"Elke kunstenaar is zo groot, als het grootste zijner werken.

Origineel: Jeder Künstler ist so gross wie das grösste seiner Werke."

A. Schopenhauer Duits filosoof 1788-1860

Ik heb van die site waar ik toen die medicijnen voor de cits gekocht heb, netjes een vragenlijst gehad. Of ze het er goed op doen en zo. Ik wacht nog maar even met invullen want ik heb ze die medicatie zelf niet meer gegeven. Wel ben ik doorgegaan met die echina druppels en daar lijken ze het wonderwel goed op te doen. Die pillen door het eten maakten dat ze niet goed meer aten en dat kan ook nooit goed zijn voor hun weerstand natuurlijk. Maar met de druppels erin gaan ze nu ook steeds beter eten. Ze doen nog wel een beetje raar af en toe maar ja, dat doen al mijn katten altijd al. Laat ik dat maar op 'normaal' houden voor dit huishouden.

Ik heb Moonlight al een tijd niet meer echt horen kuchen. Toen ik dit gisteren zat te denken ging hij natuurlijk een soort van kuchen. Maar dat was niet zo'n kuch als anders, dit kwam omdat hij de laatste paar dagen alles aan het besnuffelen is. Niet normaal hoor. Hij heeft al zo'n afwijking als er ergens lijm onder zit. Zo kan hij heel lang snuffend bezig zijn met een klein post it papiertje. Die gooi ik voor de lol wel eens voor hem op de grond en daar doe ik hem een enorm plezier mee. Waarom dan niet, toch? Of van de plastic vellen met van die erop gelijmde stras steentjes. Die steelt hij dan gewoon hoor. Daar is hij helemaal gek op. Dat is voor hem normaal gedrag, daar snuift hij dan ook zo aan. Maar zoals hij nu doet, dat is weer nieuw. Als ik zit te verven dan komt hij aan de verf snuffen, aan mijn kwast, zowel het natte gedeelte als de steel. Hij snuift aan mij, aan de andere cits, hij snuffelt aan van alles! Het is echt niet normaal zoveel hij aan het snuffelen is. Soms helemaal in trance, soms even snel maar alles wordt besnuffeld. Dat doen katten wel vaker natuurlijk maar dit is anders. Zou misschien al die tijd zijn reuk wat minder zijn geweest door de soort van verkoudheidsverschijnselen die bij dat virus horen of zo? En dat dit nu weer beter wordt of zo? Hij lijkt er zelf ook verbaasd over af en toe. Grappig is het wel want het ziet er best koddig uit. Hij kan dan ook van die gekke bekkies trekken, geen gezicht. Ik heb in elk geval weer iets leuks om naar te kijken. Dat kan nooit kwaad natuurlijk.

Het viertal is vandaag gelukkig weer een beetje normaal. Een beetje gek doen, het gekken kwartiertje, dat vind ik niet meer dan normaal. Met katten is er altijd wel iets dat er gebeurt maar niet dat je elke vijf minuten op moet springen om er eentje weer ergens bij weg te jagen of om te zien wat je nu weer kapot hoort scheuren. Dat waren best vermoeiende dagen wat dat betreft. Ik zit tussen de bedrijven door ook wel weer wat te fröbelen omdat ik wat leuks gezien had en ik zit daar nu nog midden in. Ik heb al wel drie potten, bijna, klaar. Ik ben met de laatste loodjes bezig van deze drie. Dochterlief heeft alleen al hard geroepen dat zij ook wil en daarom staan er nog twee op de planning.

Overdag zijn ze niet zo heel prachtig of nou ja, dat vind ik dan. Maar in de avond zijn ze echt geweldig! Ik zal er de foto's van bijdoen hier. Ik heb ze geprobeerd met van die Led lichtjes maar dan zijn ze lang niet zo leuk als gewoon met een kaarsje. Daarom ga ik die lichtjes ook maar niet bestellen. Al hoef ik het voor de prijs niet te laten, iets van 70 cent of zo, bij Ali natuurlijk. Maar zulke potten kan je niet kopen, die maak ik. Ik heb namelijk silhouetten van elfjes uit zitten snijden en die heb ik aan de binnenkant geplakt van de pot. Die pot heb ik eerst een soort van bekleed met een servet en modge podge, ook weer zo'n leuke ontdekking. Dat spul doe ik over mijn schilderijen namelijk en dan heb je een soort van beschermlaag.

