"Met verdraaide woorden kun je van alles bereiken, maar slechts door juist te handelen kun je de anderen overvleugelen."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Moonlight was weer eens bezig. Sinds de dierenarts en alle spanning die dit voor hem met zich meebracht, is hij al bijna helemaal niet meer bij me weg te slaan. Het leuke is dat hij nu zelfs zijn plekje opeist bij me. Dat deed hij eerst niet en daardoor kwam het nogal eens voor dat er elke kat naast me lag, behalve Moonlight. Nu laat hij zich niet meer doen door de anderen. Hij gaat liggen en blijft liggen ook, ook al komen de anderen kijken of ze hem weg kunnen krijgen en zo zelf het lekkerste plekje kunnen opeisen. Dat lukte eerst altijd wel. Gewoon dicht tegen Moonlight aan gaan liggen en dan ging hij vanzelf weg.

Nu niet meer, hij blijft gewoon liggen waar hij ligt en grauwt desnoods naar de anderen als die hem teveel in de weg gaan zitten. Nou nou, wat een vooruitgang! Ook met spelen lijkt hij opeens een stuk assertiever. Ik had een doosje voor ze neergezet, dat vinden ze altijd het leukste als ik pakketjes krijg, en hij ging daar als een kitten inzitten. Gewoon zitten, meer niet, vond ie leuk blijkbaar. Rainbow wilde ook met de doos spelen maar die kreeg me toch een grauw van Moonlight! Zo dan, dat deed hij anders nooit hoor... Nu wel opeens. Nou op zich niet verkeerd. Hé, Moonlight is ook aan het leren voor zichzelf op te komen. Nu ik nog.

Ook apart! Ik dacht er opeens weer aan dat de dierenarts zei dat sommige katten hun baasjes soms volledig spiegelen en alles overnemen. Volgens mij geeft hij me nu het goede voorbeeld. Dank je wel Moontje, wat ben je toch een aparte lieverd. Om dat nog eens even te demonstreren, gaat hij bij me liggen. Onder het beeldscherm waar hij of Sunshine ook altijd lagen als ze de kans kregen toen ze kleine kittens waren. Alleen is hij nu toch echt niet meer klein genoeg. Het past niet meer zo soepeltjes. Daarna vindt hij een rol plakband en daar is hij ook zo gek op. Hij heeft echt iets met dat soort lijm dingen. Hij gaat daar dan helemaal in op en kan er uren aan zitten snuffelen. Hij ging er zo met zijn voorpoten in zitten. Gekke kat is het toch. Ook hier mag dan weer niemand bij in de buurt komen, dat is zijn plakband en alleen hij mag daaraan snuiven. Ach ja, als je maar lol hebt.

Gisteren ben ik dus naar een BBQ geweest. In dit geval was het echt barbeknoeien. Het liep uit op een waar gevecht met de heerlijke salade die Agnieszka had klaar gemaakt. Sandra en ik bleven link in onze hoekjes van de bank zitten, daar zou ik echt geen puf voor gehad hebben en San wilde gewoon niet onder de troep komen. Ik heb heerlijk gegeten voor mijn doen. Ik lust zo weinig, ben niet zo'n vleeseter en bij een BBQ eet je nou eenmaal meestal vlees. Ag had voor mij speciaal kip gehaald, dat lust ik dan nog en tonijn. Ik lust geen vis behalve dan tonijn en dat had ze een keertje gehoord. Het was fijn om ze weer te zien en kennis te maken met Martin en zijn kinderen die hun zo goed geholpen hebben.

Kleine Alan stal natuurlijk weer de show. Hij zag dat zijn moeder werd "aangevallen", al was het dan met salade en pindasaus, hij ging de boosdoeners te lijf met een vork om haar te helpen. Daar moest ik zo om lachen. Wat is het toch een heerlijk ventje. Ik was er al later dan de rest aangekomen en ik ging ook eerder weg. Bij mij is de maat zo vol, dat is nou eenmaal zo. Agnieszka vond het schilderij dat ik voor haar gemaakt heb mooi, gelukkig maar. Ze zou er een mooi plekje voor zoeken. Voor Alan ga ik er nog eentje maken, ik heb al iets in mijn hoofd en moet alleen nog de 'zin' krijgen om er aan te gaan beginnen. Eenmaal thuis ben ik direct de bank opgegaan. Dan moet ik echt weer even bijtanken.

