"Een verjaardag is de begrafenis van het verlopen jaar."

Alexander Pope Engels dichter 1688-1744

Kim stuurt me gisteren een bericht met daarin; ma kijk nou wat er opeens op mijn tijdlijn komt! Dat was het berichtje van mijn moeder dat ze vond dat ze een kanjer van een dochter heeft. Het berichtje dat ik nooit eerder daarvoor gezien had. Daarom had ik eronder gezet dat ik het nog nooit eerder gezien had en bedankte mijn moeder. Daardoor kwam het opeens weer op diverse tijdlijnen. Daar had ik verder niet over nagedacht toen ik erop reageerde. Ik begreep dat Kim's mond open viel ervan. Het overviel haar alleen een beetje toen ze het zag. Ja, dat begrijp ik. Ze snapte gelijk hoe het zat toen ik het haar uitlegde.

Ook zij had gelijk zoiets van, ze zal wel vinden dat je het nu eventjes moest weten. Zo voelde dat voor mij ook. Door de herinneringen van Facebook gisteren, zag ik dat ik vorig jaar weer eens een blog over taal had gedaan. Daar ben ik altijd graag mee bezig. Ons Poolse zusje leert ondertussen ook goed Nederlands. Ik zou wel Pools willen leren maar jeetje zeg, ik heb met veel talen wel een soort van gevoel. Ik kan heel vaak verstaan wat er gezegd wordt, ondanks ik de talen niet geleerd heb. Of ik kan het lezen en begrijpen. Op zich wel raar natuurlijk. Engels, Frans en Duits gaan me wel aardig af. Engels is mijn tweede natuur gewoon.

Maar er zijn talen, die kan ik niet zomaar lezen of begrijpen en dat zijn al die talen als Pools, Russisch, Grieks. Over Japans en Chinees zal ik het maar niet hebben, dat zijn instituten op zich. West Europese talen gaan blijkbaar nog wel maar voor de rest, nee, dat is voor mij niet te begrijpen. Daar zou ik dan echt voor moeten gaan leren. Nederlands lijkt misschien wel makkelijk maar dat is het zeker niet. Zeker niet voor buitenlanders die het moeten gaan leren. Niet alleen om de D of de T en waar die wel en niet hoort. Dat is alleen bij schrijven belangrijk. Maar we hebben vervoegingen, die zijn eigenlijk niet te doen voor als je er niet mee bent opgegroeid.

Zo is bijvoorbeeld het meervoud van slot, sloten. Dan zou je bij pot toch wel denken aan poten? Net zo'n gek verschil is er met één vat, twee vaten maar het is géén ene kat en twee katen. Ik kan me zo voorstellen dat je daar, als je de taal moet leren, behoorlijk van in de war kunt raken. Of met werkwoorden, die zijn ook zo leuk. Je gaat vandaag vliegen maar voor gisteren zeg je dan 'ik vloog'. Maar ben je je baby aan het wiegen dan zeg je niet 'gisteren woog ik mijn baby', tenzij je wilde weten hoe zwaar dat kind ondertussen is geworden. Woog is afkomstig van wegen, niet waar je over kunt rijden maar bij de weegschaal. Maar wordt wegen woog, dan wordt vegen zeker geen voog.

Zo zijn er nog wel meer hoor. Als je ging zoeken dan weet je dat je zocht. Maar als je ging vloeken zeg je later niet 'ik vlocht'. Een beetje verwarrend allemaal. Vlocht komt dan van vlechten maar hochten is geen vervoeging van hechten. Bij roepen hoort riep maar bij snoepen hoort niet sniep. Bij lopen hoort liep maar bij kopen geen kiep. En bij slopen zeg je niet 'ik sliep'. Sliep is weer afkomstig van slapen. Maar 'riep' hoort weer niet bij 'rapen'. Riep hoort weer bij roepen. Dat is toch om helemaal gek van te worden, als je dat allemaal moet leren wat er bij ons met de paplepel is ingegoten? Want van raden komt ried maar van baden geen bied. Dat komt weer van bieden, daarvan komt ik bood. Maar als je kijkt naar wieden dan komt daarvan geen wood. Hoe ga je dat als leraar allemaal uitleggen dan?

Er zullen vast nog wel meer voorbeelden zijn, ik werd hier al een beetje tureluurs van. Tureluurs. Dat is een raar woord maar daar kan je dan tenminste de betekenis van uitleggen. Maar die vervoegingen?! Ik zou afhaken denk ik, als ik niet van baby af aan Nederlands geleerd had. Geef mijn portie maar aan Fikkie. Dat zal trouwens ook nog aardig wat voeten in aarde hebben, het uitleggen van spreekwoorden en hoe die gebruikt worden. Maar daar ga ik maar niet aan beginnen. Dat heb ik vorig jaar al een stukje gedaan in mijn stukje van vorig jaar. Duh! Ook een handige uitleg zo.

