"Wie met mensen omgaat als met pionnen, ziet spoedig dat zijn schaakbord leeg is."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.

De wekker had ik gisteravond op zeven uur gezet. Ik dacht nog, voor ik ging slapen, het mag wel iets vroeger zijn ook. Wees voorzichtig met wat je zegt want soms krijg je het opeens. Net als van de week waren de cits weer de boosdoeners. Ik weet nu alleen echt niet welke van de vier. Alleen van Aurora weet ik zeker dat ze het niet was want die lag bovenop me. Met een enorme knal viel er ergens in huis iets en daar schoot ik wakker van. Weer een stuk voor zessen. Dat is wel heel vroeg zeg. Met iets vroeger had ik zo tien voor zeven in mijn hoofd. Vroeger kon ik namelijk gaan slapen met in mijn hoofd de tijd die ik wakker wilde worden en dan werd ik dat ook. Nadat ik ziek ben geworden lukt me dat voor geen meter meer.

Waarschijnlijk denken de katten, laten we haar daar maar bij helpen dan. Maar ze overdrijven het een beetje. Omdat het echt een behoorlijke klap was, ging ik er toch maar uit om te kijken wat het nou was. Alleen kon ik nergens iets vinden. Raar, ik weet gewoon dat er iets gesneuveld is. Gisteren waren ze ook al zo bezig, in de badkamer. Mijn riet met houten wasmand was toen steeds de pineut. Tot drie keer toe hebben ze die omgegooid en alles op mijn kozijntje eraf ook. Geen idee waarom of hoe. Ja, afzetten met een sprong op dat hoge smalle ding, gooit het zo tegen de grond. Ze zullen wel een vliegje achterna hebben gezeten of zo.

Nadat ik het 'ongeluk' binnenshuis niet kon vinden, kwam ik bij de keuken en balkon. Oh dat is het! Hoe hebben ze dat nou weer gedaan? Het hele kattenhuis lag op zijn kant op de grond. Ik begrijp echt niet hoe ze dat er nou afgegooid hebben. Als schuldige boeven liepen ze om me heen. Ze vlogen alle kanten op toen ik het huisje oppakte en naar binnen bracht. Er waren wat dingen losgeschoten ook. Een stuk oud tafelkleed had ik op mijn eettafel gelegd en daar heb ik het huisje op gezet. Twee schroefjes erin om het dakje weer vast te maken aan de onderkant en het zat weer vast. Het ding is een beetje groenig uit gaan slaan ondertussen en daar moet ik maar een likje verf overheen gooien dan.

Ik heb boven geloof ik nog een potje azuurblauw staan, over van de badkamer. Dat ga ik er maar overheen smeren, in gedeeltes want ze zijn natuurlijk gek genoeg om bovenop de natte verf te springen. Ik zit niet echt te wachten op blauwe katten en blauwe pootjes door mijn huis. Ik ga dat nog wel strategisch aanpakken, hoop ik dan. Van de winter zal ik het toch maar naar binnen halen ook. Dat lijkt me beter. Alleen is het een flink ding dus daar moet ik dan nog een geschikt plekje voor vinden. Dat zie ik dan wel weer. Eerst dus maar het huisje opknappen voor ik mijn glas ga schilderen. Het lijkt wel of dat niet mag. Moonlight doet zo zijn eigen pogingen om me van het glaswerk af te helpen door er steeds tussendoor te lopen. Ik haal altijd opgelucht adem als hij er weer tussenuit is.

Hoe ik het ook zet, hij vindt altijd gaatjes om zijn pootjes tussen te zetten. Alsof hij het leuk vindt om zo moeilijk te doen. Gekke beesten heb ik hoor. Wie doet nou zoiets. Moonlight en Rainbow halen toch altijd de raarste dingen uit om in mijn buurt te zijn. Aurora vindt me alleen maar fijn als ik op de bank zit en ze tegen me aan kan zitten en Skylar komt alleen kusjes halen, dat is geen kroelert voor op schoot. Een heel enkel keertje komt hij bij me liggen maar kusjes halen, dat doet hij heel vaak. Hij komt dan even langs, loopt tot aan mijn gezicht en dan geef ik hem een klapzoen op zijn koppie. Heerlijk vindt hij dat. Zo hebben ze allemaal wat anders maar Rainbow en Moonlight doen zo'n beetje hetzelfde. Zou dat aan de zwarte kinnetjes liggen?

Elke keer als ik boven de brokjes ga bijvullen, probeer ik iets van de planken te pakken die daar hangen. Vol met rommeltjes en ditjes en datjes. Zo vind je ook nog eens wat. Ik heb er een vuilniszak staan en daar gooi ik dan van alles in weg. Heel langzaam zal ik zo toch wat dingen vast opruimen. Zo kwam ik ook die oude sigarenkist van mijn opa tegen. Vol met stiften en gelpennen die daar al jaren liggen. Die deden het natuurlijk niet meer. Hup in de vuilnisbak ermee. Maar in de kist zag ik een nieuw te verven object. En dat heb ik dan ook gelijk gedaan. Daar zitten nu allerlei losse dingetjes is voor mijn mandala dots. Ik kwam ook nog twee ingelijste potloodtekeningen van mezelf tegen. Ze zijn van 1998.

