.

Daarom, voor het geval dat er geen arts meer organen wil oogsten, worden ze nu onder narcose gehouden. Niemand die het dan nog merkt. Ik zou, als verpleegster bijvoorbeeld, daar dan toch ook mijn vraagtekens bij zetten maar ja, niet iedereen zou zo zijn. Niemand hoeft te geloven wat ik weet, daar zitten namelijk nog meer nuances in. Als je daar zelf een korte samenvatting van wilt lezen, zoals die staat beschreven op de officiële Rulof site, klik dan hier  Als je niet gelooft dat er hierna nog iets is, dan hoef je dat ook niet te lezen natuurlijk. Ieder het zijne. Maar al geloof je daar allemaal niet in, er zitten nog meer kanten aan. Uit een heel andere hoek komt het volgende filmpje. Klik hier als je dat wilt bekijken. Dat is een heel ander standpunt uit een heel andere hoek maar op zich alleen al genoeg om het niet te doen.

Iemand vroeg mij of ik er nog steeds zo over zou denken als het iemand van mijn naasten betreft. Daar kan ik vol overtuiging op antwoorden "ja". Ik zou niet willen dat Kim een orgaan van een ander zou krijgen. Zelfs al zou dat betekenen dat ze dan in leven zou blijven en geen orgaan ontvangen zou leiden tot een zekere dood. Dat komt omdat ik weet waar ze dan heen gaat, als ze heen gaat. Daar wil ik zelf ook heel graag naar toe, hoe eerder hoe liever. En nee, ik ben zeker niet suïcidaal of zo. Helemaal niet. Het leven is prachtig, het is een gift. Maar als het mijn tijd is, dan ga ik daar enthousiast naartoe. Waarom zou ik haar daar dan van willen tegenhouden? Nee hoor, laat haar maar lekker daarheen gaan. Daar is het stukken beter dan hier.

Wat nou als ze zou gaan emigreren? Naar Nieuw Zeeland bijvoorbeeld, dat vindt ze daar hartstikke prachtig. Denk je dan dat ik daar jaarlijks even heen zou kunnen? Ik dacht het niet. Dat kost nogal niet wat om daar te raken. Maar ik zou haar daar niet van tegenhouden als dat haar gelukkig maakt. Ik zou er enorm verdriet van hebben dat ik haar niet meer kan zien of even langs kan gaan. Maar als ik weet dat ze daar honderd keer meer gelukkig is dan ze hier ooit was, dan zou ik daar ook gelukkig van worden. Ondanks de afstand, ondanks het echte contact. En zo zie ik de dood ook, mijn verdriet is er niet minder om, bijvoorbeeld dat mijn moeder er niet meer is. Maar oh, wat is het fijn om te weten waar ze is en dat ze daar gelukkig is. Dat zou ik haar toch zeker niet willen misgunnen. Er is alleen nog geen internet verbinding met boven. Daar wordt trouwens aan gewerkt. Nieuw Zeeland zou wat dat betreft alleen net even iets makkelijker zijn.

Maar dood is geen dood. Dood is een overgang, je gaat verder en alles wat je doet heeft zo zijn consequenties. Zeker wat organen doneren betreft. Je organen horen in je eigen lijf mee te ontbinden, met de rest van je lichaam. Je lichaam, dat niet meer is, maar zeker ook niet minder, dan je voertuig voor hier op aarde. Ontbinden. Eigenlijk een mooi woord. Het houdt niet alleen het rottingsproces in, het betekent het ook letterlijk. Ontbinden, los laten. De binding die je hebt met je lichaam, langzaam los laten, het ontbindt. Als er nog een paar organen van je op de wereld achterblijven, dan kan je dat ook nog niet loslaten hier. Het houdt je dan dus letterlijk tegen om los te komen. Nogmaals, je hoeft mijn overtuiging niet te delen. Absoluut niet. Ik wil alleen maar waarschuwen dat er gewoon dingen aan vast zitten.

Als je weet dat als iemand daar rechtsaf gaat maar dan zou verongelukken, dan laat je hem toch ook niet gaan zonder te waarschuwen? Daarom moet ik het gewoon melden. Voor de rest, wie niet luisteren wil, die moet het zelf weten. Daar komt iedereen vanzelf wel achter. En die ene die ik ervoor kan behoeden, daar ben ik dan al blij mee. Meer is dat niet. Ongeacht wat anderen denken of voelen, kan ik het niet laten om daar op te wijzen. Elke keer als er zoiets speelt en ik weet wat de gevolgen zijn en veel anderen niet, dan blijf ik daarop wijzen. Ik zou niet met mezelf door één deur kunnen als ik dat niet zou doen. Voor nu is het wel weer genoeg. Ik heb mijn zegje gezegd, meer is dat niet. Ik heb mijn best gedaan.

