"Zoek voor grote vraagstukken een oplossing als ze nog klein zijn."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Arme Rainbow... Het was gisteren best koud en de cits waren dan ook snel weer binnen. Dacht ik toch. Ik deed daarom snel de balkondeur weer dicht en ben iets anders gaan doen. Kom ik even later de kamer weer in, staat Rainbow, op een stoel op het balkon, tegen het raam te tikken met zijn pootje. Terwijl ik in de lach schoot haastte ik me naar de deur om die open te doen. Mijn arme hartje was helemaal ijskoud, ondanks zijn bontjasje. Hij was helemaal blij dat hij weer naar binnen mocht. Dat vinden ze allemaal zo erg, als ik ze buitensluit. Ik doe het dan ook echt nooit expres hoor, dat vind ik zielig. Pas later bedacht ik me dat ik dat op het raam kloppen toch echt even had moeten filmen. Het was zo grappig!

Ik heb zulke vlagen van genialiteit wel eens meer, het is helaas vaker volledig windstil. De meeste vlagen van genialiteit krijg ik als het al te laat is. Heel jammer maar het is niet anders. Hij had er in elk geval enorm schattig uitgezien op de film. Nee, ik ga hem er niet expres voor buitensluiten. Dat doe ik niet. Ik zal hem vast nog wel een keertje vergeten of zo en dan hoop ik dat de genialiteit op tijd binnen komt. Anders heb ik gewoon weer pech.

Skylar weet gewoon nog steeds niet wat hij nou aan moet met Aurora. Een paar dagen geleden viel hij haar weer zo aan terwijl ze lag te slapen. Ik schrok me al rot, zij nog erger denk ik zo. Ik moet hem dan echt weg sturen, anders blijft hij gewoon door gaan. Aan de andere kant zoekt hij haar toch ook steeds op. Hij ging gisteren zelfs vlak naast haar slapen. Zij lag lekker in het radiator mandje en hij ging in het mandje ernaast liggen. Eerst snuffelde hij heel even voorzichtig. Dat hem dat geen tik opleverde, kwam alleen maar omdat zij echt diep lag te slapen.

Hij maakte een paar geluidjes en ging toen toch ook slapen. Ik slaakte al een zucht van opluchting. Gisterenmiddag lag ze op de bank op het plaid te slapen. Ik kom aanlopen en Skylar lag vlak achter haar, voorzichtig was hij weer aan het snuffelen bij haar. Zij had er weer geen erg in en daarom kwam hij er mee weg. Hij ging rustig liggen slapen ook. Apart hoor. Toch vind ik het wel leuk dat ze nu iets dichter bij elkaar in de buurt kunnen zijn, zonder dat er oorlog uitbreekt. Tussen Aurora en Rainbow gaat het nu ook vrij aardig. Die maken al geluidjes tegen elkaar ondertussen. Ook heel leuk.

Het gaat nog wel eens een keertje mis ook natuurlijk. Maar toch, de momenten dat het goed gaat worden hoger in aantal. Daarom zie ik het tussen haar en de jonkies van de familie ook nog wel een keertje helemaal goed komen. Niet nu gelijk maar langzaam aan. Het lijkt wel alsof dat nu zo moet in mijn leven. Langzaam aan met van alles. Dan komt het ook goed, het duurt alleen wat langer. Ik zal me daar op elk gebied bij neer moeten leggen. Dat geeft niet, dat komt ook nog wel goed. Dat gaat me ook nog wel lukken. Ja, langzaam maar zeker. Soms is dat gewoon ook beter. Ik ben nooit zo geweest maar dan wordt het tijd dat ik zo ga worden. Ook goed.

Op tv zag ik bij de een of andere koffie reclame, dat ze een koffiebes aan het plukken waren. Soms gaan mijn gedachten dan de gekste kanten op, daar kan ik ook niks aan doen. Oké, koffiebonen zitten dus in koffiebessen. Die bessen pluk je, dan haal je de boon eruit, die moet dan gedroogd en geroosterd worden. Daarna moeten de bonen gemalen worden en als je er dan kokend water over gooit, dan krijg je het donkerbruine nat, wat we allemaal zo lekker vinden om te drinken. Gewoon zwart of met melk, of met melk en suiker. Ik weet niet hoeveel mensen er op de wereld koffie drinken maar dat zijn er best veel.