Toen kreeg ik eventjes weer een opleving in het tekenen. Toen Kim klein was maakte ik ook veel schilderijen. Ook toen gaf ik ze allemaal weg en van sommigen heb ik nog een foto maar van heel veel ook niet. Dat is wel jammer. Deze twee had ik ook nog niet op de foto. In dit digitale tijdperk is het wel veel makkelijker geworden. Foto's hoeven niet meer ontwikkeld te worden, alleen afgedrukt als je ze in een lijstje wilt zetten maar zelfs die heb je digitaal. Ik heb ze maar gelijk op de foto gezet. Ik weet nog niet wat ik ermee zal doen eigenlijk. Ik krijg straks wel heel veel geschilderde dingen hier staan zo. Ik vond ook nog twee lege canvassen. Nou ja, dat is wel handig eigenlijk.

Er moet nu alleen even niets meer bijkomen tot ik alles beschilderd heb. Ik zal alleen moeten beginnen met het kattenhuisje zodat het snel weer naar buiten kan. Het schilderwerk stapelt zich wel op zo zeg. Dat vind ik dan weer niet zo'n fijn gevoel eigenlijk. Het moet wel leuk blijven en tegen druk kan ik nog even niet. Ook die rommel in het kamertje boven irriteert me. Maar ik kom zoveel dozen en dingen vol met van alles tegen. Dat moet ik eerst even uitzoeken. En nu met werk erbij heb ik niet meer de tijd en rust ervoor. En dan ga ik nog maar drie keer twee uur. Maar de dagen dat ik op mijn werk moet zijn, zijn voor mij gelijk voor de rest verloren. Erna ben ik gewoon veel te moe om verder nog iets te doen. De andere dagen zijn voor dingen in huis en wat schilderen. Dan houdt het al snel op als je nog niet beter bent.

Het zal nog wel komen hoor, ik word er alleen een beetje ongemakkelijk van zo. Ik zal er toch mijn weg in moeten gaan vinden want ik wil toch ook dat er meer uren bij gaan komen in de komende weken. Het zal zich wel een weg vinden. Ik merk dat ik weer veel te veel tegelijk wil en ook daar moet ik mijn weg in vinden. Dat gaat gewoon niet meer of nog niet in elk geval. Ik heb ook niet echt plek om al dat zichzelf steeds maar aanvullende glaswerk te zetten. Daar moet ik ook wat op vinden. Voordat Moonlight het een keertje allemaal omgooit en ook om het uit het zicht te hebben en zo die druk wat te verlagen. Ik vind er nog wel wat op, dat kan ik wel.

"Fouten hebben, en die niet verbeteren, dat is pas fouten hebben."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.

Vandaag is het officieel zomer. We worden begroet met een frisse en vrij donkere dag. Ik hoef me in elk geval niet af te vragen in welk land ik ben, mocht ik een vlaag van verstandsverbijstering krijgen. De hete dag van gisteren vond ik ook wel meevallen hoor. Zo warm was het niet. Toen ik om half tien mijn auto bij de garage had gezet, die heel handig vlakbij de zaak zit, en ik het stukje daar naartoe moest lopen, had ik dik kippenvel. Hallo zon, waar zit je? Vandaag is hij al helemaal nergens te zien. Zelfs de cits liggen niet lekker buiten op het balkon na het ontbijt.

Mijn autootje is weer gekeurd in elk geval. Vrijdag of volgende week moet ik nog even terug, er is een luchtslang stuk, die hebben ze nu getapet. En de voorbanden zijn aan vervanging toe. Allebei dingen die voor de keuring nog niets uitmaakten maar die wel moeten gebeuren. Aangezien ik mijn moeders autootje nog lang wil houden laat ik dat maar gelijk doen. Toch weer aardig wat kosten dit jaar. Ik had gehoopt dat het wat minder zou zijn maar ja, wat doe je er aan? Ik had graag wat willen sparen deze maand, van mijn vakantiegeld, maar het zit er gewoon niet in.

Oh wat zou ik graag wat minder maand over hebben voortaan. Rijk hoef ik niet te worden hoor maar gewoon, je nergens zorgen over te moeten maken of iets wat nodig is, zonder gedoe te kunnen aanschaffen. Dat is voor mij ruim voldoende. Ik ben geen arme sloeber hoor, ik heb veel en veel slechter gezeten ooit en er zijn mensen die het met heel veel minder moeten doen. Eigenlijk heb ik helemaal niets te klagen. Ik heb mezelf ook zomaar een nieuwe bureaustoel cadeau gedaan. Het duurt een week of drie voor hij er is maar dan heb je ook wat. Maar deze aanschaf was geen overbodige luxe.