Ik ben er eens op gaan zoeken, modge podge, en dan kan je er zoveel leuke dingen mee doen nog. Zelfs dingen die dan buiten kunnen staan want je hebt daar ook een modge podge voor. Of voor foto's op canvas, daar kan je het ook voor gebruiken en zelfs afbeeldingen overbrengen op canvas of hout of zo. Weet ik veel wat je er allemaal mee kan. Veel in elk geval.

Aangezien ik nog niet zoveel geduld heb of concentratie op kan brengen gaat alles, zoals met veel hier, in hele klein stapjes. De elfjes zo maken is echt een vreselijk geduld werkje. Dat hou ik gewoon echt niet lang vol. Maar met elke keer een klein stukje kom ik er wel. Dan laat ik het liggen maar ja, dan krijg je de cits weer natuurlijk. Met zijn allen moeten ze dan even kijken wat daar ligt. Nee, daar word ik niet boos om, dat is gewoon logisch. Meestal laten ze het dan gewoon liggen als blijkt dat het niets eetbaars is of iets om mee te spelen. Die mazzel heb ik dan wel. Alleen dat doosje met die mesjes moet ik dicht doen, daar doet Rainbow anders rare dingen mee.

Gelukkig maar dat ik die elfjes gewoon in delen kan doen. Ik denk dat je daar anders echt uren mee bezig bent. Ik heb er een paar verziekt ook. Dan trek je ze kapot, het is zulk fijn werk. Als je dan al meer dan halverwege bent is dat niet echt leuk. Daarom ben ik ze op wat dikker papier gaan plakken. Daar heb ik stapels van liggen, in alle kleuren en ik kon dat nooit gebruiken maar vond het ook zonde om dat weg te gooien. Daar had ik dan nu weer mazzel mee, het was er gewoon. Door het wat dikkere papier kan je dat snijwerk wel redelijk goed voor elkaar krijgen. Maar het is priegelen hoor, echt niet iets wat je moet doen als je heel ongeduldig bent. Je werkt met een mes ook nog, levensgevaarlijk! Gelukkig ben ik hier alleen en de cits weten al dat het niets is dat zij willen.

Wel ligt Rainbow altijd in de buurt om te zien wat ik aan het doen ben. Daar kan hij net zo lang naar kijken als ik bezig ben. Wel leuk is dat, zo'n belangstellende naast je. Heerlijk beestje is het toch, als hij lief is. Gelukkig is hij dat meestal wel. Niet altijd nee, dat zeker niet. Omdat er nu een paar elfjes klaar waren, ben ik aan de potten begonnen. Ik moet zeggen, ik vind ze echt leuk. Ze staan onder mijn tv en dan zie je de elfjes er doorheen als er een kaarsje in zit. Ja, wel even aansteken natuurlijk. Nu zitten de potten ook vol met glittertjes en een touwtje om de bovenkant en wat besjes, blaadjes en een bloemetje aan het touw. Zo zijn ze overdag ook wat meer decoratief.

Het hele huis zit onder de glitters natuurlijk. Heel fijn spul, zo fijn dat het bijna stof lijkt. Maar ja, het is in mijn kleur dus het kan geen kwaad. Na vijven en nog licht, alhoewel de lampjes al wel weer aan mogen. Maar we gaan richting de lente, heerlijk! Voor vandaag heb ik wel genoeg gedaan. Dat voel ik, ik moet maar snel even gaan zitten. Eerst even voor de cits eten maken, ik zelf heb nog geen trek. Dat moet ik wel maken want ik ben redelijk goed bezig, wat het eten betreft. Nog niet goed genoeg maar ik begin al iets meer regelmaat te hebben. Als ik maar oplet want ik heb niet altijd trek vanzelf. Ik kan ook even snel iets uit de vriezer halen, nog keus zat! Best wel een goed idee van mezelf. Langzaam laten ontdooien en dan komt de trek wel als het voor mijn neus staat. Eet smakelijk allemaal! 

"Velen leven te sterk in het heden: de lichtzinnigen - anderen te sterk in de toekomst: de angstig bezorgden.