Vandaag wilde ik wat dingen doen in huis maar ik voel me heel moe. Dan maar even uitstellen. Ik weet hoe het werkt ondertussen. En dan vooral proberen me daar niet aan te ergeren. Dat is nog het moeilijkste van alles. De boel de boel laten zou een stuk makkelijker zijn als je er dan ook niets van zou zien. Helaas, zo werkt het niet. Maar goed, ik kan het nog altijd proberen. Dat ga ik dan ook maar doen. Stofzuigen moet eigenlijk echt wel. Als ik morgen naar de zaak ga, dan komt er ook weer niets van omdat ik daarna ook helemaal out ben. Dat wordt dan dinsdag pas. Nou ja, we zien wel.

Skylar lijkt behoorlijk aan het puberen te zijn. Hij doet al dagen naar tegen Aurora. Net was hij zelfs met Moonlight echt aan het vechten. Goh, dikke starten, grauwen naar elkaar en plukken haar over de vloer. Ik heb ze wel tot de orde geroepen maar leuk vind ik dat niet. Skylar lijkt de macht in huis over te willen nemen of zoiets. Hij is dan ook wel de grootste maar dan moet hij niet zo'n echte pestkop gaan worden hoor. Dat vind ik niet zo leuk. Kim gaf me net een goeie tip, overal wat catnip gaan sprayen. Dat heb ik dan ook maar gelijk gedaan, even rust in de tent. Ze lopen nu snuffend door het huis, ik heb overal waar ze vaak komen wat valeriaanspray gesproeid. Ik was vergeten dat dit wel eens kan helpen. Het helpt inderdaad. Rainbow kwam gelijk even tegen me aan zitten hier. Scheetje. 

Het mag dan wel stukken frisser zijn dan de dagen ervoor, zo met het zonnetje vind ik het nog steeds prachtig weer. Voor mij zelf maakt het niet zo uit. Ja, niet echt te warm, mijn lijf en leden hebben daar last van. Ik zelf eigenlijk niet maar ja, als je lijf niet mee doet met de lol dan heb je het ook liever iets minder heet. Voor mij is het belangrijk dat de cits onbeperkt naar buiten kunnen. Dat zou ook zo mooi zijn als ik een ander huis krijg. Hopelijk een benedenhuisje met een tuin. Die ik dan ook af zou zetten zodat de cits geen kwaad kunnen en dan natuurlijk met een kattenluikje zodat ze zomer en winter zelf kunnen bepalen of ze wel of niet naar buiten gaan.

Dat lijkt me echt ideaal. Of, als het niet anders kan, met een heel groot terras of balkon. En dan ook ergens een luikje voor ze. Hier gaat dat praktisch niet en bovendien, dan mag ik er straks een nieuwe deur voor gaan kopen. Daar zit ik nou niet echt op te wachten. Toch, zoals nu, dat ze naar buiten kunnen wanneer ze maar willen, dat is voor hen echt geweldig. Gelukkig kan dat voorlopig ook. Tot het weer koud gaat worden. Alleen als de temperaturen weer onder de tien graden komen, gaat de deur dicht. Hopelijk zal het nog lang duren voor het weer zo koud wordt. Tot die tijd, lekker genieten, laat het zonnetje maar blijven schijnen en de nodige regen voor de plantjes 's nachts laten vallen. Dat zou pas echt mooi zijn!