De oude, waar ik nu op zit, wordt intensief gebruikt. Ik zit vaak aan mijn bureau om te schrijven of te schilderen. Al een tijdje krijg ik pijn mijn gat als ik erop zit. Hij hoort lekker achterover te leunen als je dat wilt maar dat doet hij alleen nog maar naar links. Bovendien zakt hij dan angstig door naar die kant. Ik zat er al een tijdje mee in mijn hoofd want het is wel nodig. Toen er gisteren een behoorlijk goeie aanbieding voor mijn neus kwam, heb ik dan ook niet geaarzeld. Een nieuwe stoel, voor billen én rug, is wel nodig. Zeker als ik straks weer beter ben zal ik meer tijd in deze stoel doorbrengen dan op de bank, als ik thuis ben. Dan mag je ook wel goed zitten.

Ik wist eigenlijk niet eens meer hoe lang ik wel niet met deze stoel had gedaan, tot ik daar even over na ging denken. Ik wist terug te halen dat ik hem in 1997 gekocht moest hebben. Bij Ikea, maar dat weet ik niet heel zeker meer. Hij piept en kraakt aan alle kanten maar voor een bureaustoel van 21 is dat opeens zo raar niet meer. Ik ga hem maar met pensioen sturen. Een keer aan broer of cleanson vragen of ze willen helpen hem beneden bij de container te krijgen. Ik ben een beetje maf hoor want dat vind ik dan nog zielig ook. Hij heeft me trouwe dienst geleverd al die jaren en is met heel wat verhuizingen meegesleept. Wel zes als ik het goed heb. Helaas gaat hij de laatste verhuizing niet meer meemaken.

Als de nieuwe net zo trouw is als deze gouwe ouwe dan heb ik nooit meer een andere nodig. Die zal nog een keer meeverhuizen, hopelijk maar ene keer dit keer. En dan zal hij er nog zijn als ik er niet meer ben. Ik zal blij zijn als ik niet meer moeilijk hoef te doen met kussentjes en dat soort gedoe om een beetje comfortabel te kunnen blijven zitten als ik bezig ben. En mocht de oude willen breken, dan hoop ik toch echt dat hij een paar weekjes wacht. Dan mag hij op zijn, zodra de nieuwe er is. Als ik er al niet naar uitzie, mijn billen zeker wel en die zijn een behoorlijk stuk groter dan mijn mond. Het wordt tijd dat ik weer eens comfortabel zit als ik bezig ben. Best belangrijk eigenlijk, een goeie stoel.

Gisteren heb ik weer lekker gewerkt, al moest ik met de bus naar huis. Vandaar dat ik ietsje vroeger weg ging omdat ik anders meer dan een half uur op de bus had moeten wachten. Die rijden daar met grote tussenpozen als het geen spitsuur is. Daar ben ik gewoon te snel moe voor. Ik kwam aan bij de bushalte en de bus ook. Dat had ik precies goed uitgekiend. Van waar ik eruit moest was het nog een stuk lopen naar mijn huis en daar ben ik nog niet zo goed in. Wel liep ik langs de plekken waar ik twee jaar geleden nog zo intensief naar Sunshine liep te zoeken en waar hij toen misschien nog wel in de buurt was. Toch, dat blijft denk ik in je zitten, liep ik te speuren of ik hem ergens kon zien. Maar net als twee jaar geleden was er geen enkele kat te vinden daar.

Mijn hielen deden weer direct zeer, blijkbaar te ver gelopen. Daarom was ik heel blij dat mijn schoonzus me kwam ophalen om mij even naar de garage te brengen om mijn auto op te halen. Nog een keer zo'n stuk, twee keer op ene dag, dat vinden mijn voetjes niet goed geloof ik. Mooi opgelost zo. Toetje weer voor de deur en ik weer thuis. Nu moet de auto eigenlijk eens goed gestofzuigd worden en een keer in bad kan ook geen kwaad. Ik heb altijd ruzie met die stofzuigers bij tankstations maar ik heb met mijn schoonzus afgesproken dat ik haar volgende week bij hun kom stofzuigen. Ik deed dat altijd bij mijn moeder maar ja, dat gaat niet meer. Broer woont gelukkig, als enige, op de onderste verdieping dus daar kan het. Ook weer opgelost. Alleen heb ik er eigenlijk geen puf voor maar ja, het moet nu toch echt.

Vandaag weinig doen, want ik wil volgende week ook echt een keer op de vrijdag werken en niet weer afbellen. Daar ben ik nu mijn best voor aan het doen. De dagen dat ik niet naar de zaak moet wil ik daarom zo rustig mogelijk doorbrengen. Natuurlijk moet ik de dagelijkse dingen doen en ik wil schilderen. Dat zou ik de hele dag wel willen doen als dat zou kunnen. Ik ben nu bezig met een oude sigarenkist van mijn opa en ik had wat bloemenschilderijtjes met teksten uit de boeken van Jozef Rulof maar het is zo lastig schrijven op canvas, dat ik er weer een laag overheen heb gekwakt en een nieuwe poging ga wagen. Dat is zo fijn met dit, je kan het niet fout doen bijna want het is jouw kunst maar vind je het echt niks, dan kwak je er gewoon weer wat overheen en kan je opnieuw beginnen. Was alles maar zo makkelijk!

"Mensen struikelen niet over bergen, alleen over molshopen."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.