Alleen, wie is daar nou achter gekomen en hoe? Ik bedoel, als ik ergens een struik zie staan of een boom, dan snap ik toch niet gelijk dat als ik dat allemaal doe met de bonen die in die bessen zitten, dat er dan zo'n lekker warm drankje uit kan gaan komen? Wie verzint zoiets eigenlijk? Wie komt er op dat lumineuze idee omdat allemaal te doen met die bonen, van het plukken tot het kokende water erover gieten? Ik zou hooguit water geven aan de boom in droge periodes maar of ik op de rest zou komen? Ik denk het niet eigenlijk. Hoe ontstaat zoiets?

Daarom kijk ik niet zo graag naar reclames. Soms roept het zulke vragen op. Gelukkig hoef ik er ook niet echt naar te kijken. Dit was ook puur toeval, dat ik dat zag. En als ik dan zo over dat hele proces zit te denken, dan denk ik ook gelijk aan dingen waar dat ook voor geldt. Wie komt er nou aardappels tegen, onder de grond, en komt op het idee om ze te wassen, te schillen en te koken? Of te bakken of frituren? Wie verzint dat nou? Ik zou zo'n modderig kluit geen tweede blik gegund hebben, denk ik toch. Het slaat dan ook nergens op, om zover te denken over zulke dingen. Het overkomt me dan gewoon.

Het zal vast wel ergens te vinden zijn maar zo erg nodig wil ik het nou ook weer niet weten. Ik begon er alleen over na te denken en dan kom je bij heel veel dingen waarvan je eigenlijk niet eens weet wie dat toch heeft ontdekt of uitgevonden. Een ouderwetse klok bijvoorbeeld, met al die radertjes erin. Die haken allemaal in elkaar en zonder de ene werkt de andere niet en loopt de boel gelijk vast. Als alles dan goed loopt dan zorgt het ervoor dat de wijzers zo vooruit gaan en dat de tijd dan ook nog eens gelijk loopt met andere van dat soort klokken. Is er een radertje een millimeter te groot of te klein, dan loopt de klok niet goed. Hoe kom je daar dan eigenlijk achter?

Nou ja, volgens mij moet ik daar maar even mee ophouden. Zo kom ik van het ene in het andere en ik weet er helemaal niets van en door zo te denken kom ik daar toch ook niet achter. Gewoon even een kijkje in mijn hoofd. Ik denk graag hoor, alleen eigenlijk niet over dat soort dingen. Door de boeken die ik lees, ben ik ook enorm gaan denken. Misschien komt het daar wel door. Dat je dan ook echt over alles na gaat denken. Mijn grijze cellen zijn in elk geval altijd heftig in beweging. Ook niet verkeerd natuurlijk. Ik zou willen dat ik voor de rest ook zo in beweging kon zijn. Maar op mijn leeftijd denk ik niet meer dat ik daar een wedstrijdje van kan gaan maken. Nu zijn mijn grijze cellen gewoon veel actiever en ik heb het vermoeden dat dit ook echt wel zo zal blijven. Niks mis mee!

Voor vandaag heb ik al wat dingen gedaan. Opgeruimd en gestofzuigd. Even boven plaats maken om die salontafel neer te zetten en dan is de middag voor mezelf. Ik denk dat ik weer even wat ga schilderen. Er liggen genoeg doeken al helemaal klaar om mee te beginnen, al met ondergrondje erop en al. Er is een doek waar ik mee bezig ben en eigenlijk de laatste hand aan moet gaan leggen. Die kan ik ook af gaan maken. Er is eigenlijk zoveel dat ik nog wil gaan doen op het creatieve gebied, dat ik dan weer niet kan kiezen. Ik ga eerst maar even naar boven. Wie weet weet ik het wel, als ik dan weer naar beneden kom. En anders dan doe ik gewoon lekker niks. Dat kan ook. Lekker op de bank met de cits of zo, altijd fijn. Ik vind het gewoon een fijne zondag. Heerlijk!