Ik kan er zelf ook een houtje van hoor, met woorden verdraaien. Dat vind ik juist altijd zo leuk om te doen. Je hoort dan een normaal gebruikt woord en dan hoor je dat opeens in een andere vorm. Tenminste, zo werkt dat bij mij. Zo heb ik ooit zitten bedenken, alleen maar omdat ik het woord 'non-verbaal' hoorde, dat als twee nonnen zouden zitten praten, of dat dan ook non-verbaal is voor ze. Dat komt opeens spontaan binnen gewoon. Of je hoort het woord veroordelen. Dat is voor mij dan gelegenheid om te bedenken dat je dan beter dichtbij kan oordelen dan ver. Dan heb je er zicht op. Slaat helemaal nergens op maar ik kan daar dan zelf weer om lachen. Dat is gewoon leuk.

De katten zijn volgens mij gewoon een beetje in de voorjaarsstemming, ondanks de kou. Ik zag net Rainbow op de rug van Skylar zitten, met zijn nekvel in zijn bekkie. Eh, oké. Ze zijn geholpen hoor maar het zal een beetje van binnen zitten, denk ik dan maar. Skylar voelde zich er in elk geval niet prettig bij. Daarom gingen ze even samen aan de rol. Eventjes daarvoor had ik Moonlight al horen gillen in de badkamer. Een harde HEEE van mij heeft dan meestal wel effect, zo op een afstandje. Dan komen ze weer even met hun pootjes op de grond en dan heeft degene die wordt aangevallen de tijd om snel weg te komen.

Het was wel schrikken vanmorgen, we hebben weer een hele witte wereld. De cits moesten dat ook even gaan bekijken. Heel voorzichtig, alsof dat witte spul enorm gevaarlijk is, begaven ze zich op het balkon. Ze waren gelukkig snel binnen. Aurora was slimmer, die kwam wel kijken bij de open deur maar ze bleef mooi binnen. Zou zij die ene winter in Athene sneeuw gezien hebben? Het kan altijd maar ik weet het niet. Ik ga ervan uit van niet. Maar goed, ik moest even flink de bibbers krijgen voor ze allemaal weer binnen waren. Koud zeg! Het zou toch warmer worden dit weekend? Op mijn telefoon zie ik dat het nu nog steeds -3 graden is. Ik ben er echt wel klaar mee nu hoor. Ik wil warmte en zon.

Vandaag de boel een beetje opruimen hier. Morgen visite en maandag out of order. Ja, dat weet ik al, ik reken er tenminste op. Dan kan het altijd nog meevallen. Dat zien we maandag dan wel weer. Ik heb al een paar dagen een terugval dus dat kan er nog wel bij. Dan kan ik vanaf maandag weer op gaan bouwen. Het is zoals het is, dan weer wat vooruit en dan weer een stukje achteruit. Gelukkig weet ik nu dat het zo kan zijn en zal ik er niet zo van schrikken als de eerste keer dat het gebeurde. Of zoals met de kerst, dat was een echte klapper naar beneden voor een paar dagen. Toen had ik daar echt niet op gerekend en schrok ik er behoorlijk van dat het zo heftig was. Nu weet ik dat het weer kan gebeuren. Dat scheelt al de helft.

Ook dat komt wel weer goed, dat is ook wel fijn om te weten. En dan stuurt Sjoukje me gisteren nog een link van een kat die al vier jaar vermist was en weer thuis kwam. Omdat die mensen hem goed geregistreerd hadden, het waren Duitsers die hun kat op een Nederlandse vakantie waren kwijt geraakt, kwam Fräulein na vier jaar weer terug bij haar baasjes. Daarom, ik geef nooit op. Mijn hoop dat Sunshine een keertje thuis zal komen, blijft altijd in me aanwezig. Dat ik me zorgen maak met deze kou, dat is niet meer dan logisch. Dat speelt ook continue door mijn hoofd, is hij wel warm genoeg, kan hij wel genoeg eten vangen nu. Maar ja, ook deze kat is vier jaar doorgekomen. Sunshine is slim en vindingrijk, die kan dat wel. Nu alleen nog even naar huis komen, dat wordt wel eens een keertje tijd.

