"Wie anderen overwint is sterk; wie zichzelf overwint is machtig."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Wel grappig eigenlijk, gisteravond deed het alleen nog pijn onder mijn hielen. Eh, oké dan. Raar verschijnsel toch weer. Ik vraag me af hoe lang dat er al zit maar dat het me niet op is gevallen of dat het van nu opeens weer iets nieuws is. Alles beter dan die vreselijke krampen hoor, dat weet ik wel zeker. Lekker is dit ook niet maar het is nog te doen. Zolang je niet staat heb je er al helemaal geen last van. Dan voel je alleen een soort van druk erop maar geen pijn. Voetjes van de vloer maar dan anders. Je wordt er wel vindingrijk van.

Ik weet niet waarom maar nadat ik op de bank was gaan zitten ben ik me toch in een bankcoma gevallen! Ik heb gewoon echt de hele avond liggen slapen. Pas na tien uur werd ik wakker. Eenmaal wakker begreep ik waarom. Er waren een aantal katten naar me aan het staren. Ja zeg, het is nog geen tijd hoor, even wakker worden. Moonlight was het daar niet mee eens en ging om me heen lopen mauwen. Ja, ja, je krijgt zo je zin hoor. Ik voelde me nog behoorlijk moe en daarom ben ik maar haast gaan maken om de avond hier af te sluiten en de harige mafiosi van snoepjes te voorzien.

Ik heb nog wat naar de tv liggen staren en ben toen gewoon weer in slaap gevallen. Het lijkt altijd wel of ik zulke slechte dagen weg moet slapen of zo. In het begin sliep ik dan ook hele dagen en dat is gelukkig wel afgenomen. Toch moet er blijkbaar dan nog extra geslapen worden om het echt weg te krijgen. Ik voel me vandaag dan ook wel ietsje beter dan de dagen hiervoor. Of dat nou door het vele slapen komt weet ik niet zeker maar toch lijkt het wel iets met elkaar te maken te hebben. Ook vandaag zal er verder nergens iets van komen. Ik moet naar de zaak voor een eerste koffiemomentje. Ik heb geen idee wat ik daarvan moet verwachten dus we wachten het maar af. Ik ben benieuwd hoe me dat zal vermoeien of juist niet. We gaan het beleven.

Door mijn rare tijdsbesef en hoe mijn dagen lopen, ben ik daarom alleen maar daar mee bezig. Ik kan me niet haasten, daar heb ik mezelf mee. Daarom is mijn ochtend verloren in me wassen en aankleden en even de bakken doen. Een beetje opmaken en dan is het zo langzamerhand wel tijd om weg te gaan. Er komt dan ook helemaal niets anders uit mijn handen. Ook zoiets raars. Er is toch net zoveel tijd in een dag dan andere dagen maar toch beleef ik dat dan anders. Net zoals wanneer ik visite krijg, of weg moet. Daar ben ik dan zo lang mee bezig dat het allemaal meer tijd opslokt dan wat dan ook. Ik heb geen idee hoe ik dat weg moet krijgen maar ik hoop dat dit gewoon weer een beetje zal normaliseren naarmate ik beter word. Anders zou ik het ook niet weten.

Als ik volgende week naar Stefan ga, heb ik hem in elk geval weer veel te vertellen en te vragen. Vandaag is het internationale vrouwendag, dat maakt het dan ook mijn dag want ik ben vrouw. Nou, wat een feest zeg. Ik heb geen idee of het wat inhoudt maar goed, het zal wel. Mijn vader had ook vandaag jarig geweest, als hij hier nog was geweest. Weet je dat ik eigenlijk niet eens weet in welk jaar hij nou precies was geboren. Ik moet nog ergens het trouwboekje hebben van mijn ouders. Daar zal het wel in staan maar ik heb voor nu even geen idee waar ik dat gelaten heb. Ik was toen, voor ik zo ziek werd, begonnen aan al die dingen uit te zoeken. De grootste doos staat er nu nog en is nog steeds niet uitgezocht of zo.