Origineel: Viele leben zu sehr in der Gegenwart: die Leichtsinnigen - andere zu sehr in der Zukunft: die Ängstlichen und Besorglichen.
Bron: Parerga und Paralipomena (1851)"

A. Schopenhauer Duits filosoof 1788-1860

Vorig jaar zat ik met mijn dochter in het ziekenhuis omdat zij een gastroskopie kreeg met een roesje. Ook weer zo'n dag die ik nog heel goed weet. Al zou ik er zonder de herinneringen van Facebook niet zo snel aan gedacht hebben. Die rare versprekingen van haar, mijn ruzie met Tom Tom, al dat soort dingen wist ik nog wel, direct nadat ik eraan herinnerd werd. Alles ging prima en daarna gingen we langs bij mijn moeder. Allemaal dingen die ik me nog zo voor de geest kan halen. Zo dichtbij en toch zo ver weg. Altijd blijf ik me verbazen over het tijdbesef en wat tijd met je doet.

In hetzelfde stukje van toen, vertel ik ook over hoe ik Aurora haar pillen geef, omdat ze ook toen een oorontsteking had. Dan vraag ik me gelijk af hoe mijn dierenarts er dan een paar weken geleden bij kwam dat dit al meer dan een jaar geleden was. Dan klopt er daar iets niet in de administratie. Of ik moet wel een heel groot stuk kwijt zijn. Blijkbaar ging ze ook pas vorig jaar rond deze tijd beginnen met dat kuchen. Hier heb ik dan direct zoiets van een jaar geleden pas?! Hè? Ik dacht toch echt dat het al veel langer zo was. Ik dacht ook nog dat het raar was dat ik helemaal niets over Skylar en Rainbow had geschreven.

Pas iets later besefte ik me dat die twee toen nog niet eens geboren waren. Het is hier alleen alsof het nooit anders geweest is. Ik wist toen al wel dat ik er nog wel een kat bij wilde maar ik kwam maar de juiste niet tegen. Zoals ik toen al zei, die herken ik gelijk, dat wist ik al zeker. Maar mijn kleintjes waren toen nog vloeibaar. Hun moeder was waarschijnlijk wel net zwanger van ze. De draagtijd bij een kat is 64 tot 67 dagen. Dat heb ik even opgezocht. Ze waren onderweg in elk geval, dat sowieso. Niet raar dat ik er toen ook nog niet over schreef. Gewoon omdat ze hier zo horen en het leven zo in elkaar zit, lijkt het alsof het nooit anders geweest is.

Daar vind ik die herinneringen op Facebook juist zo leuk voor. Af en toe valt je mond gewoon open dat iets of nog maar zo kort of weer al zo lang geleden is. Je hebt maar een klein zetje nodig en dan herinner je je best een heleboel. Dan komt het zo weer bovendrijven, alsof het nooit weg is geweest. Drie jaar geleden zat Sam nog naast me op de bank een spelletje op mijn tablet te spelen. Dat is toch ook bizar! Nu zit ik met vier in plaats van met één kat en is er zelfs nog eentje vermist ook. Zoiets had ik me toen in elk geval niet in kunnen denken en bovendien had ik gehoopt dat Sam heel oud zou worden. Natuurlijk is veertien best respectabel maar toch, ze kunnen vaak nog veel ouder worden. Alleen vaker niet, helaas.

De afgelopen jaren lijken wel wervelwinden, zoveel gebeurt er allemaal. Is dat nou voor iedereen zo? Heeft het met de tijd zelf te maken? Of heeft het met mijn eigen ouder worden te maken? Ik weet wel dat dit zeker invloed heeft want hoe jonger je bent, hoe langer dingen lijken te duren. Zeker als je ergens naar uitkijkt. Dat is nu nog wel een beetje zo maar de tijd lijkt gewoon veel sneller te gaan. Over het algemeen. Als het net kerst is geweest, dan lijkt de volgende kerst mijlenver weg. Voor je het weet loop je alweer te zeulen met boodschappen voor de kerst of cadeautjes. Dat had ik vroeger ook al maar niet zoals nu. Toch iets omdat je ouder wordt?

Ik vrees dan al het ergste voor over 20 jaar. Dan zet ik gewoon de kerstboom op en dan laat ik die gewoon staan. Het hele jaar lang, dat duurt dan toch maar zo ongeveer een maand. Zo zal dat wel zijn als dit dan nog erger gaat worden. Dan wordt je inderdaad wel heel snel oud ook nog eens. Die verjaardagen gaan dan net zo snel als de kerst natuurlijk. Dat je dochter tegen je zegt, ma dit of dat zou ik wel leuk vinden voor mijn verjaardag en dat je dan boos wordt omdat ze verdorie toch zeker net jarig is geweest! Dat kan ook nog wel grappig worden dan. Je kan dan ook een beetje faken dat je erg vergeetachtig wordt, als je het niet bent tenminste, anders is het gewoon echt. Dan heb je altijd een mooi excuus. Ik weet nu wat het is om te hebben en in het echt is het lang zo leuk niet.