"Wie aan niets is gehecht, heeft geen verlies te vrezen."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Gisteren niet veel meer kunnen doen dan wat rondhangen en op Facebook kijken. Dat dit toch wel weer ergens handig voor is, bleek wel. Ik kwam erachter dat je op Facebook de pagina van iemand die overleden is, op een pagina 'ter nagedachtenis van' kan zetten. Ik wist niet dat dit kon! Ik had er al eens over na zitten denken, blijft die pagina van ma daar nu zomaar staan tot het eventuele einde van Facebook, of voor altijd als dat door blijft gaan. Ik zou ook niet willen dat ze dan opeens die hele pagina weg zouden halen. Door wat dingen te bekijken kwam ik opeens op een pagina van iemand die overleden was en zag dat daar stond 'ter nagedachtenis van'. Hé, dat zou ik voor ma ook wel willen.

Daarna was het een kwestie van op de link klikken die daarbij stond en zo vond ik alles wat ik weten moest. We kunnen inloggen op ma's pagina en zo heb ik mezelf even aangewezen als contactpersoon bij overlijden. Daarna heb ik het verzoek naar Facebook gestuurd en niet veel later kon ik haar pagina zo terug vinden, ter nagedachtenis van Christina Crielaard. Ik kon als contactpersoon haar profielfoto en dat soort dingen nog aanpassen. Nu wil ik niet aan ma d'r pagina gaan zitten verder. Ik heb wel haar profielfoto aangepast en haar omslagfoto, zodat die passen bij die nagedachtenis. Ik snap wel waarom ik me zo slecht voel de afgelopen dagen. Dat komt gewoon omdat mijn verjaardag eraan komt en die zonder haar zal zijn.

Dat doet me blijkbaar veel meer dan ik zelf dacht. Mijn lijf reageert namelijk wel degelijk. En als je dan zo bezig bent met zoiets, dan komt het toch weer even behoorlijk binnen. Daarom kwam ik er ook op dat ik me daarom misschien wel zo slecht voel de afgelopen dagen. Ook gingen mijn gedachten naar vorig jaar. Ik was zelf toen al zo moe en bovendien al helemaal niet in de feeststemming omdat ma zo ziek was. Ik had al aangekondigd dat ik niets zou doen voor mijn verjaardag en dat ik gewoon, zoals elke dag, naar haar toe zou komen. Onderweg naar ma bedacht ik me dat ik op zijn minst dan maar moest zorgen dat ik gebak mee zou brengen en ben ik dat gaan halen.

Tot mijn grote verbazing kwam ik in een versierde keuken terecht. Compleet met slingers en ballonnen. Dat hadden ze toch even voor mij gedaan. Ook hadden ze allemaal gebak gehaald dus dat werd een dag van veel calorieën. Dat maakte ook niet meer uit natuurlijk en het was eigenlijk een hele leuke dag. Nog veel mooier was dat ma na mijn verjaardag op leek te knappen. Natuurlijk had het ermee te maken dat mijn oma en overgrootmoeder op en rond mijn verjaardag overleden waren. Dat zou bij haar dan in elk geval niet meer kunnen gebeuren en daardoor leek ze een nieuwe boost te krijgen. Daarna kon ze een tijdje eventjes iets meer dan ze daarvoor kon. Wat dat betreft was dat ook niet slecht. Zo hebben we nog een paar maandjes met ma kunnen doorbrengen zonder dat ze zo heel erg slecht ging.

En dan zit je zo, toch wel een beetje verdrietig, door je moeders profiel te bladeren, even kijken naar wat er allemaal opstond, en dan komt er van alles voorbij. Ook dingen die ik toen ze leefde helemaal niet gezien had. Zoals een post 'deel in 14 seconden als je dochter een kanjer is'. Die heb ik nooit voorbij zien komen maar nu wel, nu ik het even nodig heb. Het valt me nog mee dat er geen 13 seconden stond, dan had ik helemaal dubbel gelegen. Ze voelt mijn bui blijkbaar aan want die 13 vliegt me vandaag constant om mijn oren. Elke keer als ik naar mijn mail kijk, heb ik er 13 ongelezen. Dan bekijk ik die en delete ik ze weer om de volgende keer dat ik kijk er weer 13 te hebben.

Ik zag een foto die Kim had geplaatst op mijn moeders verjaardag, toen ze er al niet meer was, daar zag je onder 'nog 13 andere commentaren. Ze had daarin gevraagd of ze een bos witte rozen aan haar oma wilden geven daarboven. Ik maakte een screenshot ervan en stuurde die naar Kim met 'je rozen zijn aangekomen hoor'. Kim stuurde direct een grote smiley. Verder zie je op haar profiel veel dingen die ze deelde waaruit bleek hoeveel ze van ons, kinderen en kleinkinderen, houdt. Een aantal daarvan heb ik ook helemaal niet gezien. Ook zo'n heel klein berichtje, dat ze zich zo verdrietig voelt. Dat doet je wel wat hoor, dat was zo niets voor mijn moeder om zoiets te delen. Daaraan kan je zien dat het haar toch wel heel erg hoog zat. Anders had ze zoiets er nooit opgezet.