Ik kon het opeens niet meer opbrengen en ook nu roept het nog steeds niet naar me om het toch maar eens een keertje te doen. Dat zal nog wel komen hoor, ik ben normaal gesproken enorm van het opruimen. Ik heb er nu alleen geen behoefte aan. Misschien is dat ook maar beter want ik ben ook alles kwijt over waar ik alles nou precies gelaten heb en zo. Dat is niet zo handig. Eigenlijk heb ik gewoon alles voor niets gedaan. Als in een soort roes of zo. Ik weet dat ik het gedaan heb maar ik weet alleen niet meer wat en hoe en waar. Daarom laat ik het nu maar gewoon voor wat het is. Dat komt wel weer een keer als ik wat beter ben geworden. Dan weet ik misschien nog wel wat ik ermee doe of gedaan heb.

Toch vind ik het niet leuk dat ik niet eens kan zeggen hoe oud mijn vader nu geworden zou zijn. Alleen die achtste maart, die zit wel goed in mijn hoofd. Maar dat komt ook omdat ik hem dan altijd belde. Behalve de laatste paar jaren van zijn leven. Toen hadden we gewoon helemaal geen contact meer. Mijn vader heeft ook nooit zo'n prominente plek in mijn leven gehad. Toen ik twee was, waren ze al gescheiden en toen zag ik hem bijna nooit meer. Een heel enkel keertje nog op een verjaardag. Dat was altijd heel raar, dat weet ik nog wel. En de keer, ik was een jaar of tien, dat ik hem belde en zijn echtgenote aan de telefoon kreeg. Zij zei toen dat hij dood was, wat niet waar was maar het zorgde er wel voor dat ik helemaal hysterisch was. Niet zo'n heel aardig mens, die echtgenote. Wie doet zoiets nou tegen een klein kind? Maar goed, het was zo. Ondanks alles heb ik wel dit leven aan hem ook te danken. Gefeliciteerd pa!

Maar goed, ik zal het nog wel een keertje opzoeken. Dan is dat ook weer opgelost. Ik heb daar voor nu alleen geen zin in. Het viel me op, dat is alles. Het was een aparte man, maar ja, dat heb ik dan zeker van hem. Ik ben ook niet zo doorsnee eigenlijk. Zeker niet sinds ik de boeken van Jozef Rulof ben gaan lezen. Die hebben me al helemaal verandert. Ik voel me dan ook het prettigst bij mensen die de boeken ook lezen. Het gaat zo je wezen doorweven dat je er bij alles en altijd over nadenkt hoe je dat kan inpassen in de kosmische wetten. Het is dan altijd fijn om met gelijkgestemden daarover te kunnen praten. Wat was ik blij toen ik op Facebook daar ook groepen over vond. Ik heb zelfs een eigen pagina, samen met Agnes, gemaakt. Want ook onder de lezers zitten er flinke verschillen.

De één is nou eenmaal verder dan de ander. Dat geldt voor alles in het leven, niet alleen voor wie de boeken lezen. Kijk maar eens gewoon naar jezelf. Hoe waren je denkbeelden en ideeën toen je heel jong was en hoe zijn ze nu? Die zullen toch echt wel met je meegegroeid zijn. Die zijn echt niet hetzelfde gebleven. Dat komt enkel en alleen maar omdat je zelf bent gegroeid. Wijsheid komt met de jaren en dat is ook zo. Hoe je kon reageren op iets in je jonge jaren, dat zal veranderen naarmate je ouder wordt. Hoe meer je meemaakt, hoe meer je groeit. Als mens en in wijsheid en inzichten. Daarom verandert alles geleidelijk met je mee en pas je je eigen denkbeelden ook aan. Zo gaat het met alles. Best wel mooi eigenlijk. Het enige nadeel van ouder worden is dat je lichaam ook ouder wordt.

Ik bedenk me wel eens dat ik graag een jaar of twintig zou willen zijn weer, maar dan alleen als ik ook alles mag weten wat ik nu weet. Hoe anders zou je dan de dingen niet aanpakken en hoe anders zou dan je leven er wel niet uitzien? Dat zou echt enorm veel verschil maken, dat weet ik wel zeker. Volgens mij zouden we dan vooral een aantal dingen gewoon niet doen. Of compleet anders. Zou ik mogen kiezen om weer twintig te zijn maar dan niet dit allemaal nog te weten, dan blijf ik liever gewoon zoals nu. Dan zou het geen nut hebben want dan zou ik het allemaal nog voor mijn kiezen gaan krijgen.