Terwijl ik zit te typen ben ik al drie keer opgestaan om de een of andere kat een standje te geven. De laatste twee dagen word ik echt helemaal gestoord van ze! Wat is er aan de hand? Ze zeuren, ze stelen, ze pesten elkaar tot luid gillende slachtoffers door het huis rennen, ze gooien expres dingen op de grond. Van openstaande en bijna volle flesjes water van mij, tot een schaartje of een fotolijstje dat er al maanden staat. Echt hoor, ik zou ze het liefst even achter het behang plakken voor een paar dagen. Tot ze weer normaal kunnen doen. Vooral Rainbow is natuurlijk weer de grootste boef. Die doet echt alles wat ik net opnoem en meer.

Ik heb een doosje met hobbymesjes, gehad van mijn cleanson, en dat had ik open gedaan om een mesje te pakken. Het doorzichtige dekseltje lokte Rainbow uit om daar een soort idioot graafgedrag op te gaan uitleven. Daardoor ging het doosje de hele kamer door en viel het bijna van de tafel. Zijn naam roepen doet hem alleen maar opkijken tijdens het graven in het dekseltje. Hij maakte er nog van die rare sprongetjes bij ook. Ik had het eigenlijk even moeten filmen. Dat bedenk ik me nu pas natuurlijk, dat dan weer wel.

Of hij haalt hier, uit het prullenbakje dat er bij mijn bureau staat, allerlei verfdoekjes of afgeknipte dingetjes uit. Hij doet er niets mee, behalve verspreiden door het hele huis. Heel irritant. Ik kan niets eten of ze zitten te bedelen en hij probeert het dan ook nog eens te stelen. Kortom, ze zijn echt enorm vermoeiend op dit moment. Al een dag of twee a drie. Ik hoop dat ze er zelf moe van worden en ermee ophouden. Daar zou ik al heel blij om zijn. Skylar is het al wel gewend dat ik tegen hem roep. Bij het opvreten van anderkats eten of bij het pesten van Aurora. Die loopt dan ook snel weg als hij boos zijn naam hoort uitspreken. Rainbow niet, die heeft de brutaliteit om je dan heel beledigd aan te kijken. Dat kan hij goed hoor, al toen hij een hele kleine kitten was, trok hij ook al zo'n boos hoofd als iets hem niet beviel.

Dat doet hij nu nog. Hij kan het ook heel goed. Van de week kriebelde ik hem over zijn rug en daar kreeg hij van die rillinkjes van over zijn hele rug. Heel grappig maar hij vond het iets minder geloof ik. Eerst keek hij boos om en toen ik toch nog even doorging, gaf hij me gewoon een tik! Nou ja zeg! Ik moest er wel om lachen natuurlijk, zeker toen hij me daarna nog bozer aankeek. Ophouden nu, leek hij te zeggen, ik hou niet van die rillingen. Ik zei dat het me speet en draaide me grijnzend om. Het was niet hard of pijnlijk, gewoon een waarschuwing. Kleine potentaat. Hij durft wel zeg. Hij weet dan ook dat hij gewoon onweerstaanbaar is, dat zal het zijn.

Ik ga zo maar weer even stofzuigen hier. Misschien moet ik eens zo'n robot kopen. Daar zie je wel eens filmpjes van met katten erboven op. Dat zal hier dan ook wel gebeuren. Ik zou zo'n ding wel willen maar het zijn van die kleintjes, hoeveel stof kan daar nou in? Als je weet hoeveel ik hier elke keer van de vloer haal, het handige van een stofzuiger zonder zak, dan kan dat ding niet eens een halve vloer over hier, zonder vol te raken. Wie heeft er ervaring mee? Want dat zou ik wel eens even willen weten. Maar niet overal haartjes en dingetjes op de vloer te hebben liggen elke dag, lijkt me ook wel lekker. Alleen vertrouw ik die dingen niet. Als je het weet, laat het me dan weten. Voor nu ga ik het nog maar even zelf doen. 

"De goede wil is in de moraal alles, maar in de kunst niets. Daar geldt, zoals het woord reeds aanduidt, alleen het kunnen."

A. Schopenhauer Duits filosoof 1788-1860