"De wijze vergeet zichzelf in de omgang met andere mensen en laat zijn geest benevelen in het belang van andere mensen."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Gisteren heb ik gewoon, ondanks het prachtige weer, bijna de hele dag geslapen. Ik voelde me zo ontzettend moe, ik kon gewoon niet anders. Ik zat enorm aan te hikken tegen het feit dat ik naar de zaak moest. Kim wees me erop dat ik ook gewoon af kon bellen, als het niet ging. Zo stom is dat van mij! Ik ben zo gewend maar te doen zoals er gezegd wordt, zonder aan mezelf te denken. Juist één van de redenen dat ik deze ziekte heb gekregen en juist één van de dingen die ik af moet leren. En als het me dan bijna in mijn gezicht schreeuwt, dan hoor ik het niet eens. Oh ja, reageerde ik, dat kan natuurlijk ook.

Dat zegt al genoeg. Het zegt me ook dat ik nog lang niet kan wat ik wil. Dat is nog het meest irritante aan dit alles. Ik had gewoon, ondanks hoe slecht ik me voelde, naar de zaak gegaan. Maar ik ben niet voor niets ziek. Als het niet gaat, dan gaat het niet en heel toevallig ben ik de enige die dat kan voelen. Dan kan de hele wereld schreeuwen dat het moet dat wil nog niet zeggen dat het kan. Dat is iets waar ik echt enorm op moet gaan letten de komende periode. Net zoals de bedrijfsarts zei dat het binnen zijn richtlijnen ligt om me weer binnen twaalf weken volledig aan het werk te hebben. Ook zoiets, ja, dat kan hij wel zeggen maar dat wil dus niet zeggen dat ik dit kan.

Omdat ik zo gewend ben om gewoon te doen wat er van me gevraagd wordt, raakte ik er wel zowat van in paniek. Allemaal dingen die van de week mee speelden en me dus donderdag gewoon weer velden. Niet fijn en behoorlijk pijnlijk ook nog eens. Maar wel een teken aan de wand voor mij. Kom nou eens een keertje voor jezelf op. Waarom kwam het niet eens in mijn eigen hoofd op om gewoon af te bellen omdat ik me slecht voelde? Dat is toch raar? Als je me vraagt een vrachtwagen op te tillen, dan weet ik toch ook dat dit niet kan? Ik weet hoe ik me voel en daar moet ik dan ook naar handelen. Alleen is dat een stuk subtieler en bovendien, ik ben het maar. Gewoon gaan, dat deed ik altijd.

En nee, dat mag nu niet meer. Als het niet gaat, dan gaat het gewoon niet. Dan bel je af en dan zie je daarna wel weer verder. Ik ben bang dat dit nog wel een paar keer mis zal gaan maar toch, dit was wel een eyeopener. Ik moet er alleen voor zorgen dat die oogjes van mij ook open blijven. Ja, ik voel me vele malen beter dan een paar maanden geleden. Gelukkig wel zeg! Maar juist daardoor moet ik echt op gaan letten op wat ik wel, en wat ik niet kan. En als het niet kan, dan moet ik dat ook gewoon aangeven. En daar moet ik blijkbaar nog even goed mee oefenen. Ik moet inderdaad nog een heel stuk aardiger worden voor mezelf! Nou ja, ik doe mijn best. Iets afleren wat je al een halve eeuw of zoiets doet, dat is niet eenvoudig.

Toch zal ik wel moeten, wil ik ooit weer goed kunnen meedraaien in deze wereld. En dat is natuurlijk wel degelijk de bedoeling. En nog voelde ik me rot toen ik belde dat ik deze dag niet zou komen. Natuurlijk, het is prachtig weer, dan zal er gelijk gedacht worden, ja dat snap ik. Maar goed, dat is dan maar zo. Dat kan me ook niet schelen. Het feit dat ik bijna de hele dag heb weg geslapen, gaf wel aan dat het behoorlijk nodig was. Vandaag voel ik me ook nog wel moe maar niet zo volledig uitgeput als gisteren. Gelukkig maar dan heb ik vannacht ook geen kramp, als het goed is dan en ik me verder braaf rustig hou. Misschien kan ik vandaag dan wel van het mooie weer genieten.