Nee, dank je wel, laat maar dan. Dan ga ik gewoon op de oude voet(en) verder. Ik zou mijn opgebouwde wijsheid voor niets ter wereld meer kwijt willen. Ik denk dat ik daar niet de enige in zal zijn. En dan steekt een flink spinnende Rainbow die aandacht wil, even zijn koppie helemaal in mijn mok, waardoor hij nu op een brommertje lijkt, qua geluid, en dan is je hele dag goed. Gek beestje maar zo lief...

"De wijze draagt ruw geweven kleren over zijn lichaam en kostbare juwelen in zijn hart."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Ik had het gisteren eigenlijk de hele dag niet zo echt door. Dat het beter ging dan maandag was wel duidelijk maar toch bleef alles me zeer doen. Pas aan het einde van de avond kreeg ik precies door waar dat nou toch in zat. Mijn voetzolen deden ontzettend zeer. Nou ja, was dat eerder ook al of is dat iets van nu opeens? Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee. Het viel me alleen opeens op. Het was een beetje fris en toen ik op de koude tegels van de badkamer kwam te staan viel het me opeens op dat het onder mijn voeten heel erg zeer deed. Dat moet ik dan maar in de gaten houden, mocht ik weer een paar van die dagen krijgen. Misschien was dat er eerder ook al bij maar ja, als alles pijn doet wat je doet, dan let je eigenlijk niet zo op waar het allemaal zit. Dan probeer je er gewoon alleen doorheen te komen.

Daarom kan het ook zijn, dat ik dit nu opeens wel zo kon voelen, dat het vooruitgang betekent. Ik vond het alleen vreemd dat ik het nu opeens zo kon aanwijzen, zeg maar. En als het zeer doet onder je voeten en je gaat staan, dan trekt het helemaal door en lijkt alles pijn te doen. Alsof je op zwaar gekneusde voetzolen rondloopt. Het zal wel hoor, het is gewoon weer één van die dingen waar je verder niets mee kan. Het is alleen voor het eerst in al die maanden dat ik het zo ergens kon plaatsen. Maandag deed echt gewoon alles me zeer en dat kwam echt niet alleen van mijn voeten af. Vandaag gaat het wel weer een beetje, geen pijnlijke voetzolen merkte ik vanmorgen opgelucht op, zodra ik opstond.

Ik heb wel heel raar liggen dromen vannacht. Van alles door elkaar, heel rommelig en hele gekke situaties. Instortende huizen en ik moest zo plassen maar ik kon nergens een toilet vinden dat niet te vies was om er gebruik van te maken. Wat is dat toch altijd raar. Ik ben iemand die bijna nooit droomt. Of eigenlijk, we dromen allemaal, elke nacht. Ik weet er alleen meestal niets vanaf. Als ik al eens droom dan is het altijd over rare dingen. Met een enkele uitzondering hier en daar. Zijn ze in kleur, of valt je een kleur of kleuren op, dan is het meestal een boodschap. Dan stuur ik mijn droom naar PeeT en wat zij dan verklaart, is eigenlijk goed te begrijpen maar compleet anders dan je zelf gedacht zou hebben. Laat ik het er maar op houden dat ik daar geen bal van begrijp verder.

Aangezien het toch niet al te vaak gebeurt, heb ik er weinig last van. Het zal wel goed zijn. Ik ken mensen die echt elke nacht weten wat ze gedroomd hebben. Er zijn ook mensen die alles, zodra ze wakker worden, noteren in een boekje. Geen idee wat je daar nou mee wilt maar ieder het zijne. Als ik wakker word uit een droom dan ben ik flink gedesoriënteerd. En als ik, zoals vannacht, me rot heb gezocht naar een toilet dat schoon is, dan betekent dat meestal ook gewoon dat ik erg moet plassen. Dan stommel ik zo snel als ik kan naar het toilet want dan is dat ook enorm nodig. Onderweg loop ik me te verbazen over de rare dingen die ik allemaal gedroomd heb maar daarna ga ik weer lekker verder slapen. In de ochtend weet ik nog wel wat van de dingen die ik droomde maar al een stuk minder gedetailleerd. Nu weet ik nog wel de uitschieters maar precies weet ik het niet meer.