Verder zit ik nu te wachten op de AH. Tussen 16 en 21 uur. Best wel een grote marge. Ik wil eigenlijk gaan douchen nu. Maar ja, zal je net zien dat ik er dan net onder sta. Dat doen we maar niet. Ik hoop dat hij zo vroeg mogelijk komt, het zal daarom rond vijf voor negen zijn als ze aanbellen. Maakt niet uit, douche ik dan wel. Ik heb ondertussen weer een schilderij af, Kim wil hem hebben, dat riep ze gelijk. Maar ik ga er nog meer zo maken maar dan net anders. Dan kan ze kiezen. Verder heb ik gisteren weer zo om die gekke Moonlight moeten lachen. Hij lag weer raar te draaien op de kachel. Toen ik in de lach schoot, keek hij zo verontwaardigd, dat kan je zelfs zien op de foto! Maffe Moontje! Je moet wel van hem houden...

"Behandel goede mensen goed. Behandel niet-goede mensen ook goed. Zo komt goedheid tot stand."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Wat is het toch af en toe jammer dat mijn camera niet altijd in mijn buurt ligt. Ik heb me gisteren zo zitten vermaken om die gekke cits. Ik had het moeten filmen. Dan ga ik de komende dagen mijn camera weer angstvallig in de buurt houden. Je zal zien dat ze het dan niet meer doen, of weg gaan en ophouden zodra ik de camera pak. Dat kan ook nog. Of ze doen het weer net die ene keer dat die camera er weer niet ligt. Zo zijn ze gewoon. Dat weet ik al langer dan vandaag. Meer dan erover vertellen kan ik dan niet doen. Op zich ook wel grappig, ik kan het alleen niet laten zien.

Ze hebben een ingebouwde klok, dat weet ik al lang. Voor ik ga slapen dan is het voor hen snoepie tijd. Ze proberen het tijdstip alleen te vervroegen elke keer. Meestal is het Moonlight die de aanzet geeft. Moonlight is nogal vocaal, die mauwt wat af op een dag. Hele gesprekken hebben we maar volgens mij weten we geen van beiden waar het over gaat bij de ander. Toch is dat altijd wel zo gezellig. Nu Moonlight zich weer kiplekker lijkt te voelen, is hij ook weer gaan genieten van het snoepjesritueel 's avonds. Meestal is dit zo rond een uur of elf.

Gisteravond vond hij dat blijkbaar toch een beetje te laat naar zijn zin. Ik zat naar een serie te kijken die ik had opgenomen. Hij had weer lekker op de kachel gelegen de hele avond. Afwisselen met het mandje daaronder kon dit keer niet. Daar lag Aurora die ook opeens dat mandje gevonden heeft en tot de ontdekking kwam dat het daar toch wel erg comfortabel is. Daardoor liep Moon af en toe te mopperen. Dan maar snoepjes, moet hij gedacht hebben. Hij ging pontificaal op de tafel, recht voor mijn gezicht zitten. Even later ging hij op de plek zitten waar hij altijd zit als hij snoepjes krijgt.

Om moord en doodslag te voorkomen, krijgt Rainbow altijd zijn snoepjes naast me. Skylar links op de tafel en Moonlight rechts en Aurora vlak voor mijn voeten op de grond. Zo hou ik ze allemaal tenminste heel. Ik had Moonlight natuurlijk wel zien zitten. Niet zo raar als hij zo vlak voor je giechel gaat zitten. Ik koos er alleen voor om hem even te negeren. Dat hij het daar zeker niet mee eens was, liet hij me weten door heel zeurend te gaan zitten mauwen. Daarom ging ik de discussie aan met hem. Het is nog veel te vroeg Moonlight, het is niet eens half elf! Maaauuuuuw! Ja, dus is het nog geen tijd voor snoep. Maaaauuuwwwww!

Afijn, het was een discussie waarbij hij in elk geval niet op zou geven, dat had ik al door. Om zijn gemauw kracht bij te zetten, kwam Skylar ook op zijn plekje op de tafel zitten. Ik probeerde te doen alsof ik gewoon door bleef kijken naar de tv. Vier grote ogen bleven me aanstaren. Een beetje dwingend. De grijns krulde om mijn lippen ondertussen. Af en toe mauwde Moonlight even, zodat ik ze toch maar niet zou vergeten. Daardoor kwam Rainbow ook even kijken. Voor hem is het eigenlijk altijd snoepie tijd, alleen krijgt hij ze niet altijd.

Daar zat ik dan, met drie tuxedo katten voor mijn neus, die me een soort van dwingend bleven aanstaren. Toen ik opzij keek, zag ik dat wat het staren betreft, Aurora vanuit haar zetel ook mee was gaan doen. Zij laat hen altijd het werk doen maar profiteert daar wel van mee, als ze het voor elkaar krijgen. Ik voelde me gewoon een beetje gedwongen, al was het dan lachend, om ze maar hun snoepjes te geven. Het was nog geen half elf. Maar ja, met drie van die katten voor je neus, valt er van de tv ook niet echt wat te bekijken. Ik gaf me maar gewonnen en hen hun zo geliefde snoepjes. Daarna kon ik weer verder kijken. Als ik dit kon filmen, lagen jullie ook dubbel, dat weet ik wel zeker.