"De goedheid van het goed doen is niet de echte goedheid."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

De paar commentaren bij mijn blog zeiden allemaal hetzelfde. Het is nog veel te vroeg om weer te beginnen. Daar ben ik het helemaal mee eens hoor maar dat heb ik zelf niet in de hand. Bovendien, net zoals ik steeds ook doe met andere dingen, ik ga het gewoon proberen. Dan zie ik wel hoe dat gaat en waar het niet gaat. Ik hoef niet direct in mijn eigen functie te beginnen. Dat zou dan ook echt niet gaan en genoeg reden zijn om direct weer een hele week mijn bed in te duiken. Dat is veel en veel te hectisch voor mij nu. Dat is dan ook gelukkig niet de bedoeling. Het gaat er meer om dat ik er gewoon aanwezig ben.

Op mijn vraag wat ik daar dan zou moeten doen, als ik niet aan het werk moet, zei de bedrijfsarts dat dat het niet echt kan schelen. Al zou ik er gewoon rond gaan lopen of met een bak koffie in de kantine ga zitten, dat doet er niet toe. Het gaat er meer om dat ik ga proberen om twee keer in de week van mijn huis naar mijn werk begin te gaan. Als een soort van therapie. En ondertussen eens goed naar mezelf kijken en voelen wat er met me gebeurt. Dat is de opdracht die hij erbij had. Oké dan, dan ga ik dat maar proberen en ondertussen goed proberen te observeren bij mezelf wat er met me gebeurt. Hij is wat dat betreft dan ook gewoon degene die daar de baas in is.

Het is ook niet zo dat als het niet gaat, ik daar dan straf voor krijg hoor. Ik ga het gewoon proberen en dan zien we wel. Wel vervelend is dat ik meestal na een uitstapje van een uur of twee, dus ook bij de leuke dingen, ik erna een dag kwijt ben aan het ervan bij komen. Dat zijn dan zo vier dagen weg. Maar goed, ik maak me er niet druk om, ik zie wel hoe het zal gaan. Dat boeit me nu nog niet en ik moet denken aan de olifant. Hapje voor hapje. Komt goed, gewoon doen en dan pas kijken waar ik tegenaan loop. Over een weekje of vier wil de bedrijfsarts me weer zien en dan wil hij een verslag van mij over wat het met me deed en hoe het ging. Voor de rest, de tijd zal het leren.

Ik heb gisteren toch even mijn tafel neergezet. Alleen heb ik nu mijn andere salontafel behoorlijk in de weg staan. En ik moet daar wel hulp bij hebben. Maar ik dacht, mijn bank een stukje opzij schuiven, ene tafel wegschuiven en de andere op de juiste plek rollen, moet kunnen. Natuurlijk heel kalm aan en in etappes maar dat geeft niet, ik had geen haast. Ik moet zeggen, de nieuwe staat stukken beter. Ook lekker, al die kastjes waar je je rotzooi in kwijt kan. En ik heb lichtjes in het midden, dat schijnt heel leuk door de kastjes heen en over de vloer. Die heb ik er zelf in zitten plakken. Gewoon op mijn gat op de grond, zo'n snoertje met 40 lampjes op batterijen en duct tape.

De kolom in het midden is van onderaf gewoon open dus dat was zo moeilijk niet. Het snoertje via een kastje in het midden gegooid, het doosje met het aan en uit knopje ligt onzichtbaar in het bakje met afstandsbedieningen en kan ik makkelijk bedienen. Ik had er in eerste instantie een spotje in gedaan, ook op batterijen en met een afstandsbediening. Maar dat was niet handig omdat de afstandsbediening er echt op gericht moest worden en dan zou ik elke keer tussen de latjes door moeten wriemelen om dat ding aan of uit te doen. Bovendien, als de batterijen op zijn moet de hele tafel op zijn kop. Nu zitten de batterijen in het aan en uit kastje en kan ik die zo omwisselen als het nodig is.