Het zal wel goed zijn hoor, het was gewoon een rare droom en ik moest toen net erg plassen ook. Goh, dat was een ellende. Alle toiletten die ik vond waren zo vies. Ik liep op blote voeten en in sommigen stond er hoog water met uitwerpselen en daar wilde ik echt niet in gaan staan. Ik had de keus om zo midden tussen de mensen gaan zitten plassen maar dat wilde ik natuurlijk ook niet. Al zeiden ze dat dit helemaal niet erg zou zijn. Ik keek wel uit. Gelukkig werd ik wakker en ik wist dat mijn eigen toilet gewoon lekker schoon zou zijn. Kon ik eindelijk plassen. En dat is nog maar een heel klein stukje van het rare verhaal wat er zich in mijn hoofd afgespeeld had. Waar haal je zulke dingen toch vandaan? Ik kon het in elk geval niet echt helemaal thuis brengen waar zoiets vandaan moest komen. En het doet er ook niet toe, als het belangrijker was, dan bleef er vast meer van hangen. Ik ben wel uit gedroomd voor vandaag. Al ben ik niet uit de droom geholpen.

Ook vandaag kon ik dus nog niet zo doen als anders de afgelopen weken. Toch was het niet zo erg als met de kerst. Nou ja, ik moet het maar zien als gewoon even een stapje terug doen. Dat komt vanzelf wel weer goed. Wel ben ik ergens achter gekomen waar ik me al weken iets over afvroeg. Ik heb een aantal dozen met mijn verf spullen erin. Er is ook een klein doosje bij en die is helemaal doorgezakt. Ook raar, het heeft niets te dragen en ik heb er ook nog nooit iets opgezet. Toen ik net even opkeek, zat daar Skylar bovenop. Ook hij houdt me graag in de gaten of is in de buurt. Niet zo heel erg als Rainbow maar toch ook wel vaak. Nu we niet meer elke dag ruzie hebben omdat hij is gaan luisteren, zoekt hij me ook weer wat meer op.

Skylar is zonder twijfel de zwaarste van het stel. Hij zat heerlijk met zijn grote kont op het kleine doosje en dat zag je dan ook helemaal doorzakken. Aha, daar komt dat van! Ik ben weer een heel stuk wijzer. Ik had Moonlight er wel eens overheen zien lopen maar dat is dan maar heel eventjes. Die moet altijd overal op en over klimmen. Skylar weet behoorlijk door op het kleine doosje. Ik kon het niet laten om er even een foto van te nemen. Skylar blijft tenminste zitten als je de camera pakt.

Nu moet ik zo eerst maar even mijn haar in de krul gaan zetten. Ik zie eruit als een ontplofte bouvier en dat is zo schrikken elke keer als je langs een spiegel loopt. Er werd net ook nog gebeld maar er bleek niemand te zijn. Oké dan, dan niet. Dat is heel irritant hoor, als je zo hoog woont. Je kan niet even een raam open gooien en naar beneden kijken. Bij mij staat er op die plekken van alles voor. De buren bellen vaak gewoon maar overal even aan als er niet snel genoeg open wordt gedaan. Daar trap ik in elk geval niet meer in. Nu ik weet dat mijn communicatiemiddel met de wereld beneden bij de bel het weer doet, vraag ik ook altijd weer wie het is. Wordt er niet gereageerd, dan wordt er ook niet open gedaan. Zo. Ik heb gezegd.

Morgen ga ik voor het eerst naar de zaak voor een koffiemomentje. Het is maar voor een uurtje dus dat zal nog wel gaan lukken. Ik weet door de afgelopen dagen dat ik er nog lang niet ben. Wel ben ik het allemaal zo ontzettend beu. Ik kan niet leven zoals ik zou willen leven en dat is en blijft gewoon reuze frustrerend. Ga zelf maar eens maandenlang alleen in je huis zitten en niks doen omdat je dat gewoon niet kan. Ook geen leuke dingen, ook geen visite, alles kan gewoon niet. Alleen heel kalmpjes je dag doorbrengen en hopen dat je niet te veel doet want anders ga je pijn krijgen. Ik zou wel eens willen weten wie dat lang vol zou houden. Ik moet het helaas met mijn eigen statistieken doen. Ik wou dat het gewoon over was.

"Wie geen vertrouwen in anderen stelt, zal ook nimmer het vertrouwen van anderen winnen."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.