Gelukkig genieten de cits volop. Of ik nou slaap of wakker ben, zij hebben het balkon. Vooral Skylar is er niet weg te slaan. Dat was ik dan ook niet van plan hoor, die arme jongen zou zich doodschrikken. Ik hoef hem niet te zoeken, hij is buiten. Lekker aan het genieten, vogeltjes kijken of vliegen proberen te vangen. Jammer van die vervelende stekers die er ook tussen vliegen. Skylar is net zo'n goede vliegenvanger als Moonlight. Rainbow maakt het weer hilarisch. Als er zo'n klein vliegje bij zijn koppie vliegt, dan zit hij die zo hoofdschuddend als een gek te volgen. Of dat probeert hij dan. Hij is volgens mij dan bijna duizelig als hij het opgeeft. Heel grappig om te zien. Skylar gaat ook weer heerlijk liggen slapen in één van de manden die er hangen. Heerlijk vindt hij dat.

Als hij maar buiten kan zijn. De rest heeft dat ook wel maar niet zoals hij. Hij geniet er met volle teugen van. Als het niet nodig is om hem dicht te doen, blijft die deur wat mij betreft open totdat het weer herfst gaat worden. Ik heb wel een nieuw vliegengordijn besteld, dat is wel nodig als ik mijn meubeltjes heel wil houden. Het raam aan de voorkant staat ook op de kiepstand. Het leuke is dat een lijster de boom er vlak voor heeft uitgekozen om zijn serenades te brengen. Wat kunnen die beestjes toch prachtig zingen! Gisteravond zat hij me recht aan te kijken. De cits komen ook op zijn gezang af maar dat kan gelukkig geen kwaad. Ik zou niet willen dat deze gevederde Pavarotti door ze gepakt zou worden.

Een paar keer per dag, tot het donker wordt, komt het beestje even bij me zingen. Zo leuk! Daar word ik helemaal blij van. Vanmiddag gaan we naar Agnieszka toe, dan kan ik haar eindelijk mijn schilderij geven dat ik speciaal voor haar gemaakt heb. Voor Alan ga ik er ook eentje maken maar daar moet ik eerst de puf weer voor krijgen. De kleine dingetjes gaan nu wel maar ik heb op de een of andere manier geen puf voor wat groters nog. Nou ja, dat komt vast wel weer. Hij loopt niet weg en dat schilderij komt er wel. Of ik lang kan blijven weet ik nog niet. Ik denk het niet maar ik wil mezelf toch ook niet helemaal afsluiten van alle leuke dingen.

Ik ga er zelf heen dus kan ik ook weer weg wanneer ik voel dat ik te moe word. Dan heeft niemand verder last van me. Vandaag doe ik dan ook verder niets, beetje schrijven, wasje erin en dat soort dingetjes. Morgen weer een dag, dan kan ik straks ook niet al te moe zijn om te gaan. Ik heb er toch al last van als de dag ten einde loopt dus laat zal het niet worden. Maar dat geeft niet, er even uit en mijn gezicht laten zien is genoeg. Wel hoop ik dat dat ook snel wat gaat verbeteren. Ik kan zo nog geen kant op en daar ben ik niet blij mee. Geduld is een schone zaak ja, maar wel lastig als je al zolang ergens op wacht. Toch, het komt goed. Of ik nou buiten kan zijn of lig te slapen, ik geniet er wel van dat het zulk mooi weer is.

Volgende week zou het weer minder worden maar hopelijk kan de deur open blijven voor de cits. Ik geniet al als ik hen zie genieten. Grappig genoeg is er nu geen eentje op het balkon. Skylar heeft weer eens zo'n bui dat hij Aurora maar steeds aanvalt. Hopelijk is dat snel weer over. Zij blijft dan maar overal bij uit de buurt en dat vind ik dan weer zielig voor haar. Mijn witte fotomodel. Als ze ziet dat ik de camera pak, dan gaat ze er echt voor zitten. Dat zouden ze eens van haar moeten leren, die andere drie. Bestellingen bij Zooplus zijn gedaan, er moet een was in de droger en mijn haar heeft echt even wat nodig zoals een borstel of een krultang. Dat ga ik dan maar even doen. Geniet van het mooie weer, dat doen wij hier ook!

"Wie zijn bestemming kent, vindt de weg."

Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.