Ik vond dat wel weer helemaal goed gevonden van mezelf. Het ziet er ook echt leuk uit. Ik zal proberen er vanavond een foto van te maken, zonder flits. Kijken of je het dan kan zien. In een kastje zitten de snoepjes met bakjes van de cits, voor 's avonds. Een koffertje met al mijn nagellak spulletjes, voor als ik daar straks weer zin in ga krijgen. Ik ben van hele lange nailart nagels naar korte ongelakte nagels gegaan en ik heb er nu nog steeds geen zin in om daar wat aandacht aan te besteden. Behalve dan een beetje de boel netjes houden, meer niet. Maar goed, je kan het maar in de buurt hebben. Mijn shag en draai spullen staan bij de hand, mijn medicatie ook. De afstandsbedieningen liggen in de buurt, netjes in een bakje.

Het snoepjes geven was even een gedoe want ze durfden gisteren nog niet op de tafel en eigenlijk is het wel zo prettig als ze dat met hun snoepjes ook helemaal niet doen. Daarom kwam de grootste troef van de nieuwe tafel al snel naar voren. Er zitten wieltjes onder. Ik draaide de tafel een klein beetje zodat ik makkelijk bij de snoepjes kon komen. Daardoor ontstond er meer ruimte en kon ik voor Rainbow het bakje op de bank zetten, daar at hij ze altijd al. Maar voor de andere drie konden de snoepjes op de grond. Alleen snapten ze er even niets van.

Aurora krijg altijd als laatste, geen idee waarom hoor, niet voor straf of zo. Meer doordat Rainbow en Skylar zo ontzettend fanatiek zijn en anders van de anderen stelen, krijgen zij eerst, dan Moonlight en dan Aurora. Dat is een soort van zo gegroeid. Nu wilde ik dat ook zo doen maar daardoor kreeg Skylar als eerste zijn snoepjes op de grond en Aurora vond daardoor dat die voor haar waren. Zij kreeg immers altijd al als enige haar snoepjes op de grond. Dat werd even duwen en schuiven met katten maar uiteindelijk zaten ze allemaal lekker te smikkelen van hun zo geliefde snoepjes. Hè hè, gelukt. Behalve dan dat Skylar Moonlight gewoon weer weg duwde van zijn snoepjes.

Dat laat die dan zomaar toe en daar moest ik even bij ingrijpen. Vanavond eens even kijken hoe we dat beter kunnen neerzetten zodat ik daar tussen die twee in zit. Dan durft Skylar dat namelijk niet. Hij weet dat ik dat niet goed vindt en dan haalt hij zulke geintjes niet uit. Daar zal ook wel weer een nieuwe routine in komen op den duur. Maar wel heerlijk dat ik die tafel zo uit de weg kan rijden. Of juist wat dichterbij kan zetten. Als ik me dan settel op de bank en lekker onderuit zak, dan trek ik de tafel tot vlakbij en heb ik zo alles bij de hand, zonder me zelfs maar te hoeven uitrekken. Dat is ook wel reuze handig. Er zouden onder alle salontafels wieltjes moeten zitten, ik beveel het van harte aan.

Ook de kastjes met wieltjes zijn super handig. Je rolt ze opzij en je stofzuigt er zo onder zonder moeilijk te doen. Je kan eigenlijk overal zowat wel wieltjes onder zetten. Behalve onder de vaste dingen die nooit van hun plek moeten. Die mogen wielloos blijven. Voor de rest vind ik die rollers best praktisch. Ik denk alleen niet dat ik ze onder de krabpalen moet doen. Met hun enorme sprongen daarop, zie je dan elke keer krabpalen voorbij komen in je huis. Dat lijkt me dan weer niet zo handig. Wel grappig, dat dan weer wel. Zo rollen we maar verder. Onder mijn schoenen moet ik ze ook niet, hoe goed ik daar vroeger ook in was, ik durf het niet meer en ga volledig op mijn bakkes.

Gewoon beide voetjes op de vloer houden maar, anders breek ik straks van alles. Bovendien is met beide voeten op de vloer blijven altijd een goed ding. Laat ik dat dan ook maar gewoon blijven doen. Ik ben met mijn lentegevoel net ook weer met een smak geland. Overal ligt sneeuw?! Het moet niet gekker worden hoor. Ik wilde er toch al een rustig weekend van maken om bij te komen van al het gedoe van afgelopen week, nu al helemaal. Ik blijf lekker binnen. Een beetje dingetjes doen die ik leuk vind en meer niet.

"Als iemand alles onder de hemel wil veroveren, moet hij van alle betrokkenheid afzien."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.