Dan moet me toch nog wat van mijn hart waar ik het al eens over gehad heb, ooit. Donor worden, of moeten worden als je je niet specifiek afmeldt daarvoor. Ik vind het zo belachelijk! Ze weten niet eens wat er nog meer is, wat er daardoor nog aan vast zit. Dan zie ik van een aantal mensen berichtjes voorbij komen, dat ze graag hun organen doneren na hun dood. Maar weten jullie dan niet dat als je echt dood bent, ze je organen niet eens kunnen gebruiken? Dat ze je daarom in leven houden en je levend en wel die organen uit je lijf snijden?! Zo vreselijk is dit alleen al. Er zijn al zoveel meer bewijzen dat dit dan ook echt zo is en toch willen mensen hun organen doneren. Na hun dood ja, maar zo gaat het dus niet.

Je leeft nog. Daarom hebben ze zoiets als 'hersendood' gecreëerd, zodat ze die organen dan uit je lijf kunnen halen, terwijl je nog leeft. Mocht je maar ene seconde echt gestorven zijn, dan hebben ze al niet eens meer iets aan je organen. Die zijn dan ook dood, zoals het ook hoort natuurlijk. Er is ook bewijs dat deze donoren het voelen als je in ze snijdt. Waarom denk je dat ze deze zogenaamde dode mensen verdoven? Voor de lol?! Nee, het hele lijf protesteert als het gebeurt zonder, omdat het bewustzijn van dat lijf, de ziel, het wel degelijk voelt en dit ook laat merken. Dan maar verdoven, dan hoeven ze daar niet mee geconfronteerd te worden. Halen ze je hart er eenmaal uit, ja dan ben je dan ook echt pas kassie wijle! Eerder niet hoor.

Dan heb ik het er nog maar helemaal niet over, wat het inhoudt dat jouw organen nog levend op aarde zijn en jijzelf niet meer. Daar zitten ook nog allemaal consequenties aan die zover kunnen gaan als een flink karma over jezelf afroepen. Daar zijn de meeste mensen nog niet aan toe om dat te weten. Dat geeft niet, daar komen ze allemaal nog wel. Maar toch wil ik het benoemen. Al kan ik er maar eentje zover krijgen, dat ze hun organen niet willen doneren, dan heb ik in elk geval al iets goed gedaan. Want geloof me, er zit zoveel meer aan vast dan alleen levend en wel van je organen te worden gestript. Dat is alleen een boek op zich, moest ik dat allemaal hier vertellen.

Laat ik het er maar bij houden de mensen erop te wijzen, dat je helemaal niet dood bent als je je organen laat oogsten. Je voelt het, geloof me. Kijk dit filmpje maar eens, klik hier en denk daar maar eens over na, als je het filmpje gekeken hebt. Als je dan rechts kijkt, als jehet tenminste op de pc kijkt, dan zie je nog veel en veel meer van dit soort filmpjes. Er zijn bewijzen te over. Maar de meeste mensen zijn nog veel te bang voor de dood. Ze willen de dood vermijden maar dat kan niet, wat ze ook nog uit gaan vinden, dood is onvermijdelijk. De dood is helemaal geen einde, het is juist verder gaan, evolutie. Maar de mensen die dat niet weten, denken dat het dan over is. Daarom denken ze hier zo makkelijk over. Maar niets is minder waar. Er zit enorm veel aan vast. Ik weet dat wel. Daarom doe ik daar niet aan mee. Niemand krijgt mijn organen, zelfs mijn naaste geliefden allemaal niet. Als het je tijd is, dan is het je tijd.

Ik wil ook geen organen ontvangen. Ik kijk wel uit. Om dezelfde reden. Waarom heeft iedereen zoveel sympathie voor die mens die een nier nodig heeft, en helemaal geen gevoel bij diegene waar die dan uitgesneden wordt terwijl die nog leeft? Die is toch dood? Oh ja, wie zegt dat dan? Als je echt dood bent, dan zijn je organen niet eens meer te gebruiken. Denk daar maar eens over na. Dit moest me toch even van het hart, het zit me hoog dat nog zoveel mensen maar klakkeloos aannemen dat je goed doet bij donatie. Dat doe je dus niet, voor die ander niet en zeker niet voor jezelf. Ik denk dat de schapen wel jaloers op ons zijn. Die zouden best wel een formuliertje willen hebben waarin ze aan kunnen geven of ze na hun dood döner willen worden of niet.

Ik sta in elk geval geregistreerd als NEE. Jullie weten nu waarom. Ik wil ook geen organen van een ander, dan ga ik lekker verder naar het volgende. Daar zie ik zeker al niet tegenop, daar zie ik naar uit. Kim weet dat ook al, die zal me ook nooit kunstmatig in leven houden. Ik wil niet eens gereanimeerd worden, mocht ik wat hebben. Daar moet ik nog een keertje zo'n ketting voor aanschaffen. Sommige mensen laten het rond hun hart tatoeëren. Ook een idee misschien. Dat kan je niet kwijtraken tenminste, een ketting wel. In elk geval, van mijn organen blijven ze af, die zijn van en voor mij.