Ik zoek het zelf op natuurlijk, maar toch, ik zal het even nodig gehad hebben. Het gemis is dan alleen even heel sterk. En dan net als je er een beetje doorheen zit, wordt er gebeld. Bloemen voor Ria Niemeijer. Oh? Is dat wat dan! Ik ben benieuwd van wie want ik heb geen idee. De dame komt helemaal naar boven gelukkig, ik zit nog steeds in mijn pyjama. Aangezien de buren zelfs met deze kou de buitendeur wagenwijd open laten staan, is het in de hal net een vrieskist. Ik doe de deur op een klein kiertje, voor de cits natuurlijk die al lopen te draaien. Tenminste, Rainbow en Skylar dan. Die vinden bezoek altijd wel leuk. Moonlight en Aurora vinden de bel meestal een teken dat ze naar boven moeten vliegen.

Ik zoek naar een kaartje, ik had het kunnen weten. Ze zijn van Karina, wat een lieve schat is dat toch! Echt hoor, alsof ze wist dat ik er vandaag even doorheen zo zitten. Mijn verjaardag is zondag maar ik begin het weekend al met prachtige bloemen! Met een klein ballonnetje erin, Congrats. Op het kaartje staat een hele lieve boodschap en nu kan mijn dag niet meer stuk natuurlijk. Zo lief weer van haar, ik weet niet waar ik haar aan verdiend heb maar ik ben heel blij met haar. Ze weet me altijd weer op te beuren, daar is ze heel goed in. Het was ook precies wat ik even nodig had, ook daar heeft ze talent in. Fijn om zo'n vriendin te hebben! Dank je wel lieve Karina, voor alles! Knuffe dikkel terug!

Ik ga een vaas zoeken om de bloemen in te zetten, als ik er eindelijk eentje gevonden heb die geschikt lijkt, blijken de bloemen al in een vaas te zitten ook. Nou ja, nog een verrassing! Het water is ijs en ijskoud, ik hoop dat ze daar geen last van hebben. De cits vinden de bloemen natuurlijk ook geweldig. Ik kijk snel of er geen voor katten giftige inzitten maar dat is niet zo, oké dan mogen ze wel even snuffelen. Ik wist dat namelijk niet maar als je lelies hebt, en je kat bijt daarin, dan kunnen ze zo overlijden. Vreselijk zeg! Dat zullen wel meer mensen niet weten, vandaar dat ik het nog maar eventjes benoem.

Ik kijk daar tegenwoordig altijd even naar. Vorig jaar had ik een plantje gekregen of gekocht, weet ik niet meer zo precies. Ik dacht, voor ik het neerzet kijk ik even online. Bleek dat ook een heel giftig plantje te zijn voor katten waar ze ook van dood zouden kunnen gaan. Zo dan, die heb ik dus snel toen aan mijn moeder gegeven. Daar kon het geen kwaad en kon ik het mooie plantje nog af en toe zien. Je zal het maar zo neerzetten en je katten gaan er daardoor allemaal aan. Daar kom je nooit meer overheen. Maar goed, gelukkig let ik daar nu op. Deze bloemen staan nu op een plekje vlak naast mijn bank, waar ik altijd zit, zodat ik er mooi zicht op heb.

Leuk om naar te kijken. Alle katten hebben het al geïnspecteerd, behalve Aurora dan, die is boven. Ook zij zal er nog wel een snufje aan wagen. Op de een of andere manier vinden ze dat heel fijn om te doen. Zolang de bloemen staan, gaan ze er elke keer bij snuffelen. Dat mag, zolang ze de bloemen maar niet omgooien. Ik zit vlakbij, ik kan daar wel op letten, hoop ik. Ik hoop ook dat de kou van buiten de bloemen niet al teveel kwaad heeft gedaan. Ook vandaag blijf ik binnen. Ik voel me nog steeds niet goed maar ik weet nu waardoor dat komt. Daarom geef ik er dan ook maar gewoon aan toe. Ja, beetje terugval even, maar wel een logische. Kan gebeuren, dat komt ook wel weer goed. Het is in elk geval om een hele goede reden!

"Wie anderen begrijpt, heeft kennis. Wie zichzelf begrijpt, is verlicht. Wie anderen verovert, heeft macht. Wie zichzelf verovert, is sterk. Wie sterft, maar niet vergeten wordt, leidt een lang leven."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.